คิดว่าโลกหมุนรอบดวงทิตย์มาโดยตลอด แต่วันนี้ 'เมฆ' รู้แล้วว่าโลกหมุนรอบ 'พี่หมื่นปี' ต่างหาก
รัก,ชาย-ชาย,ผู้ใหญ่,วัยว้าวุ่น,ไทย,หมื่นเมฆ,รักวัยรุ่น,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
"อ้ะ" เพียงแค่ขยับความรวดร้าวก็แล่นริ้วไปทั้งร่าง ข้างกายไร้คนรักที่เมื่อคืนกอดปลอบกันจนหลับไป
คิด ๆ ดูแล้วเขาก็ถึกใช้ได้อยู่นะ ตอนแรกนึกว่าจะนอนหยอดน้ำข้าวต้มเสียแล้ว แต่ตอนนี้ยังสามารถลุกขึ้นมาทำธุระส่วนตัวได้อย่างไม่ลำบากมากนัก
เมฆมองสำรวจตัวเองในกระจก มีรอยช้ำบริเวณมุมปาก กับหน้าท้อง และมีรอยถลอกเล็ก ๆ ที่แขน
ถึงจะบอกว่าไม่เจ็บหนักมาก แต่ขออย่าให้มีรอบหน้าอีกเลย...
หลังจากล้างหน้าแปรงฟันเรียบร้อยแล้วจึงค่อย ๆ พยุงตัวเองลงไปชั้นล่างอย่างช้า ๆ ในบ้านค่อนข้างเงียบสงบ ในครัวมีร่างสูงของแฟนหนุ่มกำลังก้ม ๆ เงยบริเวณเตาแก๊ส กลิ่นข้าวต้มหอมฟุ้งไปทั้งบ้าน
"หอมจังครับ" คนเด็กกว่าเอ่ยชม ทิ้งร่างพิงกรอบประตู
"ลงมายังไงครับ" หมื่นปีทิ้งหม้อที่หน้าเตาทันทีเมื่อเห็นคนเด็กกว่า "จะลงมาทำไมไม่เรียกพี่ เดินลงมาคนเดียวแบบนี้ ถ้าเกิดเดินชนอะไรเข้า แล้วเจ็บหนักกว่าเดิมจะทำยังไง แล้ว..."
จุ๊บ
เมฆยื่นหน้าแนบจูบปิดปากคนขี้บ่นหนึ่งที
"ไม่ค่อยเจ็บมากแล้วครับ ตื่นมาไม่เห็นพี่เลยลงมาหา คนอื่นไปไหนหมดครับ?"
"น้องนับไปเรียน พี่แสนกำลังนอนอยู่ครับ" เมื่อคืนพอแสนปีปลอบพันปีเสร็จก็รีบออกไปดูร้าน กลับมาก็ทำข้าวต้มไว้ให้น้อง ๆ หลังจากพานับล้านไปส่งที่โรงเรียนเรียบร้อย ถึงพึ่งขึ้นไปนอน
"แล้วพันปีล่ะครับ?"
คนโตกว่าไม่ตอบแต่ชี้มือไปตรงสวนข้างบ้าน เมฆเดินตามออกไปดู ที่ตรงมุมรั้วมีร่างเล็กนั่งคู้กอดเข่า ปลีกวิเวกอยู่อย่างนั้น
"เป็นนิสัยของไอ้ปีมันครับ เวลามีเรื่องให้คิด หรือรู้สึกผิดมันก็จะเข้ามุมแบบนั้น"
คงเป็นเหมือนการเข้ามุมปกติ แต่เปลี่ยนจากมุมในบ้านเป็นมุมข้างรั้วแทนเท่านั้น
"ผมไปคุยกับปีนะครับ"
"พี่ฝากเรียกมันเข้ามากินข้าวด้วยนะ"
คนเด็กกว่าพยักหน้า หมื่นปีเดินกลับเข้าไปเตรียมโต๊ะอาหาร เมื่อเช้าเขาจัดการอบรมชุดใหญ่ให้น้องชายไปเรียบร้อยแล้ว มันจึงหนีไปนั่งมุมรั้วตามนิสัย
เมฆพยายามหย่อนกายนั่งข้างคนตัวเล็กอย่าทุลักทุเล จนอีกคนต้องรีบร้องห้าม
"เฮ้ย! มานั่งทำไมตรงนี้"
"อยากนั่งด้วย"
"ถ้าเจ็บมากกว่าเดิมจะทำยังไง!"
"ก็อยากนั่งด้วย"
"มึงมันดื้อ" พึมพำอยู่คนเดียวอย่างนั้น "แล้วมึงเป็นไงบ้าง?"
"ระบมอยู่นิดหน่อย แต่โดยรวมก็ยังขยับตัวไปมาได้อยู่"
"กูขอโทษนะ เพราะกูเลยมึงถึงต้องเจ็บตัว"
"ถ้าการขอโทษมันทำให้ปีรู้สึกดีขึ้น ปีจะขอโทษเรากี่ครั้งก็ได้ แต่เราจะบอกว่าเราไม่โกรธปีเลย เรายังยืนยันคำเดิมว่าปีไม่ผิด
"ขอบใจนะมึง"
เมฆยิ้มให้พันปี หวังว่าอีกคนจะไม่จมกับความรู้สึกผิดมากไปกว่านี้...
ช่วงหลายวันมานี้เมฆอยู่บ้านพี่หมื่นปีตลอด ทั้งแฟน ทั้งน้องชายแฟน ต่างประคมประหงมเขาราวกับไข่ในหิน เมฆได้แต่ยิ้มอย่างจนใจกับความเป็นห่วงของทั้งสองคน
รอยช้ำตามร่างกายก็ดีขึ้นมากแล้ว พอเริ่มหายดีจึงชวนทุกคนไปเที่ยวที่บ้านตนเอง อีกอย่างพ่อกับแม่ก็เริ่มถามแล้วว่าเมื่อไหร่จะกลับบ้าน แถมยังคะยั้นคะยอให้ชวนที่บ้านพี่หมื่นปีไปด้วย
เรื่องที่เมฆโดนทำร้ายร่างกายนั้นไม่ได้บอกพ่อกับแม่ มีแค่หมอกเท่านนั้นที่รู้ จึงต้องรอให้รอยช้ำจางไปก่อน
"มึงจะยกเองทำไม เรียกกูดิ" พันปีวิ่งมาแย่งกระเป๋าในมือเมฆไปถือ
"เออดี ฝากด้วย" กระเป๋าเป้อีกใบถูกเอาไปห้อยคอคนตัวเล็กโดยพี่ชายที่แสนดีอย่างหมื่นปี
"ไอ้..."
"ไปครับเมฆ" ไม่รอฟังคำผรุสวาทจากน้องชาย มือแกร่งก็จับจูงแฟนหนุ่มไปทันที "ไหวไหม? ให้พี่อุ้มหรือปล่าว"
"เกินไปครับ"
"ก็พี่เป็นห่วงแฟนพี่นี่ครับ"
"พี่หมื่นปีคนคูลของผมหายไปไหนแล้วเนี่ย"
"โดนเมฆกินไปแล้ว" ตอบพร้อมยกมือเรียวที่ตนจับอยู่ขึ้นประทับจูบ
"น้องนับขาาา" เป็นเพราะดินแดนต้องบินไปหาแม่ และน้องชายคนละพ่อที่ญี่ปุ่น ทำให้ไปด้วยกันไม่ได้ ดังนั้นเลยได้เห็นภาพผู้ชายตัวใหญ่จับมือเล็กของเด็กสาวแกว่งไปมาอย่างง้องอน
เมฆว่ามันน่ารักดี แต่เหล่าพี่ ๆ ของน้องนับล้านคงไม่คิดอย่างนั้น...
"อย่าเยอะขอร้อง" พันปีที่ยกของตามออกมาเป็นคนเปิดฉาก
"รำคาญ" ตามด้วยหมื่นปี
"ประตูอยู่ทางนั้นครับ" และปิดจบด้วยรอยยิ้มของพี่แสนปี
"ใจร้าย ทุกคนใจร้าย" ดินแดนกอดแขนแฟนสาวอย่างหาที่พึ่ง
"ปล่อยน้องกูนะ" พันปีวางของแล้วรีบแกะแขนล่ำออกจากน้องสาวตน
"ไม่" แต่มีหรือคนอย่างดินแดนจะยอมไอ้เปี๊ยกนี่
"ปล่อยยยยย"
"พอค่ะ พอ" แล้วก็เป็นนับล้านที่ทนไม่ไหว "พี่ปีเข้าไปเช็คในบ้านเลยค่ะ ล็อคประตูกับหน้าต่างทุกบาน ปลั๊กไฟ แอร์ แก๊ส ดูให้หมดเลยนะคะ"
"ชิ" สะบัดเสียงแล้วก็จากไป เพราะน้องสาวหรอกนะ!
"นับไปสามวันเองค่ะ กลับบ้านมาพี่ดินยังไม่กลับมาเลย"
"พี่ยกเลิกตั๋วเลยดีไหม?"
"น้าดาวกับดลเสียใจแย่ อดทนนะคะ" มือเล็กลูบหัวแฟนหนุ่มอย่างปลอบโยน
แล้วทุกคนก็ขึ้นรถ การเดินทางครั้งนี้ใช้รถคันใหญ่ไปคันเดียว พี่หมื่นปีเป็นคนขับขาไป ส่วนขากลับพี่แสนปีจะขับให้ พันปีวิ่งขึ้นรถเป็นคนสุดท้าย แต่ก่อนไปก็ยังไม่วายหยอกดินแดนที่ยืนรอปิดประตูรั้วอย่างเหงาหงอย
"เฝ้าบ้านดี ๆ นะ ใครมาก็เห่าดัง ๆ หรือกัดให้จมเขี้ยวเลย" พันปีตบไหล่คนสูงกว่าปุ ๆ
"โฮ่ง" ดินแดนรับมุก
"ดีมากเจ้าดินแดน ไหนขอมือหน่อยซี้"
"ไมใช่หมาโว้ยย"
"หน้าให้อยู่นะ"
"ไปเลย ขึ้นรถไปเล้ยย"
ดินแดนไล่คนตัวเล็กขึ้นรถ ใช้เวลาเกือบสามชั่วโมงรถคันใหญ่ก็แล่นเข้าสู่สวนผลไม้ที่ร่มรื่น
"หมอก" เมฆกอดแฝดตัวเองที่พุ่งตัวเข้ามา "พ่อกับแม่ล่ะ"
"พ่อไปดูคนงานในสวน ส่วนแม่ทำกับข้าวในครัว ลูกพาแฟนมาทั้งที คุณนายเขาก็จะจัดเต็มหน่อย"
"เห้ยเพื่อน" พันปีเรียกหมอก คนตัวเล็กที่เกาะเอวเขาอยู่จึงผละออกไปกอดคนตัวเล็กอีกคน
"ดีเพื่อนน" หมอกตบหลังพันปีปุ ๆ
"เหมือนรู้จักกันมาสิบปี" หมื่นปีพึมพำ
"หมอก นี่พี่แสนปี กับน้องนับล้าน" เมฆแนะนำ
หมอกไหว้พี่คนโต และรับไหว้น้องคนเล็กพร้อมชักชวนเข้าบ้าน พาแต่ละคนเอาของไปเก็บที่ห้อง โดยหมื่นปีไปนอนห้องเมฆ พันปีและแสนปีนอนห้องหมอก น้องนับล้านนอนห้องแขก ส่วนหมอกจะไปนอนกับพ่อและแม่
ห้องนอนของเมฆเป็นสีเรียบโทนอุ่น มีโต๊ะเขียนหนังสือ และตู้หนังสือสามตู้อยู่ปลายเตียง
ร่างสูงทิ้งกายนอนแผ่กลางเตียงของแฟนหนุ่มทันที
"พักก่อนไหมครับ เดี๋ยวเย็น ๆ ผมปลุก" เมฆหย่อนกายนั่งข้างหมื่นปี คนตัวโตกอดหมับเข้าที่เอว ซุกซบหน้าบนแผ่นหลังเนียน สูดดมความหอมจากตัวแฟนหนุ่มผ่านเนื้อผ้า
"จุ๊บ" สัมผัสร้อนแนบบนแผ่นหลัง พร้อมกับมือที่สอดเข้ามาในเสื้อไล้วนบริเวณหน้าท้อง
ไม่ได้หวังอะไร หมื่นปีแค่อยากหนุบหนับคนเด็กกว่าเท่านั้น
"ไม่เป็นไรครับ อยากลงไปเป็นลูกมือแม่แฟน ทำคะแนนสักหน่อย"
"แค่นี้ก็ลูกรักแล้วครับ"
"ก็รักลูกคุณแม่นี่ครับ"
แล้วสองหนุ่มก็เดินลงมาเพื่อพบความจริงว่าพี่แสนปีได้แย่งตำแหน่งลูกรักจากคุณนายแม่ไปแล้ว พอคุณแม่หันมาเห็นก็ไล่ให้เมฆพาหมื่นปีไปเดินเล่นในสวน พอถามถึงคนอื่นก็ได้ความว่าพันปี และนับล้านถูกหมอกลากไปปั่นจักรยานเล่นแล้ว เมฆจึงพาพี่หมื่นปีไปที่ต้นไม้ต้นหนึ่ง กิ่งของมันค่อนข้างแข็งแรง เมฆปีนขึ้นไปบนต้นไม้ก่อน หลังจากหย่อนกายลงบนกิ่งไม้นั้น ก็เรียกแฟนหนุ่มขึ้นมา
"ต้นนี้ผมปีนมานั่งตั้งแต่เด็กเลยนะ"
"นึกภาพเมฆซนไม่ออกเลย"
"ตามประสาเด็กน่ะครับ"
มือหนาคว้ามือแฟนหนุ่มมากอบกุมไว้ สายตามองบรรยากาศร่มรื่น รอบข้างมีเพียงเสียงแมลงเคล้าคลอ แม้ไม่มีคำพูดใด แต่กลับอบอุ่นหัวใจ
"รักพี่หมื่นปีนะครับ" อาจจะเพราะบรรยากาศ หรือเพราะคนข้างกายหล่อเกินไป เมฆที่ตกอยู่ในภวังค์จึงอดจะบอกรักไม่ได้
"หืม?"
"แค่อยากบอกน่ะครับ"
"รักเหมือนกันครับ" หมื่นปีโน้มหน้ามอบจูบหวานล้ำ ชั่วครู่ก็ผละออกแต่ยังหยอกเย้า คลอเคลียริมฝีปากอยู่อย่างนั้น
"รักกันก็ได้ ไม่ผิด แต่กูหิวข้าวนะ" พันปีตะโกนบอกคนบนต้นไม้ พลางทำหน้าเซ็ง
หมื่นปีเองก็เซ็งไม่แพ้กัน
ให้หวานให้สุดไม่ได้เหรอ? ทำไมชอบมีตัวขัด!
เมฆตื่นขึ้นก่อนคนข้างกาย ดูหมื่นปีหลับสบายแบบนี้ก็ไม่อยากปลุก จึงลุกไปล้างหน้าแปรงฟัน แล้วลงไปข้างล่าง พอเห็นคุณนายแม่กำลังง่วนกับการรดน้ำดอกไม้ที่ปลูกไว้ จึงแอบย่องไปสวมกอด
"ตาเถร! โถ่เมฆ เล่นแบบนี้แม่ก็นึกว่าหมอกซะอีก"
"ขอโทษครับ" ปากบอกแบบนั้นแต่มือยังกอดแม่แน่น แถมหอมแก้มไปหนึ่งฟอด ถึงจะโตแล้ว แต่บางครั้งเขาก็ชอบอ้อนแม่แบบนี้
"ปล่อยเลยค่ะ คุณจะมาทำแบบนี้ไม่ได้ ดิฉันมีสามีแล้ว รักสามีมากกก"
"และสามีก็ดุมากก" พ่อที่ตามมาเจอคนกอดภรรยาของตนกล่าวเตือน
เมฆหัวเราะก่อนปล่อยแม่ของตน แล้วพ่อก็คว้าแม่ไปกอดไว้
แม้เวลาจะผ่านไปนานจนมีลูกตั้งสองคนแล้ว ทั้งสองคนก็ยังรักกันอย่างนี้
หวังว่าเขากับพี่หมื่นปีก็จะเป็นแบบนี้นะ...
"มีแฟนก็ไปกอดแฟนตัวเองนู่น" หมอกที่เดินตามมาก็กอดกันกลมกับพ่อและแม่
"รุมกันนี่ครับ" เมฆหน้ามุ่ย แล้วเดินเข้าไปร่วมวงกอดกันกลม
"แล้ววันนี้จะไปเที่ยวไหนกัน?" พ่อถาม
"ตลาดน้ำครับ พ่อกับแม่ไปด้วยกันไหม?"
"วันนี้พ่อกับแม่ต้องไปธุระ พวกลูกไปกันเลย"
ไม่นานพ่อกับแม่ก็จูงมือกันขึ้นรถขับออกไป คนที่เหลือทยอยกันตื่นลงมา ใช้เวลาเตรียมตัวไม่นานทุกคนก็ออกเดินทางไปตลาดน้ำด้วยกัน
พอถึงเมฆกับหมอกก็พาไปร้านก๋วยเตี๋ยวเจ้าประจำที่กินกันตั้งแต่เด็ก เข้าร้านมาก็ทักทายเจ้าของร้านอย่างสนิทสนม เชื่อแล้วว่ากินมาตั้งแต่เด็ก เพราะตอนนี้เมฆยังคุยกับลูกชายเจ้าของร้านอยู่เลย ภาพเมฆยืนคุยกับชายหนุ่มตัวเล็กน่ารัก ดูเข้ากัน จนหมื่นปีมองตาขวาง
"ใจเย็นพี่ เมฆกับพี่จูไม่มีอะไรในกอไผ่แน่นอน" หมอกกระซิบบอก ยังจำตอนที่พี่หมื่นปีหึงได้อยู่เลย พูดแล้วเสียวสันหลัง
"เป็นอะไรครับ" เมฆหย่อยกายลงนั่งพร้อมถาหมื่นปีที่ทำหน้านิ่ง
"..."
"พี่จูเนียร์ครับ เป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียน ที่คุยกันนานเพราะพี่เขาอวดว่ากำลังจะแต่งงาน"
"อ๋อ แล้วไป"
เมฆหยิกแก้มแฟนตนเบา ๆ หมั่นไส้คนขี้หวงจริงเชียว
เคร้ง!
เสียงช้อนหล่นเรียกสายตาทุกคนหันไปมอง พันปีทำหน้าปูเลี่ยน และส่ายหน้าอย่างปลง ๆ
"กูไม่ชินกับหมื่นปีเวอร์ชั่นนี้"
"ต้องชินให้ได้นะคะพี่ปี" นับล้านตบไหล่ข้างซ้ายพี่ชาย
"ทำใจนะ" แสนปีตบไหล่ข้างขวาน้องชาย
ไม่นานก๋วยเตี๋ยวที่สั่งไว้ก็มาเสิร์ฟ ทุกคนทานอย่างเอร็ดอร่อย สมกับที่หมอกขายมาตั้งแต่ขึ้นรถ
เมื่อจัดการอาหารตรงหน้าแล้ว เมฆกับหมอกก็ขอไปซื้อไอศกรีมเจ้าประจำ ที่มาทีไรต้องไปซื้อ ซึ่งสามารถเอามานั่งทานในร้านได้
เมฆรับไอศกรีมกะทิมาจากป้าเจ้าของร้าน เมื่อหันตัวออกจะเดินกลับก็พบว่ามีคนกำลังถ่ายรูปพวกตนอยู่
"แอบถ่ายแบบนี้ผิดฎหมายนะครับ"
"นี่พี่นะ ใจร้ายเกิ้น" มือหนาลดกล้องลง
"ไอ้มนุษย์หมี!"
"ว่าไงเตี้ย"
สงสัยโลกคงกลมเกินไป มาไกลกันขนาดนี้ยังบังเอิญเจอพี่ปั้น ถามแล้วได้ใจความว่าพี่แกมาเที่ยวคนเดียว พักอยู่โฮมสเตล์อยู่แถวนี้ เมฆเลยชวนไปด้วยกัน หมอกค้านเสียงแข็ง ปากคว่ำ คิ้วขมวด แต่มีหรือพี่ปั้นจะสนใจ ยังเดินไปวอแวคนตัวเล็กอยู่ดี
ทั้งสามคนเดินกลับมารวมกันที่ร้านก๋วยเตี๋ยว พร้อมแนะนำสมาชิกใหม่ให้กับเหล่าพี่น้องของพี่หมื่นปี หลังจากนั้นก็พากันยกโขยงไปเดินเที่ยวถ่ายรูปเล่นจนล่วงเลยไปเกือบบ่ายสาม จึงพากันกลับบ้าน
พ่อกับแม่มาถึงได้ซักพักแล้ว พอเห็นว่ามีสมาชิกมาเพิ่มจึงแนะนำให้ไปพักบ้านของคุณป้า อยู่ไม่ไกลจากบ้านเมฆเท่าไหร่ คุณป้าท่านไปอยู่กับลูก ๆ ที่จังหวัดอื่น บ้านหลังนี้เลยเปิดให้เช่า สำหรับคนที่อยากมาพักผ่อน
"อยากนอนกอดกันโดยไม่มีหมอกก็บอกเถอะ" ตัวเล็กของบ้านยิ้มล้อ
"อย่ารู้เยอะ" พ่อผลักหัวเล็กนั่นเบา ๆ
"ความจริงผมกลับไปอยู่ที่โฮมเสตย์ก็ได้ครับ" ปั้นเอ่ยอย่างเกรงใจ
"ไม่เป็นไรหรอกลูก ไม่ต้องเกรงใจ ไป ๆ เมฆ หมอก พาทุกคนไปลูก"
เมื่อแม่พูดอย่างนั้นแล้วจึงไม่มีใครกล้าขัด พากันไปบ้านคุณป้า พอไปถึงก็มีเด็กหนุ่มมัธยมคร่อมจักรยานรออยู่ พอเมฆลงจากรถ เด็กนั่นก็พุ่งเข้าหาทันที
"พี่เมฆฆ" เด็กตัวเล็กนั่นกอดเมฆแน่น
"แฟนมึงนี่ดึงดูดดผู้ชายตัวเล็ก น่ารักจริง ๆ ว่ะ" พันปีพูดข้างหูพี่ชายคนรอง และเพราะปากแบบนี้เลยโดนฝ่ามืออรหันต์หวดหลังดัง ปั้ก จนหมอกกับปั้นสะดุ้ง
"นี่คิมหันต์ เป็นลูกพี่ลูกน้องพวกผมครับ" เมฆแนะนำ คิมหันต์ไหว้พี่ ๆ ทุกคน แลวก็วิ่งไปกอดหมอกต่อ
"ไม่โตขึ้นเลยนะมึง"
"พี่หมอกก็ไม่โตขึ้นนะ"
"ไอ้คิม!"
"แบร่!" เด็กหนุ่มแลบลิ้นปลิ้นตา แแล้วคว้าจักรยานออกไปทันที ก่อนไปยังหันมาตะโกนบอก"กุญแจบ้านอยู่ที่พี่เมฆ พรุ่งนี้เอาไปคืนที่แม่น้าาา"
ใกล้เย็น ๆ พ่อก็นึกคึก หอบไก่มาอบฟางให้กินถึงที่ ลุ้นจนเหนื่อยว่าจะได้กินไหม? จะไหม้หรือปล่าว?
หมื่นปีถ่ายรูปบรรยากาศครอบครัวแบบนี้เอาไว้ พ่อแม่เขาจากไปนานแล้ว พี่แสนปีต้องทำหน้าที่พ่อและแม่มาตลอด พอได้มาเจอบรรยากาศอบอุ่นแบบนี้แล้ว รู้สึกอุ่นใจอย่างประหลาด
"ขอบคุณนะพี่แสน" หมื่นปีหย่อนกายนั่งข้างพี่ชาย
"เรื่อง?"
"ทุกอย่างเลย"
"อารมณ์ไหนเนี่ย?" แสนปียิ้มมองน้องชาย
"น้องนับก็ขอบคุณค่ะ" นับล้านที่เห็นก็วิ่งมาร่วมวง น้องสาวตัวเล็กกอดพี่ชายคนโตแน่น
"ผมด้วย ขอบคุณนะพี่แสน" พันปีเดินมากอดพี่ชายอีกคน
วงสังสรรค์เล็ก ๆ เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ แม่ที่เห็นว่าพ่อดื่มไปไม่น้อยแล้ว จึงพากันกลับ เมฆจะออกไปส่ง แต่พ่อห้ามไว้ บอกไม่เมามาก แถมบ้านอยู่แค่นี้ เมฆจึงได้แต่พยักหน้าจำยอม
ยิ่งดึกสภาพแต่ละคนยิ่งดูไม่ได้ พันปี หมอก และพี่ปั้นกอดคอกันร้องเพลง ถึงแม้คนตัวเล็กทั้งสองคนจะต้องเขย่งเพื่อกอดคอปั้นให้ได้ แต่ก็ดูไม่เป็นอุปสรรคเท่าไหร่
น้องนับล้านรับหน้าที่ถ่ายรูปคววามรั่วของทั้งสามคน กะจะเอาไว้แบล็คเมลล์วันพรุ่งนี้
ส่วนแสนปีไม่ดื่ม เพราะพรุ่งนี้ต้อขับรถ เมฆขอตัวไปเข้าห้องน้ำ หมื่นปีมองตาม ร้อยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้น
"ไปนอนแล้วนะ" คนตัวโตบอกแค่นั้นก็ลุกตามแฟนหนุ่มไป แสนปีส่ายหน้ามองน้องชายอย่างรู้ทัน
หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จ เมฆก็ออกมาเจอกับแฟนตัวเองยืนพิงกำแพงรออยู่
"มาเข้าห้องน้ำเหรอครับ?"
"เปล่าครับ"
พูดแค่นั้นก็ดันร่างคนเด็กกว่าติดกำแพง และประกบจูบลงบนเรียวปากสวย คนโดนจูบตกใจเล็กน้อย แต่พอตั้งสติได้ก็จูบตอบ ยกแขนเกี่ยวลำคอหนาไว้
"เมาเหรอครับ?" เมฆถามเมื่อคนตัวโตผละจูบออก เขาแหงนคอให้อีกคนได้ซุกไซ้ลำของตนอย่างสะดวก
"เมฆว่าไงล่ะ" พี่หมื่นปีตอบเสียงพล่าเต็มไปด้วยอารมณ์ คนโตกว่าจับเอามือเรียวมาวางไว้ตรงกลางกายที่กำลังตื่นตัว
"ไม่ใช่ตรงนี้ครับ" เมฆกระซิบเสียงแผ่ว กดจูบเบา ๆ ลงบนใบหูก่อนเดินนำขึ้นไปบนห้อง หมื่นปียิ้มร้าย เดินตามเจ้าเด็กของตัวเองไป
เสียงประตูปิดพร้อมเสียงกลอนดังตามมา เมฆทิ้งตัวนั่งลงปลายเตียง คนตัวโตตามมาผลักแฟนหนุ่มให้นอนลง
หมื่นปีก้มจูบกลางกายที่ซุกซ่อนในกางเกงอย่างแผ่วเบา แล้วกางเกงเอวยืด และกางเกงชั้นในก็ถูกถอดออกอย่างรวดเร็ว กลางกายพอดีมือหลุดพ้นจากพันธนาการ มือหนาจับชักรูดขึ้นลง แล้วนวดวนบริเวณหัวหยัก
"อ๊ะ อ๊า พี่หมื่น...ปี" สะท้านจนปล่อยเสียงครางเสียว เมฆได้แต่ขยับตัวไปมา และอ้าปากหอบหายใจ
มือแกร่งอีกข้างเลิกเสื้อของแฟนเด็กขึ้น เมฆเองก็ให้ความร่วมมือโดยการถอดมันทิ้งไปซะ
หมื่นปีลากไล้มือไปทั่วหน้าท้องเนียน แล้วเลื่อนขึ้นไปยังตุ่มไตสีสวย ลูบวนปัดป่าย ใช้นิ้วมือบีบนวด เคล้นคลึงสลับซ้ายขวา ก่อนก้มลงกดจูบ ดูดดึงบริเวณไหล่จนเกินรอยสีกุหลาบ
คนโตกว่าผละออกมองอย่างชอบใจ เขายืดตัวถอดเสื้อผ้าทุกชิ้นบนร่างกายออก แล้วก้มลงป้อนจูบหวาน เรียวลิ้นเกี่ยวกระหวัด แบ่งปันรสชาติแอลกอฮอล์ที่ดื่มไปก่อนหน้า บรรจงจูบจากคอ ไล่ลงมาที่หน้าอก ดูดเม้มยอดอกชูชันอย่างหลงใหล
เมฆแอ่นกายรับสัมผัสวาบหวาม ยกมือขึ้นกดหัวให้อีกคนกลืนกินเขาเข้าไปอีก
เรียวขาสวยถูกชันขึ้น และแยกกว้าง เปิดเผยช่องทางรักที่ปิดสนิท หมื่นปีหยิบเจลหล่อลื่น กับถุงยางอนามัยจากลิ้นชักโต๊ะหัวเตียง
"ตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ" เมฆถามถึงที่มาของมัน คงไม่ใช่คิมหันต์เอามาใส่ไว้แน่
"ตอนเอาของมาเก็บครับ คิดว่าไว้ตรงนี้คงหยิบใช้สะดวกกว่าไว้ในกระเป๋า"
"วางแผนมาแล้วนี่น่า อ๊า!" คนเด็กกว่าร้องลั่นเมื่อถูกสอดนิ้วเข้าไปอย่างไม่ทันตั้งตัว แขนแกร่งข้างนั้นจึงโดนตีอย่างแรง
นิ้วของหมื่นปีกวาดคว้านเบิกทาง ชักเขาออก ไม่นานก็เพิ่มจากหนึ่ง เป็นสอง และสามในที่สุด
นิ้วถูกชักออก ก่อนจะถูกแทนที่ด้วยกลางกายแข็งขืนที่สวมถุงยางเตรียมพร้อม
ช่องทางรักรัดตัวตนของหมื่นปีแน่นจนครางในลำคออย่างเสียดเสียว สะโพกสอบค่อย ๆ กดตัวลงจนมิดลำ เริ่มจากขยับอย่างเนิบช้า แล้วค่อย ๆ เพิ่มแรงเข้าไป
"เบาหน่อยครับ เบาหน่อย" เมฆเสียวจนแทบจะหายใจไม่ทัน ต้องร้องขอ
หมื่นปียิ้มร้ายแล้วค่อย ๆ ลดความเร็ว คนเด็กกว่าหายใจอย่างยากลำบาก แต่แล้วร่างกายก็ถูกช้อนขึ้น
"เอาขาเกี่ยวพี่ไว้ อย่าตกลงไปล่ะ"
เมฆตกใจเอื้อมมือคล้องคออีกคน ขาก็รัดเอวสอบ คนโตกว่าเอนไปด้านหลังเล็กน้อย กลางกายหลุดออกมาบางส่วน แล้วกระแทกทั้งหมดเข้าออก ขึ้นลง รุนแรง จนตัวเมฆตัวโยกคลอน เสียวไปทั่วท้อง
"อ๊ะ อ๊ะ" ช่วงล่างมันชาไปหมด ทั้งเสียดเสียว ทั้งร้อนเร่า
พี่หมื่นปีไปคึกอะไรมา!
เขาเสียวจะตายอยู่แล้ว!
อยู่ ๆ ช่องทางก็ว่างโล่ง เมื่อหมื่นปีถอนกายออก คนเด็กกว่าถูกวางคว่ำหน้าลงบนเตียง สะโพกสวยถูกยกขึ้น แล้วความใหญ่โตก็เข้าเติมเต็มอีกครั้ง
คนด้านบนกระแทกกระทั้น แขนข้างซ้ายถูกดึงขึ้น ใบหน้าถูกผินไปรับจูบเร่าร้อน
"พี่หมื่นปี ผม ผม ไม่ไหว อ๊าา" แล้วเมฆก็แตะขอบฟ้าไปก่อน น้ำสีขาวขุ่นฉีดพุ่งเปื้อนเตียง
เพราะสุขสม ช่องทางถึงยิ่งรัดแน่น หมื่นปีขยับผลักดันตัวเข้าออกไม่หยุด ทั้งรุนแรง เร่าร้อน
"พี่ก็ ไม่ไหว อื้ม" คนโตกว่าประกบปากจูบ ดูดกลืนลิ้นเรียว แล้วปลดปล่อยออกมาเช่นกัน
เมฆทิ้งตัวคว่ำหน้า หมื่นปีกลัวว่าจะทับน้องจนเจ็บจึงพลิกตัวนอนหงายข้าง ๆ แล้วถอดเครื่องป้องกันทิ้ง มือหนาเช็ดเหงื่อที่ไหลซึมตามไรผมบนดวงหน้าที่ไม่ว่ามองกี่ครั้งก็หล่อบาดใจ
จะว่าหลงแฟนก็ได้
แต่ให้ตายเถอะ แฟนเด็กของเขามันหล่อจังวะ
พอหายเหนื่อย และความหน้ามืดตามัวหายไปถึงรู้ตัวว่าพวกเขานัวกันทั้ง ๆ ที่ไม่เปิดเครื่องปรับอากาศ ก็ตอนนั้นมันชุลมุนน่ะนะ แค่เปิดไฟหัวเตียงได้ก็ดีแล้ว
หมื่นปีพาเมฆไปอาบน้ำ แต่เพราะเหนื่อยจึงไม่ได้มีรอบต่อจากนั้น ทั้งสองร่างทิ้งกายลงบนเตียง
ไม่ต้องห่วง พวกเขาช่วยกันเอาผ้าปูเก่าออกแล้ว ตอนนี้ก็นอนบนฟูกเปล่านั่นล่ะ
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าคราวหน้าถ้าไม่ใช่ที่คอนโดฯ เมฆก็ควรใส่ถุงยางด้วย
หมื่นปีกอดแฟนหนุ่มจากข้างหลัง วางคางไว้บนกลุ่มผมนิ่ม เหม่อมองพระจันทร์ดวงสวยข้างนอกหน้าต่าง
"คิดอะไรอยู่ครับ" เมฆถามเมื่อเห็นแฟนหนุ่มเงียบไป
"คิดว่าดีจังครับที่เมฆมาจีบ"
"จีบยังให้โดนจีบกลับ"
"แต่ถึงเมฆจะไม่จีบพี่ พี่ก็จะจีบเมฆอยู่ดี" หมื่นปีจูบกลุ่มผมสวย
"แล้วผมก็จะหลงพี่หมื่นปีง่าย ๆ แบบนี้"
หลงรักหมื่นปี ไป หมื่น ๆ ปีเลย...
จบ
