ในประเทศที่เปรียบเหมือนสวะนี้
การมีเงินเทียบเท่ากับการ มีอำนาจ และ
ยศถาบรรดาศักดิ์
ยิ่งมีเยอะแค่ไหน ก็ยิ่งมีหน้าตาบน สังคม มากเท่านั้น
แต่สิ่งที่เขาเคย กระทำ ใน อดีต
มันกำลังจะ กลับมาทำลาย พวกเขาโดยที่ไม่รู้ตัว
“ ในโลกนี้ มีความยุติธรรมซะที่ไหน ”
อาชญากรรม,ลึกลับ,วัยว้าวุ่น,ดราม่า,อื่นๆ,พล็อตสร้างกระแส,เพื่อน,รักไม่สมหวัง,การทรยศหักหลัง,ฆาตกรรมหักมุม,18+,ชาย-ชาย,ชาย-หญิง,หาฆาตกร,สืบสวนสอบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ในประเทศที่เปรียบเหมือนสวะนี้
การมีเงินเทียบเท่ากับการ มีอำนาจ และ
ยศถาบรรดาศักดิ์
ยิ่งมีเยอะแค่ไหน ก็ยิ่งมีหน้าตาบน สังคม มากเท่านั้น
แต่สิ่งที่เขาเคย กระทำ ใน อดีต
มันกำลังจะ กลับมาทำลาย พวกเขาโดยที่ไม่รู้ตัว
“ ในโลกนี้ มีความยุติธรรมซะที่ไหน ”
ผู้แต่ง
baddieworld
เรื่องย่อ
.
.
ในประเทศที่เปรียบเหมือนสวะนี้
การมีเงินเทียบเท่ากับการ
มีอำนาจ และยศถาบรรดาศักดิ์
ยิ่งมีเยอะแค่ไหน ก็ยิ่งมีหน้าตาบน
สังคม มากเท่านั้น
แต่สิ่งที่เขาเคย กระทำ ใน อดีต
มันกำลังจะกลับมาทำลาย
พวกเขาโดยที่ไม่รู้ตัว
.
.
“ หากคนที่ทำเรื่องสกปรก
ไล่ฆาตกรรมคนเป็นว่าเล่น
ไม่ใช่คนที่คิดไว้...คุณจะทำอย่างไร ? ”
.
.
“ หากคนที่คุณมีความสัมพันธ์ด้วย
เป็นคนที่คุณทั้งรักทั้งเกลียด...คุณจะทำอย่างไร ? ”
.
.
“ หากคนที่ทำให้เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้น
กลับกลายเป็นตัวคุณเอง...คุณจะทำอย่างไร ? ”
.
.
Crime of violence
#จับให้ได้ใครคือฆาตกร
______________________________________________________________
*เนื้อหาเรื่องนี้มีคำพูดหยายคายแบบเพื่อนคุยกัน
TRIGGER WARNING
Attempted murder
: มีการพยายามฆ่า
Abuse
: การทำร้าย ใช้ความรุนแรง
Blood
: มีเลือด
Blackmail
: มีการข่มขู่ให้ทำตาม
Bullying
: การบูลลี่, การกลั่นแกล้งรังแก
Classism
: การเหยียดชนชั้น
Coercion
: การใช้ความสัมพันธ์หรืออำนาจที่เหนือกว่า
เพื่อบังคับหรือโน้มน้าวให้อีกฝ่ายต้องยอมทำ
ในสิ่งที่ไม่ได้อยากทำ
corpse
: ศพ
Depression
: อาการซึมเศร้า
Drug abuse/Drug misuse
: การใช้ยาหรือสารเคมีต่างๆ แบบผิดวิธี
Gore
: เนื้อหามีความโหดร้าย
Humiliation
: การทำให้อีกฝ่ายได้รับความอับอาย
Mental illness
: มีอาการป่วยทางจิต
Major character death
: มีตัวละครหลักตาย
Murder
: การฆาตกรรม
sexual explicit
: เนื้อหามีความโจ่งแจ้งในเรื่องเพศ
Toxic relationship
: ความสัมพันธ์ที่เป็นพิษ
นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
ในด้านพฤติกรรม ความรุนแรง และการใช้ภาษา
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ถูกแต่งขึ้น
จากจินตนาการของผู้เขียน
เหตุการณ์และตัวละคร ไม่มีอยู่จริง
ผู้เขียนไม่มีเจตนาที่ไม่ดีในการเขียนนะครับ
_______________________________________________
สวัสดีครับเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่เขียนเลยครับ มีอะไรให้ปรับปรุงคอมเมนต์พูดคุยแลกเปลี่ยนกันได้เลยนะครับฝากตัวด้วยครับผม
* หากภาพประกอบไม่สวยขออภัยด้วยนะครับวาดเองครับผม ยังไม่มีเงินจ้าง🥲
ต่อจากตอนที่แล้ว
.
.
.
“ ...ระหว่างรอนั้นทุกคนสามารถทำตัวตามสบายได้เลยครับ ”
“ ... ”
ไม่มีใครพูดตอบดีลเลอร์ เพราะทุกคนนั้นตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นอย่างมาก การที่เพื่อนร่วมงานของพวกเขานั้น ถูกทรมานทำร้ายร่างกายยังไม่น่าตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้
พวกเขานั้นไม่รู้ว่าตอนนี้ควรรู้สึกอะไรหรือต้องทำยังไงต่อ เกมนี้ไปหยุดลงที่ตรงไหน แล้วคนที่เป็นศพรายต่อไปจะเป็นเขาหรือไม่ ทุกคนที่เข้าร่วมเกมส์นี้นั้นต่างมีความคิดมากมายในหัว แต่ก็ไม่สามารถเรียบเรียงออกมาเป็นคำพูดได้เลย
เมื่อล็อตเต้เห็นเช่นนั้น ในฐานะที่เขาเป็นดีลเลอร์ของเกมส์จึงเดินไปรินไวน์ที่เคาท์เตอร์ด้านหลังที่ทุกคนยืนอยู่ แล้วนำมาให้ทุกคนเพื่อเป็นการปลอบขวัญ
“ เชิญหยิบดื่มได้ตามสบายนะครับ...อ้อ ก่อนเกมส์จะจบเหมือนคุณดนัยได้ถามถึงอาหารใช่ไหมครับ ? ”
“ ... ” ดนัยไม่ได้ตอบอะไร
เขายังคงยืนมองร่างที่ครึ่งบนเละและไร้ศีรษะของเพื่อนร่วมงาน เขาเพียงแต่คิดอยู่ภายในใจว่าทำไมเด็กพวกนี้ถึงมีนิสัยที่โหดร้ายขนาดนี้ ถึงแม้ตัวเขาเองจะไม่ได้ดีแต่เขาก็ไม่เคยทำร้ายใครถึงขั้นเสียชีวิตผิดรูปแบบนี่ เขามองดูศพเพื่อนร่วมงานอยู่อย่างไม่กระพริบตา
“ รอสักครู่นะครับทุกคน อีกไม่เกินห้านาทีการ์ดก็จะนำผ้ามาปิดตาและพาไปยังห้องเล่นถัดไปแล้วครับ ผมในฐานะดีลเลอร์ต้องขอแสดงความยินดีกับทุกคนอีกครั้งนะครับที่ผ่านเกมส์แรกไปได้ ”
‘ติ๊ง...ติ๊ง...ติ๊ง’ เสียงแจ้งเตือนกล่องข้อความดังขึ้นจากโทรศัพท์ของผู้เล่นที่ยังคงเหลืออยู่พร้อมกันยกเว้นคุณดนัยเพราะมือถือของเขาอยู่ในกล่องที่ล็อคไว้ เสียงแจ้งเตือนดังแต่ทว่าไม่มีใครหยิบมันขึ้นมาดูเลยเพราะสิ่งที่อยู่ตรงหน้าพวกเขานั้นเรียกความสนใจจากเขามากกว่า
เว้นเสียแต่ภูมิศิษฏ์ที่รีบหยิบมือถือของตนเองขึ้นมาดูอย่างไว อันที่จริงเขาไม่ได้ตกใจกับเหตุการณ์นี้สักเท่าไหร่นัก เพราะเขาพอจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นตั้งแต่ที่มีคนบอกเรื่องล่าแม่มดสมจริงแล้ว
“ ...ห้าล้าน ? ” ภูมิศิษฏ์พูดเสียงดัง ท่าทางของเขาตอนนี้นั้นดีใจจนเนื้อเต้นเพราะจู่ ๆ ก็มีเงินเข้าบัญชีตั้ง ห้าล้านบาท
“ ถือว่าเป็นค่าปลอบขวัญแล้วกันนะครับทุกคน...การ์ดรออยู่ด้านนอกแล้ว ผมจะให้พวกเขาเข้ามาปิดตาพวกคุณเลยแล้วกันครับ ” ไทม์พูดพรางเดินไปเปิดประตูเพื่อให้การ์ดเข้ามา
“ หนูโฟร์ ลุงไม่เล่นแล้วได้ไหม..ส่วนไอ้เงินที่ให้มาหนูเอาคืนไปให้หมดเลย ลุงไม่อยากได้ ” ดนัยพูดด้วยสีหน้าน่าสงสารแต่สายตาเขายังคงมองไปที่ร่างเพื่อน
ล็อตเต้ถอนหายใจอีกครั้งแล้วคว้าผ้าที่การ์ดถือเข้ามาเพื่อปิดตาผู้เล่นแล้วเดินตรงไปที่ดนัยทันที
“ ผมขอเสียมารยาทนะครับคุณดนัย แต่ผมว่าผมได้อธิบายกฎกติกาไปหลายต่อหลายครั้งแล้ว...ถ้าคุณดนัยยังพูดเรื่องนี้อีกครั้งเดียวเท่านั้น ผมจะพาคุณไปห้อง Secret นะครับ ”
พูดจบล็อตเต้ก็ยิ้มให้กับดนัย และเขาก็นำผ้าที่ถืออยู่มาผูกเพื่อปิดตาของดนัยเอาไว้อย่างแน่นหนา จนดนัยนั้นรู้สึกเจ็บ แต่ก็ไม่สามารถขัดขืนอะไรเด็กหนุ่มได้
การ์ดที่พึ่งเข้ามานั้นเดินไปหาผู้เล่นทุกคนยกเว้นโฟร์ซึ่งเป็นหนึ่งในผู้คุมของเกมส์นี้
เมื่อการ์ดนำผ้ามาผูกปิดตาครบทุกคนแล้ว พวกเขาก็ได้พาผู้เล่นไปยังห้องเล่นถัดไป ซึ่งห้องเล่นนี้อยู่ห่างออกไปถึงหนึ่งช่วงตึก การที่จะพาทุกคนไปนั้นเป็นไปอย่างเชื่องช้าและต้องใช้เวลากว่าครึ่งชั่วโมง
‘ต๊อก ต๊อก ต๊อก’ เสียงส้นของรองเท้าหนังกระทบไปตามพื้นกระเบื้องที่เรียบเงาดูหรู
“ ทำไมถึงไกลแบบนี้ล่ะครับ ? ” ปลอดประสพถาม
“ ถัดไปอีกแค่สองห้องก็ถึงแล้วครับ ” การ์ดที่จับปลอดประสพตอบ
สิ้นเสียงตอบจากการ์ดเพียงชั่วครู่ผู้เล่น การ์ด ดีเลอร์ และผู้คุมเกมส์ทุกคนก็มาถึงยังห้องเล่นถัดไปที่ว่า เมื่อเปิดประตูเข้ามาการ์ดก็ได้ทำการแก้ปมผ้าที่ผูกปิดตาผู้เล่นไว้ออก
เมื่อแก้ผ้าปิดตาออกแล้วผู้เล่นก็ได้มองไปรอบ ๆ ห้องนี้อย่างสงสัย เพราะสิ่งของที่อยู่ในห้องนี้นั้นดูหรูหราแปลกตาไม่เหมือนกับห้องที่เขาอยู่ก่อนหน้านี้
ภายในห้องถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์สีดำตัดทองราคาแพงไปจนถึงแพงมาก ๆ ในแบบที่เขาเคยเห็นแค่ในทีวีเท่านั้น แต่ตอนนี้ทุกอย่างนั้นอยู่ตรงหน้าพวกเขา
“ นี่..นี่มันอะไรกัน ? ”
“ ของในห้องนี้เป็นของแท้หรือคุณเจ้าของคลับ ? ”ภูมิถาม
“ ใช่ครับ ของแท้แน่นอน ทุกคนอาจจะไม่เคยเห็นเฟอร์นิเจอร์พวกนี้จากที่ไหนนะครับ เพราะเป็นคอลเลกชันพิเศษที่ผมออกแบบและสั่งทำกับ Ralph Lauren Home เองกับมือ เน้นไปที่สีดำเงาและตัดสีทองเพื่อเพิ่มความหรูหราครับ ”
“ เธอเป็นใครกัน ? ” ฉลองถามด้วยความสงสัย
“ ผมแนะนำตัวไปแล้วตั้งแต่ตอนที่เจอกันในเกมส์แรกนะครับ ”
“ อาหารพร้อมแล้วครับทุกท่าน ” ล็อตเต้พูดขัด
“ ... ”
“ เชิญทุกท่านนั่งที่โต๊ะอาหารได้เลยครับ...เลือกที่นั่งกันตามเดิมนะครับ ”
ผู้เล่นทุกคนไม่พูดอะไรได้แต่เดินไปนั่งที่โต๊ะตามคำที่ดีลเลอร์พูดเท่านั้น พวกเขานั่งกันตามลำดับเดิมที่เคยนั่งในห้องก่อนหน้านี้
ในขณะที่ท้องของพวกเขานั้นว่างเปล่า แต่ไม่มีใครหยิบหรือจับช้อนส้อมขึ้นเพื่อลิ้มลองอาหารตรงหน้าเขาเลย
“ ทำไมทำหน้าทำตาแบบนั้นล่ะคะคุณลุง ? ”
“ เอ่อ..คือ ” ดนัยมองไปที่อาหารแล้วรู้สึกพะอืดพะอม
ตรงหน้าเขานั้นมีแต่อาหารที่เป็นแรร์ทั้งนั้น ซึ่งโดยปกติแล้วดนัยนั้นชอบเนื้อย่างระดับแรร์เป็นอย่างมากเพราะมันนุ่มและหอมละมุน แต่ครั้งนี้เขาคงจะงดของแรร์ไปอีกพักใหญ่
“ อื้ม อร่อยนะคะ เนื้อนี่นุ่มมากแถมย่างเป็นแบบแรร์ที่คุณลุงชอบอีก...ไม่ลองดูสักคำหรือคะคุณลุงดนัย ? ” โฟร์ใช้มีดหั่นชิ้นเนื้อแล้วใช้ส้อมจิ้มเข้าปากและทำหน้าตาอย่างเอร็ดอร่อย
“ คือ..ช่วงนี้ลุงลดของดิบน่ะ ” ดนัยพูดพรางใช้ส้อมเขี่ยชิ้นเนื้อดู
“ ดีลเลอร์คะ ? ” โฟร์หันหน้ามองเพื่อนของเธอที่ยืนอยู่ด้านข้าง
“ ครับ ? ”
“ หั่นเนื้อให้คุณลุงดนัยทีค่ะ ดูเหมือนคุณลุงเขาน่าจะเขินอายไม่กล้าหั่นเอง ”
“ รับทราบครับคุณอวิชชา ”
ล็อตเต้รับคำสั่งจากเพื่อนของเขา เขาหยิบมีดและส้อมของดนัยขึ้นมาแล้วบรรจงหั่นชิ้นเนื้อสุดหรูออกทีละชิ้น...ทีละชิ้น เมื่อหั่นเสร็จเขาก็วางมีดและส้อมลงแล้วกลับมายืนที่เดิม
“ Enjoy your lunch ครับ ”
________________________________________
คลังศัพท์นิยาย
Enjoy your lunch / ทานอาหารมื้อกลางวันให้อร่อย
________________________________________
มาดึกหน่อยนะครับวันนี้ คำอาจจะน้อยไปหน่อยนะครับทุกคน ส่วนใครที่อ่านตอนตอนกลางวันและกำลังกินข้าวอยู่ก็... Enjoy your meal นะครับ