อาถรรพ์รัก 7 ปีมันมีจริงไหมนะ? ธาม x เกี๊ยว เป็นแฟนที่รักเอยเตยหอมรักนี้ไม่มีหมดโปรโมชั่นกันมาโดยตลอด จนกระทั่งมีบททดสอบครั้งใหญ่เข้ามาให้ทั้งคู่พิสูจน์รักแท้...
รัก,วัยว้าวุ่น,ไทย,เรื่องสั้น,น่ารัก,แฟน,รักวัยรุ่น,มหาวิทยาลัย,วัยว้าวุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ธาม x เกี๊ยว รักเดียวคือเธอ
อาถรรพ์รัก 7 ปีมันมีจริงไหมนะ? ธาม x เกี๊ยว เป็นแฟนที่รักเอยเตยหอมรักนี้ไม่มีหมดโปรโมชั่นกันมาโดยตลอด จนกระทั่งมีบททดสอบครั้งใหญ่เข้ามาให้ทั้งคู่พิสูจน์รักแท้...
ธาม x เกี๊ยว รักเดียวคือเธอ
Happy Anniversary…
สุขสันต์วันครบรอบ 7 ปี…
ปึง!
แต่ก็เท่านั้นแหละ…
เสียงประตูที่ดังขึ้นบ่งบอกให้รู้ว่าแฟนของฉันเทวันครบรอบ 7 ปีของเราแบบกลางคันแล้วเลือกที่จะออกไปหาเพื่อนแทนที่จะอยู่ด้วยกัน
ให้มันได้อย่างนี้สิ!!
(Special Part… ธาม)
“ฮรึกก~ ฮรือออ~”
ตอนที่เห็นเกี๊ยวปล่อยโฮออกมาใจของผมนี่ปวดหนึบไปหมด ยิ่งนึกก็ยิ่งโกรธตัวเองมากขึ้นที่ปล่อยให้คนที่ตัวเองรักต้องมาร้องไห้หนักขนาดนี้
ถึงขั้นที่เกี๊ยวเอ่ยปากขอเลิกกับผม…
ที่ผ่านมาคนตัวเล็กจะต้องเจ็บปวดขนาดไหนกันนะ
ไอ้ธามไอ้คนโง่!!
เมื่อเช้าตอนที่ผมตื่นขึ้นมาแล้วไม่เจอแฟนตัวเองอยู่ในห้องก็ทำให้พอจะเดาได้อยู่ว่าเกี๊ยวคงหนีผมมาก่อนเพราะไม่อยากเจอหน้ากัน ผมก็เลยรีบอาบน้ำแล้วตามมาที่มอโดยเร็วตั้งใจว่าวันนี้จะมาคุยกับเฟย์ให้รู้เรื่อง เคลียร์ให้มันจบแล้วก็ง้อเกี๊ยวอย่างจริงจัง
แต่พอมาถึงที่คณะของคนตัวเล็กเหมือนผมได้ยินเสียงคนทะเลาะกันดังมาจากด้านหลังตึก ด้วยความสังหรณ์ใจไม่ดีก็เลยลองเดินมาดู
ไม่คิดว่าจะมาเจอเกี๊ยวกับเฟย์ที่นี่พอดี…
ที่สำคัญพอเฟย์เห็นพวกผมเดินมาเธอก็ล้มลงไปกับพื้นเองเฉยเลย ครั้งนี้ผมเห็นมันกับตากับความเสแสร้งแกล้งทำพวกนั้น
“โอ๊ยย~” ในตอนที่ผมดึงเกี๊ยวเข้ามากอดปลอบคนตัวเล็กในอ้อมกอดก็ร้องขึ้นมา ทำให้ผมได้สังเกตตามตัวของแฟนก่อนจะพบว่าเกี๊ยวได้รับบาดเจ็บ
ผมรีบสำรวจร่างกายของเกี๊ยวอย่างละเอียดทันที ทั้งเข่าเอยศอกเอยถลอกจนเลือดออกไปหมดแล้ว
นี่มันมากเกินไปแล้วป่ะวะ! มันถึงขั้นต้องทำกันเจ็บตัวขนาดนี้เลยเหรอ? แล้วเกี๊ยวน่ะไม่มีทางสร้างเรื่องพวกนี้ขึ้นมาเองแน่คงจะมีแต่รุ่นน้องของผมที่นั่งทำตัวน่าสงสารอยู่ตรงนั้นนั่นแหละที่เป็นคนทำเธอ
“นี่เธอ!” ผมรีบหันกลับไปหารุ่นน้องของตัวเองทันทีด้วยความโกรธ
“พะ พี่ธาม… เฟย์เจ็บค่ะ พะ พี่เกี๊ยว…”
“เจ็บ? จะให้ฉันช่วยพยุงขึ้นมางั้นเหรอ? เหอะ! เลิกแสดงได้แล้วเฟย์”
“พะ พี่ธามพูดอะไรคะ?” เฟย์ยังคงแสร้งตีหน้าน่าสงสารใส่ผมพร้อมกับมองมาด้วยสายตาที่ดูไม่เข้าใจกับสิ่งที่ผมพูด
ขนลุกว่ะ! เพื่อที่จะได้ในสิ่งที่ต้องการคนเรามันต้องยอมทำกันขนาดนี้เลยเหรอวะ นี่ถ้าผมเข้ามาไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้นกับแฟนของผมอีกกันเนี่ย
“เธอทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรวะเฟย์… อยากได้ฉันอย่างนั้นเหรอ? ที่ผ่านมาฉันไปทำอะไรให้เธอคิดเข้าข้างตัวเองได้ว่าฉันจะเลิกกับเกี๊ยวหรือว่าเธอจะเข้ามาแทรกความสัมพันธ์ของฉันกับแฟนได้กันวะ!!”
“ฟะ เฟย์…”
“ฉันจะบอกอะไรให้นะ ฉันรักแฟนฉันคนเดียวแล้วต่อให้เธอจะใส่ร้ายเกี๊ยวมากกว่านี้ฉันก็ไม่เคยคิดที่จะเลิกกับเกี๊ยวเลยสักครั้ง เธอคิดว่าฉันไม่รู้จักเกี๊ยวเหรอ? ถึงได้ใส่ร้ายว่าเกี๊ยวทำตัวไม่ดีกับเธอแบบนั้นแบบนี้หะ ฉันน่ะรู้จักกับเกี๊ยวมาตั้งแต่ยังพูดไม่คล่องด้วยซ้ำ”
“…”
“เกี๊ยวน่ะจิตใจดีเกินกว่าจะทำเรื่องเลวๆ แบบนั้น แล้วเธอเป็นบ้าอะไรวะถึงต้องเข้ามายุ่งกับเรื่องของฉันกับเกี๊ยวด้วย!” ผมพูดพร้อมกับสาวเท้าเข้าไปใกล้รุ่นน้องสาวมากขึ้น พูดด้วยน้ำเสียงดุเข้มจนเฟย์เองดูจะตกใจเพราะไม่เคยเห็นมุมนี้ของผมมาก่อน เธอถึงได้ลุกขึ้นยืนได้เองแล้วถอยหลังหนีไปเล็กน้อย
“เฟย์ไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ” แล้วเธอก็ยังโกหกไม่เลิกอยู่ดี
“แล้วที่เกี๊ยวต้องเจ็บตัวแบบนั้นมันไม่ได้เป็นเพราะเธองั้นเหรอ? แฟนฉันน่ะคงไม่แกล้งล้มเองเพื่อเรียกร้องความสนใจแบบที่เธอทำหรอกนะเฟย์”
“แล้วเฟย์ไม่ดีตรงไหนคะ มีอะไรที่สู้แฟนพี่ไม่ได้บ้างคะ!”
เฟย์ถามผมกลับมา ในที่สุดเธอก็เปิดเผยตัวตนที่แท้จริงออกมาแล้วสินะ ไม่ใช่รุ่นน้องที่ดูเรียบร้อยอ่อนหวานแบบที่แสดงให้ผมเห็นมาตลอด
“ไม่เกี่ยวว่าดีหรือไม่ดี สู้ได้หรือไม่ได้แต่ฉันรักเกี๊ยวคนเดียวไง ต่อให้เธอจะดีกว่าเกี๊ยวอีกล้านเท่ามันก็ไม่สำคัญไง!”
“กรี๊ดดดด! พี่หยุดพูดว่ารักมันสักที!!” เฟย์กรีดร้องออกมาพร้อมกับเอามืออุดหูตัวเอง ท่าทางเหมือนคนควบคุมสติตัวเองไม่ได้ “ถ้าไม่มีมันอย่างน้อยพี่ธามก็ต้องมองเฟย์บ้างแหละ” ไม่พูดเปล่าแต่เฟย์ยังทำท่าจะพุ่งตัวไปหาเกี๊ยวที่ยืนอยู่ด้านหลังผม
ใครยอมก็บ้าแล้ว!
พลั่ก!!
ผมผลักเฟย์ให้ออกห่างจากแฟนของผมก่อนที่เธอจะได้เข้ามาประชิดตัว และด้วยแรงที่มีค่อนข้างมากเลยทำให้เฟย์ล้มลงไปกับพื้นอีกครั้ง
“กรี๊ดดดด!” ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง
“หยุด!!!” ผมตะโกนสั่งเสียงดังและเฟย์ก็หยุดกรี๊ดจริงๆ ตามนั้น แต่เธอมองผมด้วยสายตาทั้งเจ็บปวดและโกรธแค้น “เมื่อกี้เธอคิดจะทำอะไร จะทำอะไรแฟนฉัน! ถ้าเธอยังไม่หยุดก่อเรื่องและไม่เลิกยุ่งกับเราสองคนเธอจะมาหาว่าฉันใจร้ายไม่ได้นะเฟย์ แล้วก็สายรหัสฉันจะตัดตั้งแต่วันนี้… ไม่ต้องมายุ่งมาเจอกันอีก”
“พะ พี่ธาม ฮรึก ฮรืออออ~ ไม่เอานะคะ ฮือออ เฟย์ขอโทษอย่าตัดเฟย์ออกจากน้องพี่เลยนะ นอกจากพี่แล้วเฟย์ก็ไม่มีใครแล้วนะคะที่จะคอยคุยด้วยในมอนี้ ฮือออออ”
เฟย์รีบมากอดขาผมแล้วปล่อยโฮออกมาอย่างดูน่าสงสาร แต่คงไม่ใช่ผมเพราะสิ่งที่เธอทำลงไปทั้งหมดใครสงสารลงก็บ้าแล้ว
“ปล่อย…” ผมพูดสั้นๆ
“เฟย์ก็แค่อิจฉาที่พี่ธามรักพี่เกี๊ยวมาก เฟย์อยากได้รับความรักแบบนั้นบ้างที่ผ่านมาไม่เคยมีใครรักเฟย์เลยสักคน ฮรึก~ พอพี่ธามเป็นสายรหัสคอยซื้อขนมแจกน้อง เอาแนวข้อสอบมาให้ คอยติวให้ในบางครั้งเฟย์ก็เลยรักพี่ธามเพราะพี่ธามใจดี แล้วเฟย์ก็เกลียดพี่เกี๊ยวที่ชอบมาแย่งเวลาของพี่ธามไปจากเฟย์ อะไรที่เป็นพี่เกี๊ยวพี่ธามยกให้เป็นอันดับแรกเสมอ เฟย์อยากเป็นคนนั้นบ้าง คนที่เป็นที่หนึ่งของพี่ธาม ฮรึก~ พี่ธามอย่าตัดเฟย์ออกจากน้องเลยนะ เฟย์ไม่เหลือใครแล้วจริงๆ”
“เธอเข้าใจผิดไปอย่างนะเฟย์ เกี๊ยวน่ะไม่ได้เป็นที่หนึ่งแต่เป็นหนึ่งเดียวต่างหากเพราะว่าไม่เคยมีใครเป็นที่สองที่สามอะไรแบบนั้น”
พอได้ฟังเฟย์ระบายออกมาจนหมดเหมือนแว๊บหนึ่งก็แอบรู้สึกเห็นใจว่ารุ่นน้องคนนี้อาจจะมีปมอะไรในใจและอาจจะป่วยด้วยถึงได้ทำอะไรแบบนี้ออกมา แต่ถ้าถามว่าผมให้อภัยในสิ่งที่เธอทำลงไปไหม? ก็ตอบเลยว่ายังให้ไม่ได้
คนเราจะมีปมอะไรในใจเจ็บปวดแค่ไหนก็ได้ แต่ก็ไม่ควรเอาความเจ็บปวดของตัวเองมาลงกับคนอื่นแบบนี้ ยิ่งถึงขั้นทำให้เจ็บเนื้อเจ็บตัวด้วยแล้วมันยิ่งทำให้ผมให้อภัยเธอไม่ลงจริงๆ
“เฟย์จะไม่ทำแบบนี้อีก เฟย์จะเป็นน้องที่ดีอยู่ในที่ของเฟย์พี่ธามอย่าตัดเฟย์ออกจากน้องเลยนะคะ”
“คงจะไม่ได้… ฉันไม่เอาเรื่องเธอมากกว่านี้ก็ถือว่าใจดีมากแล้วเฟย์ ถ้าจะให้ฉันแนะนำในฐานะพี่สายรหัสครั้งสุดท้ายก็คือเธอควรไปหาหมอซะ เพื่อตัวของเธอเองในอนาคตด้วย” ผมพูดไปอย่างที่คิด ถ้าเฟย์ได้ไปรักษาอย่างจริงจังมันน่าจะเป็นผลดีกับตัวเธอ ผมคงจะช่วยเธอได้เท่านี้แหละ
“ค่ะเฟย์จะไป… พี่ธามพาเฟย์ไปได้ไหมคะเฟย์กลัว”
“ไมได้…” ผมตอบกลับแทบจะในทันที “ฉันไม่อยากยุ่งกับเธอแล้วก็ไม่อยากให้เธอมายุ่งกับฉันและเกี๊ยวอีก ให้เรื่องนี้มันจบลงแต่โดยดีโดยที่ต่างคนต่างใช้ชีวิตของตัวเองให้ดีเถอะเฟย์”
“ฮือออออออออ…”
เมื่อผมพูดจบ รุ่นน้องสาวก็ปล่อยโฮร้องไห้ออกมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ผมสัมผัสได้ว่าเธอดูท่าจะใจสลายจริงๆ ไม่ได้แกล้งทำเหมือนที่ผ่านมา แต่นั่นก็ไม่ทำให้ผมนึกสงสารหรือเห็นใจเธอแต่อย่างใด
ใครทำอะไรก็ย่อมได้ผลแบบนั้น
“ไอ้ธามมึงไปดูเกี๊ยวเถอะ เดี๋ยวทางนี้กูจัดการต่อเอง” ไอ้นายที่มาด้วยกันกับผมพูดขึ้น ผมจึงพยักหน้าตกลงเพราะถือว่าเคลียร์ทุกอย่างจบแล้ว ไม่มีอะไรให้ติดค้างใจกันอีก
ผมพาเกี๊ยวมาที่ห้องพยาบาลของมหาวิทยาลัย แต่ด้วยความที่ตอนนี้ยังเช้าอยู่ทำให้ยังไม่มีพยาบาลมาผมจึงต้องเป็นคนทำแผลให้คนตัวเล็กเอง
“ซี๊ดดดด~ เบาหน่อยย” เกี๊ยวร้องขึ้นในตอนที่ผมใส่ยาที่แผลเธอ
“ร้องแบบนี้เดี๋ยวคนที่ผ่านไปมาก็เข้าใจผิดหมดว่ามีคนทำอะไรกันในนี้หรอกเกี๊ยว” ผมพูดแซวคนตัวเล็กไปเพื่อหวังให้บรรยากาศระหว่างเราดีขึ้น
“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดทะลึ่งเลยธาม”
“ธามขอโทษนะเกี๊ยว ทุกอย่างธามผิดคนเดียวเต็มๆ ทั้งละเลยไม่สนใจความรู้สึกเห็นคนอื่นสำคัญกว่า ทำให้เกี๊ยวเป็นห่วงแถมยังดุเกี๊ยวด้วย และที่สำคัญไปกว่านั้นทำให้เกี๊ยวเสียน้ำตาแถมยังต้องมาเจ็บตัวอีก ธามไม่มีอะไรจะแก้ตัวทั้งนั้น ยอมรับผิดทั้งหมดเลยครับ…”
ผมพูดออกไปพร้อมกับจับมือแฟนของตัวเองไปด้วย เราสองคนมองหน้ากันนิ่งแล้วน้ำตาของเราสองคนก็ไหลออกมา
ผมกำลังร้องไห้…
ผมรู้สึกผิด รู้สึกแย่ที่ทำให้เกี๊ยวต้องมาเจออะไรแบบนี้
“ฮรึก~ ตัวก็โตมาร้องไห้เป็นเด็กไปได้น่ะธาม” เกี๊ยวเป็นคนพูดขึ้นมาก่อนแถมยังเอามือบอบบางของเธฮมาเช็ดน้ำตาให้ผมด้วย
“ฉันเสียใจจริงๆ”
“ที่ผ่านมาก็ช่างมันไปเถอะเนอะ… ให้ถือว่าเป็นบททดสอบความรักของเราสองคนก็แล้วกัน คบกันมา 7 ปีไม่เคยมีเรื่องเลยเดี๋ยวมันจะขาดสีสัน”
“มันจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกอย่างแน่นอน เข็ดจนตาย! ตอนที่เธอบอกเลิกฉันเมื่อกี้ใจฉันล่วงไปอยู่ที่ตาตุ่มเลยรู้ไหม? ไม่เอาแบบนี้อีกแล้วนะอย่ามาบอกเลิกกันนะเกี๊ยว ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ”
“ฉันไม่เลิกกับนายหรอก เกี๊ยวขอโทษนะธาม… ขอต่อไปเราสองคนใช้สติกันให้มากกว่านี้ อย่าให้อะไรรอบตัวเพียงชั่วครั้งชั่วคราวมาทำให้ความสัมพันธ์ของเราสั่นคลอนไปอีกนะรู้ไหม”
“ครับที่รัก ธามสัญญา”
ผมพูดพร้อมกับชูนิ้วก้อยขึ้นมาเพื่อเกี่ยวก้อยสัญญากัน อาจจะดูเหมือนเด็กน้อยที่ยังทำอะไรแบบนี้แต่ว่าผมกับเกี๊ยวเราทำแบบนี้กันมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว
คนตัวเล็กยิ้มให้ผมก่อนที่เธอจะยกนิ้วก้อยของเธอขึ้นมาเกี่ยวกับนิ้วก้อยของผมเอาไว้ มือคู่นี้น่ะให้ตายผมก็ไม่มีวันปล่อยไปเด็ดขาด…
“เอ่อ… ธาม” เกี๊ยวเรียกผม “ฉันอยากจะขอยืมเงินนายซื้อมือถือเครื่องใหม่หน่อยอะ ไม่กล้าบอกป๊าเดี๋ยวโดนบ่น”
“ทำไมจู่ๆ จะซื้อมือถือขึ้นมาล่ะ?” ผมถามออกไปด้วยความสงสัย
“ก็ยัยรุ่นน้องตัวดีของนายไง ทุบมือถือฉันเละจนไม่น่าจะซ่อมได้ละ ฉันไม่อยากขอเงินป๊าเพราะไม่อยากเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นอะ ขอยืมเงินหน่อยนะเดี๋ยวทยอยใช้คืน”
“ไม่ให้ยืม…” ผมตอบเฮกลับไปและรีบพูดขึ้นต่อทันทีก่อนที่เกี๊ยวจะได้แย้งอะไร “ฉันจะซื้อให้เธอเลยต่างหาก ที่มันเป็นแบบนี้ก็เพราะฉัน”
“งั้นไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วขอเป็นรุ่นใหม่ล่าสุดความจุเยอะๆ เลยนะ”
“จัดไป… เอาอะไรอีกดีกระเป๋าด้วยไหม?” ผมถามออกไปด้วยความตั้งใจแบบนั้นจริงๆ เกี๊ยวน่ะไม่ค่อยขออะไรจากผมเท่าไรแต่เป็นผมเองที่ชอบซื้อนั่นซื้อนี่มาเปย์คนตัวเล็ก
“พอแล้วใช้เงินให้มันน้อยๆ หน่อยเถอะย่ะ แต่ก็ขอบคุณนะธาม…”
“ฉันสิที่ต้องขอบคุณเธอ ขอบคุณที่ยังอยู่ด้วยกันตรงนี้”
“ไม่อยู่ตรงนี้จะให้ไปอยู่ไหนเล่า!”
“ฮ่าๆๆ เนอะ คนมันคู่กันยังไงก็ต้องคู่กันอยู่วันยังค่ำ… งั้นคืนนี้ธามพาเกี๊ยวไปฉลองวันครอบรอบใหม่อีกครั้งนะ เพราะวันนั้นธามทำตัวแย่ๆ ธามอยากให้ปีที่ 7 ของเราและปีต่อๆ ไปมีแต่ความทรงจำที่ดี”
“อื้มมม ><”