คิดว่าโลกหมุนรอบดวงทิตย์มาโดยตลอด แต่วันนี้ 'เมฆ' รู้แล้วว่าโลกหมุนรอบ 'พี่หมื่นปี' ต่างหาก
รัก,ชาย-ชาย,ผู้ใหญ่,วัยว้าวุ่น,ไทย,หมื่นเมฆ,รักวัยรุ่น,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
‘แต่พี่ไม่เทเมฆนะ’
บ้าเอ๊ย! ตั้งแต่เกิดมาหมื่นปีไม่เคยคิดว่าเขาจะพูดอะไรแบบนี้ได้
แต่ก็พูดกับเด็กตรงหน้าไปแล้ว
น้องเมฆหน้าแดง
น้องเมฆน่ารัก
เขาไม่เคยคิดว่าการห้ามรอยยิ้มมันยากแบบนี้มาก่อน หมื่นปีคิดว่าช่วงเวลาที่เขาได้รู้จักกับน้องเมฆนั้น เขาพูด และยิ้มเยอะมากกว่าทั้งปีรวมกันซะอีก
“อะแฮ่ม!” เสียงแกล้งไออันกวนอวัยวะเบื้องล่างนี่อีกแล้ว แต่คราวนี้ไม่ใช้ธีร์ แต่เป็นเอิ้น
หมื่นปีหันหน้าไปมองธีร์และเอิ้นที่นั่งอีกฝั่งด้วยสายตาดุ ๆ ต่างจากเพื่อน ๆ ที่แววตาเต็มไปด้วยการล้อเลียน ด้านเมฆที่พึ่งเห็นว่ามีเพื่อนพี่หมื่นปีมาด้วยก็ได้แต่ยิ้มเขิน ๆ
“น้องเมฆใช่ไหม พี่ชื่อเอิ้นนะ” เอิ้นทักน้องเมฆขึ้นก่อน
“ใช่ครับ สวัสดีพี่ธีร์ พี่เอิ้นครับ” เมฆตอบเอิ้น ก่อนจะสวัสดีพี่ ๆ ทั้งสองคน
“อ่า...สวัสดีนะครับทุกคน เดี๋ยวพี่ขอแจ้งรายละเอียดค่ายครั้งนี้ก่อนนะครับ” เสียงของปั้นดังขึ้นหน้ารถดึงความสนใจของคนทั้งสี่ “ค่ายครั้งนี้เราจะที่... นะครับ ใช้เวลาเดินทาง 5 ชั่วโมงโดยประมาณ...”
หลังจากปั้นประกาศรายละเอียดต่าง ๆ ไปหมดแล้ว รถก็เริ่มออกตัว คนบนรถเริ่มคุยกันเสียงดัง อาจเพราะด้วยคนส่วนใหญ่รู้จัก และค่อนข้างสนิทกัน เลยส่งเสียงกันอย่างไม่ค่อยเกรงใจเท่าไหร่
หมื่นปีไม่ค่อยชอบเสียงดัง เขาชอบที่สงบ
ค่ายของชมรมนั้น หมื่นปีไม่ค่อยไปเท่าไหร่ ครั้งนี้เขาก็ไม่คิดจะไปเช่นกัน แต่พอรู้ว่าเด็กที่นั่งข้าง ๆ จะไป ก็รีบเคลียงานทั้งหมดของตัวเองอย่างบ้าคลั่ง เพื่อให้มีเวลาว่างพอให้ไปค่ายได้
ส่วนไอ้เพื่อนสองตัวที่ไม่ได้อยู่ชมรมถ่ายภาพ และไม่ได้สนใจเรื่องถ่ายภาพนั้น ก็สาระแนมาเผือกเรื่องของหมื่นปี โดยไม่มีใครเชิญ
หมื่นปีทำหน้าเบื่อ คิดว่าจะหันไปชวนเมฆคุย แต่แล้วก็รู้สึกว่ามีอะไรมาโดนตรงหู เมื่อหันไปมองก็พบว่าเมฆเอาหูฟังอีกข้างมาใส่ที่หูเขา
“ฟังเพลงด้วยกันไหมครับ”
“อืม”
“พี่หมื่นปีอยากฟังอะไรเลือกเลย” เมฆบอกเร็ว ๆ พร้อมยัดโทรศัพท์ของตัวเองให้คนโตกว่า
หมื่นปีรับมา พร้อมเลือกเพลง
เสียงดนตรีดังขึ้น หมื่นปีมองเมฆที่หันหน้ามา หมื่นปีคิดว่าน้องรู้จักเพลงนี้นะ
‘อู้ ดีไหม
หากเราลองรู้จักกัน พูดและคุยในช่วงเวลาสั้น ๆ
ไม่ต้องผูกมัดอะไร แค่รู้จักกันเท่านั้น’
(ถ้าปล่อยให้เธอเดินผ่าน - Groove Riders)
“จริง ๆ พี่ฟังเพลงได้หมดเลยนะ เพราะบางทีมันก็ไม่ได้สำคัญที่เพลง แต่สำคัญที่คนที่ฟังด้วย” หมื่นปีพูดพร้อมมองหน้าเมฆ
คนเด็กกว่าหน้าแดงหูแดงไปหมด จนหมื่นปีอยากยื่นมือไปจับแก้มใส ๆ นั่น อยากรู้ว่ามันจะร้อนแค่ไหน
“ถ้าไม่ทำอย่างนี้ แล้วปล่อยให้เธอเดินผ่าน ฉันไม่รู้ว่าอนาคตจะเสียใจแค่ไหน ช้ำใจเท่าไร ถ้ารู้ว่าฉันได้พลาดความรักที่แท้” หมื่นปีพึมพำตามเนื้อเพลงเบา ๆ พอให้ได้ยินกันสองคน
เมฆหลบตา หันไปมองวิวสองข้างทาง ก่อนจะแกล้งหลับ
“หึ ๆ” หมื่นปีหัวเราะกับท่าทางของคนเด็กกว่า แกล้งหลับซะตาปี๋เชียว แล้วปากที่เม้มแน่นกลั้นยิ้มนั่นอีก
เฮ้อ!
เจ้าเด็กเมฆนี่ ใช้โควตาคำว่าน่ารักจนหมดโลกไปแล้วมั้ง
ฟุบ
หมื่นปีหันไปมองหัวทุยที่ฟุบลงบนไหล่ของตัวเอง
เจ้าเด็กเมฆ แกล้งหลับจนเผลอหลับไปจริง ๆ แล้ว หมื่นปีมองอย่างยิ้ม ๆ
“ยี้มมม ยิ้มบ่อยเหลือเกินเพื่อนกู” ธีร์พูดลอย ๆ ลอยไปเข้าหูหมื่นปีเต็ม ๆ
หมื่นปีหันไปทำหน้าดุกับเพื่อน
“เอิ้นเอิ้น ดูเพื่อนมึงดิ มันทำหน้าดุใส่กูอะ ทีน้องเมฆมันยิ้มแก้มแตกเลยย” ธีร์หันไปเกาะแขนอ้อนเอิ้น
“ก็มึงกวนตีนมัน” เอิ้นตอบแบบไม่ใส่ใจ “มึงต้องแยกให้ออกนะว่านั่น ‘คนที่เพื่อนชอบ’ กับ มึงที่เป็นแค่เพื่อน” เอิ้นเน้นคำว่าคนที่เพื่อนชอบใส่หน้าหมื่นปี
“อ๋ออ ‘คนที่เพื่อนชอบ’ ” ธีร์เองก็ย้ำใส่หน้าหมื่นปีเช่นเดียวกัน
หมื่นปีส่ายหน้าระอากับเพื่อนทั้งสองคน ก่อนขยับตัวเล็กน้อยให้คนที่นอนพิงไหล่เขาได้พิงอย่างสบายขึ้น
“อืออ” เมฆส่งเสียงเล็กน้อยก่อนขยับหัวเล็กน้อยหาที่สบาย
------------------------
หลังจากรถเคลื่อนตัวไปสักพักใหญ่ ก็แวะพักที่ปั๊มน้ำมัน ถึงจะเสียดายนิดหน่อย แต่หมื่นปีก็ต้องปลุกคนเด็กกว่า
“เมฆ เมฆครับ” หมื่นปีเรียกเบา ๆ
“อือ แป๊บหนึ่งนะครับ” น้องเมฆพึมพำเบา ๆ แต่สักพักก็เหมือนจะรู้สึกตัว รีบเด้งหัวออกจากไหล่หมื่นปีทันที
“เขาแวะพักกัน เมฆจะลงหรือเปล่า” หมื่นปีถามเสียงนุ่ม
“ลงครับ ลง” เมฆพยักหน้ารัว ๆ หมื่นปีได้แต่ยิ้มขำ ลุกขึ้นให้คนเด็กกว่าเดินลงจากรถ โดยเขาเดินตามลงไปด้วย
ด้านเมฆที่เดินนำนั้นก็จ้ำอ้าวเดินเร็ว ๆ ตรงไปทางห้องน้ำ
โอ๊ย! เมฆเอ๊ยยย
ทีแรกแค่แกล้งหลับ หนีความเขินที่หมื่นปีสร้างให้
แต่ดันหลับจริง แถมยังซบคนโตกว่าอยู่อีกด้วย
เขินนะ!!
หลังจากเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตา พร้อมทำให้ใจสงบสักพัก เมฆก็เดินออกมาจากห้องน้ำ แต่ก่อนจะกลับขึ้นรถก็มีร่างเล็กของหญิงสาวคนหนึ่ง มาดักตรงหน้าตนเองเสียก่อน
“เมฆ วิทยาศาสตร์ใช่ปะ” คนตรงหน้าถามอย่างเขิน ๆ
หือ เขาว่าคนตรงหน้ารู้จักเขาแน่ล่ะ ไม่อย่างนั้นใครจะวิ่งมาดักคนที่ไม่รู้จักกัน
เมฆพยักหน้านิดหน่อย เขาไม่ค่อยคุ้นเคยกับการคุยกับคนแปลกหน้าเท่าไหร่
“เราพราว คณะมนุษย์นะ ไม่รู้มาก่อนเลยว่าเมฆอยู่ชมรมนี้ด้วย” พราวถาม
“พี่ปั้นขอให้มา” เมฆตอบด้วยรอยยิ้มที่เบียร์เรียกว่า รอยยิ้มการค้า
“คือ เรา เรา” พราวที่เห็นรอยยิ้มนั้นถึงกับพูดจาติดขัด งืออ คนหล่อยิ้มให้
“หือ?” เมฆเอียงหน้างง ๆ
“เราชอบเมฆ เราจีบเมฆได้ไหม” พราวโพล่งขึ้นมา
เมฆตกใจเล็ก ๆ ไม่ใช่ไม่เคยมีคนมาขอจีบ แต่ไม่เคยมีใครมาขอตอนเขาอยู่คนเดียวต่างหาก เพราะเขาไม่เคยฉายเดี่ยวแบบนี้
คนถูกขอจีบทำอะไรไม่ถูกอยู่สักพักก็เห็นว่าพี่หมื่นปียืนอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่ อีกทั้งยังมองมาด้วยความสงสัย เขาว่าพี่หมื่นปีต้องได้ยินว่าเมฆกำลังถูกขอจีบ
พี่หมื่นปีจะเข้าใจผิดไหมนะ
“ขอโทษนะครับ คือ ผมมีคนที่ชอบอยู่แล้ว” เมฆตอบพราวด้วยเสียงสุภาพ แต่สายตาดันเผลอมองไปทางพี่หมื่นปี
ทั้งคู่สบตากัน สุดท้ายคนเด็กกว่าก็หลบตาก่อน เพราะเขิน
พราวหน้าหงอยเล็กน้อย ก่อนบอกว่าไม่เป็นไร เดิมทีก็ไม่ได้คิดว่าจะขอจีบได้ง่าย ๆ เหมือนกัน แค่อยากลองบอกดูก่อน เพราะอย่างน้อยก็ได้ลอง
เมฆยิ้มให้พราวก่อนขอตัวไปขึ้นรถ
ตอนเดินผ่านพี่หมื่นปีเมฆไม่กล้าสบตาเลย ให้ตายสิ
เมฆทรุดลงนั่งได้ไม่นาน พี่หมื่นปีก็เดินขึ้นมานั่งข้าง ๆ
“อะ ซื้อมาเผื่อ” พี่หมื่นปียื่นขนม พร้อมกับน้ำมาให้
มีเปิดฝาให้ด้วย...
เมฆรับขนม กับน้ำมาก่อนจะขอบคุณคนใจดี
“มีคนที่ชอบแล้วเหรอ” พี่หมื่นปีถาม
เมฆหันไปมองคนโตกว่าทันที
“เอ่อ...”
“บังเอิญจัง พี่ก็มีคนที่คิดว่าชอบเหมือนกัน”
ตู้ม!!
เมฆรู้สึกว่ามีเสียงระเบิดดังขึ้นในหัวของตัวเอง
เขารู้สึกโชคดีที่ยังไม่ได้จิบน้ำในมือ ไม่อย่างนั้นเขาต้องสำลักตายแน่ ๆ
ก็ตอนพูดประโยคนั้นพี่หมื่นปีมองที่เขาตลอดเลยนี่น่า สายตาที่มองมามันหวานจนเมฆแทบจะละลายติดเบาะแล้ววววว
พี่หมื่นปีจีบเขา!
พี่หมื่นปีจีบเขาแน่ ๆ แบบนี้
จากเดิมที่จะไปจีบพี่หมื่นปี ไหงกลายเป็นคนที่โดนพี่หมื่นปีจีบแทนล่ะ
ฮือออ
อย่าให้เผลอนะ...จะจีบคืนเลย!!!!
