ไพริน สาวน้อยวัย16 ปีได้เห็นว่าจริงๆแล้วที่พ่อให้เธอมาหาได้ปีล่ะครั้งเพราะฉันคือลูกเมียน้อย เลยตัดสินใจเรียนจนได้อยู่ห้องกิ๊ฟแล้วพวกเราก็โดนวางยาพิษ โชคชะตาก็ทำให้ฉันและเพื่อนๆย้อนเวลากลับไปเมื่อสามปีที่แล้วเพื่อตามหาคนร้าย
รัก,ดราม่า,อาชญากรรม,ไทย,ชาย-หญิง,มหาวิทยาลัย,ย้อนเวลา,แก้ไขอดีต,วัยรุ่น,โรงเรียนไทย,นิยายชายหญิง,นิยายรักชายหญิง,นิยายรัก ,นิยายรัก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ไดอารี่สีชาด
ไพริน สาวน้อยวัย16 ปีได้เห็นว่าจริงๆแล้วที่พ่อให้เธอมาหาได้ปีล่ะครั้งเพราะฉันคือลูกเมียน้อย เลยตัดสินใจเรียนจนได้อยู่ห้องกิ๊ฟแล้วพวกเราก็โดนวางยาพิษ โชคชะตาก็ทำให้ฉันและเพื่อนๆย้อนเวลากลับไปเมื่อสามปีที่แล้วเพื่อตามหาคนร้าย
ไดอารี่หน้าที่ 21
HBD นะคะที่รัก
ตอนนี้ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม หลังจากที่ฉันฟื้นขึ้นมาทางผู้อำนวยการ ให้ฉันหยุดพัก หลังจะพักเต็มที่แล้วฉันก็กลับไปจัดการทั้งงานการแสดง การเรียนส่วนเรื่องการสอบ ฉันต้องไปร่วมนั่งสอบพร้อมกับเพื่อนห้องธรรมดาทุกคนต่างงงและสงสัยว่าฉันมาทำอะไรที่นี่ แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับฉัน ภายในห้องสอบตรงที่ฉันนั่งต่อจากคนสุดท้ายของห้อง จากที่ฉันแอบมองข้อสอบของเพื่อนข้างๆ บอกเลยว่าไม่ได้ง่ายและก็ไม่ได้ยากมากสำหรับฉัน พอได้เวลาฉันก็ทำข้อสอบของตัวเองเสร็จโดยใช้เวลาประมาณ3ชั่วโมงกว่าในการทำข้อสอบ ทุกคนในห้องสอบตกใจกันหมดเพราะตอนนี้พึ่งจะ10.45 ฉันก็ทำข้อสอบเสร็จทั้งหมด โรงเรียนนี้ไม่ได้มีตารางสอบแบบที่อื่นแค่มาสอบแล้วทำข้อสอบทั้งหมดพร้อมกันในเวลา08.30ถึง11.30 ทุกคนสามารถขอข้อสอบวิชาไหนก็ได้มา3วิชาแล้วจะทำอันไหนก่อนหลังก็ได้แต่ต้องทำให้เสร็จภายในเวลาที่กำหนดไว้ แต่ตรงกันข้ามกับห้องกิ๊ฟที่ต้องทำทั้งหมดให้เสร็จภายในเวลา12.30
“เธอแน่ใจแล้วใช่ไหมที่จะส่ง” คุณครูถามฉันก่อนที่ฉันจะยิ้มให้แล้วไหว้ท่านแล้วเดินออกมาจากห้องสอบ เดินไปไม่ไกลแล้วก็เจอเต้และมิเกลที่นั่งเล่นมือถือรออยู่
“แล้วจะไปไหนต่อดีคะ” คนที่ถามฉันคือเต้แน่นอนว่าหลังจากวันนั้นเขาเปลี่ยนเป็นคนที่น่ารักมากจากพ่อหนุ่มโรคบ้ากามคนนั้นกลายเป็นคนที่มักจะทำอะไรด้วยเหตุผลตลอดแถมยิ่งเวลาพูดชอบเติมคะ/ค่ะ ตลอด
“ไปกินข้าวที่บ้านน้าสาครับ” ฉันบอกกับเตแล้วก็มีคนมากอดเอวฉันไว้นั้นคือมิเกล
“รินจ้าเรามีงานต้องทำต่อนะจ๊ะ เธอลืมหรอเปล่า” มิเกลเดินมาบอกแล้วก็ลากฉันไปขึ้นรถที่มี พี่ฮาร์ทนั่งคอยอยู่แล้วพี่แกก็เป็นผู้จัดการของฉัน มิเกล พี่บี พี่แอล ด้วย
"เอาล่ะวันนี้ต้องไปทำงานหลายที่สู้ๆ นะจ๊ะเด็กๆ " พี่ฮาร์ทบอกพวกเราแล้วพี่แกก็หยีบจนถึงที่หมาย ไม่นานก็ถึงกองถ่ายแล้วพวกเราก็แสดงกันจนจบ เพราะฉากที่ไม่ต้องมีฉันพวกพี่แกถ่ายกันไว้แล้ว เรื่องนี้คือ รักสุดท้ายคือเธอ เป็นเรื่องที่ยอมรับเลยว่าสนุกแต่เสียดายที่ฉันออกน้อยมากแต่ก็นั้นแหละเพราะเป็นมันแบบนี้แต่แรกอยู่แล้ว
"หลับตาก่อนสิจ๊ะ" ฉันหลับตาก่อนจะได้ยินคนจุดไฟแช็คและรอบข้างจากที่ดูวุ่นวายก็เริ่มมีเสียงซุบซิบกันเรื่องความหล่อของใครสักคนเพราะฉันได้ยินเสียงคนพูด
"Happy birthday to you Happy birthday to you Happy birthday Happy birthday Happy birthday to you " ทุกคนในกองร้องเพลงให้ฉันพอฉันลืมตาก็ต้องตกใจ เพราะคนที่ถือเค้กมาให้คือ เต้ ส่วนเค้กที่ถือมาให้มันคือเค้กที่ทำมาจากบะหมื่ข้างบนประดับด้วยหมูแดง หมูเด๋ง และเทียนที่เป็นเลข 16ปักอยู่ฉันเลยอธิษฐานแล้วเป่าเทียน
"ขอบคุณทุกคนนะคะสำหรับเค้ก" ฉันยิ้มออกมาด้วยความดีใจเพราะรอบนี้ไม่ได้มีแค่ครอบครัว เพื่อน แต่มีแฟนคลับมาให้ของขวัญด้วย ก่อนที่พวกเราจะแบ่งเค้กกันเพราะไม่ได้มีแค่ เค้กบะหมื่ มีเค้กแซลมอน เค้กแฮมเบอร์เกอร์ และเค้กอีกมากมายที่เป็นเค้กของคาวทั้งหมด แน่นอกจากคนในกอง นักแสดงแล้วก็รวมไปถึงแฟนคลับก็ได้กินกัน
พวกเราทานเค้กและเล่นกิจกรรมที่แฟนคลับเตรียมไว้ให้โดยกิจกรรมมีชื่อว่า ปรบมือแนะนำตัว โดยพวกเราทั้ง 10 คนนั่งอยู่ในวงกลมแล้วก็มีแฟนคลับที่เล่นกิจกรรมชนะก่อนหน้ามาร่วมด้วย 10คน
"น้องชื่ออะไร น้องชื่ออะไร" พี่ฮาร์ทให้สัญญาณเริ่มแล้วคนแรกที่โดนก็คือแฟนคลับ
"ผมชื่อ ตี๋ ผมชื่อ ตี๋ ชอบทำท่าอย่างนี้ๆ" คนแรกผ่านแล้วกติกาของทางนี้คือใครโดนแล้วต้องผูกโบร์สีส้ม แล้วคนต่อไปที่โดนก็คือ
"ผมชื่อเดช ผมชื่อ เดช ชอบนอนขอบคุณครับ" เดชเล่นเอาทุกคนที่อยู่ตรงนี้สตั้นกันหมดก่อนจะไปต่อเรื่องๆ จนมาถึงหยก
"เราชื่อหยก เราชื่อหยก ชอบทำอย่างนี้ๆ" ไอที่ทำคือการจูบมังกรนี้แหละเลยทำให้สมาคมคนโสดไม่ถูกใจสิ่งนี้อย่างมาก (เลม่อนเองก็ถูกใจสิ่งนี้)
"แบบนี้มันจะดีเหรอคะพี่" ฉันถามพี่แอลเพราะดูมันจะไม่ดีเนื่องจากในงานนี้ทางเราอนุญาตใช้ไลฟ์สดได้ฉันกลัวมันจะมีปัญหาขึ้น ก่อนที่พี่ฮาร์ทจะทำให้ฉันสบายใจแล้วก็มาถึงคนที่ฉันกลัวที่สุดคือเต้
"ผมชื่อเต้ ผมชื่อเต้ ชอบทำเพื่อนอย่างนี้ๆ" ไอที่ทำคือการเอาปีบมาคุมหัวเดชแล้วตบหัวแล้วทั้งคู่ก็วิ่งไล่แตะกันมันเหมือนหนูกับแมวเลย จากที่ฉันกลัวว่าเต้จะจูบก็ทำให้ฉันใจเย็นแล้วทุกคนก็พร้อมร้อง
"น้องชื่ออะไร น้องชื่ออะไร " ทุกคนปรบมือเป็นจังหวะแล้วฉันก็ ตอบกลับ
"หนูชื่อไพริน หนูชื่อไพริน ชอบเต้นอย่างนี้ๆ" ท่าที่เต้นทำให้พี่ฮาร์ทต้องให้คนในกองที่ดูแลเรื่องเครื่องเสียงเปิดเพลง DONG จากงานวันเกิดก็กลายเป็นปาร์ตี้งานวันเกิดเพราะเต้นกันไม่สนใจเลยว่าตอนนี้พวกเราอยู่ชั้นบนสุดของห้างจนพนักงานเดินมาบอกพี่เนซึ่งเป็นผู้กำกับหนังว่า ตอนนี้ห้างจะปิดแล้วจากจะจัดปาร์ตี้ก็กลายมาเป็นการขนอุปกรณ์ออกจากสถานที่เพราะพรุ่งนี้มีอีกค่ายเขาใช้สถานที่ แฟนคลับก็น่ารักมากมาช่วยกันเก็บของจนเสร็จประมาณ 20.00 น. ก่อนกลับพวกเราให้ทุกคนเขียนที่อยู่ของตัวเองทิ้งไว้เพราะพวกเราจะส่งภาพพร้อมลายเซ็นไปให้ที่บ้าน
"เอาล่ะกลับโรงเรียนกันจ้า พรุ่งนี้มีเรียนนิ" พี่แอลกับพี่บีบอกก่อนที่พวกเราจะแยกกันขึ้นรถเพราะรถที่พวกเรามาคือ รถ Honda Civic Hatchback ที่พี่บีเป็นคนขับมา
"รินพี่ให้ยืมหูแมวไหม" พี่บีพูดในขณะขับรถพี่แอลก็หยอกล้อกันส่วนมิเกลก็ซบไหลกร ส่วนฉันก็นั่งชมวิวทางกลับโรงเรียน ใช้เวลาไม่นานพวกเราก็ถึงโรงเรียน
"ที่พี่บอกหนูตอนนั้น พี่ขออยู่แบบสงบก่อนนะคะ" ฉันฟังก่อนที่จะออกจากลิฟต์พร้อมกับ มิเกลและกร จากนั้นพวกเราก็แยกเข้าห้องกันส่วนฉันนั้นเดินไปทำธุระส่วนตัวในห้องตัวเองก่อนจะไปห้องเต้
หลังจากเหตุการณ์วันนั้นจบลงของที่มีมนต์ทั้งหมดพ่อของเต้เอากลับบ้าน ส่วนทางเต้นั้นเหมือนจะกำลังเตรียมเซอร์ไพรส์อะไรสักอย่างดูจากท่าทางคงใหญ่หน้าดู
"เต้เราเข้าไปแล้วนะ" ฉันเดินเข้าไปในห้องเต้ชุดที่ฉันใส่คือชุดนอนลายเป็ด ส่วนเต้นั้นใส่กางเกงบ๊อกเซอร์เดินออกมาจากห้องน้ำ มีหยดน้ำเกาะติดอยู่มันชั่งดูเซ็กซี่มาก
"มองขนาดนี้จะกินผมเหรอ" เต้ยื่นหน้าเข้ามาหา จนตอนนี้ฉันหน้าแดงจนเหมือนลูกพืชแล้ว เต้เลยเข้ามากอดฉันแล้วบรรยากาศในห้องคือปิดไฟและมีเทียนหอมสีแดงแล้วก็ปิดหน้าต่างเพื่อไม่ให้ไฟข้างนอกห้องนอนเข้ามา เพราะด้วยความว่าห้องเต้ติดถนนใหญ่เลยทำให้บรรยากาศมันโรแมนติกมาก
"สุขสันต์วันเกิดนะคะที่รัก" แล้วเต้ก็ยื่นกล่องของขวัญมาให้ พอฉันเปิดออกมาก็พบกับ ต่างหูหนีบ โดยเป็นจี้ไพรินสีน้ำเงินซึ่งมันสวยมาก ฉันเลยวางของแล้วกอดเต้พร้อมน้ำตาแห่งความสุข
"ถ้ารินชอบผมก็ดีใจนะ" เต้บอกก่อนที่ฉันจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดผมพร้อมไดร์เป่าผม มาเป่าให้เต้มันชั่งดูโรแมนติกและน่ารักในเวลาเดียวกัน
"ผมเต้นิ่มจังเลยนะครับ" ฉันบอกกับเต้โดยที่ใช้เวลาไม่นานพวกเราก็นอนกันแล้วไม่ลืมที่จะกอดกัน โดยที่ในห้องมีแต่ความมืดพวกเราได้รับไออุ่นจากกันละกัน แล้วไม่นานพวกเราก็หลับไป ในความฝันที่ฉันเห็นคือเด็กคนหนึ่งที่กำลังร้องไห้อยู่ฉันเลยอุ้มเด็กคนนั้นไว้ เพื่อให้หายร้องไม่นานเด็กคนนั้นก็ทำให้ฉันต้องกลัวเพราะอยู่ดีๆ จากเด็กทารกก็ขยายใหญ่ขึ้นจนเด็กโต แล้วฉันก็สะดุ้งขึ้นมาแน่นอนว่านอกจากฉันที่ตื่นแล้วเต้เองก็เป็นเช่นกันพวกเราเลยเดินออกจากห้องไปแต่ไม่ได้มีแค่ฉันและเต้แต่มีทุกคนที่พร้อมใจกันเดินลงบันไดหนีไฟเพื่อจุดหมายนั้นคือพระพุทธรูปที่เป็นพระประจำโรงเรียน
จบ