เกิดใหม่ทั้งทีไม่ได้พรเลยสักอย่าง พระเจ้าขี้งกเอ๊ย แถมยังเงยหน้าตื่นขึ้นมาในซอยเปลี่ยวด้วยร่างผอมแห้งเพราะไดเอทเกินขนาด ยังดีที่ร่างเธอมีเงิน งั้นเก็บแมวตรงหน้าไปเลี้ยงเป็นเพื่อนเลยแล้วกัน!
แฟนตาซี,รัก,slow life,น่ารัก,fluff,feel good,slice of life,โรแมนติก,นิยายชายหญิง,พระเอกคลั่งรัก,แมว,ยุคดวงดาว,สตรีมเมอร์,เกิดใหม่ ,ต่างโลก,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้สักหน่อย แมวส้มขนฟูชื่อซีตรัสหรือที่ผู้ชมชอบเรียกว่าวัยรุ่นส้มกำลังเลียขนหัวให้กับ เพอร์เซิล เจ้าแมวขาขาดอยู่อย่างเกียจคร้านในสนามหญ้าหน้าบ้าน ก่อนที่จะได้ยินเสียงสวบสาบจากทางรั้วที่ไกลออกไป หูใหญ่ขนฟูที่ไวต่อเสียงกระดิกตามทิศทางของเสียงก่อนจะลุกขึ้นยืนอย่างระแวดระวัง เสียงยิ่งเข้ามาใกล้ระบุได้ว่าขนาดตัวใกล้ๆกับมันทำให้ซีตรัสตึงเครียด ยิ่งผู้บุกรุกเข้ามาใกล้เจ้าส้มที่เป็นพี่ใหญ่ของบ้านก็แยกเขี้ยวขู่ทันที
"แฟ่~! นั่นใครวะ! ออกมาเดี๋ยวนี้ถ้าไม่อยากโดนกัดไอ้กร๊วก!!"
สวบ!
"ใจเย็น ฉันไม่ได้มาร้าย"
เท่านั้นเองสิ่งมีชีวิตสีเทาตัวผอมแห้งก็พุ่งออกมาจากดงหญ้าสูง นั่นคือแมวด้วยกันนั่นเอง แต่ถึงกระนั้นซีตรัสก็ไม่ได้ลดท่าทีข่มขู่ลงเลย ขนสีส้มสลับขาวฟูฟ่องตั้งแต่หลังคอจรดหาง เขี้ยวสีขาวคมกริบที่ถูกเชอร์เบลดูแลอย่างดีสะท้อนกับแสงอาทิตย์เป็นประกายวาววับ
"แกเป็นตัวอะไร! ทำไมถึงมีรูปลักษณ์แบบเราได้!!"
ดวงตาสีเหลืองอ่อนจ้องสิ่งมีชีวิตที่มีรูปร่างเหมือนสายพันธุ์เดียวกันตรงหน้า มันเป็นแมวตัวผอม ขนสีเทาทั้งตัวไม่มีลาย หูพับลงกับหัวและมีดวงตาสีทองคำ หากว่าเชอร์เบลได้มาเห็นจะต้องร้องออกมาว่าคือพันธุ์สก็อตติชโฟลด์ที่เป็นนิยมในยุคของเธอแน่นอน
"ฉันก็มาจากที่เดียวกันกับเจ้าขาขาดที่นายปกป้องอยู่นั่นแหล่ะ มันเป็นลูกน้องของฉัน"
แมวเทาไร้ชื่อแสนมอมแมมตอบด้วยเสียงนิ่งๆ หากมนุษย์คนใดได้ยินเข้าคงได้ยินแค่เสียงครืดๆอย่างมีจังหวะเท่านั้น ต่างจากซีตรัสที่ขู่ฟ่อแฟ่เสียงดัง
ซีตรัสเหลือบมองเจ้าเพอร์เซิลที่หลบอยู่ข้างหลังตน มันรู้นานแล้วว่าเพอร์เซิลไม่ใช่แมวจริงๆ ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ แต่ด้วยความที่ดูเหมือนมันจะความจำเสื่อมและนายหญิงเองก็ตัดสินใจเก็บมันขึ้นมาเอง มันจึงไม่ติดใจและทำอะไรไม่ได้
"แกต้องการอะไร"
ซีตรัสลดเสียงขู่ลง ทว่าก็ยังคงมองแบบไม่ไว้วางใจ
"พวกเรามาจากดาวอื่น ฉันเป็นนายพลกองรบที่แปดที่ถูกสั่งให้มาที่นี่ในรูปลักษณ์ของสิ่งชีวิตชื่อแมวอย่างนาย แต่ว่ายานของฉันถูกพวกเขาหักหลังและทิ้งให้ยานตกสู่พื้น โชคดีที่รอดมาได้"
"วันก่อนฉันเห็นเจ้า CD-37 ลูกน้องของฉันมาอยู่ที่นี่ เลยอยากเข้ามาดูเฉยๆ"
สายตาของแมวเทาปลอมนั้นเศร้าสร้อยอย่างที่ซีตรัสอธิบายไม่ได้ แต่จากที่ฟังมันก็ไม่ได้เป็นแมว(?)ไม่ดี ดังนั้นมันจึงใจอ่อนลงเล็กน้อย
"ฉันจะบอกไว้ว่าเพอร์เซิลไม่ใช่ลูกน้องแกแล้ว มันความจำเสื่อม แล้วแกจะทำยังไงต่อล่ะ"
เจ้าเทาเอาเท้าตะกุยดินเบาๆ ตอบด้วยเสียงเบาแฝงไปด้วยความอัปยศอดสูและเสียใจ
"ฉันไม่รู้ ทุกคน…ตายหมดแล้ว เหลือแต่ฉันที่รอดมาได้ กับตอนนั้นที่ซีดี- ไม่สิ เพอร์เซิลหายตัวไปจากยาน"
เพอร์เซิลได้ยินเรื่องของตัวเองในอดีตที่จำไม่ได้ก็ก้มหัวลงอย่างหดหู่เล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้าไปเลียหน้าเลียตาของเจ้านายในอดีตอย่างปลอบโยน
"ขอโทษนะที่ผมจำอะไรไม่ได้เลย แต่ตอนนี้ผมเป็นแมวของมนุษย์ผู้หญิงคนนึงล่ะ เธอใจดีมาก ถ้าคุณเทาไม่รู้จะไปไหนก็มาอยู่ด้วยกันไหมล่ะครับ"
"แกเนี่ยนะเพอร์เซิล! ชวนคนอื่นมาอยู่ง่ายๆได้ยังไงกัน!"
ซีตรัสใช้อุ้งมือตบเข้าที่หัวของแมวขาขาดจอมซื่อทีหนึ่ง ถ้าเพอร์เซิลไม่ได้อยู่กับมันและนายหญิงล่ะก็คงตายจากความซื่อบื้อนี่ไปแล้วแน่ๆ ซีตรัสสงสัยจริงๆว่าก่อนจะมาเจอนายหญิงนิสัยแบบนี้มันรอดมาได้ยังไง
"เอาน่าพี่ซีตรัส เดี๋ยวหม่ามี๊ก็กลับมาแล้ว ก็ให้เธอตัดสินใจนั่นแหล่ะ อย่างน้อยคุณเทาก็จะได้กินข้าวสักหน่อย"
เพอร์เซิลใช้หัวถูกับคอและลำตัวของอีกฝ่ายอย่างออดอ้อน รวมไปถึงแมวเทาที่นั่งลงหูลู่คอตกอยู่ข้างหลัง ทำให้ซีตรัสใจอ่อนจนได้เมื่อตัดสินแล้วว่าอีกฝ่ายไม่มีอันตรายใดๆ กับบ้านของมัน
"ฮึ เพราะเพอร์เซิลขอหรอกนะ"
"ก่อนนายหญิงจะกลับมาแกก็ไปกินต้นไม้พวกนั้นในกระถางหน้าบ้านนั่นสิ มันเป็นยาดีกับแมว"
"ถึงแกจะเป็นตัวอะไรไม่รู้ก็เถอะ"
ซีตรัสเชิ่ดคอสะบัดหัวไปทางกระถางต้นไม้เล็กๆหน้าบ้าน กลืนน้ำลายลงนิดๆเมื่อเห็นใบไผ่เงินสีสวยที่งอกใหม่ แมวเทาเห็นแบบนั้นก็หมอบลงกับพื้นพร้อมกับหลับตาลงรับลมเย็นที่พัดมาเอื่อยๆ เสียงครืดคราดอย่างสบายใจถูกปล่อยออกมาพร้อมกับเสียงเรื่อยๆอย่างไม่ใส่ใจ
"ไม่เป็นไรหรอก ขอแค่พักผ่อนเพียงพอฉันก็รักษาตัวเองได้"
"เผ่าพันธุ์ของฉันเป็นเหมือนเสือดาวของดาวนายแต่หลากสีน่ะ อ้อ มีสามหัวด้วย"
แมวส้มเอียงคออย่างไม่ค่อยเข้าใจนัก ถึงจะเป็นแมวอาวุโสที่สุดในที่นี้แต่มันก็เป็นแค่แมว ไม่รู้จักสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าเสือดาวหรอกนะ แต่ฟังแล้วมันดูเป็นอันตรายอย่างบอกไม่ถูก
"แล้วพวกมันจะมาบุกมนุษย์ไหม"
"ไม่หรอก ที่นี่มันไกลเกินไป อีกอย่างมนุษย์ก็แข็งแกร่งขึ้นเยอะเลยจากหลายปีแสงก่อน"
สิ่งมีชีวิตไร้นามนอนหงายคลุกกับผืนหญ้านุ่มที่ถูกดูแลเป็นอย่างดีด้วยความสบายใจ ถ้าไม่นับเรื่องไม่คาดฝันต่างๆและความอดอยาก ที่นี่ก็เป็นที่ที่ดีกว่าบ้านเกิดของมันมากโข
"ถ้าอย่างนั้นก็ดี"
ซีตรัสเชื่อสิ่งที่อีกฝ่ายบอกอย่างง่ายๆ เพราะถ้าพวกนั้นจะบุกจริงๆมันจะทำสิ่งใดได้กัน นอนหลับกินอิ่มในวันนี้ก็พอแล้ว มันคิดแล้วจึงหมอบลงกับพื้นหญ้าเช่นกัน นอนรอจนกว่านายหญิงจะกลับมา
-ยามเย็น-
"เด็กๆ หม่ามี๊กลับมาแล้ว~"
"เมี๊ยว~~"
ซีตรัสและเพอร์เซิลตอบรับเสียงเรียกของเชอร์เบลอย่างกระตือรือร้น ซีตรัสใช้จมูกดันให้แมวเทาตื่นจากนิทราและให้เดินไปด้วยกัน ปกติแล้ววันไหนที่มนุษย์ปล่อยให้มันเล่นนอกบ้านเมื่อเรียกกลับจะต้องเข้าไปทางประตูแมวเอง แต่วันนี้เนื่องจากมันไม่รู้ว่านายหญิงจะยอมรับไอ้เทานี่หรือเปล่า จึงร้องเรียกให้เธอออกมาดูเองอยู่ตรงหน้าประตู
"จ้าๆ มาแล้วๆ มีอะไรซีตรัส ทำไมหนูกับน้องไม่เข้ามาล่ะคะ"
ซีตรัสใช้หัวดันให้เจ้าเทาออกมาข้างหน้าท่ามกลางแสงไฟ ทำให้เชอร์เบลเห็นว่ามีแมวเทาหูพับมอมแมมตัวหนึ่งอยู่อย่างชัดเจน
"โอ๊ะ ซีตรัสเจอน้องใหม่เหรอลูก ว่าไงเจ้าเทา หนูหลงมาจากไหนเอ่ย"
"แง้วๆ แง๊ว~"
"โวยวายอะไรหืม"
ซีตรัสร้องถึงแม้ว่าเชอร์เบลจะเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง รวมกับใช้หัวดันเจ้าเทา ก่อนจะไปพันรอบขาของนายหญิงอย่างออดอ้อน เพื่อแสดงให้เห็นว่ารับมันมาอยู่ด้วยกันเถอะ
"หนูจะให้แม่รับเลี้ยงเพิ่มเหรอคะ"
"แง๊ว!"
"โอเคๆ งั้นพวกเราเข้าบ้านกันก่อนนะคะ"
หญิงสาวดันเจ้าแมวส้มและเพอร์เซิลเข้าไปในบ้าน ให้มันไปรอในห้องน้ำเพื่อเช็ดเนื้อเช็ดตัวอย่างที่เคยทำมาทุกครั้ง ส่วนเจ้าเทาเธออุ้มมันขึ้นมาในอ้อมแขนก่อนจะปิดประตูบ้านให้เรียบร้อย
"ตัวสีเทาดวงตาสีเหมือนทองคำ หูพับอีก ถ้าเป็นที่นั่นคนคงแย่งกันเลี้ยงไม่ไหวเลยนะเจ้าหนู"
"ไหนดูซิว่าเพศผู้หรือเพศเมีย"
มือเรียวจับหลังคอนุ่มของเจ้าเทาแล้วยกขึ้นดูอย่างพิจารณา มันพยายามเตะขาต่อต้านแต่ก็ไม่อาจดิ้นหลุดไปได้เลย ได้แต่อับอายในใจว่าต้องให้คนอื่นมาตรวจสอบเพศของตนเองต่อหน้าต่อตาแบบนี้
"ตัวผู้อีกแล้วแฮะ อยากชื่ออะไรดีล่ะเด็กน้อย"
"ต่อไปนี้หนูชื่อว่า… อัลเทิร์น ที่แปลว่าทองคำแล้วกันนะคะ"
"มี๊~"
ใบหูที่พับลงกระดิกขึ้นลงราวกับฟังอย่างตั้งใจ พร้อมกันก็ตอบรับอย่างน่ารักในสายตาของหญิงสาว เธอไม่เคยเห็นแมวจรที่เรียบร้อยเท่านี้มาก่อนเลยจริงๆ นอกจากซีตรัสที่มาขออยู่ด้วยเองน่ะนะ
แต่เธอก็ต้องถอนคำพูดในอีกไม่นาน
"เมี๊ยว!!!~~"
เสียงโวยวายดังก้องทั่วบ้านราวกับมีแมวกำลังถูกจับทรมาน แต่แท้ที่จริงแล้วเชอร์เบลแค่กำลังจะอาบน้ำให้อัลเทิร์นเท่านั้นเอง แต่มันทั้งดิ้นแล้วดิ้นอีก หนีเก่งยิ่งกว่างูเลื้อย และร้องโวยวายอะไรสักอย่างที่หญิงสาวไม่เข้าใจ
'บะ บ้าน่า ต้องให้เธออาบน้ำให้ด้วยเหรอ'
'ขนาดเมดรับใช้ที่ดาวเรายังไม่ทำขนาดนี้เลยนะ'
'ไม่สิ เธอเป็นเจ้านายแท้ๆนะ หรือว่านี่คือเรื่องปกติที่แมวต้องเจองั้นเหรอ น่าอายชะมัด!'
แต่สุดท้ายหญิงสาวก็จับมันอาบน้ำจนสะอาดทุกซอกทุกมุมจนได้ ถ้าเกิดว่าแมวหน้าแดงได้ล่ะก็ อัลเทิร์นคงจะแดงไปทั้งหัวด้วยความเขินอายอย่างแน่นอน แต่ไม่นานหลังจากที่หญิงสาววางจานอาหารให้ทุกตัวได้กินอัลเทิร์นก็ลืมเรื่องนี้ไปโดยสิ้นเชิง ช่วยไม่ได้นี่นา อาหารอร่อยขนาดนี้ยอมโดนอาบน้ำสักทีก็ได้
ได้อยู่ที่ที่สะอาด กินอิ่ม นอนหลับสบาย เป็นแมวก็ดีเหมือนกันนะ
"นี่ ซีตรัส ทำไมเชอร์เบลต้องสตรีมด้วยล่ะ น่ารำคาญออกที่ต้องคอยเอาใจใครไม่รู้"
"หาเงินน่ะสิเจ้าโง่ ถึงนายหญิงเธอจะรวยมาก แต่ถ้าไม่ทำงานวันนึงเงินก็หมดนะ แล้วทั้งแกและฉันทุกคนจะอดตาย"
ซีตรัสตอบด้วยน้ำเสียงรำคาญ ใช่ว่ามันจะชอบสักหน่อยที่มานั่งทำอะไรซ้ำๆ แต่ว่าช่วยไม่ได้นี่นา ถ้าทำให้นายหญิงไม่ลำบากมันก็เต็มใจหมดนั่นแหล่ะ
"แล้วถ้าฉันแปลงร่างเป็นมนุษย์แล้วไปทำงานแทนล่ะ"
"แกอยากให้นายหญิงตกใจตายรึไง มีผู้ชายที่ไหนไม่รู้เอาเงินมาให้ในขณะที่แมวตัวเองหายไป แกเป็นนายพลจริงไหมเนี่ยทำไมโง่"
อุ้งเท้าขาวตบเข้าที่หัวกลมๆของอีกฝ่ายไม่เบานัก ทำให้อัลเทิร์นต้องลูบหัวตัวเองป้อยๆ หนทางทำเงินในร่างแมวเนี่ยนะ ไม่ง่ายเลย
"โถ่ ฉันก็แค่อยากช่วยนี่นา"
"แล้วแกจะคิดมากทำไม แค่ช่วยทำตามคำสั่งนายหญิงทุกรอบก็พอแล้ว ไม่ก็ทำตัวน่ารักใส่ผู้ชม เดี๋ยวก็ได้เงินเองแหล่ะ"
พูดจบซีตรัสก็กลับไปนอนกลางวันและไม่สนใจอะไรอีก ส่วนอัลเทิร์นก็บรรลุถึงคำตอบที่ต้องการแล้ว
'ต่อไปก็แค่ทำตัวเป็นแมวที่ดีสินะ'
'ว่าแต่แมวที่ดีมันทำตัวยังไงล่ะ?'
_________________________________________
เพิ่มปูมหลังน้องทองคำซักหน่อย ไหนใครสาวกแงวหูพับยกมือขึ้นนน ♪( ´0｀)ノ
![สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good] โดย Meyanee173 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01J0NSG8NDB5Z2SY3ESVDDKXJ3/cover/01J0NSG8NDB5Z2SY3ESVDDKXJ3-1718718309038 "สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good] โดย Meyanee173 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")