“ฤดูใบไม้ผลิแห่งรัก” รายการที่เชิญเหล่าบรรดาสาวสวยและหนุ่มหล่อ ในที่แห่งนี้ท่านสามารถตามหารักแท้อย่างที่วาดฝันไว้ได้ เราขอมอบโอกาสสำคัญนี้ให้กับท่าน ท่านยินดีที่จะเข้าร่วมฤดูใบไม้ผลิแห่งรักหรือไม่?
รัก,แฟนตาซี,ไทย,นิยายรัก,18+,หวาน,นิยายแฟนตาซี,นิยายชายหญิง,เวทมนต์,เวทมนตร์,รักโรแมนติด,รักโรแมนติก,โรแมนติก,แฟนตาซี,ต่างโลก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“ฤดูใบไม้ผลิแห่งรัก” รายการที่เชิญเหล่าบรรดาสาวสวยและหนุ่มหล่อ ในที่แห่งนี้ท่านสามารถตามหารักแท้อย่างที่วาดฝันไว้ได้ เราขอมอบโอกาสสำคัญนี้ให้กับท่าน ท่านยินดีที่จะเข้าร่วมฤดูใบไม้ผลิแห่งรักหรือไม่?
ผู้แต่ง
มอฟอมัฟฟิน
เรื่องย่อ
“ฤดูใบไม้ผลิแห่งรัก” รายการที่เชิญเหล่าบรรดาสาวสวยและหนุ่มหล่อ ในที่แห่งนี้นั้นท่านสามารถตามหารักแท้อย่างที่คุณวาดฝันไว้ได้ เราจะขอมอบโอกาสสำคัญนี้ให้กับท่าน “ท่านยินดีที่จะเข้าร่วมฤดูใบไม้ผลิแห่งรักหรือไม่?” Yes? No?
“คุณคิดว่า การแต่งงาน คืออะไร?”
จักรวรรดิลา เฟลอร์ (La Fleur) จักรวรรดิที่มีชื่อเสียงโด่งดังเรื่องของความรัก จากรายการ “ฤดูใบไม้ผลิแห่งรัก” ที่ไม่ว่าจะเป็นราชวงศ์ อัศวิน หรือแม้แต่เลดี้ชนชั้นสูง ที่มีคุณสมบัติมากพอ เราจะขอมอบโอกาสสำคัญนี้ให้แด่ท่านผู้พิเศษ ที่อยากจะตามหารักแท้ได้อย่างที่ใจท่านวาดฝันไว้
พอกันที!! กับความรักที่ถูกควบคุม งานแต่งงานที่เกิดจากความสัมพันธ์ทางการเมือง
เพราะท่านคือ ผู้งดงามราวกับบุปผางามท่ามกลางผีเสื้อรายล้อม ท่านมีสิทธิ์ที่จะลิขิตชะตาความรักของตนเอง
“ท่านยินดีที่จะเข้าร่วมฤดูใบไม้ผลิแห่งรักหรือไม่?”
Yes? No?
“เห้อ ความรักที่เกิดจากความรักจริง ๆ งั้นหรอ มีแค่คนที่ถูกเลือกเท่านั้นแหละ ที่จะมีโอกาสได้เพลิดเพลินและมีความสุขไปกับมัน” ฉันพึมพำพลางอ่านหนังสือพิมพ์ที่เขียนข่าวเกี่ยวกับการแต่งงานกันของ องค์หญิงและองค์ชาย หลังจากทั้งสองพระองค์ได้เข้าร่วมรายการ “ฤดูใบไม้ผลิแห่งรัก”
รายการที่จะเชิญเหล่าบรรดาสาวสวยและหนุ่มหล่อที่มีคุณสมบัติมากพอจากทั่วทุกจักรวรรดิ ที่อยากจะตามหารักแท้ได้อย่างที่ใจท่านวาดฝันไว้ “ฤดูใบไม้ผลิแห่งรัก” เป็นนิยมมากทั่วทุกจักรวรรดิ ไม่ว่าจะเป็นอาณาจักรเล็ก ๆ เหล่าสุภาพบุรุษ - เลดี้ชนชั้นสูง สาวรับใช้ ประชาชนทั่วไป หรือแม้แต่เด็กเล็ก ๆ ก็รู้จัก รายการ “ฤดูใบไม้ผลิแห่งรัก” เรียกได้ว่ารายการที่ประสบความสำเร็จในด้านธุรกิจเป็นอย่างมาก
ฉัน “ลอเลนเซีย” อดีตเลดี้ชนชั้นสูง ทายาทเพียงหนึ่งเดียว แห่งตระกูลทอเรนส์
ตระกูลทอเรนส์นั้นขึ้นชื่อมากในเรื่อง การทำธุรกิจ แต่แล้ว ชีวิตของฉันก็กลับตาลปัตร ทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันเคยวาดฝันไว้ในวัยเด็ก ต้องพังทลายลงไป เพราะอุบัติเหตุของท่านพ่อและท่านแม่ ในขณะที่ท่านทั้งสองกำลังเดินทางไปยัง จักรวรรดิลา เฟลอร์ หลังจากที่ท่านพ่อและท่านแม่เสียไป ฉันในวัยอายุ 12 ปี จำเป็นต้องขึ้นเป็นเจ้าตระกูล และดำเนินกิจการทุกอย่างตระกูลที่ท่านพ่อทิ้งเอาไว้ให้ทั้งหมด แต่ด้วยวัยของฉันที่ยังเด็กเกินไปนั้น ครอบครัวของท่านป้าจึงได้อาสามาช่วยเลี้ยงดูฉันพร้อมกับดำเนินกิจการของตระกูลแทนฉัน จนกว่าฉันจะอายุได้ 18 ปี
“เพี๊ยะ!! แกจะอ่านหนังสือพิมพ์พวกนี้ไปทำไมกัน ผู้หญิงหน่ะ ไม่จำเป็นต้องรู้เรื่องบ้านเมืองหรอกนะ แกเอาเวลาที่ฉันบอกให้แก ไปซักผ้า มาอ่านหนังสือโง่ ๆ นี้นะหรอ” ท่านป้าพูดพร้อมกับขยำหนังสือพิมพ์นั้นทิ้งในขณะที่ฉันกำลังนั่งพักจากงานซักผ้าที่ท่านป้ามอบหมายให้ฉันทำ
สถานที่แห่งเดียวที่จะทำให้ฉันมีความสุขก็คงจะหนีไม่พ้น ห้องนอนของฉันเอง การได้นอนอ่านหนังสือในห้องนอนนั้นเป็นความสุขที่สุดของฉันเลยหล่ะ
ในขณะที่กำลังเดินไปยังห้องนอนของตัวเองนั้น ฉันก็ได้เจอกับลูกพี่ลูกน้องของฉันที่ชื่อ “วิลเลียม” ลูกชายและทายาทเพียงคนเดียวของท่านลุงและท่านป้าที่อายุเท่ากันกับฉัน
“ลอเลนเซีย เธอมันก็แค่เด็กกำพร้า พ่อกับแม่ฉันมาช่วยดูแลเธอก็บุญแค่ไหนแล้ว หัดสำนึกซะบ้างเถอะ ฮ่า ๆ ๆ ” วิลเลียม ลูกพี่ลูกน้องของฉันพูดเหน็บแนม
“วิลเลียม ใครสั่งสอนให้แกพูดกับ ลอเลนเซียแบบนั้น ห๊ะ!!” เสียงท่านลุงโรแลนด์ ตะโกนตรงโถงทางเดินระหว่างทางที่ท่านกำลังจะเดินไปห้องทำงาน
“ลอเลนเซีย คืนนี้มาหาฉันที่ห้องทำงานหน่อยนะ ฉันมีเรื่องที่จะต้องคุยกับเธอ” ท่านลุงโรแลนด์ บอกกับฉันในวัย 17 ปีด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
“ได้เลยค่ะ ท่านลุง” ฉันพูดพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย ใจจริงฉันก็แอบสะใจที่วิลเลียมโดนดุนะ เพราะวิลเลียมชอบพูดไม่ดีกับฉัน ทุกครั้งที่เจอหน้าเลยหล่ะ ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าฉันไปทำอะไรให้วิลเลียมไม่พอใจรึป่าว แต่เท่าที่ฉันคิด ก็ไม่น่าจะมีนะ
บ้านหลังนี้คงจะมีแค่ท่านลุงเท่านั้นแหละที่ใจดีกับฉัน เพราะในทุกครั้งที่ฉันโดนวิลเลียมรังแก ท่านลุงก็จะอยู่ข้างฉันและคอยตักเตือนวิลเลียมเสมอ ฉันอยากจะทำอะไรท่านลุงก็อนุญาตให้ฉันทำได้ทั้งหมด
ในคืนนั้นฉันได้ไปหาท่านลุงที่ห้องทำงานอย่างที่ท่านบอกเมื่อตอนบ่าย และฉันไม่รู้เลยว่าชีวิตของฉันที่มันแย่อยู่แล้ว มันยังสามารถที่จะจมดิ่งลงไปได้อีก
“มีอะไรหรอคะ ท่านลุง”
“เข้ามาใกล้ ๆ สิ ลอเลนเซีย” ท่านลุงโรแลนด์บอกให้ฉันเดินเข้าไปใกล้โต๊ะทำงานของท่าน
“ต้นปีหน้า เธอก็จะอายุ 18 ปีบริบูรณ์แล้วใช่มั้ย? เธอกำลังจะเป็นหญิงสาวเต็มตัวแล้วสินะลอเลนเซียน้อยของลุง” ท่านลุงพูดพร้อมกับมองฉัน ตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า
“ใช่ค่ะ ท่านลุง ต้นปีหน้าฉันจะอายุครบ 18 ปีบริบูรณ์ ฉันสามารถดูแลธุรกิจของตระกูลที่ท่านพ่อทิ้งเอาไว้ให้ได้แล้วนะคะ เชื่อใจหนูได้เลยค่ะ”
“ฉันคงจะต้องสอนงานให้เธอซักหน่อยสินะ ไหนดูสิ .... อื้มม” ท่านลุงโรแลนด์ พูดพร้อมเดินตรงเข้ามาหาฉัน
“ทะ ท่านลุง มองอะไรหรอคะ” หน้าของท่านลุงใกล้มาก จนฉันได้กลิ่นแอลกอฮอล์ลอยออกมาจากตัวของเขา
“กรี๊ด” ท่านลุงค่อย ๆ เอามือลูบไล้แขนของฉัน พร้อมกับพึมพำ
“ผิวเนียนสวย รูปร่างก็ใช้ได้ เสียดายนะที่ผอมไปหน่อย ถ้าอวบกว่านี้อีกสักหน่อยก็คงจะเป็นแม่พันธุ์ชั้นดี หึหึ”
“หะ หนูว่า ท่านลุงน่าจะเมามากแล้ว ไว้เดี๋ยวพรุ่งนี้หนูมาใหม่ก็ได้ค่ะ” ฉันผลักมือของท่านลุงออกและกำลังจะเดินไปเปิดประตู
ทันใดนั้นเอง
“โอ๊ย!!”
“จะรีบไปไหนละ ลอเลยเซียหลานรัก ฉันยังไม่ได้สอนงานเธอเลย” ท่านลุงพูดพร้อมกับกระชากมือและดันฉันเข้ากับกำแพง
“ฉันจะสอนงานให้เธอเอง ว่าการเป็นภรรยาที่ดีนะ เขาทำกันยังไง หึหึ” ท่านลุงค่อย ๆ ยื่นหน้ามาพยายามที่จะจับฉันเข้าไปจูบ ฉันที่พยายามจะดิ้นหนี แต่ก็ไม่สามารถสู้แรงของท่านลุงได้
“ชะ ช่วย” ฉันกำลังจะร้องขอความช่วยเหลือ และทันใดนั้นเอง
“ปึง!!” จู่ ๆ ประตูห้องทำงานของท่านลุงก็เปิดออก พร้อมกับท่านป้าที่เดินเข้ามา และเห็นฉันที่โดนท่านลุงต้อนเข้ากำแพง
“นี่ แก!!! บังอาจมาอ่อยสามีฉันหรอ ห้ะ!! นังเด็กกำพร้า” ท่านป้าเดินตรงเข้ามาหาฉัน พร้อมกับกระชากแขนและพาฉันออกไปจากห้อง
เสียงฝีเท้าของท่านป้าดังสะท้อนในโถงทางเดินอันเงียบสงบ จนกระทั่งเสียงนั้นหยุดลงที่หน้าประตูห้องนอนของฉัน ทันใดนั้นเสียงฝ่ามือกระทบแก้มก็ดังขึ้นอย่างกะทันหัน
“เพี๊ยะ!!”
มือของท่านป้าที่เพิ่งตบไปสั่นเล็กน้อย แววตาก็เต็มไปด้วยความโกรธ ฉันกำลังจะพูดเพื่ออธิบายในสิ่งที่ท่านป้าเข้าใจผิด แต่ท่านป้าก็พูดขัดขึ้นมาซะก่อน
“คือหนู .....”
“ฉันจะส่งแกออกไปแต่งงาน จำคำ ๆ นี้ของฉันเอาไว้ให้ขึ้นใจ บังอาจมายั่วยวนสามีของฉันงั้นหรอ นังเด็กกำพร้า” ท่านป้าพูดพร้อมกับเดินจากไป และฉันก็เข้าห้องนอน
บรรยากาศภายในห้องนอนนั้นเงียบสงัด เสียงนาฬิกาเป็นเสียงเดียวที่ฉันได้ยิน ฉันล้มตัวลงตรงหน้าประตู คืนนี้ฉันคงไม่กล้าแม้แต่จะข่มตานอนหลับกับเรื่องที่เกิดขึ้น หากท่านป้าเข้ามาช้ากว่านั้นหล่ะ ถึงท่านป้าจะเข้าใจผิดว่าฉันไปอ่อยท่านลุงก็เถอะ แต่อย่างน้อยฉันก็ออกมาจากสถานการณ์บ้า ๆ นั้นได้
ฉันจึงตัดสินใจเดินออกไปตรงระเบียงของห้องนอน เพื่อออกมาสูดอากาศบริบูรณ์
ในวินาทีนั้นฉันก็ได้รู้ว่านี่มันคงเป็นจุดต่ำสุดของชีวิตฉันแล้ว โอกาสพิเศษมันก็มักจะถูกมอบให้กับคนที่พิเศษเท่านั้น แต่สำหรับคนอย่างฉัน มันไม่มีสิทธิ์ที่จะได้รับโอกาสพิเศษนั้นด้วยซ้ำ ฉันคงมีแค่จมดิ่งลงไปในความโชคร้ายเหล่านั้น ไม่เคยที่จะได้รับโอกาสเลยสักครั้ง
“กริ๊ง ๆ”
เงาสีดำพร้อมนัยน์ตาสีเหลืองก็ปรากฏขึ้น นัยน์ตาสีเหลืองของมันส่องแสงสว่างราวกับอัญมณี เมื่อยิ่งเข้าไปใกล้เงาสีดำนั้น มันคือสิ่งมีชีวิตที่มีจดหมายติดอยู่กับปลอกคอ พร้อมกับส่งเสียง “เมี๊ยว”
ฉันหยิบจดหมายที่แมวน้อยตัวนั้นนำมามอบให้พร้อมกับออกมาเปิดดูก็พบว่าเป็นจดหมายที่มีส่วนหนึ่งของพลังเวทแพร่ออกมา และทันใดนั้นจดหมายก็ได้ปรากฎข้อความขึ้น
“ท่านยินดีที่จะเข้าร่วมฤดูใบไม้ผลิแห่งรักหรือไม่?”
Yes? No?