เกิดใหม่ทั้งทีไม่ได้พรเลยสักอย่าง พระเจ้าขี้งกเอ๊ย แถมยังเงยหน้าตื่นขึ้นมาในซอยเปลี่ยวด้วยร่างผอมแห้งเพราะไดเอทเกินขนาด ยังดีที่ร่างเธอมีเงิน งั้นเก็บแมวตรงหน้าไปเลี้ยงเป็นเพื่อนเลยแล้วกัน!

สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good] - บทที่ 16 คริสต์มาส โดย Meyanee173 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แฟนตาซี,รัก,slow life,น่ารัก,fluff,feel good,slice of life,โรแมนติก,นิยายชายหญิง,พระเอกคลั่งรัก,แมว,ยุคดวงดาว,สตรีมเมอร์,เกิดใหม่ ,ต่างโลก,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good]

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แฟนตาซี,รัก

แท็คที่เกี่ยวข้อง

slow life,น่ารัก,fluff,feel good,slice of life,โรแมนติก,นิยายชายหญิง,พระเอกคลั่งรัก,แมว,ยุคดวงดาว,สตรีมเมอร์,เกิดใหม่ ,ต่างโลก,แฟนตาซี

รายละเอียด

เกิดใหม่ทั้งทีไม่ได้พรเลยสักอย่าง พระเจ้าขี้งกเอ๊ย แถมยังเงยหน้าตื่นขึ้นมาในซอยเปลี่ยวด้วยร่างผอมแห้งเพราะไดเอทเกินขนาด ยังดีที่ร่างเธอมีเงิน งั้นเก็บแมวตรงหน้าไปเลี้ยงเป็นเพื่อนเลยแล้วกัน!

ผู้แต่ง

Meyanee173

เรื่องย่อ

สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม

.

.

นั่งป้อนข้าวแมวจรบนฟุตบาทอยู่ดีๆ จู่ๆก็โดนมอเตอร์ไซค์เสยจนตุยคาที่ ไอบ้าเอ๊ย ชีวิตดีๆในประเทศT ถ้าได้เกิดใหม่ขอให้อยู่ในที่ที่เจริญๆหน่อยเถอะ

"นั่นคือสิ่งที่เธอคิดก่อนตายไม่ใช่หรือไง ถ้าตามแต้มบุญก็ทำให้ได้อยู่หรอกนะ แต่พรข้ออื่นที่ขอมาตามหลังน่ะคงไม่ได้หรอก"

พอได้ฟังคำพูดของพระเจ้าแล้วหญิงสาวก็ได้แต่ทำท่าหมดอาลัยตายอยาก นี่แต้มบุญของเธอมันมีเท่าไหร่กันแน่เนี่ย พระเจ้าก็ขี้งกไม่แถมพรให้หน่อยเลย เศร้าน้ำตาจิไหล

ตัดพ้อไม่ทันไรก็โดนพระเจ้าดีดนิ้วให้ไปเกิดใหม่ซะแล้ว… เอวัง

.

.

.

สวัสดีค่าทุกคน ยินดีต้อนรับเข้าสู่นิยายฟีลกู๊ดสุดคิ้วทึค่ะ! ครั้งนี้ไรท์มาแปลกกว่าทุกครั้งเลยเพราะตัวเอกของเรื่องนี้ไม่ใช่ใครอื่น นั่นก็คือเหล่าน้องเหมียวสุดน่ารักยังไงล่ะคะะ เรื่องราวของสตรีมเมอร์สาวสวยที่มีแมวในครอบครองเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แถมแต่ละตัวก็น่ารักน่าชังจนตกผู้ชมเป็นทาสได้ไปตามๆกันจะดำเนินไปอย่างไร กดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือกันไว้ได้เลยค่ะ!

เรื่องนี้มีพระเอกนะคะ แต่พระเอกค่าตัวแพงมาก(ฮา) แต่ถ้าผู้ชมสมทบทุนค่าตัวพระเอกเยอะก็อาจจะคิดอีกที--แค่กๆ



พูดคุยกันได้ที่ #หม่าวเมี๊ยวแมวประเสริฐ หรือแท็กที่ Twitter ของไรท์ ก็ได้ค่า(จิ้มที่คำได้เลยมันจะลิ้งไปที่ทวิตค่ะ)😸🫶🏻

สารบัญ

สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good]-บทที่ 1 เกิดใหม่,สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good]-บทที่ 2 สตรีมครั้งแรก,สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good]-บทที่ 3 พลังวิญญาณสายพิเศษ,สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good]-บทที่ 4 เรื่องราวของผ้าขี้ริ้วห่อทอง,สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good]-บทที่ 5 ตรวจสุขภาพสัตว์เลี้ยง,สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good]-บทที่ 6 แมวที่ดี(?),สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good]-บทที่ 7 ที่ร้านงานฝีมือ,สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good]-บทที่ 8 เลี้ยง,สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good]-บทที่ 9 กดบัตรอีเว้นท์ใหญ่,สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good]-บทที่ 10 โรงแรม,สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good]-บทที่ 11 งานเกม,สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good]-บทที่ 12 หลง,สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good]-บทที่ 13 รุ่นนี้ไม่แถมขามาด้วย,สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good]-บทที่ 14 เจ้าหญิงน้อยของบ้าน,สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good]-แจ้ง การติดเหรียญล่วงหน้า,สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good]-บทที่ 15 เปลี่ยนคอนเทนต์สตรีม,สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good]-บทที่ 16 คริสต์มาส,สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good]-บทที่ 17 สิ้นปี,สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good]-บทที่ 18 งานรับรางวัล,สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good]-บทที่ 19 สำนักงานกลางกองกำลัง,สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good]-บทที่ 20 สู่กองทัพ,สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good]-บทที่ 21 ช่วย,สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good]-บทที่ 22 คนของเขา,สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good]-บทที่ 23 โอกาส,สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good]-บทที่ 24 ฤดูฝน,สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good]-บทที่ 25 ชอบ,สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good]-บทที่ 26 เรื่องในใจ,สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good]-บทที่ 27 หัวใจของหุ่นยนต์,สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม [Slice of life-Feel Good]-บทที่ 28 ธีโอดอร์ วินเทอร์

เนื้อหา

บทที่ 16 คริสต์มาส

ใกล้สิ้นปีเทศกาลที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง เทศกาลคริสต์มาสนั่นเอง ถึงแม้ความเชื่อต่างๆ จะถูกชำระล้างไปจนเกือบหมดตั้งแต่สามพันปีที่แล้วแล้ว แต่เทศกาลหลายๆ อันก็ยังคงถูกอนุรักษ์ไว้ เพื่อเป็นวันหยุดสำคัญให้คนในครอบครัวได้รวมตัวกันพร้อมหน้า และเป็นวันแห่งความสุขที่ทุกคนร่วมกันฉลองเฉกเช่นวันคริสต์มาสนี้

สำหรับเชอร์เบลนี่เป็นปีแรกในโลกนี้ที่ได้ฉลองคริสต์มาส และยังได้ร่วมฉลองกับเหล่าแมวเหมียวในการดูแลของเธออีกด้วย ทำให้เธอตื่นเต้นสุดๆ ยิ่งใกล้วันคริสต์มาสเธอก็ยิ่งสรรหาของตกแต่งตามเทศกาลมาตกแต่งบ้าน และยังถักไหมพรมเป็นเสื้อซานต้าเล็กๆ ให้ลูกๆ ของเธอใส่อีกด้วย ตอนจับพวกมันที่ทำหน้าปลงสุดๆ มาใส่เสื้อผ้าและถ่ายรูปลงสตาร์บอร์ดนั้นทั้งตลกและน่ารักมาก ได้รับคอมเมนต์กลับมาถล่มทลายกันเลยทีเดียว

-วันคริสต์มาส-

ก่อนหน้านี้เชอร์เบลได้รับการติดต่อจากผู้จัดงาน Pet friends ที่ห้างสรรพสินค้าชั้นนำว่าต้องการจ้างให้เธอไปเข้าร่วมในวันคริสต์มาสนี้ จะได้เจอเหล่าครีเอเตอร์สายสัตว์เลี้ยงในบ้านคนอื่นๆ และได้เจอแฟนคลับตัวเป็นๆ ที่ตามมากันอีกด้วย เชอร์เบลเห็นว่าไม่เสียหายที่จะออกไปเข้าสังคมจึงตอบตกลงไป

เมื่อทุกตัวรู้ว่าจะได้ออกไปข้างนอกก็มีปฏิกิริยาต่างกัน บางตัวก็ดีใจ บางตัวก็กังวล แต่บางตัวก็ไม่รอช้าไปคาบเอาของที่ตัวเองอยากเอาไปด้วยมาส่วถึงมือเธอเรียบร้อย

แหมะ

ไม่ทันขาดคำสาวน้อยตัวเดียวในบ้านก็ไปคาบเอาเครื่องประดับมาวางตรงหน้าอีกแล้ว จมูกสีชมพูเล็กจิ๋วดันสิ่งที่คาบมาให้เธออยู่เนืองๆ ก่อนหน้านี้เป็นริบบิ้นสีชมพูยาวของคนซึ่งเธอไม่อนุญาต ส่วนครั้งนี้เป็นกิ๊บติดโบว์อันเล็กสีเหลืองสดใส เชอร์เบลได้แต่อ่อนใจยอมใจอ่อนหนีบกิ๊บบนหัวให้อันหนึ่ง เมื่อเห็นว่ามันเป็นอันเล็กๆ ที่ไม่ทึ้งขนเจ้าเหมียวออกมา

"ไม่มีแมวไหนเอาอะไรแล้วนะ ปะ เข้าตะกร้าเลย"

แต่ละตัวค่อยๆ ทยอยเข้ารถเข็นกันทีละตัว ไม่มีตัวไหนหนีรถเข็น เพราะเธอสัญญาว่าวันนี้จะให้เปียกเปียกเป็นรางวัลการทำตัวดี และแน่นอนว่าสัญญาว่าครั้งนี้ไม่ใช่ไปฉีดยากับคุณหมอที่ทุกตัวกลัวแสนกลัวน่ะนะ

รัสตี้เดินเชิ่ดหน้าเข้าไปเป็นตัวสุดท้ายอย่างภูมิอกภูมิใจในกิ๊บที่ติดบนหัว ทำเอาเหล่าพี่ชายทั้งสามตัวได้แต่หัวเราะแหะๆ ตอนเธอถามว่าเธอสวยหรือไม่ ซึ่งไม่ต้องการคำตอบแต่อย่างใด นอกจากคำว่าสวยคำเดียว

เชอร์เบลปิดซิปด้านบนและด้านข้างที่เป็นตาข่ายซีทรูเรียบร้อย ก็จับล้อออกมาตั้งขึ้นแล้วเดินเข็นไปยังที่รอขนส่งดวงดาว ชั่วอึดใจเดียวรถว่างเปล่าที่ขับด้วยระบบเอไอสุดปลอดภัยก็มาถึง เธอขึ้นไปนั่งรัดเข็มขัดเรียบร้อยรถก็ปิดประตูแล้วครอบโดมใสทั้งหมดและออกตัวอย่างนิ่มๆ ไม่ต้องกลัวว่าเด็กๆ จะตกลงไปได้เลย

เมื่อมาถึงที่หมายเธอก็ยกเอารถเข็นน้ำหนักไม่น้อยนั้นลงมา จากนั้นก็เดินเข็นรถเข้าไปในงาน แต่ละตัวน้ำหนักไม่ใช่น้อย น้อยสุดสองโลนิดๆ มากสุดเกือบสี่โล รวมๆ กันแล้วหนักเอาเรื่องเลยทีเดียว ถึงขั้นสามารถออกกำลังกายด้วยการยกแมวแทนไปเล่นเวทในฟิตเนสได้เลยล่ะ ถึงร่างเชอร์เบลจะดูผอมแห้งแรงน้อยไปนิด แต่แข็งแรงกว่าที่เห็นภายนอกมากทีเดียว ไม่รวมกับที่กินยาเม็ดสุขภาพสมบูรณ์ไปก่อนหน้านี้ด้วย และร่างกายกว่าจะเสื่อมก็ใช้เวลาและขึ้นอยู่กับพฤติกรรมการใช้ชีวิตในอนาคต

ในงานคนคุยกันจ้อกแจ้ก บางคนเริ่มจำเธอได้ก็เข้ามาทักทายจนในที่สุดก็ขยายกลายเป็นวงใหญ่ แต่ไม่มีใครเสียมารยาทเข้ามาจับตัวแมวของเธอก่อนได้รับอนุญาตสักคนซึ่งถือเป็นเรื่องดี เธอจึงเดินไปที่ที่งานเขาทำคอกเล็กๆ ไว้ให้แล้วปล่อยลูกๆ ของเธอลงไป หยิบเจ้าส้มขึ้นมาอุ้มทักทายแขกไปใครมาก่อนแมวแรก ให้ทุกคนได้ลูบหัวบ้างเกาคางบ้าง แต่คนที่กล้าอุ้มก็มีแค่นิดเดียว และเธอเองก็ไม่ให้อุ้มนานด้วยเพื่อป้องกันลูกเครียด ก่อนจะไปตัวถัดไปตามลำดับ

"คุณเชอร์เบล สวัสดีครับ"

เสียงทุ้มโทนนุ่มนวลที่คุ้นเคยดังขึ้นใกล้ๆ เธอหันไปมองก็พบกับคุณหมอธีโอดอร์นั่นเอง หญิงสาวยิ้มและจับขาหน้าของรัสตี้มาโบกมือทักทายอย่างร่าเริง

"สวัสดีค่ะคุณธีโอดอร์ มาได้ไงคะเนี่ย"

ธีโอดอร์พยักหน้ารับคำทักทายพร้อมกับเกาคางรัสตี้ในอ้อมแขนของเธอที่ยื่นหน้าออกมาอย่างแสนเอ็นดู ก่อนจะตอบติดตลกพาให้เธอหัวเราะไปด้วย

"สงสัยชื่อแอคที่ตั้งแก้เคล็ดจะได้ผลนะครับ ลูกค้าไม่มีเลยวันนี้ ดีแล้วครับได้ออกมาเที่ยวบ้าง"

"ดีจังเลยค่ะ เอ๊ะ ดิ้นทำไมล่ะลูก หือ?"

เชอร์เบลคุยกับธีโอดอร์ได้ไม่กี่คำก็ต้องเสียสมาธิเพราะรัสตี้ดิ้นปัดๆ เหมือนจะไม่ให้เธออุ้มต่อ ขาสั้นๆ ทั้งสองด้านหน้าขยับขึ้นลงๆ เหมือนกำลังวิ่งในอากาศ ตรงไปที่ธีโอดอร์ทำให้เอร์เบลที่พอเดาได้อมยิ้มเบาๆ

"ดูเหมือนเธอจะคิดถึงคุณนะคะ อุ้มเธอหน่อยไหม"

ชายหนุ่มดันแว่นขึ้นก่อนจะอ้าแขนและย่อตัวลงเตรียมรับ เมื่อหญิงสาวผ่อนแรงจนมีช่องว่างปุ๊บรัสตี้ก็กระโจนแผล็วไปจุ้มปุ้กที่หัวของธีโอดอร์ปั๊บ ทำให้เธอหัวเราะจากสภาพคุณหมอสุดเนี้ยบที่ผมยุ่งเพราะโดนแมวกระโดดใส่ มือหนาทั้งสองที่วืดไปจับเอารัสตี้มาอุ้มดีๆ ก่อนจะจัดผมอย่างลำบาก เป็นที่น่าเอ็นดูและตลกขบขันแก่คนรอบข้างที่แอบปิดปากหัวเราะคิกคักขณะถือแผ่นใสเหมือนกำลังถ่ายคลิปวีดีโอเก็บไว้

"ฮะๆ หัวยุ่งไปหมดแล้วค่ะ"

"ขออนุญาตนะคะ"

เชอร์เบลปาดน้ำตาที่คลอหางตาเพราะหัวเราะมากไปออกก่อนจะขออนุญาตเขา แล้วใช้มือค่อยๆ เกลี่ยเส้นผมให้เข้าที่ ระหว่างที่ชายหนุ่มมือไม่ว่างเพราะใช้มือทั้งสองโอบอุ้มเจ้าตัวเล็กไว้อยู่

"เรียบร้อย หล่อเหมือนเดิมแล้วค่ะ ฮุๆ"

มือเรียวปิดปากหัวเราะเล็กน้อยอย่างภูมิใจในฝีมือของตัวเอง เธอถือคติคนหล่อคือศิลปะที่ไม่ควรถูกทำลาย ได้ซ่อมแซมงานศิลปะให้กลับมาเอี่ยมอ่องเองแบบนี้เธอก็รู้สึกดีเป็นธรรมดา

ธีโอดอร์ทำเพียงแค่มองและไม่พูดอะไรตอบกลับประโยคที่น่าเขินอายนี้ เขาอยู่ในงานด้วยกันลากยาวยันเกือบเย็น แต่เพราะสายโทรเข้ามาซะก่อนจึงต้องรีบกลับไปที่คลีนิค หลังจากนั้นชายหนุ่มตัวสูงใหญ่ใส่แมสสีดำปิดไปครึ่งหน้าก็เดินมาหาในขณะที่คนเริ่มบางตาลงมากแล้ว

"สวัสดีครับ"

"เอ๋!"

เชอร์เบลสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงจากด้านหลังใกล้ๆ ชายหนุ่มคนนั้นเปิดหมวกขึ้นเล็กน้อยเผยให้เห็นนัยน์ตาสองสีอันเป็นเอกลักษณ์

"วิล-!"

ก่อนจะพูดชื่อออกมาโต้งๆ ชายหนุ่มก็ใช้สองนิ้วกดปากอิ่มนั้นให้หยุดเสียก่อน เพราะถ้าคนอื่นได้ยินว่าเขาอยู่ที่นี่โดยที่ไม่มีการ์ดมาด้วยล่ะก็ โดนรุมเข้ามาจนหาทางออกไม่ได้แน่นอน

"ชู่ว-- แฟนคลับไม่รู้ว่าผมมา"

"อ้อ เอ่อ โอเคค่ะ"

เชอร์เบลหัวเราะแหะๆ แห้งๆ ดูเหมือนการเป็นดาราดังจะมีข้อเสียกว่าที่คิด จะออกไปไหนมาไหนก็ต้องปิดหน้าปิดตาขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ลำบากจัง

"นี่เหรอครับตัวลูกจากที่ช่วยครั้งนั้น"

เขาชี้ไปที่รัสตี้ซึ่งกระโดดหย็องแหย็งอยู่ในคอกเตี้ยๆ อย่างร่าเริง เชอร์เบลพยักหน้าให้และเขาก็ยิ้มตอบ ถึงจะไม่เห็นรอยยิ้มก็จริงแต่เธอเห็นดวงตาของเขายิ้มขึ้น ดังนั้นน่าจะแปลว่าเขาชอบใจดี

"แล้วเจ้าตัวนี้…"

เขาก้มลงมามองแมวสีเทาหูพับที่เธออุ้มอยู่อย่างสนใจ เธอจึงอธิบายง่ายๆ ว่าเป็นแมวจรที่เก็บมาเลี้ยงเช่นกัน ซึ่งเขาก็ชมว่ามันน่ารักดีและขออุ้มบ้าง แม้เชอร์เบลจะแปลกใจนิดหน่อยแต่ก็ยอมให้เขาอุ้ม แต่ไม่รู้เพราะออกมาข้างนอกเริ่มนานเกินไปแล้วหรือเพราะโมโหหิว อัลเทิร์นที่มีนิสัยหวงตัวที่สุดในทั้งสี่ตัวจึงขู่ชายหนุ่มฟ่อแล้วมุดลงแขนเธอไม่ยอมจากไป

"ขอโทษนะคะ เขาค่อนข้างหวงตัวกับคนแปลกหน้านิดหน่อย"

เพล้ง

เสียงอะไรแตกเหรอ ไม่มีหรอก แค่เสียงหน้าดาราหนุ่มคนดังนั่นแหล่ะแตก วิลเลียมช็อคไปตั้งแต่ได้ยินคำว่าเขาเป็นคนแปลกหน้าแล้ว

นี่สรุปเขาเป็นคนแปลกหน้าเหรอเนี่ย!!



_____________________________________

เอ้า หน้าแตกดังเพล้ง ใครรับเย็บหน้าให้คุณพี่วิลเลียมได้มั่งคะ5555555555555

พรุ่งนี้ลาหนึ่งวันน้า มีนัดกับเพื่อนหลังสอบเสร็จค่า🥺💖