เพราะความฝันพังทลายจึงไร้หนทางไปต่อ อีกคนจึงพยายามสร้างความฝันให้คนนั้นได้เดินต่อ
รัก,ชาย-ชาย,วัยว้าวุ่น,ไทย,เรื่องสั้น,รักวัยรุ่น,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
'ถ้าพี่ไม่รู้ว่าจะว่ายน้ำไปทำไม ไม่มีจุดมุ่งหมาย ไม่มีความฝัน ก็ให้เป็นผมได้ไหม ผมจะเป็นฝั่งของพี่ให้เอง'
ประโยคของอินวนเวียนอยู่ในหัวกาลไม่หยุด เขายอมรับเลยว่าตัดสินใจไม่ถูกจริง ๆ เรื่องของพ่อมันยังฝังใจอยู่ บาดแผลมันใหญ่เกินกว่าจะมองข้ามไป
“มองอะไร?” เสียงหวานเดินมาทักลูกชายที่เอาแต่ยืนเหม่อมองเหรียญที่เรียงรายอยู่บนผนัง
“ตกใจหมดเลยแม่”
“ก็มัวแต่เหม่อนี่น่า”
“แม่ครับ กาล...กลับไปว่ายน้ำดีไหม?”
“หือ??”
“พอดีว่า มีเด็กคนหนึ่งบอกกาลว่า ถ้าไม่รู้ว่าจะว่ายน้ำไปทำไม ไม่มีจุดมุ่งหมาย ไม่มีความฝัน ก็ให้เป็นเขาได้ไหม เขาจะเป็นฝั่งให้กาล” เด็กหนุ่มยิ้มเมื่อนึกถึงรุ่นน้องนักบาส
“อือออ เด็กคนนั้นจีบลูกแม่แน่นอน”
“ก็น่าจะนะครับ” อินตอบผู้เป็นแม่อย่างเขิน ๆ
“แล้วนี่ที่มานั่งมองเหรียญพวกนี้คือคิดไม่ตกเรื่องว่ายน้ำเหรอ?”
“ครับ”
“กาล ฟังแม่นะลูก” ผู้เป็นแม่จับลูกชายให้หันหาตน “ความฝัน และจุดมุ่งหมายของลูกมันอาจจะหายไปกับคนที่ทิ้งพวกเราไป แต่ลูกยังอยู่นี่ กาลมีสิทธิ์ที่จะสร้างความฝันใหม่ มีสิทธิ์ที่จะมีจุดมุ่งหมายใหม่ มีสิทธิ์ที่จะมีความสุขกับสิ่งที่กาลรัก”
“แม่ กาลรักแม่นะครับ” น้ำสีใสเอ่อคลอดวงตาสวย ร่างของเด็กหนุ่มโผเข้ากอดผู้เป็นแม่ เธอจึงลูบหลังลูกชายเบา ๆ เป็นเชิงปลอบโยน
“แม่ก็รักกาล รักที่สุดในโลกเลย และตอนนี้ก็มีคนที่กาลรัก และรักกาลเพิ่มอีกหนึ่งคน”
“แม่อะ!”
________________________
สวบ!
เสียงลูกบาสลงห่วงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง วันนี้ที่ชมไม่มีการซ้อม แต่อินที่เหงาจับใจจึงมาโยนลูกบาสเล่นในโรงยิม พลางคิดว่าที่พูดกับกาลเมื่ออาทิตย์ก่อนนั้นมันดูจุ้นจ้านวุ่นวาย หรือออกตัวแรงไปรึเปล่า พึ่งคืนดีกันไปยังจะหาเรื่องให้ต้องหลบหน้ากันอีก ใจเย็นกว่านี้ไม่ได้รึไงวะไอ้อินเอ้ย!
“เก่งนะเนี่ย”
อยู่ ๆ คนในความคิดก็โผล่มานั่งตรงข้างสนาม เล่นเอาอินตกใจจนแทบล้ม
“ว้าว ครั้งแรกเลยนะเนี่ยที่พี่ทำอินตกใจ” คนตัวเล็กไขว่ห้าง เอาศอกวางตรงเข่าและเท้าคาง
น่าจับฟัดชะมัดเลย!!!
ใจอินบางหมดแล้วครับ!!!
“มาไงครับเนี่ย?”
“เดินมา”
“พี่กาล~” รุ่นน้องตัวโตเรียกชื่อกาลเสียงอ่อน ขี้กวนเหมือนกันนะ!
“สอนเล่นบาสหน่อยสิ” กาลวางกระเป๋า เดินมาหาอินที่กลางสนาม
“ครับ” เด็กหนุ่มรับคำก่อนเข้ามาจัดท่าทางให้คนโตกว่า ตอนนี้เหมือนกับว่าอินกำลังกอดกาลอยู่เลย
จู่ ๆ รุ่นพี่ตัวเล็กก็หันหน้ามา ทำให้ตอนนี้ใบหน้าของทั้งสองอยู่ใกล้กัน ใกล้จนได้กลิ่นหอม ๆ ใกล้จนเห็นขนตายาว ๆ จมูก และปาก
“อะฮึ่ม” อินแกล้งไอ ถอยออกมาอย่างประหม่า เกือบจูบไปแล้ว เกือบไปแล้ว!
“อิน” คนตัวเล็กเรียกเด็กหนุ่มที่ยืนหน้าแดงอยู่ “ถ้าพี่โยนลูกนี้ลง พี่ขออะไรอินอย่างหนึ่งได้ไหม?”
“ได้ครับ” จริง ๆ ไม่ต้องโยนก็ได้ เพราะแค่เป็นพี่กาล ไอ้อินคนนี้ก็ยอมหมดแล้ว
สวบ
ยังไม่ทันได้ตั้งตัว กาลก็หันไปโยนลูก และคนตัวเล็กก็โยนลงเสียด้วย ลูกสามแต้มด้วยนะนั่น หรือสิ่งที่พี่กาลจะขอ คือตำแหน่งตัวจริงในทีมของเขา!!
“เก่งจังครับ”
“เคยอยู่ทีมบาสช่วงหนึ่ง”
“แล้วเรื่องที่จะขอ?”
“ตำแหน่งตัวจริง” กาลพูดเสียงจริงจัง
“ห๊ะ!”
“หยอกเล่นน่า” คนตัวเล็กหัวเราะเสียงใส “วันเสาร์ได้ยินว่าไม่มีซ้อม ไปที่หนึ่งกับพี่ได้ไหม?”
“ได้ครับ” อินพยักหน้าอย่างจริงจัง
“ตกลงแล้วนะ” กาลไปหยิบกระเป๋าก่อนหันมายิ้มให้รุ่นน้องตัวโต และวิ่งออกไป
เอื้ออ
น่ารัก
น่าไปหมด
น่ารักจนกุมใจ!
________________________
อินคิดนานมากว่ากาลจะพาตนเองไปที่ไหน พอมาถึงก็เรียกได้ว่าแปลกใจ แต่ก็ดีใจ เพราะที่นี่คือสระน้ำของโรงเรียน คนตัวเล็กดึงมืออินให้นั่งตรงม้านั่งก่อนบอกให้รอ
“พี่กาล” เด็กหนุ่มเรียกชื่อรุ่นพี่ตัวเล็กเสียงแผ่ว กาลที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้ใส่ชุดว่ายน้ำ พร้อมลงสระ
“เขินเหมือนกันนะเนี่ย” กาลเกาหัวอย่างเขิน ๆ “ว่าแต่อินใกล้น้ำได้มากแค่ไหนเหรอ?”
“ประมาณนี้มั้งครับ” อินเดินไปหยุดห่างสระประมาณ 3 เมตร
“งั้นตามมานี่” คนตัวเล็กดึงให้อินเดินตามไปอีกฝั่งของสระ ซึ่งอยู่ตรงข้ามจุดปล่อยตัว
“พี่รบกวนอินหน่อยได้ไหม? ช่วยยืนอยู่ตรงนี้ ช่วยเป็นความฝัน ช่วยจนเป็นจุดมุ่งหมาย ช่วยเป็นฝั่งให้พี่ได้ไหม? ”
อินพยักหน้ายิ้ม ๆ มันตื้นตันจนพูดไม่ออก ทั้งสองคนยิ้มให้กันอย่างมีความสุข และวันนั้นรุ่นน้องตัวโตก็ได้พบกับรอยยิ้มที่ตนเฝ้าคิดถึง รอยยิ้มของนายชลเทพ รอยยิ้มที่ทำให้เขาหลงใหลจนหลงรัก
