อาถรรพ์รัก 7 ปีมันมีจริงไหมนะ? ธาม x เกี๊ยว เป็นแฟนที่รักเอยเตยหอมรักนี้ไม่มีหมดโปรโมชั่นกันมาโดยตลอด จนกระทั่งมีบททดสอบครั้งใหญ่เข้ามาให้ทั้งคู่พิสูจน์รักแท้...
รัก,วัยว้าวุ่น,ไทย,เรื่องสั้น,น่ารัก,แฟน,รักวัยรุ่น,มหาวิทยาลัย,วัยว้าวุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ธาม x เกี๊ยว รักเดียวคือเธอ
อาถรรพ์รัก 7 ปีมันมีจริงไหมนะ? ธาม x เกี๊ยว เป็นแฟนที่รักเอยเตยหอมรักนี้ไม่มีหมดโปรโมชั่นกันมาโดยตลอด จนกระทั่งมีบททดสอบครั้งใหญ่เข้ามาให้ทั้งคู่พิสูจน์รักแท้...
ธาม x เกี๊ยว รักเดียวคือเธอ
Happy Anniversary…
สุขสันต์วันครบรอบ 7 ปี…
ปึง!
แต่ก็เท่านั้นแหละ…
เสียงประตูที่ดังขึ้นบ่งบอกให้รู้ว่าแฟนของฉันเทวันครบรอบ 7 ปีของเราแบบกลางคันแล้วเลือกที่จะออกไปหาเพื่อนแทนที่จะอยู่ด้วยกัน
ให้มันได้อย่างนี้สิ!!
ตอนเช้า…
“อื้อออ~”
เอ๊ะ!
เมื่อรู้สึกได้ถึงความผิดปกติบางอย่างฉันจึงลืมตาตื่นขึ้นมาในทันที แล้วก็พบว่าพื้นที่ข้างๆ กันที่มักจะมีธามนอนกอดฉันอยู่นั้นว่างเปล่า…
พอลุกจากเตียงไปดูที่ห้องน้ำหรือห้องนั่งเล่นก็ไม่พบว่าจะมีคนตัวโตอยู่เลยสักนิด นี่เมื่อคืนเขาไม่ได้กลับห้องมาอย่างนั้นเหรอ?
มันจะมากเกินไปหน่อยแล้วไหม! ปกติเขาไม่เคยเหลวไหลขนาดนี้เลยนี่นา ถึงจะรู้สึกหัวเสียตั้งแต่ลืมตาตื่นแต่ก็ต้องยอมรับว่ามากกว่าโมโหแฟนตัวเองก็คือความเป็นห่วง
ฉันหยิบมือถือขึ้นมาดูก็พบแต่ความว่างเปล่า ไม่มีข้อความใดส่งมาหรือสายโทรเข้ามาเลยสักสาย ไม่รอช้าฉันจึงกดโทรไปหาธามในทันที
‘หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้’
แบตหมด?
ความไม่สบายใจเป็นอย่างก่อตัวข้างในใจของฉัน แล้วแถมเช้านี้ฉันยังมีควิซวิชาภาคอีก ทางนี้ก็เป็นห่วงจนอยากจะรีบไปหาคนตัวโตแต่ว่าเรื่องเรียนฉันก็ทิ้งไปไม่ได้เหมือนกัน
มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของยัยเกี๊ยวคนนี้กันละเนี่ย
ดวงตกหรืออะไรเอ่ย…
น้ำตาจะไหลแล้วนะ : (
สุดท้ายฉันก็รีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วมามอด้วยตัวเอง เป็นครั้งแรกเลยมั้งเพราะปกติฉันจะมากับธามตลอดหรือแม้แต่วันที่เขาไม่มีเรียนก็จะเป็นคนมารับมาส่งฉันไม่เคยขาดเลยตั้งแต่เรียนมา
ทำไมอะไรๆ ถึงได้ดูเปลี่ยนไปหมดแบบนี้กันนะ
“ยัยเกี๊ยววววว~ ทางนี้ค่าเพื่อนสาว”
เสียงของมะนาวตะโกนเรียกมาแต่ไกลซึ่งยัยนั่นนั่งอยู่ที่โต๊ะประจำใต้ตึกกับหลิว เราสามคนสนิทกันมาตั้งแต่ปีหนึ่งเพราะตอนที่รับน้องได้จับกลุ่มทำกิจกรรมด้วยกันก็เลยเริ่มสนิทกันมาตั้งแต่ตอนนั้น
แต่ช่างเรื่องนั้นก่อนเถอะ!
“ฉันเห็นแกลงมาจากแท็กซี่ ทำไมวันนี้มาเองละยะ”
ทันทีที่ฉันเดินมาถึงโต๊ะที่เพื่อนนั่งอยู่ มะนาวก็ถามขึ้นมาในทันทีด้วยความอยากรู้ จะสงสัยก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเพราะอย่างที่บอกไปว่าปกติธามจะเป็นคนมาส่งฉันทุกวันไม่เคยขาด
ยิ่งนึกก็ยิ่งไม่สบายใจ
ธามหายไปไหนกันนะ…
“พวกแก…” ฉันเรียกเพื่อนทั้งสองด้วยเสียงที่เริ่มสั่น “ธามไม่กลับมาที่ห้องอะเมื่อคืน ติดต่อก็ไม่ได้ด้วย” ฉันพูดพร้อมกับพยายามบังคับไม่ให้เสียงสั่นไปมากกว่านี้ กลัวว่าจะร้องไห้ออกมา อะไรหลายๆ อย่างที่เกิดขึ้นช่วงนี้มันรู้สึกหนักมากเลยสำหรับฉัน
“เป็นไปได้ไง! ธามไม่เคยไม่กลับมานอนที่ห้องนี่ แล้วแกติดต่อพวกเพื่อนของธามหรือยัง” หลิวที่ฟังจบก็พูดตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงแปลกใจอยู่ไม่น้อย
“ฉันยังไม่ได้ติดต่อใครรีบมามอก่อนเพราะเรามีควิซอะสิ แต่ฉันไม่สบายใจเลยอะ ไม่มีแก่ใจจะควิซแล้วด้วย” ฉันยังคงพูดดด้วยเสียงสั่นตามเดิม
“เราทำควิซกันไม่นานหรอกเพราะทำเสร็จอาจารย์ก็ปล่อยเลย เดี๋ยวพวกเรารีบทำแล้วรีบออกมาไปหาพวกเพื่อนธามที่คณะดูไหม” มะนาวเสนอขึ้นมาซึ่งฉันก็พยักหน้าตามนั้น เพราะยังไงก็ต้องไปควิซก่อนอยู่ดีจะโดดเลยก็ไม่ได้เพราะวิชานี้ก็สำคัญและคงมาตามควิซย้อนหลังไม่ได้ด้วย
ผ่านไปสักพักฉันก็ออกมารอมะนาวกับหลิวที่หน้าห้องเรียนเพราะฉันทำเสร็จก่อนใครเพื่อน ยอมรับเลยว่าไม่ได้ตั้งใจทำข้อสอบอะไรทั้งนั้นเพราะว่าใจฉันมันพะวงอยู่แต่คนตัวโตที่เงียบหายไป
แม้แต่ตอนนี้เขาก็ยังไม่ติดต่อกลับมา…
แอ๊ดด~
“ไปกัน!”
ทันทีที่มะนาวกับหลิวออกจากห้องเรียนมาฉันก็รีบดึงมือเพื่อนทั้งสองเพื่อไปที่คณะของธามในทันทีเพราะคิดว่าอย่างน้อยเพื่อนเขาก็ต้องรู้เรื่องนี้อย่างแน่นอน
ไม่นานฉันก็เดินมาถึงคณะของธามและโชคดีที่เพื่อนของเขานั่งอยู่ที่ใต้ตึกกันพอดี ฉันจึงไม่ต้องเสียเวลาไปตามหาอีก
“นาย! ธามอยู่ไหน!!” ฉันถามขึ้นในทันทีที่เดินถึงโต๊ะ
“เห้ย! เกี๊ยวมาได้ไง” และมันยิ่งผิดปกติมากขึ้นไปอีกเมื่อนายเองก็ดูจะตกใจไม่น้อยที่เห็นฉัน
“ธามอยู่ไหน ฉันติดต่อธามไม่ได้เลยเขาไม่ได้กลับห้องด้วย ไม่ได้เกิดเรื่องอะไรไม่ดีขึ้นใช่หรือเปล่า ธามไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน” ประโยคท้ายเสียงของฉันสั่นอีกครั้งแถมยังรู้สึกร้อนผ่าวที่ขอบตาของตัวเอง
“เห้ยๆ เกี๊ยวอย่าร้องไห้นะ ไอ้ธามมันไม่ได้เป็นอะไรปลอดภัยดี แต่เมื่อคืนมีปัญหาเกิดขึ้นนิดหน่อยน่ะ” นายรีบพูดอย่างรัวเร็วเมื่อเห็นว่าฉันทำท่าจะร้องไห้
“แล้วตอนนี้ธามอยู่ที่ไหน?”
“เอ่อ….” นายเองดูลังเลที่จะตอบมันออกมา
“เห้ยไอ้นาย! ตกลงว่าเรื่องสายรหัสที่ไอ้ธามพากลับไปเมื่อคืนเป็นไงมั่งวะ” มีเสียงดังขึ้นจากด้านหลังในตอนที่นายกำลังอึกอักกับการตอบคำถามฉัน แต่ดูเหมือนว่าเสียงจากคนที่เข้ามาใหม่จะช่วยให้ฉันเข้าใจอะไรหลายๆ อย่างมากขึ้น
“สรุปว่าธามอยู่กับยัยน้องเฟย์อะไรนั่นเหรอ!” คราวนี้น้ำเสียงของฉันเปลี่ยนไปในทันที
“เห้ย! กูไม่รู้ว่าเกี๊ยวอยู่ด้วยซวยแล้วไง”
“เออไงไอ้ก๊อต… มึงก็ตะโกนมาไม่ดูอะไรเลย” นายหันไปด่าเพื่อนของตัวเองที่เป็นคนพูดเรื่องธามเมื่อกี้นี้
“เรื่องมันเป็นยังไงกันแน่ พวกนายเล่ามาให้หมดเลยนะ!” ฉันถามนายอย่างเอาเรื่อง ไม่รงไม่ร้องมันแล้วตอนนี้โมโหมากกว่า ยิ่งรู้ว่าที่ธามหายไปเมื่อคืนคืออยู่กับสายรหัสชั้นปี 1 ของตังเองที่ชื่อเฟย์ฉันก็ยิ่งไม่ชอบใจมากขึ้นไปอีก
‘เฟย์’ เป็นสายรหัสของธามที่ฉันดูออกว่ายัยน้องคนนี้คิดไม่ซื่อกับแฟนของฉัน ดูจากตอนที่พยายามให้ธามพาไปเลี้ยงสาย ติวหนังสือ หรืออะไรต่างๆ อีกมากมาย แต่ว่าเราไม่เคยมีปัญหากันเรื่องนี้มาก่อนเพราะที่ผ่านมาธามก็วางตัวดีไม่ได้แสดงท่าทีว่าจะมีอะไรเกินเลยกับยัยน้องเฟย์นี่เลยสักครั้ง
แล้วทำไมครั้งนี้ถึงได้…
“เกี๊ยวมันไม่ใช่อย่างที่เธอกำลังคิดแน่นอนฉันสาบานได้” นายรีบพูดขึ้นมา
“แล้วรู้เหรอว่าฉันคิดอะไร” ฉันตอบกลับไปเสียงนิ่ง แล้วหน้าก็คงจะตึงมากด้วย
“ฉันเห็นหน้าเธอก็รู้แล้ว แต่ว่าไม่มีเรื่องแบบที่เธอกำลังคิดแน่นอน คือสายรหัสไอ้ธามเอ่อ… น้องเฟย์อะเขาเพิ่งเลิกกับแฟนมาและทีนี้เหมือนแฟนไม่ยอมจบแถมยังขู่ทำร้ายอีกมั้ง น้องก็เลยกลัวมากเมื่อคืนฉันเจอน้องที่ร้านเหล้าพอดีแล้วน้องเล่าให้ฟังพร้อมกับร้องไห้ไปด้วย เอ่อ… เมามากด้วยแหละแล้วพวกฉันก็ไม่มีเบอร์เพื่อนน้องเลยรู้จักก็แต่ไอ้ธามก็เลยต้องโทรไปตามมันให้มาหาที่ร้าน”
“เมื่อวานที่เป็นวันครบรอบของแกอะนะยัยเกี๊ยว นี่ธามทิ้งแกไปหายัยเด็กนั่นเหรอ?” ทันทีที่นายพูดจบมะนาวก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเหมือนกัน
“มะนาวเธอก็อย่าเพิ่งมาสุมไฟให้มันลุกเพิ่มขึ้นสิ” นายหันไปตอบเพื่อนฉันเสียงอ่อน
“ฉันไม่ได้จะสุมไฟย่ะ ฉันจะราดน้ำมันเลยแหละแล้วถ้าเกิดว่าสองคนนั้นทำอะไรลับหลังเพื่อนฉันละก็นะแม่จะเผาสาปส่งไปเลยทั้งคู่!! หึ่ย!”
“แค่คิดก็ขนลุกแล้วอะนะนาว” นายพูดตอบกลับมะนาวด้วยสีหน้าที่สลดลง ก่อนจะหันมาพูดกับฉันต่อ “เกี๊ยวฉันพูดจริงนะ ตอนนี้ไอ้ธามมันก็อยู่คอนโดไอ้ภูผาสองคนนั้นไม่ได้อยู่ด้วยกันสองต่อสองนะเว้ย เดี๋ยวพอเคลียร์ปัญหาเสร็จทุกอย่างก็จบแล้ว”
“แล้วมันต้องขนาดที่ไม่คิดจะบอกกันหรือติดต่อไม่ได้แบบนี้เลยเหรอ?” ฉันถามออกไปเสียงนิ่ง พอได้ฟังนายอธิบายเหตุผลอย่างน้อยก็เบาใจว่าพวกเขาไม่ได้คิดจะทำอะไรลับหลังฉันแต่ว่ามันก็อดรู้สึกแย่ไม่ได้อยู่ดี
ธามไม่เคยละเลยฉันถึงขนาดนี้เลยนะตั้งแต่ที่รู้จักกันมา
อย่างน้อยส่งข้อความมาบอกกันไว้สักนิดก็ได้
“ฉันว่าเธอกลับไปรอไอ้ธามที่คอนโดดีกว่านะ เดี๋ยวฉันก็จะไปคอนโดไอ้ภูผาเหมือนกันแล้วจะให้มันรีบไปเคลียร์กับเธอเลย นะเกี๊ยวนะใจเย็นไว้ก่อนนะ” นายยังคงพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบเพื่อให้สถานการณ์ตอนนี้ดีขึ้น
“ไม่ล่ะ… ฉันไปคอนโดภูผาพร้อมนายเลยดีกว่า ถ้าเกิดว่ามันไม่มีอะไรจริงๆ อย่างที่บอก อีกอย่างถ้าน้องเฟย์เขามีปัญหาจริงๆ ฉันที่เป็นผู้หญิงเหมือนกันน่าจะคุยด้วยง่ายกว่าอีก”
“อะ เอาแบบนั้นเหรอ?” นายถามย้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจด้วยสีหน้าที่เป็นกังวลมากกว่าเดิม
“เอาแบบนั้นแหละ” ฉันเองก็ยืนยันในคำตอบของตัวเองอย่างหนักแน่นอีกครั้ง