อาถรรพ์รัก 7 ปีมันมีจริงไหมนะ? ธาม x เกี๊ยว เป็นแฟนที่รักเอยเตยหอมรักนี้ไม่มีหมดโปรโมชั่นกันมาโดยตลอด จนกระทั่งมีบททดสอบครั้งใหญ่เข้ามาให้ทั้งคู่พิสูจน์รักแท้...

ธาม x เกี๊ยว รักเดียวคือเธอ - ตอนทีี 6 ตาสว่าง โดย Richma @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,วัยว้าวุ่น,ไทย,เรื่องสั้น,น่ารัก,แฟน,รักวัยรุ่น,มหาวิทยาลัย,วัยว้าวุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

ธาม x เกี๊ยว รักเดียวคือเธอ

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

รัก,วัยว้าวุ่น,ไทย,เรื่องสั้น

แท็คที่เกี่ยวข้อง

น่ารัก,แฟน,รักวัยรุ่น,มหาวิทยาลัย,วัยว้าวุ่น

รายละเอียด

ธาม x เกี๊ยว รักเดียวคือเธอ โดย Richma @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

อาถรรพ์รัก 7 ปีมันมีจริงไหมนะ? ธาม x เกี๊ยว เป็นแฟนที่รักเอยเตยหอมรักนี้ไม่มีหมดโปรโมชั่นกันมาโดยตลอด จนกระทั่งมีบททดสอบครั้งใหญ่เข้ามาให้ทั้งคู่พิสูจน์รักแท้...

ผู้แต่ง

Richma

เรื่องย่อ



ธาม x เกี๊ยว รักเดียวคือเธอ






Happy Anniversary…

สุขสันต์วันครบรอบ 7 ปี…


ปึง!


แต่ก็เท่านั้นแหละ…

เสียงประตูที่ดังขึ้นบ่งบอกให้รู้ว่าแฟนของฉันเทวันครบรอบ 7 ปีของเราแบบกลางคันแล้วเลือกที่จะออกไปหาเพื่อนแทนที่จะอยู่ด้วยกัน


ให้มันได้อย่างนี้สิ!!



สารบัญ

ธาม x เกี๊ยว รักเดียวคือเธอ-ตอนทีี 1 อาถรรพ์รัก 7 ปี,ธาม x เกี๊ยว รักเดียวคือเธอ-ตอนทีี 2 หายไปทั้งคืน,ธาม x เกี๊ยว รักเดียวคือเธอ-ตอนทีี 3 ทะเลาะกัน,ธาม x เกี๊ยว รักเดียวคือเธอ-ตอนทีี 4 ประชดประชัน,ธาม x เกี๊ยว รักเดียวคือเธอ-ตอนทีี 5 เข้าใจผิด,ธาม x เกี๊ยว รักเดียวคือเธอ-ตอนทีี 6 ตาสว่าง,ธาม x เกี๊ยว รักเดียวคือเธอ-ตอนทีี 7 รู้สึกผิด,ธาม x เกี๊ยว รักเดียวคือเธอ-ตอนทีี 8 เปิดเผยตัวตน,ธาม x เกี๊ยว รักเดียวคือเธอ-ตอนทีี 9 จบปัญหา,ธาม x เกี๊ยว รักเดียวคือเธอ-ตอนทีี 10 แน่ใจ,ธาม x เกี๊ยว รักเดียวคือเธอ-บทส่งท้าย รักแรก รักเดียว (จบ)

เนื้อหา

ตอนทีี 6 ตาสว่าง

“ยัยเกี๊ยวรอฉันด้วย!” เสียงของมะนาวตามไล่หลังฉันมา

“ทำไมต้องเดินหนีมาด้วยเนี่ยเกี๊ยว ฉันรู้ว่าแกไม่ได้ทำแน่นอน” และก็ตามด้วยหลินที่ถามขึ้นพร้อมกับเสียงหอบเล็กน้อยที่วิ่งตามฉันมาอีกคน

“พวกแกเชื่อฉันเหรอ? ฮรึก~” ฉันหยุดเดินแล้วหันไปถามเพื่อนทั้งสองพร้อมกับน้ำตาที่อาบลงมาทั้งสองแก้ม

“ก็ต้องเชื่อดิ แกเป็นเพื่อนฉันนะเกี๊ยวฉันรู้ดีว่าแกไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นอีกอย่างยัยนั่นก็แสดงไม่เนียนด้วย ตอนมันจับแขนฉันเห็นนะว่ามันบีบแขนตัวเองเพื่อให้แผลเลือดออก” มะนาวบอกฉัน

“แต่คนที่รู้จักฉันมานานมากกว่าพวกแกกลับดูไม่เชื่อฉันเลย ฮรึกก~ ฮือออออ” ฉันหมายถึงแฟนของฉันเอง

“ฉันว่าไม่ใช่แบบนั้นหรอกแก แต่ธามมันอาจจะยังงงๆ กับเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่บวกกับยัยเฟย์นั่นก็เล่นบทน่าสงสารเว่อร์สุดอะไรสุด เห็นแล้วหมั่นไส้อะนี่ฉันดูพวกละครน้ำเน่าอยู่ปะเนี่ย” คราวนี้หลิวเป็นคนพูดด้วยความไม่พอใจอยู่ไม่น้อย “ไม่ต้องร้องยัยเกี๊ยวแกยังมีพวกฉันนะ”

“แล้วตกลงเรื่องมันเป็นยังไงแกถึงได้ตกเป็นเหยื่อของมันไปได้หะ” มะนาวถามขึ้นมาบ้าง ตอนนี้พวกเรามานั่งอยู่ใต้ตึกคณะของตัวเองแล้ว

“ยัยนั่นพยายามพูดจายั่วโมโหอะดิ บอกว่าเมื่อเช้าธามรีบไปหานางทันทีคอยประคองและก็อุ้มพาไปโรงพยาบาลอย่างนั้นอย่างนี้ตอนแรกก็ว่าจะทำเป็นไปไม่สนใจแต่ยัยนั่นก็พูดยั่วไม่หยุด ฉันก็เลยฉุนจนทุบโต๊ะเสียงดังนั่นแหละแล้วทุกคนก็เดินมาพอดี”

ฉันเล่าทุกอย่างให้เพื่อนฟังและก็พยายามเช็ดน้ำตาของตัวเองไปด้วย ตอนนี้ใครจะมองมาฉันก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแล้ว

“ไม่ต้องร้องนะเกี๊ยว ถ้าผู้ชายมันตาถั่วมองไม่ออกขนาดนั้นก็ช่างมัน เรามันคนสวยคนแซ่บเชิ่ดหน้าเข้าไว้” หลิวดึงฉันเข้าไปกอดปลอบนั่นทำให้น้ำตาที่หยุดไหลไปแล้วกลับไหลลงมาอีกครั้ง

เคยเป็นกันไหมที่แบบพยายามจะไม่ร้องแต่พอมีคนโอ๋เท่านั้นแหละ เขื่อนแตกขึ้นมาทันทีเลย ยิ่งเป็นคนที่รักเราแล้วด้วย…

“ช่วงนี้มีแต่เรื่องไม่หยุด ฉันเหนื่อยอะแก” ฉันพูดเสียงเบา “หรือฉันควรจะต้องทบทวนเรื่องความสัมพันธ์ของฉันกับธามดีนะ บางทีมันอาจจะถึงเวลาที่จะต้องปล่อยมือกันแล้ว”

ฉันไม่ได้พูดไปด้วยความน้อยใจหรืออยากจะประชดแฟนตัวเองอะไรแบบนั้นหรอกนะรอบนี้ แต่ว่าฉันคิดแบบนั้นจริงๆ เหมือนตอนนี้ฉันทำอะไรก็ดูจะผิดไปเสียหมดในสายตาของคนที่รักกัน ทั้งๆ ที่ถ้าเขาฉุกใจคิดได้ขึ้นมาสักนิดเขาก็น่าจะรู้อยู่แล้วว่ายังไงฉันก็ไม่มีทางไปทำร้ายร่างกายคนอื่นอะไรแบบนั้นแน่นอน


ทางด้านของธาม…


“น้องเฟย์เรื่องมันเป็นยังไง เกิดอะไรขึ้นทำไมเกี๊ยวถึงทำแบบนั้นกับน้องได้ล่ะ” นายเป็นคนถามขึ้นมาหลังจากที่พวกเขาได้พารุ่นน้องกลับมาที่คณะของตัวเองเรียบร้อยแล้ว

“ฮรึกก~ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ” ด้านรุ่นน้องสาวเองก็เอาแต่ร้องไห้

“บอกความจริงพี่มาเถอะ… ถ้าเกี๊ยวทำไม่ดีกับเราจริงๆ พี่ก็จะขอโทษแทนแฟนของพี่ด้วย” ธามเองก็พูดขึ้นมาบ้าง เขารู้สึกผิดกับรุ่นน้องคนนี้จริงๆ แต่อีกใจหนึ่งก็ยังอดสงสัยไม่ได้อยู่ดีเพราะเกี๊ยวแฟนของเขาไม่ใช่คนนิสัยแบบนี้

“ฟะเฟย์ แค่บอกพี่เกี๊ยวว่าขอโทษที่เมื่อเช้าเฟย์เกิดเรื่องจนต้องทำให้พี่ธามต้องรีบมาหาค่ะ แล้วพี่เกี๊ยวก็พูดไม่ดีกับเฟย์หลายอย่างหาว่าเฟย์จะมาแย่งพี่ธามไป ฮรึก~” พูดไปรุ่นน้องสาวก็ร้องไห้ไป

“เกี๊ยวจะทำแบบนั้นเหรอวะ”

นายเองยังตั้งข้อสงสัยขึ้นมา ส่วนธามเองได้นั่งเงียบฟังเรื่องราวทั้งหมดอย่างใช้ความคิดไปด้วย

“เฟย์พูดจริงนะคะ เฟย์ไม่ได้อยากจะเล่าให้ฟังเพราะว่าเกรงใจพี่ธามแต่เรื่องทั้งหมดเป็นความจริงค่ะ แล้วพี่เกี๊ยวจู่ๆ ก็โมโหขึ้นมาบีบแขนเฟย์ที่เป็นแผลค่ะ แถมยังบอกอีกว่าถ้าไม่เลิกยุ่งกับพี่ธามพี่เกี๊ยวจะทำมากกว่านี้ด้วย เฟย์กลัวค่ะ ฮืออออ~”

ธามเองก็นั่งมองรุ่นน้องสาวด้วยใบหน้าที่นิ่งขึ้นเพราะเขามั่นใจเต็มร้อยว่าแฟนของเขาไม่มีทางทำอะไรแบบนั้นอย่างแน่นอน รุ่นน้องของเขาจะต้องโกหกเป็นแน่

เกี๊ยวแฟนของเขาถึงจะไม่ใช่คนอ่อนหวาน แต่ว่าก็เป็นคนที่มีจิตใจดีมากคนหนึ่ง และเธอก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆ แล้วด้วย ไอ้เรื่องโมโหจนทุบโต๊ะเสียงดังนั่นเขาพอจะเข้าใจได้ แต่เรื่องทำร้ายคนอื่นให้ตายยังไงเกี๊ยวก็ไม่มีทางทำแบบนั้นอย่างแน่นอน

พอมาคิดได้แบบนี้ธามเองก็ยิ่งรู้สึกผิดเพราะก่อนหน้านี้เขาได้ดุแฟนตัวเองจนเธอหน้าเสียไปเลย นึกแล้วก็โมโหตัวเองที่ทำลงไปแบบนั้นทั้งๆ ที่ตัวเขาเองรู้จักเกี๊ยวดีกว่าใครแท้ๆ แต่กลับเป็นคนแรกที่คิดว่าเธอเป็นคนทำ

“ไอ้ธามมึงว่าเกี๊ยวจะทำแบบนั้นจริงเหรอวะ กูเองก็ไม่อยากจะเชื่อเลย” นายเพื่อนสนิทของธามเป็นคนถามขึ้นมาในตอนที่พวกเขานั้นได้แยกกับรุ่นน้องสาวเรียบร้อยแล้ว

“เกี๊ยวไม่มีทางทำแบบนั้นหรอก เฟย์โกหกแน่นอนกูมั่นใจ” ธามเองก็ตอบไปอย่างที่คิดและรู้จักแฟนของตัวเองดีจริงๆ

“เออ… กูก็ว่างั้นอะ ตั้งแต่รู้จักเกี๊ยวมาให้ตายยังไงแฟนมึงก็ไม่มีทางทำร้ายคนอื่นหรอก แล้วถ้างั้นเฟย์จะสร้างเรื่องโกหกพวกเราไปทำไมวะ?”

คำถามของนายก็เป็นสิ่งที่ธามเองก็สงสัยอยู่ไม่แพ้กันว่ารุ่นน้องของเขาทำไมต้องสร้างเรื่องพวกนี้ขึ้นมาใส่ร้ายเกี๊ยวด้วย

“กูรู้แล้ว!!!!” จู่ๆ นายก็ตะโกนขึ้นมาเหมือนนึกอะไรบางอย่างออก “กูว่าเฟย์อยากได้มึงก็เลยสร้างเรื่องขึ้นมาให้เกี๊ยวดูไม่ดีเพื่อหวังจะแย่งมึงมาจากเกี๊ยวแน่นอน”

“มึงคิดแบบนั้นเหรอ? เกี๊ยวก็เคยบอกกูแบบนั้นเหมือนกันแต่กูบอกไปว่าเกี๊ยวคิดมากไปเอง” ธามตอบกลับเพื่อนสนิทของตัวเองอย่างนึกขึ้นได้ว่าแฟนสาวของเขาก็เคยบอกเอาไว้แบบนี้

“มันไม่มีเหตุผลอื่นแล้วไอ้ธาม เฟย์อาจจะอยากให้มึงมองเกี๊ยวไม่ดีให้คู่มึงมีปัญหากันแล้วก็อาศัยจังหวะนั้นค่อยๆ เข้าหามึงก็ได้” นายยังคงพูดต่อไป

“ทำงั้นไปก็ไม่สำเร็จอยู่ดีปะ เพราะยังไงกูก็ไม่มีทางเปลี่ยนใจจากแฟนกูอยู่แล้ว” ธามเองก็ตอบกลับเพื่อนสนิทของตัวเองด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“มึงลองคิดดู ช่วงนี้มึงกับเกี๊ยวทะเลาะกันบ่อยจะตายตั้งแต่มีเรื่องของเฟย์เข้ามาทั้งๆ ที่ตลอดเวลาที่พวกมึงคบกันพวกมึงหวานจนคนอื่นเลี่ยนไปกันหมด มีช่วงนี้แหละที่ทะเลาะกันจนสังเกตได้เลย”

ธามพยายามนึกตามที่เพื่อนสนิทของเขาพูดแล้วก็ยิ่งทำให้เห็นว่าที่ผ่านมาเขากับเกี๊ยวมีปัญหากันจริงๆ แต่ก็ไม่เคยมีสักครั้งที่เขาจะคิดไปถึงเรื่องที่จะต้องเลิกกันหรือว่าเขาไปมีใจให้คนอื่น

“ก็จริง… ผิดที่กูเองแหละที่ละเลยความรู้สึกของเกี๊ยว” ธามตอบกลับเพื่อนสนิทไปด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกผิด

“แล้วมึงจะเอาไงต่อ ถึงมึงจะรู้ความจริงแล้วก็เหอะแต่กูว่าน้องอาจจะไม่หยุดว่ะ เพราะสร้างเรื่องมาจนขนาดนี้แล้วด้วย”

“กูเป็นห่วงเกี๊ยวขึ้นมาเลย” เขารู้สึกเป็นกังวลขึ้นมาทันทีหลังจากที่เพื่อนสนิทพูดเตือนว่ารุ่นน้องของเขาอาจจะไม่หยุดแค่นี้

“ก่อนอื่นกูคงต้องไปง้อเกี๊ยวก่อนแหละ เพราะกูเป็นสาเหตุของเรื่องทั้งหมด นี่ไม่รู้แฟนกูโกรธไปขนาดไหนแล้วส่งข้อความไปไม่เปิดอ่านเลย”

ธามได้แต่ถอนหายใจและนึกโมโหตัวเองที่ปล่อยให้เรื่องทุกอย่างเป็นแบบนี้ไปได้ ทั้งๆ ที่เขากับเกี๊ยวก็รักกันดีมาตลอดแท้ๆ ถึงขั้นที่คิดว่าเรียนจบจะให้ม๊าไปขอเกี๊ยวและแต่งงานเลยด้วยซ้ำ