เกิดใหม่ทั้งทีไม่ได้พรเลยสักอย่าง พระเจ้าขี้งกเอ๊ย แถมยังเงยหน้าตื่นขึ้นมาในซอยเปลี่ยวด้วยร่างผอมแห้งเพราะไดเอทเกินขนาด ยังดีที่ร่างเธอมีเงิน งั้นเก็บแมวตรงหน้าไปเลี้ยงเป็นเพื่อนเลยแล้วกัน!
แฟนตาซี,รัก,slow life,น่ารัก,fluff,feel good,slice of life,โรแมนติก,นิยายชายหญิง,พระเอกคลั่งรัก,แมว,ยุคดวงดาว,สตรีมเมอร์,เกิดใหม่ ,ต่างโลก,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เชอร์เบลตื่นขึ้นเมื่อได้ยินเสียงประกาศตามสายว่ามาถึงดาวอาทิสหรือดาวแห่งศิลปะ ซึ่งเป็นจุดหมายปลายทางในครั้งนี้เรียบร้อยแล้ว เธอยืดตัวบิดขี้เกียจจนได้ยินเสียงกร๊อบแกร๊บเบาๆ ก่อนจะลุกออกมากที่นั่งแล้วหยิบเอากระเป๋าเดินทางที่เก็บไว้บนเหนือหัวออกมา จากนั้นจึงเดินลงจากเครื่องไปพร้อมกับคนอื่นๆ ในไฟลท์เดียวกันอย่างอารมณ์ดี
ดาวแห่งศิลปะก็มีความเป็นศิลปะสมชื่อ เธอมองออกไปเห็นสองข้างทางมีบ้าน ร้านค้า และตึกรูปทรงแปลกประหลาดมากมาย ทั้งยังมีสีสันสดใสเป็นอย่างมาก ทำให้เชอร์เบลรู้สึกสดชื่นขึ้นมามาก ต่างจากที่ดาวเรซิ่นที่เธอจากมาที่ทุกที่จะออกแนวเรียบง่ายและอบอุ่นมากกว่า
เธอยืนรอรถสาธารณะตรงป้ายรอไม่นานก็ได้ขึ้นมานั่งบนรถลอยได้รูปทรงสี่เหลี่ยมสีแดงแปร๊ดสุดจ๊าบ คุณลุงคนขับที่ไว้เคราแหลมเปี๊ยวสีน้ำตาลดูอารมณ์ดีสุดๆ ก็ชวนเธอคุยไปตลอดทางจนถึงโรงแรมที่จองไว้ โรงแรมนี้ที่เธอเลือกจองเป็นโรงแรมที่ใกล้กับโดมที่จัดงานอีเว้นท์มากที่สุด แต่แล้วการเช็คอินก็มีปัญหาเกิดขึ้นจนได้
"อะไรนะคะ!? ห้องที่ฉันจองไว้มีคนจองก่อนหน้าแล้ว??"
"ใช่ค่ะคุณลูกค้า น่าจะเกิดจากความผิดพลาดทางเทคนิคที่พนักงานใหม่ของเรารับจองในเวลาไล่เลี่ยกันค่ะ ยังไงทางเราจะคืนเงินให้คุณลูกค้าทั้งหมดและให้โวลเชอร์พักฟรีสำหรับครั้งหน้าเพื่อเป็นการชดเชย แต่ห้องของเราเต็มหมดแล้วจริงๆ ค่ะ ขออภัยคุณลูกค้าอีกครั้งนะคะ"
เชอร์เบลได้ฟังก็ลมแทบจับ แล้วอย่างนี้เธอจะไปพักที่ไหนกันล่ะ โรงแรมอื่นๆ ในละแวกนี้ก็โดนจับจองกันจนเต็มหมดแล้วด้วย มีปัญหาตอนไหนไม่มีมามีตอนนี้เนี่ยนะ แต่เมื่อเชอร์เบลมองพนักงานหญิงที่ขอโทษปลกๆ แถมยังตัวสั่นอย่างกับลูกนกอยู่ข้างๆ พนักงานหญิงที่อธิบายให้ตนฟังเมื่อครู่ก็เห็นใจอยู่บ้าง ความผิดพลาดนี้ไม่มีใครอยากให้เกิดหรอก
"เฮ้อ แม้แต่ห้องระดับล่างก็ไม่มีเหลือเลยเหรอคะ"
"เต็มหมดทุกห้องจริงๆ ค่ะคุณลูกค้า"
"แล้วห้องวีไอพีล่ะ ฉันจ่ายส่วนต่างเพิ่มได้นะคะถ้ามันมี"
"เช็คแล้วห้องวีไอพีก็เต็มหมดทุกห้องเลยค่ะ เพราะอีเว้นท์งานเกมที่จะจัดในวันพรุ่งนี้เลยไม่มีห้องเหลือเลยจริงๆ ค่ะ"
"แล้วแบบนี้ฉันจะทำยังไงดีเนี่ย"
หญิงสาวกุมขมับคิดไม่ตก ในขณะที่พนักงานหญิงก็พยายามช่วยเต็มที่ด้วยการเสิร์จหาโรงแรมใกล้ๆ ที่อาจจะยังมีห้องว่างอยู่ให้เธอไปพลางๆ ก่อนที่จะมีบุคคลหนึ่งเดินเข้ามา
"สวัสดีครับ ใช่คุณเชอร์เบลหรือเปล่าครับ"
เธอเงยหน้ามองคนที่เข้ามาทัก เป็นชายหนุ่มผมสีทองคำสว่าง ตาสีฟ้าใสราวกับหลุดออกมาจากนิยายแจ่มใสในโลกก่อน แต่ถึงเขาจะหน้าตาดีแต่เธอก็งงว่าเขารู้จักเธอได้อย่างไร หรือจะเป็นคนที่เชอร์เบลคนก่อนรู้จัก?
"คะ ใช่ค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ"
"พอดีผมเป็นแฟนคลับช่องหม่าวเมี๊ยวของคุณเชอร์เบลน่ะครับ ว่าแต่ดูเหมือนคุณกำลังมีปัญหาอะไรอยู่หรือเปล่า"
"เอ่อ เรื่องนี้…"
เธอก็ดีใจอยู่หรอกนะว่ามีแฟนคลับเข้ามาทัก แต่จะให้บอกปัญหาทันทีที่เจอหน้ากันแบบนี้ จะไม่สร้างความประทับใจแย่ๆ เกินไปหน่อยเหรอ
แต่แล้วก่อนที่จะพูดอะไรพนักงานหญิงคนเมื่อครู่ก็พูดขึ้นมาอย่างเกรงๆ
"เอ่อ คุณลูกค้าคะ คุณผู้ชายด้านนี้นี่แหล่ะค่ะที่จองห้องทั้งชั้นและทับซ้อนกับห้องที่คุณลูกค้าต้องการจอง"
"หืม?"
ชายหนุ่มหันตามเสียงอย่างประหลาดใจ ก่อนจะหันกลับมาสบตากับเชอร์เบลที่กำลังจ้องตรงมาด้วยสายตาจริงจัง
"จริงเหรอคะ ที่คุณจองทั้งชั้นน่ะ"
นัยน์ตาสีฟ้าสวยนั้นแสดงอาการเลิ่กลั่กออกมาเล็กน้อย เขาออกตัวว่าไม่รู้มาก่อนแล้วรีบโทรหาผู้จัดการให้มาหา ดูเหมือนเธอจะเข้ามาเจอกับดาราอีกคนแล้วงั้นสิเนี่ย เธอคิดอย่างเหนื่อยใจ
"ผมเอสเทอร์ โดเมนิก กัปตันทีมอีสปอร์ตทีมESGที่เข้าร่วมอีเว้นท์ครั้งนี้ครับ ผมไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ว่าผมจะให้ผู้จัดการทีมที่เป็นคนจองโรงแรมมาดูให้นะครับ"
"ได้ค่ะ ฉันมีเวลาทั้งวันอยู่แล้ว"
"ถ้างั้นคุณจัดการเรื่องชดเชยให้คุณเชอร์เบลก่อน แล้วเดี๋ยวพวกเราไปนั่งคุยกันนะครับ"
เขาหันไปพูดกับพนักงานหญิงก่อนจะหันกลับมาพูดกับเธออย่างสุภาพบวกกับหน้าตาที่ดูอ้อนนิดๆ อย่างเป็นธรรมชาติ ทำให้ความหัวร้อนเมื่อครู่จึงจางลงค่อนข้างมาก เมื่อได้รับเงินคืนและโวลเชอร์มาแล้วทั้งสองก็พากันไปนั่งตรงโซฟาพักผ่อนที่มีอยู่ทั่วล็อบบี้ ไม่กี่อึดใจต่อมาก็เห็นคุณผู้จัดการทีมที่เป็นผู้หญิงใส่สูทสีเทานั้นวิ่งมาหาอย่างกระหืดกระหอบเลยทีเดียว
เมื่อพูดคุยกันแล้วก็ได้ข้อสรุปว่าที่พวกเขาจองทั้งชั้นนั้นเป็นเพราะทุกคนในทีมมีห้องส่วนตัวของตัวเอง และก็มีทีมงานอีกเล็กน้อย จึงจองทั้งชั้นเพื่อความเป็นส่วนตัว แต่เนื่องจากความผิดพลาดที่เกิดขึ้นนั้นก็ทำให้คุณผู้จัดการทีมได้ยกห้องที่เธอจองเอาไว้ตั้งแต่แรก ให้เธอได้พักในห้องนั้นฟรีไปเลยเพื่อเป็นการชดเชยกับสิ่งที่เกิดขึ้น โดยแลกกับการให้เธอรับปากว่าจะไม่เผยแพร่เรื่องที่พักของทีมESG ออกไปสู่ภายนอก ซึ่งเธอก็ตกลงอย่างง่ายดาย
ส่วนด้านคุณผู้จัดการทีมที่โดนเอสเทอร์กดดันยิกๆ ตั้งแต่ส่งข้อความมารัวๆ หลังจากโทรตาม แถมยังโดนสายตากดดันระหว่างการพูดคุยจนเธอยอมให้เชอร์เบลได้พักห้องที่เธอจองไว้แต่แรกนั้นที่บังเอิญติดกับห้องของเขาพอดี แทนที่จะให้ไปพักห้องริมสุดที่ไม่เกี่ยวข้องกับทีม ทำเอาผู้จัดการทีมเหงื่อตกว่าถ้าเกิดอะไรผิดพลาดขึ้นอีกคงถึงคราวสิ้นสุดในอาชีพของเธอ แต่ถึงแบบนั้นก็ต้านทานเอสเทอร์ที่มีอิทธิพลเป็นหุ้นส่วนค่ายไม่ได้ โดยเฉพาะเมื่อหมาป่าห่มหนังโกลเด้นตัวนั้นน่ะ ดูท่าจะเล็งคุณเชอร์เบลเอาไว้แล้วอย่างแน่นอน
พอได้เข้ามาในห้องพักเชอร์เบลก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อเรื่องราวทั้งหมดจบลงด้วยดี ดูเหมือนช่วงนี้จะดวงตกแปลกๆ เจอเรื่องแย่ๆ ที่ได้พัวพันกับคนมีชื่อเสียงตามมาตลอดเลย สงสัยต้องหาเวลาทำพิธีแก้ชงสักหน่อยแล้วล่ะมั้งเนี่ย เธอคิดพร้อมกับแผ่ตัวลงบนเตียงอย่างเหนื่อยอ่อน ไม่ว่าจะเครื่องบินหรือยานบิน นั่งนานๆ ก็ปวดหลังเหมือนกันไปหมดเลย
ครึ่งชั่วโมงต่อมาหลังจากชาร์จแบตตัวเองจากเตียงนุ่มๆ จนเต็มเปี่ยมก็ลุกขึ้นมาด้วยท่าทางที่สดชื่นขึ้นกว่าเดิม เธอตัดสินใจอาบน้ำล้างเนื้อล้างตัว แล้วแต่งหน้าแต่งตัวใหม่ลงไปทานอาหารว่างยามบ่ายในโรงแรมและถ่ายรูปเล่นสักหน่อย
ก่อนหน้านี้เธอใส่ชุดกระโปรงยาวแขนยาวที่นุ่มๆ ใส่สบายสีกรมเหมาะกับการนอนบนเครื่องบิน พร้อมกับปล่อยผมลอนยาวแบบไม่ทำอะไรเลย ดังนั้นเธอจึงเปลี่ยนลุคไปใส่เดรสแขนตุ๊กตาสีขาวครีมยาวแค่พอคลุมเข่า และถักเปียคาดผมเล็กๆ ที่ทั้งทำให้ดูน่ารักและยังเก็บไม่ให้ผมลงมาปรกหน้าตอนกินขนมอีกด้วย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว
หญิงสาวคว้ากระเป๋าหนังสีดำใบเล็กที่ใส่แผ่นใสกับคีย์การ์ดห้องมาสะพายก่อนจะเปิดประตูออกไปอย่างอารมณ์ดี ขนมโรงแรมของโลกใบนี้จะอร่อยแค่ไหนกันเชียวนะ เธอตั้งตารอ
ทางด้านทีมESGอีกสี่คนที่รู้เรื่องกันหมดแล้วก็พากันยกแก๊งมาที่ห้องของเอสเทอร์ พร้อมกับแซวหัวหน้าทีมของตนกันยกใหญ่ แถมพอได้ยินเสียงเปิดประตูของเชอร์เบลก็พากันแอบแง้มประตูออกมาดูนิดนึงด้วยความสนอกสนใจอีกด้วย
"หน้าตาสวยเหมือนดาราเลยแฮะ"
"ดูใสๆ กว่าพวกตัวแรงที่มาอ่อยหลายคนเลยอ่ะ"
"อือ หน้าตาน่ารัก แต่ไม่แซ่บเท่าคนที่มาหาพี่เอสถึงหลังเวทีคราวนู้น"
"พี่เล็งคนนี้ไว้สินะ พอเบื่อแล้วผมจีบต่อได้มั้ยอ่ะ น่ารักแบบนี้ใช่เลยอ่ะ"
"ไม่ได้โว้ย พวกเอ็งเลิกพูดได้แล้ว คนนี้ฉันจริงจัง"
เอสเทอร์ตวาดน้องในทีมที่ยังแซวเล่นเหมือนที่เคยทำกับผู้หญิงคนอื่นที่เคนเข้ามาก่อนหน้านี้ แน่นอนว่าเขาเป็นหนุ่มฮอตมันก็มีเรื่องแบบนี้บ้าง แต่ทั้งหมดก็จบลงแค่วันไนท์ไม่มากกว่านั้น ไม่เคยให้ความหวังและไม่เคยจริงจังกับใคร เพราะกำลังรอคนคนนั้นมาตลอดชีวิต และตอนนี้การรอคอยก็เหมือนจะจบลงแล้ว
"เธอคือคนคนนั้นจริงเหรอพี่ แน่ใจแล้วใช่ไหม"
"เออ คุณเชอร์เบลคือคนที่ฉันรอมาตลอดชีวิตคนนั้น ดังนั้นจำไว้ให้ดีล่ะว่าฉันจริงจังกับเธอ และเธอจะได้มาเป็นพี่สะใภ้ของพวกแกแน่นอน"
เรื่องอาการป่วยของเขาที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดเพราะพลังเกินที่ร่างกายรับไหวนั้นทุกคนในทีมรู้ดี และคอยผลัดกันแบกหามเขาออกจากห้องเล่นเกมเป็นประจำ จนช่วงหลังมานี้เองที่เขาเริ่มหายจากอาการนั้นแล้ว ทำให้ทุกคนดีใจมาก
"แต่ว่าที่พี่สะใภ้ดูหวานๆ ใสๆ ออกจะตาย แล้วเธอจะมาชอบพี่ที่สันดานผิดกับหน้าตาแบบนี้ได้ไงอ่ะ"
"เฮเซลตบปากสิบครั้งปฏิบัติ หึ ไม่ว่ายังไงฉันก็จะทำให้เธอชอบฉันให้ได้"
"ผมบอกให้พี่เรียกผมว่าเอชไง! ชื่อนั้นมันหญิงจะตาย"
"ตราบใดที่แกปากเสียฉันก็จะเรียกแกว่าเฮเซลต่อไป"
เอสเทอร์ผลักหัวเด็กโข่งที่กำลังง้องแง้งใส่ออกห่างอย่างรำคาญ เขาพรวดลุกขึ้นถอดเสื้อคลุมทีมออกเหลือแต่เชิ้ตขาวดูบริสุทธิ์ถ้าไม่นับที่ไม่ติดกระดุมบนสองเม็ดนั้น จากนั้นจึงบอกให้น้องๆ ในทีมดูแลกันเอง เพื่อที่เขาจะได้ตามไปที่ที่หญิงสาวไปก่อนหน้านี้ ไม่ได้ตั้งใจไปคุย แต่ไปสังเกตสิ่งที่เธอทำต่างหาก แต่ถ้ามีโอกาสได้คุยโดยที่เธออารมณ์ดีและเต็มใจล่ะก็เขาคงไม่พลาดแน่นอน
สุดท้ายเขาก็ไม่ได้เข้าไปคุยอะไร แค่มองอยู่ห่างๆ เห็นเธอมีความสุขกับเหล่าขนมหวานมากมายนั้นเอสเทอร์ก็เผลอตัวเผยรอยยิ้มอ่อนโยนออกมาโดยไม่ต้องปั้น อาการป่วยทำให้บางครั้งเขากลายเป็นคนขี้หงุดหงิดและหัวร้อนที่ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ แต่ตั้งแต่ได้เธอมาช่วยรักษาแม้จะเป็นทางไกล แต่ก็ทำให้เขาได้มีเวลาสงบจิตสงบใจขึ้นมาก รวมถึงสุขภาพกายเองก็แข็งแรงขึ้นจากการออกกำลังกายเหมือนคนปกติทั่วไปได้แล้วสักที รวมกับที่เขาเห็นนิสัยของเธอผ่านทางสตรีมก็ทำให้เขาชอบเธอมาก ถึงแม้ว่าอาจจะยังไม่ได้รู้จักกันดีขนาดนั้นก็ตาม
เชอร์เบลกลับห้องพักไปพร้อมกับท้องที่อิ่มแปล้ด้วยขนมหวานแสนอร่อย คุณภาพของขนมและสถานที่สมกับเป็นโรงแรมชื่อดังที่สุดในย่านนี้จริงๆ เรื่องนี้ทำให้เธอหายโกรธพนักงานที่ทำพลาดไปร้อยเปอร์เซ็นต์เลยล่ะ เพราะสวัสดิการที่นี่มันดีมากจริงๆ
หลังจากอัปเดตสตาร์บอร์ดเป็นตัวอักษรเล็กน้อยแล้วเธอก็อาบน้ำนอนพักผ่อนอย่างสบายใจ นอกจากอาหารเย็นที่เสิร์ฟถึงห้องนั้นที่อร่อยไม่เบาแล้ว เตียงของห้องพักก็นุ่มและอุ่นสุดๆ ทำเอาเธอหลับสนิทตลอดคืนราวกับถูกดูดวิญญาณกันเลยทีเดียว
______________________________________
วันนี้มาไวเพราะนอนดึกมาก หากเห็นคำผิดแจ้งได้เพราะไรท์เขียนตอนตีสองกว่า อาจจะมีเบลอบ้างเล็กน้อย ใครที่ยังไม่นอนก็ฝันดีจ้า ไรท์ลาไปนอนก่อน เจอกันตอนหน้า จุ้บุ
![สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good] โดย Meyanee173 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01J0NSG8NDB5Z2SY3ESVDDKXJ3/cover/01J0NSG8NDB5Z2SY3ESVDDKXJ3-1718718309038 "สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good] โดย Meyanee173 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")