คิดว่าโลกหมุนรอบดวงทิตย์มาโดยตลอด แต่วันนี้ 'เมฆ' รู้แล้วว่าโลกหมุนรอบ 'พี่หมื่นปี' ต่างหาก
รัก,ชาย-ชาย,ผู้ใหญ่,วัยว้าวุ่น,ไทย,หมื่นเมฆ,รักวัยรุ่น,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
บทที่ 11 ผมมีแฟน?
หมื่นปีแปลกไป...
เมฆคิดว่าเป็นแบบนั้น ไม่รู้จะอธิยายยังไงเหมือนกัน และที่สำคัญช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมาเขายังไม่เจอคนโตกว่าเลย ทักแชทไปก็ตอบช้ากว่าปกติ ทั้งยังตอบแบบห้วน ๆ เมฆรู้ว่าตัวหนังสือส่งเสียงไม่ได้ เขาจึงไม่อยากตีความน้ำเสียงของคนส่งไปเอง พอคิดว่าอยากเจอหน้าก็ไปดักที่โรงอาหารคณะแต่ไม่เจอ แม้แต่รูปท้องฟ้าที่เจ้าตัวชอบอัปลงไอจีก็ไม่ลง
พี่หมื่นปีคงไม่ได้หลบหน้าเขาใช่ไหมนะ?
“อ้ามม” เสียงเบียร์ดังขึ้นพร้อมกับเค้กที่ยื่นมาตรงหน้าคนที่มัวแต่นั่งจ้องโทรศัพท์คิ้วขมวด
“เบียร์!” เมฆหันไปดุเพื่อนสาว ถ้ามันตักป้อนดี ๆ จะไม่ว่าเลย แต่ดันแกล้งเอาครีมมาป้ายตรงมุมปาก
“5555” เบียร์หัวเราะอย่างไม่สำนึก
เมฆที่เห็นดังนั้นจึงวางโทรศัพท์ หันมาล็อกคอเพื่อนสาวพร้อมกับเอาช้อนที่เปื้อนครีมพยายามป้ายลงบนหน้าของเบียร์ เขาไม่ป้ายจริง ๆ หรอก แค่อยากแกล้งมันเฉย ๆ
“อย่า~ กูขอโทษ ๆ กัส กั๊สสส ช่วยด้วยยยยย” เบียร์พยายามดันมือเมฆที่ถือช้อนอยู่ ทั้งยังหันไปขอความช่วยเหลือจากกัสที่นั่งอยู่ตรงข้าม แต่คนที่ถูกขอให้ช่วยกลับหัวเราะกับชะตากรรมของเบียร์
“อะแหน่ ๆ” เสียงปั้นดังมาก่อนที่เจ้าตัวจะเดินมานั่งที่โต๊ะ เมฆที่เห็นพี่รหัสเดินเข้ามาก็ปล่อยคอเบียร์ และหันไปยกมือไหว้รุ่นพี่
“คู่รักข้าวใหม่ปลามัน” ปั้นเอ่ยแซว
“คู่รักอะไรกันพี่” เบียร์ที่นั่งให้กัสลูบผมยุ่ง ๆ ให้เข้าที่เอ่ยด้วยใบหน้าขึ้นสี ส่วนเมฆก็นั่งงงกับคำแซวอันไร้ที่มาที่ไปของรุ่นพี่ในสาย
“อะเค ๆ ไม่แซวก็ได้” ปั้นโบกมือไปมา “วันนี้วันเกิดพี่ จะชวนไปงาน”
“อ้าว ผมไม่รู้ก่อนเลย” เมฆเอ่ยอย่างรู้สึกผิด
“ไม่เป็น ๆ แค่คืนนี้ไปงานกูก็พอ”
“ที่ไหนอะพี่” กัสถาม
“หัวทิ่ม” ปั้นตอบ
หัวทิ่ม ร้านเหล้าข้างม.อะนะ” เบียร์ถาม ปั้นก็พยักหน้า “เราจะเข้าได้เหรอพี่ อายุไม่ถึงสักคน” เบียร์หมุนมือนับรวมเมฆ กัส และตัวเอง
“ร้านพี่ที่ชมรม เข้าได้ไม่มีปัญหา ไปกันนะ นะ”
“ครับ” เมฆพยักหน้ารับ ถึงแม้ไม่อยากไป แต่ก็เกรงใจ รุ่นพี่อุตส่าห์มาชวน
หลังจากเห็นน้อง ๆ รับปากปั้นก็ขอตัวไปชวนคนอื่นต่อ เมฆรีบหยิบโทรศัพท์มาส่งข้อความถามหมื่นปีว่างานวันเกิดปั้นคืนนี้คนโตกว่าจะไปหรือไม่ ไม่นานหมื่นปีก็ตอบกลับมาว่าไป ทั้งยังบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย
เมฆมองข้อความนั้นอย่างยิ้ม ๆ คืนนี้เขาจะได้เจอหมื่นปีหลังจากไม่ได้เจอกันมาหลายวัน เขาคิดถึงคนโต กว่าจะแย่แล้ว!!!
------------------------
9.30 pm.
@หัวทิ่ม
กว่าเมฆ และคณะจะมาที่ร้านก็ปาไปสามทุ่มครึ่งแล้ว จะโทษใครก็ไม่ได้ เพราะเมฆเองที่ทำการบ้านเพลินไปหน่อย ทีแรกว่าจะรีบทำรีบมา
ไม่ใช่เพราะเป็นวันเกิดของพี่รหัส แต่เพราะอยากเจอหมื่นปีต่างหาก
“โอ๊ย รีบจริงพ่อ” เบียร์เอ่ยแซวเพื่อนที่รีบเดินเข้าร้าน ก่อนจะเดินมาล็อกแขนถ่วงให้เมฆเดินช้าลง
“เล่นอะไรเนี่ย”
“ถ่วงไว้ กลัวเพื่อนรีบวิ่งจนล้มหน้าทิ่ม”
“ห้ามได้เเต่ตัวเเหละ ใจคงบินเข้าไปเเล้ว” กัสแซว
“ก็ว่างั้น ไอ้เพื่อนบ้าผู้ชาย” เบียร์หันมาแลบลิ้นใส่เมฆ
เมฆหัวเราะ และผลักหัวเพื่อนสาวตัวเองเบา ๆ แต่มันเล่นใหญ่เกินเบอร์เอาหัวไปซบกัสที่ดินอยู่อีกข้าง จนเขาต้องดึงหัวเบียร์ออกมา
“เดินดี ๆ” เมฆหันไปดุคนที่เกาะแขนตัวเองอยู่
พอเดินเข้ามาถึงในร้าน เมฆก็กวาดสายตารอบร้านมองหาคนที่ตัวเองคิดถึง แต่ก็ไม่เจอ ไม่รู้ว่ามาถึงหรือยัง เขาจึงตัดสินใจไปหาเจ้าของวันเกิดที่นั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะที่ต่อยาว ๆ นั่นก่อน พอให้ของ พร้อมอวยพรปั้นไป ก็อยู่คุยกับรุ่นพี่ในสายสักพัก แต่ก็เป็นแบบพี่ถามเขาตอบก็เท่านั้น สักพักปั้นก็ชี้ไปที่โต๊ะตัวหนึ่งที่อยู่ไม่ห่างมาก บอกจองแยกไว้ให้ เพราะรู้ว่าเมฆไม่ค่อยสนิทกับใคร เมฆ กัส และเบียร์ขอบคุณรุ่นพี่ เละพากันไปนั่งที่โต๊ะนั้น
“มอง มอง อีกนิดเดินหารอบร้านแล้ววว” เบียร์เข้ามาพูดใกล้ ๆ เพราะเสียงเพลงค่อนข้างดัง เมฆก็ไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธอะไร
“มึง คือ กูมีอะไรจะบอก” อยู่บรรยากาศรอบตัวก็ดูจริงจังขึ้นเมื่อเบียร์ประโยคนี้ แม้แต่กัสก็ดูนิ่งขึ้น
“เรื่องอะไร เรื่องใหญ่เหรอ” เมฆอดถามด้วยสีหน้าจริงจังด้วยไม่ได้
“กู กับ กัส คบกันนะ” เบียร์พูดโพล่งขึ้น
เดี๋ยวนะ!
กัสกับเบียร์อะนะ มันไปจีบกันตอนไหน ทำไมเขาไม่เคยจับกระแสอะไรได้เลย
“จริง ๆ กูคบกับเบียร์มาสักพักแล้ว แต่เบียร์อยากรอบอกมึงเอง” กัสเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง
“อือ กูอยากบอกมึงด้วยตัวกูเอง แต่ไม่มีโอกาสเลย” เบียร์ทำหน้ารู้สึกผิด แต่เมฆก็เข้าใจได้ เพราะช่วงนี้ชีวิตเขาก็วุ่นวายอยู่กับหมื่นปีจนไม่ได้สนใจเพื่อนเท่าไหร่เหมือนกัน
“ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้น กูก็ขอโทษที่มัวแต่วุ่นวายเรื่องพี่หมื่นปีจนบางทีก็ลืมพวกมึง” เมฆลูบหัวเบียร์เบา ๆ แต่พอนึกขึ้นได้ว่าเพื่อนมีแฟนแล้ว เขาไม่ควรใกล้เบียร์เกินไป จึงดึงมือออก และดันเพื่อนสาวที่เกาะแขนตัวเองให้นั่งดี ๆ
“มีแฟนแล้ว เลิกเล่นแบบนี้กับกูได้แล้ว เกรงใจกัสบ้าง ไม่มีใครชอบให้แฟนตัวเองเกาะแกะผู้ชายคนอื่นหรอกนะ” เมฆดุ
“เห้ย! กูไม่ได้คิดมากนะ” กัสบอก
“ไม่ต้องปฏิเสธหรอก คนเป็นแฟนกันถึงบอกไม่คิดมากแต่ก็เลี่ยงที่จะไม่คิดไม่ได้เลย กูไม่อยากให้มันสะสมในใจมึง แล้วสุดท้ายก็มาทะเลาะกัน” เมฆเอ่ยด้วยเสียงจริงจัง
ด้านกัสก็มองเมฆอย่างซึ้งใจ ยอมรับว่าแรก ๆ ก็แอบหนักใจกับความสัมพันธ์ของแฟนสาวกับเมฆ แต่พอมาตอนนี้เมฆกลับคิดถึงใจของเขามาก ๆ แบบนี้ก็อดรู้สึกดีใจไม่ได้ที่มีเพื่อนแบบเมฆ
“แล้วก็นะกัส เบียร์คือเพื่อนคนสำคัญของกู กูหวังแค่ว่ามึงจะไม่ทำให้มันเสียใจ เบียร์เป็นคนเฟรนลี่ ใครทักมาก็ตอบหมด ถ้าเกิดเหตุการณ์ที่ทำให้มึงหึง กูขอให้ฟังมันอธิบายก่อน อย่าพึ่งโวยวาย เพราะบางที เบียร์ก็ความรู้สึกช้าเกินกว่าจะเข้าใจว่าทำอะไรผิด” เมฆกล่าวกับกัส ก่อนหันไปพูดกับเบียร์ “มึงด้วยเบียร์ เหมือนที่กูพูดไปแล้วว่าเลิกจับนั่นนิด นี่หน่อยกับคนนั้นคนนี้ กับพูดจาปากไปไวกว่าสมองได้แล้ว เพราะมันอาจจะทำให้แฟนมึงเข้าใจผิด หรือน้อยใจได้ อย่าใจร้อน อย่าทำตัวไม่มีเหตุผล มีอะไรให้คุยกันดี ๆ ก่อน เข้าใจไหม” เมฆเอามือลูบหัวเบียร์
จุ๊บ!
“กูรักมึงที่สุดเลยเมฆ” เบียร์จุ๊บแก้มเพื่อนก่อนกอดเมฆแน่น
“กูพึ่งบอกว่าอย่าทำ”
“ขอวันนี้วันหนึ่งนะ” เบียร์หันไปบอกกัส ขอวันนี้วันเดียวจริง ๆ “มึงเป็นมากกว่าเพื่อนสำหรับกูนะเมฆ เพราะมึงเป็นพ่อ”
“ไอ้เบียร์”
“ก็จริงนี่นา ไม่ว่าจะตอนกูเศร้าใจ ร้องไห้เป็นหมาตอนที่พ่อมีเมียน้อย ตอนกูอกหัก มึงก็อยู่ปลอบกู ให้คำปรึกษากับกู มึงอะยิ่งกว่าพ่ออีก”
“เป็นเพื่อนพอ มีลูกแบบมึงปวดหัวตาย”
“กัส เมฆว่าเค้าอะ” เบียร์หันไปอ้อนกัส
“เป็นยังไงเค้าก็รัก”
“อย่ามาจีบเค้าต่อหน้าพ่อเค้านะ”
“ได้แล้ว ไม่จีบแล้ว”
“บ้า!” เบียร์เขินม้วนก่อนเอื้อมมือไปตีแขนกัส
“รำคาญ ย้ายไปนั่งด้วยกันเลยไป๊” เมฆว่า จงใจข้ามเรื่องที่ว่าไปได้กันตอนไหนของกัสและเบียร์
“รำคาญก็ไปหาพี่หมื่นปีสิคะ”
“ถ้าเขาอยู่ กูไปแล้วเบียร์” เมฆทำหน้าเบื่อ เมื่อเบียร์พูดถึงคนที่เขากำลังคิดถึง ว่าแต่หมื่นปีจะมาตอนไหนนะ หรือจะไม่มาแล้ว เมฆจ้องมือถือที่นิ่งเงียบไม่มีการแจ้งเตือนใด ๆ
------------------------
ทุกการกระทำของเมฆ และเบียร์ อยู่ในสายตาของหมื่นปี และผองเพื่อนที่นั่งหลบมุมอยู่ เขานั่งมองภาพนั้นอย่างนิ่ง ๆ มันอึดอัด และโมโห
นึกย้อนไปเมื่อหลังจากวันที่กลับจากค่าย ธีร์เดินทำหน้าเครียดมาถามถึงความสัมพันธ์กับเมฆ หมื่นปีที่ก็ไม่ได้คิดว่าเป็นความลับอะไร ก็บอกกับเพื่อนไปตรง ๆ ว่าจีบเมฆอยู่ ธีร์ก็ทำหน้าเครียดกว่าเดิม ก่อนจะเอาเพจของดาด้ามาให้ดู เพจของดาด้ามักจะลงเรื่องซุบซิบนั่นนี่ของคนในมหาวิทยาลัย ตัวหมื่นปีก็เคยเป็นข่าวในเพจนี้เหมือนกัน แต่ก็ไม่มากเท่าไหร่ เพราะ ไม่ชอบความวุ่นวาย จึงขอดาด้าไว้
หมื่นปีรับโทรศัพท์ของธีร์มาดู แล้วคิ้วก็ขมวดมุ่นขึ้นมาทันที เพราะข่าวช่วงนี้ของเพจมันเป็นเรื่องของเมฆ และถ้าเป็นข่าวของเขากับเมฆ หมื่นปีก็อาจจะไม่อะไรมาก แต่นี่มันเป็นข่าวของเมฆกับคนที่เมฆบอกว่าเป็นเพื่อนตอนที่กลับจากค่าย
ธีร์ที่หงุดหงิดแทนเพื่อนจะไปหาเรื่องเมฆให้ได้ แต่หมื่นปีก็ห้ามไว้ก่อน เพราะบางทีอาจจะเป็นเรื่องเข้าใจผิด ช่วงเวลากว่าหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา หมื่นปีก็ปั่นงานหลาย ๆ อย่าง ไม่ค่อยมีเวลาคุยกับเมฆเท่าไหร่ เมฆเองก็ไม่เคยพูดถึงเรื่องที่ตัวเองเป็นข่าว ไม่รู้ว่าไม่รู้เรื่อง หรือเพราะไม่อยากพูดถึง และถึงแม้หมื่นปีจะไม่ได้ตามเรื่องของเมฆกับเพื่อนคนนั้นเท่าไหร่ แต่ธีร์ก็มักเอามาบอกเสมอ เขาเข้าใจธีร์ที่อยากให้มันเคลียร์ ๆ กันไป จนสุดท้ายก็ประจวบเหมาะกับงานวันเกิดของปั้นที่น้องมันกำลังจะไป หมื่นปีจึงคิดจะใช้โอกาสนี้คุยกัน
หมื่นปีเห็นตั้งแต่ที่เมฆเดินควงแขนเข้ามากับเพื่อนสาวคนนั้น ตลอดจนนั่งเกาะแขน ลูบหัว โอบกัน กอดกัน พร้อมทั้งจุ๊บแก้ม เมฆทำทุกอย่างเป็นธรรมชาติ ราวกับว่ามันเป็นเรื่องที่ทำปกติ ถึงแม้ตรงนี้จะไม่ได้ยินว่าสองคนนั้นคุยอะไรกัน แต่ท่าทีที่ทั้งสองแสดงออกก็พอจะให้คนที่มองอยู่คิดได้ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนมันมากกว่าเพื่อน หมื่นปีกำแก้วในมือแน่น ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าจะเชื่อความรู้สึกที่ว่าสายตาของเมฆเวลามองเขามันไม่โกหก หรือ เชื่อหลักฐาน และภาพที่ตำตาอยู่ตอนนี้
หมื่นปียอมรับว่าหัวร้อน แต่คนที่ร้อนยิ่งกว่าตอนนี้ก็คือเพื่อนร่างเล็กของเขาเอง
“ไอ้สัส กูไม่ทนแล้ว” ธีร์วางแก้วลงโต๊ะอย่างแรง ก่อนลุกเดินไปทางโต๊ะของเมฆ โดยที่ทั้งเอิ้น และหมื่นปีห้ามไม่ทัน
------------------------
“มึงจะเอายังไงวะ!?” ธีร์กระชากร่างของเมฆออกจากการเกาะของเพื่อนสาว
คนเด็กกว่าได้แต่มองมาทางพวกเขาอย่างงง ๆ ว่ามากันตอนไหน แล้วก็ตกใจว่าเกิดเรื่องอะไร ก่อนสายตานั้นจะมาหยุดที่หมื่นปี ก่อนยิ้มให้
รอยยิ้มที่เขาชอบมอง แต่ตอนนี้ไม่ค่อยอยากมองมันเท่าไหร่เลย
“มีอะไรกันหรือเปล่าครับ” ไม่ใช่เมฆที่พูด แต่เป็นเพื่อนผู้ชายร่างบาง ที่ไม่รู้ว่าอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ (ไว้อาลัยให้กัสผู้อยู่นอกสายตา)
“ถามเพื่อนมึงดิ่? ว่ามีเเฟนเเล้วมายุ่งกับเพื่อนกูทำไม” ธีร์ตะคอกถาม ดูเหมือนว่ารอบตัวจะดูเงียบลง แม้แต่เพลงบนเวทีก็เบาลง พร้อมกับเสียงซุบซิบดังขึ้น เมฆมองหน้าธีร์อย่างงง ๆ พร้อมกับชี้มาที่ตัวเอง
“ไปคุยกันหน่อยสิ” หมื่นปีที่เห็นว่าเรื่องมันชักจะไปกันใหญ่ก็บอกเมฆ พร้อมกับเดินนำไปก่อน คนเด็กกว่าก็ได้แต่กระวีกระวาดลุกขึ้นเดินตามไป
ปั้นที่เห็นว่ารุ่นพี่ที่เคารพกำลังมีเรื่องกับรุ่นน้องที่สนิทก็รีบเดินมาจะห้าม แต่ธีร์ก็ดึงไว้ บอกปล่อยมันไปเคลียร์กัน ปั้นได้แต่มองอย่างเป็นห่วง ไม่คิดเลยว่าทั้งสองคนที่เขารู้จักจะมีเรื่องกันเพราะผู้หญิง (?) เขารู้ว่าเบียร์สวย เพราะแม้แต่ตัวเองก็เคยคิดจะจีบ แต่พอเห็นเมฆกับเบียร์แล้ว ก็คิดว่าสู้ไม่ได้ ไม่แปลกหรอกที่หมื่นปีจะชอบเบียร์ และไม่คิดเลยว่าเบียร์ที่มีเมฆจะไปยุ่งกับหมื่นปี ก็ได้แต่ภาวนาว่าเรื่องราวรักสามเส้า (?) มันจะจบได้ด้วยดี
------------------------
เมฆเดินตามคนโตกว่ามาอย่างงง ๆ ว่านี่มันเรื่องอะไร แต่ดูจากหมื่นปีที่ทำหน้าดุ และเดินนำอย่างไม่พูดไม่จาก็คิดว่าน่าจะเรื่องใหญ่
“พี่ต้อมยืมห้องหลังร้านหน่อยนะ” หมื่นปีแวะหยุดคุยกับต้อม เจ้าของร้านพ่วงตำแหน่งอดีตรุ่นพี่ในชมรม
“อย่าต่อยกันจนของพังนะมึง กูขี้เกียจเก็บ” ต้อมพูด
นี่ต้อมเห็นหมื่นปีเป็นคนยังไง เข้าใจว่าเรื่องนี้ก็เรื่องใหญ่พอตัว แต่เขาคงไม่ต่อยคนที่ชอบแน่นอน ด้านเมฆก็เสียวสันหลังทันที นี่เขาทำผิดอะไรเนี่ย ถึงขั้นลงไม้ลงมือเลยเหรออออ
ปึง
เมฆตามหมื่นปีเข้าห้องที่มีป้ายเขียนติดว่าห้องพักพนักงาน ก่อนปิดประตูเบา ๆ พร้อมกับหมื่นปีที่หันมาเผชิญหน้า
“เราจะเอายังไง” คนโตกว่าเปิดประเด็น
“ครับ?” เอายังไงคืออะไร
“เราตามพี่ มาอยู่รอบตัวพี่ คิดจะปั่นหัวพี่เหรอวะ”
“ผมเนี่ยนะปั่นหัวพี่?” เมฆได้แต่สงสัย ปั่นหัวอะไรกัน!
“แล้วเราเข้ามาในชีวิตพี่ทำไม?” หมื่นปียืนใช้สายตากดดันคนเด็กกว่าให้ตอบคำถาม
เมฆได้แต่เงียบ จะให้บอกว่ายังไงอะ บอกว่าชอบมาก ๆ เลยตามจีบเหรอ ตอบแบบนี้ได้ไหม แล้วทำไมหมื่นปีต้องดุด้วย ไม่รู้เลยว่าจะตอบยังไง กลัวตอบไม่ถูกใจแล้วจะถูกต่อย
หมื่นปียืนจ้องหน้าคนเด็กกว่าที่นิ่งเงียบ ใบหน้าหล่อ ๆ นั่นแสดงความประหม่า แววตาดูหวาด ๆ ใจของเขาก็สั่น มันสั่นเพราะกลัวว่าที่ผ่านมาเมฆจะแค่ล้อเล่นกับเขา หรือเป็นเขาที่คิดไปเอง
“เงียบทำไม” สุดท้ายก็เป็นคนโตกว่าที่พูดทำลายความเงียบ “ตอบดิ่”
“ผมชอบพี่ไง! ผมตามพี่เพราะผมชอบพี่” เมฆที่ถูกกดดันตะโกนขึ้น
“ชอบพี่ ทั้งที่เรามีแฟนเนี่ยนะ?”
“แฟน? ผมเนี่ยนะมีแฟน?” นี่มันเรื่องอะไรกันวะครับ?
หมื่นปีมองคนตรงหน้าที่ทำหน้างง ๆ จึงหยิบโทรศัพท์ที่แคปรูปเพจของดาด้าให้คนเด็กกว่า เมฆรับมา เเละเลื่อนดูแต่ละรูป
รูปแรกเป็นรูปแคปหน้าจอของเพจที่ลงภาพแชทของเขากับเบียร์ตอนอยู่ที่ค่าย เหมือนจะเป็นตอนที่เบียร์บอกเลิกเขา แล้วเขาก็ตอบเล่น ๆ ไปด้วย น่าจะเป็นเบียร์ที่แคปมาลงเอง ก็คงกะลงเฟซแบบหยอก แต่เพจกับเอามาลงพร้อมแคปชั่นที่ทำเอาเมฆจะขำก็ขำไม่ออก
‘อะยังไง ๆ ตอนแรกด้าก็ว่าได้กลิ่นความรักระหว่างน้องเมฆสามีเด็กขึ้นหิ้งของชาวเรา กับ น้องเบียร์คนสวย เคยถามแล้วนางก็ว่าเป็นเพื่อนกัน แล้วเพื่อนกันยังไงมาบอกรัก ๆ เลิก ๆ คนเก่าคนใหม่ อะไรกันคะ นี่ตกลงว่าสามีเด็กของชาวเราโสด หรือไม่โสดกันน้า’
เมฆเลื่อนมาดูรูปต่อมาก็เป็นภาพที่เบียร์มารับเขาตอนที่กลับมาจากค่าย พร้อมแคปชั่นที่ว่า
‘พึ่งสงสัยว่าสองคนนี้มันยังไง รักไหม หรือรักไปแล้ววันนี้เขาก็โชว์หวานโดยการไปรับกัน แล้ว ๆ ดูน้องเมฆซิคะ ยิ้มจนบรรดาเมียใจอ่อนระทวยไปแล้ว อยากเป็นน้องเบียร์ค่า’
ยังไม่หมดแค่นั้นยังมีรูปที่เบียร์แกล้งป้อนขนมเขาเมื่อเช้าอีก
‘โอเคค่า แจ้ว่าชาวเราน่าจะหมดหวังไปแน้ว เพราะอะไรคะ เพราะสามีเด็กน่าจะอินเลิฟไปแล้ว นี่ไปถามพี่ที่คณะของน้องเมฆมา มันบอกว่าพอไปแซวว่าเป็นแฟนกัน น้องเขินหน้าแดงไปเลย เอ้อ เหลือแค่เปิดตัวแล้วล่ะค่า’
ทำไมการที่เบียร์แกล้งเขา ถูกมองว่าเป็นแฟนหยอกกัน แล้ว ‘พี่ที่คณะ’ ที่เข้ามาแซวเขานี่ใครกัน ทำไมปล่อยข่าวปลอม?
เดี๋ยวนะ
เมื่อเช้าคนที่เข้ามาคุยกับพวกเขามีแค่คนเดียว
ไอ้พี่ปั้น!
ก็ว่าทำไมแซวเรื่องคู่รักข้าวใหม่ปลามัน
โว้ย!
ยัง ยังไม่จบเมื่อเมฆได้เห็นคอมเม้นข้างใต้โพสต์ เล่นเอาเขาต้องถ่างรูปอ่านเลยทีเดียว
พัดชา ชาช่า : งื้อ อยากเป็นน้องเบียร์ อยากซบน้องเมฆ
Suwapit See : น้องเบียร์ทำบุญด้วยอะไร ถึงได้มีแฟนหล่อ และรักเดียวใจเดียวแบบน้องเมฆ
เป้ยเอง ที่สวยสวย : น้องเมฆดีจริง เคยเห็นมี ผญ. ไปขอเบอร์ ขอเฟซนาง นางหันไปหาน้องเบียร์แวบหนึ่ง แล้วตอบว่า ผมไม่เล่นเฟซครับ เนี่ย กลัวน้องเบียร์หึงก็บอก
มี่มี่ คนเริ่ด : ฉันเคยได้ยินน้องกัส เรียกน้องเบียร์ว่าแม่ เรียกเมฆว่าพ่อ อ้าย เขาเล่นพ่อแม่ลูกกันนนน
โว้ยยย!!!
นี่มันไม่ใช่แล้ว เขากับเบียร์เนี่ยนะ บ้าไปกันหมด บ้าไปกันใหญ่แล้ว
เมฆละสายตาออกหน้าจอก่อนเดินไปเกาะแขนหมื่นปี และมองคนโตอย่างอ้อน ๆ พร้อมปากที่แบะออกเล็กน้อย อย่างลืมตัว เพราะมักทำแบบนี้กับคนที่บ้านเวลาทำอะไรผิด
“พี่หมื่นปี ผมไม่ได้เป็นอะไรกับเบียร์จริง ๆ นะ อย่าเข้าใจผิดเลยนะ นะ” เมฆเขย่าแขนหมื่นปีเบา ๆ หมื่นปีที่ไม่เคยเจอคนเด็กกว่ามุมนี้ก็ใจอ่อนยวบ
“ผมอธิบายได้นะ เบียร์กับผมเป็นเพื่อนกันมานานมากแล้ว เพจนี้เขาเข้าใจผิด อันนี้เบียร์แกล้งผม แล้วผมก็แกล้งคืน มันมีแฟนแล้วด้วยนะ แฟนมันคือกัส คนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะด้วยเมื่อกี้ไง” เมฆละล่ำละลักบอก
“แล้วที่ควงกัน ลูบหัว โอบ กอด จุ๊บกันเมื่อกี้ล่ะ” หมื่นปีหรี่ตาถาม
“คือเมื่อกี้อะ เบียร์มันบอกว่าคบกับกัส ผมก็เลยพูดแบบ แบบ เขาเรียกอะไรอะ แบบให้โอวาทในงานแต่ง แล้ว ๆ เบียร์มันก็จุ๊บผม มันยังบอกว่าผมเป็นพ่อมันอยู่เลย” จากเดิมที่แค่เกาะแขน ตอนนี้เมฆได้กอดแขนของโตกว่าไว้แน่น
“พี่ไม่รู้ว่าจะเชื่อสัญชาตญาณที่บอกว่าแววตาของเมฆมันไม่โกหก หรือเชื่อหลักฐานพวกนี้เลย” หมื่นปีใช้มืออีกข้างลูบหัวคนเด็กกว่าเบา ๆ
“งั้นก็เชื่อผมนะ ผมไม่โกหกพี่” เมฆมองตาคนตรงหน้า เขย่งตัวขึ้นแนบริมฝีปากตนเองกับคนโตกว่าเบา ๆ ก่อนผละออก “ผมชอบพี่ เมฆชอบพี่หมื่นปี”
“เมฆ” หมื่นปีครางเรียกชื่อคนเด็กกว่า
“ครับ” เมฆมองคนโตกว่าที่ดึงมือเขาออกจากแขน ก่อนดันร่างไปติดกับประตู “พี่หมื่น...”
ยังไม่ทันที่เมฆจะเอ่ยชื่อคนโตกว่าจบ ริมฝีปากของคนตรงหน้าก็ทาบลงมากลืนกินคำพูดทั้งหมดไป จากเดิมที่แนบไว้เฉย ๆ พี่หมื่นปีก็เริ่มเล็มไปตามริมฝีปากล่างอย่างขออนุญาต ก่อนสอดลิ้นเข้ามากวาดต้อนช่วงชิงความหวานไปทั่วปาก จูบนี้ของหมื่นปีเริ่มร้อนแรงขึ้นเรื่อย ๆ จนเมฆเริ่มจะทรงตัวไม่อยู่ ต้องเกาะไหล่ของคนโตกว่าไว้แน่น มือแกร่งของหมื่นปีเริ่มสอดเข้ามาในเสื้อ ลูบไล้แผ่นหลังเรียบเนียนของคนเด็กกว่า
“อื้ออ” เมฆร้องท้วงขึ้นเมื่อเริ่มหายใจไม่ทัน
หมื่นปีผละออกมาอย่างเเสนเสียดาย ก่อนเปลี่ยนเป้าหมายมาซุกไซ้แถวต้นคอของเมฆแทน กลิ่นน้ำหอมของคนเด็กกว่าทำเอาร้อนไปทั้งตัว
“พี่หมื่นปีเชื่อผมไหม” เมฆพูดเสียงเบาหวิว เงยหน้าให้คนโตกว่าสำรวจอย่างเผลอไผล
“อือ” หมื่นปีงึมงำอยู่ตรงซอกคอขอเมฆ
ปึ้ง ๆ ๆ ๆ
แต่ก่อนที่จะมีอะไรเกินเลยไปกว่านี้ก็มีเสียงทุบประตูดังขึ้น พร้อมทั้งประตูที่เปิดดันหลังของเมฆอยู่จนคนโตกว่าต้องใช้มือดัน พร้อมกดล็อก ด้านเมฆทำได้เพียงซุกหน้ากับอกของหมื่นปี
บ้าเอ๊ย! ตอนเข้ามาเมื่อกี้ไม่ได้ล็อกประตู
“เห้ย! ล็อกทำไม!!” เสียงของปั้นดังขึ้น “พี่หมื่นปี! เมฆ! พี่ต่อยน้องผมตายไปรึยังงง”
หมื่นปีที่พึ่งเลิกทำหน้าดุไปเมื่อสักครู่ก็หน้าดุขึ้นอีกครั้ง
ไอ้ปั้น! นี่รอบที่สองแล้วนะ
หมื่นปีดันเมฆออกจากอ้อมกอด จับมือคนเด็กกว่าไว้ แล้วเปิดประตู เจอกับปั้น ธีร์ เอิ้น กัส และเบียร์ เขามองหน้าปั้นอย่าเคือง ๆ ก่อนเดินผ่านไปโดยไม่ทักใครทั้งสิ้น ด้านเมฆที่ถูกจูงก็มองที่ปั้นอย่างขุ่น ๆ ก่อนตั้งสมญานามให้ปั้นว่า ‘พี่ปั้นจังหวะนรก’
นรกสุด ๆ ไปเลย!!!!
ปั้นที่พกความเป็นห่วงน้องมาอย่างเต็มที่ก็ถึงกับงง เขาเห็นว่าหายกันไปนานก็กลัวว่าเมฆน้องรักจะถูกพี่หมื่นปีกระทืบจนเละเลยรีบมาห้าม แต่พอเปิดประตูมา ไหงกลายเป็นเขาที่ถูกหมื่นมองอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ เอาว่าหมื่นปีน่ะพอเข้าใจได้ แต่เมฆที่ควรจะขอบคุณเขากลับมองเขาด้วยแววตาขุ่นเคือง อะไรกันครับ คนหล่ออย่างปั้นไม่เข้าใจ
ไม่! เข้า! ใจ!
ธีร์ : มันเคลียร์กันแล้วเหรอวะ?
เอิ้น : ก็บอกแล้วว่าไม่ต้องยุ่ง
เบียร์ : เตงดูหน้ามันดิ เค้าว่าไม่ใช่แค่คุย
กัส : เค้าเห็นด้วย
ปั้น : อิหวังกันวะ?
