" ความยุติธรรมอยู่ที่ไหนล่ะ? หรือท่านแค่อ้างชื่อว่ายุติธรรมกันแน่ " " เฟยเนี่ยนเจิน... เจ้าเป็นสตรี มิควรทำ " " ข้ามิควร แต่ท่านสมควรหรืออย่างไร? เป็นสตรีแล้วอย่างไรเล่า! สตีผู้นี้มิใช่คนหรือไง!! "
ผู้แต่ง
NSนมสวยเรื่องย่อ
" ความยุติธรรมอยู่ที่ไหนล่ะ? หรือท่านแค่อ้างชื่อว่ายุติธรรมกันแน่ " " เฟยเนี่ยนเจิน... เจ้าเป็นสตรี มิควรทำ " " ข้ามิควร แต่ท่านสมควรหรืออย่างไร? เป็นสตรีแล้วอย่างไรเล่า! สตีผู้นี้มิใช่คนหรือไง!! "
จีน,ย้อนยุค,ต่างโลก,เกิดใหม่ ,จีนโบราณ,ทะลุมิติ,โรแมนติก,นิยายจีนโบราณ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ทำอย่างไรถึงจะได้หย่า
" ความยุติธรรมอยู่ที่ไหนล่ะ? หรือท่านแค่อ้างชื่อว่ายุติธรรมกันแน่ " " เฟยเนี่ยนเจิน... เจ้าเป็นสตรี มิควรทำ " " ข้ามิควร แต่ท่านสมควรหรืออย่างไร? เป็นสตรีแล้วอย่างไรเล่า! สตีผู้นี้มิใช่คนหรือไง!! "
" หวังห่าวหยู... เรามาหย่ากันเถอะ! " สิ้นเสียงของร่างบางหวังห่าวหยูแทบเข่าทรุดแต่ก็ดึงสติกลับมาได้ทำให้ร่างสูงเซถอยหลังไปเพียงสองสามก้าว
" ข้าไม่หย่า " เสียงเข้มเอ่ยตอบกลับอย่างดื้อดึง
" ในเมื่อท่านไม่รักข้า เหตุใดจึงไม่หย่าให้สิ้นเรื่องไปเล่า ท่านเห็นข้าเป็นดอกไม้ประดับในจวนหรืออย่างไร? ใช่สิ! ดอกไม้ในจวนไม่หอมหวานเหมือนดอกไม้ริมทางสินะ " อันเนี่ยนเจินปาดน้ำตาแล้วพยักหน้าอย่างเข้าใจ
" คงเป็นเช่นนั้น " หวังห่าวหยูตอบกลับด้วยความเย็นชาไร้ความรู้สึก
" ได้! ต่อไปนี้ข้าจะออกไปร่ำสุราและไปที่หอหมื่นบุปผาทุกค่ำคืนวันเหมือนที่ท่านไป ท่านว่ายุติธรรมดีหรือไม่ล่ะท่านเป้ยเล่อ " ร่างบางฝืนยิ้มทั้งน้ำตาแม้ในใจจะบ่นว่าเจ้าของร่างช่างโง่เขลารักคนที่ไม่รักตัวเองลงได้อย่างไร เหตุใดถึงยังทนอยู่กัน
" ไม่ได้! " ร่างสูงตวาดเสียงแข็ง เขายอมไม่ได้ที่ภรรยาของเขาจะออกไปเที่ยวร่ำสุราเช่นนั้น
" ทำไมถึงไม่ได้ล่ะ! อ๋อ... ท่านกลัวว่าจะเสียหน้าในฐานะตำแหน่งเป้ยเล่อสินะ กลัวว่าชาวบ้านจะนินทาว่าร้ายท่านสินะ " อันเนี่ยนเจินรู้สึกสมเพชเฟยเนี่ยนเจินทันที
" ไม่มีผู้ใดทำกันหรอกนะเฟยเนี่ยนเจิน " ร่างสูงตอบกลับเสียงเบา
" ความยุติธรรมอยู่ที่ไหนล่ะ? หรือท่านแค่อ้างว่ายุติธรรมกันแน่! ท่านออกไปร่ำสุราและเที่ยวหอบุปผกาทุกค่ำคืนแต่พอข้าจะทำเช่นท่านบ้างเหตุใดถึงไม่ได้กัน!!! " ร่างบางตวาดถามด้วยความเหลืออด
" เฟยเนี่ยนเจิน... เจ้าเป็นสตรี มิควรทำ " หวังห่าวหยูตอบด้วยความจริงเพราะเขารู้ดีกว่าใครๆ หากนางทำเช่นนั้น นางได้ถูกประหารแน่
" ข้ามิควร... แต่ท่านสมควรหรืออย่างไร? เป็นสตรีแล้วอย่างไรเล่า! สตรีผู้นี้มิใช่คนหรือไง!! หรือสตรีผู้นี้ไม่มีหัวใจเลือดเนื้อเชื้อไขที่เหมือนกับคนทั่วไป? ตอบสิ! "
" เจ้าเป็นบ้าไปแล้วหรืออย่างไรกัน! " หวังห่าวหยูเดินฝ่าองครักษ์เข้าไปเขย่าไหล่ทั้งสองข้างของอันเนี่ยนเจินด้วยความเหลือทนกับพฤติกรรมของนาง ร่างบางหัวเราะออกมาเหมือนกับเป็นบ้า
" หวังห่าวหยู... หากท่านไม่หย่ากับข้า ท่านจะได้รู้ฤทธิ์เดชตัวแม่เช่นข้าแน่ " ร่างบางแสยะยิ้มเย้ยหยันก่อนจะใช้มือปัดแขนแกร่งทิ้งแล้วเดินจากไป