คิดว่าโลกหมุนรอบดวงทิตย์มาโดยตลอด แต่วันนี้ 'เมฆ' รู้แล้วว่าโลกหมุนรอบ 'พี่หมื่นปี' ต่างหาก
รัก,ชาย-ชาย,ผู้ใหญ่,วัยว้าวุ่น,ไทย,หมื่นเมฆ,รักวัยรุ่น,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หลังจากเคลียร์ใจกันเรียบร้อยก็สั่งอาหารขึ้นมาทานกันที่ห้องหมื่นปี เพราะสภาพยับเยินของเมฆนั้นไม่สามารถไปไหนได้ เมื่อจัดการอาหารเรียบร้อยหมอกจึงอาสาล้างจานให้ เนื่องจากหมื่นปีเป็นคนเลี้ยง ส่วนปั้นก็นอนทิ้ง กลิ้งตัวสบายใจ อิ่มจังตังอยู่ครบ ไม่ต้องทำอะไรเลย หมอกเดินเหยียบขามนุษย์หมีไปหนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้ก่อนมาล้างจาน
“ช่วย” เมฆเดินมาเบียดหมอกตรงอ่างล้างจาน
“ยืนนาน ๆ ไหว?”
“หมอก!!!”
“หยอก ๆ” หมอกยิ้ม “ว่าแต่จะไปดูห้องกันวันไหนวะ”
“อืม พรุ่งนี้ไม่มีเรียนพอดี”
“เค ๆ”
“ดูห้องอะไรกันเหรอ?” ปั้นที่เดินมาเอาน้ำในตู้เย็นถามขึ้น
“เสือก”
“หมอก” เมฆดุแฝดพี่
“พอดีว่าหมอกจะซิ่วมาเรียนที่นี่น่ะครับ เราสองคนเลยคิดว่าจะหาเช่าห้องที่กว้างขึ้น” เมฆอธิบาย
“งั้นไม่ต้องย้ายหรอก” หมื่นปีที่ได้ยินเข้าพอดีพูดขึ้น
“ครับ?”
“ออกมาคุยกันหน่อยสิ” คนโตกว่าชี้มือไปทางระเบียง เมฆจึงเดินตามออกไป
“มีอะไรหรือเปล่าครับ?” เมฆถามขึ้นเมื่อถึงระเบียง
“ย้ายมาอยู่กับพี่ไหม?” หมื่นปีเข้าประเด็นทันที
“ครับ?”
“อาจจะดูเอาแต่ใจ แต่พี่อยากให้เมฆย้ายมาอยู่ด้วยกัน พี่อยากกอดเมฆเข้านอน แล้วตื่นมาเจอหน้าเมฆในตอนเช้า พอเมฆย้ายมาอยู่กับพี่ ห้องนั้นก็ให้หมอกอยู่ต่อ ไม่ต้องหาห้องใหม่” คนโตว่าทำเสียงอ้อน พลางจับมือเมฆมาบีบเล่น คนเด็กกว่ามีท่าทีลังเล ไม่ใช่ว่าไม่อยากย้ายมาอยู่ด้วยกัน แต่เกรงใจต่างหาก
“นะครับ นะ” หมื่นปียังคงส่งเสียงอ้อน
“ผมขอปรึกษาหมอกกับที่บ้านก่อนได้ไหมครับ?”
“ได้ พี่จะรอคำตอบนะ” คนโตกว่าเอื้อมมือมาลูบหัวเมฆ
--------------------------
“หมอก” เมฆเปิดปากเรียกหมอกหลังจากเข้าหอมาเรียบร้อยเเล้ว
“หืม? ว่าไง”
“คือ คือว่านะ...” เมฆอึกอัก
“พี่หมื่นปีชวนไปอยู่ด้วย?”
“เห้ยย รู้ได้ไงอ่ะ?”
“นี่ใคร? นี่หมอกแฝดของเมฆนะ”
“ก็นั่นแหละ พี่เขาชวนไปอยู่ด้วย”
“แฟนชวนไปอยู่ด้วยก็ดีนิ่ มึงกังวลอะไร?”
“ก็พึ่งคบกัน เลยรู้สึกว่าอยากมีพื้นที่ให้กันและกันก่อน แบบมันอาจจะเร็วไป”
เป๊าะ!
“โอ๊ย” เมฆอุทานแล้วยกมือขึ้นลูบหน้าผากตรงที่โดนแฝดพี่ดีด
“คิดอะไรมากมายวะ ถ้ามันไม่ดี ถ้ามันไม่ไหว มึงก็กลับมาหากูนี่ไง มึงตัวคนเดียวเหรอ?”
“รักหมอกที่สุดเลย” เมฆสวมกอดแฝดของตนเองแน่น จริงด้วยเขาไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวนี่น่า เขายังมีหมอกอยู่ตรงนี้
“ไม่ต้องมาทำซึ้งเลยย”
“งั้นบอกพี่หมื่นปีก่อนนะ”
เมฆปล่อยแฝดพี่ออกจากอ้อมแขน วิ่งไปทางระเบียงเพื่อโทรหาแฟนหนุ่ม รอสายไม่นานคนโตกว่าก็รับสาย
/ว่าไงครับ แฟนพี่/
“หมอกไม่ว่าอะไรครับ ผมย้ายไปอยู่กับพี่หมื่นปีได้”
/ดีที่สุดเลย/ ขนาดไม่ได้เห็นหน้ายังรับรู้ได้ว่าคนโตกว่ากำลังยิ้ม /พรุ่งนี้ว่างไหมครับ/
เมฆนิ่งคิดเล็กน้อย ตัวเขาเองพรุ่งนี้อาจารย์ยกคลาส พอลองถามหมอกดูว่าพรุ่งนี้ไปไหนไหม แฝดพี่ก็บอกว่าไม่อยากพรากคู่รักอีก ขอทำตัวไร้ประโยชน์ นอนโง่ ๆ ในห้องแล้วกัน
“ว่างครับ”
/พี่จะพาไปที่ที่หนึ่ง/
สายของวันถัดมาพี่หมื่นปีก็มารับเมฆตามนัด แต่พอถามว่าจะพาไปที่ไหน คนโตกว่าก็ไม่ตอบ นั่งรถออกมาเพียงแค่ 10 นาที รถก็เลี้ยวเข้าคอนโดแห่งหนึ่งที่ไม่ได้ไกลจากหอของเขามากนัก คนโตกว่าใช้คีร์การ์ดสแกนเข้าคอนโด และพาเมฆเดินเข้าไปราวกับคุ้นเคยกับที่นี่เป็นอย่างดี
“เรามาหาใครรึเปล่าครับ” เมฆถามแฟนหนุ่มขณะอยู่ในลิฟต์
“เปล่าครับ” หมื่นปีจูงมือคนเด็กกว่าออกจากลิฟต์เมื่อถึงชั้นเป้าหมาย “พี่พามาห้องของเราต่างหาก”
คนโตกว่าเปิดประตูเข้าห้อง ทำให้เมฆเห็นบริเวณห้อง เป็นคอนโด 2 ห้องนอน 1 ห้องน้ำ ด้านขวาของประตูมีครัวเล็ก ๆ ด้านซ้ายเป็นส่วนของห้องนั่งเล่น ทุกอย่างถูกตกแต่งพร้อมอยู่
“ทีแรกผมคิดว่าแค่พามาดูห้องเฉย ๆ ไม่คิดว่าจะพร้อมขนาดนี้” เมฆหรี่ตามองคนโตกว่า “แอบเตรียมมานานแค่ไหนแล้วครับ?”
“ตั้งแต่คิดว่าชอบเมฆครับ คิดไว้ว่าถ้าอยู่ด้วยกันมันต้องดีมาก ๆ รู้ตัวอีกทีก็ซื้อห้องนี้ไปแล้ว” หมื่นปีจับมือแฟนเด็กมาจูบเบา ๆ
“ซื้อเลยเหรอครับ!? ผมนึกว่าแค่เช่า”
“อย่าทำหน้าแบบนั้นเด็กดี ห้องนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พี่ซื้อต่อมาจากเพื่อนพี่ชาย เรื่องเงินพี่ก็กู้มาจากพี่ชายอีกนั่นแหละ แต่ไม่ต้องห่วงนะพี่กำลังทำงานใช้หนี้อยู่”
“งั้นถ้าผมเรียนจบแล้ว ผมจะช่วยพี่หมื่นปีใช้หนี้ ส่วนค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าของใช้ ต้องหารกันทั้งหมดนะครับ”
“ไม่เป็นไรแฟน…”
“เป็นครับ ไม่ต้องบอกว่าแฟนคนเดียวก็เลี้ยงได้เลย ผมอยากช่วย และผมก็จะช่วย!”
หมื่นปีที่ทนความน่ารักของแฟนไม่ไหวจึงดึงเมฆเข้ามาจูบแรง ๆ หนึ่งที
“พี่มีอะไรให้ดูด้วย” หมื่นปีจูงมือคนเด็กกว่ามาทางห้องนอนเล็ก พอเปิดประตูเข้าไปเมฆถึงกับอุทานขึ้น “คราวก่อนพี่ไปห้องเมฆ เห็นเราชอบอ่านหนังสือ เลยให้คนมาทำชั้นหนังสือไว้ให้”
เมฆยิ้มกับภาพตรงหน้า ตรงกำแพงสองด้านมีชั้นหนังสือสูงติดผนัง อีกด้านเป็นโต๊ะตัวยาว ที่บนโต๊ะมีชั้นใส่ปากกาหัวพู่กันจนเต็มพร้อมเรียงสีอย่างสวยงาม ใต้โต๊ะมีชั้นติดล้อสำหรับเก็บอุปกรณ์ต่าง ๆ ไว้ให้ด้วย
“ห้องนี้พี่ยกให้เมฆเลย ชอบไหมครับ” หมื่นปีกอดคนเด็กกว่าจากทางด้านหลัง
เมฆหมุนตัวไปคว้าคอแฟนหนุ่มให้โน้มลงมา ก่อนจุ๊บไปทั่วใบหน้าคม พร้อมขอบคุณไปด้วย
“ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ผมรักพี่หมื่นปีที่สุดเลย”
“พี่ก็รักเมฆที่สุด” หมื่นปีแตะหน้าผากกับคนเด็กกว่า ก่อนทั้งสองจะมอบจูบหลานล้ำให้แก่กัน
“หวานสุดอะไรสุดค่าาาา” เบียร์ที่นั่งดูรูปห้องที่เมฆถ่ายมาแซวขึ้น วันนี้ทุกคนมารวมตัวกันที่ห้องเมฆส่วนพี่หมื่นปี กลับไปนอนบ้าน
“เบื่อคนรักกันมาก” หมอกแบะปาก
“ช่ายย” เบียร์พยักหน้ากับคำของหมอก
“หมายถึงมึงด้วยอะเบียร์”
“ไม่มีแฟนก็เหนื่อยหน่อยนะหนู” เบียร์ซบกัส และมองหมอกอย่างผู้ชนะ
“อย่าให้มีบ้างนะ”
“รีบ ๆ หานะจ๊ะ”
“แล้วมึงจะย้ายเข้าวันไหนวะ” กัสหันมาถามเมฆบ้าง
“น่าจะอาทิตย์หน้าอะ พี่หมื่นปีเขาเชื่อฤกษ์ยาม”
“ว่าแต่นะ จะย้ายไปอยู่กับผู้ชายเนี่ย บอกพ่อกับแม่ยังจ๊ะหนูเมฆ?”
“ยังเลยนี่หว่า!!” เมฆตะโกนสุดเสียง ถ้าหมอกไม่ถามนี่ลืมเลยนะเนี่ย
“ใจแตกนะเราอะ”
“เบียร์!”
“รีบโทรหาคุณผู้หญิงเลย” หมอกบอก
เมฆรีบคว้าโทรศัพท์โทรหาคุณผู้หญิงของบ้านทันที เรื่องที่เขาชอบผู้ชาย และหลงรักพี่หมื่นปี ที่บ้านเขารับรู้มาตลอด แต่ช่วงหลัง ๆ เขาไม่ค่อยได้อัปเดตเท่าไหร่ เพราะมัวแต่จมทะเลน้ำตาล เป็นเด็กนิสัยไม่ดีจริง ๆ เลยยย
/ต๊ายยย ลูกชายคนเล็กโทรมาค่าคุณ แม่นึกว่าติดแฟนจนลืมแม่ลืมเชื้อไปแล้วนะเนี่ยย/
ดูประโยคแรกที่คุณเขาทักสิ
“ติดแฟนนี่เรื่องจริงเลยครับ หนูหมอกยืนยันได้”
“เบียร์ด้วยค่ะ”
“กัสด้วยครับ”
“หยุดเลยนะทุกคน” ไม่น่าเปิดลำโพงเลย
/555 อยู่กันครบเลย/ แม่หัวเราะเสียงใส /แล้วยังหนูเมฆ โทรมามีเรื่องอะไรรึปล่าวครับ? /
“คือเมฆจะย้ายไปอยู่กับพี่หมื่นปีนะครับ”
/ใช้คำว่า ‘จะย้าย’ ไม่ใช่ ‘ขอย้าย’ แสดงว่าบอกให้รับรู้ ไม่ใช่ขออนุญาต/
“ครับ”
/ก็ตามนั้นค่ะ ลูกชายแม่โตแล้ว ตัดสินใจเองได้ แต่นะ หนูน่าจะบอกให้เร็วกว่านี้หน่อย แม่กับพ่อแอบไปซื้อคอนโดให้หนู ๆ แล้วเนี่ยย/
“ขอโทษครับ”
/ไม่เป็นไรครับ กุญแจกับคีร์การ์ดน่าจะส่งถึงพรุ่งนี้ โถ่ ว่าจะเซอร์ไพรส์สักหน่อย เก้อเลย/
“ขอโทษอีกครั้งนะครับ” เมฆเอ่ยด้วยความรู้สึกผิด ถ้าแม่อยู่ตรงนี้เขาคงเข้ากอดแขนนิ่ม ๆ นั่นแล้ว
/ถ้าอยากไถ่โทษละก็พาแฟนมาบ้านสิ เห็นในรูปแล้วหล่อล่ำมาก แม่ใจบาง/
“แม่ครับ” เป็นแบบนี้ทุกทีล่ะแม่เขา ชอบชมผู้ชายคนนั้นคนนี้ นิสัยคล้าย ๆ เบียร์เลย หลังจากนั้นหมอก เบียร์ และกัสก็พากันฟ้องพฤติกรรมติดแฟนของเขากับแม่ จนเขาไม่รู้จะแก้ตัวยังไง
ก็…มันเรื่องจริงหมดเลยนี่น่า
-----------------------------------
และแล้วก็ถึงฤกษ์งามยามดีตามที่พี่หมื่นปีให้หลวงพ่อดูให้ ทุกคนช่วยกันขนของย้ายเข้าคอนโดใหม่ โดยพี่ธีร์ พี่เอิ้น ไปช่วยพี่หมื่นปีเก็บของ ส่วนห้องของเขาเป็นหมอก เบียร์ และกัส
“แล้วนี่หมอกจะเข้าคอนโดใหม่วันไหนอะ” เบียร์ถามระหว่างเก็บของ
“จริง ๆ ก็เริ่มเข้าอยู่แล้วแหละ ของจากหอเก่าก็ส่งมาแล้วด้วย” หมอกหันไปตอบ แต่พอนึกอะไรขึ้นได้ก็ถึงกับวางของ “แต่ให้ตายเถอะ ถ้าไม่ใช่ว่าแม่ซื้อคอนโดนั้นแล้วนะ จะย้ายหนึให้รู้แล้วรู้รอด”
“ทำไมอะ มีผีเหรอ?” กัสถามพร้อมเกาะแขนเบียร์แน่น ตามประสาคนกลัวผีจนขึ้นสมอง
“ไม่ได้มีผี มีหมีต่างหาก”
เมฆหัวเราะกับคำตอบของแฝดพี่ ต่างจากเบียร์ และกัสที่ทำหน้างง
“กูฟังไม่เข้าใจ หรือมันพูดไม่เข้าใจวะ”
“พอดีคนที่อยู่ห้องข้าง ๆ ในคอนโดใหม่ของหมอก คือ พี่ปั้นอะ” เมฆหันไปตอบเพื่อนสาวแทนหมอก
“เอ้า! หมอกรู้จักพี่ปั้นด้วยเหรอ” กัสถามขึ้น ก่อนปล่อยแขนแฟนสาวเมื่อได้ยินว่าไม่มีเรื่องอะไรเกี่ยวกับสิ่งลี้ลับ
หมอกจึงเล่าเรื่องที่ตนถูกปั้นพากลับคอนโด แถมโดนตีด้วย แต่แทนที่เบียร์ และกัสจะสงสารกลับพากันหัวเราะ แม้แต่แฝดน้องของตัวเองยังกลั้นขำ
“เอาน่า ๆ พี่ปั้นเป็นคนดีนะ อย่าอคติกับพี่มันเลย” เบียร์ที่หายขำแล้วเอ่ยขึ้น “แต่คำว่ามนุษย์หมีนี่ชอบว่ะ ขอยืมไปใช้นะ 555”
(ปั้น : ฮัดชิ่ว!! ใครนินทาวะ)
-------------------------------
ทุกคนรวมทั้งหมด 7 ชีวิต อันได้แก่ พี่หมื่นปี เมฆ หมอก พี่เอิ้น พี่ธีร์ เบียร์ และกัส ช่วยกันย้ายของ ไม่นานก็ขนทั้งหมดเข้าห้องอย่างครบถ้วน ทุกคนถึงกับทรุดลงกับพื้นด้วยความเหนื่อย
“ขอบคุณทุกคนมากนะ อยากกินอะไรว่ามา เดี๋ยวเลี้ยง” หมื่นปีพูดขึ้น
“เหล้า!!” และทุกคนก็ตอบพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย คนเลี้ยงถึงกับทำหน้าเซ็ง ก่อนพยักหน้าเป็นเชิงว่าตกลง
“มินเนี่ยน!!” อยู่ดี ๆ ธีร์ก็ตะโกนชื่อเจ้าตัวสีเหลืองขึ้นมาเสียอย่างนั้น
“ตามนั้น”
“เยส! ไปทุกคนกลับไปเตรียมตัว เจอกันที่ร้านตอนสามทุ่ม เดี๋ยวส่งโลฯเข้าแชท” ธีร์สรุปเสร็จสรรพ ก่อนลากทุกคนออกจากห้อง
“มินเนี่ยน ร้านใหม่เหรอครับ ไม่เคยได้ยินชื่อ” เมฆถามพลางนั่งลงตรงโซฟา ถึงจะไม่ค่อยรู้จักร้านเหล้า ผับ บาร์ แถวนี้ซักเท่าไหร่ แต่ถ้าชื่อเป็นเอกลักษณ์แบบนี้ก็น่าจะพอได้ยินจากกัสกับเบียร์บ้าง
“จริง ๆ ร้านชื่อ Million ครับ” หมื่นปีเดินมานั่งข้าง ๆ แฟนเด็กก่อนตอบ “เป็นร้านของพี่แสน พี่ชายพี่เอง จริง ๆ เป็นหนึ่งในสาขาน่ะ สาขานี้พึ่งเปิดไม่นาน จำที่พี่เคยบอกว่าพี่กำลังทำงานใช้หนี้พี่ชายได้ไหม?”
“ครับ”
“Milloin สาขานี้พี่แสนให้พี่ดูแลให้ ถือเป็นการฝึกงานไปในตัว ต่อไปถ้าเรียนจบแล้ว อยากทำสาขานี้ต่อ หรือจะทำอย่างอื่นก็ตามใจ”
“พี่ชายพี่หมื่นปีใจดีจังครับ”
“ใจดีที่สุดในบ้านเลยล่ะ ตั้งแต่พ่อกับแม่พี่จากไป พี่แสนก็ดูแลพวกเรา เป็นทั้งพ่อ ทั้งแม่ ทั้งพี่ชาย”
“พี่หมื่นปี” เมฆลูบมือแกร่งเป็นเชิงปลอบใจ
“ไม่เป็นไร เรื่องมันผ่านมานานแล้ว” หมื่นปีพลิกมากุมมือของเมฆ ก่อนลูบเบา ๆ “เราขนของกันเหนื่อยมากเลย เหงื่อออกเต็มไปหมด”
“เหงื่อออกก็ไปอาบน้ำครับ”
“เห็นด้วย” หมื่นปีลุกขึ้นถอดเสื้อ ก่อนช้อนตัวเมฆขึ้น คนเด็กกว่าตกใจรีบใช้ขาเกี่ยวเอว ใช้มือเกี่ยวคอคนโตกว่าทันที
“อะไรครับเนี่ย”
“ไปอาบน้ำไง”
“อาบคนเดียวสิครับ”
“อาบด้วยกันสิครับ” หมื่นปีวางแฟนเด็กลงบนเคาท์เตอร์ เอื้อมมือลูบไหล่มนเบา ๆ
“แค่อาบน้ำ?”
“อย่างอื่นด้วยก็ได้นะ” คนโตกว่าใช้นิ้วโป้งไล้บนริมฝีปากบางของคนตรงหน้าอย่างสื่อความ เมฆยิ้มกับการกระทำนั้นก่อนกัดนิ้วที่อยู่บนริมฝีปากเบา ๆ พร้อมทั้งใช้ลิ้นเลีย เป็นเชิงตกลง และแล้วห้องน้ำก็กลายเป็นสมรภูมิรบ ที่ตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นคาวคลุ้ง และเสียงคราง
ใช้เวลาค่อนข้างนานกว่าสองหนุ่มจะออกมาจากห้องน้ำ เมฆบอกเลยว่าเมื่อยปากใช้ได้ เมื่อยเพราะอะไรน่ะเหรอ อืม.. เก็บไปคิดกันเอาเองนะ
