“ฤดูใบไม้ผลิแห่งรัก” รายการที่เชิญเหล่าบรรดาสาวสวยและหนุ่มหล่อ ในที่แห่งนี้ท่านสามารถตามหารักแท้อย่างที่วาดฝันไว้ได้ เราขอมอบโอกาสสำคัญนี้ให้กับท่าน ท่านยินดีที่จะเข้าร่วมฤดูใบไม้ผลิแห่งรักหรือไม่?
รัก,แฟนตาซี,ไทย,นิยายรัก,18+,หวาน,นิยายแฟนตาซี,นิยายชายหญิง,เวทมนต์,เวทมนตร์,รักโรแมนติด,รักโรแมนติก,โรแมนติก,แฟนตาซี,ต่างโลก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“ฤดูใบไม้ผลิแห่งรัก” รายการที่เชิญเหล่าบรรดาสาวสวยและหนุ่มหล่อ ในที่แห่งนี้ท่านสามารถตามหารักแท้อย่างที่วาดฝันไว้ได้ เราขอมอบโอกาสสำคัญนี้ให้กับท่าน ท่านยินดีที่จะเข้าร่วมฤดูใบไม้ผลิแห่งรักหรือไม่?
ผู้แต่ง
มอฟอมัฟฟิน
เรื่องย่อ
“ฤดูใบไม้ผลิแห่งรัก” รายการที่เชิญเหล่าบรรดาสาวสวยและหนุ่มหล่อ ในที่แห่งนี้นั้นท่านสามารถตามหารักแท้อย่างที่คุณวาดฝันไว้ได้ เราจะขอมอบโอกาสสำคัญนี้ให้กับท่าน “ท่านยินดีที่จะเข้าร่วมฤดูใบไม้ผลิแห่งรักหรือไม่?” Yes? No?
“คุณคิดว่า การแต่งงาน คืออะไร?”
จักรวรรดิลา เฟลอร์ (La Fleur) จักรวรรดิที่มีชื่อเสียงโด่งดังเรื่องของความรัก จากรายการ “ฤดูใบไม้ผลิแห่งรัก” ที่ไม่ว่าจะเป็นราชวงศ์ อัศวิน หรือแม้แต่เลดี้ชนชั้นสูง ที่มีคุณสมบัติมากพอ เราจะขอมอบโอกาสสำคัญนี้ให้แด่ท่านผู้พิเศษ ที่อยากจะตามหารักแท้ได้อย่างที่ใจท่านวาดฝันไว้
พอกันที!! กับความรักที่ถูกควบคุม งานแต่งงานที่เกิดจากความสัมพันธ์ทางการเมือง
เพราะท่านคือ ผู้งดงามราวกับบุปผางามท่ามกลางผีเสื้อรายล้อม ท่านมีสิทธิ์ที่จะลิขิตชะตาความรักของตนเอง
“ท่านยินดีที่จะเข้าร่วมฤดูใบไม้ผลิแห่งรักหรือไม่?”
Yes? No?
“ปัง!!!” เสียงปืนเริ่มต้นการแข่งขันดังขึ้น ม้าทั้งสามตัวพุ่งออกไปด้วยความเร็วสูง
ป๊อปปี้เป็นผู้นำไปก่อน เธอขี่ม้าด้วยความคล่องแคล่วและมั่นใจ ฉันที่ตามมาติด ๆ ส่วนเดซี่เองก็พยายามเร่งความเร็วเพื่อไล่ตาม
ป๊อปปี้เก็บธงแรกได้อย่างรวดเร็ว ตามด้วยบลูเบลล์ที่เก็บธงได้เกือบพร้อมกัน เส้นทางการแข่งขันผ่านเนินเขาและป่าลึก ทำให้การขี่ม้ายิ่งท้าทายขึ้นไปอีก
ระหว่างทาง เดซี่พยายามเก็บธงอย่างตั้งใจ แต่ม้าของเธอกลับสะดุดก้อนหิน ทำให้เธอล้มลงกับพื้น เสียงกรีดร้องของเธอทำให้ทุกคนต่างตกใจ ฮอว์ธอร์นที่ยืนดูการแข่งขันอยู่ไม่ห่าง รีบวิ่งเข้ามาช่วยเหลือ
“เดซี่! คุณเป็นอะไรไหม?” ฮอว์ธอร์นถามด้วยความห่วงใย ขณะที่เขาช่วยพยุงเธอขึ้นจากพื้น
“ขะ...ขาฉันเจ็บ” เดซี่พูดด้วยเสียงสั่นๆ แต่ก็พยายามยิ้มเพื่อไม่ให้ใครกังวล
ฮอว์ธอร์นตรวจดูขาของเธอด้วยความระมัดระวัง “ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะช่วยรักษาให้เอง” เขาพูดพร้อมกับใช้พลังเวทย์รักษาของเขาทำให้แผลของเดซี่ค่อยๆ หายไป เดซี่มองฮอว์ธอร์นด้วยความรู้สึกขอบคุณและตกหลุมรักในความอ่อนโยนและความสามารถของเขา
ในขณะเดียวกัน ป๊อปปี้และบลูเบลล์ยังคงแข่งขันกันอย่างดุเดือด เส้นชัยใกล้เข้ามาทุกที ป๊อปปี้รวบรวมธงครบและพุ่งไปที่เส้นชัยเป็นคนแรก บลูเบลล์ตามมาเป็นอันดับสอง ทั้งสองต่างยิ้มแย้มให้กัน
เดซี่ก็กลับมาที่เส้นชัย แม้เธอจะมาเป็นคนสุดท้ายก็ตาม แต่เธอก็ได้รับการต้อนรับด้วยความอบอุ่นจากทุก ๆ คน ฮอว์ธอร์นเดินเคียงข้างเธอ ทำให้เดซี่ยิ้มออกมาด้วยความสุข แม้จะไม่ได้เป็นผู้ชนะ แต่เธอก็รู้สึกว่าตัวเองได้พบกับสิ่งที่มีค่ามากกว่า
และในการแข่งขันครั้งนี้ ป๊อปปี้คือผู้ชนะ ตามด้วยบลูเบลล์เป็นอันดับสอง และเดซี่ที่เกิดความรู้สึกบางอย่างขึ้นภายในใจของเธอ ในการแข่งขันนี้ไม่เพียงแต่เป็นการทดสอบความสามารถและความอดทนของพวกเธอ แต่ยังเป็นจุดเริ่มต้นของความรักและมิตรภาพที่งดงามในหมู่พวกเธออีกด้วย
ฟลอร์แมนประกาศผลการแข่งขัน “ผู้ชนะโปรดเลือกบุปผาชาย 2 ท่านที่ต้องการไปเดตด้วยครับ”
“ฉันเลือก คุณแอนทูเรียม และ คุณฮอว์ธอร์นค่ะ”
“เอ๊ะ!?” เดซี่พูดเบา ๆ พลางทำหน้าเศร้าเล็กน้อย
บอลลูนขนาดใหญ่ลอยลำอยู่เหนือทะเลสาบที่สะท้อนแสงอาทิตย์ บอลลูนมีสีสันสดใส ตกแต่งด้วยลายดอกไม้และดาวระยิบระยับ ป๊อปปี้ แอนทูเรียม และฮอว์ธอร์นอยู่บนบอลลูนด้วยกัน กำลังเพลิดเพลินกับทัศนียภาพรอบตัว ป๊อปปี้ยืนที่หัวของบอลลูน มือจับเชือกบังคับด้วยความคล่องแคล่วและมั่นใจ ผมสีแดงของเธอโบกสะบัดไปตามสายลม
“นอกจากเธอจะขี่ม้าเก่งแล้ว เธอก็ขี่บอลลูนได้เก่งจริงๆ ป๊อปปี้!” ฮอว์ธอร์นพูดขึ้นด้วยความประทับใจพร้อมกับยิ้มและยกนิ้วให้กับป๊อปปี้
แอนทูเรียมที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็พยักหน้าเห็นด้วย “จริงด้วยนะครับ เธอทำให้ทุกอย่างดูง่ายไปหมด” แอนทูเรียมพูดด้วยเสียงนุ่มนวลและยิ้มอบอุ่น
ป๊อปปี้ยิ้มรับคำชม “ขอบคุณนะคะ มันเป็นความชอบของฉันตั้งแต่เด็ก ๆ แล้วล่ะ” เธอพูดพร้อมกับหมุนบอลลูนเบาๆ เพื่อให้ทุกคนได้ชมทิวทัศน์รอบด้าน
ขณะที่บอลลูนลอยสูงขึ้น แอนทูเรียมและฮอว์ธอร์นเริ่มสนทนากันถึงสเปคของตัวเอง ฮอว์ธอร์นหันมาถามแอนทูเรียม “คุณชอบผู้หญิงแบบไหนครับ?”
แอนทูเรียมยิ้มน้อยๆ ก่อนจะตอบ “ฉันชอบผู้หญิงที่มีความมั่นใจในตัวเองและมีความอ่อนโยนในเวลาเดียวกัน ความสามารถของเธอไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ต้องมีความตั้งใจและทุ่มเท ฉันชอบคนที่มีความฝันและกล้าที่จะไล่ตามมันนะ
ฮอว์ธอร์นพยักหน้า “น่าสนใจนะ สำหรับฉัน ฉันชอบผู้หญิงที่มีความสดใสและมีพลังบวก เธอควรจะมีอารมณ์ขันและสามารถทำให้ทุก ๆ วันเป็นวันที่ดีได้ ฉันชอบคนที่สามารถทำให้ฉันรู้สึกดีและมีกำลังใจในทุกๆ เรื่อง”
ป๊อปปี้ที่ฟังบทสนทนาอยู่หัวเราะเบา ๆ “ดูเหมือนว่าทั้งคู่มีสเปคที่น่าสนใจนะคะ” เธอหันมามองพวกเขา “แล้วฉันล่ะ? เข้าข่ายสเปคของใครหรือเปล่า?”
แอนทูเรียมและฮอว์ธอร์นมองหน้ากันก่อนจะหันมายิ้มให้ป๊อปปี้ “แน่นอน” พวกเขาพูดพร้อมกัน ทำให้ป๊อปปี้หัวเราะเสียงใส การสนทนาและเสียงหัวเราะที่ดังขึ้นบนบอลลูนเป็นสัญญาณของมิตรภาพและความรักที่กำลังเบ่งบาน
ในขณะเดียวกันทางด้านของ นาร์ซิสซัส บลูเบลล์ และเดซี่ ณ ทุ่งหญ้าที่เต็มไปด้วยดอกไม้หลากสีสัน บลูเบลล์และเดซี่นั่งเล่นกันอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่มีร่มเงาเย็นสบาย ใกล้ๆ กันนั้น นาร์ซิสซัสยืนอยู่พร้อมกับรอยยิ้มสดใสบนใบหน้า
“บลูเบลล์ เดซี่” นาร์ซิสซัสเรียกชื่อทั้งสองอย่างอบอุ่น เขาหยิบดอกไม้มาหนึ่งดอกแล้วหมุนเล่นในมือ “รู้ไหมว่าเมื่อตอนเด็กๆ ฉันเคยตกหลุมรักเพื่อนคนหนึ่งด้วยหล่ะ”
เดซี่เงยหน้าขึ้นด้วยความสนใจ “จริงเหรอ นาร์ซิสซัส? แล้วมันเป็นยังไงล่ะ?”
นาร์ซิสซัสยิ้มเศร้า ๆ และนั่งลงข้างเดซี่ “มันเป็นเรื่องที่น่าจดจำสำหรับฉันมาก แต่เพื่อนคนนั้นเหมือนว่าจะจำฉันไม่ได้เลย” เขามองไปที่บลูเบลล์ด้วยสายตาที่มีความหมาย บลูเบลล์ที่กำลังเล่นกับดอกไม้ไม่ได้สังเกตถึงสายตานั้น
“แล้วเธอเคยลองบอกเพื่อนคนนั้นไหม ว่าเธอรู้สึกยังไง?” เดซี่ถามด้วยความใส่ใจ แม้ในใจลึกๆ เธอยังคงคิดถึงฮอว์ธอร์น
นาร์ซิสซัสส่ายหน้า “ไม่เคยเลย ฉันไม่กล้า ตอนนั้นฉันยังเด็กเกินไป” เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “แต่เธอคนนั้นมีความสำคัญกับฉันมาก ฉันจึงจดจำเธอมาตลอด”
ฉันที่ฟังอยู่หันมามองนาร์ซิสซัส “แล้วเธออยากจะบอกเพื่อนคนนั้นตอนนี้มั้ย? บางทีเขาอาจจะจำได้ก็ได้”
นาร์ซิสซัสยิ้มอ่อนโยนและตอบ “ฉันคิดว่าบางสิ่งบางอย่างก็ควรจะปล่อยให้เป็นอดีตไป แต่ฉันก็อยากให้เธอรู้ว่าความทรงจำเหล่านั้นมีค่ามากสำหรับฉันมาก”
เดซี่มองนาร์ซิสซัสด้วยความเข้าใจ “มันน่ารักจังเลยนะ ความรักในวัยเด็กที่บริสุทธิ์และจริงใจ”
ฉันยิ้มเล็กน้อย “น่าจะเป็นความทรงจำที่สวยงามมาก ฉันเองก็มีความทรงจำในวัยเด็กมากมาย แต่นึกเท่าไรฉันก็นึกไม่ออกเลย”
นาร์ซิสซัสยิ้มเจื่อน ๆ “ไม่เป็นไรหรอกบลูเบลล์ ความทรงจำของเรายังอยู่ที่นี่เสมอ ไม่ว่าเธอจะจำได้หรือไม่” เขาแตะที่หัวใจของตัวเอง
ฉันยิ้มรับ “ขอบใจนะ นาร์ซิสซัส”
เดซี่หันมามองฉันและนาร์ซิสซัส “ฉันว่ามิตรภาพของพวกเรานี่แหละสำคัญที่สุด ต่อให้มีความทรงจำที่หายไป แต่สิ่งที่เรามีตอนนี้ก็มีค่ายิ่งกว่า”
นาร์ซิสซัสและฉันต่างพยักหน้าเห็นด้วย เราทั้งสามคนหัวเราะและพูดคุยกันต่อไป ท่ามกลางทุ่งหญ้าและดอกไม้ที่สวยงาม การสนทนาของพวกเขาเต็มไปด้วยความอบอุ่นและความรู้สึกดีๆ ที่มอบให้กัน
ถึงแม้เดซี่น่าจะยังคงคิดถึงฮอว์ธอร์นอยู่ แต่เธอก็รู้สึกว่ามีความสุขที่ได้อยู่กับเพื่อน ๆ และนาร์ซิสซัสที่เปิดใจเล่าเรื่องในอดีตทำให้บรรยากาศเต็มไปด้วยความเข้าใจและมิตรภาพที่แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น
และท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีเป็นสีส้มและชมพูอ่อนดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า บอลลูนลอยอยู่กลางท้องฟ้าที่สวยงามก็เริ่มลอยต่ำลง พร้อมกับหัวใจของทุกคนที่เต็มไปด้วยความสุขและความทรงจำที่งดงามในวันที่ได้ใช้ร่วมกัน