ยมทูตเก็บวิญญาณ - 1 ความเป็นความตาย โดย ถนนแห่งความจริง @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

วันหนึ่งดวงวิญญาณในแดนตัดสินได้หนีออกมาสู่โลกมนุษย์เพราะความผิดพลาดของยมทูตตนนี้เขาจึงถูกลงโทษให้มายังโลกมนุษย์

หญิงสาวที่ยมทูตตนนี้เคยช่วยไว้ด้วยคำสัญญาที่หญิงสาวเคยให้ไว้ทำให้เขาทั้งสองได้ร่วมชะตากรรมด้วยกัน

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจิตนาการของผู้แต่งเท่านั้น สถานที่ และ ตัวละคร เป็นเพียงแค่สมมติขึ้นมาเท่านั้น

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน อาจมีบางฉากที่เป็นฉากNC

ขอความกรุณาไม่คอมเม้นต์คำด่า คำดูถูก หรือ คำหยาบคาย ขอบคุณค่ะ 

“โลกหลังความตายมันมีจริงๆ สินะ สิ่งที่ฉันเห็นมันคือเรื่องจริงใช่ไหม?”

15วันที่แล้ว

ยารากำลังเลิกงานและเดินทางกับบ้านเมื่อลงจากรถประจำทางแล้วระหว่างทางที่ยารากำลังเดินเข้าซอยบ้านของเธอก็ได้มีรถเก๋งสีขาวขับมาด้วยความเร็วสูงและระหว่างที่เลี้ยวรถออกมาจากซอยก็ได้ชนยาราเต็มๆ

“ยารา ยารา ยารา”  เสียงเรียกนั้นก้องอยู่ในหูของยาราเหมือนตกอยู่ในภวังค์หลังจากนั้นยาราก็หมดสติไปดวงวิญญาณของเธอได้ออกจากร่าง ยืนดูร่างกายที่ไร้วิญญาณของตัวเอกถูกกู้ภัยกำลังพาไปส่งโรงพยาบาลและพี่ชายของเธอที่กำลังนั่งร้องไห้คร่ำครวญด้วยความเสียใจ

"นะ.นั่น ทะ.ทำไมคนนั้นหน้าตาเหมือนฉันเลยคนที่โดนรถชนมีเลือดอาบเต็มหน้า" ยาราเดินไปดูคนที่ถูกรถชนร่างกายนอนแน่นิ่งเต็มไปด้วยเลือดเธอเดินไปใกล้ๆเพื่อจะได้เห็นหน้าชัดๆ

"นั้นมันฉันนี่ทำไมถึงมีเลือดไหลเยอะขนาดนี้"  

"พี่ธาม พี่ธาม" 

พี่ชายของยารา เอาแต่นั่งร้องไห้ และเหมือนจะไม่ได้ยินเสียงเรียกของยาราเลยสักนิดเดียวอยู่ ดีๆ ก็มีลมลูกใหญ่มาพัดดวงวิญญาณของยาราไป ยาราหลับตาและยกมือทั้งสองข้างเพื่อบังสายลมลูกนั้นไว้ เมื่อสายลมลูกใหญ่สงบลง ยาราลืมตาขึ้นมา เธอเห็นดวงวิญญาณของตัวเองกำลังยืนอยู่สถานที่แห่งหนึ่งซึ่งไม่เคยเห็นมาก่อน รอบข้างมีต้นไม้ใหญ่ทั้งสองข้างทาง ตรงกลางเป็นถนนทางเดินไกลสุดลูกหูลูกตา บรรยากาศหนาวเย็นยะเยือก มีหมอกควันปกคลุม เต็มไปหมด ยาราตัดสินใจเดินไปตามเส้นทางที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าด้วยความหวาดกลัว ทั้งรอบข้างไม่เห็นใครเลยแต่ยาราต้องใจแข็งเดินไปเรื่อยๆ ก็ได้เห็นผีเสื้อสีแดงเปล่งประกายตัวหนึ่งบินมาทางยาราเธอพยายามที่จะจับผีเสื้อตัวนั้นแต่ยังไม่ทันได้สัมผัสผีเสื้อสีแดงก็ปรากฏร่างเป็นดวงวิญญาณผู้ชายคนหนึ่ง

“คุณเป็นใคร” ยาราถามด้วยความตกใจ

“เดินตามฉันมา” หลังจากที่ชายผู้นั้นพูดจบก็มีโซ่ใหญ่มาล็อกที่ข้อเท้าของยาราไว้เธอตกใจมากแต่ทำอะไรไม่ได้

"ซะ โซ่นี้มาได้ยังไง  คุณเป็นใครกันแน่  แล้วที่นี่มันที่ไหน"

ทุกคำถามระหว่างทางที่ยาราถาม กลับไม่ได้คำตอบ เพราะชายผู้นั้นไม่ตอบคำถามของยาราเลยสักคำเดียว จนเดินทางมาถึงถ้ำแห่งหนึ่งซึ่งมีดวงวิญญาณมากมายกำลังยืนต่อแถวรออะไรบางอย่าง ซึ่งยาราเองก็ต้องต่อแถวนั้นด้วยเช่นกันข้างในนั้นมีผู้พิพากษา รูปร่างตัวสูงใหญ่ นั่งอยู่บนบัลลังก์นั้นและข้างซ้ายของบัลลังก์ก็มีผู้ชายสีผิวคล้ำคนหนึ่งยืนอยู่ดวงวิญญาณที่นี่ต่างก็เรียกเขาว่าผู้ควบคุมวิญญาณ และข้างซ้ายของบัลลังก์ก็มีผู้ควบคุมวิญญาณอีกคนแต่คนนี้เป็นผู้ที่ควบคุมวิญญาณของยารามา ผู้พิพากษาบนบัลลังก์ได้มองลงมาข้างล่างเหล่าดวงวิญญาณทั้งหลายนั้นเปรียบเสมือนตัวเล็กเท่ากับมดเลยก็ว่าได้ ระหว่างที่ยารายืนรอต่อแถวอยู่ก็ได้ถามดวงวิญญาณข้างหน้าว่านี่เขาต่อแถวกันทำไมกันหรอ ก็ต่อแถวรอคำตัดสินนะสิว่าจะได้ตกนรกหรือขึ้นสวรรค์กัน ที่นี่เรียกว่าดินแดนตัดสินหรือหน่วยควบคุมวิญญาณ

“หน่วยควบคุมวิญญาณหรอ?”

"ใช่คนที่ตายแล้วก็จะมีเจ้าหน้าที่ควบคุมวิญญาณพามาที่นี่เพื่อรอคำตัดสิน"

“อ่๋อ งั้นหรอคะ แล้วเขาใช้อะไรตัดสินคะ”

ก็บุญและกรรมที่เราทำกันตอนยังเป็นมนุษย์ไงใครมีบุญมากกว่ากรรม ก็จะได้ขึ้นสวรรค์ ส่วนใครที่ทำกรรมมากว่าบุญก็จะไปชดใช้กรรมในนรก ดวงวิญญาณที่ถูกตัดสินให้ขึ้นสวรรค์ต่างก็ดีใจ ส่วนดวงวิญญาณที่ได้ตกนรกต่างก็ร้องไห้เสียใจอ้อนวอนผู้ตัดสินและก็มาถึงคิวยารา ก็ได้มีเจ้าหน้าที่ควบคุมวิญญาณรีบวิ่งมากระซิบกระซาบอะไรสักอย่างกับผู้พิพากษาที่อยู่เบื้องหน้าของยาราท่าทางสายตาท่านผู้นั้นดูตกใจเป็นอันมาก แต่ไม่ได้พูดอะไรกลับแค่พยักหน้ารับทราบเฉยๆ เท่านั้น ผู้พิพากษาได้เปิดสมุดเล่มใหญ่ดูประวัติการบันทึกความดีความชั่วของยารา เจ้ามีความชั่วมากว่าความดี1เปอร์เซ็นต์ เจ้าต้องลงไปชดใช้กรรมในนรก

"แค่หนึ่งเปอร์เซ็นต์เองนี่คะ หนึ่งเปอร์เซ็นต์เอง"

"ให้โอกาสฉันได้กลับเข้าร่างมนุษย์ของฉันได้ไหมคะ"

"ฉันยังไม่อยากตาย ฉันยังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ของฉันเลยให้ฉันช่วยอะไรก็ได้ ให้แลกด้วยอะไรก็ได้ฉันก็ยอมค่ะ”

"ไม่ได้เจ้าต้องไปชดใช้กรรมในนรกซะ โมนาร์ค พานางไปชดใช้กรรม" เสียงดุดันของผู้พิพากษาทำให้ยารากลัวและไม่กล้าพูดอะไรต่อ

สิ้นเสียงคำสั่งของผู้พิพากษา ชายที่ชื่อโมนาร์คดวงตาสีแดงพร้อมมีผีเสื้อสีแดงเกาะอยู่ที่ไหล่ของเขาเป็นเหมือนสัญลักษณ์อะไรบางอย่าง ชายผู้นี้เป็นคนที่พายาราเข้ามาในแดนตัดสินตอนแรก ตามมาโมนาร์คพูดกับยาราให้เดินตามเขาไปในระหว่างทางนั้นโมนาร์คก็เอ่ยปากถาม

"เจ้าอยากกลับไปบนโลกมนุษย์อีกไหม"

"อยากกลับสิท่านจะช่วยข้าให้กลับไปหรอ"

"ถ้าเจ้าได้กลับไปบนโลกมนุษย์แต่การใช้ชีวิตของเจ้าจะไม่เหมือนเดิมเจ้าจะยอมรับไหมล่ะ"

"ได้ๆ ขอแค่ข้าได้กลับไปท่านจะให้ข้าช่วยท่านเรื่องอะไรก็ได้ข้าก็ยอม"

"อย่าลืมสัญญาละกัน"

โมนาร์คได้ชี้นิ้วไปทางที่มีแสงสว่างสีขาวบอกให้ยาราเดินไปทางนั้น เมื่อยาราเดินไปก็ได้มีลมลูกใหญ่พัดยาราไปอีกรอบหนึ่ง ยาราตกใจมากระหว่างที่ลมพัดยาราได้ยื่นมือไปเพื่อที่จะจับโมนาร์คไว้แต่ก็ไม่ทันได้จับเธอเห็นแค่ใบหน้าของโมนาร์คที่กำลังยิ้มมุมปากแลดูมีเลศนัยจนยาราลืมไม่ลงเลยทีเดียว