พอฉันมีใจ อยากเป็นแฟนนายจริงๆ นายกลับบอกว่ามันไม่เวิร์ก แต่พอฉันถอยออกมา นายกลับบอกว่าอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีฉัน หึ! กราบเท้าฉันสิ แล้วฉันจะคิดเรื่องของนายดูอีกที

แฟนจ้างก็มีหัวใจ - 20 แฟนจ้าง โดย Yaygoh @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ดราม่า,วัยว้าวุ่น,ไทย,อื่นๆ,พระเอกโบ้,พระเอกหล่อ,พระเอกเลว,redsun,yaygoh,เนปจูน,แฮค,หล่อรวย,อร่อย,ฟินแซบ,ออริ,นางแบบ,โมเดลลิ่ง,งาน N,พริตตี้,ช่างเครื่อง,อกหัก,ชาย-หญิง,ความรัก,แฟน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

แฟนจ้างก็มีหัวใจ

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

รัก,ดราม่า,วัยว้าวุ่น,ไทย,อื่นๆ

แท็คที่เกี่ยวข้อง

พระเอกโบ้,พระเอกหล่อ,พระเอกเลว,redsun,yaygoh,เนปจูน,แฮค,หล่อรวย,อร่อย,ฟินแซบ,ออริ,นางแบบ,โมเดลลิ่ง,งาน N,พริตตี้,ช่างเครื่อง,อกหัก,ชาย-หญิง,ความรัก,แฟน

รายละเอียด

พอฉันมีใจ อยากเป็นแฟนนายจริงๆ นายกลับบอกว่ามันไม่เวิร์ก แต่พอฉันถอยออกมา นายกลับบอกว่าอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีฉัน หึ! กราบเท้าฉันสิ แล้วฉันจะคิดเรื่องของนายดูอีกที

ผู้แต่ง

Yaygoh

เรื่องย่อ

รื่องเริ่มต้นที่ งานปาร์ตี้หนึ่ง เนปจูนเผลอนอนกับแขกระหว่างรับงาน พอตื่นมาก็นึกได้ว่าตัวเองเสียเปรียบเพราะไม่ได้เซ็นสัญญารับงาน(เอนหลัง) แค่เอนเตอร์เทรนอย่างเดียว 

จึงไปทวงส่วนต่างจากแขก(แฮค) ประจวบกับแฮคถูกแม่คลุมถุงชนพอดี จึงจับเนปจูนมาเป็นแฟนจ้างแลกกับค่าตัว


ความโอนเก่ง โอนไว ของแฮคทำให้เนปจูนปฏิเสธไม่ออก

แุถมความใกล้ชิดก็ค่อยๆ ทำให้หัวใจสาวหวั่นไหว เผลอมีใจให้แฮค ทั้งที่แฮคมันชอบหาย ไลน์ไม่ตอบ มาเจอเฉพาะตอนอยาก 


แต่ก็โดนแฮคปฏิเสธ  บอกว่าคบกันมันไม่เวิร์ก เนปจูนก็เลยหนีไปหาหนุ่มคนใหม่แบบเจ็บๆ 

แต่ไอ้โบ้ดันมานึกได้ทีหลังว่าชีวิตนี้ขาดเนปจูนแล้วเหมือนจะตายให้ได้ งานง้อก็มา เล่นใหญ่ถึงขั้นตกบันไดหนีไฟ 😌


มาดูกันว่า ผัวที่ดีคือผัวใหม่ หรือ จะกินของเก่า

สารบัญ

แฟนจ้างก็มีหัวใจ-บทนำ -,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-1 สูญเสียการควบคุม,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-2 เศษความหวาน,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-3 คู่กรณี,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-4 ปุบปับไหว้แม่,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-5 ผลพลอยได้,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-6 แพ้คนโอนเก่ง,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-7 งานกินข้าว,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-8 ริมทาง (NC),แฟนจ้างก็มีหัวใจ-9 ดั่งการเสพติด NC,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-10 ขอบเขต,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-11 ไม้กันหมา,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-12 อยู่ดีๆ โลกกลมเฉยเลย,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-13 ชุมนุมนักแข่ง (1),แฟนจ้างก็มีหัวใจ-14 ชุมนุมนักแข่ง (2),แฟนจ้างก็มีหัวใจ-15 หนีเสือปะจระเข้,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-16 ค่าปิดปาก,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-17 การแข่งนัดพิเศษ,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-18 ไม่ทันตั้งตัว NC,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-19 ข้อผูกมัด NC,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-20 แฟนจ้าง,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-21 ปากแจ๋ว,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-22 ทิ้งขว้าง,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-23 เจตนาแฝง NC++,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-24 เขาสั่งให้รอ,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-25 หมาหวงก้าง,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-26 ต่างจังหวัด NC++,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-27 ความใส่ใจของเขา NC++,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-28 ตัวแถม,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-29 เครื่องมือคลายเครียด NC,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-30 วิกฤตเป็นตาย,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-31 คนเสียอาการ,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-32 การไถ่โทษ NC20++,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-33 ภัยความเงียบ,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-34 หาย ไลน์ไม่ตอบ,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-35 หายมา หายตอบ ไม่โกง,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-36 ผีเข้าผีออก,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-37 สมบทบาท,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-38 หลุดอาการ,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-39 ข้อต่อรอง NC,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-40 จิตใจทำด้วยอะไร NC,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-41 แค่เป็นห่วงก็ผิด,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-42 แค่เป็นห่วงก็ผิด NC,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-43 คนไม่ใช่ทำอะไรก็ผิด,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-44 รุ่นน้องโรงเรียนเก่า,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-45 คุณแม่สามี,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-46 หลุมหลบภัย,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-47 กดทับอยู่ในใจ,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-48 หวานอมขมกลืน NC,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-49 ไม่สำคัญก็เหนื่อยหน่อย,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-50 อารมณ์ดึงดูด,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-51 ความอยาก NC++,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-52 ติดลม NC++

เนื้อหา

20 แฟนจ้าง



ฉันตื่นขึ้นมาบนที่นอนในเวลาเกือบบ่ายของวันถัดมาพร้อมอาการปวดเมื่อยตามตัว ขนาดออกกำลังกายเข้าฟิตเนสยังต้านท่ากายกรรมของแฮคไม่อยู่

ห้องที่ฉันตื่นคือห้องเดียวกับตอนนั้น ฉันเริ่มไม่แปลกใจแล้วว่าทำไมแฮคไม่อยู่ที่นี่ หลังจากทำกิจกามเสร็จเขาก็คงกลับไปนอนห้องตัวเองตามเคย เหอะ! ทำเป็นเว้นระยะห่าง แค่นอนเตียงเดียวกันจนถึงเช้าไม่ทำให้ฉันหลงผิดไปชอบนายเข้าจริงๆ หรอก ในเมื่อทำข้อตกลงกันไว้ซะขนาดนั้น

…ส่วนที่ลึกซึ้งมันก็เป็นเพราะอารมณ์นำพา ไม่ได้มีความรู้สึกผูกพันอะไรกันเลย

แต่ปกติฉันก็ไม่นอนกับผู้ชายไปทั่วนะ มีแฮคนี่แหละเคสแรกที่ฉันเผลอนอนด้วย ตอนอยู่บนเตียงฉันก็ไม่ได้เรียบร้อยด้วยสิ ไม่รู้ว่าเขาจะคิดว่าฉันเป็นคนยังไง

เฮ้อ! ช่างเถอะ แฮคจะมองฉันแบบไหนก็ไม่สำคัญหรอก เพราะยังไงซะฉันก็เป็นแค่แฟนจ้างของเขาเท่านั้น คิดมากไปก็เหนื่อยใจเปล่าๆ

ฉันลุกเข้าห้องน้ำด้วยความเคยชิน ถือวิสาสะหยิบชุดในตู้มาสวมเสร็จก็เดินออกมาข้างนอก ยังไม่ทันจะตามหาแฮค ก็เจอโน้ตแปะเอาไว้ที่หน้าตู้เย็นในครัว

‘คีย์การ์ดห้องอยู่บนโซฟา เธอเก็บเอาไว้ ถ้าตื่นแล้วก็ทักมาบอกด้วย’

แปลว่าเขาไม่อยู่ที่นี่งั้นเหรอ? ฉันอ่านข้อความในกระดาษ มองซ้ายมองขวาพอเป็นพิธี ก่อนจะเปิดตู้หาของกิน

เฮ้อ... เสียเวลาไปวันหนึ่งเต็มๆ จนได้ พอรู้ว่าเวลาล่วงไปถึงบ่ายแล้วฉันก็ยอมแพ้ที่จะเข้าเรียน ไปตอนนี้อย่างเร็วก็คงทันคาบสุดท้ายแบบหวุดหวิด แต่ไม่มีกำลังใจจะไปเนี่ยสิ

ฉันเดินมาหยิบโทรศัพท์ในห้องโถงแล้วกลับเข้ามาในครัวอีกรอบ ระหว่างหาอะไรใส่ท้องก็ทักไปหายะหยาฝากให้เก็บงานในคาบเรียนไว้ให้

ใช้เวลาอยู่ในคอนโดแฮคพักใหญ่ๆ กว่าจะจัดการตัวเองเสร็จแล้วขึ้นแท็กซี่กลับหอพัก เตรียมตัวไปเป็นผู้ช่วยที่ฟิตเนสเย็นนี้ รู้สึกเหมือนจะลืมอะไรสักอย่างแต่ก็นึกไม่ออก ช่างเถอะ



ฟิตเนส

“น้องจูนเป็นไงบ้างงานเมื่อคืน ได้ยินว่ามีแต่เรื่องน่าสนใจเยอะเลยหนิ“

พี่โบตั๋นทัก ฉันเพิ่งเดินเข้าฟิตเนสกระเป๋ายังไม่ทันวางก็ต้องยิ้มอ่อนอกอ่อนใจก่อนแล้ว

ยังไม่ทันพูดอะไรตอบ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น พอเอาออกมาดูก็เห็นชื่อ ‘แฮค’ โชว์หราอยู่บนจอ

ไม่รู้ทำไม แค่เห็นก็รู้สึกได้ถึงอารมณ์เกรี้ยวกราดจากปลายสาย

“เดี๋ยวจูนมานะ”

ฉันขมวดคิ้ว พูดกับพี่โบตั๋นก่อนจะวางกระเป๋าแล้วเดินออกมารับสายข้างนอก หาที่เงียบๆ คุย

“มีอะไร” ฉันถามทันทีที่รับสาย

[ตื่นแล้วเหรอ]

หือ... ก็ต้องตื่นแล้วสิ นี่มันตะวันตกดินแล้วเด้อ ฉันสวนกลับคำพูดของแฮคในหัว

“อื้ม ตื่นแล้ว ทำไม”

[เห็นเงียบไป นึกว่าเป็นอะไรไปแล้ว]

“เป็นอะไร คิดว่าฉันจะหลับไม่ตื่นหรือไง มีอะไรอีกหรือเปล่าถ้าไม่มีจะวางแล้วนะต้องไปทำงานแล้ว”

[ตอนนี้เธออยู่ไหน]

“ฟิตเนส... ทำไม?”

[ตื่นกี่โมง]

“บ่ายๆ ทำไม?”

[นี่กี่โมง]

“จะทุ่มนึงแล้ว มีอะไรหรือเปล่า”

[ไม่เห็นโน้ตที่แปะเอาไว้หน้าตู้เย็นเหรอ]

“เห็น ทำไม?”

ฉันจำไม่ได้ว่าพูดคำว่าทำไมไปกี่รอบ แต่ทุกครั้งแฮคจะถามกลับมาเสมอ แล้วน้ำเสียงก็เข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ

[แล้วเขียนบอกว่ายังไง]

“บอกให้เก็บคีย์การ์ดไว้ไม่ใช่เหรอ?”

[อะไรอีก]

“ที่สั่งเอาไว้ก็มีแค่นี้นี่ จะมีอะไรอีกล่ะ” ฉันครุ่นคิด แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก เสียงพ่นลมหายใจแรงๆ ดังมาจากปลายสายทันที

[ฉันบอกให้เธอทักหาถ้าตื่นแล้ว ทำไมไม่ทักมา]

“ห๊ะ! เอ่อ...” ฉันพูดไม่ออก นั่นมันสำคัญด้วยเหรอ แต่น้ำเสียงแฮคจริงจังจนฉันไม่กล้าพูดพล่อยๆ ออกมา “ก็ฉันไม่คิดว่านายจะรอนี่”

[ฉันจะรอหรือไม่รอก็ไม่ต้องมาคิดแทน แค่ทักมาบอกสักคำว่าตื่นแล้วมันยากมากงั้นเหรอ]

นี่โกรธจริงๆ ใช่มั้ยเนี่ย... ให้อารมณ์เหมือนโดนแฟนดุจริงๆ เลยว่ะ เล่นซะฉันอึ้งไปเลย

“รู้แล้วน่า ฉันผิดเองแหละที่ไม่ได้สนใจ เอาเป็นว่าต่อไปฉันจะทักหานายทุกครั้งที่ตื่นเลยโอเคยัง”

[เพื่อนเล่นเหรอ]

“อ้าว!”

[ประชดทำไม]

“ฉันหมายความตามที่พูดจริงๆ เอาอะไรมาประชดล่ะ นี่แค่นี้ก่อนได้มั้ย มันจะได้เวลางานแล้วไว้ค่อยคุยกัน”

[เสร็จกี่โมง]

“ทำไม”

[จะไปรับ แชร์โลเคชั่นมาด้วย]

“....”

แค่คุยโทรศัพท์กับแฮคก็รู้สึกเหมือนคาร์ดิโอไปแล้วครึ่งชั่วโมง ใจเต้นแรงจนเหนื่อย...

ฉันงงมากนะที่เขาโทรมา แถมยังเหมือนโทรมาหาเรื่องอีก หนำซ้ำตอนท้ายยังทำให้ฉันประหลาดใจด้วยการบอกว่าจะมารับ นี่จะเล่นบทแฟนกันจริงจังเลยใช่มั้ยเนี่ย ช่างเถอะ ไหนๆ ก็มาถึงขนาดนี้แล้วมีแต่ต้องตามน้ำไปเท่านั้นแหละ ฉันแชร์พิกัดที่อยู่ของฟิตเนสให้แฮครู้ก่อนจะวางสายแล้วกลับไปหาพี่โบตั๋น เริ่มงานเป็นผู้ช่วยเทรนเนอร์เหมือนทุกที

ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา

แฮคมารอรับที่ฟิตเนสจริงๆ

ฉันยอมรับว่าคาดไม่ถึง ถึงกับเผลอทำหน้าตกใจไปแวบหนึ่งที่รู้ว่าเขามา พี่โบตั๋นที่สงสัยเรื่องเมื่อคืนอยู่แล้วยิ่งเห็นแฮคก็ยิ่งกระตือรือร้น อยากรู้อยากเห็นเพิ่มขึ้น คงได้ฟังเรื่องคร่าวๆ มาจากพี่อ้อนั่นแหละ แล้วช่วงพักเทรนก็มีเวลาคุยกันไม่มาก ฉันเลยไม่ได้เล่าเรื่องเมื่อคืนอย่างจริงๆ จังๆ

“นี่คือ?” พี่โบตั๋นทำหน้าตื่นเต้นใส่แฮค เรื่องที่ฉันเผลอมีอะไรกับแฮคในคืนปาร์ตี้ที่รับงาน ‘N’ ไม่ได้เล่าให้พี่โบตั๋นฟัง และก็ไม่แน่ใจด้วยว่าพี่โบตั๋นรู้ข่าวลือที่ฉันมีปัญหากับโมเดลลิ่งหรือเปล่า ถึงจะนับถือเธอเหมือนพี่สาวคนหนึ่งแต่ก็ไม่ได้คุยกันทุกเรื่อง อีกอย่างช่วงนี้ฉันก็มัวแต่ยุ่งเรื่องตัวเอง จึงไม่มีเวลามานั่งปรับทุกข์กับใครเท่าไหร่ อย่างมากสุดก็มีบ่นกับยะหยาคนเดียวนั่นแหละ

“แฮคค่ะ แฮคนี่พี่โบตั๋นเป็นเทรนเนอร์” ฉันแนะนำให้ทั้งคู่รู้จักกัน ไม่แน่ใจว่าควรจะเอ่ยสถานะของแฮคว่ายังไง จึงเลือกที่จะละเอาไว้ก่อน

“ยินดีที่ได้รู้จักนะ เพื่อนจูนเหรอคะ” พี่โบตั๋นยิ้มทักทายอย่างเป็นกันเอง

“แฮคครับ เป็นแฟนจูน”

เขาประกาศตัวเต็มปากเต็มคำไม่มีเคอะเขินสักนิด พูดปดได้ลื่นไหลจนฉันรู้สึกขนลุก

“แฟนเหรอ... จูนเก็บเงียบไม่บอกพี่เลยนะ”

“เรื่องแบบนี้จูนไม่กล้าพูดก่อนหรอกค่ะ” ฉันยิ้มอย่างลำบากใจ

“อืม ถ้างั้นที่ยัยอ้อพูดเมื่อคืนก็เป็นความจริงน่ะสิ ที่ว่ามีผู้ชายเดิมพันกันเพราะแย่งตัวจูนน่ะ”

ฉันเบิกตาโพลง ถึงจะเผื่อใจเอาไว้แล้วแต่ก็ไม่นึกว่าจะลือกันแบบนั้นจริงๆ

“ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ แค่เข้าใจผิดกันนิดหน่อย”

ฉันยิ้มเจื่อน เอ่ยอย่างถ่อมตัว แต่แฮคกลับคว้าเอวฉันเข้าไปโอบหลวมๆ แบบหน้าตาเฉย

“ผมผิดเองแหละที่ไม่รีบทำให้ชัดเจนตั้งแต่แรก ทำให้จูนไม่มั่นใจ” แฮคมองฉันด้วยแววตาลุ่มหลงก่อนเบือนสายตาไปทางพี่โบตั๋น

ตึกตักๆ ตึกตักๆ

ต่อให้รู้ว่าเขาแสร้งพูดแต่หัวใจกลับเต้นแรงขึ้นมาจริงๆ

“หืม... พูดซะพี่เขินแทนเลยเนี่ย แต่ว่าจูนมีคนดูแลเป็นตัวเป็นตนแล้ว แบบนี้หนุ่มๆ ในฟิตเนสก็อกหักกันเป็นแถวเลยสิ”

แฮคชะงักไปครู่หนึ่ง เขาหรี่ตาลงมองฉันแล้วถอนหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อย

“ต่อไปเลิกมาทำงานที่นี่ดีมั้ย”

“ทำไมล่ะ” ฉันตกใจ นี่เขาแค่ตบมุกพี่โบตั๋นหรือว่าพูดจริง? สายตาเอาเรื่องแบบนั้นฉันเดาทางไม่ถูกเลยสักนิด

“ใจเย็นๆ”

พี่โบตั๋นยิ้มแหย สีหน้าเลิ่กลั่ก รีบยกมือห้ามความคิดสายฟ้าแลบของแฮค

“พี่แค่หยอกเล่นน่า ถ้ารู้ว่าจูนมีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้วก็ไม่มีใครกล้ามาวุ่นวายหรอก”

“ฮ่าๆ ไม่ต้องคิดมากครับ ผมเองก็พูดเล่นเหมือนกัน” แฮคยิ้มกวนกลับไป

“ฮ่า...” พี่โบตั๋นยิ้มค้างทันควัน

“....” ฉันยิ้มไม่ออกแล้ว ท่าทางแฮคตอนนี้มันน่าเอานิ้วทิ่มตาจริงๆ

พวกเราพูดคุยกับพี่โบตั๋นต่อไม่นานก็ขอตัวกลับ โดยที่แฮคโอบเอวฉันตลอดทางจนมาถึงรถราวกับกลัวคนไม่รู้ว่าเราเป็นอะไรกัน เฮ้อ อึดอัดโว้ย!