‘‘เพราะแบบนี้ใช่ไหมฉันถึงได้มาอยู่ในร่างของคุณหนูรองแห่งสกุลจาง เมื่อก่อนเธอเป็นคนที่เรียบร้อยเกินไปฉันจะทำให้เธอเข้มแข็งเองจะได้ไม่ถูกรังแกอีก”
จีน,รัก,ผู้ใหญ่,ย้อนยุค,คุณหนูรองเยว่,จีนโบราณ,#Nc18+,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
‘‘เพราะแบบนี้ใช่ไหมฉันถึงได้มาอยู่ในร่างของคุณหนูรองแห่งสกุลจาง เมื่อก่อนเธอเป็นคนที่เรียบร้อยเกินไปฉันจะทำให้เธอเข้มแข็งเองจะได้ไม่ถูกรังแกอีก”
ผู้แต่ง
คุณหนูรองเยว่
เรื่องย่อ
ซิ่วอิง เป็นครูสอนวิชาการต่อสู้ให้กับเด็กๆ เธอเปิดโรงเรียนสอนการต่อสู้และยังได้รับรางวัลชนะเลิศหลายรายการจากการที่เธอไปแข่งขันการต่อสู้จนชนะมาอีกด้วยซิ่วอิงเป็นที่รักของเด็กๆ ทุกคนร่วมถึงผู้ปกครองที่ส่งให้เด้กได้มาเรียนการต่อสู้กับเธออีกด้วย ซิ่วอิงเป็นคนที่เก่งรอบด้านมากแถมเธอยังมีเพื่อนรักและสนิทมากอย่าง อ้ายฉิง สาวสวยนักเขียนนิยาย เรื่องสั้น บทประพันธ์ บทละครที่มีผลงานให้ติดตามและทำให้เธอเป็นที่รู้จักอีกมากมายวันหนึ่งระหว่างที่ซิ่วอิงกำลังจะเดินทางกลับบ้านก็มีอันธพาลตามมาหวังจะทำร้ายเธอ
ซิ่วอิงจึงใช้วิชาต่อสู้กับอันธพาลเมื่อสบโอกาสเธอจึงรีบวิ่งหนีไปซ่อนตัวที่บ้านไม้โบราณหลังหนึ่งเมื่อเธอเข้าไปในห้องนอนก็พบกับกล่องไม้แกะสลักสวยงามเมื่อเธอเปิดกล่องไม้นั้นก็พบกับปิ่นปักผมโบราณชิ้นนึงเธอจึงนำมือไปสัมผัสที่ปิ่นปักผมก็เกิดแสงสว่างขึ้นจากนั้นซิ่วอิงจึงหมดสติไปตื่นขึ้นมาอีกทีก็พบว่าตัวเองมาอยู่ในร่างของคุณหนูรองแห่งสกุลจาง คุณหนูรอง “จางซูฮวา” เป็นบุตรสาวคนที่สองของ ฮูหยิน “จางเยว่ชิง” กับท่านขุนนาง “จางหย่ง” ท่านขุนนางจางหย่งเป็นขุนนางที่มีชื่อเสียงและยังน่าเกรงขามเป็นอันดับสองของเมืองนี้อีกด้วยคุณหนูรอง “จางซูฮวา” ยังมีพี่สาวต่างแม่อย่าง คุณหนูใหญ่ “จางซูมี่” ที่มีนิสัยขี้อิจฉาตั้งแต่เด็กเพราะถูกแม่สั่งสอนให้เกลียด และมีน้องสาวจากแม่เดียวกันที่นิสัยดีอย่าง คุณหนูเล็ก “จางซูฉี” คุณหนูจางซูฮวามักจะถูกกลั่นแกล้งสารพัดจากฮูหยินใหญ่ “จางซูหนี่” และพี่สาวแถมยังถูกก่นด่าว่าเธอเป็นแค่เพียงลูกเมียรอง คุณหนูจางซูฮวาถูกพี่สาววางยาพิษที่ปิ่นปักผมทำให้ซิ่วอิงหญิงสาวจากยุคปัจจุบันที่เก่งการต่อสู้มาอยู่ในร่างของคุณหนูจางซูฮวาที่หน้าตาเหมือนกันอย่างกับฝาแฝดซิ่วอิงเธอจึงจะลุกขึ้นสู้เพื่อตัวเองจนผู้คนต่างคิดว่าเธอนั้นวิปลาส เธอจะทำสำเร็จไหมแล้วความรักของเธอจะเป็นอย่างไรต่อต้องติดตามใน ลิขิตรักท่านอ๋องหน้าโหด
📣 คำเตือน ⚠️
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น อาจจะมีฉากNCบ้างโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านไม่มีเจตนาทำให้ตัวละครหรือใครเสื่อมเสียชื่อเสียงหากผิดพลาดประการใด ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์พ.ศ.2537
ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลงหรือนำส่วนใดในนิยายไปเผยแพร่ไม่ว่ากรณีใดๆ ทั้งสิ้น โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน
คุณหนูลู่เสียนเป็นบุตรสาวคนที่สองของท่านขุนนางคลังกับฮูหยินลู่ผิงท่านขุนนางมีภรรยาสองคนมารดาเลี้ยงไม่อยากให้บุตรสาวของตนไปแต่งงานเป็นอนุของชายแก่เจ้าของเรือขนสินค้าขนาดใหญ่จึงบังคับขายลู่เสียนให้ไปแต่งงานแทนแต่ท่านอ๋องแปดรู้สึกสงสารจึงขอซื้อตัวคุณหนูลู่เสียนมาเป็นอนุเพียงหนึ่งของตนและให้ที่อยู่อย่างดีลู่เสียนจึงขอท่านอ๋องแปดพามารดาของตนมาอยู่ด้วยเพราะไม่อยากให้มารดาของตนถูกมารดาเลี้ยงกลั่นแกล้ง
“ลู่เสียนกลับมาแล้วหรือมาทานอาหารด้วยกันสิ แม่ทำเสร็จพอดี”
ท่านแม่นั่งพักเถอะเจ้าค่ะ ข้าช่วยถือเอง
คุณหนูลู่เสียนจึงเข้ามาประคองมารดาไปนั่งลงที่โต๊ะอาหารตนกับสาวรับใช้คนสนิทจึงช่วยกันยกอาหารมาจัดลงบนโต๊ะก่อนจะนั่งทานอาหารพร้อมกับมารดาสาวรับใช้คนสนิทจึงตักข้าวตามหน้าที่คุณหนูลู่เสียนจึงตักของโปรดใส่จานมารดา
“ท่านแม่ทานเยอะๆ นะเจ้าคะข้าตักของโปรดให้เจ้าค่ะ”
ขอบใจจ้ะ ลูกเองก็ทานเยอะๆ นะ ฮูหยินลู่ผิงตักของโปรดใส่จานของคุณหนูลู่เสียนเช่นกัน
ฮูหยินลู่ผิงกับคุณหนูลู่เสียนทานอาหารกันสองคนตามประสาของแม่ลูกตอนที่อยู่จวนท่านขุนนางทั้งสองแทบจะไม่มีเวลาได้ทานอาหารกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตากันสองคนแบบนี้เพราะถูกฮูหยินใหญ่อย่างมารดาเลี้ยงคอยใช้งานจนไม่มีเวลาอยู่ด้วยกันแต่ตอนนี้ทั้งสองหลุดพ้นจากขุมนรกนั้นมาแล้วทั้งสองจึงทานอาหารกันอย่างมีความสุขได้สักที
จะว่าไปแล้วเราสองคนแม่ลูกก็ไม่ได้ทานอาหารกันสองคนแบบนี้นานแล้วเหมือนกันนะ
“ลูกมีความสุขเหลือเกินเจ้าคะหากตอนนั้นท่านอ๋องแปดไม่ช่วยลูกไว้ ป่านนี้ลูกคงจะช้ำใจเป็นแน่เพราะลูกต้องไปแต่งงานแทนพี่หญิงแต่ตอนนี้ลูกดีใจที่เราสองคนแม่ลูกหลุดพ้นจากนรกสักที”
คุณหนูลู่เสียนน้ำตาไหลออกมาเพราะความดีใจที่ตนไม่ต้องทนทุกข์อีกต่อไปแล้วฮูหยินลู่ผิงจึงนำมือไปเช็ดน้ำตาให้กับบุตรสาวของตน
ไม่ต้องร้องแล้วนะ ดูสิเจ้าร้องไห้ไม่สวยเลยตอนนี้เจ้าไม่ใช่คนธรรมดาแล้วนะเจ้ามีฐานะเป็นถึงพระสนมของท่านอ๋องแปดเลยเราต้องตอบแทนท่านอ๋องเพราะท่านอ๋องเป็นผู้มีพระคุณกับเราสองแม่ลูก
หลังจากที่สองแม่ลูกทานอาหารเสร็จก็พากันไปนั่งเล่นที่สวนข้างเรือนที่ติดกับบึงน้ำเล็กด้านหลังบึงน้ำเป็นภูเขาสูงบรรยากาศดีลมพัดผ่านตลอดหยู่เยียนสาวรับใช้คนสนิทของคุณหนูลู่เสียนตามมาคอยรับใช้อยู่ข้างคุณหนูไม่ห่างเพราะทั้งสองเติบโตมาด้วยกันตั้งเล็กจนโตเมื่อคุณหนูลู่เสียนได้เข้ามาเป็นพระสนมเธอก็ตามคุณหนูเข้าวังมาด้วยคอยรับใช้อยู่ข้างกาย
“พี่หยู่เยียนไปทำของว่างให้ข้ากับท่านแม่ทีจ้ะ”
เพคะพระสนมบ่าวจะรีบไปทำมาให้เพคะ
เรียกข้าคุณหนูเช่นเดิมเถิด ข้าไม่ถือหรอก
ไม่ได้เพคะพระสนมตอนนี้คุณหนูเป็นพระสนมแล้วจะเรียกแบบเดิมไม่ได้หากใครมาได้ยินเข้าบ่าวต้องถูกทำโทษเป็นแน่
“งั้นก็แล้วแต่พี่จะสะดวกเถอะจ้ะ”
เมื่อคุณหนูลู่เสียนพูดจบหยู่เยียนทำการเคารพคุณหนูลู่เสียนก่อนจะถอยออกมาแล้วไปที่ห้องครัวของจวนท่านอ๋องแปดเพื่อทำขนมของว่างและนำน้ำไปให้กับคุณหนูและฮูหยินทานระหว่างที่นั่งชมวิวกันอยู่ท่านอ๋องที่ผ่านมาจึงเข้ามาทักหยู่เยียนจึงนั่งลงกับพื้นก่อนจะหลบตาท่านอ๋องแปด
หยู่เยียนเจ้าจะนำขนมและน้ำไปที่ใดรึ
“บ่าวจะนำน้ำและขนมไปให้ฮูหยินกับพระสนมที่สวนข้างเรือนเพคะท่านอ๋อง”
งั้นเจ้ารีบนำไปเถอะข้าแค่ถามดูข้าจะไปจวนท่านพี่ใหญ่นะหากนางถามให้บอกตามนี้
เพคะท่านอ๋อง
ท่านอ๋องแปดในชุดสบายๆ จึงออกจากห้องครัวไปที่หน้าจวนและขึ้นรถม้าไปที่จวนท่านอ๋องใหญ่เพื่อคุยธุระกันตามประสาพี่น้องหยู่เยียนจึงรีบนำขนมกับน้ำมาให้พระสนมกับฮูหยินที่สวน
ของว่างมาแล้วเพคะพระสนม
“ขอบใจจ้ะพี่หยู่เยียน พี่ไปทำงานที่ทำค้างไว้เถิดข้ากับท่านแม่อยู่ได้”
เพคะพระสนม
ท่านแม่ทานขนมสักหน่อยนะเจ้าคะ
จ้ะขอบใจจ้ะ ลูกเองก็ทานบ้างสิแม่ทานคนเดียวคงจะไม่หมดหรอก
หยู่เยียนถอยออกมาจากศาลาก่อนจะกลับไปทำงานของตนที่ทำค้างอยู่ให้เรียบร้อยและกลับมาที่ศาลาเพื่อคอยรับใช้พระสนมทางฝั่งของซิ่วอิงในร่างคุณหนูรองสกุลจางเมื่อได้พูดคุยกับน้องสาวของตนแล้วก็ทำให้รู้สึกว่าคุยกันถูกคอมากขึ้น
“นี่ก็เย็นมากแล้วพี่ว่าเรากลับเข้าไปด้านในกันเถอะ”
เจ้าค่ะพี่รองท่านแม่คงจะคอยเราสองคนไปทานอาหารเย็นด้วยอยู่รีบไปกันเถอะเจ้าค่ะ
คุณหนูเล็กจางซูฉีเข้ามากอดแขนของคุณหนูรองสกุลจางและเดินเข้าไปด้านในเรือนคุณหนูจางซูฮวามองตามแขนที่กอดรัดแขนตนก็ทำให้นึกถึงเพื่อนรักของเธออ้ายฉิงในใจก็คิดว่าป่านนี้อ้ายฉิงกับแม่จะเป็นอย่างไรกันบ้าง จะร้อนรนไหมที่ตนหายไปน้ำตาของซิ่วอิงก็ไหลออกมาคุณหนูเล็กหันไปเห็นจึงถามออกมาพร้อมนำผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตาให้
“พี่รองเป็นอะไรหรือเปล่าเจ้าคะ”
เปล่าหรอกฝุ่นคงเข้าตาพี่น่ะรีบไปกันเถอะแม่รออยู่
เจ้าค่ะ
เมื่อคุณหนูรองจางซูฮวากับคุณหนูเล็กจางซูฉีเดินเข้ามาฮูหยินรองจางเยว่ชิงจึงรีบลุกจากโต๊ะโผลเข้ากอดคุณหนูจางซูฮวาด้วยความดีใจเพราะตนคิดว่าบุตรสาวของตนได้สิ้นและทิ้งตนไปเสียแล้ว
“แม่คิดว่าจะเสียเจ้าไปแล้วนะซูฮวาลูกแม่”
แม่ปล่อยหนูก่อนเถอะค่ะหนูหายใจไม่ออก
ฮูหยินจางเยว่ชิงจึงอ้อมกอดออกก่อนจะรีบพาบุตรสาวทั้งสองมานั่งที่โต๊ะและทานอาหารกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตาสามคนแม่ลูกเพราะวันนี้ท่านขุนนางจางหย่งไปธุระต่างเมือง
ถ้าท่านพ่อของเจ้าอยู่คงจะดีใจไม่น้อยแต่วันนี้ท่านพ่อของเจ้าไปธุระต่างเมืองคงอีกหลายวันกว่าจะกลับ