พอฉันมีใจ อยากเป็นแฟนนายจริงๆ นายกลับบอกว่ามันไม่เวิร์ก แต่พอฉันถอยออกมา นายกลับบอกว่าอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีฉัน หึ! กราบเท้าฉันสิ แล้วฉันจะคิดเรื่องของนายดูอีกที

แฟนจ้างก็มีหัวใจ - 28 ตัวแถม โดย Yaygoh @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ดราม่า,วัยว้าวุ่น,ไทย,อื่นๆ,พระเอกโบ้,พระเอกหล่อ,พระเอกเลว,redsun,yaygoh,เนปจูน,แฮค,หล่อรวย,อร่อย,ฟินแซบ,ออริ,นางแบบ,โมเดลลิ่ง,งาน N,พริตตี้,ช่างเครื่อง,อกหัก,ชาย-หญิง,ความรัก,แฟน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

แฟนจ้างก็มีหัวใจ

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

รัก,ดราม่า,วัยว้าวุ่น,ไทย,อื่นๆ

แท็คที่เกี่ยวข้อง

พระเอกโบ้,พระเอกหล่อ,พระเอกเลว,redsun,yaygoh,เนปจูน,แฮค,หล่อรวย,อร่อย,ฟินแซบ,ออริ,นางแบบ,โมเดลลิ่ง,งาน N,พริตตี้,ช่างเครื่อง,อกหัก,ชาย-หญิง,ความรัก,แฟน

รายละเอียด

พอฉันมีใจ อยากเป็นแฟนนายจริงๆ นายกลับบอกว่ามันไม่เวิร์ก แต่พอฉันถอยออกมา นายกลับบอกว่าอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีฉัน หึ! กราบเท้าฉันสิ แล้วฉันจะคิดเรื่องของนายดูอีกที

ผู้แต่ง

Yaygoh

เรื่องย่อ

รื่องเริ่มต้นที่ งานปาร์ตี้หนึ่ง เนปจูนเผลอนอนกับแขกระหว่างรับงาน พอตื่นมาก็นึกได้ว่าตัวเองเสียเปรียบเพราะไม่ได้เซ็นสัญญารับงาน(เอนหลัง) แค่เอนเตอร์เทรนอย่างเดียว 

จึงไปทวงส่วนต่างจากแขก(แฮค) ประจวบกับแฮคถูกแม่คลุมถุงชนพอดี จึงจับเนปจูนมาเป็นแฟนจ้างแลกกับค่าตัว


ความโอนเก่ง โอนไว ของแฮคทำให้เนปจูนปฏิเสธไม่ออก

แุถมความใกล้ชิดก็ค่อยๆ ทำให้หัวใจสาวหวั่นไหว เผลอมีใจให้แฮค ทั้งที่แฮคมันชอบหาย ไลน์ไม่ตอบ มาเจอเฉพาะตอนอยาก 


แต่ก็โดนแฮคปฏิเสธ  บอกว่าคบกันมันไม่เวิร์ก เนปจูนก็เลยหนีไปหาหนุ่มคนใหม่แบบเจ็บๆ 

แต่ไอ้โบ้ดันมานึกได้ทีหลังว่าชีวิตนี้ขาดเนปจูนแล้วเหมือนจะตายให้ได้ งานง้อก็มา เล่นใหญ่ถึงขั้นตกบันไดหนีไฟ 😌


มาดูกันว่า ผัวที่ดีคือผัวใหม่ หรือ จะกินของเก่า

สารบัญ

แฟนจ้างก็มีหัวใจ-บทนำ -,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-1 สูญเสียการควบคุม,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-2 เศษความหวาน,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-3 คู่กรณี,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-4 ปุบปับไหว้แม่,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-5 ผลพลอยได้,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-6 แพ้คนโอนเก่ง,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-7 งานกินข้าว,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-8 ริมทาง (NC),แฟนจ้างก็มีหัวใจ-9 ดั่งการเสพติด NC,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-10 ขอบเขต,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-11 ไม้กันหมา,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-12 อยู่ดีๆ โลกกลมเฉยเลย,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-13 ชุมนุมนักแข่ง (1),แฟนจ้างก็มีหัวใจ-14 ชุมนุมนักแข่ง (2),แฟนจ้างก็มีหัวใจ-15 หนีเสือปะจระเข้,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-16 ค่าปิดปาก,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-17 การแข่งนัดพิเศษ,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-18 ไม่ทันตั้งตัว NC,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-19 ข้อผูกมัด NC,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-20 แฟนจ้าง,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-21 ปากแจ๋ว,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-22 ทิ้งขว้าง,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-23 เจตนาแฝง NC++,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-24 เขาสั่งให้รอ,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-25 หมาหวงก้าง,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-26 ต่างจังหวัด NC++,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-27 ความใส่ใจของเขา NC++,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-28 ตัวแถม,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-29 เครื่องมือคลายเครียด NC,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-30 วิกฤตเป็นตาย,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-31 คนเสียอาการ,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-32 การไถ่โทษ NC20++,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-33 ภัยความเงียบ,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-34 หาย ไลน์ไม่ตอบ,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-35 หายมา หายตอบ ไม่โกง,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-36 ผีเข้าผีออก,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-37 สมบทบาท,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-38 หลุดอาการ,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-39 ข้อต่อรอง NC,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-40 จิตใจทำด้วยอะไร NC,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-41 แค่เป็นห่วงก็ผิด,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-42 แค่เป็นห่วงก็ผิด NC,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-43 คนไม่ใช่ทำอะไรก็ผิด,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-44 รุ่นน้องโรงเรียนเก่า,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-45 คุณแม่สามี,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-46 หลุมหลบภัย,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-47 กดทับอยู่ในใจ,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-48 หวานอมขมกลืน NC,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-49 ไม่สำคัญก็เหนื่อยหน่อย,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-50 อารมณ์ดึงดูด,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-51 ความอยาก NC++,แฟนจ้างก็มีหัวใจ-52 ติดลม NC++

เนื้อหา

28 ตัวแถม



“ครับเจ๊... ผมอยู่ตลาด เจ๊จะเอาอะไร เดี๋ยวซื้อเข้าไปให้”

ระหว่างที่กำลังเดินดูของ ไอ้เด็กเปรตนั่นก็มีสายเข้า ฉันมือหนึ่งถือถุงลูกชิ้นกับแก้วน้ำ อีกมือจับไม้ลูกชิ้นใส่ปากเคี้ยวตุ้ยๆ อย่างกับปอบหิวโซ ให้ตายสิ ปกติฉันก็ไม่ค่อยกินเยอะหรอกแต่วันนี้หิวมากเป็นพิเศษ คงเพราะเหนื่อยสะสมหรือไงไม่แน่ใจเหมือนกัน

ช่างเหอะ ขี้เกียจคิดละ เอาเป็นว่าหิวจนจะกินหัวไอ้เด็กเปรตนี่ได้ก็แล้วกัน

“ถึงแล้วร้านเสื้อผ้า เลือกเลยนะ เดี๋ยวไปดูของสดก่อน” มันวางสายเสร็จก็หันมาบอกฉัน

“เดี๋ยวๆ เงินด้วย” ฉันรีบรั้งเอาไว้ทันที

“ก็กำลังจะเอาให้อยู่นี่ไง”

ไอ้เด็กเปรตส่ายหน้า ดึงแบงก์พันสามใบออกมาจากกระเป๋า “น่าจะพอ”

“อะ...”

เดินไปโน่นแล้ว ฉันยังไม่ทันได้ขยับปากพูดอะไรด้วยซ้ำ ไม่รู้จะรีบไปตายที่ไหน ตลาดก็อยู่แค่นี้ ว่าแต่สามพัน... นี่มันเท่าค่าจ้างกินข้าวที่แฮคเคยจ่ายฉันเลยนี่ ช่างเถอะ ฉันหยุดความคิดในหัว เลือกร้านเสื้อผ้าที่ถูกใจที่สุด หลังจากเดินวนไปแล้วสองรอบ

ฉันได้กางเกงยีนสามตัว กางเกงขาสั้นสาม เสื้อยืดโอเวอร์ไซส์ห้า และก็ชุดชั้นในอีกสามชุด สรุปยอด 2600+ บาท เหลือทอนไม่กี่ร้อย

เห็นว่าเป็นของในตลาดสดก็เลยประมาทไปหน่อย

ระหว่างที่เดินออกจากร้านสุดท้าย โทรศัพท์ก็มีสายเข้า เป็นเบอร์ที่ไม่คุ้น... ฉันจ้องอย่างสงสัย มิจฉาชีพหรือเปล่าวะ แต่รับดูก่อนดีกว่าเผื่อจะมีคนติดต่องาน

“สวัสดีค่ะ”

[เสร็จหรือยัง รออยู่ที่รถนะ]

“หา? ปริ๊นซ์เหรอ” ฉันก็เปิดซะหวานเลยตอนแรก ดันเป็นไอ้เด็กเปรตซะนี่ “เอาเบอร์มาจากไหนเนี่ย จำได้ว่ายังไม่ได้ให้ไม่ใช่เหรอ”

[ขอจากเฮียแฮค]

“อ่อ”

[เสร็จธุระหรือยัง รีบๆ หน่อย มีของสดต้องรีบเอากลับไปแช่เย็น]

“....” สรุปว่าพาฉันมาซื้อของ หรือแค่ให้ฉันติดรถมาซื้อของด้วยเนี่ย ฮึ่ย!



ณ ที่พักในรีสอร์ตหรูแห่งหนึ่ง จังหวัดเพชรบูรณ์

ตอนแรกที่ฟื้นขึ้นมาบนเตียง นึกว่าเป็นโรงแรม แต่พอได้ออกมาดูข้างนอกถึงรู้ว่าเป็นบ้านพักหลังใหญ่ น้องๆ คฤหาสน์ได้เลย

ขามาฉันหลับเลยไม่มีโอกาสได้ชื่นชมทิวทัศน์ที่สวยงามของรีสอร์ต ส่วนรอบที่ไปตลาดก็รีบเร่งเดินตามไอ้เด็กเปรตมาที่รถ ไม่มีเวลาสำรวจอีกเช่นกันทำได้แค่มองในกรอบสายตาแคบๆ เท่าที่เส้นทางเดินจะเอื้ออำนวย

กลับมาถึงรีสอร์ตก็บ่ายสองกว่าเข้าไปแล้ว

รถแล่นเข้ามาในโรงจอดรถที่มีรถหรูสามสี่คันจอดเรียงกัน ตอนออกไปยังไม่มี...

ฉันลงจากรถ ถือถุงเสื้อผ้าเอาไว้ในมือ มองไอ้เด็กเปรตที่อ้อมไปหลังรถซึ่งมีของยัดเต็มไปหมด

“ให้ช่วยเปล่า”

“ไม่เป็นไร”

“ตามใจ” ฉันยักไหล่อย่างไม่แคร์ อุตส่าห์มีน้ำใจแล้วแต่เขาดันปฏิเสธเองทำไงได้ล่ะ

ฉันเดินถือถุงเสื้อผ้ากลับมาทางเดิม แต่จะใส่เสื้อผ้าใหม่โดยไม่ซักก็ตะขิดตะขวงใจ อีกอย่างที่นี่เป็นบ้านพักส่วนตัว น่าจะมีห้องซักล้าง แต่ถึงจะไม่มี ทางรีสอร์ตก็น่าจะมีซักอบรีดให้บริการอยู่แล้ว ฉันเปลี่ยนเส้นทางทันทีที่คิดเรื่องนั้นได้ เดินวนไปอยู่บริเวณชั้นหนึ่ง มองหาห้องซักล้างภายในตัวบ้านก่อนอันดับแรก ถ้าไม่เจอจริงๆ ค่อยไปสอบถามที่แผนกต้อนรับ

ทางนี้ไม่ใช่... งั้นไปทางนั้นดูบ้างดีกว่า...

“ริก... อย่าสิ เดี๋ยวมีคนเห็น”

“ไม่มีหรอกน่า ใครจะมาที่นี่ล่ะ”

“อื้อ~ อ๊ะ...”

“....”

เห็นเครื่องซักผ้าแล้วแต่... จะเดินต่อหรือพอแค่นี้เพราะว่าข้างหน้าถัดจากบานประตูที่เปิดแง้มๆ เอาไว้ดันมีคนกำลังล้วงไส้ล้วงพุงกันอยู่

ชั่วขณะที่ฉันลังเล เสียงโทรศัพท์ของผู้หญิงก็ดังขึ้น

“ชู่ว... หยุดก่อนริก คุยโทรศัพท์แป๊บ”

“คุยไปสิ” ผู้ชายกอดจูบลูบคลำไม่หยุด

ฉันว่าฉันควรไปได้แล้วล่ะ มายืนมองภาพพวกนี้ไปก็ไม่ช่วยให้ชีวิตดีขึ้นหรอก

“...ฮะโหลปริ๊นซ์ ถึงแล้วเหรอ อื้อ... เอ่อ เปล่าๆ ไม่มีอะไร ขนไปข้างหลังเลย คนอื่นๆ กำลังเตรียมโต๊ะเตรียมอะไรอยู่”

ปริ๊นซ์เหรอ... หรือว่ายัยนี่จะเป็นคนที่โทรฝากไอ้เด็กเปรตซื้อของที่ตลาด ฉันกำลังทบทวนความคิดในหัว ประตูที่แง้มนิดหน่อยก็เปิดกว้างกว่าเดิม

“....” ฉันชะงัก สบตาเข้ากับผู้หญิงที่ผลักประตูออกมา ใจร่วงไปอยู่ตาตุ่ม แกล้งทำเป็นเหมือนเพิ่งมาถึงที่นี่ ไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น

“อ๊ะ!?” ยัยนั่นอุทานออกมาซะน่ารักเชียว

เราทั้งคู่ต่างมองหน้ากันอยู่แบบนั้น ...ฉันอยู่ห่างประตูประมาณสองช่วงตัว คงไม่โดนเข้าใจผิดว่าแอบดูหรอกมั้งนะ

“เอ่อ จะเอาผ้ามาซักน่ะ” ฉันบอกจุดประสงค์ของตัวเอง ยัยนั่นหน้าแดงระเรื่อขึ้นมาทันที หรือจะรู้แล้วว่าฉันเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องซักล้าง

“อ้อ... งั้นเหรอ เอาสิ มีเครื่องว่างอยู่ เชิญใช้ตามสบายเลย ขอไปดูของที่จะใช้ทำบาร์บีคิวก่อน”

“....” เธอก้มหน้างุด รีบเดินผ่านฉันไปอย่างไว

“นิ้งรอด้วย” ผู้ชายพรวดพราดออกมาจากห้องซักล้าง เฉียดผ่านฉันไปด้วยความเร็วสูง แต่จู่ๆ ก็ชะงัก หันกลับมามองฉันแววตาดุดันคาดโทษ จ้องราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ ไม่รู้ฉันไปทำอะไรให้

“เรซควีนทีมอีเกิลสปีด?”

“....” หมอนี่จำฉันได้แฮะ จากความทรงจำที่เคยค้นข้อมูลมา และชื่อที่ได้ยินแวบๆ เมื่อครู่ เขาคือริกกี้?

“ไม่แปลกที่ไอ้แฮคมันจะติดใจ” เขามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า

“หมายความว่ายังไง”

“หึ” ริกกี้ยิ้มมุมปาก ผละออกไป ไม่ยอมอธิบายอะไรเลย



“ไปไหนมา”

ฉันหอบเสื้อผ้าที่ซักอบแห้งเรียบร้อยแล้วกลับเข้าห้องพัก แฮคที่ไม่รู้อยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่เอ่ยทักทันทีที่เปิดประตูห้องเข้ามา

“ตกใจหมด” ฉันสะดุ้งเบาๆ มองเขา หายใจไม่ทั่วท้องชั่วขณะ วางกระเป๋าสะพายลงบนเตียงแล้วเอาเสื้อผ้ามาเก็บ “ไปตลาดกับไอ้เด็กเปร... กับปริ๊นซ์มาน่ะ”

“ไอ้ปริ๊นซ์มันกลับมาได้สักพักแล้ว แต่เธอมัวไปเตร็ดเตร่ที่ไหนมา”

“นี่!” ฉันหันกลับไปสบสายตากับแฮค ไม่เข้าใจว่าเขาจะจู้จี้อะไรนักหนา “กลัวฉันหนีหรือไง”

“ไม่ได้กลัวหนี กลัวไปก่อเรื่องมากกว่า”

“ก่อเรื่อง?” ฉันขมวดคิ้ว มองแฮคนัยน์ตาขุ่นเคือง หยิบเสื้อผ้าเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ ขี้เกียจคุยกับแฮค

ออกจากห้องน้ำมาอีกที แฮคก็ยังอยู่ แถมนอนเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่บนเตียง เคสสีชมพู... เดี๋ยวนั่นมันโทรศัพท์ฉันไม่ใช่เหรอ

“นี่นาย ทำอะไรน่ะ” ฉันโพล่งออกไปทันที พุ่งเข้าไปแย่งโทรศัพท์คืนแต่หมอนั่นขยับหลบ เบี่ยงแขนหนีอย่างคล่องแคล่ว “เอาคืนมานะ”

นัยน์ตาฉันลุกวาว เมื่อเห็นว่าเขาเปิดอ่านแชตค้างเอาไว้

“นี่... นายปลดล็อกได้ยังไง รู้รหัสเหรอ”

“หึ ง่ายจะตาย”

“ว่าไงนะ ได้ไงอ่ะ เอาคืนมา!” ฉันผวาเข้าไปแย่งคืน แต่กลับถูกแฮงก์คว้าท่อนแขนแล้วดึงพรวดเดียว ร่างของฉันก็ตกลงไปอยู่ในอ้อมกอดของเขาอย่างง่ายดาย

หมับ!

เขากอดแน่น

“แฮค... ปล่อย... เอาคืนมา”

“ชู่ว~”

เขาส่งสายตาบอกให้ฉันใจเย็นๆ ขยับโทรศัพท์มาตรงหน้า พอฉันจะแย่งเขาก็โยกมือหลบทัน ไม่ยอมให้ฉันฉกโทรศัพท์คืนได้ง่ายๆ

“ไอ้กุนมันชวนเธอไปเป็นเรซควีนงั้นเหรอ”

เสียงทุ้มต่ำปนเยาะหยันเอ่ยข้างใบหู ลมหายใจร้อนผ่าวราดรดลงมาราวกับตั้งใจทำให้ฉันปั่นป่วน

“อืม”

“ปฏิเสธไปเลย”

“เดี๋ยว... ทำไม”

ไม่ได้ถามว่าทำไมต้องปฏิเสธ แต่ถามว่าทำไมฉันต้องทำตามที่เขาบอก? ฉันชำเลืองสายตาขวางไปด้านหลังเพื่อมองแฮค บอกให้รู้ว่าไม่พอใจที่ถูกบงการ

“เธอเป็นแฟนฉัน ถ้าจู่ๆ เธอไปเป็นเรซควีนให้ทีมอื่น คนอื่นจะคิดยังไง แถมยังเป็นทีมที่ฉันเคยเดิมพันเพื่อแย่งเธอมาอีก”

“แค่นี้เหรอ?”

ฉันกำลังจะพูดต่อว่ามันเป็นปัญหาของเขา ไม่เกี่ยวกับฉัน แฮคก็พูดขึ้นมาซะก่อน

“อย่าลืมว่าฉันเป็นคนจ้างเธอ ทำตามที่ฉันบอกก็พอ”