แฟนจ้างก็มีหัวใจ - 2 เศษความหวาน โดย Yaygoh @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ดราม่า,วัยว้าวุ่น,ไทย,อื่นๆ

พระเอกโบ้,พระเอกหล่อ,พระเอกเลว,redsun,yaygoh,เนปจูน,แฮค,หล่อรวย,อร่อย,ฟินแซบ,ออริ,นางแบบ,โมเดลลิ่ง,งาน N,พริตตี้,ช่างเครื่อง,อกหัก,ชาย-หญิง,ความรัก,แฟน

พอฉันมีใจ อยากเป็นแฟนนายจริงๆ นายกลับบอกว่ามันไม่เวิร์ก แต่พอฉันถอยออกมา นายกลับบอกว่าอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีฉัน หึ! กราบเท้าฉันสิ แล้วฉันจะคิดเรื่องของนายดูอีกที

ผู้แต่ง

Yaygoh

เรื่องย่อ

รื่องเริ่มต้นที่ งานปาร์ตี้หนึ่ง เนปจูนเผลอนอนกับแขกระหว่างรับงาน พอตื่นมาก็นึกได้ว่าตัวเองเสียเปรียบเพราะไม่ได้เซ็นสัญญารับงาน(เอนหลัง) แค่เอนเตอร์เทรนอย่างเดียว 

จึงไปทวงส่วนต่างจากแขก(แฮค) ประจวบกับแฮคถูกแม่คลุมถุงชนพอดี จึงจับเนปจูนมาเป็นแฟนจ้างแลกกับค่าตัว

ความโอนเก่ง โอนไว ของแฮคทำให้เนปจูนปฏิเสธไม่ออก

แุถมความใกล้ชิดก็ค่อยๆ ทำให้หัวใจสาวหวั่นไหว เผลอมีใจให้แฮค ทั้งที่แฮคมันชอบหาย ไลน์ไม่ตอบ มาเจอเฉพาะตอนอยาก 

แต่ก็โดนแฮคปฏิเสธ  บอกว่าคบกันมันไม่เวิร์ก เนปจูนก็เลยหนีไปหาหนุ่มคนใหม่แบบเจ็บๆ 

แต่ไอ้โบ้ดันมานึกได้ทีหลังว่าชีวิตนี้ขาดเนปจูนแล้วเหมือนจะตายให้ได้ งานง้อก็มา เล่นใหญ่ถึงขั้นตกบันไดหนีไฟ 😌

มาดูกันว่า ผัวที่ดีคือผัวใหม่ หรือ จะกินของเก่า

แฟนจ้างก็มีหัวใจ-บทนำ -,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-1 สูญเสียการควบคุม,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-2 เศษความหวาน,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-3 คู่กรณี,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-4 ปุบปับไหว้แม่,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-5 ผลพลอยได้,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-6 แพ้คนโอนเก่ง,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-7 งานกินข้าว,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-8 ริมทาง (NC),แฟนจ้างก็มีหัวใจ-9 ดั่งการเสพติด NC,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-10 ขอบเขต,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-11 ไม้กันหมา,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-12 อยู่ดีๆ โลกกลมเฉยเลย,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-13 ชุมนุมนักแข่ง (1),แฟนจ้างก็มีหัวใจ-14 ชุมนุมนักแข่ง (2),แฟนจ้างก็มีหัวใจ-15 หนีเสือปะจระเข้,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-16 ค่าปิดปาก,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-17 การแข่งนัดพิเศษ,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-18 ไม่ทันตั้งตัว NC,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-19 ข้อผูกมัด NC,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-20 แฟนจ้าง,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-21 ปากแจ๋ว,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-22 ทิ้งขว้าง,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-23 เจตนาแฝง NC++,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-24 เขาสั่งให้รอ,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-25 หมาหวงก้าง,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-26 ต่างจังหวัด NC++,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-27 ความใส่ใจของเขา NC++,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-28 ตัวแถม,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-29 เครื่องมือคลายเครียด NC,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-30 วิกฤตเป็นตาย,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-31 คนเสียอาการ,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-32 การไถ่โทษ NC20++,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-33 ภัยความเงียบ,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-34 หาย ไลน์ไม่ตอบ,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-35 หายมา หายตอบ ไม่โกง,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-36 ผีเข้าผีออก,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-37 สมบทบาท,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-38 หลุดอาการ,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-39 ข้อต่อรอง NC,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-40 จิตใจทำด้วยอะไร NC,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-41 แค่เป็นห่วงก็ผิด,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-42 แค่เป็นห่วงก็ผิด NC,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-43 คนไม่ใช่ทำอะไรก็ผิด,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-44 รุ่นน้องโรงเรียนเก่า,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-45 คุณแม่สามี,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-46 หลุมหลบภัย,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-47 กดทับอยู่ในใจ,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-48 หวานอมขมกลืน NC,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-49 ไม่สำคัญก็เหนื่อยหน่อย,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-50 อารมณ์ดึงดูด,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-51 ความอยาก NC++,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-52 ติดลม NC++

ภายในห้องที่แสนเงียบเชียบไม่ได้ยินแม้แต่เสียงหัวใจเต้น ฉันตื่นขึ้นมาเพื่อพบกับความว่างเปล่า นอกจากฉันกับรอยยับย่นบนเตียงก็ไม่มีเงาของคนอื่นอยู่เลย

นี่มัน... เรื่องบ้าอะไรกัน

ฉันเสยผมที่ปิดหน้าออกเพื่อจัดการกับความคิดและจิตใจที่กำลังสับสน แต่ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว เหมือนเมาค้าง มีอาการปวดหนึบตั้งแต่ขมับร้าวไปถึงต้นคอด้านหลัง จำได้ว่าเมื่อคืนดื่มแค่ค็อกเทล...

...ทั้งที่ดื่มแค่ค็อกเทล

แล้วสภาพฉันตอนนี้คือ? โอ๊ยยย ปวดหัว... พอสติค่อยๆ คืนกลับมาก็รู้สึกถึงร่องรอยที่หลงเหลือตามร่างกาย ถึงความทรงจำเมื่อคืนจะเลือนรางเหมือนภาพตัดไปดื้อๆ แต่มีอยู่อย่างหนึ่งที่ฉันจำได้ขึ้นใจคือผู้ชายผมสีฟ้าอมเทาคนนั้น แฮค...

กระทั่งตอนนี้รอยยิ้มแสยะที่ดูเจ้าเล่ห์ของเขายังแจ่มชัดราวกับมายืนยิ้มอยู่ตรงหน้า

หว่างขาร้อนวูบเกิดอารมณ์อ่อนไหวขึ้นมาทันควัน ร่างกายมีความทรงจำจากสัมผัสของเขาเหลืออยู่ พอนึกถึงก็เลยมีปฏิกิริยาตอบสนองขึ้นมา

เราทำกันยังไงบ้างนะ

ภาพในหัวขาดเป็นท่อนๆ ไม่ต่อเนื่อง ...แต่เหมือนแฮคจะช่ำชองมากด้วย คงจะผ่านผู้หญิงมาเยอะน่าดู แค่คิดว่าฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นก็รู้สึกขยะแขยงขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

ว่าแต่ใช้ถุงยางหรือเปล่านะ โอ๊ยให้ตายสิ ทำไมจำไม่ได้เนี่ย ปกติฉันก็ไม่ใช่คนปล่อยเนื้อปล่อยตัวอย่างนี้แต่ว่าเมื่อคืนรู้สึกเหมือนมีอะไรสักอย่างผิดปกติทำให้สติฉันไม่อยู่กับร่องกับรอย ฉันกวาดตามองไปทั่วห้องด้วยความรู้สึกกังวล คิดมาก อีกนิดเดียวก็จะกัดเล็บตัวเองแล้ว

เรื่องท้องไม่กังวลหรอก เพราะฉีดยาคุมทุกสามเดือน... แต่เฮ้อ ช่างเถอะปวดหัวชะมัด

ถึงจะขุ่นเคืองขนาดไหนแต่ก็รู้ๆ กันอยู่แล้วว่าเป็นเรื่องปกติที่จะมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับลูกค้า เพราะแบบนั้นถึงได้รู้สึกโมโหอยู่นี่ไงล่ะที่พลาดท่า โวยวายไปก็มีแต่จะโดนหัวเราะเยาะเท่านั้น ดีไม่ดีกระทบกับงานอีก สัญญาที่ให้เซ็นตอนนั้นก็ครอบคลุมเรื่องนี้ด้วยสิ

แต่ฉันไม่ได้เซ็น... พอจะทำอะไรได้ไหมนะ

ถ้ายกเรื่องสัญญามาพูดอาจจะถูกด่าว่างอแงก็ได้

ว่าแต่ว่า... รายละเอียดสัญญานั่นมันยังไงแล้วนะ โทรศัพท์...เหมือนจะถ่ายรูปเก็บไว้ ค่อยเช็กดูทีหลังแล้วกัน รีบออกจากที่นี่ก่อนดีกว่า ไม่รู้ว่าห้องพักนี่เปิดเอาไว้กี่วัน ขืนอยู่เกินเวลาจะโดนชาร์จราคาเอาได้

ไม่กี่วันต่อมา

ถึงจะบอกว่าความรู้สึกขุ่นเคืองที่เผลอนอนกับคนในงานเบาบางลงแล้ว แต่ก็ยังปล่อยวางไม่ได้ซะทีเดียวเพราะเงื่อนไขเรื่องสัญญาทำให้รู้สึกว่าโดนเอาเปรียบ... ที่บอกว่าคนเซ็นจะได้เงินสองเท่าน่ะ ก็เหมือนบอกใบ้กลายๆ ว่าคนที่มีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับลูกค้าจะได้เงินสองเท่านั่นแหละ ฉันไม่ได้เซ็นก็จริง แต่ฉันก็มีอะไรกับลูกค้า มองในมุมความเท่าเทียมแล้ว ฉันก็ควรได้ค่าจ้างสองเท่าเช่นกัน

โอ๊ยจะบ้า!

คิดจนอกจะแตกตายอยู่แล้ว สุดท้ายก็ทนเก็บเงียบไม่ไหว แชตไปถามค่าจ้างที่ควรจะได้จากพี่ช่อฟ้า โมเดลลิ่งที่รับงานในวันนั้น

ทว่าผลลัพธ์กลับไม่ค่อยดีเท่าไหร่ นอกจากพี่ช่อฟ้าจะไม่รับผิดชอบแล้วยังโทรมาโมโหใส่ฉันชุดใหญ่แบบน้ำไหลไฟดับ ฉันหูแทบไหม้ แย้งหรือเถียงอะไรไปก็ไม่มีน้ำหนักเพราะคำว่า “ไม่ได้เซ็นสัญญา”

“...ยังจะมีหน้ามาขอเงินเพิ่ม ตอนบอกให้เซ็นทำไมไม่เซ็น ทีนี้เป็นไงล่ะ แล้วมาโวยวาย พี่ให้ไม่ได้หรอกนะเพราะเราไม่ทำตามเงื่อนไขแต่แรก อีกอย่าง ถ้าพี่ให้จูน แล้วคนอื่นเอาไปทำตามบ้าง มันเสียการปกครองเข้าใจมั้ย!” 

ฉันยังจำน้ำเสียงฉุนเฉียวขึ้นจมูกนั้นได้... สุดท้ายฉันก็ได้แต่กล้ำกลืนคำพูด

ขอโทษที่ทำตัวมีปัญหาเพราะพี่ช่อฟ้าเล่นบลัฟเรื่องงาน ขู่ว่า “...ถ้าหนูยังทำตัวเรื่องมาก ต่อไปพี่คงต้องพิจารณาแล้วล่ะ” 

ฟังแล้วถึงกับใจแป้ว อยากจะคลานเข่าเข้าไปกราบขอมาแทบเท้าแหนะ เฮ้อ...

แค่คิดถึงตอนคุยโทรศัพท์กับพี่ช่อฟ้าก็เลือดขึ้นหน้าแล้ว

“ไอ้จูนระวัง!”

ปึ้ก!

“โอ๊ย...”

บ้าจริง! ฉันเดินเตะป้ายทำความสะอาดอย่างจัง เล็บหลุดหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ก่อนจะสนใจตัวเอง สายตากลับมองตามป้ายทำความสะอาดสีเหลืองหม่นที่ลอยไปชนกับหน้าแข้งของคนที่บังเอิญเดินผ่านมาตรงนั้นพอดี

พลั่ก...

ป้ายกระแทกแล้วหยุดนิ่ง

ฉันตกใจอ้าปากเหวอ ไล่สายตาจากล่างขึ้นบนกำลังจะปรี่เข้าไปขอโทษ ทว่าหน้าตากับสีผมของคู่กรณีกลับทำฉันอึ้งยิ่งกว่าเดิม

ใบหน้าเรียวคมเข้ม กระดูกกรามชัดรับกับสันจมูกโด่ง นัยน์ตาเข้มดุดันที่มีประกายซุกซนเคลือบอยู่ แต่สิ่งที่โดดเด่นกว่าใครก็คือเส้นผมสีฟ้าอมเทา

แฮค...

ภาพเงาเลือนรางของคนที่ขยับอยู่บนตัวทอวาบเข้ามาในหัว อาการร้อนรุ่มไร้ที่มาเอ่อล้นไปทั้งตัว

ดันมานึกถึงเรื่องคืนนั้นตอนเจอหน้าเขาอีกครั้งเนี่ยนะ นี่ฉันเป็นคนยังไงเนี่ย

ฉันสบตาแฮค รีบสะบัดความรู้สึกว้าวุ่นในทรวงทิ้ง ดึงสติตัวเองกลับมาสนใจสถานการณ์ตรงหน้า ทว่าคำขอโทษเรื่องเตะป้ายกระเด็นใส่เขาดันติดอยู่ที่ริมฝีปาก ไม่ได้พูดออกไป

อะไรจะบังเอิญขนาดนี้นะ ช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาฉันเอาแต่คิดมากว่าจะติดต่อเขาเพื่อทวงถามความรับผิดชอบหรือปล่อยเงียบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นดี

ความคิดในหัวฉันตีกันยุ่งไปหมด ฉันรับไม่ได้ที่พลาดท่าเสียทีแต่ขณะเดียวกันถ้าจะเรียกร้องหาความรับผิดชอบก็กลัวว่าจะส่งผลกระทบกับงาน ฉันไม่ได้คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด รายได้หลักก็มาจากงานสายบริการ ขืนบุ่มบ่ามไม่คิดหน้าคิดหลังจะส่งผลเสียมากกว่าผลดีน่ะสิ

ฉันก็ไม่อยากจะยึดติดกับเซ็กส์หรอก แต่คิดทีไรมันก็ปรี๊ดขึ้นสมอง รู้สึกว่าตัวเองเสียเปรียบยังไงก็ไม่รู้ นี่แหละที่รับไม่ได้

เพราะยังคิดไม่ตก เลยไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจพบกับแฮค พอบังเอิญเจอกันกะทันหันมันก็นึกไม่ออกว่าจะพูดอะไรดี หรือควรเริ่มจากตรงไหน

ตอนนี้ฉันประหม่าจนลิ้นชาแล้ว

ชั่วขณะที่ฉันเหมือนลืมเสียงเอาไว้ที่บ้าน แฮคชำเลืองมองป้ายที่พื้น สีหน้าท่าทีไม่สะทกสะท้าน ไม่ตำหนิ หรือว่ากล่าวอะไรสักคำ เหมือนจะเดินผ่านไปเฉยๆ ด้วย

อะไรกัน อย่าบอกนะว่าจำฉันไม่ได้น่ะ

“เดี๋ยวสิ!”

เท้าฉันเหมือนติดจรวด จู่ๆ ก็พุ่งพรวดเข้าไปคว้าแขนแฮคเอาไว้ ขนาดยะหยาเพื่อนที่มาด้วยกันยังทำหน้าเหวอ ถึงจะรู้สึกอายแต่จิตใต้สำนึกไม่ยอมให้ปล่อยเขาไป

“คุยกันก่อน”

หัวใจฉันเต้นตึกตัก ทั้งที่ตอนอยู่ในงานปาร์ตี้ยังไม่รู้สึกกดดันเวลาคุยเลยสักนิด แต่พอเจอกันข้างนอกกลับประหม่าไม่มีความมั่นใจในตัวเอง หรือเพราะมีอะไรกันแล้วก็เลยอึดอัด เกี่ยวมั้ย?

“เธอเป็นใคร” ดวงตาคมสะกดจิตสะกดใจทุกครั้งที่เผลอจดจ้องหรี่ลงเล็กน้อย …ราวกับว่าไม่เคยเจอกันมาก่อน

“หา? เอ่อ...”

ฉันชะงัก ตอนแรกนึกว่ามุกตลก แต่แววตาแฮคไม่ได้โกหก เขาจำฉันไม่ได้จริงๆ

บ้าน่า… ถึงฉันจะมั่นใจว่าคืนนั้นคนที่ฉันกอดคือแฮค แต่โดนอีกฝ่ายลืมใส่ซึ่งๆ หน้าแบบนี้มันช่าง…

“แฮค?”

เห็นเขาแสดงออกว่าไม่รู้จักกันแบบนี้ ฉันก็แอบหวังว่าอาจจะทักคนผิด …อาจจะเป็นแค่คนหน้าเหมือน ทว่าความคาดหวังก็พังครืนลงในพริบตา

“รู้จักฉันเหรอ เธอชื่ออะไร” เขาทำหน้าหลงตัวเองขึ้นมาทันที

“…!!!”

หมอนี่คือแฮคจริงๆ ใบหน้าฉันชาวาบ

“เธอ…” เขายิ้มมุมปาก ดวงตาคมฉายแววแพรวพราว ขยับเข้าใกล้มากขึ้นเหมือนต้องการจะมองหน้าฉันใกล้ๆ

สายตาที่สาดมายังใบหน้าฉันคือสายตาของคนที่กำลังประเมินรูปลักษณ์ของผู้หญิง… ไม่ใช่สายตาของคนที่มองเพราะรู้สึกคุ้นเคย ตอกย้ำว่าเขาไม่ได้ใส่ใจจดจำหน้าผู้หญิงที่เคยนอนด้วยเลย

จากข้อมูลที่ฉันสืบหามาเกี่ยวกับแฮค เขาเป็นหนึ่งในสมาชิกทีมเรดซัน ทีมแข่งรถชั้นนำทีมหนึ่ง ตอนที่รู้ว่าเขาเป็นหนึ่งในแกนนำของทีมฉันก็ตกใจเหมือนกัน เพราะครั้งแรกที่เจอดันเข้าใจว่าเขาเป็นแค่ลูกกระจ๊อกต๊อกต๋อยน่ะสิ จะว่าฉันมีตาหามีแววก็ไม่ได้เพราะคืนนั้นเขาเล่นแต่งตัวติดดินแถมยังมีคราบกับกลิ่นน้ำมันเครื่องติดตัว สภาพแบบนั้นใครเห็นก็ต้องเข้าใจว่าเป็นลูกน้องปลายแถวทั้งนั้นแหละ

...แต่ช่างเรื่องความประทับใจแรกที่ฉันมีต่อเขาก่อนเถอะ

จากข้อมูลที่หามา ประเด็นสำคัญก็คือ แฮคขึ้นชื่อเรื่องผู้หญิงมาก ฟาดเรียบไม่เกี่ยงเวลาหรือสถานที่ หลังจากคืนนั้นก็ผ่านมาหลายวันแล้ว ไม่แน่เขาก็คงไปมีอะไรกับคนอื่นอีก คงไม่คิดจะจำเรื่องของผู้หญิงที่ตัวเองนอนด้วยให้รกสมองหรอกมั้ง

ถึงจะรู้อยู่แล้ว แต่พอเจอกับตัวแม่งก็เจ็บว่ะ...

“…ว่าไง?”

แฮคเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ขึ้นจนรู้สึกถึงลมหายใจที่ราดรดข้างแก้ม ระยะแค่นี้เล่นเอาหัวใจจะวายจริงๆ ไม่ใช่แค่ฉันแต่ว่าคนที่เดินผ่านไปผ่านมาหรือแม้แต่ยะหยาเพื่อนฉันเองยังทำหน้าแตกตื่นที่เห็นคนทำตัวสนิทสนมกันกลางห้างฯ

“เอ๊ะ? เอ่อ… โทษที เรื่อง ...เรื่องป้ายทำความสะอาด ไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษด้วย”

ฉันกะพริบตาเรียกสติ พูดจบก็ปล่อยมือจากแขนแฮค ถอยห่างออกมาครึ่งก้าว

แฮคเลิกคิ้ว ท่าทางเหมือนนั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาอยากได้ยินจากปากฉัน

“ไม่ได้ยินเหรอ ฉันถามชื่อเธอน่ะ”

“เอ๊ะ!?” เขาถามชื่อฉันตอนไหนเหรอ ฉันกะพริบตาปริบๆ ไม่เห็นจะรู้เลย “ชื่อเหรอ”

“ไม่อยากบอกไม่เป็นไร”

แฮคตัดบท เหมือนไม่อยากบอกก็ไม่ง้อ อะไรกัน ท่าทางหลงตัวเองนั่น ยิ่งเห็นยิ่งรู้สึกจี๊ดที่ใจ

“เรื่องป้ายช่างเถอะ เธอไม่ได้ตั้งใจไม่ใช่เหรอ”

เขาบอกก่อนจะผละออกไปอย่างไม่ติดใจกับอุบัติเหตุเล็กๆ น้อยๆ

“เดี๋ยว!”

ฉันรีบดึงเสื้อด้านหลังแฮคเอาไว้ก่อนที่เขาจะเดินหายไป

“หืม?”

แฮคหันกลับมา สีหน้าเคร่งขรึมขึ้นมาเล็กน้อย บรรยากาศเป็นมิตรเลือนหายพร้อมกับความรำคาญปรากฏเข้ามาแทนที่ ฉายออกมาผ่านแววตาคมปลาบ

บรรยากาศรอบตัวแฮคตึงเครียดขึ้นมาราวกับดีดนิ้ว

นี่ฉันมัวทำบ้าอะไรอยู่นะ มัวแต่อ้ำๆ อึ้งๆ เล่นบทขี้อายไปได้ น่าหงุดหงิดจริงๆ นั่นแหละ

ฉันสบตาแฮคด้วยสายตาที่แน่วแน่ บอกตัวเองให้หน้าด้านหน้าทนเข้าไว้

“ฉันมีเรื่องจะคุย เกี่ยวกับคืนนั้น...”

“คืนนั้น?” นัยน์ตาคมสะท้อนไหว ถึงเขาจะไม่ได้รู้สึกสนใจฉันมากเป็นพิเศษแต่ก็สงสัยในคำพูดฉันเหมือนกัน

“ยาวน่ะ หาที่นั่งคุยกันก่อนเถอะ” ฉันเสนอ

“ฉันมีนัด ...แต่ไม่สำคัญหรอก ตอนนี้ฉันสนใจเรื่องของเธอมากกว่า ไม่สิ ต้องพูดว่าเรื่องของเราถูกหรือเปล่า?”

“....”

ยังจะมากรุ้มกริ่มใส่ฉันอีก แต่เขาก็ดูดีจนไม่น่าเชื่อจริงๆ นั่นแหละ ถ้าเราไม่เคยมีประเด็นกันมาก่อนฉันต้องเคลิ้มไปด้วยแน่ๆ