พอฉันมีใจ อยากเป็นแฟนนายจริงๆ นายกลับบอกว่ามันไม่เวิร์ก แต่พอฉันถอยออกมา นายกลับบอกว่าอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีฉัน หึ! กราบเท้าฉันสิ แล้วฉันจะคิดเรื่องของนายดูอีกที
รัก,ดราม่า,วัยว้าวุ่น,ไทย,อื่นๆ,พระเอกโบ้,พระเอกหล่อ,พระเอกเลว,redsun,yaygoh,เนปจูน,แฮค,หล่อรวย,อร่อย,ฟินแซบ,ออริ,นางแบบ,โมเดลลิ่ง,งาน N,พริตตี้,ช่างเครื่อง,อกหัก,ชาย-หญิง,ความรัก,แฟน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“เดินดีๆ ไม่ได้เหรอ” เสียงสบถรำคาญใจเอ่ยอย่างไม่อ่อนโยนสักนิด
“ก็มันเจ็บเท้า”
ฉันพึมพำตอบคริส เกาะแขนเขาเดินออกจากเต็นท์เรดซัน แต่เหมือนถูกเขาหิ้วเดินตลอดทาง กลายเป็นสัมภาระของคริสไปซะอย่างนั้น
“เธอนี่มันตัวปัญหาอย่างที่คิดไว้จริงๆ จบงานนี้อย่าได้โผล่หน้ามาให้เห็นอีกล่ะ”
คำพูดไร้เยื่อใยนั่นฟังแล้วเจ็บปวดจริงๆ นะ
“ใจร้ายจัง” ฉันประท้วงเสียงอู้อี้ อยากอ้อนวอนเขาอยู่หรอก แต่ว่าบรรยากาศไม่อำนวย ทันทีที่มาถึงรถ คริสก็สะบัดฉันออกเหมือนแมลง
“อย่าไปอยู่ผิดเต็นท์อีกล่ะ กุน เฝ้าดูดีๆ ด้วย”
คริสตะโกนบอกกุนที่ตามมาห่างๆ ก่อนขึ้นรถ
“....” ฉันยืนมองส่งจนรถของคริสวิ่งไปรวมกับรถแข่งคันอื่นที่จุดสตาร์ทก็เดินออกมาหากุนที่ปักหลักคอยอยู่
“เป็นอะไรหรือเปล่า”
เขาคงเห็นฉันเดินเขย่ง หรือไม่ก็สังเกตเห็นตั้งแต่ที่ฉันเดินควงแขนคริสออกมาจากเต็นท์เรดซันแล้วว่าไม่ปกติ
“ข้อเท้าพลิก ไม่เป็นไรมากหรอก ได้พักเดี๋ยวก็หาย”
“เดินไหวมั้ย เกาะไว้สิ”
กุนยื่นแขนออกมาให้จับ ฉันตอบรับน้ำใจเขาอย่างไม่อิดออด เดินกลับมาชมการแข่งที่เต็นท์อีเกิลสปีด ผ่านหน้าจอถ่ายทอดสด
“รอนี่ก่อน เดี๋ยวไปเอารองเท้ามาให้เปลี่ยน” กุนหาที่นั่งให้เสร็จก็ผลุนผลันออกไป
ฉันจะห้ามก็ไม่ทัน ระหว่างนั้นการแข่งบนสนามก็เริ่มขึ้น
เสียงพิธีกรดังปลุกเร้า สร้างความฮึกเหิมให้กับคนทั้งสนาม เสียงเชียร์ดังสะนั่น พร้อมกับที่รถหลายคันบนจอภาพพุ่งปราดไปข้างหน้าเต็มความเร็ว ฉันมองไม่ทันด้วยซ้ำว่ารถคันไหนคือคริส... รถคันไหนคือเรดซัน
จังหวะก้มลงถอดรองเท้า รู้สึกถึงเงาที่ทอดทับลงมา บรรยากาศรอบข้างเย็นเยียบแปลกๆ ทีแรกนึกว่ากุน กำลังจะถามว่าทำไมเร็วจัง แต่พอเงยหน้าขึ้นเท่านั้นแหละ คำพูดในหัวก็เลือนไปหมด
“แฮค...”
ฉันไม่คิดว่าเขาจะมา ตอนควงแขนคริสออกจากเต็นท์เรดซันไม่เห็นเขามีปัญหาก็เลยชะล่าใจ
“มาทำไม”
“ยังจะมีหน้ามาพูด ลุกขึ้นมา”
เขาออกคำสั่ง แต่ไม่... ฉันไม่จำเป็นต้องทำตาม
“เป็นบ้าไปแล้วเหรอ นายนั่นแหละออกไปได้แล้ว”
ฉันไล่ รู้สึกได้ถึงสายตาของคนในเต็นท์ที่มองแฮคเป็นศัตรู แต่ที่ไม่มีใครลุกขึ้นมาไล่แฮคคงเพราะแกนนำหลักของทีมอยู่ในสนาม ส่วนกุนก็ไม่อยู่อีก จึงไม่มีใครที่พอจะสู้รบตบมือกับแฮคไหว
“มีคนให้ท้ายเข้าหน่อยก็ได้ใจแล้วเหรอ ลุกขึ้น กลับไปเดี๋ยวนี้”
“นี่แฮค...” ไม่รู้เมื่อไหร่จะหยุดทำให้ฉันขายหน้าสักที “ปล่อยฉันนะ นายไม่มีสิทธิ์”
ฉันสะบัดเขาออกท่ามกลางสายตาจับจ้องของคนในเต็นท์ ต้องมาทะเลาะกันต่อหน้าคนอื่นกับคนที่เรียกได้ไม่เต็มปากว่าเป็นอะไรกัน ฉันล่ะรู้สึกขายหน้าจริงๆ
“ไม่มีสิทธิ์เหรอ” แฮคขยับใกล้ขึ้น กดใบหน้าเย็นชาลงกระซิบกระซาบ “เงินที่ให้น้อยไปหรือไงถึงต้องมาหาลำไพ่เสริม”
ลมหายใจร้อนกรุ่นราดรดบนผิวหน้าแต่กลับร้อนเหมือนถูกเผาที่ใจ
“ก็ถ้านายเลี้ยงฉันดี ฉันคงไม่ต้องลำบากแบบนี้หรอก”
“จะเอาเท่าไหร่”
“อะไรนะ”
ฉันสบสายตาเชือดเฉือนของแฮค แค่พูดประชดเอาสะใจ ไม่คิดว่าเขาจะบ้าจี้ตาม ตอนนี้ก็เลยเป็นฝ่ายสับสนซะเอง ไม่แน่ใจว่าแฮคถามจริงๆ หรือประชดกลับ
“จูน นี่รองเท้ากับกระเป๋า... เฮ้ย! มึงมาทำอะไรที่นี่”
กุนกลับมาแล้ว เขาโวยวายเสียงเย็นทันทีที่เห็นแฮค ร่างสูงเดินเข้ามาแต่ยังไม่ทันจะเอาเรื่องแฮค กระเป๋ากับรองเท้าในมือก็โดนฉกไปดื้อๆ
“นี่ของเมียกูสินะ”
“มึง! นั่นของจูน!” กุนโมโหที่ถูกแย่งของในมือไปต่อหน้าต่อตา
“ขอบใจ เดี๋ยวกูดูแลต่อเอง” แฮคยื่นมือออกมาหาฉัน ส่งสายตาให้ฉันจับ แต่...
“เฮ้ย! เดี๋ยวสิวะ”
กุนค้าน ท่าทางไม่ยอม มองฝ่ามือแฮคนัยน์ตาเดือดพล่าน
“เลิกกวนฉันสักทีแฮค นายทำฉันลำบากใจนะ” ฉันเมินมือแฮค ไม่มีความคิดจะไปกับเขาตั้งแต่แรก “ถ้าทิ้งงานไปกลางคัน ต่อไปใครจะอยากจ้างฉันล่ะ”
คิดถึงอนาคตของตัวเองแล้วก็รู้สึกเครียดขึ้นมาทันที ไม่รู้คิดถูกคิดผิดที่รับจ้างเป็นแฟนแฮค ทำไมมันมืดมนอย่างนี้
“ไม่มีใครจ้างก็ช่าง ฉันเลี้ยงเธอได้แล้วกัน เธอแค่ทำตัวดีๆ เชื่อฟังฉันก็พอ”
ถึงแค่แวบเดียวแต่ก็ฉันแอบหวังลึกๆ ว่าสักวันจะมีคนพูดแบบนี้กับฉันอย่างจริงใจ
แต่มันไม่มีทางเลยที่เราจะเชื่อถือคำพูดของคนที่ทิ้งให้เรารอเก้อไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง... ไม่รู้ว่าแฮคเอาความมั่นใจมาจากไหนถึงกล้าพูดออกมาแบบนั้น
“อย่าไปเชื่อมันนะจูน”
“มึงหุบปาก”
แฮคถลึงนัยน์ตาเขียวปัดใส่กุน แต่ถึงกุนจะไม่เตือน ฉันก็ไม่ใช่คนหูเบาเชื่อลมปากใครง่ายๆ อยู่แล้ว
“นายนั่นแหละหุบปากแฮค”
“ว่าไงนะ” แฮคสะอึก มองฉันด้วยสายตาคาดไม่ถึง
“ถ้านายยังไม่หยุดเอาแต่ใจ ก็เชิญไปหาแฟนใหม่ได้เลย”
“หา!? นี่เธอ...”
“ฉันเอาจริง ถ้าหากนายยังไม่เลิกกวนใจเวลาฉันทำงานล่ะก็ ฉัน เลิก แน่!”
“...!!!”
เต็นท์เรดซัน
ร่างสูงเดินหุนหันกลับมา ท่าทางกระฟัดกระเฟียด ปริ๊นซ์รีบเอาเก้าอี้ที่เห็นว่าน่าจะขวางทางลูกพี่ออกอย่างไว ด้วยเกรงว่ามันจะถูกคนพาลประทุษร้าย
ภายในเต็นท์นอกจากฮานที่อยู่บนสนามแข่งก็ขาดเรซไปอีกคน เหลือแค่เฮียหมูกับริกกี้ที่พอจะเข้าหน้าแฮคติด
“เป็นอะไรวะ ท่าทางเหมือนคนของขาดแบบนั้น” ริกกี้เอ่ยติดตลก รู้ดีว่าแฮคไปไหนมาทั้งก่อนหน้านี้ และตอนนี้ ...แล้วยิ่งเห็นบนหัวของแฮคมีผ้าก๊อซสีขาวแปะอยู่ก็ยิ่งนึกขบขัน อยากหัวเราะดังๆ ด้วยซ้ำไป แต่ไม่เอาดีกว่า เดี๋ยวแฮคมันอกแตกตายซะก่อน
...แต่ก็เพิ่งจะเคยเห็นแฮคหัวเสียเพราะผู้หญิงขนาดนี้
“ง้อไม่สำเร็จเหรอ ทำไมกลับมาคนเดียว”
เฮียหมูทัก มองสีหน้าเกรี้ยวกราดของแฮคอย่างเอะใจ
“ง้อบ้าอะไรกัน มีอะไรที่ผมต้องง้อยัยนั่น” แฮคชักสีหน้าหงุดหงิดอีกเท่าตัว จนเฮียหมูงง สงสัยว่าตนพูดอะไรผิด
“แล้วแฮคไม่ได้ตามไปง้อน้องเรซควีนหรอกเหรอ” เฮียถามเสียงใสซื่อ
แฮคที่ซ่อนความสัมพันธ์ที่แท้จริงกับเนปจูนเอาไว้ก็ยิ่งรำคาญมากขึ้น เพราะระบายกับใครไม่ได้
ไม่ทันรู้ตัวเลยสักนิดว่า ตอนนี้ตัวเองเล่นบทคนขี้หึงหวงได้แนบเนียนขนาดไหน
“เป็นเรื่องใหญ่แล้วเฮีย ดูนี่สิ” เฟม หนึ่งในเด็กฝึกของเรดซัน อายุรุ่นราวคราวเดียวกับปริ๊นซ์เอ่ยแทรกขึ้น พร้อมกับเปิดสมาร์ตโฟนที่มีคนโพสต์ลงเพจนักแข่งรถให้บรรดาเฮียๆ ดู
‘รักสี่เส้า? เรซควีนหน้าใหม่ ที่เหล่าตัวพ่อในวงการรุมตอม ใครจะเป็นผู้ที่ได้ครองหัวใจของเธอกันแน่...’
พร้อมภาพประกอบใต้แคปชั่นอีกหลายภาพ
หนึ่งในนั้นมีภาพถ่ายของแฮคยืนประจันหน้ากับกุนและเนปจูนในเต็นท์อีเกิลสปีด
ภาพที่เนปจูนเดินควงแขนคริสออกจากเต็นท์เรดซัน
รวมถึงภาพถ่ายมุมเผลอของเนปจูนในชุดเรซควีนสุดเซ็กซี่อีกหลายภาพ
คอมเมนต์ใต้โพสต์ก็ดุเดือดไม่แพ้กัน... หลายคนจำเรื่องเดิมพันระหว่างกุนกับแฮคในงานแข่งก่อนหน้านี้ได้ ก็ยิ่งเมนต์กันมัน คาดเดากันไปต่างๆ นานา
“แบบนี้เทียนไม่เข้าใจกูผิดเหรอวะ” แฮคไล่อ่านโพสต์ที่ว่านั่นในเครื่องตัวเอง พึมพำไม่สบายใจ แวบหนึ่งมีความคิดที่จะแฮคระบบเข้าไปลบโพสต์นั่น แต่ความคิดยังไม่ทันเป็นรูปเป็นร่างเสียงริกกี้ก็ดังแทรกขึ้นมาก่อน
“ขนาดนี้แล้วมึงยังไม่เลิกหวังกับเทียนอีกเหรอวะ”
“กูชอบของกู มึงจะทำไม”
“....” เฮียหมูกับริกกี้สบตากัน เห็นรอยยุ่งยากใจในแววตาของอีกฝ่าย ก่อนที่เฮียหมูจะเป็นฝ่ายเปิดปากออกมาก่อน
“ช่วงนี้เรซมันหายหน้าหายตา รู้มั้ยว่ามันไปไหน”
คิ้วแฮคกระตุก... ความหัวไวนั้น เพียงไม่กี่คำก็คิดเองได้ว่าเฮียอยากบอกอะไร
