เธอสาวมัธยมปลายไปสารภาพรักกับรุ่นพี่มหาลัยปี1แต่ก็โดนปฎิเสธกลับมา ผ่านไป3ปีพวกเขากลับมาเจอกันอีกครั้งในรั้วมหาลัย....แถมยังต้องให้มีเรื่องใกล้ชิดกันอีก
ภารกิจให้เป็นคู่เดทเป็นเวลา1อาทิตย์...
รัก,ผู้ใหญ่,วัยว้าวุ่น,ไทย,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
19.00
เวลาผ่านเลยไปจนถึงเวลาพบค่ำภายในห้องบรรยากาศเย็นจากแอร์ทำให้หนาวจัดแต่ฉันก็ยังพอมีผ้าห่มคลุมกายให้คลายหนาว แต่ก็ไม่รู้ทำไมตรงช่วงหน้าท้องของฉันมันถึงเหมือนมีอะไรที่หนักๆทับอยู่ตรงช่วงขาของฉันก็ด้วย ฉันจึงลืมตาขึ้น
“เห้ยย อะไรกันเนี้ยพี่ ตื่นๆ”ฉันตกใจมากตื่นมาก็เห็นอิตาพี่วินนอนกอดรัดฉันอยู่
“อืมม อะไรคนจะนอน” แล้วพี่เขาก็กอดร่างฉันแน่นเข้าไปอีกจนฉันจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว
“ปล่อยนะ หายใจไม่ออกแล้วเนี้ย” เขากอดฉันมากเหมือนจะแกล้งกัน
ก๊อกๆ เสียงประตูดังขึ้นแล้วก็มีคนเปิดเข้ามา
“เห้ยไอ้สัสวิน มึงทำไรน้องเขาว่ะนั่น ตื่นได้แล้ว”เป็นพี่เวหาที่เป็นคนเปิดประตูเข้ามาแล้วเขาก็ทำสีหน้าตกใจแค่เพียงแปบเดียว จากนั้นก็เดินตรงมาเขย่าตัวเพื่อนสนิทของเขาให้ตื่นเพื่อที่จะได้ออกไปดื่มกันที่หน้าบ้าน
“เออกูตื่นแล้ว” คนที่นอนกอดฉันอยู่พ่นเสียงหายใจออกมาดังลั่นเพราะถูกเพื่อนสนิทของเขาเองเข้ามาขัดจังหวะแล้วเขาก็คลายกอดฉันลงแล้วลุกขึ้นจากเตียงนอน
“มึงออกไปก่อน เดี๋ยวตามไป” พี่วินคนเจ้าเล่ห์ออกปากไล่เพื่อนสนิทของเขาให้ออกไปจากห้องนอนก่อน
“อะไรคะ” เมื่อถูกสายตาที่มองมาทำให้ฉันพูดถามออกไป
“ไปอาบน้ำ ผ้าเช็ดตัวและเสื้อผ้าที่จะใช้เปลี่ยนอยู่ในห้องน้ำแล้ว” พี่วินพูดเสร็จเขาก็เดินออกตามเพื่อนของเขาไป เมื่อเขาเดินออกไปแล้วฉันจึงเดินเข้าห้องน้ำทันที
หลังจากอาบน้ำเสร็จฉันเดินออกมาจากห้องน้ำ พวกเสื้อผ้าพวกนี้ดูแล้วน่าจะเป็นของพี่วินนั่นแหละ เพราะทั้งเสื้อยืดแล้วกางเกงขายาวตัวมันใหญ่มาก พอเป่าผมเสร็จฉันก็เดินออกไปด้านนอกหน้าบ้านที่มีพวกรุ่นพี่กำลังจัดอาหารกันอยู่แลดูน่าสนุก มีแต่ของน่ากิน มีทั้งบาร์บีคิว หมูกระทะ ยำทะเลรวมมิตร แล้วที่ขาดไม่ได้คือมีพวกเครื่องดื่มมึนเมาอยู่หลายขวดเลย
“น้องพราวมานั่งนี่มา อยากกินอะไรบอกไอ้วินมันเลยนะ”เป็นเสียงของพี่เวหาที่เรียกให้ฉันมานั่งตรงมุมโต๊ะอาหารที่พวกเขานั่งกันอยู่ เมื่อฉันมานั่งแล้วก็เจอเข้ากับสายตาที่มองมาของพี่วินทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆ พรางคิดถึงเรื่องที่ตอนตืนมาแล้วฉันอยู่ในอ้อมกอดของพี่เขา
“โอเคค่ะพี่” ฉันยิ้มแล้วบอกตอบกลับพี่เวหา
บรรยากาศตอนค่ำคืนของวันนี้สนุกสนานครื้นเครง พี่สายฟ้าเปิดเพลงจังหวะสนุกสนาน บ้านพูลวิลล่าแห่งนี้มีทั้งห้องคาราโอเกะ โต๊ะสนุ๊กเกอร์ ในสระว่ายน้ำก็มีห่วงยางม้าโพนี่ขนาดใหญ่น่าลงไปเล่น แต่ก็นะฉันมันเป็นพวกไม่ชอบอะไรแบบนี้ ฉันอยากจะเข้าห้องไปนอนดูซีรี่ย์เกาหลีมากกว่า
“น้องลองกินเครื่องดื่มกับพวกพี่ไหม ดูเราดูเบื่อๆ” พี่ออสตินพูดขึ้น
“ไม่ดีกว่าค่ะ หนูไม่เคยดื่ม” เพราะฉันไม่เคยดื่มพวกเครื่องดื่มแอลกอฮออล์ ของมึนเมาเลย ฉันเลยตอบพวกรุ่นพี่ไปตามความเป็นจริง
“ไม่เอาน่าลองหน่อย เอาน้ำพั้นซ์แก้วนี้ก็ได้ ลองดูสักแก้ว” พี่ออสตินยังคงอยากให้ฉันได้ลองลิ้มลองพวกเครื่องดื่มพวกนี้ดูสักครั้ง
“ใจคนเราไม่กล้าอ่ะเนอะ กลัวก็บอก”พี่วินพูดพร้อมหันมองมาที่ฉัน
“เห๊อะ เอามาเลยค่ะ” ว่าแล้วฉันก็หยิบแก้วน้ำพั้นซ์สีหวานสดใสขึ้นมายกดื่มจดหมดแก้ว หมั่นไส้คนบางคน น้ำผลไม้แค่นี้เองกระจอกมาก หื้มม แต่พอได้ลองชิมแล้วรสชาติของมันอร่อยมาก อยากจะขออีกหลายๆแก้วเลย
“หื้มม อร่อยมากค่ะพี่ หนูขออีกแก้วได้ไหมคะ” เป็นครั้งแรกที่ฉันติดใจรสชาติของมัน
“จัดไปครับ” พี่ออสตินเสริฟเครื่องดื่มสีหวานสุดอร่อยมาให้ฉันอีกแก้ว ส่วนอิตาพี่วินนั่งมองฉันอยู่ตลอดทุกการกระทำของฉันอยู่ในสายตาของพี่เขา
ผ่านไปสักพัก
ฉันกินน้ำพั้นซ์สีหวานสดใสเข้าไปอยู่หลายแก้ว รสชาติของมันอร่อย ฉันไม่เคยดื่มของพวกนี้ก็เลยติดใจมาก ตอนนี้ไม่รู้ทำไมมันเริ่มมีอาการเวียนหัวมึนๆ ตาพร่ามัว เริ่มประคองสติของตัวเองไม่ได้แล้ว ไหนบอกว่ามันคือน้ำผลไม้ไงทำไมมันเหมือนกับว่าฉันจะมีอาการเมาได้ล่ะ
“พี่คะ ทำไมหนูถึงได้รู้สึกเมาได้ล่ะ” ฉันรู้สึกหนักหัวเป็นอย่างมาก พูดถามออกไปแบบไม่ค่อยได้สติสักเท่าไหร่นัก
“อ๋ออันนี้น้ำผลไม้ผสมเหล้าด้วยน่ะ” เป็นเสียงพี่ออสตินพูดตอบกลับฉันมา
“เมาแล้วก็เข้าไปนอน” เป็นเสียงของพี่วินที่พูดขึ้นมา พร้อมกับขยับเก้าอี้ลุกขึ้นเข้ามาจับแขนของฉันให้ลุกเดินเพื่อที่จะพาฉันเข้าห้องไปนอน
“หื้ออ ปล่อยหนู คนใจร้าย” ในตอนนี้ฉันที่ไม่ได้สติก็เริ่มพูดอะไรในใจออกมา
“....” พวกรุ่นพี่ทั้งสี่คนก็ต่างคนต่างเงียบไม่ได้พูดอะไรตอบกลับ
“พี่เลิกวุ่นวายกับหนูได้ไหม พี่รู้อะไรไหมว่าตอนนั้นหนูเสียใจแค่ไหน”
“ไป เข้าไปคุยในห้อง” พอพี่วินพูดจบ เขาก็เข้ามาอุ้มฉันทันที
“อึก ปล่อยนะ ปล่อยหนูลงเดี๋ยวนี้” ฉันโอบคล้องคอพี่วินทันที่เขาอุ้มฉันขึ้นเพราะกลัวว่าเขาจะทำฉันตก
“อย่าทำอะไรน้องนะมึง ไอ้วินไอ้สัส น้องยิ่งเมาๆอยู่” เสียงพี่สายฟ้าตะโกนตามหลังมา
ภายในห้อง
“ปล่อยหนูก่อน หนูจะอัว..อ้วก” ไม่พูดเปล่า ฉันก็แหวะอ้วกออกมาทันที เปื้อนเสื้อผ้าบนตัวของฉันไปหมดเลยพี่วินที่ยังคงยืนอุ้มฉันอยู่ก็ก็ถอนหายใจออกมาแล้วเขาก็พาฉันเข้าไปในห้องน้ำทันที
ด้านธาวิน
ผมพาเด็กดื้อเข้ามาในห้องน้ำเพื่อที่จะล้างคราบอ้วกของเธอ มันเลอะเทอะไปหมดทั้งเสื้อและกางเกงขายาวของเธอ ผมต้องถอดเสื้อผ้าของเธอ พรางคิดในใจว่าขอโทษละกันแต่ถ้าไม่ใช่ผมแล้วจะให้ใครทำความสะอาดให้ก็ในเมื่อที่นี่มันมีแต่ผู้ชายทั้งนั้นเลย แต่ถ้าจะให้คนอื่นทำสู้ผมเป็นคนลงมือทำเองดีกว่า
ผมวางเธอลงยังพื้นของห้องน้ำ แน่นอนว่ายัยเด็กดื้อนอนหลับไม่ได้สติไปแล้ว สร้างเรื่องไว้ให้ผมแล้วตัวเองดันชิงหลับซะงั้น ผมลงมือถอดเสื้อผ้าข้างนอกของเธอออก แล้วพาเธอไปอาบน้ำ เปิดฝักบัว คงเป็นเพราะน้ำเย็นเธอเลยเริ่มรู้สึกตัวขึ้นมา
“นะ..หนาว” เธอพูดออกมาเสียงเบา ปรือตาขึ้นมาเล็กน้อยและเข้ามาโอบกอดผม ในตอนนี้ทั้งตัวของเธอเหลือเพียงแค่เสื้อในและกางเกงในเท่านั้น
“อย่ายั่วกันให้มาก” ผมพูดออกมาพร้อมอาการหายใจแรงขึ้น พยายามระงับสติอารมณ์ของตัวเองไม่ให้อารมณ์พลุกพล่าน แล้วยิ่งเธอมีอาการหนาวสั่นสะท้าน ขยับตัวเข้ามาแนบชิดบดเบียนร่างกายเธอกับผมขนาดนี้ ผมไม่อยากจะทนเลยจริงๆให้ตาย
