พอฉันมีใจ อยากเป็นแฟนนายจริงๆ นายกลับบอกว่ามันไม่เวิร์ก แต่พอฉันถอยออกมา นายกลับบอกว่าอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีฉัน หึ! กราบเท้าฉันสิ แล้วฉันจะคิดเรื่องของนายดูอีกที
รัก,ดราม่า,วัยว้าวุ่น,ไทย,อื่นๆ,พระเอกโบ้,พระเอกหล่อ,พระเอกเลว,redsun,yaygoh,เนปจูน,แฮค,หล่อรวย,อร่อย,ฟินแซบ,ออริ,นางแบบ,โมเดลลิ่ง,งาน N,พริตตี้,ช่างเครื่อง,อกหัก,ชาย-หญิง,ความรัก,แฟน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
♆ เนปจูน ♆
หลายวันต่อมา
ตั้งแต่เกิดเรื่องที่สนามแข่งรถครั้งล่าสุด เรื่องราวของฉันกับแฮคก็โด่งดังในแวดวงรถแข่ง ข่าวที่ว่าแฮคหวงฉันมากแพร่สะพัดไปทั่ว แค่ลือกันเฉยๆ ก็ไม่เป็นไรหรอก แต่มันดันส่งผลต่อหน้าที่การงานของฉันด้วยเนี่ยสิ
งานพริตตี้โชว์ตัว หรือแม้แต่งาน ‘N’ ก็หดหายไปหมด ไม่มีโมเดลลิ่งไหนติดต่อมาเลย เงียบกริบราวกับว่าฉันไม่เคยอยู่ในวงการนี้มาก่อน
ความจริงโด่งดังขึ้นมันก็ควรจะเป็นเรื่องดี แต่เพราะการกระทำของแฮคที่ตามหึงหวงมันดันทำให้ผู้ว่าจ้างเกิดความกังวล เกรงใจที่จะร่วมงานกับฉันแทน
ค่าจ้างเล่นละครเป็นแฟนรายเดือนเทียบกับรายรับจากงานที่ต้องเสียไป มันคุ้มกันมั้ยเนี่ย ทำไมยิ่งคิดก็มีแต่เสียกับเสียแบบนี้นะ
ติ๊ง!~
เสียงเตือนข้อความใน Messenger
กุน : ไม่ว่างตลอดเลย ไม่อยากเจอเราขนาดนั้นเลยเหรอ
“....”
ข้อความจากกุน เขาทักมาไม่ขาดตั้งแต่เกิดเรื่องคราวก่อน คอยถามไถ่อยู่ตลอดว่าฉันเป็นยังไงบ้าง มีปัญหาอะไรหรือเปล่า หรือแม้แต่คุยเรื่องสัพเพเหระ รวมไปถึงชวนกินข้าวดูหนัง
กุนทักหาฉันบ่อยกว่าผู้ชายข้างๆ ซะอีก
ติ๊ง!
กุน : หรือว่าเกรงใจใครหรือเปล่า
“....”
ฉันได้แค่อ่านแต่ไม่ตอบ สุดท้ายก็ตัดสินใจปิดเสียงเตือนเพื่อไม่ให้รบกวนจิตใจ แฮคกำลังขับรถอยู่ข้างๆ ฉันไม่มีสมาธิพิมพ์เลย
จนกระทั่งถึงที่หมาย
งานแฟชั่นโชว์เปิดตัวคอลเลคชั่นใหม่ของแบรนด์ ‘Viman’ แบรนด์ของดีไซเนอร์ระดับแถวหน้าของเมืองไทย
แบรนด์ของคุณเฮเลน แม่แฮคนั่นเอง
ฉันไม่ได้อยากมาด้วยเลยสักนิด แต่แฮคก็บังคับฉันมา แน่นอนว่ามีค่าเหนื่อยให้ ไม่งั้นอย่าหวังเลยว่าฉันจะมาให้แม่ของเขาข่มเหงฟรีๆ
งานจัดได้ใหญ่สมกับเป็นดีไซเนอร์ตัวแม่ของวงการ ทีแรกฉันก็ไม่รู้หรอกว่าแม่แฮคเป็นดีไซเนอร์ชื่อดัง ตอนที่เจอกันก็แค่รู้สึกว่าช่างเป็นคนที่สวยสง่าคนหนึ่ง ถึงหน้าแม่จะตึงโบ [1] ไปมากก็เถอะ
พออยู่กับแฮคนานวันเข้าถึงได้รู้ รู้แม้กระทั่งว่าพ่อของเขาเสียแล้ว... อันนี้แฮคหลุดปากเอง เขาไม่ได้อยากเล่าหรอก พอฉันทำเป็นสนใจใคร่รู้เข้าหน่อยเขาก็หุบปากเงียบ ไม่พูดอะไรอีก เหอะ ทำอย่างกับว่าฉันจะเอาประวัตินายไปทำอะไรงั้นล่ะ หวงเรื่องส่วนตัวซะจนน่าหมั่นไส้
คนที่มาร่วมงานส่วนใหญ่เป็นคนในแวดวงแฟชั่น ดารา เซเลปฯ และเหล่าอินฟลูฯชื่อดัง แต่ละคนน่าจะมีคนติดตามไม่ต่ำกว่าแสน การที่จะรวมคนเหล่านี้มาไว้ในงานเดียวกันได้ แปลว่าแม่แฮคมีอิทธิพลพอตัว
ภายในงานมีชุดคอลเลคชั่นที่ไม่ผ่านการคัดเลือกขึ้นรันเวย์ สวมหุ่นวางแสดงเอาไว้ตามจุดต่างๆ ให้แขกเหรื่อที่มาร่วมงานได้เลือกชม ถ่ายรูป ถ้าชอบหรือสนใจก็สามารถสั่งจองได้ทันที มีคิวอาร์โค้ดให้สแกนเข้าระบบร้านค้าวางเอาไว้ข้างหุ่นด้วย โอนง่ายขายคล่อง การตลาดสุดๆ
แล้วคนที่เขียนโปรแกรมรองรับการ ‘สั่งจอง’ ก็คือผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆ ฉันนี่เอง
ฉันเพิ่งรู้เมื่อไม่นานมานี้เหมือนกันว่าแฮคเป็นโปรแกรมเมอร์ เป็นอัจฉริยะด้าน IT อันหลังนี้ฉันรู้มาจากกุน พอนึกถึงห้องคอมพิวเตอร์ที่อยู่ติดกับห้องนอนเขาที่คอนโดแล้วก็เข้าใจทันที แม้ว่าตอนแรกฉันจะคิดว่าแฮคเป็นพวกติดเกมเหมือนพวกผู้ชายทั่วไปก็เถอะ
“พี่แฮค”
จู่ๆ ก็มีคนเข้ามาทัก
“พัฟฟิน เป็นไงบ้าง สวยนะวันนี้” แฮคทักทายอย่างเป็นกันเอง ก่อนชำเลืองมองคนข้างๆ ที่พัฟฟินพามาด้วย ผู้หญิงคนนั้นคือคนเดียวกับที่เคยเจอที่มหาลัย ฉันจำได้
“กรีนก็มาด้วยเหรอ ไม่เห็นบอกพี่เลย”
แฮครู้จักด้วยสินะ...
“ตอนแรกก็ว่าจะไม่ได้มาแล้วล่ะ แต่พัฟฟินน่ะสิ ตื๊ออยู่นั่น กรีนก็เลยต้องมาน่ะ”
“ก็แหม อยากให้เพื่อนมาเปิดหูเปิดตาน่ะ” พัฟฟินยิ้มอย่างคนใจกว้าง มีน้ำจิตน้ำใจกับเพื่อน...
ฉันยืนฟังทั้งสามคนคุยกันเงียบๆ รู้สึกเหมือนเป็นคนนอกยังไงก็ไม่รู้ ถ้าเดินออกไปตอนนี้จะเสียมารยาทมั้ยนะ
ระหว่างที่ฉันกำลังครุ่นคิดว่าจะเดินออกไปยังไงดีเพื่อไม่ให้ดูน่าเกลียด เสียงสั่นสมาร์ตโฟนของใครสักคนก็ดังขึ้น ยัยพัฟฟินเอาสมาร์ตโฟนขึ้นมาเปิดดู ครู่หนึ่งก็ชักสีหน้ายุ่งยากใจออกมา
“หืม...”
“มีอะไรพัฟ?” เพื่อนข้างๆ ถาม พลางยื่นหน้าเข้าไปดูหน้าจออย่างถือวิสาสะ คงไม่ถือว่าเสียมารยาทหรอกมั้งถ้าสนิทกัน “อ้าว นางแบบเกิดอุบัติเหตุคนหนึ่งมาไม่ได้เหรอ”
ยัยนั่นอ่านแล้วก็อุทานออกมา
“อืม ขอตัวก่อนนะ” พัฟฟินรีบร้อนเดินกลับเข้าไปด้านหลัง ตอนนี้ก็เหลือแค่ฉัน แฮค และก็เพื่อนอีกคนของพัฟฟินชื่อ ‘กรีน’ สินะถ้าจำไม่ผิดน่ะ
เกิดความเงียบขึ้นชั่วขณะ
“นี่... ใครเหรอคะ พี่แฮคไม่คิดจะแนะนำให้กรีนรู้จักหน่อยเหรอ” กรีนส่งสายตามาทางฉันอย่างอยากรู้อยากเห็น
“หืม?” แฮคมองมาที่ฉัน แล้วมองไปที่กรีน ท่าทางไม่แน่ใจว่าควรแนะนำฉันกับคนตรงหน้ายังไงดี แปลกแฮะ ทั้งที่เขาไม่เคยลังเลที่จะบอกคนอื่นเลยว่าเราเป็นแฟนกัน ถึงจะคบกันหลอกๆ ก็เถอะ
“เนปจูนน่ะ เป็นคนที่พี่กำลังคบหาด้วย ส่วนนี่กรีน เป็นรุ่นน้องที่โรงเรียนเก่า”
โรงเรียนเก่า... คำนั้นสะกิดใจแปลกๆ
แต่มันก็แค่ความสงสัยเล็กๆ ที่ติดอยู่ในใจ สถานการณ์ตรงหน้าไม่เอื้ออำนวยให้คิดอะไรมาก ฉันแย้มยิ้มทักทายกับกรีนตามปกติ
“ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
“เหมือนกันค่ะ เอ่อ เคยเจอที่มหาลัย... น่าจะเป็นรุ่นพี่กรีนใช่มั้ยคะ”
“ค่ะ เรียนที่นั่นเหมือนกัน”
เพราะอยู่มหาลัยเดียวกันก็เลยมีเรื่องให้คุยหรือเปล่านะ แต่เรื่องที่ถามไถ่ก็เป็นเรื่องทั่วๆ ไปอย่างอยู่ปีไหน เรียนคณะอะไร บลาๆ
ระหว่างที่ฉันกำลังแลกเปลี่ยนข้อมูลพื้นฐานกับกรีน แฮคก็เอาสมาร์ตโฟนที่ส่งเสียงเตือนขึ้นมาดู
“คุยกันไปก่อนนะ เดี๋ยวมา”
พูดจบก็หุนหันเดินออกไป แล้วนั่นเดินไปทางเดียวกับพัฟฟินอีก หรือจะมีอะไรเกี่ยวข้องกันหรือเปล่านะ
“พี่จูนคะ?”
“คะ?”
“พี่ยังไม่ตอบกรีนเลยนะคะ”
“เอ๊ะ... กรีนถามอะไรพี่เหรอ”
“เฮ้อ มัวแต่มองตามพี่แฮคจนไม่ได้ยินสินะคะ คงไม่ต้องถามแล้วล่ะแบบนี้” กรีนทำท่าถอนหายใจ แต่แบบนั้นยิ่งกระตุ้นต่อมความสงสัยของฉันมากขึ้น
“เมื่อกี้ถามว่าอะไรเหรอ”
“ฮ่าๆ ไม่ใช่เรื่องสำคัญหรอกค่ะ กรีนแค่ถามเล่นๆ ว่าพี่กับพี่แฮคคบหากันแบบไหนก็เท่านั้นเองค่ะ”
คำถามเล่นๆ ที่กรีนพูดแต่คนฟังอย่างฉันกลับรู้สึกลำบากใจที่จะตอบ แถมยังเป็นการตั้งคำถามที่แปลกอีกต่างหาก
คบหากันแบบไหนงั้นเหรอ... คนปกติจะถามแบบนี้มั้ย?
หรือว่าฉันคิดมากไปเอง
“กรีนสงสัยอะไรเหรอ” ฉันถามกลับ
“คะ... ก็”
สมาร์ตโฟนฉันมีสายโทรเข้าพอดี ขัดจังหวะกรีนที่กำลังจะพูด
>> แฮค
ฉันมองชื่อคนที่โทรมา กดรับสายโดยไม่สนใจกรีนที่ยืนอยู่ตรงหน้า
“ฮะโหลแฮค มีอะไร”
[มาที่หลังเวทีตอนนี้เลย]
“หา? เดี๋ยว... ทำไม”
[รีบมาเถอะน่า ไวๆ เลย]
“....”
อะไรอีกเนี่ย ฮึ่ย ฉันมองหน้ากรีนอย่างยุ่งยากใจหลังวางสายเสร็จ
“พี่ขอตัวก่อนนะ แฮคเรียกน่ะ”
“มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ”
“ไม่รู้เหมือนกัน ไม่ได้บอก ไปนะ”
“เอ่อ... อื้อ เรื่องอะไรกันล่ะเนี่ย” เสียงกรีนพึมพำดังแว่วอยู่ด้านหลัง แต่ฉันไม่มีเวลาไปใส่ใจ รีบร้อนไปกับการเรียกหาของแฮค
[1] โบท็อกซ์ หนึ่งในหัตถการเสริมความงาม มีคุณสมบัติช่วยปรับหน้าเรียว ยกกระชับรูปหน้า ลดริ้วรอยบนใบหน้าได้