คิดว่าโลกหมุนรอบดวงทิตย์มาโดยตลอด แต่วันนี้ 'เมฆ' รู้แล้วว่าโลกหมุนรอบ 'พี่หมื่นปี' ต่างหาก
รัก,ชาย-ชาย,ผู้ใหญ่,วัยว้าวุ่น,ไทย,หมื่นเมฆ,รักวัยรุ่น,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เมฆนอนโพสต์ไอจีของแฟนหมาด ๆ ที่ลงรูปถ่ายด้านหลังของเขา น่าจะถ่ายตอนลงจากรถ พร้อมแคปชั่นที่ว่า ‘เป็นแฟนกัน💖’
บ้าบอ!!!
เขาเขินไปหมดแล้ว
เมฆกดแชร์โพสต์ของหมื่นปีลงในสตอรี่ไอจี ทั้งยิ้มเขินม้วนต้วนอยู่พักใหญ่ ก่อนจะลุกไปอาบน้ำและกลับมานั่งเขียนสมุดคลั่งรักฯ สรุปเรื่องที่เรียน ทำการบ้าน และอ่านหนังสือ กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็เกือบจะห้าทุ่มแล้ว จึงเก็บทุกอย่างเข้าที่
เมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็เห็นแจ้งเตือนขึ้นมามากมาย แต่มีแค่คนเดียวเท่านั้นที่เขาจะกดดู พี่หมื่นปีทักเขามาเกือบชั่วโมงหนึ่งแล้ว
พี่หมื่นปีครับ : ทำอะไรอยู่ครับ?
พี่หมื่นปีครับ : แฟนพี่อ่านหนังสืออยู่แน่เลย
‘แฟนพี่’
โอ๊ยยยย ใครก็ได้มาเก็บศพเมฆที!!!
เขินจนไปไม่เป็นแล้ว
เมฆา : พึ่งอ่านหนังสือเสร็จครับ ขอโทษที่ตอบช้านะครับ
พี่หมื่นปีครับ : แฟนพี่ขยันจัง
เมฆา : ผมขอซื้อคำว่า แฟนพี่ ได้ไหมครับ
พี่หมื่นปีครับ : ทำไมล่ะ ไม่ชอบเหรอ
เมฆา : เปล่าครับ ผมเขินน
พี่หมื่นปีครับ : -ส่งไฟล์เสียง-
‘แฟนพี่ แฟนพี่ แฟนพี่’
เมฆฟุบหน้าลงหมอนที่ตัวเองกอดไว้ทันทีที่ฟังไฟล์เสียงของหมื่นปี ทำไมขยันทำให้เขินจังวะ!!!
พี่หมื่นปีครับ : เงียบไปเลยยย 5555
เมฆา : -สติกเกอร์กระต่ายนิ่มหันหน้าชนกำแพง-
พี่หมื่นปีครับ : ไม่แกล้งแล้วครับ ดึกแล้วไปนอนได้แล้วนะ
เมฆา : แล้วทำไมพี่หมื่นปียังไม่นอนล่ะครับ
พี่หมื่นปีครับ : รอบอกฝันดีแฟนอยู่ครับ
เมฆา : แฟนใครทำไมน่ารักจังง
พี่หมื่นปีครับ : แฟนสามีขึ้นหิ้งแห่งคณะวิทยาศาสตร์ครับ
เมฆา : ผมไปนอนแล้ว!!!
พี่หมื่นปีครับ : ฝันดีครับ แฟนของพี่หมื่นปี
เมฆา : ฝันดีครับ แฟนของเมฆ
เมฆปิดหน้าจอโทรศัพท์ลง ก่อนก้มหน้าซุกหมอนด้วยรอยยิ้ม ฝันดี คืนนี้ก็จะฝันดีอีกแล้ววว
------------------------
“มาแล้ว ๆ” เบียร์สะกิดกัสที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เมื่อเห็ว่าเมฆเดินเข้ามาในห้องเรียนแล้ว
“อะแฮ่ม ๆ” กัสนั่งตัวตรง ก่อนยกดโทรศัพท์ขึ้นมาระดับหน้าตัวเอง
“อะไรกันอีกเนี่ย” เมฆมองเพื่อนด้วยสายตาระแวงขั้นสุด
“ฉันมายินดีให้กับรักที่ฝรดใฝรค่า” กัสพูดโดยบีบเสียงให้เล็ก
“สามีรักกันฉันเข้าใจจจ” ตามด้วยเบียร์
“รักกันนาน ๆ นะคะ ส่วนน้องขอกลับไปเลียแผลใจ” กัส
“ความรักเป็นเรื่องที่ดีค่ะ รักมั่นคง ถือไม้เท้ายอดทอง กระบองยอดเพชร” เบียร์
“โอ๊ยย พออออ” เมฆห้ามเพื่อนที่พูดอะไรที่เขาไม่รู้เรื่องสักอย่าง “พูดอะไรกัน ไม่เห็นเข้าใจสักอย่าง”
“ก็กำลังอ่านเม้นในโพสต์พี่ด้าอยู่” กัสเลื่อนโทรศัพท์ตัวเองมาตรงหน้าเมฆ
เมฆรับมาก่อนจะเห็นโพสต์ของดาด้าที่โพสต์รูปแคปหน้าจอจากโพสต์ไอจีของหมื่นปี พร้อมแคปชั่นว่า ‘พวกเขาเป็นแฟนกันล้าวนะคะทุกคนนน แม้อิฉันจะเจ็บ แต่ก็ยินดีกับความรักของสามีทั้งสองค่ะ อะเฮื้ออออ’ เมฆเลื่อนดูคอมเม้นก็เห็นว่ามีคอมเม้นที่เพื่อนตัวแสบทั้งสองอ่านให้ฟังเมื่อกี้อยู่ด้วย
“ไปขอกันตอนไหน เมื่อไหร่ ยังไง ไหนเล่าาาา” เบียร์ยื่นหน้ามาถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นเต็มพิกัด
“ก็ขอที่ร้านชาบูเมื่อวาน ตอนที่ทุกคนลุกไปเอาน้ำอะ”
“โรแมนติกสัส ขอเป็นแฟนต่อหน้าหม้อชาบู 555” กัสหัวเราะขึ้น
“จ้า พอคนโรแมนติก ทีตัวเองขอเค้าเป็นแฟนหน้าห้องน้ำ” เบียร์ทำหน้าเบื่อใส่กัส
“อุ๊ยย” กัสสะดุ้ง
“555 พอกันปะวะ” เมฆผลักหัวเล็ก ๆ ของกัส
“เอ้อ เป็นมึงนี่ดีว่ะ จีบเขาก่อน แถมจีบยังไม่ทันติด เขาก็จีบกลับ แล้วเขาก็ขอเป็นแฟน มึงนี่ขั้นกว่าของคนจีบก่อนเลยว่ะ” เบียร์พูดยิ้ม ๆ
“มึงโชคดีที่คนที่มึงชอบ ชอบมึงกลับ แต่มีอีกหลายคนเลยที่ไม่โชคดีเหมือนมึง”
“มึงก็โชคดีกัส”
“อืมมม” กัสตอบกลับ ก่อนหันไปกอดแขนเบียร์แฟนสาว
------------------------
การเป็นแฟนกันของสามีขึ้นหิ้งอย่างหมื่นปี และเมฆนั้นได้ดำเนินมาเกือบเดือนอย่างไม่หวือหวา ไปกินข้าวด้วยกัน อ่านหนังสือด้วยกัน ไปรับไปส่งกันบ้างถ้ามีตารางเรียนใกล้กันเท่านั้น เมฆเริ่มรู้เรื่องของหมื่นปีมากขึ้น และหมื่นปีก็ได้รู้จักเมฆมากขึ้นเช่นกัน และแล้วอุปสรรคแรกของการคบกันก็มาถึงทั้งคู่โดยไม่ทันตั้งตัว
มรสุมแห่งการสอบมิดเทอม!!!
มันเริ่มต้นจากอาทิตย์ก่อนสอบเลยด้วยซ้ำ ไม่เข้าใจอาจารย์เลยจริง ๆ ก่อนหน้านี้ไม่ค่อยจะสั่งงาน แต่พอจะสอบก็เหมือนนัดกันสั่งงานมาอย่างรัว ๆ จนคนที่มั่นใจว่าจัดตารางเวลาได้เป็นอย่างดีแบบเมฆก็ถึงกับรวนไปเลยเหมือนกัน ไม่รู้ว่าจะเริ่มทำงานไหนก่อน หรือจะอ่านวิชาไหนก่อน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเบียร์กับกัส ที่หัวหมุนยิ่งกว่าเขาอีก สิ่งที่ตามมาคือ เมฆแทบไม่มีเวลาเจอหมื่นปีเลย ฝ่ายคนโตกว่าก็หัวหมุนไม่ต่างกัน ไหนจะ งานที่อาจารย์สั่ง ไหนจะต้องอ่านหนังสือสอบ คู่แฟนหมาด ๆ เลยทำได้แค่เพียงทักแชทหากันเท่านั้น
พี่หมื่นปีครับ : คิดถึงครับ
เมฆา : คิดถึงเหมือนกันครับ
พี่หมื่นปีครับ : สอบเป็นไงบ้าง เหลือกี่วิชา
เมฆา : อีกสองวิชาครับ แต่สอบคนละวัน
พี่หมื่นปีครับ : อยากเจอจัง
เมฆา : อยากเจอด้วยครับ งั้นเอารูปไปก่อนเนาะ -ส่งรูปเซลฟี่ชูสองนิ้ว-
พี่หมื่นปีครับ : แค่นี้ก็พอใจแล้ว อะแลกกัน -ส่งรูปเซลฟี่ชูสองนิ้ว-
“พ่อหนุ่มคลั่งรัก กูไม่อยากขัดมึงนะ แต่กูไม่เข้าใจตรงนี้จริง” ธีร์เอ่ยขึ้น ก็ไม่อยากจะขัดเพื่อนที่กำลังคุยกับแฟนหรอกนะ แต่คนมันต้องสอบอะเนาะ ช่วยไม่ได้จริง ๆ ใครใช้ให้หมื่นปีมันเก่งที่สุดในกลุ่มกัน
หมื่นปีทำหน้าเซ็ง พิมพ์บอกให้เมฆตั้งใจอ่านหนังสือ ก่อนหันมาอธิบายเนื้อหาที่เพื่อนไม่เข้าใจ
“ทนหน่อยนะ อีกสองวันเอง” ธีร์ตบบ่าเป็นกำลังใจให้เพื่อน
------------------------
และแล้ว!!
ช่วงมรสุมกลางภาคผ่านพ้นไป!!!
ซึ่งราวกับเป็นฟ้าหลังฝนสำหรับเด็กมหา’ ลัย เหล่านักศึกษาที่อ่านหนังสือ พร้อมเร่งทำงานกันหัวฟูมาทั้งอาทิตย์ก็ต่างหาวิธีผ่อนคลาย บางคนนอนชดเชยช่วงเวลาที่อดหลับอดนอน บางคนออกท่องราตรี บางคนฉลองกันที่ร้านหมูทะ ชาบู
และบางคนอย่างเมฆ กัส เบียร์ ก็มาสิงที่หอพี่เอิ้น ตามคำชวนของพี่ธีร์ ที่ชวนมากินชาบูชิว ๆ ที่หอแทนจะไปนั่งเบียดกันที่ร้าน แถมเจ้าตัวยังใจป้ำ เลี้ยงเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ อีกด้วย
“เต็มที่เลยทุกคนนน” ธีร์ที่นั่งขัดสมาธิอยู่หน้าเตาเอ่ยขึ้น
“เต็มที่เลย มึงอะเต็มที่เลย ไม่มีอะไรที่เป็นของมึงเลยเนี่ย” เอิ้นโบกหัวเพื่อนตัวเล็กเบา ๆ
“อ้าววว” เด็กปี 1 ทั้งสามคนร้องพร้อมกัน
“แหะ ๆ” ธีร์หัวเราะแห้ง ๆ
“จริง ๆ ให้พวกเราช่วยออกก็ได้นะครับ พวกเราเกรงใจ” กัสบอก
“ไม่เป็นไร ๆ ปกติตอนพวกพี่สอบเสร็จก็มาตั้งวงที่ห้องแบบนี้อยู่แล้ว ส่วนพวกเหล้า เบียร์ ก็ให้ไอ้หมื่นปีไปจิกที่ร้านพี่ชายมันมา”
หมื่นปีพยักหน้ารับกับคำพูดของเอิ้น
“ไม่ต้องเกรงใจ ๆ น้ำเดือดแล้วใส่ของ ๆ” เอิ้นตัดบทโดยกายหยิบถาดหมูใส่ลงหม้อ
“พี่หมื่นปีมีพี่ชายด้วยเหรอครับ” เมฆหันไปคุยกับคนโตกว่า
“อืม เมฆอะ”
“ผมมีแฝดครับ” เมฆพูดพลางคิดถึงเจ้าแฝดพี่ ที่ทำตัวเป็นน้องชายของตัวเอง
“มีเมฆสองคนเลยเหรอ”
“เมฆมีคนเดียวครับ แฝดผมหน้าตาไม่เหมือนผมเลยเหอะ นึกว่าลูกคนละบ้าน” เมฆทำหน้ายู่พลางนึกถึงเจ้าแฝดคนละฝาที่ตอนนี้เรียนอยู่มหา’ ลัยอีกจังหวัด
------------------------
ใช้เวลาไม่นานประชากรนักศึกษาทั้ง 6 ชีวิตก็ซัดของกินตรงหน้าแทบไม่เหลือ เด็กปี 1 ทั้งสามคนจึงอาสาเป็นคนเก็บกวาดเอง เพราะเกรงใจที่มาอาศัยกินฟรี แต่พอกลับออกจากครัวมาก็พบว่ารุ่นพี่ตัวเล็กอย่างธีร์ก็ตั้งวงปูผ้ารออยู่
“อูโน่ ๆ ” ธีร์ตะโกนชื่อเกมการ์ดขึ้นพร้อมกับกวักมือเรียก เด็กปีหนึ่งทั้งสาม “เกมนี้หาคนแพ้นะครัช แพ้ก็รับไปเลยเหล้าเข้ม ๆ”
“ดื่มได้ไหม” หมื่นปีหันมาถามเมฆที่พึ่งหย่อนตัวลงนั่งข้าง ๆ คนเด็กกว่าพยักหน้ารับเบา ๆ
“ไม่ไหวก็บอกนะ”
“ครับ”
“โอ๊ยยย ถ้าเค้าดื่มไม่ไหว เค้าบอกใครได้บ้างน้าาา” ธีร์พูดเสียงสองอย่างล้อ ๆ
“บอกกูได้” เอิ้นหันมาตอบ พร้อมยกมือมาวางบนหัวเพื่อนตัวเล็ก
“อุ๊ย ป๋าเอิ้นตะดื่มแทนหนูธีร์เหรอฮับ”
“เปล่า กูจะจับกรอกปากมึงต่างหาก 5555” เอิ้นพูดพร้อมกับผลักหัวธีร์เบา ๆ คนตัวเล็กจึงแจกนิ้วกลางให้เพื่อนตัวเขื่องทันที
“ไม่คุยกะมึงแล้ว แจกการ์ด ๆ” ว่าแล้วธีร์ก็แจกการ์ดอูโน่ให้ทุกคนในวง และแล้วทั้งวงก็เหมือนตัดขาดความสัมพันธ์กันไปทันที ทั้งบลัฟกัน แกล้งลงการ์ดจั่ว การ์ดห้ามเล่นกันจนบางทีเบียร์หันไปด่ากัสก็มี สมกับเกมตัดมิตรภาพจริง ๆ นั่นล่ะ
รอบแรกกินเวลาไปค่อนข้างนาน ไม่มีใครยอมให้ใครชนะ แต่จนแล้วจนรอดก็เป็นหมื่นปีที่ไพ่หมดมือคนแรก ตามด้วยเอิ้นที่อูโน่มาสามรอบแล้ว ต่อด้วย เบียร์ และกัส จนตอนนี้เหลือแค่เมฆกับธีร์เท่านั้น
“อูโน่” ธีร์พูดขึ้นเมื่อเหลือการ์ดในมือเพียงใบเดียว “อุ๊ย พี่เหลือใบเดียวแล้วน้า เอ้~ ในมือพี่มีสีอะไรน้าาาา”
เมฆมองการ์ดในมือตนเอง ที่มีสีเหลือง กับ การ์ดเปลี่ยนสี พลางคิดว่าในมือของพี่ตัวเล็กนั้นมีสีอะไร ถ้าเขาลงเหลืองต่อ แล้วธีร์มีเหลืองอีกใบ เขาก็จบ แต่ถ้าลงเปลี่ยนสี แล้วดันเปลี่ยนไปตรงกับสีในมือธีร์เขาก็จบ หรือถ้าไม่ตรงก็ยังได้เล่นต่อ
เอาไงดีวะ!
“ลงเหลือง” แต่ก่อนจะได้ลงอะไรไป เขาก็ได้ยินเสียงของคนที่นั่งข้าง ๆ เสียก่อน
“ไอ้หมื่นปีมึงบอกอะไรน้อง” ธีร์หันไปถามเพื่อนหน้ายุ่ง แต่เพื่อนตัวดีทำเพียงแค่ยักไหล่เท่านั้น
“อูโน่ครับ” เมฆตัดสินใจลงเหลืองตามที่หมื่นปีบอก ซึ่งนั่นก็ทำให้ธีร์ตีหน้ายุ่งกว่าเดิม และหันไปจั่วไพ่ ซึ่งก็เหมือนกับโชคเข้าข้าง เพราะธีร์จั่วได้เหลืองพอดี
“อะ อูโน่อีกรอบ มาวัดดวงกันอีกรอบนะหนูเมฆ พี่ว่าเมฆไม่มีอีกเหลืองหรอก”
“ผมไม่อยากวัดดวงแล้วครับ จบตรงนี้เถอะ” เมฆลงการ์ดในมือ พร้อมกับยิ้มน้อย ๆ ให้เพื่อนตัวเล็กของแฟน ก่อนหันไปแท็กมือกับคนโตกว่า ที่พึ่งแท้กมือกับเอิ้นมา
“พวกมึงแกล้งกูเหรอ” ธีร์หันมาถามเพื่อนทั้งสองคน
“กูไม่ได้แกล้ง ก็หมื่นปีถามว่ามึงมีสีอะไร ก็แค่บอก” เอิ้นตอบยิ้ม ๆ ธีร์ที่ได้ยินดังนั้นก็โวยวายเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็โดนเอิ้นล็อกคอกรอกเหล้าเข้าปากอยู่ดี
“ขอบคุณนะครับ” เมฆหันไปบอกกับคนโตกว่า
“ด้วยความยินดีครับ คุณแฟน”
บ้าเอ้ย!
ถัดจาก ‘แฟนพี่’ ก็เป็น ‘คุณแฟน’
เขินไปหมดแล้วนะ!!
จบอูโน่รอบแรกก็มีรอบสอง รอบสามตามมา ทุกคนพลัดกันชนะ แต่คนแพ้ก็ยังคงเป็นธีร์ ที่ตอนนี้คอพับไปแล้ว เพราะนอกจากแก้วที่เป็นบทลงโทษ ธีร์ก็มีจิบเบา ๆ ที่มองแล้วว่าไม่เบาแน่ ๆ จนสุดท้ายเจ้าของห้องอย่างเอิ้นก็ต้องหามเพื่อนตัวเองไปโยนลงเตียง ทั้งหมดจึงตัดสินใจแยกย้ายกันกลับ และเหมือนย้อนกลับไปร้านชาบูในวันนั้น ที่เบียร์กับกัส ผลักตัวเขาส่งให้หมื่นปี ก่อนเดินกะหนุงกะหนิง โดดขึ้นรถกลับไปกันสองคน
นอกจากนั้นเรื่องราวก็เหมือนหนังฉายซ้ำ
เพราะอะไรน่ะเหรอ?
ก็เพราะว่านายเมฆาได้มายืนเด๋อด๋า ณ ห้องของหมื่นปีอีกครั้งน่ะสิ
ด้วยเหตุผลเดิมเลย คือ เมา ขับรถไม่ไหว มุกเก่าโคตร แต่คนที่แพ้หมื่นปีไปทั้งใจอย่างเขาก็เดินตามขึ้นมาอยู่ดี
“ไปอาบน้ำไป” หมื่นปีหยิบผ้าขนหนูมาส่งให้คนเด็กกว่า
“ขอบคุณครับ”
------------------------
“พี่หมื่นปีครับ ให้ผมใส่ชุดไหนเหรอ”
หมื่นปีที่กำลังนั่งอ่านชีทรอคนเด็กกว่า หันตามเสียงเรียก แล้วก็พบว่าเจ้าเด็กเมฆมันนุ่งแค่ผ้าขนหนูยืนพิงกรอบประตูถามเขา
โคตรหล่อ!
“อ่อยพี่อยู่หรือเปล่า?” หมื่นปีถามพร้อมกับเดินเข้าไปหาคนเด็กกว่า
“เปล่าสักหน่อย” เมฆตอบอย่างไม่รู้ไม่ชี้ เดินไปนั่งบนเตียงรอ
“จริง ๆ อยากใส่ชุดไหน ได้หมดเลยนะ” คนโตกว่าตอบ และเดินเข้ามาคร่อมเมฆ ก่อนริมปากของหมื่นปีจะเลื่อนเขามาใกล้จนเกือบชิดกับใบหูของคนเด็กกว่า พร้อมพูดเสียงแหบพร่า “แต่ถ้าถามพี่ก็จะตอบว่า ไม่ใส่อะไรเลยดีที่สุด” ริมฝีปากของหมื่นปีเฉียดโดนใบหูของเมฆ จนเรียกเลือดในตัวมากองอยู่บนหน้า
หมื่นปีดึงหน้าออกมามองใบหน้าแดง ๆ ของคนเด็กกว่า ก่อนจะค่อย ๆ เลื่อนหน้าเข้าไปใกล้อีกครั้ง คราวนี้มีเป้าหมายที่ริมฝีปากของคนตรงหน้า แต่ก่อนจะเกิดอะไรขึ้น คนเด็กกว่าก็ดันตัวหมื่นปีออก
“แต่ผมอยากใส่ครับ” เมฆตอบด้วยใบหน้าขึ้นสี
“5555” หมื่นปียืนขึ้นหัวเราะ ก่อนเอามือยีหัวคนเด็กกว่าเบา ๆ “คราวหลังจะอ่อยก็หัดใจกล้ากว่านี้หน่อยนะ”
“เหอะ” เมฆทำหน้ายู่ใส่คนโตกว่าที่หันหลังไปค้นเสื้อผ้ามาให้ตัวเอง เขายอมรับเลยว่าเมื่อกี้อ่อยจริง ๆ เพราะอยากเห็นหมื่นปีเขินจนไปไม่เป็น แต่ไหงกลายเป็นเขาเขินแทนล่ะ
คนโตกว่ายื่นเสื้อผ้าให้เมฆ แล้วเดินเข้าไปอาบน้ำ ส่วนคนเด็กกว่าก็คลานขึ้นเตียง หยิบโทรศัพท์มาโน้ตเรื่องของหมื่นปีไว้ เพื่อเขียนลงสมุดคลั่งรักหมื่นปีฯ ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ แต่จนคนโตกว่าออกมาจากห้องน้ำแล้ว เมฆก็ยังพิมพ์โน้ตไม่เสร็จ
“ทำอะไรอะ” หมื่นปีถาม
“เปล่าครับ” เมฆตอบพร้อมกับคว่ำโทรศัพท์หนีทันที
“มีความลับเหรอ ฮึ!” คนโตกว่าหรี่ตามอง ก่อนยื่นมือไปคว้าโทรศัพท์ของเมฆ อันที่จริงก็แค่อยากหยอกเท่านั้นแหละ
คนเด็กกว่าชักมือหนี มือแกร่งก็ตามมาดัก จนไม่รู้ว่าแย่งโทรศัพท์กันท่าไหน ถึงลงเอยด้วยการที่เมฆถูกคร่อมตัวไว้
ด้วยแรงดึงดูด บรรยากาศ หรืออะไรก็ตามแต่ทำให้หมื่นปีค่อย ๆ เคลื่อนหน้าเข้าใกล้คนใต้ร่าง เมฆเองก็ไม่ได้หลบสัมผัสที่กำลังจะเกิด
หมื่นปีแนบริมฝีปากของตนลงบนริมฝีปากสวยของเมฆ จูบที่ดูเหมือนจะแสนหวานทวีความร้อนแรงขึ้นอย่างไม่รู้ตัว มือของคนเด็กกว่าค่อย ๆ เลื่อนขึ้นเกาะเกี่ยวคอของคนที่อยู่ด้านบน
“อืออ” เสียงครางหวานหลุดออกมาจากคนเด็กกว่า
หมื่นปีละริมฝีปากออกมาอย่างแสนเสียดาย ก่อนส่งสายตาอันเต็มไปด้วยความปรารถนาให้กับเมฆ ซึ่งคนเด็กกว่าก็ไม่ต่างกัน เขาค่อย ๆ เลื่อนริมฝีปากไปตามแนวคางของคนใต้ร่าง แล้วประทับจูบที่ริมใบหูกระซิบเสียงแหบพร่าอันเต็มไปด้วยความต้องการที่เตลิดเปิดเปิง
“อยากให้พี่หยุดไหม” ถึงแม้จะถามไปแบบนั้นแต่การกระทำของคนโตกว่าที่กำลังบดเบียดส่วนล่างของตนเองกับคนเด็กกว่านั้นไม่ได้บอกแบบนั้นเลย
“แล้วพี่หมื่นปีอยากหยุดไหมล่ะครับ” เมฆตอบพร้อมหลุบตาลงต่ำ
“ถ้าพี่บอกว่าไม่”
“ผมก็จะตามใจ”
สิ้นคำพูดของเมฆ หมื่นปีก็จู่โจม มอบจุมพิตที่เต็มไปด้วยความร้อนแรงจนคนใต้ร่างแทบจะหายใจไม่ทัน มือแกร่งลูบปัดป่ายไปตามร่างกายของเมฆ ก่อนจะแวะสะกิดตุ่มไตที่แข็งขืนสู้มือผ่านเนื้อผ้า เรียกเสียงครางหวานจากคนเด็กกว่า เพียงไม่นานเสื้อผ้าของทั้งคู่ก็กระจัดกระจาย
หมื่นปีเลื่อนมือลงไปสัมผัสกับแก่นกายที่เต็มไปด้วยอารมณ์ของคนเด็กกว่า เริ่มจากสัมผัสผ่านเนื้อผ้า ก่อนล้วงมือเข้ากอบกุมมันไว้ ค่อย ๆ รูดเบา ๆ
ริมฝีปากของหมื่นปีพรมจูบลำคอสวย ขบเม้มสร้างรอยตีตราตั้งแต่ลำคอ ลาดไหล่ หน้าอก และมาหยุดตรงตุ่มไต ขบเม้ม ดูดเลีย จนเมฆถึงกับผวาแอ่นอกขึ้น
ความเสียวซ่านแผ่ไปทั่วร่าง เมื่อจุดอ่อนไหวในร่างกายถูกหมื่นปีควบคุมไว้ทั้งหมด มือของคนโตกว่าเริ่มเพิ่มความเร็วขึ้นจนเมฆต้องจิกมือลงบนแผ่นหลังของหมื่นปีเพื่อระบายความซ่านเสียวนั้น
“พี่หมื่นปี ผม...”
เสียงหวานพูดได้แค่นั้น ก่อนร่างทั้งร่างจะกระตุกเกร็ง ปลดปล่อยความต้องการออกมาเต็มมือของหมื่นปี คนเด็กว่าหอบหายใจทิ้งแขนลงข้างตัว
“ถึงตาพี่แล้วนะ” คนโตกว่ายกสะโพกเมฆขึ้น และเอาหมอนรองไว้ ชันขาสวยของคนเด็กกว่าขึ้นข้างหนึ่ง จนช่องทางสีสวยปรากฏสู่สายตาอย่างชัดเจน “ช่วยหยิบของตรงลิ้นชักข้างเตียงให้หน่อยสิ” หมื่นปีพูดเสียงเบาชิดริมฝีปากคนเด็กกว่า
เมฆเอื้อมมือไปควานหา ก่อนหยิบของข้างในออกมา
เจลหล่อลื่น กับ ถุงยาง
หมื่นปีวางแผนเคลมเขาไว้แล้วแน่ ๆ !!
คนโตกว่าฉีกซองเครื่องป้องกันสวมให้ตัวเอง ต่อด้วยการบีบเจลสีใสลงบนช่องทางรักของเมฆ ก่อนค่อย ๆ แทรกนิ้วเข้าไป
“อื้อ” เมฆครางขึ้นเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมเข้าไม่ร่าง
หมื่นปีขยับนิ้วเบา ๆ แล้วค่อย ๆ เพิ่มเข้าไปอีกนิ้ว พร้อมก้มลงไปพรมจูบทั่วใบหน้าที่แสดงความกระสันของคนเด็กกว่า จากสอง ก็กลายเป็นสามในไม่ช้า คนโตกว่าขยับนิ้วให้ช่องทางรักของเมฆค่อยคลายตัว เมื่อคิดว่าคนใต้ร่างน่าจะพร้อมจึงดึงนิ้วออก แล้วนำแก่นกายที่แข็งขืนพร้อมรบค่อย ๆ แทรกเข้าไป
“อื้อ เจ็บครับ” คนเด็กกว่าจิกไหล่หมื่นปีแน่น
“ผ่อนคลายหน่อยครับ พี่เข้าไม่ได้” คนโตกว่าบอก พร้อมก้มลงมาจูบเมฆ มือแกร่งก็บดขยี้ตุ่มไตสีสวย หวังให้เมฆผ่อนคลายลง ก่อนดันตัวตนเข้าไปจนสุด
“อ้า อึดอัด”
คนโตกว่าจับขาเมฆเกี่ยวเอวตนเอง พร้อมขยับอย่างเนิบช้าให้ร่างกายคนเด็กกว่าได้ปรับตัว
“อื้อ พี่หมื่นปี ตรงนั้นมัน...” คนเด็กกว่าส่งเสียงครางหวานเมื่อหมื่นกระแทกโดนจุดกระสัน หมื่นปีกระแทกจุดนั้นย้ำ ๆ จากที่เนิบช้าก็ค่อย ๆ รุนแรงขึ้น
“ผมไม่ไหว ไม่ไหว อ้า” เมฆปล่อยมือที่เกาะไหล่คนโตกว่ามาชักรูดแก่นกายตนเองจนปลดปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นอีกครั้ง หมื่นปีจับมือที่เปื้อนคราบสีขาวขุ่นของคนใต้ร่างมาจูบเบา ๆ
“อื้อ พี่ก็ไม่ไหว” คนโตกว่าเร่งจังหวะเร็วขึ้นอีก ไม่นานก็ปลดปล่อยตามคนเด็กกว่าไป เขาถอนกายออกมา ถอดเครื่องป้องกันทิ้ง
เสียงหอบ และกลิ่นคาวตลบอบอวลไปทั่วห้อง หมื่นปีมอบจูบหวาน ๆ ให้คนเด็กกว่าอีกครั้ง
แควก
เมฆหรี่ตามองไปทางเสียงที่ดังขึ้น ก็เห็นว่าคนโตกว่ากำลังสวมเครื่องป้องกันอันใหม่อยู่ คนเด็กส่ายหน้าอย่างไร้เรี่ยวแรง
“พี่หมื่นปี ผมเหนื่อย พักก่อนได้ไหม?” เมฆส่งเสียงอ้อน
“ได้ครับ งั้นเมฆอยู่เฉย ๆ นะ พี่ทำเอง”
เมฆที่กำลังจะถอนหายใจอย่างโล่งอก ก็ต้องผงกหัวขึ้นมามองหน้าหมื่นปีทันที แต่ยังไม่ทันที่จะส่งเสียงห้าม ร่างกายก็ถูกพลิกคว่ำ สะโพกถูกยกสูงขึ้น
และแล้วคำห้ามปรามก็ถูกแทนที่ด้วยเสียงครางจากทั้งหมื่นปี และเมฆ เสียงเฉอะแฉะ พร้อมทั้งเสียงเนื้อกระทบเนื้อ ซึ่งก็น่าดังไปอีกสักพัก
อีกสักพักใหญ่ ๆ เลยล่ะ...
