ในประเทศที่เปรียบเหมือนสวะนี้ การมีเงินเทียบเท่ากับการ มีอำนาจ และ ยศถาบรรดาศักดิ์ ยิ่งมีเยอะแค่ไหน ก็ยิ่งมีหน้าตาบน สังคม มากเท่านั้น แต่สิ่งที่เขาเคย กระทำ ใน อดีต มันกำลังจะ กลับมาทำลาย พวกเขาโดยที่ไม่รู้ตัว “ ในโลกนี้ มีความยุติธรรมซะที่ไหน ”
อาชญากรรม,ลึกลับ,วัยว้าวุ่น,ดราม่า,อื่นๆ,พล็อตสร้างกระแส,เพื่อน,รักไม่สมหวัง,การทรยศหักหลัง,ฆาตกรรมหักมุม,18+,ชาย-ชาย,ชาย-หญิง,หาฆาตกร,สืบสวนสอบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
Crime of violence #จับให้ได้ใครคือฆาตกรในประเทศที่เปรียบเหมือนสวะนี้ การมีเงินเทียบเท่ากับการ มีอำนาจ และ ยศถาบรรดาศักดิ์ ยิ่งมีเยอะแค่ไหน ก็ยิ่งมีหน้าตาบน สังคม มากเท่านั้น แต่สิ่งที่เขาเคย กระทำ ใน อดีต มันกำลังจะ กลับมาทำลาย พวกเขาโดยที่ไม่รู้ตัว “ ในโลกนี้ มีความยุติธรรมซะที่ไหน ”
.
.
ในประเทศที่เปรียบเหมือนสวะนี้
การมีเงินเทียบเท่ากับการ
มีอำนาจ และยศถาบรรดาศักดิ์
ยิ่งมีเยอะแค่ไหน ก็ยิ่งมีหน้าตาบน
สังคม มากเท่านั้น
แต่สิ่งที่เขาเคย กระทำ ใน อดีต
มันกำลังจะกลับมาทำลาย
พวกเขาโดยที่ไม่รู้ตัว
.
.
“ หากคนที่ทำเรื่องสกปรก
ไล่ฆาตกรรมคนเป็นว่าเล่น
ไม่ใช่คนที่คิดไว้...คุณจะทำอย่างไร ? ”
.
.
“ หากคนที่คุณมีความสัมพันธ์ด้วย
เป็นคนที่คุณทั้งรักทั้งเกลียด...คุณจะทำอย่างไร ? ”
.
.
“ หากคนที่ทำให้เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้น
กลับกลายเป็นตัวคุณเอง...คุณจะทำอย่างไร ? ”
.
.
______________________________________________________________
*เนื้อหาเรื่องนี้มีคำพูดหยายคายแบบเพื่อนคุยกัน
TRIGGER WARNING
Attempted murder
: มีการพยายามฆ่า
Abuse
: การทำร้าย ใช้ความรุนแรง
Blood
: มีเลือด
Blackmail
: มีการข่มขู่ให้ทำตาม
Bullying
: การบูลลี่, การกลั่นแกล้งรังแก
Classism
: การเหยียดชนชั้น
Coercion
: การใช้ความสัมพันธ์หรืออำนาจที่เหนือกว่า
เพื่อบังคับหรือโน้มน้าวให้อีกฝ่ายต้องยอมทำ
ในสิ่งที่ไม่ได้อยากทำ
corpse
: ศพ
Depression
: อาการซึมเศร้า
Drug abuse/Drug misuse
: การใช้ยาหรือสารเคมีต่างๆ แบบผิดวิธี
Gore
: เนื้อหามีความโหดร้าย
Humiliation
: การทำให้อีกฝ่ายได้รับความอับอาย
Mental illness
: มีอาการป่วยทางจิต
Major character death
: มีตัวละครหลักตาย
Murder
: การฆาตกรรม
sexual explicit
: เนื้อหามีความโจ่งแจ้งในเรื่องเพศ
Toxic relationship
: ความสัมพันธ์ที่เป็นพิษ
นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
ในด้านพฤติกรรม ความรุนแรง และการใช้ภาษา
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ถูกแต่งขึ้น
จากจินตนาการของผู้เขียน
เหตุการณ์และตัวละคร ไม่มีอยู่จริง
ผู้เขียนไม่มีเจตนาที่ไม่ดีในการเขียนนะครับ
_______________________________________________
สวัสดีครับเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่เขียนเลยครับ มีอะไรให้ปรับปรุงคอมเมนต์พูดคุยแลกเปลี่ยนกันได้เลยนะครับฝากตัวด้วยครับผม
* หากภาพประกอบไม่สวยขออภัยด้วยนะครับวาดเองครับผม ยังไม่มีเงินจ้าง🥲
ในห้องสีขาวสไตล์ลักชูรี บรรยากาศในห้องตอนนี้ดูสงบสุขหลังจากที่ผ่านเรื่องราวสุดเร่าร้อนในยามค่ำคืนมา แสงแดดยามเช้าสอดส่องเข้ามาผ่านม่านที่ถูกเปิดแง้มไว้จากใครบางคน
“ อื้ออ ~ ”
หญิงสาวบิดขี้เกียจ เธอตื่นขึ้นมาด้วยใบหน้างัวเงียและมองไปยังด้านข้างของเธอ หันซ้าย หันขวา มองไปรอบ ๆ ห้อง เธอลุกขึ้นและเดินไปตามทางเดินเพื่อหาใครบางคนที่เมื่อคืนอยู่ด้วยกัน
“ หึ...ไม่ธรรมดานี่ ”
โฟร์พึมพำออกมา หลังจากนั้นเธอก็ได้เดินไปที่ห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายเพื่อเตรียมตัวไปบริษัท นี่เป็นครั้งแรกที่โฟร์ตื่นขึ้นเองโดยไม่มีล็อตเต้มากดกริ่งปลุกเธอหน้าห้อง
เธอเป็นคนที่ตื่นยากมาก ยากขนาดที่มีนาฬิกาปลุก 10 ตัวเสียงดังพร้อมกันก็ไม่สามารถทำอะไรเธอได้ แต่ครั้งนี้เธอตื่นขึ้นมาโดยไม่มีแม้แต่เสียงอะไรเลยด้วยซ้ำ มีเพียงแค่แสงแดดที่ลอดเข้ามาผ่านช่องว่างของม่านเพียงแค่นิดเดียว
โฟร์เดินเข้ามาแล้วหยุดอยู่ที่หน้ากระจกในห้องน้ำ
“ Glad to finally meet you ”
โฟร์อ่านคำที่เขียนอยู่บนกระจกแล้วเอานิ้วปาดไปที่ตัวอักษรและรู้ได้ทันทีว่าสิ่งที่ใช้เขียนนั้น คือลิปสติกที่แพงที่สุดในโลก ราคาเกือบ 500 ล้านบาทและมีแค่แท่งเดียวในโลกนี้
เป็นลิปสติกที่เธอรักและหวงมาก เพราะ พี่ชายของเธอได้ซื้อให้ในวันเกิดของเธอ ลิปสติกแท่งนี้ที่มันมีราคาแพง เพราะแพคเกจของลิปสติกนั้นประดับประดาด้วยอัญมณีทับทิมสีแดงอร่ามสุดเลอค่า
ที่ช่างฝีมือบรรจงประดิดประดอยย่างละเมียดละไม ตัวเคสแพรวพราวด้วยกลิตเตอร์ส่องแสงประกายระยิบระยับสุดอลังการดุจเครื่องประดับชิ้นงาม
“ Fuck ! ”
โฟร์หัวเสียเป็นอย่างมาก ไม่ใช่แค่เสียดายที่ลิปสติกแท่งนี้เป็นของแพง แต่เพราะว่าเป็นของขวัญจากพี่ชายที่ให้เธอหลังจากเขาหนีออกจากบ้านไปเมื่อ 3 ปีก่อน ซึ่งแน่นอนว่าเธอรักพี่ของเธอมาก
รักมากขนาดที่ยอมขึ้นมาอยู่ในบอร์ดบริหารของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ของพ่อเธอแทนพี่ชาย ทั้ง ๆ ที่เธอนั้นเกลียดพ่อของเธอและบริษัทนี้เป็นอย่างยิ่ง
“ You're going to regret this ! ”
ณ. บริษัทอสังหาริมทรัพย์ยักษ์ใหญ่ในประเทศไทยที่ตั้งอยู่ใจกลางเมือง โฟร์ขับรถเฟอร์รารี่พอร์โตฟิโน่สีดำด้านมิดไนท์คันหรูเข้ามาจอดยังหน้าตึก โฟร์ลงมาจากรถแล้วโยนกุญแจให้การ์ดที่ยืนเฝ้าประตูกระจก
เธอเดินกระแทกเท้าเข้าไปที่ลิฟท์ข้างในเพื่อขึ้นไปยังห้องประชุมที่พ่อและบอร์ดบริหารคนอื่นรออยู่ก่อนแล้ว
“ มาช้านะ ”
“ ขออภัยค่ะ ”
โฟร์เปิดประตูห้องประชุมด้วยความเบื่อหน่ายเข้าไปและพบกับพ่อของเธอที่นั่งขมวดคิ้วอยู่ในห้องพร้อมกับคนอื่น ๆ ที่นั่งรอเธอมาสักพักใหญ่
“ หัดตื่นเองซะบ้าง อย่าให้ล็อตเต้ต้องเดือนร้อนไปมากกว่านี้ ”
“ ล็อตเต้ ? ”
“ แล้วนี่ทำไมมันยังไม่เข้ามาอีก ”
“ เต้ไม่ได้อยู่กับหนูนะคะพ่อ ”
“ ใช้คำพูดให้เหมาะสมหน่อยคุณอวิชชา ”
“ ขอโทษ...ขออภัยค่ะ ”
โฟร์ขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ เพราะเมื่อคืนหลังจากที่ล็อตเต้ส่งเข้าที่คอนโดและแยกย้ายกันแล้วนั้น เพื่อนของเขาก็ไม่ได้ติดต่ออะไรมาเลย
เธอคิดไปคิดมาแล้วก็น่าสงสัย แต่ก็เป็นเรื่องปกติเพราะตัวเธอเองก็เข้าสายทุกรอบที่มีการประชุม เมื่อคืนเพื่อนของเธออาจจะนัดสาวที่ไหนแล้วตอนนี้คงหมดแรงอยู่
ในขณะที่โฟร์กำลังทักหาล็อตเต้นั้นฝ่ายการตลาดก็ได้ทำการพรีเซนต์ข้อมูลบางอย่าง
เพื่อนเต้
10:20
โฟร์ : เต้
โฟร์ : ทำไมยังไม่มา?
โฟร์ : เมื่อคืนหนักเหรอ?
โฟร์ :? ? ?
โฟร์ : Tell me now!
“ คุณอวิชชา มีความคิดเห็นยังไงบ้างคะ ? ”
โฟร์นั่งกดโทรศัพท์มือถือของเธอจนไม่ได้ฟัง ว่าฝ่ายการตลาดนั้นได้นำเสนออะไรเมื่อสักครู่นี้
‘ ปั๊งง ! ! ’
เสียงทุบโต๊ะดังขึ้นจนทุกคนในห้องสะดุ้งโหยง โฟร์หยุดการกระทำของเธอแล้วเงยหน้าขึ้นด้วยความงง
“ คุณอวิชชา ! ตามผมไปที่ห้องเดี๋ยวนี้ ! ! ”
พ่อของโฟร์พูดด้วยน้ำเสียงที่ดังและน่ากลัว ทำให้ทุกคนในห้องนั้นหันหน้าเข้าหากันและเริ่มซุบซิบ นินทากับเรื่องที่เกิดตรงหน้า
โฟร์นั้นมีสีหน้าที่ปกติและเฉยชามากเพราะเธอเจอแบบนี้จนชินแล้ว โฟร์มองไปรอบ ๆ ห้องเพื่อจดจำสีหน้าคนที่นินทาเธอ และเธอก็ได้เดินตามพ่อของเธอเข้าไปยังห้องทำงานที่แสนจะกว้างใหญ่
‘ เพี๊ยะ ! ’ เสียงฝ่ามือกระทบลงที่ใบหน้าของหญิงสาวอย่างแรง
“ กูบอกมึงแล้วใช่ไหม ว่าให้ตั้งใจกับงานมากกว่านี้ ! ”
“ ขอโทษค่ะ ”
“ หยุดพูดคำนั้นสักที หยุดทำตัวเหลวไหลสักที ถ้าทำไม่ได้ มึงก็ออกไปหาแดกที่อื่นเหมือนพี่มึงเลยไป ! ! ”
โฟร์จ้องไปที่พ่อเธอด้วยสายตาที่โกรธแค้น เธอไม่ได้โกรธที่คนเป็นพ่อตบหน้าเธอ แต่เธอโกรธที่พ่อของเธอพาดพิงพี่ชายที่เธอรัก และเธอจะไม่ยอมเงียบแล้ว
“ งานที่ให้ทำหนูก็ทำให้แล้ว พี่เองก็ทำให้พ่อแล้ว เลิกพูดถึงพี่แบบนั้นสักที ที่พี่ออกไปก็เป็นเพราะพ่อไม่ใช่รึไง ! ”
“ ขอโทษที่มาช้าครับ ! ”
หลังจากที่เธอพูดประโยคสุดท้าย พ่อของเธอได้ง้างมือขึ้นอีกรอบเพื่อจะลงโทษคนเป็นลูก แต่ล็อตเต้เข้ามาทันพอดีจึงเอามือของเขารับแรงนั้นไว้แทน
“ ออกไป ! ออกไปก่อนที่ฉันจะทนไม่ไหวแล้วลงมือกับแกอีกรอบ ! ! ”
พ่อของโฟร์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่โกรธเป็นอย่างมาก
โฟร์เดินออกจากห้องไป เธอเดินไปยังห้องประชุมที่เธอออกมาก่อนหน้านี้และเปิดประตูเข้าไป จากห้องที่เสียงดังเพราะซุบซิบนินทากัน กลายเป็นห้องที่เงียบสงบทันที
“ Go fuck yourself and be careful what you say ” หญิงสาวพูดบอกคนในห้องด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา เป็นการเตือนให้ทุกคนในห้องนั้นระวังปากและสิ่งที่เขาพูด เพราะการโดนนินทานั้นเป็นเรื่องที่เธอไม่ชอบเอาซะเลย
พูดจบโฟร์ก็เดินเข้าห้องทำงานของเธอและนั่งลงที่เก้าอี้หนัง สักพักหนึ่งล็อตเต้ก็เดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียดเพราะรู้สึกผิดที่เขามาช้าและทำให้โฟร์ต้องโดนพ่อของเธอทำร้าย
“ กูขอโทษ ”
“ เรื่องอะไร ? ”
“ เรื่องที่มึงโดนพ่อของมึง.. ”
“ ปกตินี่ ครั้งไหนที่เจอพ่อแล้วกูไม่โดนคงแปลกน่าดู และที่กูโดนมันก็ไม่ใช่ความผิดมึง ”
โฟร์มองไปที่ใบหน้าของล็อตเต้...เป็นไปตามคาด พ่อของเธอทำร้ายเธอไม่พอ ยังทำร้ายเพื่อนของเธออีก แต่เรื่องนี้เกิดขึ้นเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้
ล็อตเต้เป็นเพื่อนคนเดียวที่รู้ว่าโฟร์ต้องเจอกับอะไรในทุกวันของเธอ การที่ล็อตเต้มาทำงานกับโฟร์นั้นก็เป็นเพราะว่าเขาสงสารโฟร์ที่ต้องเจอกับอะไรแบบนี้คนเดียวมาตลอดนับตั้งแต่พี่ชายของเธอหนีออกจากบ้านไป
“ แล้วทำไมมาช้า ปกติไม่เคยเห็นมึงเข้างานสายยกเว้นตอนที่ไปปลุกกูที่คอนโด ”
“...นาฬิกาไม่ปลุก ”
ล็อตเต้ทำสีหน้าคิดสักครู่ก่อนจะตอบออกมา โฟร์มองไปที่เพื่อนของเขาอีกครั้งและจับไปที่รอยฝ่ามือของพ่อตัวเองบนใบหน้าของล็อตเต้
“ กูไม่ว่าอะไรนะถ้ามึงจะลา.. ”
“ เราคุยเรื่องนั้นไปแล้วโฟร์ กูจะไม่ออกจนกว่าพ่อมึงจะ..จะไม่สั่งให้มึงทำอะไรที่ผู้หญิงไม่สมควรทำ ”
“ ขอโทษนะ ”
“ มึงไม่ได้ผิดอะไรโฟร์ ถ้าจะผิดก็คงเป็นพ่อมึง มึงไม่ได้ทำอะไรกูพ่อมึงเป็นคนทำ ”
“ นัดทุกคนที คืนนี้ที่ไนท์คลับไทม์ ”
ล็อตเต้ไม่พูดอะไรต่อ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและพิมพ์บอกทุกคนในกลุ่มว่าคืนนี้เจอกัน
VIP Group
11:11
ล็อตเต้ : คืนนี้เจอกัน @ทุกคน
ไทม์ : ?
แม็กซ์ : มีเรื่องเหรอ
ไมค์ : ผมไม่ค่อยสบายอะพี่เต้ ไปได้แต่อาจไม่ดื่ม
ล็อตเต้ : โฟร์เรียกรวม
แม็กซ์ / ไมค์ / ไทม์ / ฉินท์ : K
“ เต้มึงเตรียมข้อมูลเบื้องลึกของบอร์ดบริหารทุกคนให้กูหน่อย ”
“ เอาไปทำอะไร ? ”
“ กูรู้สึกว่าช่วงนี้...หมาที่เลี้ยงมันไม่ค่อยเชื่องเท่าไหร่ ถึงเวลาที่ต้องดัดสันดานกันหน่อย ”
ล็อตเต้มองไปที่เพื่อนของเขาที่กำลังยิ้มมุมปากอยู่ ล่าสุดที่โฟร์มีรอยยิ้มแบบนี้คือตอนที่เขาได้ช่วยให้พี่ชายหนีออกจากบ้านได้สำเร็จ
เพื่อนของเขากำลังคิดจะทำอะไรอยู่กันแน่ ล็อตเต้ได้แต่คิดสงสัยอยู่ในใจและเขาก็ได้เดินไปที่โต๊ะทำงานของตัวเองที่มุมหนึ่งในห้องทำงานของโฟร์
_______________________________
Glad to finally meet you / ดีใจจังที่สุดท้ายก็ได้พบคุณสักที
Fuck! / เชี่ยไรเนี่ย
You're going to regret this / คุณจะเสียใจที่ทำกับฉันแบบนี้
Go fuck yourself and be careful what you say / ออกไปให้พ้น และ ระวังสิ่งที่พูดด้วย
Tell me now / บอกมาเดี๋ยวนี้นะ
_______________________________
ถ้าชอบก็อย่าลืมกดบันทึกและติดตามนามปากกานี้ไว้ด้วยนะครับ 🙏🏻