ที่เขาว่ากันว่าทำคุณบูชาโทษ โปรดสัตว์ได้บาปน่ะไม่เกินจริงเลย อุตส่าห์เข้าไปช่วยคนเมาแต่กลับถูกคนเมาล่วงของสงวนซะได้ แถมยังเสียเสื้อให้อีกตัว ตัวละตั้ง199เลยนะ! “เจ้าวัวน้อยของผมอย่าเกร็งสิครับ..อ่าส์"
รัก,ชาย-ชาย,ครอบครัว,ไทย,เรื่องสั้น,อ่านฟรี,ไม่ดราม่า,เมะรุกแรง,อบอุ่น,คลั่งรัก,เมะโบ้,เคะกล้าม,เคะอกโต,พ่อม่าย,ลูกติด,พระเอกธงเขียว,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
//กริ๊งงง กริ๊งงง//
โทรศัพท์ของหนุ่มจับกังดังขึ้น บนหน้าจอโชว์ชื่อที่คุ้นเคย เขาออกไปคุยโทรศัพท์อยู่ครู่เดียวก็กลับเข้ามาในร้าน
“ลุงมีจ๊ะ พอดีป้าติ๋มขอให้ฉันไปช่วยส่งของให้ด่วน ฉันขอฝากเจ้าดวงไว้กับลุงสักสองสามชั่วโมงได้ไหมจ๊ะ”
รักแรกรักแรกพูดกับลุงมี โดยปกติแล้วรักแรกทำงานมากกว่าหนึ่งอย่างช่วงเช้าเป็นจับกางรับจ้างเข็นผักในตลาดสดพอตกเย็นก็จะไปรับจ๊อบที่ร้านซ่อมเครื่องใช้ไฟฟ้าของลุงบุญมา และบางครั้งก็ได้รับการไหว้วานจากเราคนรู้จักในเรื่องต่างๆ อย่างในครั้งนี้ที่ป้าติ๋มขอให้ช่วยขนไม้ประดับไปส่งให้กับต้องตาลูกชายของแก
“วางใจเถอะเดี๋ยวลองดูให้ไม่ต้องเป็นห่วงเวลาขับรถขับราก็ค่อยๆ ขับล่ะ”
ลุงมีพูดอย่างใจดี รั้วบ้านก็อยู่ติดกันแค่นี้ คงเป็นการดีด้วยซ้ำหากรักแรกเอาดวงมาฝากไว้กับแกบ่อยๆ ชีวิตชายแก่วัย 60 จะมีอะไรให้ชุ่มชื้นหัวใจก็คงหนีไม่พ้นการได้ดูแลลูกหลาน แต่เนื่องด้วยความโสดที่เกาะติดแกมาตั้งแต่หนุ่มยันแก่ทำให้ไม่มีลูกหลานของตัวเอง ลุงมีจึงมองดวงใจเป็นหลานคนโปรดคนนึงและเอ็นดูรักราวกับลูกชาย
เมื่อลุงมีตกปากรับคำว่าจะดูแลเจ้าดวงให้ รักก็กลับบ้านเพื่อนำรถกระบะคันเก่าขับไปที่บ้านป้าติ๋ม เพียงไม่นานรถกระบะสีดำที่ผ่านการใช้งานมาอย่างสมบุกสมบัน ก็แล่นเข้ามาจอดที่หน้าบ้านสไตล์โมเดิร์นหลังใหญ่ ไม่นานประตูหน้าบ้าน ก็ถูกเปิดโดยรางเลื่อนอัตโนมัติ ลานหน้าบ้านกว้างขวางที่ถูกเปลี่ยนให้เป็นเรือนเพราะชำขนาดใหญ่ และมีป้าติ๋มเจ้าของบ้านยืนรออยู่ก่อนแล้ว
“สวัสดีจ๊ะป้าติ๋ม”
รักแรกพูดขึ้นหลังจากจัดการดับเครื่องยนต์เรียบร้อยแล้ว
“ไหว้พระเถอะลูก ขอโทษด้วยนะที่เรียกให้มาช่วยส่งของตอนใกล้ค่ำแบบนี้ ต้นไม้ที่จะให้ส่งไปคือต้นในกระถาง ที่ผูกริบบิ้นสีน้ำเงินไว้ มีทั้งหมด 8 กระถาง”
ป้าติ๋มว่าพลางผายมือไปทางมุมหนึ่งของสวนหน้าบ้านที่มีต้นไม้มากมายเรียงรายกันเป็นแถว รักแรกจัดการยกกระถางต้นไม้ขึ้นไปไว้ท้ายรถกระบะทีละต้นจนครบทั้งหมดตามจำนวนที่ป้าติ๋มบอก ฝ่ามือหนาดันกระโปรงท้ายรถปิดดังปังเป็นสัญญาณว่าพร้อมจะออกเดินทางแล้ว
“เดี๋ยวก่อน! เดี๋ยวก่อน!”
เสียงป้าติ๋มดังขึ้นไล่หลังเมื่อรักแรกกำลังจะเข้าไปนั่งในรถ หญิงสูงวัยวิ่งเหยาะๆ ออกมาพร้อมกับถุงขนมไทยในมือถุงใหญ่
“เอาไปกินระหว่างขับรถนะลูก”
ป้าติ๋มพูดอย่างใจดีพร้อมกับยื่นถุงขนมมาให้เขา ภายในถุงเต็มไปด้วยขนมไทยหลายชนิดกับน้ำใบเตยขวดใหญ่อีก 1 ขวด และเงินค่าจ้าง
“ขอบใจมากจ๊ะป้าติ๋ม ให้ทั้งค่าแรงทั้งของกินแบบนี้ฉันเกรงใจจังเลยจ้ะ”
เมื่อไหร่ที่ประจิมเรียกใช้บริการเธอก็มักจะให้ของกินติดไม้ติดมือมาด้วยตลอดจนเขาเกรงใจ
“รับไว้เถอะจ้ะ เงินก็เป็นค่าจ้าง ส่วนขนมก็ถือว่าแทนคำขอบคุณของป้า รีบไปได้แล้วเดี๋ยวจะมืดค่ำซะก่อน”
“ขอบคุณจากป้าติ๋มฉันไปแล้วนะจ๊ะ”
รักแรกยกมือไหว้ลา รถกระบะสีดำคันเก่าเล่นออกไปเพียงครู่เดียวก็ลับสายตาป้าติ๋มไปแล้ว การขับรถเข้าเมืองในช่วงเย็นเป็นไปอย่างราบรื่น เนื่องจากคนไปแน่นขนัดกันที่ขาออกเสียมากกว่า ใช้เวลาไม่นานนักรักแรกก็ขับรถมาถึงคาเฟ่แห่งหนึ่งซึ่งเป็นจุดหมายปลายทางของงานในครั้งนี้
รักแรกเปิดประตูลงจากรถและเช็คดูต้นไม้ที่หลังรถว่าอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์หรือไม่ ก่อนจะเข้าไปในคาเฟ่ เสียงของกระดิ่งที่ติดกับประตูร้านดังขึ้นเมื่อประตูถูกผลักเข้าไป
“สวัสดีจ้ะ มีใครอยู่ไหมจ๊ะ”
รักแรกเอ่ยถามเมื่อไม่เห็นใครอยู่ในร้าน
“อะ! สวัสดีครับ รอสักครู่นะครับ”
เสียงหวานๆ ของชายหนุ่ม ดังขึ้นจากครัวด้านหลัง
“อ้าวพี่รัก มาส่งต้นไม้ใช่ไหมจ๊ะ ขอบคุณมากนะจ๊ะ ที่อุตส่าห์เอามาส่งให้ ขอโทษทีนะจ๊ะที่รบกวนกะทันหันแบบนี้ ก็แม่น่ะสิ ลืมวันที่ฉันจะเปิดร้านไปจะได้ทั้งๆ ที่ฉันย้ำนักย้ำหนาแล้วแท้ๆ”
ชายหนุ่มบ่นอุบอิบ แก้วตา ลูกชายคนเดียวของป้าติ๋ม และเป็นเจ้าของคาเฟ่เปิดใหม่แห่งนี้ วันเปิดร้านคือวันพรุ่งนี้แล้ว แต่คนเป็นแม่ดันลืมส่งต้นไม้ที่จะใช้ตกแต่งในร้านมาให้เขาเสียนี่ จนต้องไปรบกวนรักแรกให้มาส่งของตอนมืดค่ำ
“น้องแก้วตาจะให้พี่วางต้นไม้ตรงไหนดีจ๊ะ”
“ตรงจุดที่ฉันมาร์คไว้เลยนะจ๊ะ วางตรงนั้นได้เลยเดี๋ยวฉันคอยเปิดประตูให้ ขอบใจมากจริงๆ นะพี่รัก”
หนุ่มน้อยพูดขึ้นพร้อมกับเดินออกไปจับประตูไว้เพื่อให้รักแรกขนต้นไม้เข้ามาด้านในได้สะดวก ต้นไม้สวยงามในกระถางถูกยกลงจากหลังกระบะ เข้ามาในร้านคาเฟ่สไตล์โฮมมี่โทนสีไม้ น้ำตาลอ่อน คาเฟ่ที่ดูโล่งๆ เมื่อครู่ดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาเมื่อมีสีเขียวของต้นไม้เข้ามาแซม
“ขอบใจจริงๆ นะจ๊ะพี่รัก ที่อุตส่าห์ช่วยคนต้นไม้ใหญ่เข้ามาด้วยแถมยังอุส่าห์ช่วยจัดต้นไม้อีก นี่ถ้าให้ฉันทำคนเดียว ยันเช้าก็คงยังไม่เสร็จแน่ๆ”
แก้วตายังคงพูดขอบคุณซ้ำๆ ด้วยความขี้เกรงใจเหมือนแม่ สองมือก็ยื่นถาดที่มีน้ำดื่มเย็นๆ ให้กับคนที่ทำงาน อย่างเหน็ดเหนื่อย รักแรกรับเครื่องดื่มมาด้วยความยินดี เขายกแก้วสวยขึ้นกระดก เพียง 3-4 อึกน้ำในแก้วก็หายไปหมดเหลือไว้เพียงน้ำแข็งก้อนใสที่อยู่ในแก้ว ชายหนุ่มจับกังกล่าวขอบคุณ พร้อมรอยยิ้มก่อนจะขอตัวลาเขาไป
ร่างหนาก้าวเท้าออกจากร้านไปพลางก้มดูเวลาบนจอโทรศัพท์ที่บ่งบอกเวลาเกือบหกโมงครึ่งแล้ว
“ขากลับรถติดแน่เลย จะกลับบ้านถึงกี่โมงกันละเนี่ย”
ชายหนุ่มลอบถอนหายใจเบาๆ ด้วยความขยาดรถติดตอนขากลับ ขณะที่ชายหนุ่มร่างสูงกำลังจะเปิดประตูเข้าไปนั่งในตำแหน่งคนขับ หูของเขาก็ได้ยินเสียงดังโครมอยู่ในตรอกซึ่งอยู่ฝั่งกับตรงข้ามที่เขาจอดรถ เสียงทุ้มต่ำในลำคอคล้ายกับคนทรมาน ทำให้รักหันไปมองตามปฏิกิริยาตอบสนอง ดวงตากลมเหลือบไปเห็น ร่างเป็นเงาดำขนาดใหญ่ ที่อยู่ในตรอกมืด สองเท้าแกร่งก้าวเข้าไปใกล้ด้วยความสงสัย ยิ่งเดินเข้าไปใกล้ก็ยิ่งเห็นชัดเจนยิ่งขึ้น
ชายร่างใหญ่ในชุดสูทสีเข้มคนหนึ่งกำลังเดินโซเซไปมา เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นเพื่อนมนุษย์ ที่เหมือนว่ากำลัง จะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่ เขาก็ไม่ลังเลรีบพุ่งตัวก็ไปช่วยพยุงไว้ พร้อมกับถามไถ่อาการ
“คุณ คุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ ได้ยินผมไหมครับ”
รักแรกเรียกชายคนนั้นอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าผู้ชายคนนี้จะตอบกลับเสียงเรียกของเขาเลย
“แม่ง เสียงอะไรวะ หนวกหูชะมัด หัวก็ปวด ให้ตายเหอะ”
ตอนนี้หูของศิลาลักษณ์ดังอื้ออึงจนจับใจความเสียงที่ได้ยินไม่ได้เลยสักนิด ร่างกายไร้เรี่ยวแรงจนล้มตัวเข้าหากำแพงด้านข้าง พาเอาคนที่ช่วยพยุงเซไปด้วยกันอีกคน ส่วนตัวเองดันล้มพับลงไปกองกับพื้นเพราะทรงตัวไม่อยู่ แต่ใบหน้าคมคายก็ยังคงหันไปตามต้นเสียงนั้น ร่างกำยำนั่งขดตัวอยู่ข้างถังขยะเขาใช้แขนทั้งสองข้างโอบกุมรอบเอวแกร่งของตนไปด้วยราวกับกำลังพยายามซ่อนบางอย่างที่ใต้เข็มขัดอย่างสุดความสามารถ แต่พอเงยหน้าขึ้นมองคนที่เข้ามาใกล้แล้วกลับยิ่งรู้สึกทรมานมากกว่าเดิม
“อ่าาห์ แม่พันธุ์ในฝันของกูนี่หว่า มาอยู่นี่ไงได้วะ ทั้งเงี่ยน ทั้งมึนหัว ทั้งหูอื้อ นี่ยังจะตาฝาดด้วยหรอว่ะ แม่ง อึก อีแก่นั้นเอาอะไรให้กูกินว่ะเนี่ย ศิลาน้อยของพ่อคับกางเกงหมดแล้ว... ”
ชายหนุ่มในชุดสูทพูดกับตัวเองทั้งๆ ที่คิดว่าคิดในใจแต่จริงๆ แล้วคนด้านหลังได้ยินทุกสิ่งที่เขาพูดอย่างชัดเจน ชัดเจนเกินไปจนไม่อยากเชื่อหูตัวเองเสียด้วยซ้ำ หนุ่มหล่อในชุดสูทที่ท่าทีแปลกๆ ในตรอกโสโครก ไหนจะยังคำพูดที่ไม่อาจเข้าใจยิ่งทำให้ชายหนุ่มที่ผ่านมาเห็นรู้สึกเป็นกังวลเกี่ยวกับตัวเขา
“แม่พันธุ์? อะไรนะ ใช่ไหมนะ หรือเราฟังผิด?”
หนุ่มตัวโตนึกสงสัยในสิ่งที่ตนเองเพิ่งจะได้ยินจากหนุ่มหล่อตรงหน้า แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไรต่อก็ถูกชายหนุ่มร่างสูงคว้าหมับเข้าที่เอว อีกฝ่ายผลักเขาจนหลังชนกำแพงแบบไม่ทันตั้งตัว ทั้งที่เมื่อครู่ดูแทบจะไม่มีแรงยืนแต่เขากลับถูกชายหนุ่มผิวขาวบดเบียดร่างกายเข้าใส่จนไม่อาจขัดขืนได้
ชายหนุ่มผิวเข้มร่างสูงที่ทำงานใช้แรงอยู่ทุกวันกลับถูกคนเมาเข้ารุกล้ำร่างกายได้อย่างง่ายดายเสียอย่างนั้น ฝ่ามือขาว ลูบไล้ไปตามร่างกายของรักแรกอย่างโหยหา แต่ด้วยสติอันยุ่งเหยิงของหนุ่มไฮโซทำให้เค้าได้แต่เลื้อยมือไปทั่วอย่างไม่มีทิศทาง
การกระทำนั้นยิ่งทำให้ผู้ถูกสัมผัสรู้สึกแปลกๆ ทันทีที่คนสูงกว่าเลื่อนมือไปจนเจอกับชายเสื้อยืด เขาก็รีบคว้าโอกาสตรงหน้าอย่างรวดเร็ว มือใหญ่ที่รุกล้ำเข้าไปใต้เสื้อผืนบางได้สัมผัสกับผิวเนื้อเนียน แผงกล้ามท้องที่เรียงตัวเป็นลอนสวยงามจนเลื่อนขึ้นมาถึงอกแกร่ง นิ้วทั้งห้าขย้ำบีบแผงอกอย่างเต็มแรง พร้อมกับฝังจมูกโด่งลงบนเนินอก
ศิลาลักษณ์สูดกลิ่นกลายของคนตรงหน้าเข้าปอดฟอดใหญ่จนเขาของร่างได้ยินเสียงสูดลมที่น่าอาย นิ้วเรียวเริ่มเปลี่ยนเป้าหมายขยับมาที่หัวนมที่ตอนนี้ตรงชูชันไม่ต่างจากศิลาตัวน้อย สัมผัสที่เคยได้รับเป็นครั้งแรกในชีวิตทำเอารักแรกเผลอส่งเสียงน่าอายออกมาอย่างไม่รู้ตัว ปากร้อนของชายผิวขาวเข้าครอบครองจุกแข็งผ่านเสื้อยืดตัวบางที่กั้นอยู่ ลิ้นหนาตวัดดูดเลียเสียงดังจ๊วบจ๊าบจนเสื้อเปียกชุ่มเผยให้เห็นว่ายอดไตแข็งภายใต้ผ้าผืนนี้มีสีสวยขนาดไหน รักแรกที่สู้แรงอีกคนไม่ไหว ได้แต่ส่งเสียงร้องปรามคนลามกคนนี้
TBC....
อ้ากกกกกกก!!! ช่วยด้วยค่าา! 😱
ลูกฉันโดนลวนลาม! อิพี่มันร้ายมากค่ะคุณ ลูกเราจะโดนกินแล้ว วอนมัมหมีเอาใจช่วยต้าวรักแรกกันด้วยนะคะ🔅
