เมื่อฉันกลับมา พ่อของลูกก็เปลี่ยนไป - 01 เพื่อนร่วมทาง โดย PM_2 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ผู้ใหญ่,รัก,ดราม่า,แอคชั่น,จีน

แอ็คชั่น ,จีน ,ดราม่า,วัยว้าวุ่น,หมอ ,รักสามเศร้า,รักวัยรุ่น,รักโรแมนติก

หลังจากที่ฉันถูกส่งตัวไปต่างประเทศ ทุกสิ่งทุกอย่างของฉันก็ถูกแทนที่ด้วยผู้หญิงอีกคน ถึงคราวที่ฉันต้องทวงกลับมา!!!

ผู้แต่ง

PM_2

เรื่องย่อ

         ม่านม่าน  เด็กสาวทายาทตระกูลดัง ที่บ้านทำธุรกิจเครื่องประดับ ที่ใหญ่ที่ใหญ่ที่สุดในตงเปย บ้านรวยแถมเรียนเก่ง แต่เพราะต้องประสบปัยหาบางอย่างของครอบครัว ทำให้เธอต้องไปอยู่เมืองนอกชั่วคราว 

เมื่อฉันกลับมา พ่อของลูกก็เปลี่ยนไป-เดินทาง ปฐมบท,เมื่อฉันกลับมา พ่อของลูกก็เปลี่ยนไป-01 เพื่อนร่วมทาง,เมื่อฉันกลับมา พ่อของลูกก็เปลี่ยนไป-2 ถังหลิน

  

ปั้กๆ ! ปั้ก! ปึง!

       เสียงหมัดกระแทกกระสอบทรายดังไปทั่วทั้งห้อง สนามฝึกซ้อมมวย สถานที่ม่านม่าน ชอบมาหลบมุมมาอยู่ในนี้ แค่ได้ฟังเสียงของหรือหมัดกระทบกัน ทำให้ความเหนื่อยล้า ได้รับการผ่อนคลายอย่างน่าประหลาด

      เธอม่านม่านตลอดเกือบจะ 1 ปี มานี้ได้ใช้ชีวิตอยุ่ที่ค่ายมวย ซึ่งเป็นกิจการของทางบ้าน เพราะเหตุทะเลาะกับพ่อในวันนั้น

 

      เธอเลยย้ายออกจากบ้าน เพื่อมาใช้ชีวิตด้วยตัวเอง โดยไม่ได้รับการสนับสนุนเงินจากพ่อแม่ลสักบาท ส่วนค่ายมวยนี้ถึงแม้จะเป็นของครอบครัว แต่ก็เป็นชื่อของเธอ จึงทำให้ไม่มีใครเข้ามาวอแวกับเธอ

ตึก ตึก ตึก!ตึกตึกๆ

" ม่านม่านลูก "

    เสียงหวานของผู้เป็นแม่ได้เอ่ยหลังจากได้เจอตัวลูกสาว ยากเย็นนัก! กว่าจะได้สนทนากัน

" มะ แม่ "

    หญิงสาวสายตาเบิกโพลง เมื่อเห็นเจ้าของเสียงเดินลอยมาด้วยสีหน้าที่ทั้งดีใจ  และ โมโห

" ปึด โอ๊ยยยยย  แม่ดึงหูหนูทำไมเนี่ย "

     เจ้าตัวร้องโอ๊ย เมื่อโดนแม่ดึงหู ด้วยความหมั่นไส้ แต่ปัดป้องไม่ทัน

" เกลียดนักน่ะ มีบ้านช่องไม่กลับ มัวแต่คลุกอยู่ที่นี่ มีดีอะไรกันนักห๊าาา"

   ยังคงดึงหูต่อไป แถมลากไปนั่งทั้งอย่างนี้  หญิงสาววัยกลางคนหันมาจับใบหน้าลูกสาว หันซ้าย หันขวา แล้วโผเข้ากอดคิดถึงอย่างสุดซึ้ง 

    แล้วถอดกอดมามองลูกสาวอีกครา แล้วก้หอมอยุ่ฟอดใหญ่ให้หสยคิดถึง

" กลับบ้านเรานะลูก กลับไปอยู่บ้านเราบ้างน่ะ แม่ขอร้องล่ะ กลับไปให้แม่ดูแลหนู "

       น้ำเสียงเริ่มสั่นเทา คำพูดเริ่มติดขัด เพราะตนรู้ดี ว่าทำไมลูกสาวถึงไม่กลับบ้าน เพราะการทะเลาะกับผู้เป็นพ่อครั้งนั้น ทำให้เธอตัดสินใจ

     ที่จะย้ายออกจากบ้าน ไปอยู่เร่ร่อนข้างนอกแทน (จริงๆ มีบ้านพักให้แหละ 😅!) 

ตนมองดูหน้าลูกสาวอีกครา พินิจแล้วจึงรู้ว่า ตอนนี้ลูกสาวได้เริ่มโตเป็นสาวสวย ทั้งผิวขาว จมูกโด่งได้รูป หน้ารูปไข่ที่ได้พ่อ

      และขนตาที่หนายาวที่เหมือนจะดูตาโตกว่าปกติ ปากแดงอวบอิ่มที่ผ่านการทาลิป  ทั้งเนื้อทั้งตัว เวลาไปไหนคงไม่มีใครเชื่อแน่ๆว่า นี่คือคนไร้บ้าน (หนีออกจากบ้าน มาอยู่อพาร์ทเม้นท์ )

" หนูขอเวลาคิดก่อนได้ไหม "     

  ม่านม่านเอ่ยพร้อมแสดงสีหน้าถึงความลำบากใจ จนคนเป็นแม่ไม่กล้าซักไซ้

" จ้ะ "

แม่ได้แค่ตอบ เพราะกลัวว่าลูกจะหนีไปอีก 

" งั้น แม่ไปจัดบ้านให้หนูน่ะ แม่ทำกับข้าวมาให้หนูด้วย วันนี้กินข้าวด้วยกันน่ะ "

ม่านม่านผงกหัว เป็นเชิงอนุญาต

เห้อ !!!!

        ไม่คิดว่านักศึกษาวิศวะคอม อย่างงั้นจะต้องมานั่งถอนใจ 

เวลาล่วงเลยไปจนค่ำ (แม่กลับไปแล้ว)  หญิงสาวตื่นขึ้นมากลางดึก เพราะมีสายเรียกที่คุ้นเคย  

" อือ คดีอะไรอีก "

เสียงงัวเงีย และหงุดหงิดได้ส่งผ่านถึงให้คนปลายสายได้รู้

" เสี่ยวม่าน มาห้องท้ายหน่อย "

ห้องท้าย  ณ ที่นี้ก็คือ สถานีตำรวจ 

" อือ "

กำลังจะกดวาง แต่

" แต่งตัวอุ่นๆ อากาศหนาว วางละ "

        วางสายไป ม่านม่านก็ลุกขึ้นไปแต่งตัว เธอและเสี่ยวเฉินได้ร่วมงานกันตั้งแต่ ปีที่แล้ว เขาเจอเธอครั้งแรกตอนที่เธอหนีออกจากบ้าน และเธอก็ได้รับความช่วยเหลือจากเขาเสมอมา

      เธอนับถือเขา เหมือนพี่ชายคนหนึ่ง   ถึงจะมีความสัมพันธ์แบบหยุมหัวกันก้เถอะ อย่างน้อยก็มีเขาที่ให้ความช่วยเหลือเธอเสมอมา

ตึก !ตัก ตึกๆ!

        เสียงเหยียบขั้นบันได ขึ้นไปยังตึกสูงของสถานีตำรวจตงเปย เธอใช้เวลาไม่นานก็มาถึงยัห้อว ไม่นานร่างบางเล็กก็ถึงที่หมาย   

     เธอเคาะประตูเรียกอยู่หลายครั้ง ฮู่ววว! ช่วงนี้อากาศหนาวจับใจ

ก๊อก ก๊อก  ก๊อก

     แกร๊ก! เสียวเฉินเปิดประตูแง้มออก พร้อมกับชายร่างสูงที่ไม่คุ้นตา กำลังอยู่ในท่า ผมเผ้ากระเซิง ใบหน้ายู่ยี่ ที่พึ่งตื่นนอน

" ใคร "

     เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยถามหลังจากก้มมองเด็กสาวตัวเล็กหน้าห้อง  หลังจากนั้นไมนาน

      เขาก็หิ้วม่านม่าน ด้วยมือเดียวเข้าห้องแล้ววางลงบนโซฟาภายในห้องอย่างเบามือ แล้วตัวเองก็เอนกายลงไปนอนบนเตียงใหม่

" คุณเป็นใคร "

   ม่านม่าน แผดเสียง แว้ดขึ้นมาทันทีด้วยความตกใจ อยู่ดีๆ ผู้ชายคนนี้ก็หิ้วตนด้วยมือเข้ามายังห้อง