ไพริน สาวน้อยวัย16 ปีได้เห็นว่าจริงๆแล้วที่พ่อให้เธอมาหาได้ปีล่ะครั้งเพราะฉันคือลูกเมียน้อย เลยตัดสินใจเรียนจนได้อยู่ห้องกิ๊ฟแล้วพวกเราก็โดนวางยาพิษ โชคชะตาก็ทำให้ฉันและเพื่อนๆย้อนเวลากลับไปเมื่อสามปีที่แล้วเพื่อตามหาคนร้าย
รัก,ดราม่า,อาชญากรรม,ไทย,ชาย-หญิง,มหาวิทยาลัย,ย้อนเวลา,แก้ไขอดีต,วัยรุ่น,โรงเรียนไทย,นิยายชายหญิง,นิยายรักชายหญิง,นิยายรัก ,นิยายรัก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ไดอารี่สีชาด
ไพริน สาวน้อยวัย16 ปีได้เห็นว่าจริงๆแล้วที่พ่อให้เธอมาหาได้ปีล่ะครั้งเพราะฉันคือลูกเมียน้อย เลยตัดสินใจเรียนจนได้อยู่ห้องกิ๊ฟแล้วพวกเราก็โดนวางยาพิษ โชคชะตาก็ทำให้ฉันและเพื่อนๆย้อนเวลากลับไปเมื่อสามปีที่แล้วเพื่อตามหาคนร้าย
ไดอารี่หน้าที่ 31
ชีวิตแลกชีวิต
ไดอารี่เต้
หลังจากที่ผม โอม นนท์ ได้กลับมาจากรับน้องพวกเราก็ตรงไปที่บ้านผม เพราะรถโอมอยู่ที่บ้านผม แต่ก่อนจะถึงบ้าน ผมให้ไพรินแวะร้านซักรีดเพื่อไปเอาชุดสูทที่สั่งซักไว้ พวกเราถึงบ้านตระกูลพิชญาเดชาที่ ผมต้องใส่ชุดสูท เพราะวันนี้เป็นวันญาติ แล้วไพรินก็โดนแม่ผมพาไปเปลื่ยนเสื้อผ้าอยู่ดีๆ ก็มีข้อความดังขึ้นมา โดยมาจากคนที่ไม่อยากคุยด้วยอย่างพี่สกายที่เป็นพี่รหัสของผม
(สกาย:ส่งรูป)
(สกาย:ถ้ามึงเรียกตำรวจมากูฆ่าเพื่อนมึงแน่)
(เต้:พี่ใจเย็นก่อนนะ แล้วพี่ต้องการอะไร) ผมพิมพ์ไปหาพี่สกายจากที่รอคำตอบ กว่าจะตอบกลับมาประมาณ 2ชั่วโมง นั้นคือให้เอาตัวไพรินมาแลก กับเพื่อนรัก(ลัก)อย่างหยกและมังกร ผมที่เห็นข้อความแบบนั้นเลยตั้งสติแล้วพิมพ์ไปบอกเดช หลังจากที่ผมพิมพ์ข้อมูลบอกเดชทั้งหมดแล้ว เดชเองจะส่งผิดดันไปในกลุ่มที่มี โอม นนท์ อาม พลอย ไพรินและผม
กลุ่มหนีเมียแต่มีเมียใครหลงมา
(เดช:กูเตรียมขอไว้แล้วนะเดี๋ยวแล้วรินอยู่ไหนล่ะ เดี๋ยวกูไปรับ)
(นนท์:เตรียมของอะไร แล้วถามหารินทำไมเกิดอะไรขึ้น)
(โอม:พวกมึงมีอะไรปิดบังพวกกู บอกมาด่วน) หลังจากที่โอมถามเดช เหมือนจะทนไม่ไหวเลยโทรไปหาทั้งคู่เพื่อเล่าเรื่องทั้งหมดส่วนทางไพรินน่าจะรู้เรื่องจากผม แล้วไพรินก็ขับรถมารับโอมและนนท์ที่บ้าน
"มาเร็ว" ไพรินเปิดหน้าต่างพร้อมบอกก่อนที่จะเหยียบให้มิดจนตอนนี้ถึงโกดังร้าง
จบไดอารี่เต้
หลังจากที่ฉันปลดเชือกให้มังกรได้แล้ว แต่เสียดายที่ปลดให้หยกไม่ทันแถมโดนจับไปเป็นตัวประกันอีก
"วางปีนลงแล้วส่งตัวไพรินมาไม่งั้นกูฆ่ามันแน่ แล้วกูไม่สนด้วยว่าหยกจะเป็นญาติของกู" พี่สกายเอาปีนมาจี้คอหยกทุกคนต่างตกใจยกเว้นฉันที่แอบอยู่ข้างกล่อง
"จะว่าไปรินไปไหนแล้วล่ะ" เต้พูดก่อนที่พี่สกายจะหันซ้ายหันขวาเพื่อตามหาฉัน ฉันเลยย่องเบาไปข้างหลังแล้วเรียบช่วยหยกแต่เหมือนฉันจะดูถูกพี่สกายไปหน่อยเลยโดนจับสะแทน
"อะไรกันถ้าคิดถึงพี่ขนาดนั้นเลยเหรอ" พี่สกายจับฉันไว้แถมดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่หลุด ไม่นานตระกูลไพรศรีก็ได้ส่งคนมาช่วย
"แน่จริงก็อย่าหมาหมู่สิไอมังกร" พี่สกายบอกก่อนที่จะให้คนจับฉันมัดไว้กับเก้าอี้ มังกรก็ขอมีดสั้นจากเดชเพื่อไปสู้กับพี่สกาย หยกเองก็โดนมัดอีกข้างเหมือนกัน
"มาสู้กันให้จบที่นี่เลย" พี่สกายพูดแล้วพุ่งมาหามังกร แต่ดีที่มังกรหลบทันแล้วก็ใช้ศอกไปที่คอ จนอีกฝ่ายทรุดลงกับพื้น แต่แล้วพี่สกายก็ขึ้โก้งเพราะใช้ปีนยิง แล้วรอบนี้มังกรก็หลบไม่พ้น เลยโดยแขนซ้ายแล้วเต้ก็เรียกมังกร
"มึงรับ" เต้โยนปีนให้มังกร แถวล็อกไว้ก่อนจะโยนให้ พอรับได้แล้วก็เรียบยิงใส่พี่สกาย มังกรตั้งใจยิงที่แขนเพื่อลดกำลังในการต่อสู้อีกฝ่ายเหมือนที่ตนกำลังเป็นอยู่ตอนนี้
"พวกนายยังจะช่วยคนที่ทำลายตระกูลคนอื่นได้อีกเหรอ" พี่สกายพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง ทุกคนที่ได้ยินแม้กระทั่งฉันเองก็ต้องช็อกเพราะเรื่องที่พี่สกายเล่ามาทั้งหมดเป็นเรื่องจริงเพราะคนที่ยืนยันได้คือหยก
“บางเรื่องมันก็จริง แล้วพี่รู้ไหมที่ตระกูลพวกเราล้มละลายเพราะพ่อพี่นั้นแหล่ะ อยากทำให้ผู้ชายท้องได้เลยทดลอง จนไม่สนช่วงข้าลงของตระกูลแล้วยังไปแค้นตระกูลมังกรอีก ดีแค่ไหนที่เขาช่วยโดยการให้หนูแต่งงานกับมังกร พี่อาจจะมองว่ามันคุมฝูงชนแต่หนูยินดี” หยกพูดด้วยสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์อย่างมาก จนทำให้พี่สกายเสียสติจากเรื่องที่ได้ยินจากหยก แล้วก็ได้ยินเสียงปีนดังมาจากทางด้านฉัน
"ริน!!!!!!" อยู่ๆ เต้กับเดชก็ตะโกนด้วยความตกใจทุกคนเองที่อยู่ในโกดังทั้งหมดก็ไม่ต่างกัน แต่ดีที่ฉันได้ใส่ชุดป้องกันกระสุนไว้เลยปลอดภัย ถึงทุกคนจะรู้และใส่มาแต่ถ้าทุกคนไม่ร้องตกใจนี้สิแปลก ยิงระดับที่พร้อมไปเกิดใหม่แน่
"เตรียมพร้อมมาดีนิถ้าอย่างนั้นก็" พี่สกายดันเล่นไม่ซื่อหันปีนไปยิงกร เดช อามและเต้ แล้วก็หันไปยิงลูกน้องของตัวเองจนตอนนี้ทุกคนกองอยู่ที่พื้นเพราะตอนนี้พี่สกายได้กายเป็นคนเสียสติจากสิ่งที่เขารู้
"ปัง~ปัง~ปัง" มังกรเลยยิงพี่สกายให้ลงไปกองกับพื้น แล้วก็เรียบเดินมาช่วยฉันและหยก แต่เหมือนว่าจะมีปีนของลูกน้องหล่นอยู่ตรงนั้นพอดี แล้วพร้อมกับความสับสนที่ไม่รู้ว่าเรื่องไหนจริงหรือโกหก
"กูไม่สนแล้วเพราะฉะนั้นไอเฮียมังกรมึงตายยยย" พี่สกายเรียบหยิบปีนมายิงแต่เหมือนว่าหยกเห็นท่าไม่ดีเลยถีบมังกรให้หลบแล้วลูกกระสุนก็โดนหยกจังๆ ฉันที่เห็นอย่างนั้นก็กริ๊ดจนสลบ
“หยกทำอะไรผิด ถ้าแค้นมากมึงก็ไปลงกับคนที่กรอกเรื่องนี้นิพวกกูผิดอะไร ” มังกรพูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธในระดับที่พวกเต้น่าจะห้ามไม่ได้ ทั้งคู่สู้กันแล้วเหมือนพระเจ้าจะไม่เป็นใจกับมังกรที่โดนกระสุนเข้าที่หัวใจ
ไดอารี่เต้
"นี้เจ้าหน้าที่วางอาวุธให้หมด" อยู่ดีๆ ก็มีตำรวจได้เข้ามาช่วยแต่เหมือนพี่สกายจะไม่หยุดแล้วหันปีนยิงมังกรอีกนัด พอเห็นแบบนั้นตำรวจเลยเรียบรวบตัวพี่สกายพร้อมปาปีนทิ้ง แล้วไม่นานก็มีรถพยาบาลมาแล้วก็เรียบพามังกรและหยกไป ไพรินที่สลบนั้นผมพาขึ้นรถที่พวกเราเอามาแล้วปฐมพยาบาลเบื้องต้น คนขับคืออามเพราะเป็นคนที่ซุ่มแล้วไม่บาดเจ็บ ผมเลยส่งข้อความไปบอกเพื่อขับพาพวกผมไปรักษา
22.00น. โรงพยาบาล
ตอนนี้ทุกคนนั่งรออยู่ที่ห้องผ่าตัดด้วยความหวังว่าหยกกับมังกรจะรอด แต่แล้วไม่นานพ่อกับแม่ของมังกรก็ต้องน้ำตาตกแล้วเล่าเรื่องของสองคนนี้ให้ฟังว่า
"จริงๆ แล้วที่พวกเราต้องให้หยกมาอยู่กับตระกูลพวกเราตั้งแต่เด็กพราะจะได้เข้ากับบ้านว่าที่สามีได้ง่าย แล้วตอนนั้นเองพี่ชายหยกก็กำลังจะขึ้นGrade 1แล้วเพื่อป้องกันพวกฝ่ายต่อต้านการจับฝูงถุงชนแบบนี้ แล้วจะใช้หยกเป็นข้อต่อลอง คนที่ให้พวกเราทำแบบนี้คือพ่อแม่ของหยกเองนี้แหล่ะจ้า” ผมที่สงสัยเลยถามแม่มังกร แล้วก็รู้ว่าตอนนั้นตระกูลรองอยู่ในช่วงที่กำลังพัฒนาตระกูล เลยต้องการเงินจากแม่หยกเลยจัดการให้ตระกูลใหญ่และตระกูลไพรศรี ช่วยกันกดอำนาจของตระกูลรอง จากนั้นแม่มังกรก็กดโทรหาใครสักคนแล้วผมได้ว่าเหมือนทางนั้นบอกให้เตรียมHeliport ไว้เลย
2ชั่วโมงผ่านไป
ผมก็ได้ยินเสียงเฮลิคอปเตอร์ ที่พร้อมจอดบอกเลยว่าทุกคนตกตะลึงกับความสวยหล่อของพ่อแม่หยก แล้วพวกเราก็เรียบมาที่ห้องผ่าตัดโดยมีคุณหมอเดินออกมา
"คุณหมอขอแสดงความเสียใจด้วยครับ คุณมณีรัตน์ได้เสียชีวิตครับเนื่องจากเสียเลือดมากส่วนคุณวริศนั้นเนื่องจากกระสุนเข้าจุดสำคัญเลยเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ ทางเราพยายามสุดความสามารถในการยื้อชีวิตผู้บาดเจ็บแล้วครับ" หลังจากที่คุณหมอพูดก็เอาเข็นร่างไร้วิญญาณของทั้งคู่ออกมาทั้งพ่อมังกรและพ่อหยกขอไปดูร่างของลูกตัวเองที่ห้องดับจิต
"หยกพ่อกับแม่ขอโทษที่ไม่เคยดูแลหนู ถ้าปาฏิหาริย์มีจริงขอให้พวกหนูรอดนะ" แม่หยกร้องไห้ด้วยความรู้โศกเศร้าที่ลูกสาวได้จากไปก่อนวัยอันควร เพราะความเข้าใจผิดของคนที่ชื่อสกาย ร่างกายของหยกนั้นมีกระสุนอยู่ตรงอกอีก1ตรงขาอีก1 ทางด้านมังกรมีกลาง ตรงหัวใจ1ตรงแขน1กลางสันหลัง1 แล้วไม่นานแม่หยกก็สลบ ผมเลยพาไปที่ห้องผู้ป่วยที่ไพรินพักอยู่ พ่อเดชก็มาพร้อมกับคริสตัลเพื่อมาเอาหลักฐาน ส่วนคนที่โดนลูกหลงก็ทำแผลเพราะกระสุนที่พี่สกายยิงไม่โดนส่วนที่อันตรายและทุกคนก็ใส่ชุดป้องกันกระสุนเลยปลอดภัย ทางพี่สกายนั้นก็ถูกตั้งข้อหาฆ่าโดยเจตนา มาตรา288คือ ผู้กระทำต้องมีเจตนาที่จะฆ่าให้ผู้อื่นให้ถึงแก่ความตาย โทษตามกฎหมายคือต้องโทษประหารชีวิต จำคุกตลอดชีวิตหรือจำคุกตั้งแต่15-20ปี ส่วนเรื่องทนายนั้นพ่อเดชจัดการให้ ของต่างหน้าของหยกพ่อมังกรก็ให้กุญแจคอนโดของทั้งคู่ไว้พร้อมรหัส
วันต่อมา
พวกเราก็ได้พาร่างของทั้งคู่มารดน้ำศพหลังจากถึงคนสุดท้ายแล้ว ก็มีคนจากมูลนิธิมารับร่างของทั้งคู่ไป เป็นเพราะทั้งมังกรและหยกเคยไปบริจาคร่างกายไว้ส่วนลูกหยกนั้นทางพ่อแม่หยกขอรับมาเลี้ยงแล้วสัญญาว่าจะพาหลานมาหาปู่กับย่าบ่อยๆ ทางพี่สกายนั้นก็เป็นอย่างที่คิดโดนโทษติดคุกตลอดชีวิตเพราะหมอได้ทำการตรวจพบว่าเขาเป็นโรคไบโพลาร์หรือโรคอารมณ์สองขั้วแต่อาการเขาหนักในระดับที่ไม่สามารถห้ามตัวเองและควบคุมสติได้ หลังจากที่ทุกอย่างได้จบลงฉันเลยโทรไปหาแม่เพื่อให้เขากลับมาหาน้องๆ ของเขาได้อย่างสบายใจ
จบ