ในประเทศที่เปรียบเหมือนสวะนี้
การมีเงินเทียบเท่ากับการ มีอำนาจ และ
ยศถาบรรดาศักดิ์
ยิ่งมีเยอะแค่ไหน ก็ยิ่งมีหน้าตาบน สังคม มากเท่านั้น
แต่สิ่งที่เขาเคย กระทำ ใน อดีต
มันกำลังจะ กลับมาทำลาย พวกเขาโดยที่ไม่รู้ตัว
“ ในโลกนี้ มีความยุติธรรมซะที่ไหน ”
อาชญากรรม,ลึกลับ,วัยว้าวุ่น,ดราม่า,อื่นๆ,พล็อตสร้างกระแส,เพื่อน,รักไม่สมหวัง,การทรยศหักหลัง,ฆาตกรรมหักมุม,18+,ชาย-ชาย,ชาย-หญิง,หาฆาตกร,สืบสวนสอบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ในประเทศที่เปรียบเหมือนสวะนี้
การมีเงินเทียบเท่ากับการ มีอำนาจ และ
ยศถาบรรดาศักดิ์
ยิ่งมีเยอะแค่ไหน ก็ยิ่งมีหน้าตาบน สังคม มากเท่านั้น
แต่สิ่งที่เขาเคย กระทำ ใน อดีต
มันกำลังจะ กลับมาทำลาย พวกเขาโดยที่ไม่รู้ตัว
“ ในโลกนี้ มีความยุติธรรมซะที่ไหน ”
ผู้แต่ง
baddieworld
เรื่องย่อ
.
.
ในประเทศที่เปรียบเหมือนสวะนี้
การมีเงินเทียบเท่ากับการ
มีอำนาจ และยศถาบรรดาศักดิ์
ยิ่งมีเยอะแค่ไหน ก็ยิ่งมีหน้าตาบน
สังคม มากเท่านั้น
แต่สิ่งที่เขาเคย กระทำ ใน อดีต
มันกำลังจะกลับมาทำลาย
พวกเขาโดยที่ไม่รู้ตัว
.
.
“ หากคนที่ทำเรื่องสกปรก
ไล่ฆาตกรรมคนเป็นว่าเล่น
ไม่ใช่คนที่คิดไว้...คุณจะทำอย่างไร ? ”
.
.
“ หากคนที่คุณมีความสัมพันธ์ด้วย
เป็นคนที่คุณทั้งรักทั้งเกลียด...คุณจะทำอย่างไร ? ”
.
.
“ หากคนที่ทำให้เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้น
กลับกลายเป็นตัวคุณเอง...คุณจะทำอย่างไร ? ”
.
.
Crime of violence
#จับให้ได้ใครคือฆาตกร
______________________________________________________________
*เนื้อหาเรื่องนี้มีคำพูดหยายคายแบบเพื่อนคุยกัน
TRIGGER WARNING
Attempted murder
: มีการพยายามฆ่า
Abuse
: การทำร้าย ใช้ความรุนแรง
Blood
: มีเลือด
Blackmail
: มีการข่มขู่ให้ทำตาม
Bullying
: การบูลลี่, การกลั่นแกล้งรังแก
Classism
: การเหยียดชนชั้น
Coercion
: การใช้ความสัมพันธ์หรืออำนาจที่เหนือกว่า
เพื่อบังคับหรือโน้มน้าวให้อีกฝ่ายต้องยอมทำ
ในสิ่งที่ไม่ได้อยากทำ
corpse
: ศพ
Depression
: อาการซึมเศร้า
Drug abuse/Drug misuse
: การใช้ยาหรือสารเคมีต่างๆ แบบผิดวิธี
Gore
: เนื้อหามีความโหดร้าย
Humiliation
: การทำให้อีกฝ่ายได้รับความอับอาย
Mental illness
: มีอาการป่วยทางจิต
Major character death
: มีตัวละครหลักตาย
Murder
: การฆาตกรรม
sexual explicit
: เนื้อหามีความโจ่งแจ้งในเรื่องเพศ
Toxic relationship
: ความสัมพันธ์ที่เป็นพิษ
นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
ในด้านพฤติกรรม ความรุนแรง และการใช้ภาษา
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ถูกแต่งขึ้น
จากจินตนาการของผู้เขียน
เหตุการณ์และตัวละคร ไม่มีอยู่จริง
ผู้เขียนไม่มีเจตนาที่ไม่ดีในการเขียนนะครับ
_______________________________________________
สวัสดีครับเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่เขียนเลยครับ มีอะไรให้ปรับปรุงคอมเมนต์พูดคุยแลกเปลี่ยนกันได้เลยนะครับฝากตัวด้วยครับผม
* หากภาพประกอบไม่สวยขออภัยด้วยนะครับวาดเองครับผม ยังไม่มีเงินจ้าง🥲
ต่อจากตอนที่แล้ว
.
.
.
" ดีครับเพราะตอนนี้ผมเริ่มอิ่มแล้ว "
ดนัย บุญทรง ภูมิ และ ฉลอง มองหน้ากันไปมาอย่างไม่เข้าใจ ว่าทำไมปลอดประสพและภูมิศิษฏ์ ถึงไม่มีอาการอะไรแบบพวกเขาเลยแถมดูจะ Enjoy กับอาหารมื้อนี้มากเป็นพิเศษ
หญิงสาวที่นั่งอยู่ลำดับที่เก้าลุกขึ้นยืนแล้วส่งสายตาไปหาเพื่อนเธอทั้งสามคนให้เดินตามเธอมา เธอเดินมาที่โต๊ะบาร์ด้านขวาที่ห่างกับโต๊ะอาหารพอสมควร
" มีอะไรครับคุณผู้เช่า? " ไทม์ถามเพื่อนของเขาด้วยท่าทางขี้เล่น
" แหม ดูมึงจะคึกเป็นพิเศษเลยนะวันนี้คุณเจ้าของคลับ"
แม็กซ์พูดขึ้นพลางหยิบไวน์ที่วางไว้มารินใส่แก้ว
" มีอะไรโฟร์ " ล็อตเต้ถาม
" กูว่าเราเสียเวลาเยอะเกินกำหนดไปหน่อยนะ " โฟร์พูดพลางคว้าแก้วไวน์ที่แม็กซ์กำลังยกขึ้นจิบมาดื่มหมดแก้ว
" เฮ้ย ไอ้โฟร์..ของกู " แม็กซ์โวยวายเสียงดัง จนผู้เล่นที่นั่งทานอาหารหันมามอง
" เบาไอ้สัตว์แม็กซ์ ... ทานต่อได้เลยครับทุกท่าน ไม่มีอะไรครับ " ไทม์พูดกับเพื่อนแล้วหันหน้าไปบอกผู้เล่นทำนองว่าไม่ต้องสนใจ
" กูก็ว่าเราใช้เวลากับเกมส์แรกเยอะไปหน่อย เกมส์สองอาจจะต้องมีการเปลี่ยนอุปกรณ์ให้พวกมัน " ล็อตเต้พูดโดยที่สายตาเขาจ้องมองไปที่ผู้เล่นอย่างไม่วางตา
" เปลี่ยนอุปกรณ์เหรอวะ? กูว่านะเราจับคู่ให้พวกแม่งเองเลยดีกว่า ไม่ต้องให้จับสลากชื่อ " แม็กซ์พูดพลางรินไวน์ใส่แก้วอีกครั้ง
" อืมจริง ที่ไอ้แม็กซ์พูดมีเหตุผล เพราะถ้าให้มันจับสลากกูว่าวันนี้คลับกูไม่น่าได้เปิด เพราะถ้าไอ้ผู้เล่นหมายเลขสี่.." ไทม์พูดยังไม่ทันจบ
"ปลอดประสพ " ล็อตเต้พูดเสริมเพื่อไม่ให้เพื่อนงง
" เออนั่นแหละ ถ้ามันได้คู่กับไอ้ผู้เล่นหมายเลขหก.."
" ภูมิศิษฏ์ "
" เออตามนั้นแหละ ถ้าแม่งสองคนคู่กันกูว่าเกมส์คงจบเช้า อีกคนอวดฉลาด อีกคนก็ใช้หลักจิตวิทยา เผลอ ๆ เล่นจนถึงเช้ามันยังไม่ฆ่ากันเลยมั้ง " พูดจบไทม์ก็คว้าแก้วไวน์ที่แม็กซ์กำลังจะยกดื่มมา
" ไอ้เชี่ยไทม์ ของกูไอ้สัตว์ " แม็กซ์พยายามแย่งแก้วคืนจากเพื่อนของเขาแต่ไม่ทันเพราะไทม์ยกกระดกหมดแล้ว
" อืม กูว่าเอาแบบนั้นก็ได้นะ จับคู่ให้พวกแม่งเลยจะได้ไม่เสียเวลา แล้วก็เปลี่ยนอุปกรณ์หรือเพิ่มการ์ดไพ่พิเศษให้พวกแม่งไป " โฟร์พูดบอกล็อตเต้
" ได้ ตามนั้น "
ทั้งสี่คนเดินกลับมาที่โต๊ะทานอาหาร โฟร์นั่งลงที่เก้าอี้ตัวเดิม ล็อตเต้กระซิบบางอย่างให้การ์ดที่ยืนอยู่ข้างเขาฟัง ส่วนผู้เล่นที่ดูเหมือนจะไม่อยากอาหาร ก็ได้เริ่มหยิบจับอะไรเข้าปาก
" ทุกคนครับ เมื่อสักครู่เราได้มีการปรึกษากับผู้คุมและได้ปรับกติกาเกมส์ที่สองนิดหน่อย เพื่อให้เกมส์ดำเนินได้อย่างสนุกขึ้น เราจะเพิ่มอุปกรณ์และการ์ดไพ่ให้ทุกท่านครับ " ล็อตเต้ประกาศในฐานะดีลเลอร์
" กติกาเดิมเป็นยังไงพวกเรายังไม่ทันรู้เลยครับคุณดีลเลอร์ " ภูมิพูดขึ้น
" กติกาตอนแรกคือให้ผู้เล่นทุกคนจับสลากคู่ของตนเองขึ้นมาเพื่อเล่นในเกมส์ที่สองครับ โดยอุปกรณ์ที่เล่นคือของที่ได้ในเกมส์แรก แต่ตอนนี้เราจะเปลี่ยนอุปกรณ์และเพิ่มการ์ดไพ่ให้ เลยจะจับคู่ให้ทุกคนเองครับ "
" อุปกรณ์และการ์ดคืออะไรบ้างครับ? " ภูมิศิษฏ์ถาม
" ไม่บอกครับ รอลุ้นเอาในห้อง " ไทม์ตอบ
" คู่ของทุกคนจะมีตามนี้นะครับ คู่แรก คุณบุญทรงกับคุณปลอดประสพ คู่ที่สอง คุณดนัยกับคุณภูมิ คู่ที่สาม คุณภูมิศิษฏ์กับคุณฉลองครับ " ล็อตเต้พูด
" แล้วหนูโฟร์คู่กับใคร? " ดนัยถาม
" คู่สุดท้าย คุณอวิชชา..กับผมครับ " ไทม์ตอบ
" อืม ไม่โกงไปหน่อยหรือ? " ฉลองพูดขึ้น
" ไม่ต้องห่วงครับ ถึงเราจะเป็นเพื่อนกัน แต่รับรองได้เลยว่าเรื่องเกมส์เราจริงจังกันมาก "
" ผมจะให้การ์ดปิดตาทุกคนแล้วพาไปยังห้องของตนเองนะครับ...ขอให้ผู้เล่นทุกคนโชคดีครับ " ดีลเลอร์พูดพลางกระดิกนิ้วเพื่อสั่งให้การ์ดนำผ้ามาปิดตาผู้เล่น
.
.
.
ณ.โรงพยาบาลเอกชน xxx
(พี่ไทม์)
(10:35)
ไมค์ : พี่ไทม์ วันนี้พี่มารับผมใช่ไหม ผมเตรียมตัวเสร็จแล้วนะ
(11:05)
ไมค์ : พี่จะมารับผมกี่โมง
(11:30)
ไมค์ : พี่ทามมมมมมมมมมม จะมายังพี่
(11:50)
ไมค์ : (ไม่มีการตอบรับ) x4
(12:30)
ไมค์ : พี่ยังไม่ตื่นอ่อ
(12:35)
ไมค์ : ถ้าพี่ไม่มาผมจะให้พี่ฉินท์มารับแล้วนะ
(12:36)
ไมค์ : ผมจะไม่รอแล้วนะพี่
(12:40)
ไมค์ : พี่ยังไม่ตื่นจริงดิ?
(13:00)
ไมค์ : พี่ไทม์ ไฟไหม้!!!
(13:35)
ไมค์ : (ไม่มีการตอบรับ) x19
(13:45)
ไมค์ : ถ้าบ่ายสองยังไม่มาผมจะกลับเองแล้วนะ
(13:59)
ไมค์ : ถ้าอ่านอยู่ไม่ต้องมานะพี่ มีคนมารับแล้ว
.
.
( read )
ประตูห้องคนไข้เปิดออกโดยชายหนุ่มสูงราว 192 ซม. ผิวขาว รูปร่างสมส่วน ใบหน้าคมเข้มดูดุ
" ไงไอ้น้องรัก "
" น้องพ่อมึงดิ " ไมค์ตอบด้วยสีหน้าบึ้งตึง
" เป็นอะไร หายหน้าหายตาไม่สตรีมเกมส์ ไม่ไลฟ์ในไอจีอีก กูนึกว่ามึงตายห่าไปละ " ชายหนุ่มพูดพลางเดินมาหยิบกระเป๋าเป้ของไมค์ขึ้นมาแบกบนไหล่ขวา
" ช่วงนี้วุ่น ๆ หว่ะ " พูดจบไมค์ก็พยายามลุกขึ้นจากเตียงผู้ป่วย
" เดี๋ยว " ชายหนุ่มใช้มือจับไปที่ไหล่ซ้ายของเพื่อนแล้วกดให้นั่งลง
" อะไรของมึงวะ ไอ้ดี้ " ไมค์พูดพลางจับไปที่ไล่ตัวเองเพราะเจ็บ
" หน้าบูดขนาดนี้ มีอะไรจะเล่าไหมจ้ะ "
" มีห่าอะไร กูจะกลับบ้าน "
" หื้มม ยังกลับไม่ได้ ต้องเล่ามาก่อน " เขาพูดพลางทำสีหน้ากวน
" จะให้กูเล่าอะไร? "
" ไหนว่าเพื่อนพี่มึงจะมารับ? " พูดจบเขาก็นั่งเบียดไมค์บนเตียงผู้ป่วย
" ตายห่าไปแล้ว ไลน์ไปก็ไม่ตอบ โทรไปก็ไม่รับ แม่ง! " ไมค์พูดด้วยสีหน้าที่บึ้งกว่าเดิม
" โทรไปกี่สาย? "
" รวม ๆ น่าจะเกินยี่สิบ "
" ใช่คนที่ดูจะหวงมึงปะ..ชื่ออะไรนะ "
" ไทม์ เขาไม่ได้หวงกู เขามองกูเป็นน้องเล็กเขาเลยห่วง "
" ห่วงอะไรตามเฝ้ากันในห้องน้ำ? " ชายหนุ่มพูดหยอกเพื่อนพลางยื่นหน้าเขาเข้าไปใกล้หน้าไมค์
" ไอ้เชี้ยะนี่ มีอะไรกูไม่เล่าให้มึงฟังละไอสัตว์ " ไมค์พูดพลางผลักตัวเพื่อน
" ปะ จะกลับบ้านช่ะ เดี๋ยวพี่ดี้คนนี้จะไปส่งน้องไมค์เองครับ " ชายหนุ่มพูดพลางลุกขึ้นจากเตียง เขาจับมือนุ่มของไมค์แล้วจุ้บเพื่อแกล้งเพื่อน
' ผั๊วะ! '
" เฮ้ย! จะต่อยเพื่อนผมทำไมพี่!!! "
________________________________