วันหนึ่งเคียร์ก็เข้าไปอยู่ในโลกนิยายที่ไม่รู้จัก ระบบบอกให้เขาสร้าง 'เรื่องราว' ของตัวเอกบนโลกใบนี้เพื่อให้อีกฝ่ายได้เป็น 'พระเจ้า' แลกกับการที่เขาได้กลับบ้านแล้วกลายเป็น 'มนุษย์'
แฟนตาซี,ชาย-ชาย,แอคชั่น,ตะวันตก,สงคราม,Boylove,แนวระบบ,ต่างโลก,สงคราม,แอ็คชั่น ,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
EP.1 รอก่อนนะสามสิบล้านของฉัน!
คุณเชื่อเรื่องความบังเอิญหรือเปล่า? แล้วอะไรล่ะที่ทำให้คุณคิดว่าสิ่งนั้นคือความบังเอิญ
สำหรับเคียร์ พนักงานออฟฟิศจากบริษัทเกมแห่งหนึ่งไม่เคยมีคำว่า 'บังเอิญ' อยู่ในพจนานุกรมของเขามาก่อน
แม้ว่าเขาจะโชคดีหลายครั้งจากการสอยดาวตามงานวัดแต่นั่นก็เป็นเพราะเขาช้อนได้อันที่มีรางวัลอยู่ แม้จะได้โควตาเรียนฟรีหรือชนะการแข่งในสมัยเรียนจนเป็นที่อิจฉาแต่คู่แข่งของเขาก็แค่อ่อนแอกว่าเพียงเท่านั้น
หรือแม้กระทั่งการถูกบริษัทรับเลือกให้เป็นผู้ทดสอบเบต้าในเกมเสมือนจริง นั่นก็เป็นแค่เพราะบริษัทขี้เกียจจ้างพนักงานใหม่แล้วเลือกเขามาอย่างส่ง ๆ จากบรรดากองเอกสารเท่านั้น
เคียร์ยังจำได้อยู่เลยว่าตอนกำลังเลือกตัวแทนผู้ทดสอบเบต้าเห็นหัวหน้าทีมใช้เท้าคีบเรซูเม่ของเขาขึ้นมาจากของเอกสารของพวกพนักงานภายในบริษัทระหว่างตอบเจ้านายผ่านโทรศัพท์เพราะไม่ได้เตรียมเอกสารไว้ เคียร์ยังคงจดจำวันนั้นได้ยังฝังใจ เพราะหลังจากวันนั้นเคียร์ก็ได้ตื่นขึ้นมาในโลกแฟนตาซีที่ไม่รู้จัก
"เคียร์ เจ้าอยากกินพายแอปเปิลไหม? ไปซื้อด้วยกันกับพี่สิ"
"ไม่ล่ะท่านพี่ ข้าไม่หิว"
"เคียร์ บ่ายนี้พ่อกับแม่จะไปงานศพที่โบสถ์นะ ไปด้วยกันไหมลูก?"
"ช่วงนี้ข้ารู้สึกไม่สบาย เขาว่าคนป่วยห้ามไปงานศพไม่งั้นจะเกิดอาถรรพ์"
"ตายแล้ว พูดอะไรแบบนั้นกันลูก"
นี่เป็นเวลากว่าหนึ่งสัปดาห์แล้วที่เคียร์ได้เข้ามาอยู่ในโลกแฟนตาซีที่ไม่รู้จัก จากพนักงานบริษัทธรรมดา ๆ หาเช้ากินค่ำไปวัน ๆ ก็ได้กลายมาเป็นลูกชายคนเล็กของหัวหน้ากลุ่มการค้าขนาดกลางประจำหัวเมืองใหญ่ มีพี่ชายหล่อที่ดูใจดีหนึ่งคนกับท่านพ่อท่านแม่ที่แม้จะไม่อยู่ติดบ้านแต่ก็คอยมอบความรักให้อย่างจริงใจ
สิ่งนี้เรียกว่าไอ้นั่นหรือเปล่า...
การเกิดใหม่ในนิยายที่เคยอ่านแล้วกลายเป็นมหาเศรษฐีน่ะ?
ถึงกิจการครอบครัวตอนนี้จะไม่ได้ดีเด่อะไรแต่ด้วยภูมิปัญญาและความรู้จากคนในโลกทุนนิยมอย่างเขาที่มีวิทยาการล้ำหน้าไปหลายร้อยปี ไม่ว่าจะแฟชั่นหรือความทันสมัยเขาก็จะกลายเป็นผู้บุกเบิกคนแรก!!
"ฮิฮิฮิฮิๆๆๆ"
เพียงแค่คิดถึงจำนวนเงินที่กำลังจะไหลมาเทมาในกระเป๋า เคียร์ผู้หิวโหยเงินมาเป็นเวลานานก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่งอยู่ในมุมมืดด้วยจิตใจที่แสนสกปรกและเริ่มวางแผนต่าง ๆ ที่ถูกร่างขึ้นมาภายในหัว
แต่นั่นก็เป็นเพียงความฝันที่พังทลายลงภายในไม่กี่วินาทีเท่านั้น เมื่อสิ่งแปลกปลอมบางอย่างกระแทกขึ้นมาตรงหน้าจนแทบหงายหลัง
[ยินดีด้วย คุณได้เข้าสู่โลกแห่งจินตนาการของเฟรินที่ 30892!]
'อะไร?'
เคียร์ตื่นตระหนกเมื่ออยู่ ๆ หน้าต่างระบบเกมยุคเก่าสมัยจอแก้วเด้งขึ้นมาตรงหน้า เขาตกใจเสียยิ่งกว่าตอนที่ตัวเองมายังโลกใบใหม่นี้ด้วยซ้ำ
"นี่มันอะไรน่ะ?"
'ใช่ระบบเกมหรือเปล่า? แต่หน้าตามัน...'
เคียร์จ้องมองสิ่งนั้นอย่างพินิจด้วยสายตารังเกียจ เพราะนอกจากเสียงหล่อ ๆ ของใครบางคนที่ดังก้องอยู่ในหัวเขาแล้วหน้าต่างและตัวหนังสือตรงหน้าก็สั่นเป็นเจ้าเข้าคล้ายเม็ดสีของจอแก้วที่กำลังพัง
["เนื่องจากคุณเป็นผู้โชคดีในบรรดาผู้เข้าสมัครทดสอบเบต้า 5,341 คน ทางบริษัทของเราจึงมอบสิทธิพิเศษในการทดสอบเบต้าเกมเสมือนจริงพร้อมสิทธิ์พิเศษมากมายในครั้งนี้"]
บริษัท? เกม? ทดสอบเบต้า?
เคียร์รู้สึกมึนงงกับสถานการณ์ไม่คาดฝัน นี่เขาถูกเพื่อนที่ทำงานมอมเหล้าและแอบยัดใส่เครื่องแคปซูลเหรอ?
["ไม่ใช่แต่ก็ใกล้เคียงครับ"]
ครั้งนี้เสียงหล่อ ๆ ดังขึ้นในหัวเขาอีกครั้ง
อะไร? มันอ่านความคิดของผมได้เหรอ?
["ครับคุณเคียร์ เนื่องจากคุณเป็นผู้โชคดีและพนักงานดีเด่นของบริษัทที่พวกเราเอาใจใส่เป็นอย่างมาก ตอนนี้พวกเราจึงเชื่อมต่อจิตโดยตรงด้วยวิทยาการอนุล้ำสมัยอย่าง 'ฮอร์โมนแอมเบอร์' "]
ห้ะ?
เคียร์รู้สึกสับสนแต่ระบบยังคงพูดจ้อราวพนักงานหนุ่มที่กำลังขายประกันให้ลูกค้าคนแรกในรอบ 10 ปี
["ตอนนี้คุณเคียร์อาจจะกำลังสับสนอยู่บ้างเพราะอยู่ในที่ไม่คุ้นตา แต่ไม่ต้องกังวลไปนะครับเพราะทางบริษัทของเรามีทีมสนับสนุนคอยสแตนบายอยู่เพื่อคอยช่วยเหลือคุณอยู่ตลอด"]
เดี๋ยวครับ
["ครับคุณเคียร์ มีอะไรสงสัยหรือเปล่า?"]
ตั้งแต่แรก ไม่สิ ผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? โลกแห่งจินตนาการคืออะไรกันแน่? ทำไมหน้าของผมถึงเปลี่ยนไปล่ะ? แล้วร่างกายของผมล่ะไปไหน? พวกคุณทำอะไรกับผมกันแน่!
เคียร์มั่นใจว่าความทรงจำครั้งล่าสุดของเขาคือตอนที่ถูกเพื่อนจับยัดใส่แท็กซี่หลังดื่มปาร์ตี้จนเมา หากนี่เป็นการเกิดใหม่อย่างในนิยายเขาคงปล่อยเลยตามเลยแล้วใช้ชีวิตในฐานะ 'เคียร์' ลูกชายคนเล็กแห่งตระกูลการค้าไอซ์ต่อไปทั้งอย่างนั้น
แต่หากเขาถูกพวกน่าสงสัยนี่จับยัดใส่แคปซูลเพื่อทดลองเกมเสมือนจริง นี่ก็คือการทำงาน มันคือการทำงานล่วงเวลาที่ไม่ถามความเห็นของลูกจ้าง!
คอยดูเถอะถ้ากลับไปได้เมื่อไหร่ผมจะฟ้องกรมแรงงาน!!
["อ อะแฮ่ม! ใจเย็น ๆ ก่อนนะครับคุณเคียร์"]
ผมหยุดนิ่ง ฟังเสียงของใครสักคนที่ทำหน้าที่คล้ายระบบรุ่นเก่าแต่ก็คล้ายประชาสัมพันธ์ผู้ไร้ประสบการณ์ เขามีน้ำเสียงที่นุ่มมากแต่ก็ประหม่าจนดูเหมือนคนขี้อาย
["ก่อนอื่นตอนนี้คุณกำลังอยู่ในโลกแห่งจินตนาการของเฟรินที่ 30892 เป็นโลกแห่งจินตนาการที่เกิดขึ้นจากปลายปากกาของเทพเจ้าระดับอนันตกาล"]
เทพเจ้า?
["ครับ แต่เนื่องจากนามของพระองค์เป็นสิ่งที่สูงส่งมาก แม้แต่การเรียกขานนามของพระองค์โดยตรงก็เป็นสิ่งที่ชาวสวรรค์ไม่อาจเอื้อนเอ่ยได้ ชื่อที่ทุกคนรู้จักกันส่วนใหญ่คือ 'เทพเจ้าแห่งการสรรค์สร้าง ผู้สร้างอารยธรรมเริ่มแรกเมื่อสิ่งมีชีวิตมีสติปัญญา จากบุราณกาลแห่งบาบิโลน และสถิตองค์ภายใต้รูปสามเหลี่ยมอันเป็นต้นกำเนิดแห่งภูมิปัญญาของผู้มีปัญญา' "]
นั่นชื่อเหรอครับ? แน่ใจนะว่าไม่ใช่บทนำของคัมภีร์ไบเบิลหรืออะไรทำนองนั้น?
["หากคุณเคียร์ไม่สะดวกสามารถเรียกขานพระองค์ว่า 'เทพเจ้าแห่งการสรรค์สร้าง' ก็ได้ครับ ท่านเป็นเทพเจ้าที่มีความสามารถในด้านวรรณกรรม บทประพันธ์ กวี ไปจนถึงนวนิยาย 'โลก'ใบนี้เองก็เป็นหนึ่งใน 'โลก' ที่เกิดจากจินตนาการและปลายปากกาของท่าน แต่หลังจากไม่ได้รับการตอบรับจากนักอ่านเท่าที่ควรเรื่องราวของโลกใบนี้จึงถูกทิ้งเอาไว้เบื้องหลังและไม่ได้ถูกเขียนต่อจนจบ...ถ้าจะพูดในระดับภาษาของโลกที่คุณเคียร์จากมา นี่เป็นโลกของนิยายที่ถูกพระเจ้าทอดทิ้งครับ"]
"..."
["หากถามว่าโลกแห่งจินตนาการคืออะไรแล้วล่ะก็ สิ่งแรกที่คุณเคียร์ต้องรู้ก่อนเลยคือโลกถูกแบ่งออกเป็น 3 ประเภทใหญ่ๆ คือ โลกมิติ โลกหลัก และโลกแห่งจินตนาการ โลกมิติเป็นโลกที่เต็มไปด้วยมิติมากมายและเป็นที่อยู่ของเผ่าสวรรค์และเผ่าปีศาจ โลกหลักเป็นโลกที่มนุษย์และสิ่งมีชีวิตทั่วไปดำรงอยู่ภายใต้ 'กฎของเหตุและผล' "]
"..."
["ส่วนโลกแห่งจินตนาการเป็นโลกจำลองขนาดเล็กที่เกิดขึ้นและดับสูญภายใต้ 'จินตนาการ' ของผู้คนในโลกมิติและโลกหลัก โลกใบนี้และโลกของคุณเคียร์เองก็เป็นหนึ่งในโลกเหล่านั้น"]
"...เดี๋ยวนะครับ นี่คุณกำลังจะบอกว่าโลกของผม ไม่สิ ตัวของผมจนถึงตอนนี้เป็นแค่ 'ตัวละคร' ในนิยายเหรอ?"
ชีวิตของผม ช่วงเวลาและความพยายามที่มีมาจนถึงตอนนี้เป็นแค่ 'จินตนาการ' ของใครสักคนเท่านั้นแล้วกำลังจะจบได้ในอีกสักวันหนึ่งเหมือนกับนวนิยาย?
แล้วความพยายามที่ผ่านมาผมล่ะคืออะไร...
แม้เคียร์จะไม่ได้เติบโตในครอบครัวที่ดีเท่าไหร่ แต่เขาก็มีความสุขกับความสำเร็จ ยากลำบากกับการจากลา และพยายามอยู่ทุก ๆ วันมาโดยตลอดแม้ไม่มีใครร่วมยินดีให้กับเขา แต่...
ชีวิตที่ผ่านมาทั้งหมดของเขากลับเป็นแค่ส่วนหนึ่งของ 'จินตนาการ' และไม่ได้เป็นแม้แต่ 'มนุษย์' ด้วยซ้ำ
เสียงของคุณระบบเงียบหายไปสักพักกล่าว
["...คุณเป็นมนุษย์ครับคุณเคียร์ แม้ว่าโลกจินตนาการจะเกิดขึ้นและดับลงนับหลายล้านใบในหนึ่งวัน แต่โลกจินตนาการก็เป็นพื้นฐานที่สามารถกลายเป็นโรคหลักได้หาก 'กฎของเหตุและผล' มีสมบูรณ์พร้อมในตัวของมัน โลกที่คุณกำลังอยู่ตอนนี้เองก็เป็นโลกที่เทพเจ้าแห่งการสรรค์สร้างฯ สร้างขึ้นมาเองกับมือ ทุกอย่างล้วนเต็มไปด้วย 'กฎของเหตุและผล' ทำให้ที่นี่มีแนวโน้มที่จะกลายเป็นโลกหลักได้อย่างง่ายดาย"]
"..."
["หากคุณเคียร์ช่วยพวกเรา 'คุณ' และผู้คนบนโลกใบนี้ก็จะได้กลายเป็น 'มนุษย์' ที่สามารถสร้างเรื่องราวและเส้นทางของตัวเองขึ้นมาได้"]
จากคำบอกเล่าของคุณพนักงาน 'โลก' ที่เคียร์จากมาเป็นโลกของนวนิยาย BL ชื่อดังว่าด้วยเรื่องของนายเอกและพระเอกที่เป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่สมัยอนุบาล แอบชอบกันตั้งแต่เด็กแต่ดันปากแข็งสุดท้ายกว่าจะได้กันสักทีก็เป็นวัยทำงานสร้างเนื้อสร้างตัวกันไปแล้ว
อ่านถึงตรงนี้คงสงสัยกันสินะว่า 'ตัวเอก' โลกของผมเป็นใครกันแน่?
ครับ เขาคือหัวหน้าทีมที่ใช้เท้าคีบเรซูเม่ของผมขึ้นมาเอง
บริษัทเกมที่ผมทำจะว่าใหญ่ก็ใหญ่ ฐานเงินเดือนดี แต่นี่ก็เป็นเพียงบริษัทย่อยที่มาตั้งในประเทศเท่านั้น นาน ๆ ทีจะมีคนต่างชาติที่มาจากบริษัทแม่แวะเวียนเข้ามาตรวจงาน
จนถึงตอนนี้เคียร์และทุกคนในบริษัทต่างก็คิดว่าบริษัทแม่ที่พวกเขาทำงานอยู่คงตั้งอยู่ที่ไหนสักแห่งในต่างประเทศ จนหลังจากได้ฟังคุณพนักงานที่อธิบายผ่านวิทยาการฮอร์โมนแอมเบอร์อยู่นานเคียร์ก็ได้รู้ว่าบริษัทแม่แท้จริงแล้วตั้งอยู่ในโลกมิติ
แถมยังเป็นโลกมิติที่เต็มไปด้วยเผ่าสวรรค์ เทพเจ้าผู้ปกครองโลกต่างๆ และสัตว์วิเศษอันเป็นสัญลักษณ์ของพระองค์อีก และในตอนนี้เองคุณพนักงานหนุ่มก็กำลังติดต่อกับเขาผ่านจิตโดยตรงจากบริษัทแม่เช่นกัน
'ถ้างั้นเขาก็เป็นเทวดาเหรอ?'
"แล้วผมต้องทำยังไงต่อ?"
["อย่างที่ผมบอกคุณไปก่อนหน้านี้ว่าแม้ที่นี่จะมี 'กฎของเหตุและผล' อย่างสมบูรณ์ที่พร้อมจะพัฒนาให้กลายเป็นโลกหลักแต่เพราะเทพเจ้าแห่งการสรรค์สร้างฯ ได้ละทิ้งที่นี่ไปแล้วทำให้ 'โลก' ตอนนี้ขาดแก่นแท้อันเป็นหัวใจหลักที่ควรมี"]
แก่นแท้?
["ฟังถึงตรงนี้คุณอาจจะยังสับสนแต่ในทางเทคนิค 'แก่นแท้' ก็คือรูปแบบความเชื่อแบบหนึ่ง โลกแห่งจินตนาการถือกำเนิดเกิดขึ้นได้จากความเชื่อของคนคนหนึ่ง และการที่มีผู้คนเชื่อในสิ่งสิ่งหนึ่งมากขึ้นเรื่อย ๆ อย่างแรงกล้า สิ่งนั้นจะกลายเป็นแก่นแท้ของโลกใบนั้น"]
ไม่ว่ากับพระเจ้า ต้นไม้ นิทานปรัมปรา หรือบุคคลใดบุคคลหนึ่งใน 'โลก' ใบนั้น
หรือพูดในอีกมุมหนึ่ง การมีคนพูดถึง 'เรื่องราว' ของสิ่งสิ่งนั้นมากเท่าไหร่ สิ่งนั้นก็จะทำให้ 'โลก' ใบนั้นมีจริงขึ้นมาและไม่ใช่ 'จินตนาการ' อีกต่อไป
คุณพนักงานยังกล่าวอีกว่า แม้แต่ตำนานนางเงือก เทพเจ้าโอลิมปัส หรือ 7 บาปจากนรก พวกเขาล้วนเกิดขึ้นจากจินตนาการ กลายเป็นโลกหลัก และยิ่งมีคนจากโลกอื่น ๆ เชื่อมั่นใน 'เรื่องราว' ของพวกเขา 'โลก' ใบนั้นก็ถูกอัปเกรดให้กลายเป็นโลกมิติที่มีพลังอำนาจมากกว่ามนุษย์ทั่วไป
ถูกเล่าขานจากปากต่อปากของ 'มนุษย์' ในโลกหลัก จากนั้นเรื่องราวของพวกเขาจึงตกผลึกแล้วสืบทอดลงมายังโลกแห่งจินตนาการซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างไม่มีจุดจบ
'โลก' ของเคียร์จึงเต็มไปด้วย 'เรื่องราว' เก่าแก่มากมายดั่งนิทานหลอกเด็กอย่างไม่ต้องสงสัย
แน่นอนว่ามนุษย์ที่สร้าง 'เรื่องราว' แล้วได้กลายเป็นพระเจ้าก็มีเช่นกัน
"แล้วจะเกิดอะไรขึ้นถ้าไม่มีแก่นแท้ล่ะครับ?"
["เป็นคำถามที่ดีมากครับคุณเคียร์"]
คุณพนักงานตอบรับอย่างใจดีราวคุณครูที่กำลังสอนเด็ก จากนั้นเสียงกระดาษจึงถูกพลิกไปมาจากฝั่งนั้น
["หากโลกหลักที่มีความเชื่อใน 'แก่นแท้' ของพวกเขาลดลง 'แก่นแท้' ของพวกเขาจะอ่อนแอลงแล้วทำให้โลกใบนั้นเสื่อมถอยแล้วสูญสลายไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง...อย่างกรณีของโลกหลักที่เพิ่มดับสูญไปเมื่อเร็ว ๆ นี้มีแก่นแท้เป็น 'ผืนแผ่นดิน' ที่ผลิตแร่ต่างๆ แต่หลังจากผู้คนร่ำรวยจากการขุดเหมืองแร่และไม่เคยสนใจผืนแผ่นดินอีกต่อไป โลกใบนั้นก็ได้พุ่งชนดาวฤกษ์แล้วดับสูญไปอย่างรวดเร็วภายในเวลาเพียง 200 ปีเท่านั้น"]
"เอิ่ม..."
["แต่ไม่ต้องกังวลนะครับ เพราะบน 'โลก' ที่คุณอยู่ตอนนี้อยู่ห่างไกลดาวฤกษ์มาก แล้วมนุษย์เองก็ยังไม่มีสติปัญญาพอที่จะคำนวณดาราศาสตร์อย่างแม่นยำ 'กฎของเหตุและผล' ในส่วนนั้นจึงยังแทบไม่ส่งผลกระทบใด ๆ ตราบใดที่มนุษย์ไม่มีวิทยาการที่ก้าวล้ำ นำว่าโชคดีเลยล่ะครับที่ 'โลก' ใบนั้นเชื่อเรื่องตำนานปรัมปรามากกว่าวิศวกรรม"]
แม้จะเป็นคำตอบที่น่าเชื่อถือแต่ก็ไม่ได้ช่วยให้โล่งใจเลยสักนิด
"ถ้างั้นผมต้องทำอะไรบ้างครับ?"
สิ่งที่คุณพนักงานพูดมาจนถึงตอนนี้มีแต่การบอกถึง 'เรื่องราว' และ 'แก่นแท้' เท่านั้น แม้ว่าเคียร์จะไม่ได้ฉลาดหลักแหลมอะไรมากนักแต่เขาก็จำเป็นต้องเก็บเกี่ยวข้อมูลให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อวางแผนสิ่งต่าง ๆ ได้อย่างรอบคอบ
["ง่ายนิดเดียวครับ เพียงแค่คุณเคียร์ช่วยเหลือตัวเอกของโลกใบนี้สร้าง 'เรื่องราว' ของตนขึ้นมาเพื่อรองรับความน่าจะเป็นของเหตุและผล 'โลก' ใบนี้ก็จะยอมรับเขาให้กลายเป็นแก่นแท้แล้วอัปเกรดด้วยตัวของมันให้กลายเป็นโลกหลัก"]
"ต้องเป็นตัวเอกเท่านั้นเหรอครับ?"
["ไม่จำเป็นครับ แต่เพราะเหตุและผลของโลกนี้ถูกเล่าผ่านมุมมองของตัวเอกมาตั้งแต่แรก ไม่ว่าจะหยดน้ำ อากาศ หรือแม้แต่สิ่งที่ผู้คนกล่าวขานว่าเหนือธรรมชาติ ทุกอย่างล้วนเคลื่อนผ่านไปตามกาลเวลาภายใต้การมองเห็นเขา การสร้าง 'เรื่องราว' ผ่านตัวเอกที่เป็นศูนย์รวมของเรื่องราวนี้อยู่แล้วจึงเป็นสิ่งที่ทุกอย่างสามารถยอมรับเขาได้ง่ายดายมากกว่าสิ่งอื่นใด"]
'โลก' ใบนี้สร้างขึ้นมาเพื่อเขา
แล้วพระเจ้าก็ห่วงใยเขาก่อนที่ 'โลก' ใบนี้จะถูกสร้างขึ้นมาเพื่ออีกฝ่าย
นั่นเป็นสิ่งที่คุณพนักงานกล่าว
แล้วเคียร์เองก็รู้สึกอิจฉาตัวเอกของโลกใบนี้อย่างจับใจ
ไม่สิ เขาอิจฉาทุกคนที่เป็นตัวเอกเลยมากกว่า ไม่ว่าจะหัวหน้าของเขาที่อยู่ใน 'โลก' นั้น หรือแม้กระทั่งตัวเอกของ 'โลก' ที่ยังไม่เคยแม้แต่จะเห็นหน้า
[" 'เอครินาส' นั่นเป็นชื่อของตัวเอกบนโลกใบนี้ หรืออีกชื่อหนึ่งก็คือ 'คิมหันต์' "]
"ห้ะ?"
ทำไมชื่อเขาถึงเหมือนคนไทยแบบนั้นล่ะ?
แม้เคียร์จะรู้สึกสงสัย แต่เมื่อคุณพนักงานกำลังตื่นเต้นอีกฝ่ายจึงไม่หยุดที่จะพูดสิ่งที่ตนเองรอคอยมาเป็นเวลานาน
["เพียงแค่คุณพาเขาไปให้ถึงจุดจบของ 'เรื่องราว' ที่น่าจดจำแล้วได้กลายเป็น 'พระเจ้า' การทดสอบเบต้าครั้งนี้ก็จะเสร็จสิ้น ในทางกลับกันเนื่องจากโชคชะตาที่เหมือนกับเส้นด้ายแห่งชีวิตที่ปลายปากกาของเทพเจ้าแห่งการสรรค์สร้างฯ ลากต่อไปไม่จบทำให้ระหว่างทางของเขาอาจเต็มไปด้วยอันตรายและเสียชีวิตลงได้ ทางบอสของเราจึงมอบสิทธิ์พิเศษให้คุณเคียร์สามารถตายได้ไม่จำกัดเพื่อทำหน้าที่ช่วยเหลือคุณเอครินาสครับ!"]
"..."
เคียร์กะพริบตาปริบไม่เข้าใจแต่คุณพนักงานยังคงพูดต่อไปด้วยความสดใส
["ยอดเยี่ยมไปเลยใช่ไหมครับ? ปกติแล้วบอสของเราจะไม่ค่อยใช้พลังของตนเองเท่าไหร่ แต่นี่เป็นโอกาสคุณสามารถลิ้มรสการตายได้อย่างไม่จำกัด แต่ถึงอย่างนั้นก็อย่าใช้โดยไม่คิดหน้าคิดหลังนะครับ"]
เดี๋ยวนะครับคุณพนักงาน....อะไรคือตายไม่จำกัด?
ไหนว่างานนี้ง่ายนิดเดียวไงครับ?
["เนื่องจาก 'โลก' นี้เป็นโลกที่ถูกทิ้งไว้และแทบไม่มีใครอ่านต่อ แม้จะมีสมดุลมากแต่ก็เปรอะบางเหมือนกับแก้วน้ำ หากตัวเอกอย่างคุณเอครินาสตาย โลกใบนี้ก็จะล่มสลายเช่นกัน"]
"อะไรนะครับ?"
เพราะงั้นก็เลยขอให้ผมวิ่งออกไปตายแทนเหรอ? นี่พวกเขาสั่งให้ผมมาเป็นกระสอบทรายแทนพระเอกแล้วอ้างว่าเป็นการทดสอบเบต้าเกมเนี่ยนะ?
เคียร์รู้สึกปวดหัว เขาต้องการที่จะพบทนาย ไม่สิ เขาต้องการยื่นใบลาออกจากบริษัทแล้วฟ้องกรมแรงงานมันเดี๋ยวนี้เลยด้วยซ้ำ แต่ตอนนั้นเองที่คุณพนักงานพูดขึ้น
["ถ้าคุณเคียร์ทำงานนี้สำเร็จทางบริษัทของเรายังมีค่าตอบแทนเล็กๆ น้อยๆ สำหรับความยากลำบากของคุณในครั้งนี้เป็นจำนวนเงิน 30 ล้านเหรียญทอง"]
เคียร์ที่กำลังปวดขมับหันขวับไปทางหน้าต่างเกมเก่า ๆ ที่อยู่ในอากาศ
"30 ล้าน? แถมยังเป็นเหรียญทองด้วยเหรอครับ?"
'หนึ่งเหรียญทองก็เท่ากับทองหลายบาทในโลกเก่าเขาเลยนะ นี่พวกเขาจะให้ผมจริงเหรอ?'
ท่านพนักงานเองก็เหมือนจะรู้ปฏิกิริยากล่าวเสียงหล่อหวานย้ำอีกครั้งถึงความเป็นจริง
["30 ล้านจริง ๆ ครับ แล้วก็ทำจากทองไม่ใช่เหรียญเงินธรรมดาอีกทั้งยังมีสวัสดิการลดหย่อนสินค้าภายในเครือธุรกิจสามปี บัตรกำนัลส่วนลด ได้ขอพรจากบอสหนึ่งข้อ แล้วยังรวมไปถึงการรับรองสวัสดิภาพของคุณหลักแห่งจินตนาการแอมเบอร์ที่ 25310 ของคุณสิ้นสุดลงเช่นกัน..."]
โดยไม่ได้สนใจสวัสดิการต่าง ๆ ที่ถูกร่ายออกมาเป็นหางเว่า เคียร์ที่ได้เห็นจำนวนเงินมหาศาลก็หน้ามืดตามัวรับปากไปอย่างรวดเร็ว
"วางใจปล่อยให้เป็นหน้าที่ผมได้เลยครับคุณพนักงาน 30 ล้านของคุณ ผมจะดูแลเป็นอย่างดีเลย!"
["นั่นเป็นสิ่งที่คุณโฟกัสเหรอครับ?"]
