ไทม์ เฮอว๊ากหนุ่มหน้านิ่ง ที่ไม่สนใจใครแต่ดันมาตกหลุมรัก ลลิต สาวสวยหน้าหวาน ดวงตากลมโต ที่มีรอยยิ้มสดใส เจ้าของฉายาหน้าตุ๊กตา แต่ใครจะไปรู้ว่าในความหน้าหวานนั้นก็มีความแสบซ้อนอยู่
ผู้แต่ง
Hajinmเรื่องย่อ
ไทม์ เฮอว๊ากหนุ่มหน้านิ่ง ที่ไม่สนใจใครแต่ดันมาตกหลุมรัก ลลิต สาวสวยหน้าหวาน ดวงตากลมโต ที่มีรอยยิ้มสดใส เจ้าของฉายาหน้าตุ๊กตา แต่ใครจะไปรู้ว่าในความหน้าหวานนั้นก็มีความแสบซ้อนอยู่
รัก,วัยว้าวุ่น,ไทย,นิยายสนุก,นิยายรักชายหญิง,นิยายชายหญิง,วิศวะ,รักมหาลัย,รักโรแมนติด,นิยายรัก,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักร้ายนายวิศวะ
ไทม์ เฮอว๊ากหนุ่มหน้านิ่ง ที่ไม่สนใจใครแต่ดันมาตกหลุมรัก ลลิต สาวสวยหน้าหวาน ดวงตากลมโต ที่มีรอยยิ้มสดใส เจ้าของฉายาหน้าตุ๊กตา แต่ใครจะไปรู้ว่าในความหน้าหวานนั้นก็มีความแสบซ้อนอยู่
ตึกๆ ตึกๆ เสียงวิ่งของเท้าเล็กในมหาวิทยาลัยชื่อดังเเห่งหนึ่ง เจ้าของฉายาตุ๊กตา เพราะมีใบหน้าเรียวดวงตากลมโตและรอยยิ้มสดใสที่ใครเห็นก็ชวนให้ยิ้มตาม กำลังวิ่งมุ่งหน้าไปยังคณะวิศวะกรรมศาสตร์เนื่องจากวันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก ในฐานะเฟรชชีซึ่งตอนนี้เวลาแปดสี่สิบนาทีแล้ว ซึ่งมันเลยเวลานัดรวมไปสิบนาที แหละนี่คือเหตุผลที่ทำให้ฉันต้องวิ่งเหนื่อยหอบไปยังหอประชุมคณะของตนเอง เหตุเพราะโทรศัพท์แบตหมดเลยทำตื่นสาย
หอประชุมคณะวิศวกรรมศาสตร์
แอด~ พรึ่บ เสียงคนในห้องที่หันมามองฉันเป็นตาเดียวกัน ก่อนที่ฉันจะได้เอ่ยอะไรออกไป ก็มีเสียงรุ่นที่ตวาดถามมาว่า
“ทำไมถึงพึ่งมา ผมนัดเวลาคุณกี่โมง” ซึ่งเสียงนี้มันทำให้ฉันสะดุ้งก่อนจะตอบว่า
“ปะ…แปดโมงสามสิบนาทีค่ะ”
จะบอกว่าตอนนี้ฉันกลัวพี่เขามากคนอะไรทั้งนิ่งทั้งดุ ระหว่างที่ฉันกำลังด่าพี่เขาในใจอยู่นั้นเขาก็ได้พูดขึ้นมาว่า
“ นัดแปดโมงสามสิบ มาแปดโมงสี่สิบ สายไปสิบนาที ไปวิ่งรอบสนามสิบรอบ ปฏิบัติ”
พอพี่เขาพูดจบฉันก็เงยหน้าหันไปมองก่อนจะเบิกตากว้าง สติหายไปเมื่อได้ยินว่าวิ่งรอบสนามสิบรอบ ก่อนที่พี่เขาจะเอ่ยมาว่า
“นิ่งอยู่ทำไมหรืออยากได้เพิ่มจากสิบเป็นยี่สิบรอบดี” พอพี่เขาพูดจบมันทำให้ฉันได้สติกลับคืนมาก่อนจะตอบ
“มะ..ไม่ค่ะ”
“ถ้าไม่ก็เชิญออกไปวิ่งครับ” พอพี่เขาพูดจบฉันก็หันหลังออกจากหอประชุมทันที บอกก่อนเลยว่าสนามมหาลัยนี่
มันกว้างมากนะ และตอนนี้เเดดก็แรงมากด้วย เมื่อหันไปมองทางหอประชุมก็เห็นคนตัวสูงกำลังเดินมาทางนี้และเอ่ยว่า
“จะยืนนิ่งอยู่ทำไมรีบไปวิ่งสิ อ๋อนับดังๆ ด้วยนะ” พอได้ยินแบบนั้น มันเลยทำให้ฉันต้องก้าวขาไปวิ่งรอบสนามโดยมีคนตัวสูงที่ยืนคุมการวิ่งของฉันในที่ร่มแล้วเอ่ยออกมาว่า
” นับดังๆ ถ้าไม่ดังเริ่มใหม่” ได้ยินแบบนั้นมันเลยทำให้ฉันต้องตะโกนนับดัง
“1 2 3 4 ….”
20นาทีผ่านไป
“8 9 10” แฮกๆ แฮกๆ ครบแล้วเหนื่อยเป็นบ้าเลย พอวิ่งครบฉันก็เดินไปหาคนตัวสูงที่ยืนคุมอยู่ก่อนจะเอ่ยว่า
“แฮกๆ หนูวิ่งครบแล้วค่ะ”
“อืม เข้าไปนั่งร่วมกับเพื่อนในห้องได้” พอได้ยินแบบนั้นฉันเลยเดินกลับเข้าไปในหอประชุมเพื่อไปนั่งรวมกับเพื่อนๆ และร่วมทำกิจกรรมต่างๆที่พี่ๆ จัดขึ้นมา และเมื่อทำกิจกรรมเสร็จพี่สันทนาการก็มาแจ้งรายละเอียดสำหรับวันพรุ่งนี้ไม่ว่าจะเป็นคัดเลือกดาวเดือนของคณะ การร้องเพลงของคณะ จับสายรหัสและบลาๆ~~เยอะแยะไปหมด พอแจ้งรายละเอียดเรียบร้อยแล้ว รุ่นพี่ก็กล่าวว่า
“โอเคค่ะ งั้นวันนี้พอดีแค่นี้ก่อนนะคะ น้องๆ สามารถแยกย้ายกันกลับบ้านได้เลย แล้วพรุ่งนี้เจอกันหลังเลิกเรียนค่ะ ขอให้ทุกคนตรงเวลากันนะคะ”
“ค่ะ/ ครับ” ซึ่งพอได้ยินแบบนั้นทุกคนก็พากับลุกขึ้นก่อนจะแยกย้ายกันไป ซึ่งฉันก็ได้เดินไปหาเพื่อน
“เป็นไงชะนีมาวันเเรกก็โดนทำโทษเลยนะ” เสียงยัยจินนี่
“ตื่นสายแบบนี้แกดูซีรีส์จนดึกดื่นเลยใช่มั้ย” ตามด้วยเสียงเกรน ก่อนที่ฉันจะตอบว่า
“อือ… ดูเพลินไปหน่อยเลยตื่นสาย โทรศัพท์แบตหมดด้วย ไม่รู้หมดไปตอนไหน” ขอบอกก่อนเลยว่าฉันเป็นคนที่ชอบดูซีรีส์มาก นี่ถ้าวันไหนไม่มีเรียนคือดูมันได้ทั้งวันอ่ะบอกเลย
“ว่าแต่พวกเราจะไปกินข้าวเที่ยงที่ไหนกันดีอ่ะ” เสียงแพรเอ่ยถามพอได้ยินแบบนั้นพวกฉันก็มองหน้ากันก่อนที่ยัยเกรนจะเอ่ย
“ไปห้างกันไหม อยากกินอาหารญี่ปุ่น”
“อืม งั้นไปห้างกัน” พอได้ยินแบบนั้นพวกเราเลยตกลงว่าจะไปกินอาหารญี่ปุ่นที่ห้างกัน