บทจะตายก็ตายง่ายๆ บทจะเกิดใหม่ก็วาร์ปมาเกิดกันเสียเฉยๆ แต่ไหนๆ ก็ได้โอกาสมาเกิดใหม่ทั้งทีครั้งนี้ต้องเป็นคนรวยให้ได้เลยเจ้าค่ะ
จีน,ย้อนยุค,ครอบครัว,รัก,พล็อตหาเรื่องครั้งที่1,พล๊อตหาเรื่อง,เกิดใหม่ ,นิยายรักจีนโบราณ,พี่เฉินผัวแห่งชาติ,อ้ายเย่วผู้ร่ำรวย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
วันรุ่งขึ้นหลังจากเสร็จภารกิจประจำวันเรียบร้อยแล้วสวีอ้ายเย่วก็เริ่มจัดเตรียมวัตถุดิบในทำขนมที่เธออยากจะใช้มันเป็นการเปิดตัวและให้ที่บ้านเดิมของทั้งสามีและบ้านเดิมตัวเองได้ลองชิมโดยขั้นตอนแรกนางเริ่มจากเลือกฟักทองขนาดพอดีๆ มาหนึ่งลูกเพื่อใช้ทำขนมฟักทองสังขยาทั้งลูกส่วนอีกลูกหนึ่งซึ่งเป็นลูกใหญ่หน่อยนั้นเธอจะใช้มันทำฟักทองเชื่อมเนื้อหนึบที่ทั้งอร่อยและหอมหวานหากได้กินคู่กับชาดีๆ สักหนึ่งการับรองว่าต้องถูกใจผู้อาวุโสเป็นแน่
นับว่าเป็นโชคดีที่พื้นที่หลังบ้านของสวีอ้ายเย่วนั้นมีสิ่งต่างๆ ที่จำเป็นสำหรับการทำขนมมากมายทั้งกอไผ่ที่ขึ้นเองในที่รกร้างจนรากมันลามเข้ามาแตกกอในเขตรั้วบ้านมองเลยไปอีกนิดก็เจอกับดงกล้วยป่าที่แม้ผลของมันจะมีเมล็ดเยอะนำมาทำขนมไม่ได้แต่ใบของมันกลับมีประโยชน์มากและสิ่งที่ขาดไม่ได้เลยสำหรับการทำขนมคือใบเตยใครจะไปนึกว่านางจะพบกอเตยหอมที่ริมแม่น้ำบริเวณที่เคยร่วงจากสะพานลงไปบาดเจ็บนั่นแหละ
และสาเหตุที่ทำให้สวีอ้ายเย่วบาดเจ็บในครั้งนั้นก็เพราะว่าสะพานที่ชาวบ้านใช้ข้ามแม่น้ำนั้นมันเก่าและผุพังจนไม่รู้จะพังอย่างไรแล้วและคงเป็นความซวยของตัวนางเองที่มีความจำเป็นต้องข้ามสะพานนั้นในวันที่ราวสะพานมันพังลงมาพอดีเรื่องมันก็มีแค่นี้แต่ถึงจะยังรู้สึกตงิดใจแปลกๆ แต่นางกลับไม่มีเวลาไปใส่ใจเพราะต้องเอาหัวสมองมาใช้ขบคิดเรื่องการทำมาหากินหารายได้เข้าบ้านจะดีกว่ามัวเอาไปคิดย้อนความถึงเรื่องที่น่าปวดหัว
“มีอะไรให้ข้าช่วยหรือไม่” เสวีเฉินที่นั่งมองภรรยาจัดเตรียมสิ่งของอยู่นานสองนานเอ่ยปากเพราะอยากให้ความช่วยเหลือ
“สิ่งที่ท่านพี่ช่วยข้าได้ไม่ใช่การทำขนมหากแต่เป็นการช่วยทำกล่องใส่ขนมไปขายที่ตลาดเจ้าค่ะ ขนมที่ข้าจะทำนั้นมีเนื้อนิ่มและจะไม่ทนต่อแรงกระแทกต่างๆ ข้าจึงอยากได้กล่องอาหารที่ฝาปิดเมิดชิดและปลอดภัยสามารถใช้ขนย้ายอาหารได้ไปพร้อมๆ กับการตั้งวางอย่างสวยงามเพื่อให้ลูกค้าเข้ามาดู” นางบอกความต้องการของตัวเองกับสามีที่กำลังตั้งใจฟัง
“ข้าคิดว่าทำได้ข้าจะทำกล่องที่คล้ายปิ่นโตใส่อาหารให้เจ้าใช้ใส่ขนมถึงขนาดมันจะใหญ่แต่ว่ามีน้ำหนักเบาสามารถทั้งถือและสะพายหลังได้แต่ต้องซื้อของจำเป็นอีกอย่างหนึ่ง เอาเป็นว่าข้าจะรีบเข้าตำบลไปซื้อมาจากนั้นจะเร่งทำของที่เจ้าต้องการให้ทั้งปิ่นโตและกระต่ายขูดมะพร้าวนั่นด้วย” เมื่อวานนี้นางได้บอกสามีถึงสิ่งของจำเป็นที่นางต้องการใช้อีกอย่างคือกระต่ายและมือแมวขูดมะพร้าวซึ่งในตอนแรกสวีเฉินนั้นไม่เข้าใจแต่เมื่อนางตัดสินใจวาดภาพง่ายๆ ให้ดูพร้อมทั้งบอกว่ามันสามารถทำจากอะไรได้บ้างเขาก็รับปากว่าจะทำให้
“ถ้าเช่นนั้นท่านรีบไปเถอะเจ้าค่ะทิ้งซิงอีไวกับข้านี่แหละเขาไม่ได้รบกวนอะไร” นางเข้าใจว่าเขากำลังรีบเร่งแต่ก็ยังอยากจะช่วยให้นางได้ทำงานแบบสบายๆ จึงมองไปทางซิงอีที่นั่งเล่นคนเดียวอยู่บนพื้นบ้านแต่นางคิดว่าหากลูกไปกับเขาจะยิ่งทำให้ช้าเพราะฉะนั้นให้อยู่บ้านด้วยกันนี่แหละดีที่สุดแล้ว
เมื่อส่งสามีเข้าตำบลไปแล้วสวีอ้ายเย่วก็กลับมานั่งปอกฟักทองเพื่อเชื่อมและคว้านเม็ดฟักทองทั้งลูกพร้อมทั้งดูแลเจ้าก้อนแป้งไปด้วยพลันความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในหัวถ้าหากนางทำขนมหน้าตาธรรมดาๆ อาจจะขายไม่ได้ราคาเท่าไรนักแต่ถ้าหากนางตกแต่งมันสักเล็กน้อยน่าแบบไม่เสียเวลามากจะทำให้มีมูลค่าเพิ่มมากขึ้น
ฟักทองที่ผ่าออกเป็นชิ้นสามเหลี่ยมถูกเกลาเป็นแผ่นกลมขนาดเท่าฝ่ามือจากนั้นสวีอ้ายเย่วก็ใช้ปลายใบมีดคมๆ กรีดและแซะเป็นร่องเพียงไม่กี่เส้นก็เห็นเป็นรูปเป็นร่างของดอกกุหลาบขึ้นมาแม้มันจะไม่ได้อ่อนช้อยเฉกเช่นกับการแกะสลักแต่ก็นับว่างามตาอยู่มิใช่น้อยเมื่อเสร็จสิ้นขั้นตอนของการตกแต่งนางก็นำชิ้นฟักทองและลูกฟักทองออกไปล้างน้ำสะอาดในส่วนของฟักทองเชื่อมนางจะนำไปแช่น้ำปูนใสที่ทำไว้ตั้งแต่เมื่อคืนก่อนสักสองเค่อในระหว่างที่รอนางจะเตรียมไข่ทำสังขยาไปพลางๆ
แม้จะปวดใจนักยามที่ตวงน้ำตาลใช้ตามสัดส่วนแต่เพราะความมั่นใจในตัวเองว่าขนมที่ทำนั้นมันจะต้องขายได้และทำกำไรสวีอ้ายเย่วจึงสบายใจขึ้นเล็กน้อย ไข่นั้นมีที่เหลือจากที่มารดานำมาให้นิดหน่อยและนางก็ซื้อมาเพิ่มแล้วตอกไข่ เติมน้ำตาลที่รู้สึกว่าจะเป็นน้ำตาลอ้อยเนื่องจากกลิ่นหอมนั้นชัดเจนมาก เติมเกลือเล็กน้อยจากนั้นก็นำใบเตยหอมที่ไปขุดมากับสามีนำไปขยำๆ จนนำตาลละลายเข้ากันดีกับไข่เติมกะทิที่สามีทำฟันของที่ขูดมะพร้าวเอาไว้ให้ตั้งแต่เมื่อวานก็สามารถนำมากรองด้วยผ้าขาวบางเทใส่ลูกฟักทองได้แล้ว
สิ่งที่ยากของการทำสังขยาฟักทองทั้งลูกคือการคุมไฟไม่ให้ร้อนไปเพราะอาจจะทำให้ลูกฟักทองนั้นแตกได้ยิ่งในตอนนี้นางมีเพียงเตาฟืนที่แน่นอนว่าคุมไฟได้ยากแต่กระนั้นก็ไม่สามารถทำให้นางถอดใจไปได้ โดยเมื่อตั้งน้ำจนเดือดจัดแล้วนางก็หยิบท่อนฟืนออกจากเตาไปใส่ในเตาอีกอันหนึ่งไว้ก่อนเมื่อน้ำในกระทะเริ่มนิ่งไม่เดือดพล่านนางก็ยกสังขยาฟักทองขึ้นนึ่งปิดฝาจากนั้นก็แค่รอเวลาเท่านั้นเอง
“พักตอง หย่อยนะท่างแม่” สวีซิงอีแม้จะไม่ได้นั่งเล่นใกล้เตาไฟแต่ก็สอดส่ายสายตามาเห็นสิ่งที่มารดาทำอยู่และเจ้าก้อนแป้งตัวน้อยรู้ว่าสิ่งนั้นมันคือฟักทองเพราะได้กินฟักทองผัดใส่ไข่แสนอร่อยเป็นอาหารมื้อเช้าไปวันนี้
เมื่อฟักทองสังขยานึ่งเสร็จเรียบร้อยสวีเฉินก็กลับมาถึงบ้านพอดีเขามาทันในตอนที่สวีอ้ายเย่วกำลังเชื่อมฟักทองอยู่แม้มันจะเป็นขนมที่แปลกตายิ่งนักแต่ก็ไม่อาจปฏิเสธว่ามันมีหน้าตางดงามน่าลิ้มลอง
“ข้าต้องไปตัดไผ่สักหน่อยเจ้าเหนื่อยหรือไม่อ้ายเย่ว มื้อกลางวันนี้ไม่ต้องทำอาหารก็ได้ข้าซื้อซาลาเปามาจากตลาดแล้วร้านนี้รสชาติดีไม่ติดคอข้ารับประกันได้เลย” เพราะนางเคยบ่นว่าซาลาเปาที่ซื้อเขากินแป้งมักจะหยาบกระด้างติดคอทุกครั้งที่รับประทานวันนี้สวีเฉินจึงตั้งใจเลือกซาลาเปาจากร้านมีชื่อมาแม้จะต้องเสียเงินเพิ่มขึ้นเล็กน้อยก็ตาม
“อันที่จริงข้ายังทำไหวขอบคุณท่านพี่นะเจ้าคะมีซาลาเปาแล้วแต่ถ้ามีกับข้าวด้วยก็น่าจะดีข้าคิดว่าทำน้ำแกงไข่เพิ่มสักอย่างก็น่าจะพอ อ้อ ถ้าท่านจะไปตัดไผ่ข้ารบกวนตัดใบกล้วยมาให้สักหน่อยท่านระมัดระวังด้วยอย่าให้ใบมันแตกข้าจะเอามาพับกระทงใส่ขนมไปบ้านเดิมของพวกเรา” ปกติแล้วภาชนะที่ใช้ใส่อาหารจะเป็นจานชามที่ใส่ในปิ่นโตอีกชั้นเพื่อให้ถือสะดวกแต่ครั้งนี้นางจะทดลองใส่กระทงเพื่อดูปฏิกิริยาของผู้พบเห็นไปด้วยในตัว
กลางยามเว่ยทั้งขนมที่สวีอ้ายเย่วทำและกล่องใส่อาหารของสวีเฉินที่สานจากไม้ไผ่ก็เสร็จสิ้นเพียงแต่ขั้นตอนของมันยังไม่เสร็จสมบูรณ์สามีของนางบอกว่ายังต้องลงรักเพื่อป้องกันการรั่วซิมอีกครั้งจึงจะใช่ได้แม้นางจะเสียดายเพราะชอบสีสันธรรมชาติของไม้ไผ่มากกว่าแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าการลงรักนั้นจะช่วยยืดอายุการใช้งานได้ไปอีกนาน
“เหตุใดจึงมากันหมดทั้งบ้านพวกเจ้ามีปัญหาอะไรหรือเปล่าอ้ายเย่ว” เมื่อมาถึงบ้านเดิมของสามีแม่สวีอันที่ออกมาต้อนรับถึงกับถามด้วยความประหลาดใจเพราะน้อยครั้งที่บุตรชายคนรองจะพาลูกและภรรยามาถึงบ้านเพราะต้องการเลี่ยงการเกิดปัญหากับพี่ชายคนโต
“ไม่มีเหตุอันใดเจ้าค่ะท่านแม่แต่ที่ข้ามาวันนี้เพราะตั้งใจเอาขนมที่ทำเองมาฝากพอดี ข้าคิดอยากขายขนมในตำบลจึงลองทำมาให้พวกท่านได้ชิมกันก่อน” สวีอ้ายเย่วไม่พูดอ้อมค้อม
“แต่เจ้าเพิ่งหายป่วยแถมซิงอีก็ยังเล็กนักนะ เจ้าก็คนหนึ่งอาเฉินเหตุใดไม่ห้ามเมียจะรีบให้นางทำงานหนักไปทำไมกัน” ที่แม่สามีพูดเพราะเป็นห่วงเกรงว่าลูกสะใภ้ของตนจะเหนื่อยจนเกินไปเดิมทีแล้วบ้านของนางผู้หญิงที่เป็นภรรยานั้นจะช่วยทำงานตามโอกาสแต่งานหลักของพวกนางคือดูแลบ้านและการกินอยู่ของคนในครอบครัวให้ดี
“ท่านแม่ก็รู้ว่าข้าไม่เคยขัดใจภรรยาถ้านางอยากทำก็ให้นางทำเถิดขอรับถ้าเกิดเหนื่อยก็แค่พักผ่อนหากว่าไม่ไหวก็แค่หยุดทำไม่ได้มีปัญหาอะไรถึงอย่างไรแล้วข้าก็ยังคอยช่วยเหลือนางอยู่ห่างๆ อยู่ไม่ได้ปล่อยให้ทำงานตามลำพังแล้ว” สวีเฉินเอ่ยกับมารดา
“เป็นข้าเองที่อยากช่วยท่านพี่หาเงินเข้าบ้านเจ้าค่ะ ซิงอีโตขึ้นทุกวันถ้ามีโอกาสข้าก็อยากให้เขาได้เข้าเรียนในสำนักศึกษาจึงต้องเตรียมการไว้ตั้งแต่ตอนนี้เดี๋ยวข้าจะไปจัดขนมและชงน้ำชามาให้นะเจ้าคะท่านพี่คุยกับท่านแม่ไปก่อน ซิงอีเด็กดีอย่ากวนท่านย่านะลูก” เมื่อแน่ใจแล้วว่าวันนี้ในบ้านไม่มีพี่ชายคนโตของสามีอยู่มีแค่ท่านแม่กับน้องสาวคนเล็กสวีไฉ่หงนางจึงขอเข้าไปจัดการชงชาใบเตยที่เตรียมมาให้พร้อมกับจัดขนมในกระทงใบตองลงถาดไม้ให้สวยงามโดยไม่ลืมที่จะนำชามใบเล็กๆ สำหรับแบ่งขนมมาด้วย
“ถ้าเป็นเช่นนั้นก็ทดลองทำไปก่อนแต่ถ้าหากเจ้าเหนื่อยก็รับปากกับแม่ว่าจะพักผ่อนนะอ้ายเย่ว” เมื่อสองผัวเมียเข้ากันได้ดีอย่างนี้มารดาอย่างนางก็ไม่อาจทัดทานอะไรได้แต่แม่สวีอันก็ยังไม่วายเตือนลูกสะใภ้ด้วยความเป็นห่วง
“ข้าจะทำงานตามกำลังของตัวเองเจ้าค่ะท่านแม่ ขอบคุณท่านมากที่เป็นห่วงอ้ายเย่ว”
“พี่สะใภ้ขนมของท่านสวยงามแปลกตายิ่งนักเจ้าค่ะข้าไม่เคยเห็นขนมแบบนี้มาก่อนเลย” เป็นสวีไฉ่หงที่ตื่นเต้นจนเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่ส่วนมารดาสามีนั้นแม้จะไม่ได้พูดอะไรออกมาแต่ดวงตาที่เป็นประกายของนางก็บ่งบอกแล้วว่ามีความพึงพอใจเป็นอย่างมาก
“สิ่งนี้คือขนมฟักทองสังขยาทำจากไข่ น้ำตาลและน้ำที่คั้นจากเนื้อลูกมะพร้าว ส่วนขนมนั้นคือขนมฟักทองเชื่อม ท่านแม่ลองชิมดูนะเจ้าคะขนมจะมีรสหวานสักหน่อยราดน้ำปรุงรสเค็มนี้เพิ่มจะช่วยให้กลมกล่อมยิ่งขึ้นกินคู่กับน้ำชาใบเตยนี้จะชื่นใจนักเจ้าค่ะ” สวีอ้ายเย่วช่วยแนะนำการรับประทานขนมให้สตรีทั้งสองอย่างช้าๆ และเมื่อพวกนางเริ่มตักขนมคำแรกเข้าปากดวงตาทั้งสองคู่ก็เปล่งประกายวับวาวมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่านัก
“อร่อยมากอ้ายเย่วแม่กล้ารับรองว่าขนมของเจ้าจะต้องขายได้แต่ในช่วงแรกชาวบ้านอาจจะลังเลสักหน่อยเพราะเป็นขนมที่แปลกตา แล้วชาของเจ้าก็หอมชื่นใจและชุ่มยิ่งคอนัก” ท่านย่าของสวีซิงอีดูจะถูกในฟักทองสังขยาและน้ำชาใบเตยมากดูจากที่นางตักเข้าปากไม่หยุดมือ
“ฟักทองเชื่อมนี้ก็เนื้อเหนียวแต่นุ่มนักเจ้าค่ะข้าชอบเหลือเกินหากพี่สะใภ้อยากได้ลูกมือทำขนมบอกข้าได้นะเจ้าคะ ข้าอยากทำขนมอร่อยๆ และสวยงามเช่นนี้ได้บ้าง” น้องสาวคนเล็กของสามียิ้มกว้างเด็กสาววัยสิบสี่หนาวที่ทั้งบ้านสวีต่างเลี้ยงดูนางมาอย่างประคบประหงมเพราะตอนนางเกิดท่านแม่สวีอันก็มีอายุมากแล้วแต่ถึงจะถูกเลี้ยงมาอย่างตามใจแต่นางก็หาได้เป็นเด็กที่เอาแต่ใจมากมายอะไรนัก
“หากกิจการไปได้ดีพี่สะใภ้ย่อมต้องการคนช่วยแล้วพี่จะนึกถึงเจ้าเป็นคนแรกและถ้าอาหงชอบขนมสวยงามในพิธีปักปิ่นของเจ้าพี่จะทำขนมสวยๆ มาให้” น้องของสามีเป็นเด็กรู้ความน่ารักเหตุใดสวีอ้ายเย่วจึงจะไม่อยากทำดีกับนาง
“เจ้าตามใจนางเกินไปแล้วนะอ้ายเย่ว” สามีเหมือนจะบ่นนางแต่มือของเขากลับตักขนมให้น้องสาวไม่หยุด
“ที่พี่สะใภ้ดีกับข้าเพราะว่าข้าเป็นเด็กดีทำตัวน่ารักอย่างไรล่ะพี่รอง พี่สะใภ้ข้ารับปากเจ้าค่ะว่าถ้าได้ช่วยงานข้าจะตั้งใจทำเป็นอย่างดีไม่ทำให้พวกท่านต้องลำบากใจอย่างแน่นอน
