ในประเทศที่เปรียบเหมือนสวะนี้
การมีเงินเทียบเท่ากับการ มีอำนาจ และ
ยศถาบรรดาศักดิ์
ยิ่งมีเยอะแค่ไหน ก็ยิ่งมีหน้าตาบน สังคม มากเท่านั้น
แต่สิ่งที่เขาเคย กระทำ ใน อดีต
มันกำลังจะ กลับมาทำลาย พวกเขาโดยที่ไม่รู้ตัว
“ ในโลกนี้ มีความยุติธรรมซะที่ไหน ”
อาชญากรรม,ลึกลับ,วัยว้าวุ่น,ดราม่า,อื่นๆ,พล็อตสร้างกระแส,เพื่อน,รักไม่สมหวัง,การทรยศหักหลัง,ฆาตกรรมหักมุม,18+,ชาย-ชาย,ชาย-หญิง,หาฆาตกร,สืบสวนสอบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ในประเทศที่เปรียบเหมือนสวะนี้
การมีเงินเทียบเท่ากับการ มีอำนาจ และ
ยศถาบรรดาศักดิ์
ยิ่งมีเยอะแค่ไหน ก็ยิ่งมีหน้าตาบน สังคม มากเท่านั้น
แต่สิ่งที่เขาเคย กระทำ ใน อดีต
มันกำลังจะ กลับมาทำลาย พวกเขาโดยที่ไม่รู้ตัว
“ ในโลกนี้ มีความยุติธรรมซะที่ไหน ”
ผู้แต่ง
baddieworld
เรื่องย่อ
.
.
ในประเทศที่เปรียบเหมือนสวะนี้
การมีเงินเทียบเท่ากับการ
มีอำนาจ และยศถาบรรดาศักดิ์
ยิ่งมีเยอะแค่ไหน ก็ยิ่งมีหน้าตาบน
สังคม มากเท่านั้น
แต่สิ่งที่เขาเคย กระทำ ใน อดีต
มันกำลังจะกลับมาทำลาย
พวกเขาโดยที่ไม่รู้ตัว
.
.
“ หากคนที่ทำเรื่องสกปรก
ไล่ฆาตกรรมคนเป็นว่าเล่น
ไม่ใช่คนที่คิดไว้...คุณจะทำอย่างไร ? ”
.
.
“ หากคนที่คุณมีความสัมพันธ์ด้วย
เป็นคนที่คุณทั้งรักทั้งเกลียด...คุณจะทำอย่างไร ? ”
.
.
“ หากคนที่ทำให้เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้น
กลับกลายเป็นตัวคุณเอง...คุณจะทำอย่างไร ? ”
.
.
Crime of violence
#จับให้ได้ใครคือฆาตกร
______________________________________________________________
*เนื้อหาเรื่องนี้มีคำพูดหยายคายแบบเพื่อนคุยกัน
TRIGGER WARNING
Attempted murder
: มีการพยายามฆ่า
Abuse
: การทำร้าย ใช้ความรุนแรง
Blood
: มีเลือด
Blackmail
: มีการข่มขู่ให้ทำตาม
Bullying
: การบูลลี่, การกลั่นแกล้งรังแก
Classism
: การเหยียดชนชั้น
Coercion
: การใช้ความสัมพันธ์หรืออำนาจที่เหนือกว่า
เพื่อบังคับหรือโน้มน้าวให้อีกฝ่ายต้องยอมทำ
ในสิ่งที่ไม่ได้อยากทำ
corpse
: ศพ
Depression
: อาการซึมเศร้า
Drug abuse/Drug misuse
: การใช้ยาหรือสารเคมีต่างๆ แบบผิดวิธี
Gore
: เนื้อหามีความโหดร้าย
Humiliation
: การทำให้อีกฝ่ายได้รับความอับอาย
Mental illness
: มีอาการป่วยทางจิต
Major character death
: มีตัวละครหลักตาย
Murder
: การฆาตกรรม
sexual explicit
: เนื้อหามีความโจ่งแจ้งในเรื่องเพศ
Toxic relationship
: ความสัมพันธ์ที่เป็นพิษ
นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
ในด้านพฤติกรรม ความรุนแรง และการใช้ภาษา
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ถูกแต่งขึ้น
จากจินตนาการของผู้เขียน
เหตุการณ์และตัวละคร ไม่มีอยู่จริง
ผู้เขียนไม่มีเจตนาที่ไม่ดีในการเขียนนะครับ
_______________________________________________
สวัสดีครับเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่เขียนเลยครับ มีอะไรให้ปรับปรุงคอมเมนต์พูดคุยแลกเปลี่ยนกันได้เลยนะครับฝากตัวด้วยครับผม
* หากภาพประกอบไม่สวยขออภัยด้วยนะครับวาดเองครับผม ยังไม่มีเงินจ้าง🥲
Nightclub BB club
.
.
.
‘ ต๊อก ต๊อก ต๊อก ต๊อก ’
ตรงทางเดินที่เงียบสงัดมีเสียงฝีเท้าของคนสองคนที่กำลังเดินไวไปยังห้องใดห้องหนึ่งในไนท์คลับ ทั้งสองคนมีสีหน้าและท่าทางที่เคร่งเครียดพอสมควร
“ แล้วมันหายไปได้ยังไงวะ มึงไม่ได้จับมันนั่งเก้าอี้นักโทษไรนั่นเหรอ ? ”
“ เก้าอี้นั่นมันอันตรายเกินไปกูเลยเอากุญแจมือล็อคมันไว้...สัสเอ้ยแม่งหลุดไปได้ไงวะ ”
“ แล้วงี้มันจะแจ้งตำรวจจับเราไหม ”
“ ไม่น่า กูว่ามันคงไม่กล้า ” ( ติ๊ด ) เสียงไทม์สแกนนิ้วมือที่ประตูดิจิตอล ประตูถูกเปิดออกเผยให้เห็นบางสิ่งที่อยู่ในห้อง..
“ เห็นไรปะ ”
“ อืม มืดขนาดนี้กูคงเห็นอะไรมั้งไอเหี้ย ”
“ อ่อเออ กูลืมเปิดไฟ..แปป ”
“ มันทำยังไงให้กุญแจมือหลุดได้วะ แข็งแรงขนาดนี้..หรือข้อมือมันเล็ก ”
ไทม์เดินมองรอบ ๆ ห้องแล้วหยุดที่ตู้เก็บอุปกรณ์ทารุณกรรมของเขา เขามองด้านซ้ายทีด้านขวาทีด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ
“ กูว่าของกูหายไปสองอย่าง ”
“ ไหน อะไร ” ฉินท์เดินเข้ามาประกบไทม์จากด้านหลัง
“ เข็มขัดช็อตไฟฟ้ากับกุญแจรัดคอ ”
“ มันเอาไปด้วยเหรอ ? ”
“ ตู้นี้จะเปิดได้ก็ต่อเมื่อกูเปิดไฟในห้องซึ่งก่อนหน้านี้ถูกปิดอยู่ ”
“ มึงจะพูดอะไรก็พูดมาเลยกูไม่เข้าใจ ”
“ ในสมองมึงมีเซลล์บ้างไหมน่ะ...กูว่าคนที่เราจับมาแม่งไม่ธรรมดาแล้วว่ะ ”
“ ยังไงอะ ”
“ ฉินท์ กูไม่อยากคุยกะมึงละ โง่เหมือนควาย แดกหญ้าบ้างนะไอเชี่ยนี่พูดไรไปตามไม่ทันสักเรื่อง ”
“ แล้วมึงหมายถึงอะไรมึงก็พูดมาดิ ! ”
“ มันเอาของจากตู้กูไป ซึ่งตู้กูเปิดได้เฉพาะตอนที่ไฟเปิดอยู่ เท่ากับว่าตอนที่กูเข้ามาดูมันก่อนหน้านี้มันยังอยู่ในห้อง ”
“ อ่อ แล้วประตูนี่เปิดออกได้แค่มึงช่ะ เพราะมีสแกนนิ้วข้างในกับข้างนอกประตู.. ” ฉินท์มองตาไทม์แล้วส่งซิกให้ไปที่ประตู
ไทม์และฉินท์เดินมาที่ประตูแล้วมองไปรอบ ๆ ห้องว่าพอจะมีอะไรที่คนหนึ่งคนสามารถหลบอยู่ได้บ้าง ไทม์โยกหัวไปทางขวาหนึ่งทีเพื่อส่งซิกให้เพื่อน
ฉินท์เดินไปทางขวาเพื่อไปดูหลังชั้นวางหนังสือที่อยู่ทางนั้น ส่วนไทม์ก็เดินไปทางซ้ายเพื่อเช็คดูข้างหลังม่านดำที่ถูกปิดอยู่แต่ก็ไม่มีอะไรหรือใครแอบอยู่ทั้งสองที่
“ เออ มีคนเอากระดาษสีแดงเขียนว่า I'm back ไว้ที่โต๊ะทำงานกู ”
“ งี้ก็ไม่ใช่ไอคนที่อยู่ในนี้ดิ เพราะถ้าใช่มันคงเอากระดาษไปวางไว้บนโต๊ะมึงไม่ได้..ถูกปะ ? ”
“ อืม ”
“ กูว่ากลับห้องเราเหอะ แล้วค่อยคิดว่าจะทำไงต่อ ”
ไทม์ปิดไฟในห้อง สแกนนิ้วออกและปิดประตูห้องนั้นพร้อมกับเพื่อนของเขา
ณ.โรงพยาบาลเอกชนxxx
“ ผม..ผมอยู่ที่ไหน ”
“ ปรโลก ”
“ นี่น้องมึงนะแม็กซ์...มึงอยู่โรงพยาบาล ไข้ขึ้นสูงตัวร้อนจนสลบไปพวกพี่เลยพามาโรงพยาบาล ”
“ พี่ไทม์ไปไหนอะ ”
“ ถามถึงพี่มึงหน่อยไหมล่ะ เป็นห่วงแทบตายไอน้องเวรแบกมึงใส่หลังมา..หลังแทบหักไม่ถามสักคำ ถามถึงแต่พี่บุญธรรม เฮ้อ ”
“ ก็..ภาพสุดท้ายที่จำได้คือพี่เขานี่ ”
“ ไทม์มันน่าจะเคลียร์งานที่ร้านอยู่แหละเห็นวุ่น ๆ วิ่งไปมา ” แม็กซ์พูดกลบเกลื่อนให้เพื่อน เพราะมันทักมาอยู่ว่าเกิดเรื่องใหญ่แต่เขาก็ไม่รู้ว่าเรื่องใหญ่ที่ว่าคือเรื่องอะไร
“ ไปทำอะไรมาทำไมถึงไข้สูงขนาดนี้ ? ”
“ แดกแต่เหล้า น้ำไม่แดกก็เป็นงี้แหละ ”
“ พี่โฟร์อย่าไปฟังไอแม็กซ์มันพี่ ช่วงนี้ผมนอนไม่ค่อยเป็นเวลาด้วยเลยเป็นงี้มั้ง ”
“ Feel better soon. พี่ต้องกลับแล้วล่ะ พรุ่งนี้พี่มีธุระ ”
“โอเคพี่..กลับกับพี่เต้ใช่ไหม ”
“ เปล่า พี่เอารถมา ”
“ แต่กูก็ต้องกลับพร้อมโฟร์แหละ เพราะมีธุระเหมือนกัน ”
“ ให้ผมอยู่กับพี่แม็กซ์สองคนเหรอพี่ ผมเหงานะ ”
“ เห้อ อยู่กับพี่สุดที่รักสักแปปนึงไม่ตายหรอกมั้ง เดี๋ยวไอไทม์คงมาอีกสักพัก ” แม็กซ์พูดพร้อมเอามือไปจับที่หัวน้องชายด้วยความหมันเขี้ยว
“ พี่ไทม์จะมาเหรอพี่ ให้เขาซื้อขนมปังให้ผมที หิวอะ ”
“ งั้นเดี๋ยวกูลงไปส่งโฟร์กับล็อตเต้แล้วซื้อให้เลยดีกว่า หิวเหมือนกัน ”
“ เคพี่ ขับรถกันดี ๆ นะครับ ”
ทั้งสามคนออกจากห้องพักผู้ป่วยพิเศษไปทิ้งให้ไมค์อยู่ในห้องคนเดียวลำพัง
พี่ไทม์
ไมค์ : พี่จะมาหาผมเหรอ
ไทม์ : อืม
ไมค์ : มาตอนไหน
ไทม์ : อีก 5
ไมค์ : 5 นาที?
ไทม์ : 4
ไทม์ : 3
ไทม์ : 2
ไทม์ : 1
ประตูถูกเปิดออกโดยชายผิวขาวร่างสูงแต่งตัวดี พร้อมกับถือถุงกระดาษใส่อะไรบางอย่างมา
“ ถึงละ ”
“ พี่ไทม์ ตกใจหมดเลยพี่ ผมก็ว่าอะไร 4321 ” ไมค์เบิกตากว้างหลังจากที่เห็นว่าใครเข้ามา
“ แล้วนี่เป็นไง หายซ่ารึยัง ”
“ ไม่ได้ซ่าสักหน่อย ”
“ หิวไหม พี่ซื้อขนมปังมาเห็นเราชอบกิน ”
“ กินพี่ หิวมาก ” ไทม์ทำสีหน้าดีใจเหมือนเด็กได้ของเล่น
ไทม์เดินเข้ามาที่เตียงแล้วหยิบขนมปังยี่ห้อหนึ่งที่ไมค์ชอบออกมาแล้วยื่นให้ คนน้องยื่นมือไปหยิบแต่คนพี่ชักมือออก
“ ให้ป้อนปะ ? ”
“ อะแฮ่มม..กูก็อยู่ตรงนี้นะครับเพื่อน ”
ฉินท์ที่ยืนอยู่ตรงประตูตั้งแต่แรกพูดขึ้นเพราะดูเหมือนเพื่อนและน้องสองคนจะมองไม่เห็นว่าเขายืนอยู่ตรงนี้
“ อ่าว มาด้วยเหรอพี่อะ ”
“ เปิดประตูเข้ามาพร้อมไอไทม์ตั้งแต่แรกแล้ว หล่อขนาดนี้มองไม่เห็นได้ไง ”
“ ผมรู้สึก..จะอ้วกอะพี่ ”
“ ไอเด็กนี่กวนกูไม่หยุด ”
“ ของจริงพี่ ผมคลื้นไส้ขอถังขยะ..อุ๊บ!....แหวะ ”
“ เฮ่ย ไอไมค์ ! ”
ฉินท์ตะโกนเรียกชื่อไมค์อย่างดังด้วยความตกใจ ในขณะที่ไทม์กำลังหยิบถังขยะมาให้คนน้อง
ไมค์ก้มหน้าอาเจียนสักครู่ก่อนจะร้องไห้ออกมาเหมือนเด็กสิบขวบ ไทม์เห็นเช่นนั้นจึงเข้าไปปลอบใจ ส่วนฉินท์นั้นออกไปรอข้างนอกระเบียงเพื่อรับลม เพราะเขาเป็นคนที่เซนซิทีฟกับเรื่องแบบนี้มากถ้าอยู่ในห้องต่อมีหวังอาเจียนอีกคนแน่ ๆ
“ ไหวไหม ? ”
“ ฮื..อ พี่ผมเป็นอะไร ทำไมอาการมันแย่แปลก ๆ ฮือ”
“ เป็นไข้ก็แบบนี้แหละ ไข้ขึ้นสูงด้วยนี่ พักสักหน่อยก็หายแล้ว ไม่ต้องร้อง ”
ไทม์เอานิ้วปาดน้ำตาคนน้องด้วยความรู้สึกทั้งเอ็นดูและสงสาร เพราะตั้งแต่เมื่อวานที่น้องมันโดนซ้อมและวันนี้อีก ใจหนึ่งก็ห่วงคนน้องแต่อีกใจหนึ่งเขาก็แอบโกรธที่คนน้องอาการแย่แต่ยังมารวมตัวเพราะโฟร์เรียกมา
เขาเองรู้ตัวดีว่าคนน้องนั้นแอบชอบเพื่อนเขามานานแล้ว...จะว่าแอบก็พูดได้ไม่เต็มปากเพราะเรื่องนี้รู้กันทั้งกลุ่มนั่นแหละแต่ทุกคนในกลุ่มก็รู้อีกเหมือนกันว่าไทม์นั้นรักและเอ็นดูไมค์มากขนาดไหน
ไมค์เป็นคนโก๊ะ ๆ เห็นปกติทำตัวเท่ไลฟ์สดคุยกับแฟนคลับหรือตอนที่ถ่ายรูปลงไอจีเก๊กขรึมแต่ตัวจริงโครตเป็นไอเด็กเล็กของพี่ในกลุ่ม
ที่สำคัญมันเป็นคนที่..รักใครรักจริง รักนาน รักมั่นคงไม่คิดเปลี่ยนแปลง ซึ่งนี่แหละที่ทำให้เขารู้สึกไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่นัก แต่แล้วไงล่ะเพราะเขาแค่เอ็นดูเด็กมันเฉย ๆ ไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย
“ พี่ไทม์...พี่...พี่ไทม์ ! ”
“ ห๊ะ ว่าไงมีอะไร ”
“ พยุงผมไปห้องน้ำหน่อยพี่ ไม่ค่อยมีแรงเดินเท่าไหร่ ”
“ อ่อ ให้อุ้มไหม..หยอก ”
ไมค์ไม่ได้ตอบโต้อะไรแค่ทำหน้างงนิดหน่อยก่อนที่แขนขวาของเขาจะถูกคนพี่ยกขึ้นแล้วเอาพาดบ่าเพื่อพยุงตัวเขาไปที่ห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัว
ไทม์พยุงคนน้องมาในห้องน้ำ..เขาปิดประตูลงแล้วยืนอยู่ตรงนั้นไม่ไปไหน
ไมค์มองหน้าคนพี่รอบที่หนึ่ง รอบที่สอง และสาม เขารู้สึกขอบคุณคนพี่ที่อุตส่าห์พยุงเขามาที่ห้องน้ำแต่เขาแค่ไม่เข้าใจว่าทำไมคนพี่ถึงยังยืนอยู่ตรงนี้เนี้ยะ
“ พี่..จะดูผมเยี่ยวเหรอ ? ”
“ อ่าว เออวะ ”
ไทม์ลนลานหันตัวไปมาจนคนน้องแอบหัวเราะใส่เบา ๆ แต่เขาก็ยังไม่ออกจากห้องน้ำเขาเพียงแค่หันหลังให้คนน้องแค่นั้น
“ ฮ่า ๆ พี่ไม่ออกไปจริงดิ ”
“ เดี๋ยวเกิดล้มไปใครจะช่วย ”
“ พี่นี่แม่ง จู๋ผมหดเยี่ยวไม่ออกละพี่ ออกไปเถอะ ”
ไทม์หันหน้าหาคนน้องแล้วชำเลืองมองที่ท่อนล่าง ไมค์เห็นเช่นนั้นจึงหันหลบซึ่งไม่ค่อยพ้นสายตาเท่าไหร่เพราะในห้องน้ำดันมีกระจกบานใหญ่อยู่ด้านข้าง ต่อให้หลบซ้าย หลบขวา หน้า หรือหลัง ก็เห็นอยู่ดี
“ ไหนบอกหด ? ”
“ ออกไปเลยพี่ ! ”
ไมค์หันหน้าไปหาไทม์แล้วเอามือผลักตัวไทม์ชิดประตูเพื่อให้ไทม์เปิดออกไปรอข้างนอก
“ แม่งเอ้ยไมค์น้อยลูกพ่อเวลาแบบนี้ยังขึ้นได้อีกนะมึง ” ไมค์แอบพูดกับตัวเองเบา ๆ ก่อนจะทำธุระของเขาให้เสร็จ
_______________________________
คลังศัพท์นิยาย
Feel better soon / หายไว ๆ นะ
_______________________________
สวัสดีครับ ผมตั้งใจกับเรื่องนี้มาก ๆ เลย ฝากกดหัวใจและบันทึกให้หน่อยนะครับ คอมเมนต์แลกเปลี่ยนกันได้นะครับ