ในประเทศที่เปรียบเหมือนสวะนี้
การมีเงินเทียบเท่ากับการ มีอำนาจ และ
ยศถาบรรดาศักดิ์
ยิ่งมีเยอะแค่ไหน ก็ยิ่งมีหน้าตาบน สังคม มากเท่านั้น
แต่สิ่งที่เขาเคย กระทำ ใน อดีต
มันกำลังจะ กลับมาทำลาย พวกเขาโดยที่ไม่รู้ตัว
“ ในโลกนี้ มีความยุติธรรมซะที่ไหน ”
อาชญากรรม,ลึกลับ,วัยว้าวุ่น,ดราม่า,อื่นๆ,พล็อตสร้างกระแส,เพื่อน,รักไม่สมหวัง,การทรยศหักหลัง,ฆาตกรรมหักมุม,18+,ชาย-ชาย,ชาย-หญิง,หาฆาตกร,สืบสวนสอบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ในประเทศที่เปรียบเหมือนสวะนี้
การมีเงินเทียบเท่ากับการ มีอำนาจ และ
ยศถาบรรดาศักดิ์
ยิ่งมีเยอะแค่ไหน ก็ยิ่งมีหน้าตาบน สังคม มากเท่านั้น
แต่สิ่งที่เขาเคย กระทำ ใน อดีต
มันกำลังจะ กลับมาทำลาย พวกเขาโดยที่ไม่รู้ตัว
“ ในโลกนี้ มีความยุติธรรมซะที่ไหน ”
ผู้แต่ง
baddieworld
เรื่องย่อ
.
.
ในประเทศที่เปรียบเหมือนสวะนี้
การมีเงินเทียบเท่ากับการ
มีอำนาจ และยศถาบรรดาศักดิ์
ยิ่งมีเยอะแค่ไหน ก็ยิ่งมีหน้าตาบน
สังคม มากเท่านั้น
แต่สิ่งที่เขาเคย กระทำ ใน อดีต
มันกำลังจะกลับมาทำลาย
พวกเขาโดยที่ไม่รู้ตัว
.
.
“ หากคนที่ทำเรื่องสกปรก
ไล่ฆาตกรรมคนเป็นว่าเล่น
ไม่ใช่คนที่คิดไว้...คุณจะทำอย่างไร ? ”
.
.
“ หากคนที่คุณมีความสัมพันธ์ด้วย
เป็นคนที่คุณทั้งรักทั้งเกลียด...คุณจะทำอย่างไร ? ”
.
.
“ หากคนที่ทำให้เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้น
กลับกลายเป็นตัวคุณเอง...คุณจะทำอย่างไร ? ”
.
.
Crime of violence
#จับให้ได้ใครคือฆาตกร
______________________________________________________________
*เนื้อหาเรื่องนี้มีคำพูดหยายคายแบบเพื่อนคุยกัน
TRIGGER WARNING
Attempted murder
: มีการพยายามฆ่า
Abuse
: การทำร้าย ใช้ความรุนแรง
Blood
: มีเลือด
Blackmail
: มีการข่มขู่ให้ทำตาม
Bullying
: การบูลลี่, การกลั่นแกล้งรังแก
Classism
: การเหยียดชนชั้น
Coercion
: การใช้ความสัมพันธ์หรืออำนาจที่เหนือกว่า
เพื่อบังคับหรือโน้มน้าวให้อีกฝ่ายต้องยอมทำ
ในสิ่งที่ไม่ได้อยากทำ
corpse
: ศพ
Depression
: อาการซึมเศร้า
Drug abuse/Drug misuse
: การใช้ยาหรือสารเคมีต่างๆ แบบผิดวิธี
Gore
: เนื้อหามีความโหดร้าย
Humiliation
: การทำให้อีกฝ่ายได้รับความอับอาย
Mental illness
: มีอาการป่วยทางจิต
Major character death
: มีตัวละครหลักตาย
Murder
: การฆาตกรรม
sexual explicit
: เนื้อหามีความโจ่งแจ้งในเรื่องเพศ
Toxic relationship
: ความสัมพันธ์ที่เป็นพิษ
นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
ในด้านพฤติกรรม ความรุนแรง และการใช้ภาษา
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ถูกแต่งขึ้น
จากจินตนาการของผู้เขียน
เหตุการณ์และตัวละคร ไม่มีอยู่จริง
ผู้เขียนไม่มีเจตนาที่ไม่ดีในการเขียนนะครับ
_______________________________________________
สวัสดีครับเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่เขียนเลยครับ มีอะไรให้ปรับปรุงคอมเมนต์พูดคุยแลกเปลี่ยนกันได้เลยนะครับฝากตัวด้วยครับผม
* หากภาพประกอบไม่สวยขออภัยด้วยนะครับวาดเองครับผม ยังไม่มีเงินจ้าง🥲
Fuck !
เมื่อห้องตรงหน้าถูกเปิดออกเผยให้เห็นสิ่งที่อยู่ภายใน ทั้งข้าวของ เครื่องใช้ บุคคลที่อยู่..และเคยมีชีวิตอยู่ภายในห้องนี้
ไทม์ยืนค้างอึ้งกับภาพตรงหน้าก่อนที่เพื่อนของเขาจะก้าวเท้าตามเข้ามา แม็กซ์คว้านตามองรอบๆ สภาพของห้องนี้ก่อนหน้าเป็นอย่างไรเขาแทบจำไม่ได้แล้วด้วยซ้ำ เพราะตอนนี้นั้นทุกสิ่งที่เคยวางอยู่กลับตกแตกเสียหาย โดยเฉพาะโซฟาตัวแพงของไทม์
โซฟาสีแดงขอบทองเคยสวยงามประดับห้องกลับกลายเป็นที่วางของ..ศพผู้เล่นหมายเลขสอง น้ำสีแดงข้นซึมออกจากตัวปกคลุมทั่วชุดสูทที่เคยใส่และค่อยๆซึมลงโซฟาที่น่าแปลกคือเสื้อของศพนั้นถูกปลดกระดุมออกและเหมือนจะมีคราบสีแดงที่ไม่ใช่เลือดอยู่
" ไวน์เหรอวะ "
แม็กซ์ยกเท้าขึ้นเพื่อเขี่ยตัวของศพให้ออกจากโซฟาตัวแพงของเพื่อนจนศพนั้นหล่นลงบนพรมสีดำ..ซึ่งแพงไม่แพ้โซฟา
" ใครคู่กับแม่งวะ เห็นแต่ศพไม่เห็นผู้เล่นคนอื่น " แม็กซ์หันถามเพื่อนที่มองพรมสีดำค้างด้วยความไม่เข้าใจ
" กูรู้นะว่ามึงอยากช่วย ไม่อยากให้โซฟากูเปื้อนเลือด แต่ทีหลังไม่ต้อง " ไทม์เดินเข้าไปยังศพที่นอนอยู่แล้วลากออกๆไปวางนอกประตูห้อง
" เออกูขอโทษ แต่อีกคนมัน..มึง การ์ด "
แม็กซ์มองไปที่ไทม์ก่อนที่เขาจะเดินอ้อมข้าวของที่กระจัดกระจายเต็มพื้นและเหยียบเข้ากับอะไรบางอย่างเมื่อเขามองไปก็พบว่าสิ่งที่เขาเหยียบนั้นคือผมผู้ชาย..ศพการ์ดที่นอนซุกอยู่ใต้โซฟา
" ..คุณดนัย รบกวนออกมาด้วยครับถ้าซ่อนอยู่ หรือตายห่าไปด้วยแล้ววะไอสัตว์ ! "
ไทม์พูดถามขึ้นด้วยน้ำเสียงปกติก่อนที่จะหมดความอดทน เพราะยิ่งเห็นสภาพห้องและศพของการ์ด เขายิ่งมีอารมณ์ฉุน
' แกร๊ก '
แม็กซ์เอานิ้วชี้ขึ้นมาแตะปากตนเองเพื่อเป็นสัญญาณบอกเพื่อนว่าให้เงียบเพราะเขาเหมือนจะได้ยินเสียงอะไรอยู่ข้างหลังบาร์มุมซ้ายข้างประตูที่ไทม์ยืนอยู่ เขาค่อยๆย่องเท้าเดินไปหาไทม์แล้วส่งสายตาให้เพื่อนเตรียมปืนที่พกมา ไทม์ค่อยๆหยิบปืนออกจากกางเกงที่เหน็บอยู่แล้วเดินย่องตามแม็กซ์ไปที่บาร์
" อย่าเข้ามานะไอ้เด็กเวร กูมีปืน ! "
" ปืนกูก็มีไอสัตว์ " ไทม์พูดพร้อมเข้าจู่โจมผู้เล่นที่ซ่อนอยู่ พร้อมแม็กซ์
แม็กซ์เข้ารวบตัวผู้เล่นและหยิบปืนของคนตรงหน้าได้ เขาจับมือผู้เล่นไพล่หลังใช้เท้าเตะตัดขาให้ล้มลงเพื่อไม่ให้คนตรงหน้าต่อสู้ได้
" กู กูชนะ กูชนะมัน ปล่อยกู ปล่อยกูสิวะ ! " ผู้เล่นพูดด้วยความตื่นตระหนก
" ปล่อยก็เชี้ยะละไอ้ห่า ทำห้องเพื่อนกูเละขนาดนี้ มึงรู้ไหมมูลค่าเท่าไหร่ "
" ปล่อยมัน "
" ห้ะ ? "
" ปล่อยมัน เกมส์ยังไม่จบ "
" มึงเรียกการ์โที่เหลือมาก่อนค่อยปล่อย เดี๋ยวแม่งเหลี่ยม "
เพื่อนพูดจบไทม์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทรเรียกการ์ดที่เหลือขึ้นมาคุมตัวของดนัยเพื่อไปไว้ในห้องผู้เล่นเดิมก่อนหน้า
ไม่นานการ์ดก็ขึ้นมา ส่วนนึงไทม์สั่งให้ไปเช็คและคุมตัวผู้เล่นอีกสองห้องที่เหลือ และอีกส่วนให้คุมตัวดนัยไปยังห้องผู้เล่น ระหว่างทางดนัยเขาพูดงึมงำกับตัวเองไม่หยุดตั้งแต่ในห้องต้นเรื่อง จนการ์ดสองคนนั้นต้องส่ายหัวด้วยความรำคาญ
" โฟร์กับเต้ยังไม่ออกมาอีกเหรอ ? "
" อืม ล่าสุดกูไปหน้าห้องแม่งแล้วเอาหูแนบกับประตูได้ยินเสียง.."
" หยุด..มาละ " ไทม์สั่งให้แม็กซ์หยุดพูดเพราะเพื่อนสองคนนั้นได้ออกจากประตูห้องเล่นแล้วกำลังเดินเข้ามาหาพวกเขา
" ใครรอดบ้าง ? "
" มึงอย่าพึ่งถามว่าใครรอด ไอ้ดนัยมันมีปืนได้ยังไง ? แล้วแม็กซ์มันเรียกมึงที่หน้าห้องทำไมมึงไม่ออกมา ? "
" กูทำหน้าที่.."
" หน้าที่เหี้ยไรของมึงไอ้เต้ ! ห้อง Supreme กูเละหมดแล้วไอ้สัตว์ มึงทำหน้าที่เหี้ยไรมึงห๊ะ !!! " ไทม์กำมือแล้วชกเข้าไปที่หน้าล็อตเต้อย่างแรงจนเพื่อนห้ามไม่ทัน
" ไทม์หยุด มึงหยุดก่อน เพื่อนกันทั้งนั้นมึงจะต่อยมันทำไม " แม็กซ์ห้ามก่อนที่เหตุการณ์จะแย่ลงไปกว่าเดิม
" มึงจัดการทุกอย่างให้เป็นแบบเดิม ยังไงวันนี้คลับกูก็ต้องเปิด " ไทม์จ้องหน้าล็อตเต้เมื่อพูดจบเขาเดินออกไปจากตรงนั้นทันที
" อะไรเสียหายบ้าง " ล็อตเต้ถามเพื่อน
" มึงเข้าไปดูเองแล้วกัน กูไปดูไทม์ก่อน " แม็กซ์พูดพร้อมดันประตูห้องที่เกิดเหตุออกเพราะไม่ได้ล็อคไว้
" Shit! " โฟร์สบถคำออกมาเมื่อเห็นสภาพห้อง
" ไอ้ดนัยกับภูมิมันทำอะไรวะ !!! " ล็อตเต้พูดด้วยความหัวเสีย
" ใจเย็น ยังพอมีเวลา เดี๋ยวจัดการให้ " โฟร์พูดปลอบ
" ไม่ต้อง หน้าที่กู " ล็อตเต้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดเบอร์ใครบางคนก่อนจะเดินออกไปคุยส่วนตัวกับปลายสาย
ขณะเดียวกันนั้น แม็กซ์เดินตามไทม์ไปที่ห้อง CCTV Security Control
' ก๊อก ก๊อก '
แม็กซ์เคาะประตูห้องเรียกไทม์ เพื่อให้เพื่อนเขานั้นมาเปิดประตูให้เพราะตัวเขานั้นไม่มีคีย์การ์ด ไม่นานไทม์ก็เปิดประตูออก
" ดูเหตุการณ์ในห้องดนัยอยู่เหรอวะ ? "
"..อืม ตอนแม่งยิงผู้เล่นอีกคนหัวเราะเป็นคนบ้าเลยไอ้สัตว์ "
" ไหนวะขอดูหน่อย " แม็กซ์เดินเข้าไปนั่งที่เก้าอี้เพื่อดูเหตุการณ์จากกล้องวงจรที่ติดไว้ในห้องผู้เล่นทุกห้อง
Trigger warning
Abuse : การทำร้ายใช้ความรุนแรง
Gore : เนื้อหามีความโหดร้าย
เหตุการณ์ก่อนหน้าภายในห้องผู้เล่น 2 , 8
เมื่อการ์ดปิดประตูห้อง ผู้เล่นทั้งสองคนได้เดินไปนั่งยังโซฟาสีแดงขอบทองสุดหรูที่ตั้งเด่นอยู่กลางห้อง ดนัยกระดิกนิ้วเรียกการ์ดให้เดินมาหาตนก่อนจะใช้การ์ดเปิดไวน์ที่บาร์แล้วนำมาให้เขากับภูมิ
" เกมส์นี้ก็ดูปกติดีนะครับท่านดนัย ตอนแรกผมก็หวั่นใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นไหม แต่ดูท่าคู่กับท่านนี่ดีไม่น้อยเลย "
" ไอ้เด็กเมื่อวานซืน คิดจะทำเรื่องสกปรกมันคิดผิด " ดนัยพูดพรางหยิบไวน์ที่การ์ดให้วางเมื่อครู่
" จริงครับท่าน เอ่อ แล้วนี่เราต้องทำอะไรกันต่อหรือครับ เห็นว่าต้องเล่นเกมส์ " ภูมินั่งตรงข้ามถามดนัยอย่างสุภาพ
" ผู้เล่นหมายเลขสอง อุปกรณ์ที่คุณได้รับคือไม้กอล์ฟ ผู้เล่นหมายเลข แปด เครื่องช็อตไฟฟ้า ผู้เล่นทั้งสองคนจะได้รับการ์ดคนละสองใบเลือกได้เลยครับ " จู่ๆการ์ดก็พูดโพล่งขึ้นมาและหยิบการ์ดไพ่ให้ผู้เล่นทั้งสองคนเลือกตามหน้าที่
" เสียมารยาท ไม่เห็นหรือไงว่าใครนั่งอยู่ตรงนี้ไอ้สวะ..กูกับท่านดนัยไม่เล่นแล้ว " ภูมิพูดด้วยวาจาแข็งกร้าวกับการ์ดที่คุมอยู่ราวกับเป็นคนละคนก่อนหน้าที่กระมิดกระเมี้ยนพูดเอาใจเจ้านาย
" เลือกการ์ดไพ่ด้วยครับ "
" เอ้ไอ้ห่านี่พูดจาไม่รู้เรื่อง " ภูมิลุกขึ้นทำท่าจะต่อยการ์ดที่คุมอยู่
ภูมิปล่อยหมัดมือขวาไปที่หน้าของการ์ดแต่ถูกการ์ดใช้มือจับไว้ทันแล้วบิดแขนของเขาไพล่หลังก่อนจะใช้เข่าแทงข้อพับขาของภูมิให้ล้มนั่งลงกับพื้นห้อง
ภูมินั้นเป็นคนที่มีอายุประมาณหนึ่งซึ่งแน่นอนว่าสู้แรงของการ์ดที่ยังหนุ่มแถมร่างแน่นไม่ได้ แต่เขานั้นยังคงหัวรั้นสู้กับการ์ดต่อ
ดนัยมองการต่อสู้นี้เสมือนดูซีรีส์อยู่ เขาดูภาพตรงหน้าไปพรางจิบไวน์ที่ถือไว้ โดยที่ไม่ทำอะไรเลย ไม่ห้ามและไม่พูดส่งเสริม
ขณะเดียวกันนั้นภูมิก็ได้ชกไปที่หน้าของการ์ดและการ์ดก็ได้ชกเข้าไปที่จุดสำคัญของภูมิ สามจุดด้วยกัน หมัดแรกเขาชกไปที่ท้อง หมัดที่สองชกเข้าที่หน้าอก และหมัดสุดท้าย..ลูกกระเดือก
ด้วยความที่การ์ดทำแบบนี้ทำให้ภูมินั้นเบาแรงและหายใจช้าลงกว่าเดิมเป็นอย่างมาก เพราะจุดสำคัญที่กล่าวไปเกี่ยวกับระบบทางเดินหายใจทั้งสิ้น ยังดีที่การ์ดไม่ได้ลงแรงแบบสุดกำลัง ถ้าใช้แรงมากกว่านี้คาดว่าผู้เล่นหมายเลขสองหรือคุณภูมิคงไม่มีลมหายใจแน่
" พอ ฉันสนุกกับโชว์พอแล้ว " ดนัยพูดขึ้นพร้อมยกมือทำท่าไล่ให้การ์ดไปยืนที่อื่นหลังจากที่เงียบมานาน
" ผู้เล่นเลือกการ์ดไพ่..' ปั้งง ! ' " การ์ดยังพูดไม่ทันจบดนัยก็ได้ใช้ปืนยิงไปที่หัวจนล้มตึงลงนอนกับพื้น
" ทะท่าน "
" ยืนมองห่าอะไร เอาศพมันไปซ่อนสิวะ " ดนัยออกคำสั่งลูกน้อง
เมื่อได้ยินเช่นนั้นผู้เล่นหมายเลขสองมองซ้ายขวา ก่อนละลากศพของการ์ดที่คุมเกมส์มาไว้ใต้โซฟาฝั่งที่เขานั่งแล้วยกแจกันใหญ่มุมห้องมาบังไว้เสริมเพื่อไม่ให้ใครก็ตามที่จะเข้ามาพบเห็นศพ เขาใช้ผ้าคลุมโต๊ะสีทองเช็ดทำความสะอาดรอยเลือดเพื่อไม่ให้เหลือร่องรอยใดๆ
" เสร็จแล้วครับท่าน " เขาพูดพรางก้มหัวลงและนั่งบนโซฟาที่ข้างใต้มีศพอยู่
" กฎของเกมส์นี้คืออะไรแกรู้ไหม ? "
" เอ่อ คร่าวๆที่ไอ้เด็กพวกนั้นบอกคือรอดแค่.." ภูมิพูดตอบและนึกบางอย่างขึ้นได้เลยชะงักมองหน้าดนัยเจ้านายที่เคารพรัก..
" อันที่จริงฉันก็ไม่ได้อยากทำแบบนี้กับคนที่ทำงานด้วยกันมานานหรอกนะ แต่เกมส์มันบังคับ " พูดจบดนัยก็เหนี่ยวไกปืนเล็งไปที่คนตรงหน้า
" ทะ ท่าน ท่านดนัย เราไม่จำเป็นต้องฆ่ากันเองนะครับ ' ปั้ง ' ท่าน.. " ภูมิพูดพรางลุกขึ้นหลบหลังโซฟา ทำให้ลูกกระสุนที่ออกจากกระบอกปืนนั้นไม่โดนตัวเขา
ภูมิค่อยๆยื่นหน้ามองไปที่ประตู ขณะเดียวกันดนัยได้ลุกขึ้นออกจากโซฟาฝั่งตนเดินไปหาลูกน้องที่หลบอยู่อีกฝั่งตรงหน้า ภูมิเห็นเช่นนั้นจึงรีบวิ่งไปที่ประตูโดยที่มีเสียงปืนที่ดนัยยิงเป็นระยะ แต่กระสุนไม่โดนเขาเลยสักลูก
' ปึ้ง ปึ้ง ! ปึ้ง ! ! '
ภูมิเคาะประตูเพื่อให้คนที่อยู่นอกห้องได้ยิน แต่เหมือนจะไม่มีใครอยู่เลยจนกระทั่งเขาได้ยินเหมือนเสียงคนแว่วจากข้างนอก ' เคาะทำไมครับ ' เมื่อได้ยินเช่นนั้นเขาจึงรีบตะโกนตอบกลับ
" ชะ ช่วย ช่วยด้วย !!! "
" เฮ้ออ เรามาทำให้เรื่องมันง่ายดีไหม ? ยังไงก็หนีไม่พ้นแล้วล่ะ "
ดนัยเดินเข้ามาประชิดภูมิโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันได้ตั้งตัว
" ปั๊งง ! "
เลือดของคนตรงหน้าที่พึงยิงกระเด็นเปื้อนหน้าของดนัย เขามองศพก่อนที่จะหัวเราะลั่นออกมาด้วยความรู้สึกว่าตนนั้นชนะ และอยู่เหนือทุกคน เพราะตอนนี้นั้นเขามีปืนอยู่ในมือ
ดนัยลากศพของภูมิไปวางไว้บนโซฟาที่เขานั่งแล้วค่อยๆปลดกระดุมของศพออกก่อนที่จะเดินไปหยิบขวดไวน์ที่บาร์แล้วนำมาราดบนตัวศพเพื่อนร่วมงานหรือลูกน้องจนหมดขวด เขาเอาลิ้นเลียไปทั่วช่วงตัวของศพที่เทไวน์ใส่ก่อนจะปลดกางเกงตนเองออกแล้วทำการ..ช่วยตัวเอง
เหตุการณ์ปัจจุบัน
" ไอ้เหี้ย อุบาทว์สัตว์ " แม็กซ์สบถคำหลังจากดูคลิปจากกล้องวงจร
" ไอ้แก่นี่แม่งน่าตายสุดละไอเวร "
" ใกล้เวลาเปิดคลับละมึงจะเอาไงต่อวะ มึงไม่ปิด.."
" กูไม่ปิดคลับ ไม่ใช่วันนี้ "
" ทำไมวะ ? "
" ช่วงนี้ตำรวจแม่งเล็งคลับกู มึงก็เห็นวันนั้น ถ้ากูปิดมันจะยิ่งสงสัย "
" คลับมึงก็ถูกกฎหมายนี่หว่า ถ้าไม่รวมเรื่องวันนี้กับพื้นที่ข้างตึก "
" คลับอะถูกกฎหมาย สำคัญกว่านั้นคลับกูปลอดยา แต่กูสงสัยอย่างหนึ่งไอ้พวกนั้นมันมาตรวจยาที่คลับกูทำไม กูว่ามันมีอะไรมากกว่านั้น ส่วนเรื่องคลับกูวันนี้ไอ้เหี้ยเต้ต้องรับผิดชอบ "
" กูว่ามันอาจไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้นะ "
" แต่มันเป็นดีลเลอร์ มันต้องคุมเกมส์ของมันให้อยู่ "
" คนคิดไม่ใช่โฟร์เหรอวะ "
" กูไม่สน "
---------------------------------------------------------------------------------------
จบ ตอนของ Set Zero แล้วครับทุกคน ขออภัยที่หายไปนาน(มาก)นะครับ อ่านจบแล้วเป็นยังไงบอกกันได้นะครับ ส่วนตอนอื่นๆหลังจากนี้จะเป็นยังไงรอติดตามได้เลยครับ (ถ้าว่าง) ผมจะมาเขียนลงเรื่อยๆ