ในประเทศที่เปรียบเหมือนสวะนี้
การมีเงินเทียบเท่ากับการ มีอำนาจ และ
ยศถาบรรดาศักดิ์
ยิ่งมีเยอะแค่ไหน ก็ยิ่งมีหน้าตาบน สังคม มากเท่านั้น
แต่สิ่งที่เขาเคย กระทำ ใน อดีต
มันกำลังจะ กลับมาทำลาย พวกเขาโดยที่ไม่รู้ตัว
“ ในโลกนี้ มีความยุติธรรมซะที่ไหน ”
อาชญากรรม,ลึกลับ,วัยว้าวุ่น,ดราม่า,อื่นๆ,พล็อตสร้างกระแส,เพื่อน,รักไม่สมหวัง,การทรยศหักหลัง,ฆาตกรรมหักมุม,18+,ชาย-ชาย,ชาย-หญิง,หาฆาตกร,สืบสวนสอบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ในประเทศที่เปรียบเหมือนสวะนี้
การมีเงินเทียบเท่ากับการ มีอำนาจ และ
ยศถาบรรดาศักดิ์
ยิ่งมีเยอะแค่ไหน ก็ยิ่งมีหน้าตาบน สังคม มากเท่านั้น
แต่สิ่งที่เขาเคย กระทำ ใน อดีต
มันกำลังจะ กลับมาทำลาย พวกเขาโดยที่ไม่รู้ตัว
“ ในโลกนี้ มีความยุติธรรมซะที่ไหน ”
ผู้แต่ง
baddieworld
เรื่องย่อ
.
.
ในประเทศที่เปรียบเหมือนสวะนี้
การมีเงินเทียบเท่ากับการ
มีอำนาจ และยศถาบรรดาศักดิ์
ยิ่งมีเยอะแค่ไหน ก็ยิ่งมีหน้าตาบน
สังคม มากเท่านั้น
แต่สิ่งที่เขาเคย กระทำ ใน อดีต
มันกำลังจะกลับมาทำลาย
พวกเขาโดยที่ไม่รู้ตัว
.
.
“ หากคนที่ทำเรื่องสกปรก
ไล่ฆาตกรรมคนเป็นว่าเล่น
ไม่ใช่คนที่คิดไว้...คุณจะทำอย่างไร ? ”
.
.
“ หากคนที่คุณมีความสัมพันธ์ด้วย
เป็นคนที่คุณทั้งรักทั้งเกลียด...คุณจะทำอย่างไร ? ”
.
.
“ หากคนที่ทำให้เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้น
กลับกลายเป็นตัวคุณเอง...คุณจะทำอย่างไร ? ”
.
.
Crime of violence
#จับให้ได้ใครคือฆาตกร
______________________________________________________________
*เนื้อหาเรื่องนี้มีคำพูดหยายคายแบบเพื่อนคุยกัน
TRIGGER WARNING
Attempted murder
: มีการพยายามฆ่า
Abuse
: การทำร้าย ใช้ความรุนแรง
Blood
: มีเลือด
Blackmail
: มีการข่มขู่ให้ทำตาม
Bullying
: การบูลลี่, การกลั่นแกล้งรังแก
Classism
: การเหยียดชนชั้น
Coercion
: การใช้ความสัมพันธ์หรืออำนาจที่เหนือกว่า
เพื่อบังคับหรือโน้มน้าวให้อีกฝ่ายต้องยอมทำ
ในสิ่งที่ไม่ได้อยากทำ
corpse
: ศพ
Depression
: อาการซึมเศร้า
Drug abuse/Drug misuse
: การใช้ยาหรือสารเคมีต่างๆ แบบผิดวิธี
Gore
: เนื้อหามีความโหดร้าย
Humiliation
: การทำให้อีกฝ่ายได้รับความอับอาย
Mental illness
: มีอาการป่วยทางจิต
Major character death
: มีตัวละครหลักตาย
Murder
: การฆาตกรรม
sexual explicit
: เนื้อหามีความโจ่งแจ้งในเรื่องเพศ
Toxic relationship
: ความสัมพันธ์ที่เป็นพิษ
นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
ในด้านพฤติกรรม ความรุนแรง และการใช้ภาษา
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ถูกแต่งขึ้น
จากจินตนาการของผู้เขียน
เหตุการณ์และตัวละคร ไม่มีอยู่จริง
ผู้เขียนไม่มีเจตนาที่ไม่ดีในการเขียนนะครับ
_______________________________________________
สวัสดีครับเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่เขียนเลยครับ มีอะไรให้ปรับปรุงคอมเมนต์พูดคุยแลกเปลี่ยนกันได้เลยนะครับฝากตัวด้วยครับผม
* หากภาพประกอบไม่สวยขออภัยด้วยนะครับวาดเองครับผม ยังไม่มีเงินจ้าง🥲
ต่อจากตอนที่แล้ว
" เฮ้ย! จะต่อยเพื่อนผมทำไมพี่ !!! " ไมค์พูดพร้อมกับผลักตัวคนพี่ออกจากเพื่อน
" ไอสัตว์ใครวะ ! " แดดดี้เงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้า
" กูชื่อไทม์เป็น...เป็นพี่ไมค์ " ไทม์พูดตอบ เขาเซเล็กน้อยจากแรงผลักของคนน้อง
" มึงเองเหรอเพื่อนของพี่แม็กส์ "
" เออกูเอง มีปัญหา ? "
" กูไม่มีแต่เพื่อนกูมี มึงปล่อยให้เพื่อนกูรอมึงทั้งวัน พอกูจะพากลับมึงก็มาต่อยหน้ากู มีปัญหาด้านสมอง ? " ดี้พูดพรางทำสีหน้ากวน
" ดี้หยุด...พี่กลับไปเถอะ ผมให้เพื่อนมารับแล้ว " ไทม์พูดห้ามเพื่อนแล้วหันกลับมาพูดกับไทม์ด้วยสีหน้าไม่พอใจ
" กลับกับกู "
ไทม์เอื้อมมือไปจับคนน้องแต่โดนมือของดี้ปัดออก จนมือของไทม์ไปโดนขอบเตียงอย่างจัง
" มึงจะเอาอย่างไงกับกูวะไอเด็กเชี้ยะ !!! " พูดจบไทม์ก็กระชากคอเสื้อดี้จนปกคอเสื้อยับยู่ยี้
" เฮ้ยพี่ไทม์ พอได้แล้ว ! "
ไมค์พยายามดึงแขนไทม์ออกเพื่อช่วยเพื่อน แต่ด้วยความที่คนพี่กำลังโกรธอยู่นั้นจึงใช้แขนของเขาผลักตัวคนน้องจนหลังหระแทกกับผนังห้องและล้มลงกับพื้น
" ไอ้ไมค์ ! "
" ไมค์ !! "
ทั้งสองหันมาที่ไมค์แล้วเข้าช่วยเหลือทันที ดี้ผลักตัวไทม์ให้ออกจากตัวเพื่อนเขาแล้วค่อย ๆ ประคองเพื่อนให้ยืนขึ้น
" เป็นอะไรไหมมึง เจ็บตรงไหน... "
' ผั๊วะ ! '
ไม่ทันได้พูดจบไทม์ก็ชกเข้าที่หน้าดี้อย่างจังพร้อมผลักตัวดี้ออกจนดี้ล้มลงกับพื้น และกำลังจะเดินไปต่อยดี้อีกรอบ
' ผั๊วะ ! '
" ผมบอกให้พี่กลับไป ! "
" อย่ามาสั่ง !! " ไทม์พูดพรางเอานิ้วแตะเลือดที่ขอบปากเขา
" กลับกับพี่เดี๋ยวนี้ไมค์ ไปที่คลับตอนนี้ทุกคนอยู่ที่นั่น "
" ผมไม่ไป ในเมื่อผมไม่มีสิทธิ์จะสั่งอะไรพี่ เพราะฉะนั้นพี่ก็ไม่มีสิทธิ์มาสั่งผมเหมือนกัน ผมรอพี่มาทั้งวัน ทั้งไลน์ไป ทั้งโทรไปพี่ก็ไม่รับ! แต่ตอนนี้พี่จะมาสั่งให้ผมกลับไปกับพี่ ? ไม่ตลกเกินไปหน่อยเหรอ ผมให้เพื่อนมารับแล้ว พี่กลับไปเถอะ " ไมค์พูดจบเขาก็หันไปพยุงเพื่อนขึ้นมาแล้วเปิดประตูเดินออกจากห้องไป
ไทม์ยืนนิ่งปล่อยให้คนน้องเดินออกจากห้องโดยที่ไม่ขัด เขารู้สึกผิดที่ไม่ได้ตอบหรือรับสายจากคนน้อง นั่นก็เพราะว่าเขามีธุระที่ต้องจัดการกับเพื่อนอยู่ และแน่นอนว่าธุระที่ว่านั้น...ยังไม่สมบูรณ์ แต่เขาก็ออกมากลางคันเพราะไม่อยากให้คนน้องรอนานไปมากกว่านั้น
" ขอโทษนะคะ คนไข้ห้องนี้กลับไปแล้วค่ะ "
แม่บ้านของโรงพยาบาลเดินเข้ามาพร้อมกับอุปกรณ์ทำความสะอาดแล้วพบกับไทม์ เธอจึงคิดว่ามาเยี่ยมคนไข้
" รู้แล้วครับ เขากลับไปกับคนอื่นแล้ว " ไทม์พูดด้วยสีหน้าเศร้าหมอง
" งั้นก็ตามไปเลยค่ะ ตอนนี้ยังทันนะคะเห็นยืนรอลิฟต์อยู่ด้านหน้า "
" ผมตามเขาไปไม่ได้หรอก เขาโกรธผมมากที่มาช้า "
" ถ้ามาช้าเพราะติดงานก็ไปขอโทษเขาสิคะ อธิบายให้ฟังคงช่วยผ่อนหนักให้เป็นเบา "
ไทม์มองที่แม่บ้านแล้วรีบวิ่งออกจากห้องเพื่อตามคนน้อง เขาวิ่งไปตามทางในโรงพยาบาลจนไปถึงคนน้อง แต่ประตูลิฟต์ปิดพอดี เขาจึงวิ่งไปที่ทางเดินหนีไฟเพื่อให้ตามคนน้องทัน
" ไมค์พี่ขอโทษ !!! " ไทม์วิ่งลงมายังด้านล่างของตึกแล้วเห็นว่าคนน้องกำลังจะเดินออกไปยังลานจอดรถข้างตึก เขาตะโกนเสียงดังเพื่อหยุดคนน้อง แต่เสียงของเขาดังมากจนไม่ได้มีแค่คนน้องที่หยุด แต่ทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นหยุดการกระทำกันหมดพร้อมกับหันมามองที่ไทม์
" พี่ขอโทษกลับไปกับพี่เถอะนะ ทุกคนรออยู่ " ไทม์พูดพร้อมกับเดินเข้าไปหาคนน้องที่ยืนหน้าแดงอยู่
" พี่ทำอะไรเนี้ยะ โครต.."
" ฮ่า ๆ โครตบ้า ใจพี่แม่งได้หว่ะดูดิคนป่วยที่อยู่บนเตีนงยังหันมามองอะ อะไรกันครับเนี้ยะ " ดี้หัวเราะออกมาอย่างชอบใจ
" ผมจะกลับกับเพื่อน พี่กลับไปคนเดียวเถอะผมอาย...ไอดี้กูขอแว่นหน่อยเผื่อมีแฟนคลับกูเห็นเดี๋ยวได้ว่อนทั่วเน็ต " พูดจบไมค์ก็รีบเอามือป้องหน้าแล้วเดินเร็วออกไปจากตรงนั้น ปล่อยให้เพื่อนของเขายืนอยู่กับไทม์
" ยิ้มเชี้ยะไรเด็กเปรต "
" ฮ่า ๆ ก็ดูพี่ดิ บ้าอยู่นะทำอะไรแบบนี้..แต่ผมก็ชอบนะไอดอลว่ะ "
" ไอดอลห่าไร "
" ผมกับไมค์เป็นเพื่อนกัน เพื่อนแท้แน่นอน100% เพราะมันชอบผู้หญิง แต่ถึงมันชอบผู้ชายเราก็เป็นเพื่อนแท้กันอยู่ดี พี่สบายใจได้ และที่มันเป็นแบบนี้บอกตรง ๆ ว่ามันไม่ได้โกรธพี่หรอก แต่มันแค่งอนละมั้ง เห็นว่าโทรไปเป็นสิบยี่สิบสายแต่ก็ไม่รับ "
ไทม์ยืนฟังดี้ไม่ได้พูดอะไรตอบโต้ เขาแค่รู้สึกสบายใจที่ได้ยินแบบนี้
' งืด งืดด งืดดด '
โทรศัพท์ของไทม์สั่นอยู่ในกระเป๋ากางเกง เขาหยิบมันขึ้นมาแล้วกดรับ
" งั้นผมไปก่อนละกันเดี๋ยวไอ้ไมค์รอนาน " จบบทสนทนาดี้ก็วิ่งตามเพื่อนออกไปจากตรงนั้น
" มีไร " ไทม์รับสายเพื่อน
( มึงหายหัวไปไหน รีบกลับมาเลยไอสัตว์ )
_________________________________________
ตอนนี้อาจจะสั้นไปหน่อยเดี๋ยวมาชดเชยให้ตอนหน้าครับ🙏🏻