ไพริน สาวน้อยวัย16 ปีได้เห็นว่าจริงๆแล้วที่พ่อให้เธอมาหาได้ปีล่ะครั้งเพราะฉันคือลูกเมียน้อย เลยตัดสินใจเรียนจนได้อยู่ห้องกิ๊ฟแล้วพวกเราก็โดนวางยาพิษ โชคชะตาก็ทำให้ฉันและเพื่อนๆย้อนเวลากลับไปเมื่อสามปีที่แล้วเพื่อตามหาคนร้าย
รัก,ดราม่า,อาชญากรรม,ไทย,ชาย-หญิง,มหาวิทยาลัย,ย้อนเวลา,แก้ไขอดีต,วัยรุ่น,โรงเรียนไทย,นิยายชายหญิง,นิยายรักชายหญิง,นิยายรัก ,นิยายรัก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ไดอารี่สีชาด
ไพริน สาวน้อยวัย16 ปีได้เห็นว่าจริงๆแล้วที่พ่อให้เธอมาหาได้ปีล่ะครั้งเพราะฉันคือลูกเมียน้อย เลยตัดสินใจเรียนจนได้อยู่ห้องกิ๊ฟแล้วพวกเราก็โดนวางยาพิษ โชคชะตาก็ทำให้ฉันและเพื่อนๆย้อนเวลากลับไปเมื่อสามปีที่แล้วเพื่อตามหาคนร้าย
ไดอารี่หน้าที่ 29
ขอกินเธอทั้งตัวเลยได้ไหม
06.00
ฉันตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าเต้หายไปไหนก็ไม่รู้ เลยวิ่งลงไปถามโอมกับนนท์ ว่าเต้หายไปไหนพอทั้งคู่บอกว่าไม่เห็นฉันเลย ฉันรีบไปที่ห้องของใยไหม เป็นเด็กที่ฉันรับมาดูแลและเป็นคนสนิทของฉัน แล้วเป็นอย่างที่คิดคือเต้อยู่ในห้องนั้นแต่ดีที่ว่า ใยไหมไม่ได้อยู่บ้านเลยไม่เป็นอะไร แต่เหมือนเต้จะดวงซวยตรงดันไปทำสารสกัดกัญชาของใยไหมที่เห็นว่าจะเอาไปใช้เรียนแตก แล้วที่แย่กว่าเดิมคือตัวที่ดึงออกมามันอยู่ในห้องทดลองของฉัน ส่วนตัวที่ทำคือสารที่ได้กลิ่นหลอนเหมือนดูดกัญชาเข้าไปแถมถ้าจะใช้ต้องขอใบรับรองแพทย์ก่อนพรันอันตรายมากหากสุดดมเข้าไป
“ที่รักจะไปไหนล่ะ ผมขออีกรอบได้มั้ยครับ” เต้พูดแล้วก็กอดฉันไว้ ส่วนปัญหาคือไม่รู้ว่าเต้ดมมากี่ชั่วโมง ยารักษาก็ต้องใช้เวลา1ชั่วโมงกว่าจะออกฤทธิ์ ฉันเลยตัดสินใจเทเข้าปากตัวเองแล้วจูบกับเต้ มันชั่งดีแต่ฉันก็ต้องพยายามสอดลิ้นเข้าไปแล้วต้องทำให้ยาเข้าปากเต้ให้ได้มากที่สุด จนฉันเองก็มีอารมณ์ตามเลย
“เดี๋ยวตัวต้องไปรับน้องอีกนะถ้างั้นเขาอมให้นะครับ” ฉันบอกก่อนจะผลักเต้ลงเตียงขนาด6ฟุตแล้วก็เริ่มบรรจงจูบตั้งแต่คอแล้วก็ไม่ลืมที่จะดูดซอกคอเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของถึงจะรู้ว่าวิธีทั้งหมดมันต้องผู้หญิงที่มักจะโดนผู้ชายทำ แต่ฉันก็ไม่มีวิธีไหนแล้วที่จะเร้าอารมณ์เต้ได้ จนตอนนี้ฉันจูบเขาจนมาถึงลูกรักของเขา ไม่รอช้าที่ฉันจะจัดการลูกรักของเต้ที่ตอนนี้เหมือนจะไม่ยอมนอน
“อ๊า ซี๊ดแรงๆ อีก” มือฉันจับลูกรักของเต้แล้วถูส่วนหัวสัมผัสกับปากของฉันแล้วก็ใช้มือเร่งจังหวะจนกระตุ้นร่างหนาที่นอนอยู่ ส่วนปากนั้นก็ดูดแรงขึ้นลง จนน้ำสีขาวขุ่นก็พุ่งเข้าปาก เอาจริงๆฉันก็เคยทำแบบนี้ให้เต้อยู่หลายครั้งเหมือนกัน ก่อนจะทำใครแรกให้ฉันขอร้องให้เต้ไปตรวจร่างกายก่อนเพราะการติดHIVมันเป็นเรื่องที่อันตรายไม่ใช่น้อย พอตรวจแล้วว่าพวกเราไม่ไม่เชื้อ HIV ฉันก็มักจะทำให้เขาในโอกาสพิเศษ แล้วพวกโอมก็เห็นเลยแอบถ่ายไว้
“แรงเหมือนกันนะเนี่ยพวกนาย แต่ว่าอย่าลืมส่งมาให้ฉันด้วยนะ” ฉันบอกตากล้องทั้งสองก่อนที่ฉันจะขับรถไปส่งทั้ง3คนที่สนามบาสเกตบอลของมหาวิทยาลัย แล้วฉันนั้นก็ไปเรียนตามปกตินิวนั้นก็วิ่งมาด้วยความเร็วแสง
"เรายังมาทันไหมริน" นิวถามฉันก่อนที่พวกเราจะเดินเข้าห้องไปด้วยกันแล้วเหมือนวันนี้อาจาย์จะยกคลาสพวกเราเลยนั่งอ่านสไลด์ของวิชาถัดไปฉันเลยแอบทักข้อความไปหาโอมเพราะไม่อยากกวนเต้ที่น่าจะหลับสนิท
กลุ่มคลิปหลุด
(โอมคนหล่องับ:ส่งคลิป)
(ไพรินคือเพชร:ขอบใจนะ แล้วตอนนี้เต้เป็นไงบ้าง)
(นนท์คนโสด:นอนหลับสนิทขนาดเอาตีนยันหน้า)
(โอมคนหล่องับ:ส่งรูป)
(ไพรินคือเพชร:สุดจัดเลย 5555) ฉันหัวเราะออกมาจนนิวที่นั่งข้างๆ สะกิดเพราะทุกคนหันมามองที่ฉัน จากที่กำลังจะขยันอ่านเลยเปลื่ยนอารมณ์ไปร้านกาแฟเพื่อหาอะไรทาน
"เอาชามะนาว1ค่ะ" ฉันบอกกับพนักงานแล้วก็ไปนั่งรอของแล้วก็มีคนเดินมาหาฉันด้วยทาทีที่เรียบร้อนอย่างมาก ฉันเลยเรียบออกไปแล้วพบว่าซีโดนแมวข่วนแผลหลายจุด ฉันเลยเรียบโทรหานิวให้พาชีไปโรงพยาบาล แล้วฉันก็ไปเก็บของส่วนตัวของพวกเราแล้วเรียบตามไปโรงพยาบาลที่นิวส่งโลเคชั่นให้
ณ.โรงพยาบาล
“เป็นไงบ้างนิว” ฉันถามนิวที่ตอนนี้อยู่ตรงช่องรับยาแล้วสบายใจ เพราะเจ้าแมวตัวนั้นฉีดยาพิษสุนัขบ้าไว้แล้วเลยปลอดภัย จากนั้นพวกเราก็แยกกันกลับบ้านส่วนฉันต้องกลับไปบ้านน้าสาเพราะ ออกัสส่งข้อความมาบอกว่าย่าพิมกับปู่ปลื้มมาเยี่ยม เพื่อไม่ให้เขาสงสารฉันก็เปลี่ยนรถก่อนที่จะไปหาพวกท่าน แล้วโทรไปหาออกัส
“สวัสดีครับพี่ ตอนนี้พวกเขายังอยู่ร้านศรีนรินครับ พี่จะมาเหรอ” ออกัสถามฉันส่วนคนท่เลือกร้านอาหารก็คือร้านที่ย่าพิมเพราะแกชอบมาทานประจำเวลามาเยี่ยมหลานๆที่นนทบุรี ฉันเลยเรียบไปโดยใช้ทางลัดอย่างการจอดรถไว้ที่ห้าง แล้วเรียกรถจักรยานยนต์รับจ้างเพื่อพาไปร้าน
“สวัสดีค่ะคุณหนูไพริน” พนักงานทักทายฉันก่อนจะพาไปห้องที่ทุกคนนั่งอยู่ โดยที่ทุกคนก็นั่งคุยกันเป็นเรื่องปกติหลังจากที่นั่งก็เริ่มมีคนพาฉันเข้าบทสนทนานี้
“มีแฟนยังเนี่ย” ย่าพิมถามฉันก่อนจะบอกว่ามีแฟนแล้ว แต่เหมือนว่าฉันจะประเมินน้ากันต์ต่ำไป เพราะเขาพาคนที่ฉันไม่คิดว่าจะมาได้อย่าง
“สวัสดีครับผมชื่อสกายครับ เป็นแฟนของไพริน” ชายหนุ่มได้ทักทายจนทำให้ฉันหันไปมองออกัสแต่เจ้าตัวส่งข้อความบอกว่าไม่รู้เรื่องอะไรเลย
“เดี๋ยวนะหนูไปเป็นแฟนพี่ตอนไหนมิทราบ แล้วก็แฟนหนูชื่อเต้นะคะ” ฉันลุกขึ้นแล้วทุบโต๊ะเพื่อบงบอกว่าฉันไม่พอใจสิ่งนี้ก่อนที่ฉันจะออกไปก็หยิบน้ำมาสาดพี่สกาย
“ริน!!!!!นั่งเดี๋ยวนี้” น้ากันต์บอกแต่ฉันไม่สนใจก่อนจะหอมแก้มย่าพิมเพื่อบอกลาแล้วเดินออกมาด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวอย่างมาก
“รินพี่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยนะ ” พี่สกายบอกก่อนพร้อมกับจับแขนฉันไว้แต่แน่นอนว่าแขนที่เขาจับนั้นมันมีกำไรข้อมือที่สามารถปล่อยกระแสไฟอ่อนๆ ได้แล้วฉันก็สะบัดมือแล้วก็ชูนิ้วกลางให้ เพื่อเป็นการบอกเป็นนัยๆว่าอย่ามายุ่งกับฉัน
หลังจากนั้นฉันก็เรียบรถแล้วไปเปลี่ยนชุดไปผับเพื่อปรับอารมณ์โดยไปกับเดช มังกร หยก แล้วก็พลอย โดยนัดกันที่ร้านข้าวเหนียวเมา โดยเป็นร้านที่พวกเราชอบมากันตั้งแต่ม.5แล้ว ชุดที่เลือกใส่เป็นชุดเดรสสีดำข้างหลังมีเชือกใส่ให้ผูกพร้อมเสื้อคลุมสีขาวบางๆ กระเป๋าตังฉันมักไม่เอาไปเพราะวันนี้พลอยเลี้ยง เนื่องในโอกาสที่เจ้าตัวได้ทุนที่อเมริกาอีกครั้งแถมไม่ต้องใช้คืนด้วย ฉันเลยเอาไปแต่มือถือเวลาเข้างานทางร้านเข้าจะมีระบบสแกนใบหน้าที่ทำให้รู้ว่าเราอายุผ่านเกณฑ์ในการเข้าผับ หลังจากที่ฉันได้เดินเข้าไปก็มีคนพาไปที่โต๊ะก็คือพลอยที่ใส่ชุดเดรสสีดำที่เซ็กซี่กว่าฉันอีก
"นั้นชุดเดรสหรือชุดว่ายเนี้ย" ฉันบอกกับพลอยก่อนที่จะเดินไปที่โต๊ะแล้วซัดเหล้าจนเดชต้องห้ามเพราะฉันซัดเหล้าของทุกคนยกเว้นหยก จนหมดทั้งที่คนคอแข็งอย่างหยกไม่ดื่มเพราะอีก 2อาทิตย์ จะคลอดลูกแล้วถึงมังกรจะห้ามแต่หยกก็งอแงแล้วทุบตีเขามังกรว่าอยากไปผับ มังกรเลยบอกว่าจะพาไปแต่หยกห้ามดื่มเหล้า
"ใจเย็นรินดื่มเร็วไปแล้วนะ" เดชบอกก่อนที่ฉันจะเล่าเรื่องที่ฉันเจอมาฟัง จนทำให้ทุกคนเอาเหล้ามาให้ฉันแล้วพูดพร้อมกันว่า ดื่ม พวกเราดื่มกันไปไม่มากเพราะพรุ่งนี้ฉันมีเรียนเช้าเลยดื่มไปแค่ 3ขวด แล้วพวกเราก็สลายกันกลับบ้าน ฉันเองเหมือนกันแต่เหมือนพระเจ้าจะไม่เป็นใจให้ฉันเพราะฉันเจอคนที่ไม่อยากเจอแล้วชื่อนั้นก็คือสกาย
"ไม่ขอโทษผมหน่อยเหรอครับ" ชายหนุ่มที่มาพร้อมกับเพื่อนคณะบริหารที่เหมือนจะพยายามทำให้ฉันออกจากร้านไม่ได้ แต่ขอโทษทีนายเล่นผิดคนแล้ว
"โอ๊ย!!ทำไมถึงต้องทำกันแบบนี้ด้วย" ที่ฉันแอบเอามีดเล็กกรีดตัวเองเพราะถ้าไม่ทำแบบนี้ฉันคงไม่ได้กลับบ้านแน่ถึงจะต้องเจ็บตัวหนักแค่ไหนก็ยอม
"รินเป็นไปโดนไปอะไรมา" พลอยถามก่อนที่ฉันจะส่งสัญญาณว่านี้คือการแสดงแล้วให้พาฉันออกไปจากที่นี้ โดยพลอยบอกทุกคนว่าเดี๋ยวกลับบ้านพร้อมฉัน แล้วที่ฉันต้องอ้างพลอยเพราะไม่งั้นพี่สกายได้บุกมาทำมิดีมิร้ายแน่
"ถ้างั้นพี่ฝากรินด้วยนะ" พี่สกายบอกก่อนที่พวกเราจะเดินออกไปหลังจากถึงรถ แน่นอนว่าฉันโดนพลอยสวดหนักเลย ดีที่ในช่องเก็บของข้างคนขับมียาทาอยู่ฉันก็จัดการทำแผลส่วนพลอยก็ขับรถจนไม่นานก็ถึงบ้าน
"พี่รินหนูกลับบ้านแล้วนะคะ" ใยไหนผู้เป็นผู้ช่วยส่วนตัวของฉันได้ทักทายพวกเราแล้วเอาน้ำเปล่ามาให้แล้วเอาเอกสารของโรงเรียนมาให้ดูโดยตอนนี้ใยไหมได้เป็นเด็กกิ๊ฟแล้ว ฉันดีใจมากจนลืมไปว่าพลอยก็อยู่ตรงนี้
"แล้วสารสกัดกัญชาหนูยังอยู่ไหมคะ" ใยไหมถามฉันที่ดูท่าทีเหงื่อตกเป็นสาย แต่น้องก็ไม่ได้บ่นอะไรก่อนจะบอกว่าอันนั้นเป็นอันที่เธอจะเอาไปให้พี่บี
จบ