" ความยุติธรรมอยู่ที่ไหนล่ะ? หรือท่านแค่อ้างชื่อว่ายุติธรรมกันแน่ " " เฟยเนี่ยนเจิน... เจ้าเป็นสตรี มิควรทำ " " ข้ามิควร แต่ท่านสมควรหรืออย่างไร? เป็นสตรีแล้วอย่างไรเล่า! สตีผู้นี้มิใช่คนหรือไง!! "
ผู้แต่ง
NSนมสวยเรื่องย่อ
" ความยุติธรรมอยู่ที่ไหนล่ะ? หรือท่านแค่อ้างชื่อว่ายุติธรรมกันแน่ " " เฟยเนี่ยนเจิน... เจ้าเป็นสตรี มิควรทำ " " ข้ามิควร แต่ท่านสมควรหรืออย่างไร? เป็นสตรีแล้วอย่างไรเล่า! สตีผู้นี้มิใช่คนหรือไง!! "
จีน,ย้อนยุค,ต่างโลก,เกิดใหม่ ,จีนโบราณ,ทะลุมิติ,โรแมนติก,นิยายจีนโบราณ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ทำอย่างไรถึงจะได้หย่า
" ความยุติธรรมอยู่ที่ไหนล่ะ? หรือท่านแค่อ้างชื่อว่ายุติธรรมกันแน่ " " เฟยเนี่ยนเจิน... เจ้าเป็นสตรี มิควรทำ " " ข้ามิควร แต่ท่านสมควรหรืออย่างไร? เป็นสตรีแล้วอย่างไรเล่า! สตีผู้นี้มิใช่คนหรือไง!! "
" เรียนท่านเป้ยเล่อ เฟยเนี่ยนเจินสิ้นแล้วขอรับ " องครักษ์ข้างกายรายงานทันทีเมื่อได้ทราบข่าวในจวนก่อนจะขึ้นมารายงานให้ผู้เป็นนาย
" นางตายแล้วงั้นรึ... ดีๆ " เสียงหัวเราะอันรื่นรมย์ยินดีออกมาจากผู้เป็นสามี หวังห่าวหยูดื่มสุราด้วยความยินดีไม่รู้สึกทุกข์ร้อนสิ่งใด
จวนเป้ยเล่อ
สาวรับใช้ปรนนิบัติเช็ดตัวให้กับร่างอันไร้ซึ่งวิญญาณของเฟยเนี่ยนเจินเพื่อทำพิธี ภายในเรือนที่มีผู้คนมากมายกลับเงียบสงบประหนึ่งว่าไร้ผู้คนก็ไม่ปาน ร่างของเฟยเนี่ยนเจินที่นอนอยู่ในโลงไม้สีน้ำตาลอ่อน มีผ้าสีขาวรองรับร่างกายเอาไว้
" ฉันจะหย่า!!! " ร่างอันไร้ซึ่งวิญญาณบัดนี้กลับลุกขึ้นมานั่งและส่งเสียงออกมา
" ผะ ผีเฟยเนี่ยนเจิน " บ่าวรับใช้ต่างวิ่งหนีแตกกระเจิงไปคนละทิศละทาง มีเพียงสาวรับใช้สองสามคนที่นั่งเข่าทรุดลงกับพื้นด้วยความกลัวจนขาแข็ง
" หะ หิวน้ำ... ขอน้ำหน่อย " ร่างบางพูดด้วยเสียงแหบแห้ง สาวรับใช้รินน้ำชาให้พลางมือสั่นไปด้วยความกลัวก่อนจะยื่นให้เฟยเนี่ยนเจิน ร่างบางรับน้ำมาดื่มด้วยความกระหายก่อนจะลุกออกจากโลงอย่างทุลักทุเลแล้วไปนั่งที่โต๊ะพลางรินน้ำชาแล้วดื่มด้วยความรีบร้อน
" ฟะ เฟยเนี่ยนเจิน " สาวรับใช้เอ่ยเรียกผู้เป็นนายด้วยความกลัว ร่างบางหันไปมองคนที่เรียกตนด้วยความสงสัย พลางมองสำรวจคนเรียกตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะหันไปมองรอบๆ
" ทะ ที่นี่สำนักงานจัดการพลเรือนใช่มั้ย? อ๋อ... จัดงานประเพณีอยู่ใช่มั้ยค่ะคุณเจ้าหน้าที่ แต่งตัวสวยเหมือนกันนะคะเนี่ย พอดีฉันมาหย่าค่ะ ระหว่างทางมาถูกรถชนค่ะ ว่าแต่ใครมาส่งฉันที่นี่เหรอคะ " อันเนี่ยนเจินถามด้วยความติดตลกเพื่อความแน่ใจ
" เฟยเนี่ยนเจินจริงๆ หรือเจ้าค่ะ " สาวรับใช้ถามย้ำเพื่อความแน่ใจว่าคือนายของตนเองจริงหรือไม่
" ฉันอันเนี่ยนเจินค่ะ " อันเนี่ยนเจินแก้ต่างให้ทันที
" เกิดเรื่องวุ่นวายอะไรกัน " เสียงเข้มเอ่ยถามด้วยความเย็นชา อันเนี่ยนเจินมองร่างสูงตรงหน้าก่อนที่ภาพเหตุการณ์และเรื่องราวต่างๆ จะวิ่งเข้ามาในหัวเธอ
" ชาติชั่วเอ๊ย! ไอ้ผู้ชายเฮงซวย! " อันเนี่ยนเจินได้เห็นสิ่งที่ชายตรงหน้าเคยทำกับเจ้าของร่างก็ด่าออกมาไม่สนหน้าใครทั้งสิ้น ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าที่นี่ไม่ใช่สำนักงานจัดการพลเรือนและไม่ใช่ยุคที่เธออยู่ด้วย และร่างนี้ก็ไม่ใช่ของเธอ
" เฟยเนี่ยนเจิน! เจ้าบ้าไปแล้วหรือ! " หวังห่าวหยูถามด้วยน้ำเสียงดุดัน
" ใช่! บ้ามากด้วย! ตายซะเถอะไอ้ชาติชั่ว! " อันเนี่ยนเจินถือกาน้ำชาฟาดใส่ร่างสูงจนกาน้ำชาแตก แต่โชคดีที่หวังห่าวหยูใช้มือแกร่งป้องเอาไว้ทำให้เศษกาน้ำชาปักเข้าที่แขนของเขา
" ปกป้องท่านเป้ยเล่อ! " องครักษ์ต่างเข้ามารุมล้อมหวังห่าวหยูส่วนหนึ่ง อีกส่วนหนึ่งใช้มีดดาบจ่อคอร่างบางเพื่อข่มขู่นาง
" หวังห่าวหยู... เรามาหย่ากันเถอะ! " อันเนี่ยนเจินน้ำตาไหลพรากเมื่อพูดคำนี้ออกไป ส่วนหนึ่งมาจากจิตสำนึกของเจ้าของร่างที่ยังรักหวังห่าวหยูอยู่