ในประเทศที่เปรียบเหมือนสวะนี้
การมีเงินเทียบเท่ากับการ มีอำนาจ และ
ยศถาบรรดาศักดิ์
ยิ่งมีเยอะแค่ไหน ก็ยิ่งมีหน้าตาบน สังคม มากเท่านั้น
แต่สิ่งที่เขาเคย กระทำ ใน อดีต
มันกำลังจะ กลับมาทำลาย พวกเขาโดยที่ไม่รู้ตัว
“ ในโลกนี้ มีความยุติธรรมซะที่ไหน ”
อาชญากรรม,ลึกลับ,วัยว้าวุ่น,ดราม่า,อื่นๆ,พล็อตสร้างกระแส,เพื่อน,รักไม่สมหวัง,การทรยศหักหลัง,ฆาตกรรมหักมุม,18+,ชาย-ชาย,ชาย-หญิง,หาฆาตกร,สืบสวนสอบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ในประเทศที่เปรียบเหมือนสวะนี้
การมีเงินเทียบเท่ากับการ มีอำนาจ และ
ยศถาบรรดาศักดิ์
ยิ่งมีเยอะแค่ไหน ก็ยิ่งมีหน้าตาบน สังคม มากเท่านั้น
แต่สิ่งที่เขาเคย กระทำ ใน อดีต
มันกำลังจะ กลับมาทำลาย พวกเขาโดยที่ไม่รู้ตัว
“ ในโลกนี้ มีความยุติธรรมซะที่ไหน ”
ผู้แต่ง
baddieworld
เรื่องย่อ
.
.
ในประเทศที่เปรียบเหมือนสวะนี้
การมีเงินเทียบเท่ากับการ
มีอำนาจ และยศถาบรรดาศักดิ์
ยิ่งมีเยอะแค่ไหน ก็ยิ่งมีหน้าตาบน
สังคม มากเท่านั้น
แต่สิ่งที่เขาเคย กระทำ ใน อดีต
มันกำลังจะกลับมาทำลาย
พวกเขาโดยที่ไม่รู้ตัว
.
.
“ หากคนที่ทำเรื่องสกปรก
ไล่ฆาตกรรมคนเป็นว่าเล่น
ไม่ใช่คนที่คิดไว้...คุณจะทำอย่างไร ? ”
.
.
“ หากคนที่คุณมีความสัมพันธ์ด้วย
เป็นคนที่คุณทั้งรักทั้งเกลียด...คุณจะทำอย่างไร ? ”
.
.
“ หากคนที่ทำให้เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้น
กลับกลายเป็นตัวคุณเอง...คุณจะทำอย่างไร ? ”
.
.
Crime of violence
#จับให้ได้ใครคือฆาตกร
______________________________________________________________
*เนื้อหาเรื่องนี้มีคำพูดหยายคายแบบเพื่อนคุยกัน
TRIGGER WARNING
Attempted murder
: มีการพยายามฆ่า
Abuse
: การทำร้าย ใช้ความรุนแรง
Blood
: มีเลือด
Blackmail
: มีการข่มขู่ให้ทำตาม
Bullying
: การบูลลี่, การกลั่นแกล้งรังแก
Classism
: การเหยียดชนชั้น
Coercion
: การใช้ความสัมพันธ์หรืออำนาจที่เหนือกว่า
เพื่อบังคับหรือโน้มน้าวให้อีกฝ่ายต้องยอมทำ
ในสิ่งที่ไม่ได้อยากทำ
corpse
: ศพ
Depression
: อาการซึมเศร้า
Drug abuse/Drug misuse
: การใช้ยาหรือสารเคมีต่างๆ แบบผิดวิธี
Gore
: เนื้อหามีความโหดร้าย
Humiliation
: การทำให้อีกฝ่ายได้รับความอับอาย
Mental illness
: มีอาการป่วยทางจิต
Major character death
: มีตัวละครหลักตาย
Murder
: การฆาตกรรม
sexual explicit
: เนื้อหามีความโจ่งแจ้งในเรื่องเพศ
Toxic relationship
: ความสัมพันธ์ที่เป็นพิษ
นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
ในด้านพฤติกรรม ความรุนแรง และการใช้ภาษา
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ถูกแต่งขึ้น
จากจินตนาการของผู้เขียน
เหตุการณ์และตัวละคร ไม่มีอยู่จริง
ผู้เขียนไม่มีเจตนาที่ไม่ดีในการเขียนนะครับ
_______________________________________________
สวัสดีครับเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่เขียนเลยครับ มีอะไรให้ปรับปรุงคอมเมนต์พูดคุยแลกเปลี่ยนกันได้เลยนะครับฝากตัวด้วยครับผม
* หากภาพประกอบไม่สวยขออภัยด้วยนะครับวาดเองครับผม ยังไม่มีเงินจ้าง🥲
.
.
.
" ช่างแม่งหิวฉิบหาย " แม็กซ์หยิบขนมปังออกจากถุงแล้วก้าวเดินไปตามทางพรางกินขนมปังเพื่อคลายหิว
ในขณะเดียวกันนั้นห้องของผู้เล่นทั้งหกคนที่ถูกแบ่งออกเป็นสามที่เหลือนั้นกำลังโกลาหลอย่างรุนแรง ขนาดที่การ์ดที่ประจำในแต่ละห้องนั้นยังเอาไม่อยู่...ซึ่งบางทีการ์ดอาจจะไม่มีชีวิตอยู่แล้วก็ได้
ชายหนุ่มเดินกินขนมปังไปพรางเคาะตามห้องเพื่อเช็คว่าห้องไหนที่เพื่อนของเขาอยู่ และหวังว่าพวกมันจะเปิดประตูออกมา
' ก๊อกก ก๊อกก '
" โฟร์ ไอ้เต้ เฮ้อกูจะบ้า ทำอะไรอยู่วะเนี้ยะ "
' ก๊อกก ก๊อกก '
" โหล ๆ Where are you ? "
' ก๊อกก ก๊อกก '
" อยู่ห้อง.. ' ปั๊งง ! ' "
เสียงคล้ายปืนแว่วออกมาจากห้องตรงหน้าแม็กซ์ยืนนิ่งเพื่อฟังเสียงอีกครั้งให้แน่ใจแต่ทุกอย่างดันเงียบสงบเหมือนก่อนหน้าที่มีเพียงเสียงเขาเคาะเรียกเพื่อนไปตามห้องเท่านั้น
' ปึ้ง ปึ้ง ! ปึ้ง ! ! '
ผ่านไปชั่วครู่ก็มีเสียงเคาะดังออกมาจากด้านใน ดูเหมือนคนที่อยู่ห้องนี้จะมีปัญหาอย่างหนัก แม็กซ์แสยะยิ้มเล็กน้อยก่อนจะตะโกนเสียงดังเพื่อให้คนที่อยู่หลังประตูได้ยิน
" เคาะทำไมครับ !? "
" ชะ ช่วย ช่วยด้วย !!! " เสียงด้านในจากใครบางคนตะโกนออกมาจนเสียงแตก
' ปั๊งง ! '
แม็กซ์รู้สึกได้ถึงความไม่ปกติที่อยู่หลังประตูด้านหน้า ซึ่งที่นี่นั้นไม่มีอะไรที่ปกติอยู่แล้วแต่สิ่งที่เขาได้ยินนั้นดูหนักกว่าโดยสิ้นเชิง
เพียงพริบตาจู่ ๆ ก็มีเสียงหัวเราะดังแว่วออกมาราวกับว่าคนที่ส่งเสียงนั้นอยู่ตรงหน้าเขาและน้ำเสียงนั้นฟังแล้วแปลกหูเหมือนว่าเขาคนนั้นได้สติหลุดไม่ก็เสียมันไปแล้วแน่ ๆ
ชายหนุ่มเริ่มกังวลกับเหตุการณ์ตรงหน้า เพื่อนตัวดีที่มีคีย์การ์ดพิเศษก็ดันหายหัวส่วนเพื่อนอีกสองคนนั้นอยู่ห้องไหนไม่รู้ แม็กซ์คิดในใจทำไมเขาต้องมาเจอและรู้สึกไม่ดีกับเรื่องนี้คนเดียว
หรือจริง ๆแล้วเขาควรปล่อยไป...แต่ถ้าหากห้องของเพื่อนเขาเสียหายจากลูกกระสุนปืนขึ้นมาเขาจะทำอย่างไร ถ้าปล่อยเรื่องนี้ไปแล้วมันจะดีหรือไม่
แม็กซ์คิดทบทวนกับเรื่องตรงหน้าวนไปวนมาในขณะที่มีเสียงหัวเราะดังแว่วมาอย่างต่อเนื่อง เขาไม่ได้กลัวถ้าหากมีใครต้องตายเพราะเกมส์ในวันนี้ถูกจัดขึ้นมาเพื่อสิ่งนี้อยู่แล้ว
แต่สิ่งที่ทำให้เขาปวดหัวคือของตกแต่งภายในห้องนั้นต่างหาก ของทุกชิ้นเป็นสิ่งที่ไอ้ไทม์เจ้าของคลับเพื่อนของเขานั้นตั้งใจออกแบบและสั่งทำมาจากแบรนด์ดังต่างประเทศ มันมุ่งมั่นบรรจงสร้างทุกอย่างขึ้นมาเพื่อเติมเต็มในสิ่งที่ขาดหาย สร้างขึ้นมาเพื่อระลึกนึกถึงพ่อแม่ของมันที่เสียไป ถ้าหากมีอะไรพังขึ้นมาคงไม่ใช่เรื่องตลกหรือสนุกอย่างที่คิดแน่
ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจากกระเป๋าเสื้อและรีบกดโทรออกไปยังเบอร์ที่คุ้นเคย..' ไอ้ไทม์บีบีคลับ ' ไม่นานปลายสายก็กดรับ
( มีไร ? )
" มึงหายหัวไปไหน รีบกลับมาเลยไอสัตว์ "
( เออกูมาโรงพยาบาล..กำลังกลับ )
" เหยียบให้มิดไมล์เลยไอ้เวรคลับมึงแย่ละไอ้เหี้ย "
( ห๊ะ ! ! มึงหมายความว่าอะไร ? )
" เลิกถามแล้วรีบกลับมาด่วน ! กูเข้าห้อง CCTV ไม่ได้ มันมีเสียงปืนออกมาจากห้องผู้เล่น "
( ปืน !? ..โฟร์มีคีย์การ์ดสำรอง )
" กูรู้แต่กูหาห้องโฟร์ไม่เจอ คลับชั้นสี่มึงไม่ติดเลขห้อง ! "
( เวรเอ้ยไอ้ห่า โฟร์อยู่ห้องที่สิบนับแค่ฝั่งขวาของทางเดิน อีกห้านาทีกูถึงคลับ ! )
" แล้วฝั่...สัตว์ตัดสายทำไมวะ ! "
แม็กซ์ยังไม่ทันได้ถามจบเพื่อนของเขาก็ได้ตัดสายไปเสียแล้ว เขาเดินตรงไปยังลิฟต์ต้นทางและเดินนับห้องฝั่งขวาทีละห้องจนไปถึงห้องที่สิบตามที่เพื่อนบอกเมื่อสักครู่
' ปึ้งง ปึ้งง ! ปึ้งงง ! ! '
" ไอ้เต้ ! โฟร์ มึงเอาคีย์การ์ดห้อง CCTV มาที ผู้เล่นทำคลับไอ้ไทม์ฉิบหายแล้ว ! "
' ... '
ไม่มีเสียงตอบรับจากคนที่อยู่ข้างในชายหนุ่มจึงเอาหูของเขาแนบกับประตูเพื่อฟังเสียง แต่ห้องของชั้นนี้ทุกห้องดันกันกระสุนซึ่งนั่นคือสาเหตุที่ทำให้ไม่ได้ยินอะไรเลยเพราะกำแพงและประตูนั้นหนามาก
หรือเพื่อนของเขาจะไม่ได้ยินเสียงเคาะเรียก..ไม่น่าใช่ คิดอีกทางคือเพื่อนของเขานั้นไม่ได้อยู่ในห้องนี้..ซึ่งยิ่งเป็นไปไม่ได้เข้าไปอีกแล้วตอนนี้เขาควรทำอย่างไรดี ?
แม็กซ์เอาหูแนบประตูอีกครั้งเพื่อฟังเสียงด้านในครั้งนี้เขาได้ยินเสียง แต่เป็นเสียงที่เบาและแปลกมากคล้ายเสียงร้อง..คราง เขาไม่รู้ว่าเพื่อนทำอะไรกันภายในห้อง ที่รู้แน่ ๆคือพวกมันอยู่ในห้องนี้นี่แหละ
แม็กซ์ถอยจากประตูเขาวิ่งไปหน้าห้องเดิมที่มีเสียงปืนแว่วออกมา ตอนนี้ไม่ได้มีเสียงหัวเราะสติหลุดจากในนั้นแล้ว ทุกอย่างดูสงบราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเหมือนสิ่งที่ได้ยินนั้นเขาหลอนหูไปเอง
" ไอ้แม็กซ์ ! ห้องไหน ! ! "
หนุ่มเจ้าของคลับวิ่งหายใจหอบมายังเพื่อนและถามถึงห้องที่เกิดเรื่องซึ่งเขาเองก็อยู่ตรงหน้าณ.ตอนนี้
" ห้องเหี้ยนี่แหละ "
" แล้วทำไมมึงไม่เรียกการ์ดออกมาหรือว่าพวกแม่ง.."
" กูก็คิดแบบมึงอะไทม์ "
ไทม์หยิบคีย์การ์ดออกมาสแกนเพื่อเข้าไปในห้อง แต่แม็กซ์เพื่อนเขาจับแขนไว้เสียก่อน
" อะไร ?! "
" คนข้างในมันมีปืน มึงจะเข้าไปมือเปล่าเหรอวะ ? "
" ปืนกูก็มีไอ้ห่า " พูดจบไทม์ก็หยิบปืนออกมาจากกระเป๋าด้านในชุดสูทและสแกนคีย์การ์ดเปิดห้องทันที
" Fuck ! "
------------------------------
สวัสดีครับทุกคน ใครอ่านตอนนี้จบแล้ว ขอให้วันนี้เป็นวันที่ดีนะครับ !
อ้อ Set Zero 11 ตอนหน้าจะเป็นตอนสุดท้ายของเหตุการณ์นี้นะครับ ต้องขอโทษจริง ๆที่นี่ยังไม่ถึง 10% ของเรื่อง Crime of violence ด้วยซ้ำ เสียเวลาไปกับเหตุการณ์ Set Zero ซะเยอะเลย รออ่านตอนหน้ากันด้วยนะครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับผมม