เกิดใหม่ทั้งทีไม่ได้พรเลยสักอย่าง พระเจ้าขี้งกเอ๊ย แถมยังเงยหน้าตื่นขึ้นมาในซอยเปลี่ยวด้วยร่างผอมแห้งเพราะไดเอทเกินขนาด ยังดีที่ร่างเธอมีเงิน งั้นเก็บแมวตรงหน้าไปเลี้ยงเป็นเพื่อนเลยแล้วกัน!
แฟนตาซี,รัก,slow life,น่ารัก,fluff,feel good,slice of life,โรแมนติก,นิยายชายหญิง,พระเอกคลั่งรัก,แมว,ยุคดวงดาว,สตรีมเมอร์,เกิดใหม่ ,ต่างโลก,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เกิดใหม่ทั้งทีไม่ได้พรเลยสักอย่าง พระเจ้าขี้งกเอ๊ย แถมยังเงยหน้าตื่นขึ้นมาในซอยเปลี่ยวด้วยร่างผอมแห้งเพราะไดเอทเกินขนาด ยังดีที่ร่างเธอมีเงิน งั้นเก็บแมวตรงหน้าไปเลี้ยงเป็นเพื่อนเลยแล้วกัน!
ผู้แต่ง
Meyanee173
เรื่องย่อ
สตรีมเมอร์ช่องหม่าวเมี๊ยววันนี้ก็น่าอิจฉาเหมือนเดิม
.
.
นั่งป้อนข้าวแมวจรบนฟุตบาทอยู่ดีๆ จู่ๆก็โดนมอเตอร์ไซค์เสยจนตุยคาที่ ไอบ้าเอ๊ย ชีวิตดีๆในประเทศT ถ้าได้เกิดใหม่ขอให้อยู่ในที่ที่เจริญๆหน่อยเถอะ
"นั่นคือสิ่งที่เธอคิดก่อนตายไม่ใช่หรือไง ถ้าตามแต้มบุญก็ทำให้ได้อยู่หรอกนะ แต่พรข้ออื่นที่ขอมาตามหลังน่ะคงไม่ได้หรอก"
พอได้ฟังคำพูดของพระเจ้าแล้วหญิงสาวก็ได้แต่ทำท่าหมดอาลัยตายอยาก นี่แต้มบุญของเธอมันมีเท่าไหร่กันแน่เนี่ย พระเจ้าก็ขี้งกไม่แถมพรให้หน่อยเลย เศร้าน้ำตาจิไหล
ตัดพ้อไม่ทันไรก็โดนพระเจ้าดีดนิ้วให้ไปเกิดใหม่ซะแล้ว… เอวัง
.
.
.
สวัสดีค่าทุกคน ยินดีต้อนรับเข้าสู่นิยายฟีลกู๊ดสุดคิ้วทึค่ะ! ครั้งนี้ไรท์มาแปลกกว่าทุกครั้งเลยเพราะตัวเอกของเรื่องนี้ไม่ใช่ใครอื่น นั่นก็คือเหล่าน้องเหมียวสุดน่ารักยังไงล่ะคะะ เรื่องราวของสตรีมเมอร์สาวสวยที่มีแมวในครอบครองเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แถมแต่ละตัวก็น่ารักน่าชังจนตกผู้ชมเป็นทาสได้ไปตามๆกันจะดำเนินไปอย่างไร กดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือกันไว้ได้เลยค่ะ!
เรื่องนี้มีพระเอกนะคะ แต่พระเอกค่าตัวแพงมาก(ฮา) แต่ถ้าผู้ชมสมทบทุนค่าตัวพระเอกเยอะก็อาจจะคิดอีกที--แค่กๆ
พูดคุยกันได้ที่
#หม่าวเมี๊ยวแมวประเสริฐ หรือแท็กที่
Twitter ของไรท์ ก็ได้ค่า(จิ้มที่คำได้เลยมันจะลิ้งไปที่ทวิตค่ะ)😸🫶🏻
ครืน…ครืนน
เปรี้ยง!!
แสงสว่างวาบไปทั่วทั้งท้องฟ้าสีน้ำหมึกมาพร้อมกับเสียงอันน่าหวาดกลัวของสายฟ้า เผยให้เห็นแมวดำตัวหนึ่ง ดวงตาสีฟ้าอมเขียวน้ำทะเลฉายแววดุร้าย แต่ปฏิกิริยาร่างกลายกลับเฉลยว่ากำลังหวาดกลัวมากเพียงใด หางลู่ด้วยน้ำฝนถูกม้วนเก็บไว้กับตัว ขณะที่ตัวโก่งขึ้นเป็นการข่มขู่เมื่อเห็นแมวจรตัวอื่นๆ เดินเข้ามาใกล้ ที่พำนักหลบฟ้าฝนที่แข็งแรงมากพอแถวๆ นี้มีไม่มากนัก ผู้แข็งแกร่งเท่านั้นจึงจะได้รับไปครอง เป็นเหตุให้มีการต่อสู้แย่งชิงพื้นที่กันอยู่เนืองๆ
ฟ่อ~
เสียงขู่ฟ่อแฟ่ดังไปทั่วทั้งบริเวณ คลอไปกับเสียงร้องจากการต่อสู้ที่ดังทะลุเสียงสายฝนอันหนักหนา สังกระสีแผ่นใหญ่หักงอที่มนุษย์ไม่ให้ความสนใจ กลับเป็นที่หลบฝนของแมวจรที่ดีที่สุด ข้างในไร้น้ำขัง แถมยังอยู่ข้างเครื่องปล่อมลมร้อนของเครื่องปรับอากาศ ให้ความอบอุ่นอันหายากท่ามกลางฤดูฝนนี้
"สาวน้อย รีบออกไปซะอย่าหาว่าพวกข้าไม่เตือน"
แมวจรสองสามตัวปิดล้อมทางหนี ทำให้เธอไร้ทางเลือกจำต้องเตรียมตัวสู้ เปล่งเสียงขู่ฟ่อเตือนขณะหันซ้ายหันขวาอย่างระมัดระวัง
"อย่าเข้ามานะ! พี่ส้มยกที่นี่ให้ฉันถ้าเขารู้ต้องไม่ยอมแน่!!"
แม้จะกล่าวถึงพี่ชายผู้มีพระคุณตัวหนึ่งที่เป็นถึงเจ้าถิ่นแถวนี้ แต่กลับทำให้พวกนักเลงนี้ขำเสียนี่
"ไอ้ตาบอดนั่นไม่กลับมาแล้ว! มันหายไปตั้งเกือบปีจะกลับมาตอนนี้เพื่อแกได้ยังไง ยกที่พักให้พวกข้าซะ! ตอนนี้ข้าคือเจ้าถิ่น!!"
"อยากได้ก็เข้ามาแย่งเองเซ่!!!"
เธอส่งเสียงคำรามก่อนจะแยกเขี้ยวขาวและเตรียมพร้อมสู้เต็มรูปแบบ สาวน้อยแมวดำแม้จะยังมีอายุเพียงหนึ่งปี แต่ความหาญกล้ากลับสูงส่ง
เธอเคยเป็นแมวบ้านมาก่อนก่อนที่ออกมาระหกระเหินเองแบบนี้ เป็นเพราะเธอเกิดมาเป็นแมวดำ แมวที่หลายๆ คนเชื่อว่านำพาโชคร้ายมาให้ เธอจำได้ว่าทั้งครอกเดียวกันที่เป็นพี่น้องของเธอมีเธอตัวเดียวที่เป็นสีดำทั้งตัว แม้แต่หนวดยังเป็นสีดำแทบมองไม่เห็น ดังนั้นมนุษย์ใจร้ายนั่นจึงนำเธอมาทิ้งที่ข้างท่อน้ำตั้งแต่อายุได้หนึ่งเดือน หากไม่มีพี่ส้มผู้มีพระคุณคอยดูแลเลี้ยงดูและสอนวิถีชีวิตแมวจรให้ เธอก็คงไม่รอดมาถึงทุกวันนี้แน่
แต่หลายเดือนแล้วที่พี่ส้มหายไป ไม่รู้เขาไปอยู่ที่ไหนหรือโดนอะไรรึเปล่า จนกระทั่งฤดูฝนเวียนมาอีกครั้ง และความลำบากก็เอาชนะความหวาดกลัวที่พี่ส้มทิ้งเอาไว้ ทำให้แมวจรตนอื่นๆ กล้ามาหือกับเธอนั่นเอง ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ไม่กล้าแม้แต่จะแหยมหน้าเข้ามาให้เห็นด้วยซ้ำ
วิถีชีวิตแมวจรก็เป็นเช่นนี้ หากไม่สู้ก็ไร้ชีวิตรอด
แต่บางทีชีวิตก็ไม่ใช้แค่ฝีมือ
มันใช้โชคอีกด้วย…
แม้เธอจะสู้ชนะจนพวกมันเตลิดหนีไป แต่ตัวเธอก็บาดเจ็บหนัก ไร้เรี่ยวแรงต่อสู้ แม้แต่จะเลียแผลยังแทบไม่ไหว นัยน์ตาสีน้ำทะเลเห็นแสงไฟหน้ารถจากไกลๆ ก็ค่อยๆ เดินออกไปกลางถนนอย่างกระโผลกกระเผลก
"ช่วยด้วยยย มนุษษษษย์"
"ช่วยด้วยยยยยย"
เธอร้องอย่างสิ้นหวัง แม้ในใจจะไม่มีความเชื่อมั่นว่าใครสักคนบนรถนั้นจะสังเกตเห็นเธอ
เธอไม่ชอบมนุษย์ เพราะมนุษย์ใจอำมหิตทอดทิ้งเธอให้ผจญกับกลางวันที่แผดเผาและกลางคืนที่หนาวเหน็บอย่างไร้การเหลียวแล เธอโกรธ เสียใจ และไม่ไว้ใจมนุษย์คนไหนอีก แต่พี่ส้มทั้งๆ ที่เป็นเจ้าถิ่นและผ่านการต่อสู้มามากมายจนตาบอดไปข้างหนึ่งกลับบอกอีกอย่าง พี่ส้มชอบมนุษย์มาก ถึงแม้ว่ามนุษย์หลายคนจะทำทีรังเกียจแมวจรอย่างพวกเราก็ตาม แต่ถึงอย่างนั้นพี่ส้มก็ยังรักในตัวมนุษย์อยู่ดี ครั้งไหนที่มนุษย์ทำดีด้วยเขาก็นำมาบอกกับเธอ ไม่ว่าจะแย้งด้วยอะไรพี่ส้มก็ไม่สนใจทั้งนั้น
ตลอดมาพี่ส้มถูกแมวตัวอื่นมองแปลกๆ ที่รับภาระอย่างลูกแมวที่ดูแลตัวเองไม่ได้มาดูแลใกล้ชิด ทำให้พี่ส้มอำนาจน้อยลงและถูกตัวอื่นท้าสู้บ่อยครั้ง เธอนับถือพี่ส้มเหมือนทั้งพ่อและพี่ชาย และจำได้เสมอว่ามนุษย์เป็นตัวตนพิเศษสำหรับเขาเพียงใด
หวังว่ามนุษย์จะใจดีและช่วยเหลือเธอได้แบบที่พี่บอก… ไม่อย่างนั้นราคาในครั้งนี้คงต้องจ่ายเป็นชีวิตของเธอแล้ว
สติของเธอดับวูบลง ท่ามกลางสายฝนโปรยปรายอันหนาวเหน็บ
"โจเซฟ หยุดรถ!"
เชอร์เบลตะโกน เมื่อครู่เธอได้ยินเสียงร้องของแมวสักตัวหนึ่งจากที่ไกลๆ เมื่อขับมาอีกนิดไฟหน้ารถก็ส่องให้เห็นสิ่งมีชีวิตสีดำลางๆ ล้มนอนอยู่กลางถนน เชอร์เบลรีบกดปลดล็อกประตูรถทันที
"ไม่ต้องตามมา สตาร์ทรถรออยู่นี่!"
เชอร์เบลออกคำสั่งและเปิดประตูออกไปอย่างรวดเร็ว ไม่แม้แต่จะรอให้ชายหนุ่มนำร่มมากางให้
นัยน์ตาสีม่วงหดแคบลง เขาอยากจะฉุดเธอไว้ให้รอ ไม่อยากให้เชอร์เบลต้องออกไปรับสายฝนหนักหนาเพื่อสิ่งมีชีวิตตัวจ้อยไม่สำคัญ หรืออย่างน้อยก็อยากกางร่มให้ไม่ให้เธอต้องเปียก แต่เป็นเพราะการตั้งค่าแบบนี้ จึงทำให้เขาไม่อาจขัดคำสั่งเจ้านายได้
ทำอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง…
เธอไม่เคยหลุดจากสายตาของเขาแม้แต่เสี้ยววินาที เขาเห็นนายหญิงผู้แสนจะอ่อนโยนคนนั้นอุ้มเจ้าแมวดำนั่นขึ้นมา ไม่ได้สนใจเลยว่าตัวเองเปียกไปถึงไหนต่อไหน เธอรีบวิ่งกลับมาจนลื่นเสียจังหวะ ถ้าหากหุ่นยนต์มีหัวใจได้มันคงตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่มเป็นที่เรียบร้อย ยังดีที่เธอไม่ได้ลื่นจนล้มกับถนน และกลับขึ้นมานั่งบนรถอย่างรวดเร็ว
"โจเซฟ ขับไปคลีนิคหมอธีโอดอร์"
เธอสั่ง พูดชื่อของเขา แต่สายตากลับจับจ้องอยู่แต่ที่มัน สิ่งมีชีวิตที่พึ่งเจอหน้ากันไม่ถึงห้านาที
โจเซฟจับพวงมาลัยแน่น แต่เท้าเหยียบคันเร่งด้วยแรง'ปกติ' 'อารมณ์' ที่เขามีไม่สามารถเอาชนะคำสั่งที่บังคับให้เขาเคลื่อนไหวได้เลย
"ครับ นายหญิง"
ครับ นายหญิง แค่คำสั่งของคุณ ก็มีความหมายเหนือชีวิตกลวงๆ ของผมแล้ว
______________________________
แง้ ต้าวโจเซฟของมัมหมี เฉลยเลยว่าเป็นลูกรักไรท์ เพราะโดนแกงให้กินมาม่าบ่อย55555555555
หมดช่วงสอบแน้ว ยื่นสอบอีกที 7-13 พ.ค. ไรท์จะพยายามมาอัพให้บ่อยขึ้นน้า แต่ว่าๆ วันที่ 20 มีงานจ้างนอกอีกแล้น เปงกำลังใจให้ไรท์ด้วยแง้วๆ
ป.ล. คะแนนเอเลเวลออกแล้ว กรี๊ดด ไรท์ขออนุญาตเอามาอวดสักนิด ดีใจมากๆๆๆ ส่วนวิทย์คณิตไรท์เข้าไปทำแบบปล่อยจอยไม่ได้อ่านอะไรไปเลย ไปสอบเก็บคะแนนเผื่อเฉยๆ555555