จะเป็นอย่างไรเมื่อโนอาร์ เกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นเพียงเพราะว่าเขาวิ่งไปช่วยเจ้าสุนัขตัวน้อย เลยทะลุมิติเข้าไปเป็นฮันเตอร์ฝึกหัด แต่เข้าฝึกคลาสแรกก็สร้างเรื่องจนทำให้พระเอกของเราสนใจซะงั้น

เมื่อผมทะลุมิติเข้ามาเป็นฮันเตอร์ฝึกหัด - บทที่ 5 สิทธิพิเศษจากท่านจอมพล โดย Pimnaomi @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชาย-ชาย,โอเมกาเวิร์ส,รัก,แฟนตาซี,วัยว้าวุ่น,ระบบเกม,มอนสเตอร์,Boy Love,ต่างโลก,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,Yaoi,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

เมื่อผมทะลุมิติเข้ามาเป็นฮันเตอร์ฝึกหัด

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

ชาย-ชาย,โอเมกาเวิร์ส,รัก,แฟนตาซี,วัยว้าวุ่น

แท็คที่เกี่ยวข้อง

ระบบเกม,มอนสเตอร์,Boy Love,ต่างโลก,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,Yaoi

รายละเอียด

จะเป็นอย่างไรเมื่อโนอาร์ เกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นเพียงเพราะว่าเขาวิ่งไปช่วยเจ้าสุนัขตัวน้อย เลยทะลุมิติเข้าไปเป็นฮันเตอร์ฝึกหัด แต่เข้าฝึกคลาสแรกก็สร้างเรื่องจนทำให้พระเอกของเราสนใจซะงั้น

ผู้แต่ง

Pimnaomi

เรื่องย่อ

        หลังจากที่เด็กหนุ่มวิ่งข้ามถนนไปช่วยเจ้าสุนัขตัวน้อย เขาก็โดนรถชนจนได้ทะลุมิติเข้ามายังโลกของฮันเตอร์หรือเมืองดิ อาร์คทาวน์ 

        ทะลุมิติเข้ามาอยู่ในร่างของ ’โนอาร์ เวลตัน’ ชายหนุ่มหน้าหวาน น้องชายของหัวหน้ากิลด์เอ็กซ์ในขณะนั้น และต้องเข้ารับการฝึกเป็นฮันเตอร์และปลุกพลัง เมื่ออายุได้ 20 ปีบริบูรณ์ 

        หลังจากที่ได้เข้าเรียนคลาสแรกก็สร้างเรื่องจนทำให้เขากลายเป็นที่สนใจของใครหลายคน และด้วยที่รูปร่างหน้าตาอันน่ารักนี้ทำให้เขากลายเป็นไวรัลทั่วโลกอินเทอร์เน็ต และมีเรื่องให้เขาต้องเผชิญอยู่ตลอด ทั้งพระเอก มอนสเตอร์ แถมยังมีบุคคลปริศนาที่อยู่ในเงามืดคอยเล่นงานเขาอีก 

        แต่การที่เขาทะลุมิติเข้ามาในโลกคู่ขนานแห่งนี้ ก็มีเหตุผลอยู่เช่นกัน และเหตุผลนั้นคืออะไร…


ติดตามต่อได้ในเรื่อง #เมื่อผมทะลุมิติเข้ามาเป็นฮันเตอร์ฝึกหัด 

สารบัญ

เมื่อผมทะลุมิติเข้ามาเป็นฮันเตอร์ฝึกหัด-อารัมภบท ที่นี่ที่ไหน 1,เมื่อผมทะลุมิติเข้ามาเป็นฮันเตอร์ฝึกหัด-บทที่ 1 ที่นี่ที่ไหน 2,เมื่อผมทะลุมิติเข้ามาเป็นฮันเตอร์ฝึกหัด-บทที่ 2 วันแรกของการเป็นฮันเตอร์ฝึกหัด,เมื่อผมทะลุมิติเข้ามาเป็นฮันเตอร์ฝึกหัด-บทที่ 3 กลายเป็นคนดังเพียงชั่วข้ามคืน,เมื่อผมทะลุมิติเข้ามาเป็นฮันเตอร์ฝึกหัด-บทที่ 4 เกิดเหตุไม่คาดฝัน,เมื่อผมทะลุมิติเข้ามาเป็นฮันเตอร์ฝึกหัด-บทที่ 5 สิทธิพิเศษจากท่านจอมพล,เมื่อผมทะลุมิติเข้ามาเป็นฮันเตอร์ฝึกหัด-บทที่ 6 พี่คนนั้นแอบชอบผมหรือเปล่านะ,เมื่อผมทะลุมิติเข้ามาเป็นฮันเตอร์ฝึกหัด-บทที่ 7 การทดสอบของทางสมาคมลับ,เมื่อผมทะลุมิติเข้ามาเป็นฮันเตอร์ฝึกหัด-บทที่ 8 คืนนี้พี่นอนกับผมไหมครับ?,เมื่อผมทะลุมิติเข้ามาเป็นฮันเตอร์ฝึกหัด-บทที่ 9 คืนแรกที่ต่างเมือง,เมื่อผมทะลุมิติเข้ามาเป็นฮันเตอร์ฝึกหัด-บทที่ 10 จูบแรก,เมื่อผมทะลุมิติเข้ามาเป็นฮันเตอร์ฝึกหัด-บทที่ 11 เราสองคนลองมาคบกันดูไหม,เมื่อผมทะลุมิติเข้ามาเป็นฮันเตอร์ฝึกหัด-บทที่ 13 กลับสู่สภาวะปกติ,เมื่อผมทะลุมิติเข้ามาเป็นฮันเตอร์ฝึกหัด-บทที่ 12 เวลาแห่งความสุขมักผ่านไปเร็วเสมอ

เนื้อหา

บทที่ 5 สิทธิพิเศษจากท่านจอมพล



        “ตื่นแล้วเหรอ”


        “ครับ ทำไมคนเยอะจังเลยล่ะครับ” ผมหันหน้ามาหาต้นเสียง


        “ลุกไหวหรือเปล่า เฮียช่วย” ผมดันตัวเองให้ลุกขึ้นมานั่ง พลางมีเฮียคอยพยุงช่วย


        “คนนี้คือผู้บัญชาการสูงสุดของสมาคมลับและกิลด์เอ็กซ์” เฮียผายมือไปทางชายรูปร่างภูมิฐาน ดูสุขุมและน่ากลัวในเวลาเดียวกัน แต่งกายด้วยชุดเครื่องแบบสีเขียวเข้มเต็มยศ




ตึ๊ง!

        [จอมพลเดวิด เบรดลี อายุ 47 ปี [รูปเดวิด]

ผู้บัญชาการสูงสุดสมาคมลับ-กิลด์เอ็กซ์

        ระดับพลัง: ฮันเตอร์ระดับ 3 ดาว -สามารถปลุกพลังเพิ่มได้

*ข้อมูลเพิ่มเติม*]


        “สวัสดีครับ ผมโนอาร์ เวลตัน” ผมกล่าวออกไปด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง ร่างกายผมไม่รู้สึกเจ็บอะไรแล้ว แทบจะเป็นปรกติยกเว้นเสียงที่แหบแห้ง ถ้าได้ดื่มน้ำก็น่าจะหาย


        “รู้สึกอย่างไรบ้างครับ”


        “หายเป็นปรกติดีแล้วครับ”


        “งั้นก็ดี”


        “อ่อคือว่าผมจะโดนทำโทษหรือเปล่าครับ”


        “ทุกคนออกไปก่อน” เสียงคำสั่งหนักแน่นของผู้บังคับบัญชาสั่งให้คนที่อยู่ในห้องทุกคนออกไปรอนอกห้องก่อน ทำให้ตอนนี้ผมรู้สึกกลัวและประหม่าเมื่อต้องอยู่กับท่านผู้นี้สองคน


        “นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปให้ฉันจะให้ฮันเตอร์การ์ด (สีแดง) กับหนู”


        “สีแดงเหรอครับ”


        “ใช่ ”


        “ทำไมถึงให้ผมล่ะครับ”


        “ฉันเห็นหนูแล้ว หนูหน้าคล้ายลูกชายฉันน่ะ มันเลยทำให้คิดถึงลูกชาย ถ้าแกยังอยู่ก็คงอายุเท่า ๆ กันกับหนูนี่แหละ...รับไปเถอะ”


        “ขอบคุณครับ” ผมรับมาไว้ใส่ลงในกระเป๋าเสื้อ


        เอวาน เข้ามาหาฉันหน่อย! เสียงของคุณลุงผู้ใจดีตะโกนเรียกเฮียให้เข้ามาในห้องก่อนที่จะสั่งงานไว้ว่า

        “อีกประมาณหนึ่งสัปดาห์ฉันจะเข้ามาอีกที ฝึกฮันเตอร์ให้แข็งแกร่งและมีประสิทธิภาพมากที่สุด อีกไม่นานมอนสเตอร์จะเข้ามาโจมตีอย่างแน่นอน เตรียมตัวรับมือไว้ให้ดี”


        “และอีกอย่างดูแลน้องชายนายให้ดี ถ้าเกิดเรื่องอะไรที่มันดูไม่ชอบมาพากลให้รีบแจ้งฉันหรือทางสมาคมทันที” เขากล่าวเสริม


        “ได้ครับท่าน”


        ผมได้สิทธิพิเศษจากผู้บัญชาการสูงสุดของสมาคมลับโดยตรง แบบนี้ผมจะไม่ถูกมองว่าเป็นเด็กเส้นจริง ๆ หรอ แต่จะว่าไปแล้วคุณลุงเดวิดก็อบอุ่นเหมือนคุณพ่อเหมือนกันนะ


        “ฉันกลับก่อนนะ”


        “สวัสดีครับท่าน”


        “เดินทางปลอดภัยนะครับ”




Rrrrrrrrrr~

(ครับแม่) 

(เป็นไงบ้างลูก) 

(เฮียโทรบอกแล้วเหรอครับ) 

(ให้พี่เอวานพาไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลก่อนกลับบ้านด้วยนะลูก) 

(ค้าบ ผมไม่เป็นอะไรแล้วครับ) 

(อย่าลืมนะลูก พ่อโทรมา แม่รับสายพ่อก่อน) 

(ค้าบ) 

ตู๊ด ๆ ๆ ๆ



        ขณะที่ผมกำลังคุยโทรศัพท์กับคุณแม่อยู่ ผมส่งสายตาพิฆาตไปที่เฮียทันทีที่คุณแม่ถาม หลังวางสายผมจึงกล่าวเสียงแข็งใส่เฮีย


        “เฮียจะโทรบอกแม่ทำไม” 


        “ก็เฮียตกใจนี่ ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร น้องเฮียเลือดไหลออกแทบจะทุกทางเลย” 


        “ทีนี้ทั้งคุณพ่อคุณแม่ก็เป็นห่วงผมกันไปใหญ่เลยสิ...แถมยังบอกให้เฮียพาไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลอีก” 


        “แม่โทรมาบอกเฮียแล้ว แต่เดี๋ยวให้เอวาพาไปนะ เฮียไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับอะไรพวกนี้” 


        “ไปตอนนี้เลยได้ไหมครับ ผมอยากกลับไปพักผ่อนที่บ้านแล้ว” 


        “เอวารออยู่หน้าห้องแล้ว” 


        “โอเคครับ” 


        ผมออกจากห้องพยาบาลแล้วตรงไปที่รถพร้อมกับเจ้ สภาพของเจ้ตอนนี้ยิ่งกว่าผมอีก ตาบวมเปล่งจากการร้องไห้หนัก หน้าสดไร้เมคอัพ ผมถูกหวีแบบลวก ๆ เมื่อถึงโรงพยาบาล ผมเข้าตรวจตามที่คุณแม่บอกกับคุณลุงหมอเพื่อนคุณพ่อ 


        ผลตรวจออกมา ร่างกายผมปกติทุกอย่าง แต่สิ่งที่ผมแปลกใจคือปานสีแดงลายมังกรที่อยู่บริเวณหน้าอกข้างซ้าย ผมไม่คิดว่ามันจะมีขึ้นมาจริง ๆ หลังจากกลับมาจากโรงพยาบาล เฮียให้แวะไปรับที่ศูนย์


        “ผลเป็นอย่างไรบ้าง” 


        “ปกติดีทุกอย่างครับ ผมไม่ตายง่าย ๆ หรอก” 


        “ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วล่ะ” เฮียกล่าวพร้อมกับเอามือมายีผมของผม


        เมื่อถึงบ้านผมก็ไปหาคุณพ่อและคุณแม่ที่ห้องของท่าน เพื่อบอกว่าผมไม่ได้เป็นอะไรแล้ว พร้อมกับผลตรวจร่างกายที่ได้จากคุณลุงหมอ


        “นี่ครับ ผมบอกแล้วไงครับว่าไม่ได้เป็นอะไร” 


        “ตรวจไว้ก็ไม่เสียหายอะไรหรอก พ่อกับแม่เป็นห่วง” 


        “ครับ ลูกคุณพ่อเก่งอยู่แล้ว” 


        “เอานี่ไป” 


        “ขอบคุณครับ” 


        คุณพ่อยื่นน้ำยาโพชั่นแบบเดิมกับตอนที่ผมฟื้นขึ้นมาในร่างนี้ให้ 2 ขวด ไว้ดื่มตอนก่อนนอนและตอนตื่น ผมขอตัวมาอาบน้ำ ขณะกำลังอาบน้ำ สายตาผมเหลือบไปเห็นปานสีแดงลายมังกรตามที่ระบบได้บอกไว้ ผมลองสัมผัสมันกลับรู้สึกถึงพลังงานอันบางเบา พออาบน้ำเสร็จ ผมเตรียมจะตัวนอน แต่พอหลับตาลงทีไร ผมจะเห็นภาพของพี่วิคเตอร์ที่ยืนมองผมเมื่อตอนบ่ายด้วยสายตาที่เจ็บปวดนั้นทุกที




ตึ๊ง!

        [วิคเตอร์ แอสลิน ต้องการเป็นเพื่อนกับคุณ] 




ตึ๊ง!

        [วิคเตอร์ แอสลิน ต้องการที่จะส่งข้อความถึงคุณ] 


        อยู่ ๆ แจ้งเตือนในมือถือผมก็ดังขึ้น เมื่อผมเห็นว่าเป็นการแจ้งเตือนจากใคร ดวงตาก็เบิกโพลง


        ‘เอ๊ะ... จะเป็นใครซะอีกล่ะ พี่วิคเตอร์ที่ผมบังเอิญเจอถึง 3 ครั้งติดต่อกัน และหลับตาลงเมื่อใด ผมก็เห็นแต่ภาพแววตาที่แสนเจ็บปวดนั้น แต่ไปเอาแอคเคานท์ผมมาจากไหนกันนะ’ 


        ผมกดยอมรับคำขอเป็นเพื่อนก่อนจะไปตอบกลับข้อความ




วิคเตอร์ แอสลิน

วันนี้ 21:13 น.


:สวัสดีครับ จำพี่ได้ไหม

จำได้ครับ พี่วิคเตอร์ รองหัวหน้ากิลด์เอ็กซ์:

มีอะไรรึเปล่าครับ:

:เป็นอย่างไรบ้างครับ

ไม่เป็นอะไรแล้วครับ แค่รู้สึกเพลีย ๆ:

:พักผ่อนเยอะ ๆ นะครับ พี่ไม่กวนเธอละ

อ่อครับ:

ขอบคุณที่เป็นห่วงนะครับ ^^:


        หลังจากคุยกับพี่วิคเตอร์เสร็จ ผมนอนพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียงนานมากกว่าจะหลับ แต่พอหลับแล้วก็หลับเป็นตาย ข้ามวันข้ามคืน ข้าวปลาไม่กิน รุ่งเช้า แสงแดดทอแสงพาดผ่านผ้าม่านผืนบาง ๆ เข้ามาในห้องกระทบร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงขนาด 5 ฟุต




Victor Talk


ตึ๊ง!

        [แดรกอน คลาส S

        ข้อมูล: แดรกอนเป็นมอนสเตอร์ที่มีลักษณะเหมือนสัตว์ป่าที่คล้ายกับเสือหรือสิงโต มีร่างกายที่แข็งแกร่งและกล้ามเนื้อเต็มตัว เป็นนักล่าที่มีความรุนแรงและความชำนาญในการต่อสู้แบบเฉียบพลันและเร็วเป็นพิเศษ มักจะอาศัยอยู่ในสถานที่ที่มืดและร่มเงา เช่น ป่าหนาวหรือถ้ำลึก

        แดรกอนมีความสามารถในการโจมตีอย่างรุนแรงด้วยลักษณะกัดกินและโมโหง่าย และมีความคล่องตัวที่ทำให้สามารถหลบหนีและทำการโจมตีอย่างมีประสิทธิภาพได้ เป็นมอนสเตอร์ที่เป็นที่นับถือในชุมชนแห่งป่า

        สกิล: เสียงร้อง - สามารถใช้เสียงร้องของมันเพื่อสร้างความสับสนหรือเอาชนะศัตรู

        การหลบหลีก - มีความคล่องตัวและรวดเร็วในการหลบหนีที่ช่วยให้มันหลบหนีจากการโจมตีของศัตรูได้อย่างมีประสิทธิภาพ

        จุดอ่อน: ความช้าในการเคลื่อนที่ในระยะสั้น ๆถึงแม้ว่ามันจะมีความเร็วและความแข็งแกร่งมาก แต่มันมักจะมีประสิทธิภาพในการวิ่งในระยะทางยาว ๆ]


        ผมยืนประจันหน้าเจ้าแดรกอน มอนสเตอร์ร่างยักษ์ที่อยู่ ๆ ก็เข้ามาโจมตีผู้คนและเหล่าฮันเตอร์ ในอีกเมืองหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากดิ อาร์คทาวน์มากนัก ทางสมาคมได้เรียกตัวผมและสมาชิกกิลด์เอ็กซ์อีก 2 คน ให้มาช่วยในครั้งนี้ด้วย ถ้าผมไม่ติดภารกิจนี้ ผมคงหอบเอาช่อดอกไม้และกระเช้าผลไม้ไปเยี่ยมโนอาร์ที่บ้านแล้วล่ะ


        จิตใจของผมไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย พะว้าพะวัง อยู่กับคนคนเดียวภาพของเธอยังคงติดตาผมไม่หายไปไหน เลือดที่ไหลออกมาจากอวัยวะต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็น ตา หู จมูก ปาก ภาพตรงหน้าเมื่อวานทำผมปวดใจมากเลยทีเดียว ผมทำใจให้นิ่งและกลับมาจดจ่อกับการต่อสู้กับมอนสเตอร์ การต่อสู้ดำเนินไปไม่นานจนกระทั่ง




ตึ๊ง!

        [คอบรา คลาส S

        ข้อมูล: คอบราเป็นสัตว์ที่มีลักษณะคล้ายกับงูหางกระดิ่งและมีความโหดร้าย มีน้ำลายพิษที่สามารถฉีดพ่นออกมาจากตาเพื่อโจมตีศัตรู น้ำลายพิษของคอบรามีสารพิษที่เรียกว่า “กอราโทกอน”

        สกิล: น้ำลายพิษ - ความสามารถในการพ่นน้ำลายพิษจากดวงตาและปากหรือท่อน้ำลายเพื่อโจมตีศัตรูสร้างเสียหายต่อศัตรูได้อย่างร้ายแรง น้ำลายอาจมีพิษที่สามารถทำให้ศัตรูอ่อนแอหรือเสื่อมสภาพได้

        จุดอ่อน: กระดิ่งที่หาง เมื่อกระดิ่งถูกทำลายจะทำให้คอบราไม่มีพิษ]


        มอนสเตอร์ตัวที่สองของวันโผล่มาอีกหนึ่งตัวแล้ว แต่เพราะอะไรกันนะพวกมอนสเตอร์คลาสสูง ๆ ถึงได้กลับเข้ามาโจมตีผู้คนอีก ผมสู้กับแดรกอนตัวแรกอย่างไม่ทันระวังมอนสเตอร์ตัวที่สอง โดนมันพ่นน้ำลายใส่แขนขวาทำให้ชุดฮันเตอร์ละลายจนเห็นเนื้อแขนของผม


        “เป็นอะไรมากรึเปล่า วันนี้นายดูไม่ค่อยระวังเลยนะ วิคเตอร์”

       

        “ไม่เป็นอะไรมาก พิษมันโดนชุดหน่ะ”


        “ระวังให้มากกว่านี้ ฉันไม่อยากเสียเพื่อนไปอีกคนหรอกนะ”


        “โทษที ฉันจะระวังมากกว่านี้”


        เสียงของเพื่อนในทีมตะโกนมาถามอาการของผมหลังจากที่เห็นเจ้าคอบราพ่นน้ำลายพิษใส่ผม มีฮันเตอร์เคยเสียชีวิตเพราะโดนน้ำลายพิษของมอนสเตอร์ตัวนี้พ่นใส่ 


        ผมหยิบน้ำโพชั่นจากกระเป๋าซิปเล็ก ๆ บริเวณเข็มขัดขึ้นมาดื่ม 2 ขวดก่อนที่จะลุกขึ้นสู้ต่อ




ตึ๊ง!

        [ข้อมูล: โพชั่นเรดซอร์ด (Potion Red Sword)

        [ระดับพลัง SR

        รายละเอียด: โพชั่นเรดซอร์ดเป็นน้ำยาที่ได้มาจากการสกัดแร่ธาตุจากส่วนเขาและกระดูกของมอนสเตอร์คลาส S และคลาสS+ ช่วยให้ร่างกายเคลื่อนไหวได้เร็วขึ้น

        เพิ่มพลังการโจมตี 80 % เป็นเวลา 12 วินาที

        เพิ่มความแรงคริติคอล 9.5 % จะติดคริติคอล 6 ครั้งจาก 10 ครั้ง] 




ตึ๊ง!

        [ข้อมูล: โพชั่นเอ (Potion A)

        [ระดับพลัง R

        รายละเอียด: โพชั่นเอเป็นน้ำยาที่ได้มาจากการขนของมอนสเตอร์คาปิน่า มอนสเตอร์ที่มีขนแข็งแกร่งเหมือนเกราะป้องกันภัย ถูกเลี้ยงไว้โดยผู้เชี่ยวชาญในสมาคม

        เพิ่มเกราะป้องกัน 20% ทุก 8 วินาที

        ลดความเสียหายลง 8 %

        เพิ่มเกราะบาง ๆ 1.9 % เครือบผิวหนังทั่วร่างกาย เป็นเวลา 20 นาที] 

***ขนของคาปิน่า คล้าย ๆ เม่น จะสลัดออกทุก ๆ 6 เดือน


        เสียงการต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ จนผมและเพื่อนในทีมทั้งหมดสังหารคอบราได้ด้วยการฟันทำลายกระดิ่งของมัน




ตึ๊ง!

        [ไอเทม: ดาบพยัคฆ์เมฆา

        แรงค์: S] 




ตึ๊ง!

        [ไอเทม: ชุดเกราะมอทิสและหอกแอนทัสเซีย

        แรงค์: S] 



        วันนี้เป็นวันที่หนักหนาสาหัสมากสำหรับผมไม่คิดว่าจะมีมอนสเตอร์โผล่มาแบบนี้ มอนสเตอร์สองตัวนี้เป็นตัวที่ 30 และ 31 ของผม ตามกฏแล้วผมจะต้องเลื่อนเป็นคลาวน์ฮันเตอร์ แต่ทางสมาคมน่าจะจัดพิธีมอบอีกครั้งหนึ่ง...