เมื่อหญิงสาวที่มีพลังมองเห็นโลกมืดเหนือธรรมชาติ มาเจอกับทายาทมหาเศรษฐีร้อยล้านที่ตามหาความจริงเกี่ยวกับอดีตบางอย่างของตน เส้นบางๆ ที่กั้นระหว่างโลกมนุษย์กับโลกมืดเกิดเบลอเสียจนแทบแยกไม่ออกอีกต่อไป
พารานอมอล,ลึกลับ,อาชญากรรม,รัก,ผจญภัย,ผจญภัย,ดราม่า,ชาย-หญิง,ลึกลับ,สยองขวัญ,หลอน,วิญญาณ,พระเจ้า,ผี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
"ทำไม.." เธอเงยมองย่าภา "ทำไมแม่ถึงฆ่าตัวตาย?" หวานถามน้ำเสียงแน่วแน่
--------
หญิงชราชะงัก มองหวานเนิ่นนาน ก่อนค่อยๆ ทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตัวเดิม หลังที่ค่อมน้อยๆ และใบหน้าเหี่ยวย่นบ่งบอกความโศกเศร้าและรู้สึกผิดอย่างลึกซึ้ง หวานกำมือแน่นบนโต๊ะ การมาที่นี่ของเธอควรเป็นเรื่องของการทำงานล้วนๆ เธอเองก็ไม่คิดว่าตัวเองจะพูดถึงความหลังขึ้นมาดื้อๆ
ย่าภายื่นมือมากุมสองมือของหวานที่ยังกำแน่น "ย่าเตรียมตัวมาตลอด ตั้งใจไว้แล้วว่าถ้าหนูกลับมาเมื่อไหร่ ย่าจะเล่าเรื่องทั้งหมดที่ย่ารู้ให้ฟัง.." หญิงชรามองหน้าหลานสาว "ตอนเกิดเรื่องหนูยังเด็ก ย่าถึงไม่อยากพูดอะไรให้สับสน.."
"ยิ่งไม่พูด หวานยิ่งสับสน" หวานสวนเสียงห้วน รู้สึกได้ถึงความเดือดดาลที่ก่อตัวขึ้นในใจ ที่หางตาเห็นการันต์นั่งนิ่งสีหน้าตึงเครียด เธอรู้สึกเห็นใจที่เขาต้องมาพลอยรู้สึกกระอักกระอ่วนเพราะเรื่องส่วนตัว แต่เธออยากสะสางเรื่องค้างคาใจนี้ให้จบๆ ไปเสียที
ย่าภาถอนใจ "จำตอนที่หนูพูดถึงผู้หญิงหัวโล้นได้หรือเปล่า?"
หวานมองย่าภานิ่ง
"ตั้งแต่วันนั้น พ่อของหนูก็เปลี่ยนไป ตอนแรก เขาออกไปกินเหล้ากับเพื่อนทุกวันตอนหัวค่ำ กลับบ้านอีกทีก็เลยตีสองตีสาม แม่กับพ่อเขาทะเลาะระหองระแหงเรื่องนี้ตลอด ต่อมาไม่นาน เขาเริ่มออกจากบ้านไปตั้งแต่ช่วงกลางวัน บางวันไม่กลับมานอนบ้านด้วยซ้ำ เป็นอย่างนี้บ่อยเข้าจนแม่หนูเขาก็เริ่มคิดว่าพ่อหนูมีเมียน้อย.."
"พอแม่ของหนูถามว่าทำไมเขาไม่กลับบ้าน พ่อหนูก็บอกว่าเขากลัว.. "
"หนูรู้" หวานพูดแทรก "พ่อบอกว่ากลัวเพราะหวานเห็นผี" หวานพ่นลมออกจมูก "ตัวเองไม่ได้เห็นผีเองสักหน่อย!"
หญิงชรามองหลานด้วยสายตาฉายแววเจ็บปวด "ย่าเข้าใจ.. ไอ้จักรมันไม่น่าจะทำแบบนั้น มันเป็นหัวหน้าครอบครัว น่าจะทำตัวให้เข้มแข็งกว่านี้" ย่าภาถอนใจ "ย่าเองก็พูดกับพ่อเขาไม่รู้กี่ครั้งแต่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย"
หวานขมวดคิ้วมุ่น มองไปทางชายหาดไกลออกไป สายลมทะเลยามเย็นพัดมาปะทะใบหน้า
"วันหนึ่ง แม่หนูตัดสินใจสะกดรอยตามไอ้จักรตอนมันบอกจะออกไปกินเหล้ากับเพื่อน.. ปรากฎว่ามันแอบไปพบกับผู้หญิงคนหนึ่ง"
หวานเบิกตากว้างหันกลับไปมองย่าภา "ผู้หญิงเหรอย่าภา.. ผู้หญิงที่ไหน?"
"อีนภา" ย่าหวานพูดเสียงกร้าว
จบคำนั้น หวานเห็นการันต์ขยับยืดหลังตรงจากหางตา เธอหันไปมองและเห็นเขาจ้องย่าภาตาไม่กะพริบ ใบหน้าเต็มไปด้วยคำถาม "นะ-- นภา?"
หวานไม่แน่ใจว่าเขาเป็นอะไร เธอโน้มตัวเข้าใกล้อีกนิดก่อนถามเป็นภาษาญี่ปุ่น "คุณการันต์คะ มีอะไรหรือเปล่า?"
การันต์ยังคงจ้องหญิงชราตรงหน้าตาไม่กะพริบ "นภาเหรอครับ?" เขาถามย่าภาโดยตรง
ย่าภามองเขาอย่างแปลกใจเพราะไม่เข้าใจภาษาญี่ปุ่น
"ย่าของฉันพูดถึงผู้หญิงคนหนึ่งที่แกรู้จักน่ะค่ะ" หวานอธิบายเป็นภาษาญี่ปุ่น
"ผมได้ยินย่าคุณพูดว่า "นภา" ผู้หญิงคนนั้นชื่อนภาเหรอครับ"
"ค่ะ" หวานตอบงงๆ
"แม่ผม.." การันต์พูดตาเบิกกว้าง "..ชื่อนภา"
หวานมองตาการันต์ก่อนกระพริบตาเร็วๆ พยายามทำความเข้าใจกับสิ่งที่ได้ยิน ขณะการันต์ดึงเอากระเป๋าสตางค์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง เปิดภาพถ่ายของแม่นภาแล้วยื่นให้ย่าภาและหวานดู ย่าภาหรี่ตามองภาพถ่ายอยู่พักใหญ่ด้วยสายตาฝ้าฟาง ก่อนอ้าปากค้าง ยกมือขึ้นชี้ที่รูป "นี่.. นี่มันอีนภานี่นา!"
หวานกับการันต์หันไปมองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมาย
ทันใดนั้นเองมีเสียงดังขัดขึ้น "แม่.." เสียงแหบห้าวดังมาแต่ไกล "แม่!" ทุกคนหันไปมอง ร่างชายกลางคนไม่ใส่เสื้อพร้อมขวดเหล้าขาวในมือ เดินตุปัดตุเป๋มาตามทางเดินเล็กๆ ใกล้มาถึงบริเวณบ้าน
"ไอ้จักร เมามาอีกแล้วเรอะ!" ย่าภาเรียกพลางส่ายหน้าเอือมระอา
จักรเดินเซไปทางซ้ายทีขวาที ใช้เวลาอยู่หลายนาทีกว่าจะมาถึงโต๊ะที่พวกเขานั่งกันอยู่หน้าบ้าน เขากวาดตามองทั้งสามคนงงๆ จากนั้แววตาแห่งความตระหนักรู้ปรากฎขึ้นในที่สุด เขาปล่อยขวดเหล้าขาวในมือตกพื้นใบหน้ามึนเมาเมื่อครู่ตอนนี้ซีดเผือด "หวาน.."
หวานนั่งตัวแข็ง ตอนนี้เธอไม่ได้มองพ่อแต่มองตรงไปข้างหน้า ความรู้สึกโกรธเกลียดตบตีกันพัลวัลในใจ ไหนจะความจริงที่ว่ามีคนนอกอย่างคุณการันต์นั่งอยู่ด้วย เธอรู้สึกใบหน้าร้อนผ่าวไปถึงใบหูด้วยความละอายใจ
"หวาน.. มาตั้งแต่เมื่อไหร่?" เขาพูดตะกุกตะกัก
การันต์ตั้งท่าจะลุกยืนเพื่อทำความเคารพชายที่เขาเดาเอาว่าคงเป็นพ่อของหวาน แต่หวานจับข้อมือเขากดเอาไว้เป็นเชิงห้าม ก่อนหันช้าๆ ไปมองพ่อ "วันนี้กลับเร็วนี่ ยังไม่มืดเลย!" คำพูดประชดประชันหลุดออกจากปาก ให้ความรู้สึกสาแก่ใจกับหวานอย่างบอกไม่ถูก เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าชายเห็นแก่ตัวขี้ขลาดตาขาวที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้เป็นพ่อของเธอเอง
"ชีวิตดีนะ เพื่อนขี้เมา กับเหล้าถูกๆ พากันหาเหล้ากินได้ทุกวัน!" หวานพูดเน้นย้ำคำต่อคำตายังจ้องชายตรงหน้า
จักรพ่อของหวานหลบตาลูกสาวลงไปมองที่โต๊ะ แล้วเลยมองเห็นภาพถ่ายของนภาในกระเป๋าสตางค์ของการันต์ เขาเบิกตาโพลงด้วยความแปลกใจ "นี่-- รูปนี่มาจากไหนกัน?" เขาถามเสียงสั่นเงยมองหน้าหวานกับการันต์ไปมา
"พ่อรู้จักเหรอ?" หวานถาม ตอนนี้ดูเหมือนจะลืมความโกรธไปชั่วขณะ
จักรกระพริบตาเร็วๆ ราวกับกำลังคิดหาวิธีที่จะตอบคำถามนั้น หากแต่ไม่มีคำพูดใดเล็ดลอดออกมาจากปาก หวานถามซ้ำ "พ่อ.. ผู้หญิงในรูปนี่เป็นใคร?"
จักรลุกพรวดเก้าอี้พาลล้มกระแทกพื้น ใบหน้าซีดเผือดราวกับเห็นผี เขาถอยออกห่างจากโต๊ะด้วยขาสั่นเทา จากนั้นวิ่งเข้าบ้านปิดประตูดังปัง ย่าภา หวาน และการันต์หันมองกันและกันด้วยความประหลาดใจ
ดูเหมือนว่าย่าภากับพ่อของหวานจะรู้จัก "แม่นภา" แม่แท้ๆ ของการันต์
แต่พวกเขารู้จักกันได้ยังไง?
และทำไมพ่อของหวานถึงทำท่าทางแปลกพิกลเมื่อเห็นภาพถ่ายของเธอ?
-- จบตอน --
