ไพริน สาวน้อยวัย16 ปีได้เห็นว่าจริงๆแล้วที่พ่อให้เธอมาหาได้ปีล่ะครั้งเพราะฉันคือลูกเมียน้อย เลยตัดสินใจเรียนจนได้อยู่ห้องกิ๊ฟแล้วพวกเราก็โดนวางยาพิษ โชคชะตาก็ทำให้ฉันและเพื่อนๆย้อนเวลากลับไปเมื่อสามปีที่แล้วเพื่อตามหาคนร้าย
รัก,ดราม่า,อาชญากรรม,ไทย,ชาย-หญิง,มหาวิทยาลัย,ย้อนเวลา,แก้ไขอดีต,วัยรุ่น,โรงเรียนไทย,นิยายชายหญิง,นิยายรักชายหญิง,นิยายรัก ,นิยายรัก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ไดอารี่สีชาด
ไพริน สาวน้อยวัย16 ปีได้เห็นว่าจริงๆแล้วที่พ่อให้เธอมาหาได้ปีล่ะครั้งเพราะฉันคือลูกเมียน้อย เลยตัดสินใจเรียนจนได้อยู่ห้องกิ๊ฟแล้วพวกเราก็โดนวางยาพิษ โชคชะตาก็ทำให้ฉันและเพื่อนๆย้อนเวลากลับไปเมื่อสามปีที่แล้วเพื่อตามหาคนร้าย
ไดอารี่หน้าที่ 24
ได้เวลาสนุกแล้วสิ 2
"วาวี่เป็นอะไรเหรอ" เดช คริสตัล เดินมาถามด้วยอาการเป็นห่วง ส่วนกรและมิเกลจากที่กำลังจัดเสื้อผ้าต้องเรียบเดินมาหาวาวี่ด้วยความเป็นห่วง
“ฉันแค่หมดแรงก็แค่นั้นเองไม่อะไรหรอกจ้า” วาวี่พูดแล้วอยู่ดีๆ คีตะก็ทำในสิ่งที่พวกเราไม่คาดคิด นั้นคือการพูดภาษาญี่ปุ่น
“ついにあなたを見つけました、恋人。” (ในที่สุดฉันก็พบคุณที่รัก) ทุกคนในห้องต่างตกใจกับคำพูดของคีตะโดนเฉพาะวาวี่ที่เก่งภาษาญี่ปุ่นและเกาหลีที่น่าจะแปลความหมายได้หมด แล้วคีตะก็วางวาวี่บนโซฟาอย่างนุ่มนวล
“เดี๋ยว…..นะคีตะนายหมายความว่าไงฉันไม่เคยเจอกันมาก่อนเลยนะ” วาวี่ที่ตอนนี้ทั้งเขินและสงสัยกับประโยคที่คีตะพูด เต้ที่มาโดนไม่ดูบรรยากาศว่าเป็นไงก็ชวนเล่นไพ่ ก็ได้เดินกลับห้อง แล้วคีตะก็เหมือนจะหยิบภาพออกมาแล้วพอมองดูแล้วเหมือนกับที่วาวี่มีแถมน่าจะเป็น ตอนอยู่ม.1เพราะในรูปมีดาวที่เสื้อแค่1ดวง
“จะเป็นไปได้ไงล่ะ ในตอนนี้นั้นฉันไม่เคยเจอคีตะเลยแล้วก็ไม่เคยเล่นแชทบอทเหมือนรินนะ” วาวี่พูดออกมาจนฉันที่อยู่นิ่งๆ อยู่ถึงกับสตั้น เพราะฉันก็อยู่ดีๆ ก็โดนลูกหลง
"เราว่าชั่งเรื่องนั้นแล้วมาซ้อมเล่นเกมกันเถอะ" มิเกลบอกแล้วเปิดเกมรอ จนเวลาผ่านไปก็ประมาณ21.00น. เต้ก็เข้ามาพร้อมกับสำรับไพ่โดยเกมเล่นคือ 21 กติกาก็ง่ายๆ ใครได้21แต้มหรือใกล้เคียงกับ21แต่ห้ามมากว่า21ก็คือผู้ชนะและสามารถสั่งคนที่ได้แต้มน้อยสุดพูดหรือทำอะไรก็ได้ที่ คนชนะอยู่รู้หรือเห็น แล้วแน่นอนว่ามันคือการพนันโดนมีทางเลือกเดิมพันอยู่2อย่างคือ เงินหรือไม่ก็เหล้าช๊อต ถ้าใช้เงินจะลง100 บาทส่วนเหล้านั้น1ช๊อตต่อ1เกม ส่วนเจ้ามือของพวกเราก็คือ พี่ฝ้ายผู้เป็นลูกสาวของเลขาส่วนตัวน้านุ๊ก
ก่อนเริ่มเกมก็ต้องว่างเดิมพันโดยทุกคนเริ่มด้วยการวางเงินทั้งหมด พอเงินเดิมพันครบเจ้ามือก็แจกไพ่ ดูจากสีหน้าของทุกคนแล้วคงได้ของเลขไม่ดี แต่สำหรับฉันตาแรกก็ได้21เลย เจ้ามือเลยบอกว่าเริ่มเดิมพัน
“ผมเกทับ” คนแรกที่เกทับคือเต้โดยลงไป100บาทแล้วคนที่เล่นต่อไปก็คือ เดชแล้วเจ้าตัวเลือกหมอบ คนต่อไปก็คือกรได้เลือกจั่วไพ่เพิ่ม ต่อมาก็คือคริสตัลเลือกจะเกทับเพิ่ม200บาท จากที่เคยได้ยินจากเดชว่าคริสตัลเคยเล่นจนเจ้ามือหมดตัวมาแล้วด้วยถึงจะเป็นวงไพ่เถื่อนก็เถอะแล้วนั้นก็เป็นจุดเริ่มต้นที่พวกเขาเจอกัน ต่อไปก็คือมิเกลดูเหมือนว่าจะเลือกหมอบ ตอนนี้ก็ถึงตาวาวี่แต่ก็ถูกคีตะให้หมอบแล้วก็พาออกจากวงไพ่ เลยมาถึงตาฉันเลยตัดสินใจเกทับไป1,000 บาท เลยทำให้เห็นเต้ยิ้มจนเห็นเขี้ยวเล็กน้อยออกมาแล้วก็เกทับไปอีก2,000บาท จากที่ทุกคนอยากไปต่อก็เริ่มหมอบกันแทบจะหมด จนตอนนี้เหลือ เต้ คริสตัล ฉัน ฉันเกทับกันจนเกินคำว่าเล่นกันสนุกแล้วแต่มันกลายเป็นสงครามจนตอนนี้เงินเดิมพันถึง50,000บาทแล้ว
“เปิดไพ่” พวกเราทั้ง 3 ก็หงายไพ่แล้วคนที่มีน้อยสุดคือมิเกลที่มีอยู่ 10 ส่วนเต้มีอยู่16 มันเลยทำให้ฉันชนะแล้วเงินทั้งหมด 50,700 บาทต้องเป็นของฉันโดยฉันให้ค่าปิดปากกับพี่ฝ้ายเป็นไวน์ขาวที่ราคาตกอยู่ 1,500 พี่เขาไป ส่วนบทลงโทษคนแพ้ก็คือ
"คริสตัลไหนเธอเคยบอกว่าเจอกับเดชที่วงไพ่แล้วเงินที่ใช้อยู่นี้ได้มาจากไหนเอ๋ย" ฉันถามคริสตัลโดยมีคนอยากรู้จำนวนมากโดยเฉพาะเดชผู้เป็นแฟนของคริสตัล
"ฉันได้มากจาก….." คริสตัลบอกก่อนที่จะเริ่มมีน้ำใสๆ ไหลอาบแก้มจน เดชเข้ามาปลอบแล้วก็พูดในสิ่งที่พวกเราไม่คิด ว่าจะได้ยินจากคนที่จะเป็นสามีในอนาคต
"ผมจะทำทุกอย่างให้คริสตัลได้ใช้ชีวิตเหมือนเจ้าหญิงและได้มีความสุขแบบที่คริสตัลอยากเป็น แต่ผมขออย่างเดียวคือเล่นพนันให้มันเบาๆ หน่อยนะครับ" หนุ่มที่หน้าตาดูเย็นชาอย่างเดชพูดแบบนี้มันเลยทำให้จากที่ทุกอย่างดูปกติกลายเป็นโรแมนติกขึ้นมา ฉัน มิเกล และ วาวี่ที่มาตอนไหนก็ไม่รู้ถึงกันต้องเอายาดมมาดมกันคนล่ะหลอดส่วนเต้ กร คีตะ ก็เดินกลับห้องแล้วปล่อยให้พวกนั้นหวานกัน
"เดชอะ แต่ฉันจะพยายยามลดให้ได้นะแล้วไอที่จะให้ใช้ชีวิตแบบเจ้าหญิงฉันขอปฏิเสธนะ" จากที่โรแมนติกก็กลายเป็นความรู้สึกแปลกๆ โดยพวกเราทั้ง 3 (เผือก) คน ก็สงสัยแล้วก็รุมถามคริสตัลกัน ก่อนจะได้คำตอบ นั้นก็คือครอบครัวของนางไม่อยากให้ลูกๆ ทุกคนทำตัวเป็นผู้ดีจนลืมรากฐานของตระกูลกรีนวิช ตอนนี้เองก็ไม่ได้ครอบครัวที่มีฐานะทางสังคมที่มั่นคลั่งเหมือนสมัยคุณตาและก็มีศัตรุรอบตัวแม้ขนาดคนรอบตัวอย่างพี่ชายของฉันเองก็เหมือนกัน
"แต่ฉันว่ามันไม่เกี่ยวกับเธอนิ เพราะผู้หญิงพอเข้าบ้านผู้ชายก็ไม่มีส่วนเกี่ยวกับตระกูลกแล้วนิ" มิเกลบอกก่อนที่คริสตัลจะสบายใจลงแล้วโบกมือลาเดชจากนั้นพวกเราก็นอน
เช้าวันต่อมา
ฉันตื่นขึ้นพร้อมกับเห็นซากศพของเพื่อนๆที่นอนกันคนล่ะทิศล่ะทาง โดยเฉพาะมิเกลที่ เท้าแทบจะแตะฉันอยู่แล้ว ขนาดนอนกันคนล่ะเตียง ฉันเลยไปทำธุระส่วนตัวก่อนที่จะมีคนส่งไลน์กลุ่มเข้ามานั้นก็คือ เดชที่ส่งมาปลุกพวกเราด้วยรูปมังกรและหยกที่ สวิตอยู่ที่ห้องอาหารจนน่าอิจฉาและเหมือนจะไม่สนใจพวกเต้เลย
"ขอเวลา 15 นาทีนะจ๊ะ" ฉันส่งข้อความเสียงตอบคนในกลุ่ม ก่อนที่จะตะโกนเรียกทุกคนด้วยวิธีฉบับพวกเรา
"แฟนพวกแกกินข้าวกับสาวๆ อยู่" มันทำให้ทุกคนตื่นอย่างเร็ว ใช้เวลาไม่ถึง15 นาที ทุกคนก็เสร็จแล้วก็เรียบตรงไปที่ห้องรับประทานอาหารด้วยสีหน้าเรียบร้อน
"ทรงนี้คงเป็นฝีมือรินที่เรียกสินะ" อามพูดเพราะดูสีหน้าของพลอยที่เหมือนจะบวกกับเจ้าตัวได้ทุกเมื่อ และก็สายตาพิฆาตที่พร้อมจะจัดการตัวเขา
"รินเราขอล่ะปลุกด้วยวิธีไหนก็ได้ที่ไม่ใช่หลอกพลอยแบบนี้" อามส่งสายตาอ้อนวอนที่ยิ่งทำให้เจ้าตัวต้องเดือดร้อน
"เดี๋ยวกลับอเมริกาก่อนนะอาม" พลอยคาดโทษอามไว้ก่อนที่เดินไปตักอาหารส่วนฉันนั้นทางน้ากันต์ได้เตรียมสลัดอกไก่ที่มีน้ำสลัดงาขาวไว้ให้แล้ว
"ไหวไหมครับริน" เต้มองฉันด้วยความเป็นห่วงเพราะหลังจากที่พวกเราทานเสร็จแล้วพวกเราต้องเรียบกลับบ้าน เพราะออกัสส่งข้อความมาบอกว่าน้าสาไม่สบายฉันเลยอยู่ไม่เป็นสุข ส่วนน้ากันต์ก็ไปไม่ได้เพราะวันนี้มีคนมาคุยงานพอดี
พวกเราเริ่มออกเดินทางกลับบ้าน 10.00 น.โดยใช้เวลาไปประมาณ 3 ชั่วโมงก็ถึงโรงเรียนก่อนที่ทุกคนจะทยอยเอาของออกจากรถยกเว้นฉันที่เรียบวิ่งไปที่รถของตัวเองแล้วอามกับพลอยก็ขอไปด้วยโดยพลอยนั่งตักอาม เต้นั้นด้วยความว่าเป็นคนขับรถ จากพัทยามาเลยเหนื่อยมากฉันเลยบอกให้พักก่อนแล้วค่อยตามมา
จบ