คิดว่าโลกหมุนรอบดวงทิตย์มาโดยตลอด แต่วันนี้ 'เมฆ' รู้แล้วว่าโลกหมุนรอบ 'พี่หมื่นปี' ต่างหาก
รัก,ชาย-ชาย,ผู้ใหญ่,วัยว้าวุ่น,ไทย,หมื่นเมฆ,รักวัยรุ่น,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
บทที่ 19 แสน หมื่น พัน ล้าน
เช้าอันแสนสดใส แสงแดดสาดลอดผ้าม่านเข้ามากระทบสองร่างที่นอนกอดกันกลมภายใต้ผ้าห่มผืนหนา คนเด็กกว่ากะพริบตาถี่ ๆ ไล่ความง่วง
สงสัยปิดผ้าม่านไม่สนิท...
ร่างสมส่วนลุกออกจากอ้อมกอดแฟนหนุ่ม เดินไปปิดผ้าม่าน เพื่อไม่ให้รบกวนการนอนอันแสนสุขของหมื่นปี
“ลุกไปไหน ขอกอดก่อน” คนโตกว่ารั้งร่างที่สวมเพียงกางเกงนอนมากอด ขาแกร่งวาดทับแฟนหนุ่ม พลางไถหัวกับอกของเมฆราวกับเป็นแมว แต่เหมือนจะเป็นแมวที่ตัวโตไปหน่อย
“ปิดม่านเฉย ๆ ครับ”
“ปิดแล้วก็นอนให้กอดต่อหน่อย”
“นอนต่อไม่ได้แล้วครับ พี่หมื่นปีมีเรียนไม่ใช่เหรอ?”
“มี 10 โมง แต่ขี้เกียจ อยากกอดเเฟนเเบบนี้ทั้งวันเลย”
หมื่นปีเงยหน้าขึ้นพรมจูบไปทั่วหน้าแฟนหนุ่ม จุ๊บหัว หู ตา จมูก ปาก ไล่ลงมาที่คอ ลาดไหล่ และค่อยต่ำลงเรื่อย ๆ จนเมฆต้องจับใบหน้าคมไว้ รั้งให้เงยขึ้น
“ไม่เอาครับ”
“พี่อดใจไม่ไหวเลย เมฆหล่อไปหมด” หมื่นปีพูดด้วยความหลงใหล
“บริบทแบบนี้ต้องพูดว่าน่ารักไม่ใช่เหรอครับ”
“ก็เมฆหล่อ และพี่ก็ชอบคนหล่อ” คนโตยืดตัวขึ้นจุ๊บปากแฟนเด็กย้ำ ๆ “อยากจะจุ๊บ ๆ แบบนี้ทั้งวันเลย”
“อย่างอแงครับ ผมก็มีเรียนเหมือนกันนะ” พูดพร้อมกับประทับริมฝีลงบนกลีบปากของคนโตกว่าเน้น ๆ หนึ่งที หมื่นปีทำหน้างอ ก่อนกระชับอ้อมแขนยกคนเด็กกว่าให้ลุกขึ้นนั่งพร้อมกับตนเอง
“ก็ได้ ไปอาบน้ำกัน”
“เดี๋ยวครับ ใครจะอาบน้ำกับพี่หมื่นปีกัน”
“เมฆไง อาบด้วยกันนะ” พูดด้วยน้ำเสียงอ้อน ๆ
“อาบคนเดียวไม่ได้เหรอครับ?”
“เมื่อก่อนอาบได้ แต่พอมีเมฆก็อาบคนเดียวไม่ได้เลย” หมื่นปีดึงเมฆให้ลุกจากเตียงพร้อมกัน
“ไม่เอาครับ” คนเด็กขืนตัวเล็กน้อยพอเป็นพิธี แต่สุดท้ายก็เดินตามแรงจูงของแฟนหนุ่มเข้าห้องน้ำไปด้วยอยู่ดี
แต่อย่าคิดว่าจะมีอะไรไปมากกว่าอาบน้ำ เพราะวันนี้มีเรียน และไม่คิดจะโดดจริงจัง ทั้งคู่ใช้เวลาแต่งตัวกันไม่นาน ส่วนอาหารเช้าคงฝากท้องไว้ที่คณะใครคณะมัน ระหว่างนั่งรถไปด้วยกัน อยู่ ๆ พันปีก็โทรมาโวยพี่ชาย เรื่องที่ทิ้งให้นอนร้าน อย่างน้อยถ้าจะทิ้ง
ก็ทิ้งบนโซฟาสิ ทิ้งให้นอนพื้นแบบนี้มันปวดหลังโว้ย!
หมื่นปีเถียงกับน้องชายสักพักก็วางสาย แต่อยู่ ๆ ก็หลุดหัวเราะขึ้นมา
“พี่ว่าเรื่องเรามันขำแปลก ๆ เนอะ”
“ครับ?”
“ก็พี่หึงหมอก เมฆหึงไอ้ปี”
“จริงด้วย” คนเด็กกว่าหัวเราะเบา
“บ้านเมฆมีใครอีกไหม แนะนำให้หมดเลยนะ เดี๋ยวพี่จะหึงญาติเมฆอีก”
“หมดแล้วครับ พี่หมื่นปีล่ะครับ”
“อืม...พี่ว่าพาไปแนะนำให้รู้จักเลยดีกว่า” หมื่นปีจอดรถตรงลานจอดรถคณะวิทยาศาสตร์ ก่อนหันไปมองแฟนหนุ่ม “วันเสาร์นี้ไปบ้านพี่กัน”
“ห้ะ! บะ..บ้านพี่หมื่นปี”
“ตกใจอะไร?” คนโตกว่าพูดพลางหัวเราะกับท่าทางตกใจของแฟนตนเอง
“บ้านแฟนเลยนะครับ ใครจะสงบใจได้”
“อย่าคิดมากสิ พี่เคยบอกแล้วว่าบ้านพี่ใจดีทุกคน และไม่ว่าพี่จะรักใคร คนที่บ้านก็จะรักด้วยครับ” หมื่นปียกมือที่ตนกุมอยู่มาจรดริมฝีปากลงไป เป็นเชิงปลอบโยน
“จะพยายามไม่ประหม่าก็แล้วกันครับ”
-------------------------------
วันเสาร์แล้ว...
เวลาผ่านไปราวกับติดจรวด ตอนนี้เมฆกำลังยืนถือขนมอยู่หน้าประตูรั้วบ้านสูง 3 ชั้น ดูน่าอยู่ และอบอุ่น หมื่นปีมองแฟนที่ยืนตัวแข็งอยู่หน้าบ้านตนด้วยแววตาอบอุ่น ก่อนโอบไหล่และลูบเบา ๆ เป็นเชิงปลอบโยน
“เข้าไปกันครับ” คนโตกว่าจูงมือเมฆเข้าบ้าน
บริเวณสวนมีผู้ชายตัวสูงพอ ๆ กับหมื่นปี จริง ๆ ต้องบอกว่าเหมือนหมื่นปีเลยต่างหาก ถ้ามองจากข้างหลังคงมีสับสนกันบ้าง แต่เขาคนนั้นน่าเข้าใกล้มากกว่า มีรังสีความอบอุ่น บนใบหน้าประดับด้วยรอยยิ้ม ต่างจากหมื่นปีที่ชอบทำหน้านิ่ง แต่ยังไงเขาก็ชอบหมื่นปีมากกว่าอยู่ดีนะ
“พี่แสน” คนโตกว่าตะโกนเรียกพี่ชาย
“อ้าว!มาแล้วเหรอ” แสนปีวางสายยาง ก่อนเดินมาหาน้องชาย และเมฆ
“นี่เมฆ แฟนผม เมฆนี่พี่แสนปี พี่ชายคนโตครับ” หมื่นปีแนะนำ
“สวัสดีครับ” เมฆพยายามยิ้มให้ดูดีที่สุด
“ไม่ต้องเกร็งนะครับเมฆ พี่ไม่ดุ” แสนปีพูดด้วยท่าทางใจดี
“ไอ้เหี้ยดิน!” อยู่ ๆ ก็มีเสียงพันปีตะโกนมาจากชั้นสองของบ้าน “มึงมาทำอะไรห้องน้องกู!!”
รอยยิ้มบนหน้าหมื่นปีเลือนหายไป คนโตกว่าหันมาบอกเมฆให้รอตรงนี้ ก่อนไปก็กดจมูกลงบนขมับคนเด็กว่า ร่างสูงวิ่งเข้าบ้านไปอย่างรวดเร็ว เมฆได้แต่ยืนงง
“อาจจะดูเสียมารยาทที่ไม่ได้พาเข้าบ้านด้วยตัวเอง แต่เมฆเข้าไปรอในบ้านได้เลยนะครับ พี่ขอตัวไปจับหมาก่อน ชอบมุดรั้วเข้ามาอยู่เรื่อย” พี่แสนปีพูดด้วยรอยยิ้ม หันหลังเดินไปหยิบจอบที่พิงผนังบ้านอยู่และเดินไปทางข้างบ้าน
พี่แสนปีคงไม่ได้จะใช้ไอ้นั่นตีหมาหรอกนะ มันเข้าข่ายทารุณสัตว์เลยนะนั่น แต่พี่เขาคงแค่เอาไปขู่แหละเนาะ พี่แสนปีดูไม่เหมือนคนใจร้ายขนาดนั้นสักหน่อย
เมฆเดินเข้าบ้านไปตามที่พี่คนโตของบ้านบอก ชั้นสองของบ้านมีเสียงปึงปัง เหมือนคนทุบประตู และเสียงโวยวายของหมื่นปี จะเกิดเรื่องอะไรหรือเปล่านะ
แขกของบ้านเดินเข้าไปใกล้ทางขึ้นบันไดเล็กน้อย ชำเลืองมองขึ้นไปชั้นบน และเมฆก็ได้รู้ว่าหมาที่พี่แสนปีพูดถึงไม่ใช่เจ้ามะหมา 4 ขาครับ แต่หมายถึงชายหนุ่มผิวแทน ตัวสูงโปร่งที่วิ่งลงมาจากชั้นสอง ชายคนนั้นรีบหลบหลังของเมฆ ทั้งยังใช้มือยึดตัวของเขาเป็นเกราะกำบังด้วย
“ปล่อยแฟนกูเดี๋ยวนี้ไอ้เวรดิน!” หมื่นปีที่วิ่งลงมาชี้หน้าคนข้างหลังเขา
“เห้ย!นี่แฟนหมื่นปีเหรอ สวัสดีนะ พี่ชื่อดินแดน เรียกพี่ดินก็ได้ อายุเท่าหมื่นปีเลย เป็น..” คนข้างหลังยื่นหน้ามาแนะตัวกับเมฆ แต่พูดไม่ทันจบก็มีเสียงขัดขึ้นมาก่อน
“คนเหี้ย” พันปี
“คนข้างบ้าน” หมื่นปี
“หมาขโมยครับ” แสนปี
สามพี่น้องพูดเรียงกันทีละคน
“มีแต่แมวขโมยไม่ใช่เหรอพี่แสน” ดินแดนหันไปโวยแสนปีที่ถือจอบเดินเข้ามาในบ้าน ทำให้เมฆเห็นว่าตรงห้องนั่งเล่นมีประตูที่เชื่อมกับสวนข้างบ้าน
“อ่อ พี่พูดผิดเหรอครับ” พี่แสนปีพูดยิ้ม ๆ ก็เป็นคนกวน ๆ เหมือนกันนะเนี่ย
“โอ๊ย!หยุดเลยค่ะทุกคน ทำตัวเป็นเด็ก ๆ ไม่เกรงใจแฟนพี่หมื่นปีกันเลย” เสียงใสดังมาพร้อมกับร่างเล็กที่เดินลงมาจากชั้นสอง “พันพิภพ หมื่นทิวา พวกคุณยืนขวางทางอยู่ค่ะ”
หมื่นปี และพันปีรีบถอยหลังติดกำแพงคนละฝั่ง แหวกทางให้สาวน้อยเดินลงมา
“คุณนับตะวัน เอาจอบออกไปเก็บเลยค่ะ ถือเข้ามาในบ้านทำไม”
“ได้ครับ” แสนปีทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย
“ส่วนพี่เธอ ปล่อยมือออกจากแฟนพี่หมื่นปีเดี๋ยวนี้”
เมฆรู้แล้วว่าถึงแม้แสนปีจะเป็นพี่คนโตของบ้าน แต่คนที่ใหญ่ที่สุดก็คือสาวน้อยตรงหน้าเขานี่เอง
“ครับ!” ดินแดนทิ้งมือลงแนบลำตัวทันที
“สวัสดีค่ะ นับค่ะ นับล้าน เป็นน้องคนเล็กของบ้านนี้ค่ะ” สาวน้อยคนสวยแนะนำตัวกับเมฆ
“พี่ชื่อเมฆครับ”
“ขอโทษแทนพี่ชายด้วยนะคะ ขี้หวงเกินเรื่อง แล้วก็ขอโทษแทนแฟนขี้กวนของนับด้วย”
“ไม่เป็นไรครับ” เมฆตอบสาวน้อย ดินแดนเป็นแฟนของนับล้านนี่เอง เห็นพี่หมื่นปีไม่ค่อยหวงน้องชาย แต่หวงน้องสาวเอาเรื่องเหมือนกันแฮะ
“งื้อออ หล่อ” นับล้านมองแฟนพี่ชายคนรองด้วยแววตาเป็นประกาย พี่ชายเธอหาแฟนได้ดีจริง ๆ
“น้องนับ!” สองเสียงตะโกนขึ้นพร้อมกัน เสียงแรกเป็นของหมื่นปีแฟนของเขาเอง คนโตกว่ารีบก้าวมาดึงตัวเมฆไปกอดไว้ อีกเสียงเป็นของดินแดนที่จับมือของนับล้านเขย่าไปมา พร้อมทำหน้าง้อง้ำ
“ไม่งอแงนะคะพี่ดิน” นับล้านลูบหัวแฟนตนเอง แต่แล้วก็ถูกพันปีมาคว้าตัวไปกอดไว้
“อย่าไปจับค่ะน้องนับ!!” พันปีบอกน้องสาว
“แอลกอฮอล์ล้างมือค่ะ” แสนปีที่เอาจอบไปเก็บ เดินเข้ามาพร้อมกับเอาสเปรย์แอลกอฮอล์ฉีดที่มือน้องสาว
“เกินไปแล้วนะ เกินไปมาก ๆ” ดินแดนโวยวายกับความอยุติธรรมของเหล่าพี่ชายคนรัก น้องสาวคนเดียวของบ้านได้แต่ส่ายหน้าระอา
“ปล่อยเลยค่ะ” หญิงสาวแกะมือพันปีออกจากตัว ก่อนเอื้อมไปตีที่แขนของหมื่นปีให้ปล่อยออกจากเมฆ เมื่อเป็นอิสระ นับล้านก็ดึงแขนของเขาไปยังโต๊ะทานอาหาร
“ทานข้าวเย็นกันดีกว่าค่ะพี่เมฆ วันนี้พี่แสนลงครัวเองเลยนะคะ บ้านนี้พี่แสนทำกับข้าวอร่อยที่สุด คนอื่นคือสอบตกหมดค่ะ โอ๊ะ!อันนี้ขนมหน้าหมู่บ้านนี่คะ นับชอบที่สุดเลยค่ะ!”
“ครับ พี่หมื่นปีบอกว่าที่บ้านชอบ พี่เลยซื้อมาฝาก”
“ขอบคุณค่าา”
นับล้านรับขนมจากมือเมฆก่อนส่งให้พี่ชายคนโตที่กำลังเดินเข้าครัว เมื่อถึงโต๊ะอาหารสาวน้อยก็ดึงให้เมฆนั่งลงข้างตนเอง อีกด้านก็เป็นหมื่นปีนั่งลงตาม แสนปี พันปี และดินแดนไปช่วยยกอาหารในครัว เขาเสนอตัวไปช่วย แต่พี่ชายคนโตกลับตะโกนจากในครัวห้ามไว้
“พี่เมฆคะ”
“ครับ?”
“เมื่อกี้ไม่มีอะไรจริง ๆ นะคะ พี่ดินแดนสอนนับทำการบ้านเฉย ๆ ค่ะ เห็นกวน ๆ แบบนั้นแต่เป็นสุภาพบุรุษ และให้เกียรตินับมาก ๆ เลย ส่วนพี่ชายทั้งสามคนก็เล่นใหญ่ไปแบบนั้นเองแหละค่ะ จริงไหมคะ?” สาวน้อยเอียงหน้าถามพี่ชายคนรองของตนเองที่ตอนนี้กำลังบีบมือเขาเล่นอยู่
“ไม่จริงค่ะ พี่กำลังจะโทรเรียกตำรวจมาจับมันข้อหาพรากผู้เยาว์อยู่แล้ว ถ้าน้องนับไม่ห้ามไว้”
เมฆหัวเราะกับท่าทางขี้หวงแบบเด็ก ๆ ของแฟนตนเอง ถึงแม้จะพูดแบบนั้นแต่เขารู้ว่าหมื่นปีไม่ทำแบบนั้นแน่ และคงจะไว้ใจดินแดนอยู่พอสมควร ไม่อย่างนั้น คนผิวแทนคงโดนรุมสะกำไปแล้ว เมฆว่าแค่พันปีคนเดียวดินแดนก็คงรับมือยาก เอาประสบการณ์ที่เขาได้เห็นวันนั้นมายืนยันเลย
“น้องนับเรียนม.ปลายเหรอครับ” เมฆหันไปชวนน้องสาวของแฟนคุย
“ใช่ค่าา ปีนี้น้องนับอยู่ม.5 แล้วค่ะ”
เมฆคุยกับนับล้านสองสามประโยค โดยมีแฟนตนก่อกวนอยู่ข้าง ๆ ทั้งบีบมือ ลูบขา ลูบแขน เรียกร้องความสนใจ
“เกินไปไหมคะพี่ชาย” นับล้านที่ทนไม่ได้เอ่ยขึ้น
“ก็แฟนพี่คุยแต่กับน้องนับ ไม่สนใจพี่เลยนี่คะ” ทั้งที่ตอบน้องสาว แต่มือซน ๆ นั่นก็ยังบีบมือแฟนตนเองไม่หยุด
เมฆได้แต่ยิ้มขำกับท่าทางของคนขี้หวง
“กับน้องก็หวงเหรอคะ?”
“ค่ะ!”
“เป็นเอามากนะ พี่ชายน้องเนี่ยย”
หลังทานอาหารเย็น เมฆก็ขออาสาล้างจานให้ แม้จะถูกห้ามปรามจากเหล่าเจ้าของบ้าน แต่เมฆก็อ้อนแฟนตนทางสายตาให้ช่วยพูดให้ จนสุดท้ายเลยได้มายืนล้างจานกับแฟนหนุ่ม
“บ้านพี่หมื่นปีน่ารักมากเลยครับ” คนเด็กกว่ายิ้มพลางล้างฟองออกจากจาน
“หายเกร็งแล้วใช่ไหม”
“หายนานแล้วครับ” เมฆส่งจานใบสุดท้ายให้แฟนหนุ่มเช็ด “ขอบคุณครับที่พาผมมา ขอบคุณที่อนุญาตให้ผมได้เห็นอีกด้านของพี่หมื่นปี”
“อีกด้าน?”
“ครับ เวลาพี่หมื่นปีอยู่กับที่บ้านดูเป็นกันเองมากกว่าที่ม.เยอะเลย”
“จะบอกว่าพี่ไม่น่าเข้าใกล้?”
“เปล่าสักหน่อย แค่ดูเหมือนมีกำแพงบาง ๆ กั้นไม่ให้ใครเข้าใกล้มากเกินไป”
“แต่พี่อนุญาตให้เมฆก้าวข้ามกำแพงนั้นนะ”
“ขอบคุณนะครับ” คนเด็กกว่าจูบลงบนริมฝีปากหมื่นปี “งั้นผมขอเห็นอีกหลาย ๆ ด้านของพี่หมื่นปีเลยได้ไหม?”
“ได้ซิ จะให้เห็นทุกด้าน เห็นทั้งตัวเลยก็ได้นะ” หมื่นปีเลื่อนหน้าเข้าใกล้แฟนหนุ่ม แววตากรุ้มกริ่ม
“ไม่ได้หมายถึงแบบนั้นสักหน่อย”
“แบบนั้น?แบบไหนเหรอ?” คนโตกว่าลูบสะโพกของเมฆ
“แบบว่ามันไม่ใช่ตรงนี้อะหมื่นปี” พันปีที่เดินมาเห็นว่าพี่ชายตัวเองกำลังจะแดกแฟนหนุ่มลงท้อง พูดขัดจังหวะขึ้นก่อน
“ขัดจังหวะฉิบ” หมื่นปีกัดฟัน
เมฆดันคนโตกว่าออกด้วยความเขินเล็กน้อย
“อย่าให้ถึงตากูนะปี”
“ทำไม มึงจะทำไม”
หมื่นปีได้แต่ชี้หน้าคาดโทษน้องชาย ก่อนดึงมือแฟนหนุ่มออกจากครัว ยังไม่ทันได้ไปไหนนับล้านก็ลากเมฆไปนั่งตรงโซฟา พร้อมขอร้องให้เมฆช่วยสอนการบ้านให้ เพราะแฟนหนุ่มผิวแทนถูกแสนปีหิ้วไปส่งที่บ้านแล้ว
เวลาล่วงเลยไปจนเกือบ 3 ทุ่ม แสนปีที่เห็นว่าดึกแล้วจึงเสนอให้ค้างที่นี่ พร้อมกับหยิบพวงมาลัยมาให้ หมื่นปีรับมาก่อนจูงมือแฟนเด็กไปยังชั้น 3 ของบ้าน พอเปิดเข้าไปก็เจอหิ้งพระ ซึ่งมีรูปชายหนุ่มและหญิงสาวคู่หนึ่งวางอยู่
“พ่อกับแม่พี่ครับ” หมื่นปีพูดหลังจากนั่งลงเรียบร้อย “พ่อ แม่ นี่เมฆ แฟนผมครับ”
“สวัสดีครับ คุณพ่อ คุณแม่” เมฆยกมือไหว้ และนำพวงมาลัยวางไว้ตรงหน้ากรอบรูป
“พ่อพี่เป็นครูที่มีความฝันอยากเปิดผับ ส่วนแม่ก็เป็นพนักงานบัญชีที่ตามใจสามีมาก ๆ ทั้งสองคนลาออกมาเปิดร้าน million แต่ไม่นานท่านก็...” หมื่นปีก้มหน้าลงไม่อยากพูดถึง
คนเด็กกว่าเอื้อมมาจับมือหมื่นปีลูบเบา ๆ เป็นเชิงปลอบใจ คนโตกว่าวางมือบนมือนั้นกระชับแน่นพลางส่ายหัวบอกว่าตนไม่เป็นไร
“คนที่หนักกว่าพี่ คือพี่แสนครับ เด็กอายุ 22 พึ่งเรียนจบ พ่อแม่ก็มาเสีย ทิ้งทั้งร้านที่เปิดใหม่ กับน้อง ๆ ที่ยังเรียนไม่จบอีก 3 คน”
“พี่แสนเก่งมากครับ พี่หมื่นปี พันปี และน้องนับก็เก่งด้วยเหมือนกัน”
ไม่นานทั้งคู่ก็ออกมาจากห้องพระ นอกจากห้องนี้แล้วบนชั้นสามยังมีห้องของแสนปี และห้องหนังสือ ซึ่งแต่เดิมเป็นห้องของพ่อกับแม่ พี่หมื่นปีเล่าว่าทีแรกจะเก็บห้องของท่านทั้งสองไว้แบบเดิม แต่คิดไปคิดมาพ่อกับแม่คงไม่พอใจเท่าไหร่ที่ปล่อยห้องไว้โดยไม่ใช้ประโยชน์ สุดท้ายเลยตกลงกันว่าจะทำห้องหนังสือ เพราะพี่แสนปี กับนับล้านชอบอ่านหนังสือ ส่วนชั้นสองจะเป็นห้องของ หมื่นปี อยู่ข้าง ๆ กับห้องนอนแขก ฝั่งตรงข้ามเป็นห้องของพันปี และนับล้าน
“เชิญครับ” คนโตกว่าเปิดประตูเข้าห้องไป ด้านขวาของห้องถูกกั้นด้วยซี่เหล็กสีดำข้างในเป็นตู้เสื้อผ้า และห้องน้ำ ด้านซ้ายมีตู้กระจกที่วางรูปครอบครัวไว้หลายรูปเลยทีเดียว ถัดไปก็เป็นโต๊ะเขียนหนังสือ และชั้นวางของ เตียงหลังใหญ่ที่ปูด้วยผ้าสีดำอยู่ตรงข้ามกับโต๊ะพอดี มีโซฟาปลายเตียงด้วย ซึ่งถ้ากัสมาเห็นคงจะพูดว่า ‘ไม่กลัวมีผีมานั่งปลายเตียงเหรอ’ แบบนี้แน่ ๆ ห้องนี้ไม่มีระเบียง แต่ตรงหน้าต่างบานกว้างมีที่นั่งที่ปูเบาะกับหมอนไว้
“เดี๋ยวนะครับ” เมฆที่กำลังจะเดินเลยเข้าห้องไป ถอยหลังกลับมาตรงตู้กระจกที่มีรูปเรียงรายอีกครั้ง “นี่มันรูปผมนี่ครับ”
คนเด็กกว่าชี้มือไปที่รูป พอมองดี ๆ ก็มีรูปเขาหลายรูปเลยทีเดียว มีตอนที่ไปค่าย ตอนอยู่ที่คณะ และอีกหลายรูปเลยที่จำไม่ได้แล้วว่าเขาอยู่สถานที่ไหน หมื่นปีสวมกอดคนเด็กกว่าจากทางด้านหลัง
“ไม่ชอบพี่เอาออกได้นะครับ”
“ไม่ใช่ครับ แค่งงว่าถ่ายตอนไหนต่างหาก” เมฆหันไปมองคนที่กอดตนอยู่ “ที่ห้องไม่เห็นมีเลยครับ”
“ใครว่าล่ะ พี่ยังไม่ได้เอาออกมาจัดต่างหาก กะว่าจะขอเมฆก่อน”
“อือ อนุญาตครับ แต่ต้องมีรูปพี่หมื่นปีด้วยนะ”
“ได้ครับ เอารูปคู่ด้วยดีกว่า คิดไปคิดมาเรายังไม่มีรูปคู่กันแบบจริงจังเลยนี่น่า” หมื่นปีพูด เมฆพยักหน้าอย่างเห็นด้วย “ให้ปั้นมาถ่ายให้แล้วทำเป็นรูปใหญ่ติดไว้ที่ห้อง เอาฟีลแบบรูปงานแต่งเลยดีไหม?”
“เกินไปครับ” เมฆหัวเราะกับความคิดของแฟนหนุ่ม
-------------------------------
เมฆเดินลงมาจากชั้นสองในช่วงสายของวันอาทิตย์ ในบ้านเงียบสงบ เหมือนกับว่าไม่มีคนอยู่ แต่แล้วอยู่ ๆ ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้าบ้านมา อายุน่าจะราว ๆ 20 กว่า ๆ ทั้งเขา และผู้ชายคนนั้นต่างอยู่ในอาการตกใจ และก็เป็นเมฆที่ยกมือขึ้นไหว้อย่างมีมารยาท คิดว่าอาจจะเป็นญาติ หรือคนรู้จักของคนในบ้าน
“แฟนหมื่นปี?” คนอายุมากกว่ารับไหว้พลางถาม
“ใช่ น้องชื่อเมฆ” แต่คนที่ตอบกลับเป็นร่างสูงที่เดินลงมายืนซ้อนหลัง เเละเเนะนำเขาให้คนตรงหน้ารู้จัก “ส่วนนี่อาสน เป็นอาของพวกเราครับ”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
“เช่นกันครับ”
“วันนี้ไม่ได้อยู่คุยด้วย เอาไว้วันหลังหมื่นปีพาน้องไปที่ร้านอาสิ เดี๋ยวอาเลี้ยงเอง” สนพูดพลางยื่นขนมให้หมื่นปี บอกว่าเอามาฝากก่อนรีบขอตัวออกไป
“อาสนหน้าเด็กมากเลยนะครับ ถ้าไม่รู้ก็คงคิดว่าเป็นพี่ชาย”
“ห่างจากพี่แสนแค่ 5 ปีเองครับ อือ ปีนี้ก็น่าจะ 30 พอดี” หมื่นปีเก็บขนมเข้าตู้เย็นพลางเล่าเรื่องครอบครัวให้ฟัง “อาสนไม่ใช้อาแท้ ๆ หรอกครับ เป็นลูกบุญธรรมของเพื่อนคุณปู่ พอท่านเสียคุณปู่พี่ก็รับดูแลอาสน แล้วพอปู่ของพี่เสีย อาสนก็มาอยู่ที่นี่กับเราครับ ตอนพ่อกับแม่พี่เสียใหม่ ๆ ก็ได้อาเขานี่แหละครับช่วยดูร้าน แล้วก็สอนงานให้พี่แสน”
“อาสนเป็นคนดีมาก ๆ เลยครับ”
“ใช่ แต่ไม่อนุญาตให้ชอบนะครับ!” คนโตกว่าหันมาทำหน้าดุ
“ครับ ๆ คนขี้หวง” เมฆจิ้มมือไปบนกล้ามแน่น ๆ ของแฟนหนุ่ม “แล้วคนอื่นไปไหนหมดครับเนี่ย”
“พี่แสนออกไปร้านตั้งแต่เมื่อคืนแล้วครับ ส่วนพันปีกับนับล้านน่าจะยังไม่ตื่น หิวไหม?”
“พี่หมื่นปีจะทำให้เหรอครับ?”
“ไม่น่ารอด”
“ผมก็ไม่น่าจะไหว”
“งั้นคงต้องพึ่งกับข้าวที่พี่แสนทำไว้แล้วล่ะ” หมื่นปีหยิบเอากับข้าวในตู้เย็นมาอุ่น เมฆว่าบางทีทั้งเขา และคนโตกว่าต้องหัดทำอาหารบ้างแล้ว ไม่งั้นคงต้องซื้อข้าวกินไปตลอดกาล
-------------------------------
Enjoy reading ค่ะทุกคน ^^
