ไพริน สาวน้อยวัย16 ปีได้เห็นว่าจริงๆแล้วที่พ่อให้เธอมาหาได้ปีล่ะครั้งเพราะฉันคือลูกเมียน้อย เลยตัดสินใจเรียนจนได้อยู่ห้องกิ๊ฟแล้วพวกเราก็โดนวางยาพิษ โชคชะตาก็ทำให้ฉันและเพื่อนๆย้อนเวลากลับไปเมื่อสามปีที่แล้วเพื่อตามหาคนร้าย
รัก,ดราม่า,อาชญากรรม,ไทย,ชาย-หญิง,มหาวิทยาลัย,ย้อนเวลา,แก้ไขอดีต,วัยรุ่น,โรงเรียนไทย,นิยายชายหญิง,นิยายรักชายหญิง,นิยายรัก ,นิยายรัก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ไดอารี่สีชาด
ไพริน สาวน้อยวัย16 ปีได้เห็นว่าจริงๆแล้วที่พ่อให้เธอมาหาได้ปีล่ะครั้งเพราะฉันคือลูกเมียน้อย เลยตัดสินใจเรียนจนได้อยู่ห้องกิ๊ฟแล้วพวกเราก็โดนวางยาพิษ โชคชะตาก็ทำให้ฉันและเพื่อนๆย้อนเวลากลับไปเมื่อสามปีที่แล้วเพื่อตามหาคนร้าย
ไดอารี่หน้าที่ 28
welcome to college 2
หลังจากที่กิจกรรมรับน้องของคณะแพทย์เสร็จ พวกเราก็ไปกินเลี้ยงกันที่ร้านหมูป่าแล้วแน่นอนว่าเจ้าของร้านคือรุ่นพี่ของพวกเราที่มีหุ้นส่วนมากที่สุดรองจากเจ้าของ
"วันนี้พี่เลี้ยง แต่ขอร้องว่าอย่าสั่งตัวแพงนะเงินเดือนพี่ยังไม่ออก" หัวหน้าพี่ว้ากบอกก่อนที่พี่ฝ่ายพยาบาลได้สั่งจัดหนักจัดเต็มอย่างเหล้ากลับของแกล้มเหล้า ไม่นานนิวที่เรียกว่าคออ่อนที่สุดก็เริ่มไม่ไหวฉันเลยขอพี่ๆ ออกไปส่งนิวแล้วตัวเองก็มาต่อ
"สมแล้วที่เป็นน้องพี่ ท่างั้นกินกันแบบไขว้แขนนะ" พี่แอลบอกก่อนที่ฉันจะกินเหล้ากันโดยที่แขนของฉันไขว้กันแล้วก็มีเสียงเชียร์จากพี่ๆ ทุกคน
"ขอร่วมวงด้วยได้ไหมครับ" ชายหนุ่มที่มีดีกรีดาวคณะวิศวะเดินมาถามพวกเราแต่ไม่นานก็มีคนลุกมาขัด
"ขอโทษนะแต่โต๊ะวิศวะทางนั้นถ้าอยากแดกเหล้าอย่างสงบก็อย่ามายุ่งกับคณะของฉัน" หญิงสาวที่เหมือนจะเมาได้ที่แล้วเลยเดินมาบอกด้วยท่าทีที่ไม่พอใจ ไม่นานหนุ่มคนนั้นก็เดินออกไป แต่ก่อนจะไปก็แนะนำตัว
"พี่ชื่อสกายนะยินดีที่รู้จักนะครับ" ชายหนุ่มคนนั้นแนะนำตัวเองก่อนที่จะเดินกลับไปที่โต๊ะตัวเอง
“ลำไยอะ” พี่สตาร์บอกก่อนที่จะดื่มไปอีก แต่แน่นอนว่าข้อมูลของทั้ง3คนนั้นฉันก็รู้แทบจะทั้งหมด คนโตชื่อสมายและคนนี้ก็คือสามีของพี่เพชรถึงจะบอกว่าอายุแค่19แต่ถ้าคนในตระกูลแซ่อูนอยากได้ใครเข้าตระกูลก็ไม่สนกฎหมายบ้านเมืองทั้งนั้นแต่ดีที่ พี่สมายเป็นคนที่รักพี่เพชรมากและทุกคนรอบตัวมักจะพูดกันว่าชื่อมันตรงกันข้ามกับหน้าตา เพราะเจ้าตัวมักชอบทำหน้าเหมือนพร้อมปะทะตลอดแต่ถ้าอยู่กับพี่เพชรจะคนล่ะคนเลย คนรองอย่างพี่สกาย นี้ถือเป็นคนที่ตระกูลตั้งให้เป็นคนกู้ตระกูลกลับมารุ่งเรือง เพราะพี่สกายนั้นตรงกันข้ามกับพี่สมายที่ยังมีความอ่อนโยนบ้าง แถมสกายนั้นขึ้นชื่อว่าเป็นเสือยิ้มยากใครว่าพี่สมายยากแล้วพี่สกายยากกว่าแต่ที่เห็นยิ้มๆ นะซ้อนทับด้วยรอยยิ้มพิฆาตอยู่ตลอด ที่ฉันมองออกเพราะตอนที่ฉันเป็นนักแสดง ตัวหลักมันต้องยิ้มพิฆาตใส่คนอื่นตลอดเลยรู้ คนสุดท้ายคือพี่สตาร์ผู้เป็นผู้หญิงคนเดียวในตระกูลแซ่อูน แล้วเป็นคนที่พ่อกับแม่ไม่ใส่ใจเพราะสำหรับคนจีนเข้าว่าผู้หญิงก็เหมือนส้วมหน้าบ้าน เขาเลยมักไม่ได้สนใจอะไรกับคนในตระกูล
“อ้าวแล้วน้องนิวของพี่ล่ะ” พี่สตาร์ถามก่อนที่ฉันจะตอบเขาไปแต่เหมือนว่าอยู่ดูๆ พี่แกก็กอดฉันแล้วบวกกับเหล้าที่กินไปจนตอนนี้ได้กลายเป็นคนขี้อ้อนแถมน่ารักด้วย คนที่น่าจะเป็นแฟนของพี่สตาร์มารับกลับส่วนฉันที่ดูเวลาที่ตอนนี้ประมาณ 23.50น.ก็เลยจะกลับบ้านแต่เหมือนว่าจะผิดคลาดเพราะคณะวิศวะไม่ได้มีแค่รุ่นพี่แต่มีรุ่นน้องอย่างเต้ที่นั่งกับสาวๆ ด้วย
"ไงรินมารับไอเต้กลับบ้านเหรอ" คนที่พูดคือพี่สกายที่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าเป็นพี่รหัสของเต้แล้วก็น่าจะเป็นคนชวนเต้มา ฉันที่คันไม้คันมือเลยหยิบน้ำเปล่ามาสาดหน้าทั้งพี่สกายและเต้แล้วก็พาเต้กลับบ้านด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว
"เราขอติดรถไปด้วยดิ" นนท์ที่แบกโอมบอกด้วยความลำบากเพราะโอมนั้นร่างกายใหญ่กว่านนท์ฉันเลยเรียบไปช่วยแล้วขับรถ วันนี้ฉันเอารถORA Good Cat 500 Ultra เป็นรถที่ฉันชื้อให้ตัวเองตอนจบม.6 เพราะมันสะดวกในการใช้งานส่วนรถ Ferrari 296 GTB 2022 จอดไว้ในโรงจอดรถใต้ดินของบ้านและจะเอามาใช้เฉพาะแค่ออกงาน
หลังจากที่ฉันจัดการพาเต้ โอม นนท์เข้ารถได้แล้วก็รู้แปลกๆ เลยแวะโรงแรมม่านรูดแล้วเช็ครอบตัวของเต้แล้วก็เป็นอย่างที่คิดเพราะที่แขนของเต้มีรอยเข็มฉีดยา ฉันเลยบอกพนักงานให้เปิดห้องเพิ่มแล้วก็พาโอมกับนนท์เข้าไปพักก่อน ห้องที่ฉันอยู่นั้นบอกเลยว่ามีแต่ของเล่นผู้ใหญ่เต็มไปหมดไม่นานหลังจากที่ฉันเดินไปหยิบอุปกรณผ่าตัดฉุกเฉินออกมา โดยฉันซ่อนตัวยาที่สลายตัวตรวจจับสิ่งมีชีวิตแล้วต้องทำให้เต้ไม่รู้ตัวเพราะต้องเอาตัวตรวจจับออกมาแล้วเอาไปส่งให้พี่บูมตรวจ กว่าจะเอาออกได้ใช้เวลาเหมือนกันแถมดีที่ฉันยังมีเลือดสำรองกรุ๊ปเลือด A แล้วก็ถังออกซิเจน ขนาด0.5 คิวที่มีอยู่ในรถ ไม่นานฉันก็จัดการของทั้งหมดแล้วพาเต้ โอม นนท์กลับบ้านโดยก่อนที่จะกลับบ้านฉันได้ทำการใช้เครื่องตรวจโลหะตรวจดูว่าทั้งคู่ไม่ได้โดนจากนั้นตลอดทางฉันก็ขับรถไปที่แล็บ ก่อนแล้วฝากไว้คนที่ห้องแล็บโดยบอกเขาว่าสำคัญมาก พอฉันถึงบ้านตัวเองแล้วก็เรียกคนที่มีสติอย่างนนท์มาช่วยแบกโอมไป ฉันก็ลากเต้โดยให้โอมกับนนท์นอนห้องนอนแขก ส่วนฉันพาเต้ไปห้องนอนของตัวเอง เพราะเผื่ออยู่ดีๆ มีผลข้างเคียงของการผ่าตัด แล้วฉันก็เข้าไปอาบน้ำโดยก่อนที่จะอาบน้ำก็ไม่ลืมที่จะกินยาคุมไว้เผื่ออะไรขึ้นอย่างเต้เมาแล้วกินฉัน โดยยาที่กินเป็นแบบยาคุมกำเนิดชนิดฮอร์โมนรวม
"จากที่สนุกทำไมมันเหนื่อยแบบนี้เนี่ย" บรรยากาศที่ตอนนี้มีแสงไฟสลัวจากเทียนกลิ่นลาเวนเดอร์ แต่อยู่ดีๆก็เมื่อจะมีคนมาเป่าเทียนจนตอนนี้มีแต่แสงจากไอแพดเจน 10 ที่ฉันนั่งอ่านสไลด์ที่ต้องใช้เรียนพรุ่งนี้
“กลิ่นหอมจัง” คนที่เข้ามาคือเต้ที่ตอนนี้ถอดเสื้อออกทำให้เห็นกล้ามที่บ่งบอกว่าผู้ชายคนนี้ออกกำลังกายประจำ แล้วน้ำเสียงกระเส่าจนฉันที่หน้าแดงเพราะน้ำที่แช่อยู่ก็กลายเป็นเขินคนข้างหน้าที่เดินเข้ามาแล้วก็ลงมาแช่ด้วยกันแถมขยับให้ฉันนั่งตักเขา แล้วยังจะมีของลับของเขายังมาถูหลังฉันอีก
“ตัวคุณนี้ยังนุ่มนิ่มไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ” เต้พูดแล้วก็เอาคางมาวางที่ไหล่ข้างซ้ายของฉัน แต่เหมือนว่าวันนี้เจอแต่เรื่องที่ทำให้เหนื่อยฉันก็หลับไปตอนไหนก็ไม่รู้แต่แน่นอนว่าถึงจะเป็นแบบนั้น แต่เต้ก็ไม่เคยทำเรื่องลามกเลยแถมพวกเราทั้งคู่ก็เคยเห็นอีกฝ่ายที่เปลือยเปล่ามาแล้วเลยไม่ได้อายอะไร
ไดอารี่เต้
ผมไม่คิดว่าตัวเองจะเมาจนไพรินต้องพากลับบ้าน แถมมีรอยที่เหมือนผมจะโดนอะไรมาแล้วไพรินเอาออกให้ ดูท่าจะเหนื่อยล้าจนต้องเอาไอแพดเข้ามาอ่านในห้องน้ำแล้วอีกอย่างคือผมก็ไม่ใช่ผู้ชายร่างเล็กที่จะแบกมาได้ด้วยสิ หลังจากที่ผมแช่น้ำจะพอใจก็อุ้มไพรินไปใส่ชุดนอน ที่ผมก็เลือกคือ ตัวที่สวมได้ง่ายที่สุดมาให้แล้วก็ทาครีมบำรุงหน้าให้ไพริน ก่อนจัดการตัวเองให้เสร็จแล้วก็มานอนเพราะพรุ่งนี้ผมจะต้องไปรับน้องนอกสถานที่ แต่เหมือนอยู่ดีๆ ไพรินก็มากอดผมแล้วพูดว่า
"อุ๋งๆ ของมาม๊า" แล้วไพรินก็กอดผมไม่ปล่อยแถมอ้อมกอดน้อยของไพรินนั้นจะน่ารักแค่ไหนแต่ผมก็มีความสุขได้ไม่นานเพราะผมก็โดนไพรินถีบตกเตียงขนาด 5ฟุต
"คนอะไรหล่อจัง" ไพรินละเมอแล้วก็สงบไปผมเลยกลัวว่าคืนนี้จะไม่ได้นอนอย่างสงบเลยไปนอนห้องนอนแขกแต่ผมคิดผิดเพราะตอนนี้ได้มีคนนอนอยู่นั้นก็คือโอมและนนท์ที่เอาหมอนข้างกั้นกันไว้ ทางเลือกสุดท้ายคือห้องที่ผมไม่รู้ว่าไพรินปิดตายไว้ ผลเลยไม่สนใจเลยเข้าไปนอน หลังจากหลับไปผมก็ได้ยินเสียงคนคุยกันแต่ตัวผมถูกปิดตาปิดปากและมัดแขนไว้
"คุณหนูค่ะหนูขอทดลองอะไรกับเขาได้ไหม" หญิงสาวที่น่าจะอายุคราวเท่ากับผม ถามผู้ที่เป็นนายหญิงแต่จากที่ฟังดูเหมือนจะผิดคลาด เพราะผู้หญิงที่เป็นคุณหนูบอกว่าตัวเองขอเล่นเองแล้วเหมือนว่าจะให้คนรับใช้พาผมขึ้นไปบนห้องของนาง
"อะไรกัน ที่รักไม่ชอบแบบนี้เหรอครับ" เสียงที่คุ้นเคยได้พูดขึ้นก่อนที่ผมจะรู้ตัวว่านี้คือไพรินที่แอบไปเปลื่ยนชุดเป็นน้องแมวน้อย
จบ