จะเป็นอย่างไรเมื่อโนอาร์ เกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นเพียงเพราะว่าเขาวิ่งไปช่วยเจ้าสุนัขตัวน้อย เลยทะลุมิติเข้าไปเป็นฮันเตอร์ฝึกหัด แต่เข้าฝึกคลาสแรกก็สร้างเรื่องจนทำให้พระเอกของเราสนใจซะงั้น
ชาย-ชาย,โอเมกาเวิร์ส,รัก,แฟนตาซี,วัยว้าวุ่น,ระบบเกม,มอนสเตอร์,Boy Love,ต่างโลก,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,Yaoi,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
วิคเตอร์ตื่นขึ้นมาด้วยรอยยิ้มกว้าง แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านหน้าต่างห้องพัก บ่งบอกถึงเช้าวันใหม่ที่สดใส เขาหันไปมองโนอาร์ที่นอนหลับอยู่ข้าง ๆ บนใบหน้าของโนอาร์เต็มไปด้วยความสุข วิคเตอร์เอื้อมมือไปลูบเบา ๆ บนแก้ม รู้สึกขอบคุณสำหรับทุกโอกาสที่ได้มีโมเมนต์พิเศษแบบนี้กับคนรัก
“ตื่นได้แล้วครับ เด็กขี้เซา”
“...”
“วันนี้พี่จะพาไปเที่ยวนะครับ มีคนอยากไปหรือเปล่าน้า”
“ขออีกสิบนาทีนะครับ” ผมตอบออกไปด้วยน้ำเสียงงัวเงีย ตาก็ยังปิดอยู่
“งั้นถ้าพี่อาบน้ำเสร็จแล้ว โนอาร์ต้องตื่นไปอาบน้ำนะครับ”
“ครับ”
จุ๊บ! ก่อนลุกออกจากเตียงพี่วิคเตอร์โน้มหน้ามาจุ๊บศีรษะผมหนึ่งที จึงลุกไปอาบน้ำ แต่ความง่วงก็ทำให้ผมหลับไปอีกครั้ง ไม่รู้ว่าหลับไปนานเท่าไหร่ มีหยดน้ำหยุดลงบนใบหน้าของผม ทำผมสะดุ้งตื่น
ภาพตรงหน้าคือชายหนุ่มนุ่งแค่ผ้าขนหนูปกปิดแค่ช่วงล่าง เผยให้เห็นผิวพรรณดูเปล่งปลั่ง มีสุขภาพดี ไหล่กว้างดูแข็งแรง หน้าอกกว้างพอดีรับกับลำตัว กล้ามหน้าท้องเป็นมัดเหมือนถูกแกะสลักด้วยหินอ่อน หน้าท้องแบนราบ กล้ามแขนหรือกล้ามเนื้อทุกส่วนสมส่วนกัน และกำลังโน้มตัวลงมามองผมอยู่ หยดน้ำที่หยดลงใส่ใบหน้าผมมาจากเส้นผมที่เปียกของพี่วิคเตอร์
ผมมองแบบตาไม่กะพริบ เหมือนตกอยู่ในภวังค์ นอกจากหน้าตาจะดีแล้ว หุ่นพี่วิคเตอร์ก็ดีมากเช่นกัน สมส่วน ขนาดหุ่นของเฮียว่าดีแล้วยังเทียบไม่ติดเลยสักนิดเดียว
“ลุกไปอาบน้ำได้แล้วครับ”
เสียงนี้ทำให้ผมหยุดมองหน้าท้องแบนราบ กล้ามหน้าท้องหลายมัดแล้วเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าแทน ผมที่เปียกอยู่เมื่อครู่ตอนนี้กำลังถูกเช็ดด้วยผ้าผืนเล็กสีชมพู ช่างตัดกับบุคลิกของพี่แกจริง ๆ
ในขณะที่ผมกำลังมองภาพตรงหน้ายิ่งตอนพี่วิคเตอร์เช็ดผมนั้นยิ่งดูเซ็กซี่
“มองนานขนาดนี้พี่เริ่มเขินแล้วสิครับ”
“ก็นึกว่าอยากโชว์ให้ดูซะอีก...ทำไมไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนออกมาล่ะครับ” ผมพูดแย้งแต่สายตายังคงจับจ้องไปที่กล้ามหน้าท้องของพี่วิคเตอร์
“ตอนแรกก็ว่าจะโชว์ให้เด็กมันดูเฉย ๆ แต่ใครจะไปคิดว่าเด็กมันจะจ้องเหมือนจะกลืนกินกันขนาดนี้”
“ซิกแพคพี่สวยจัง ดึงดูดสายตามากเลยครับ”
“ตาลุกวาวเชียวนะ”
“ของผมไม่มีเลย” พูดเสร็จผมก็เลิกเสื้อโชว์หน้าท้องน้อย ๆ จนลืมที่จะอายไปชั่วครู่
“ขอโทษครับ”
“ลุกไปอาบน้ำได้แล้วครับ แม่บ้านเตรียมอาหารเช้าเสร็จแล้วมั้ง จะได้ลงไปทานข้าวกัน”
“คร้าบบบ คุณพ่อวิคเตอร์” เมื่อเห็นว่าพี่วิคเตอร์กำลังจะเดินมา ผมจึงรีบลุกออกจากเตียงและเดินตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำทันที
เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว ผมเป็นคนอาบน้ำไม่นานแต่พอออกมาจากห้องน้ำ ผมก็ไม่เห็นพี่วิคเตอร์อยู่ในห้องแล้ว พอมีคนมาอยู่ในห้องด้วยก็ไม่ชินเลยสักนิด
‘วันนี้ไม่เห็นจะรอเลยแฮะ หรือว่ากลับไปห้องตัวเองแล้ว’
ผมเก็บของใส่กระเป๋าใบเดิมของเมื่อวาน ผมเริ่มอยากรู้แล้วว่าวันนี้พี่วิคเตอร์จะพาไปเที่ยวที่ไหน ถ้าให้ผมเดาผมว่าน่าจะเป็นสถานที่ที่มีธรรมชาติสวย ๆ อีกแน่นอน
พรุ่งนี้คุณพ่อกับคุณแม่ก็จะมารับผมกลับบ้านแล้ว เพราะฉะนั้นวันนี้ผมจะใช้เวลาอยู่กับพี่วิคเตอร์ให้คุ้มค่าที่สุด เพราะไม่รู้ว่าถ้ากลับไปที่ดิ อาร์คทาวน์แล้วเราสองคนจะได้ไปเที่ยวด้วยกันสองคนอีกหรือเปล่า เรื่องที่ผมคบกับพี่วิคเตอร์ผมยังไม่ได้บอกใคร แม้แต่คนในครอบครัวก็ตาม
รอให้คบกันได้นานกว่านี้ก่อน ผมถึงจะบอกกับทุกคนเพราะใจผมก็ยังรู้สึกกลัวว่าพี่วิคเตอร์อาจจะไม่ได้จริงจัง
＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊
หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ วิคเตอร์และโนอาร์ก็ออกเดินทางไปยังสถานที่ที่หนึ่ง ที่มีธรรมชาติรายล้อม พวกเขาแวะจอดรถชมวิวทิวทัศน์ที่สวยงาม ถ่ายรูปเก็บความประทับใจ เสียงหัวเราะของพวกเขาดังก้องไปทั่วขุนเขา
เมื่อไปถึงพวกเขาก็ตื่นตาตื่นใจกับความงดงามของธรรมชาติ น้ำตกใสไหลริน ท้องฟ้าสีครามไร้เมฆ ดอกไม้หลากสีสันบานสะพรั่ง อากาศบริสุทธิ์สดชื่น
วิคเตอร์และโนอาร์เดินจูงมือกันไปตามทาง ชมวิวทิวทัศน์ ถ่ายรูปเก็บความทรงจำ หลังจากเที่ยวชมสถานที่ต่าง ๆ เสร็จ พวกเขาก็หาที่นั่งพักผ่อนริมลำธาร สายน้ำเย็น ๆ ไหลผ่านเท้า เสียงนกร้องเพลง เสียงใบไม้ไหว พวกเขานั่งคุยกันถึงเรื่องราวต่างๆ หัวเราะกันอย่างมีความสุข แบ่งปันความคิด ความฝัน และความรู้สึกต่อกัน
เมื่อพระอาทิตย์เริ่มคล้อยต่ำ แสงสีทองสาดส่องทั่วท้องฟ้า วิคเตอร์และโนอาร์ก็เดินทางกลับที่พัก แสงแดดยามเย็นสาดส่องผ่านกระจกหน้ารถ อบอุ่นไปทั่วทั้งตัว คู่รักนั่งเคียงข้างกันบนเบาะนุ่ม มือของพวกเขาประสานกันอย่างแนบแน่น บรรยากาศภายในรถเต็มไปด้วยความเงียบสงบ แต่แฝงไปด้วยความอบอุ่นและโรแมนติก
ฝ่ายชายหันมามองใบหน้าคนรักของตนที่กำลังหลับตาพริ้ม เธอช่างสวยเหลือเกินในยามนี้ รอยยิ้มจางๆ ประดับอยู่บนริมฝีปาก ดวงตากลมโตที่ปิดสนิทเรียงรายด้วยขนตางอนยาว เขารู้สึกโชคดีเหลือเกินที่มีเธออยู่เคียงข้าง
ในตอนค่ำคืน ทั้งสองนั่งทานอาหารใต้แสงเทียน บนโต๊ะอาหารมีอาหารไทยรสเด็ดที่พวกเขาสั่งมาทาน พวกเขาทานอาหารไป คุยกันไป เสียงหัวเราะของพวกเขาดังก้องไปทั่วห้องอาหาร
หลังจากทานอาหารเสร็จ พวกเขาก็ออกไปเดินเล่น บรรยากาศยามค่ำคืนช่างเงียบสงบ แสงดาวระยิบระยับเต็มท้องฟ้า วิคเตอร์หยุดเดิน ดึงโนอาร์เข้ามาใกล้ โอบกอดเธอไว้แน่นแล้วพูดว่า
“พี่รักเธอนะ”
โนอาร์น้ำตาคลอด้วยความดีใจปนเศร้าใจ ที่พรุ่งนี้จะต้องกลับโอบกอดวิคเตอร์ไว้แน่นแล้วตอบว่า
“ผมก็รักพี่เหมือนกัน” ไม่รู้ว่าเป็นเพราะว่าพี่วิคเตอร์คอยดูแลผมตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่หรือเปล่า แต่ผมรู้สึกรักพี่เขามาก มากเสียจนยอมให้ได้แม้กระทั่งชีวิตของผมเอง
วิคเตอร์และโนอาร์รู้สึกมีความสุขมากที่ได้ไปเที่ยวด้วยกัน พวกเขาได้เห็นอะไรใหม่ ๆ ได้ทำกิจกรรมสนุก ๆ ได้เรียนรู้ซึ่งกันและกัน ได้สร้างความทรงจำดี ๆ ร่วมกัน ทริปนี้ทำให้พวกเขารู้สึกว่ารักกันมากขึ้น รู้สึกว่าอยากจะอยู่ด้วยกันตลอดไป
＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊
เช้าวันต่อมา โนอาร์ก็ต้องเดินทางกลับ ส่วนวิคเตอร์ยังคงอยู่ที่เมืองนี้ สะสางเรื่องต่าง ๆ ให้ทางกิลด์ โนอาร์เก็บกระเป๋า เตรียมออกเดินทางไปที่สนามบินพร้อมกับครอบครัว บอกลาสถานที่ท่องเที่ยวอันแสนประทับใจ เขารู้สึกขอบคุณสำหรับทุกโอกาสที่ได้มีโมเมนต์พิเศษแบบนี้ด้วยกัน โนอาร์รู้ว่ายังมีอีกหลายที่ที่พวกเขาอยากจะไปด้วยกัน ยังมีอีกหลายความทรงจำที่พวกเขาอยากจะสร้างร่วมกัน
หลังจากเก็บกระเป๋าและทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ก็ยกลงมาเตรียมไว้ด้านล่าง ไม่นานนักรถตู้คันใหญ่ก็ขับเข้ามาจอดด้านหน้าคฤหาสน์ ประตูรถค่อย ๆ เลื่อนเปิดออก ชายหญิงวัยกลางคนและชายหนุ่มก็เดินลงรถมา ผมรีบเดิน กึ่งเดินกึ่งวิ่งไปหาด้วยความคิดถึง
“งื้ออ...คิดถึงจังเลยครับ T^T” ผมโผเข้ากอดคุณพ่อคุณแม่ พลันน้ำตาค่อย ๆ เอ่อล้นดวงตาออกมา
“สวัสดีครับคุณลุง คุณป้า พี่เอวาน” พี่วิคเตอร์กล่าว
“กลายเป็นเด็กขี้แยไปแล้วเหรอเรา” เฮียเอวานกล่าวทัก
“ก็คนมันคิดถึง”
“แล้วไม่คิดถึงเฮียกับเจ้เหรอ...หว้า น่าน้อยใจนะเนี่ย”
“คิดถึงสิครับ แต่ทำไมเฮียไม่มาเยี่ยมผมบ้างเลย ทั้ง ๆ ที่ผมเกือบตายไปแล้ว โนร์สิเฮียต้องเป็นคนน้อยใจ”
“ก็งานที่กิลด์ยุ่งมาก อีกทั้งยังต้องตามหาต้นตอของมอนสเตอร์ที่เข้ามาโจมตีโนอาร์อีก” เฮียอธิบาย “เฮียก็ให้วิคเตอร์มาดูแลแทนนี่ไงหรือว่าวิคเตอร์ดูแลน้องพี่ไม่ดีเหรอ”
“เปล่าครับ ดูแลดีมากกกกกกกกกก” ผมลากเสียงยาว พลางส่งสายตาทะเล้นไปให้พี่วิคเตอร์
“เหนื่อยไหมดูแลคนอย่างเจ้าโนอาร์” เฮียเอวานหันกลับไปถามพี่วิคเตอร์ที่ยืนอยู่หน้าประตู
“สบายมากครับ ให้ดูแลตลอดชีวิตผมยังไหว”
“อะแฮ่ม” คุณพ่อกระแอม “เกรงใจหัวดำหัวขาวที่ยืนตรงนี้ด้วยสิวิคเตอร์”
“ขอโทษครับคุณลุง” พี่วิคเตอร์ตอบพร้อมกับโค้งตัวลงเพียงนิด
“งั้นเรากลับกันเลยดีกว่า เดี๋ยวจะไม่ทัน วันนี้พ่อมีประชุมช่วงเย็น” คุณพ่อกล่าว ส่วนเฮียเอวานก็มายกกระเป๋าเดินทางใส่หลังรถและเตรียมออกรถไปสนามบิน
“ขอบคุณที่คอยดูแลทุกอย่างนะครับ...ไว้มีโอกาสเราค่อยไปเที่ยวด้วยกันอีก^^”
“ไว้อีกสองวันเจอกันนะครับ”
ผมรีบบอกลาพี่วิคเตอร์เพราะทุกคนเข้าไปรออยู่บนรถเรียบร้อยแล้ว ผมโบกมือลาด้วยสีหน้าและแววตาที่เศร้าหมอง ก่อนที่จะขึ้นรถไป การเดินทางด้วยเครื่องบินใช้เวลาแค่ 4 ชั่วโมง เมื่อกลับถึงบ้านผมเริ่มคิดถึงพี่วิคเตอร์อีกแล้ว
วันที่ XXX
♥ วิคเตอร์&โนอาร์ ♥︎
♥07/02/xxxx ♥
สองวันที่ผ่านมาผมมีความสุขมาก ได้กินอิ่ม นอนหลับ เที่ยวอย่างสบายใจ ผมกับพี่วิคเตอร์เราสองคนคบหาดูใจกันได้สามวันแล้ว (แฟนคนแรกของผม ♥) ถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดีหลังจากฟื้นมาจากการตายเป็นครั้งที่สอง แต่ขออย่าให้มีอีกเป็นครั้งที่สามเลย
[รูปคู่ที่ภัตตาคารหรู วันที่พี่วิคเตอร์ขอโนอาร์เป็นแฟน]
✿⌖⚔⌖✿
