“ฤดูใบไม้ผลิแห่งรัก” รายการที่เชิญเหล่าบรรดาสาวสวยและหนุ่มหล่อ ในที่แห่งนี้ท่านสามารถตามหารักแท้อย่างที่วาดฝันไว้ได้ เราขอมอบโอกาสสำคัญนี้ให้กับท่าน ท่านยินดีที่จะเข้าร่วมฤดูใบไม้ผลิแห่งรักหรือไม่?
รัก,แฟนตาซี,ไทย,นิยายรัก,18+,หวาน,นิยายแฟนตาซี,นิยายชายหญิง,เวทมนต์,เวทมนตร์,รักโรแมนติด,รักโรแมนติก,โรแมนติก,แฟนตาซี,ต่างโลก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เวลาล่วงเลยผ่านไปจนใกล้ถึงเวลาอาหารมื้อค่ำ หลังจากป๊อปปี้กลับมาจากเดตสุดหรูบนบอลลูนลอยฟ้า ฉันและเดซี่พุ่งตรงไปยังห้องพักของป๊อปปี้
“เดตเป็นยังไงบ้างคะ?” ฉันถามป๊อปปี้ด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
เดซี่พยักหน้าเบา ๆ พร้อมกับถามต่อว่า “ฮอว์ธอร์น เขาดูเป็นยังไงบ้างคะ?”
“ฮ่า ๆ ทั้งสองคนใจเย็น ๆ ค่ะ” ป๊อปปี้หัวเราะเบาๆ
“สงสัยฉันคงต้องเล่าการเดตบนบอลลูนให้พวกเธอฟังสินะ”
ฉันและเดซี่ต่างก็หันมาฟังอย่างตั้งใจ ดวงตาเต็มไปด้วยความสนใจ “เล่ามาเลยค่ะ!!” ฉันพูดพร้อมกับยิ้มกริ่ม
“ตอนที่เราอยู่บนบอลลูน มันเหมือนเราอยู่ในโลกของเราเองเลยหล่ะค่ะ ท้องฟ้ากว้างใหญ่แถมภาพรอบ ๆ มันก็สวยงามมาก” ป๊อปปี้เล่าต่อด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสุข “แอนทูเรียมและฮอว์ธอร์นต่างก็ชื่นชมทักษะการขี่ม้าของฉัน มันทำให้ฉันรู้สึกดีมาก ๆ เลยที่พวกเขาชื่นชม”
“แล้วเธอรู้สึกยังไงกับพวกเขาล่ะ?” เดซี่ถามด้วยความอยากรู้
ป๊อปปี้หยุดคิดไปสักครู่ก่อนจะตอบว่า “แอนทูเรียมเป็นคนที่มีสุขุมและดูอบอุ่น เขาทำให้ฉันรู้สึกสบายใจนะคะ ส่วนฮอว์ธอร์นเขามีความสดใส ชอบเล่นมุก และเข้าใจคนอื่นดีมาก ๆ ฉันรู้สึกว่าเขามีความสามารถในการทำให้คนรอบข้างรู้สึกดีนะ”
“เหมือนว่าจะดูดีทั้งสองคนเลยนะ” ฉันหัวเราะเบา ๆ และถามต่อว่า “แล้วเธอจะเลือกใครหล่ะ?”
ป๊อปปี้ยิ้มเขิน ๆ “ฉันยังไม่แน่ใจเลย มันเป็นเรื่องยากที่จะตัดสินใจตอนนี้นะ เพราะพวกเขาทั้งสองคนมีความพิเศษในแบบของตัวเอง”
เดซี่พยักหน้า “ฉันเข้าใจนะ บางครั้งความรู้สึกมันซับซ้อนกว่าที่เราคิด” เธอพูดด้วยน้ำเสียงเงียบๆ ความคิดของเธอกำลังเลื่อนไหลไปถึงฮอว์ธอร์นและความรู้สึกที่เธอมีต่อเขา
ในขณะที่พวกเราพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน เสียงกระดิ่งที่ลอยมาประกาศเวลาอาหารมื้อค่ำ ทั้งสามสาวลุกขึ้นและเดินไปยังห้องอาหาร กลิ่นหอมของอาหารที่ถูกจัดเตรียมไว้อย่างดีอบอวลไปทั่ว โต๊ะยาวที่ตกแต่งด้วยดอกไม้สดและผ้าปูโต๊ะสีขาวสะอาดตา
ฮอว์ธอร์นยิ้มกว้างและเริ่มเปิดบทสนทนา “อาหารดูน่าทานมากเลยนะ ไม่รู้เลยว่าระหว่างอาหารกับสาวสวยทั้งสามอันไหนดูดีกว่ากัน” เขาพูดพร้อมกับเล่นมุกเล็กน้อยเพื่อทำให้บรรยากาศผ่อนคลาย
ป๊อปปี้หัวเราะเบาๆ และตอบกลับด้วยเสียงสดใส “แหม ฮอว์ธอร์น นายเนี่ยสดใสได้ตลอดเลยจริง ๆ นะ” เธอตอบด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยเสน่ห์
ฮอว์ธอร์นยิ้มกลับก่อนจะหันไปมองเดซี่ “เดซี่ ขาของเธอเป็นยังไงบ้าง?”
เดซี่เงยหน้าขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม “ดีขึ้นมากแล้วหล่ะ ขอบใจที่ช่วยฉันตอนนั้นนะ” เธอตอบด้วยความจริงใจ
“ดีใจที่ได้ยินแบบนั้นนะ” ฮอว์ธอร์นตอบกลับพร้อมกับส่งสายตาอ่อนโยนให้เดซี่ ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นใจ
ในขณะเดียวกัน นาร์ซิสซัสนั่งอยู่ข้าง ๆ ฉัน เขาหันมาและพูดกับฉัน “หลังจากทานมื้อค่ำเสร็จ เธอจะทำอะไรหรอ?” เขาถามด้วยความสนใจ
ฉันยิ้มอ่อน ๆ “ฉันว่าจะอ่านหนังสือก่อนนอนสักเล่ม มันช่วยทำให้ฉันสงบดีนะ” ฉันตอบกลับพร้อมกับสบตานาร์ซิสซัส
“ฟังดูเป็นผ่อนคลายดีแฮะ” นาร์ซิสซัสพูดพร้อมกับยิ้ม ฉันพยักหน้ารับแต่สายตาของฉันก็ยังคงมองไปทางแอนทูเรียมเป็นระยะ ๆ
แอนทูเรียมสังเกตเห็นสายตาของฉันและยิ้มกลับ “เธออ่านหนังสืออะไรเหรอ บลูเบลล์?” เขาถามด้วยความสนใจ ฉันตอบกลับด้วยความตื่นเต้น “ตอนนี้ฉันกำลังอ่านหนังสือเกี่ยวกับตำนานของนักบุญของจักรวรรดิเซเลสเทียลหน่ะ มันน่าทึ่งมากที่มีเรื่องราวเหล่านี้ในประวัติศาสตร์”
“ฉันเองก็ชอบเรื่องราวเกี่ยวกับพลังศักดิ์สิทธิ์เหมือนกัน ถ้ามีโอกาสเราน่าจะคุยกันเกี่ยวกับเรื่องนี้บ้างนะ” แอนทูเรียมตอบกลับพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย ฉันยิ้มกว้างและตอบกลับไป “ยินดีเลย แอนทูเรียม ฉันชอบที่จะได้แลกเปลี่ยนความคิดกับคนที่มีความสนใจเหมือนกัน”
การสนทนาดำเนินไปอย่างราบรื่นและเป็นกันเอง ทุกคนหัวเราะและพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน จนกระทั่งอาหารมื้อค่ำสิ้นสุดลง
“ขอบคุณสำหรับมื้อค่ำที่ยอดเยี่ยมนี้นะ” เดซี่พูดขึ้นพร้อมกับยิ้ม “ฉันรู้สึกสนุกมากเลย”
“ใช่ ขอบคุณมากทุกคน” ป๊อปปี้กล่าวเสริม ฮอว์ธอร์น นาร์ซิสซัส และแอนทูเรียมต่างก็พยักหน้าและยิ้มรับ “เราก็รู้สึกดีที่ได้ใช้เวลาร่วมกันแบบนี้” แอนทูเรียมพูดจบ
หลังจากจบอาหารมื้อค่ำ ทุกคนก็แยกย้ายกันเข้าห้องของตัวเอง ป๊อปปี้ เดซี่ และฉันเดินกลับห้องด้วยกันพร้อมกับพูดคุยเรื่องที่เกิดขึ้นในมื้อค่ำ ขณะที่หนุ่ม ๆ ก็กลับไปยังห้องของพวกเขาด้วยความรู้สึกอิ่มเอมใจ ในคืนนั้นทั้งสามสาวและสามหนุ่มต่างก็มีความทรงจำดี ๆ ที่เก็บเกี่ยวจากการพูดคุยและได้ใช้เวลาร่วมกัน ทำให้มิตรภาพและความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาพัฒนายิ่งขึ้น
คำถาม : ความประทับใจแรกที่มีต่อฮอว์ธอร์นคือ?
“จริงๆ ฉันเคยประทับใจนาร์ซิสซัสมาก่อน ตอนแรกฉันรู้สึกประทับใจในความเป็นมิตรและความอบอุ่นของเขา แต่หลังจากการปรากฏตัวของฮอว์ธอร์นที่เข้ามาช่วยฉันตอนนั้น และได้พูดคุยกันตอนมื้อค่ำเมื่อกี้ ฉันก็พบว่าเขามีเสน่ห์และน่ารักมากจนฉันชอบเขามากขึ้นเรื่อย ๆ เอ๊ะ! ตอนนี้ฉันดูใจง่ายเกินไปรึเปล่าคะ รบกวนช่วยตัดออกไปได้มั้ยคะ ฮ่า ๆ" - เดซี่ ยิ้มและหัวเราะอย่างเขิน ๆ
“สำหรับฉัน ฮอว์ธอร์นเหมือนเพื่อนคนหนึ่งมากกว่าค่ะ เขาเป็นคนที่สนุกและชอบเล่นมุก ฉันรู้สึกสบายใจเวลาอยู่กับเขา แต่ไม่ถึงขั้นรู้สึกพิเศษอะไรเป็นพิเศษ" – ป๊อปปี้ยิ้มเล็กน้อย
“ฉันรู้สึกว่าเขาเป็นคนสดใสและพูดเก่งมากค่ะ เขามีทักษะในการทำให้คนรอบข้างรู้สึกสนุกและผ่อนคลาย ฉันคิดว่าเขาเป็นคนที่น่าคบหามาก ๆ" – บลูเบลล์
“เขามีความสามารถในการทำให้ทุกคนรอบข้างรู้สึกเป็นกันเองและสบายใจ ผมชื่นชมในความเป็นมิตรของเขา" – แอนทูเรียม
“ผมรู้สึกว่าฮอว์ธอร์นดูเจ้าชู้มาก เขามีเสน่ห์ที่ดึงดูดคนรอบข้างจนผมอิจฉาเลยหล่ะครับ ฮ่า ๆ” – นาร์ซิสซัส
ในคืนที่สงบสุข ท้องฟ้าเต็มไปดวงดาวระยิบระยับ ทุกคนในปราสาทต่างก็เตรียมเข้านอนในห้องของตนเอง ป๊อปปี้กำลังนั่งเขียนบันทึกประจำวัน เดซี่กำลังนั่งปักผ้าเช็ดหน้า บลูเบลล์กำลังนั่งอ่านหนังสือ นาร์ซิสซัสกำลังนั่งดูรูปภาพเก่า ๆ แอนทูเรียมกำลังนั่งมองดาวอยู่ริมระเบียง และฮอว์ธอร์นที่กำลังนั่งเล่นดนตรีเบา ๆ
ทันใดนั้นเอง วงแหวนเวทย์ก็ปรากฏขึ้นกลางห้องของแต่ละคน แสงสว่างจ้าและหมุนวนสร้างความตกใจให้กับทุกคน
“อะไรหน่ะ!!” - ป๊อปปี้ ตาโตและวางสมุดบันทึกลงทันที
“เกิดอะไรขึ้น!?” - เดซี่ หยุดการปักผ้าและยกมือขึ้นปิดปาก
“นี่มันอะไรเนี่ย??” – บลูเบลล์ วางหนังสือลงทันทีและจ้องมองวงแหวนเวทย์ด้วยความสนใจ
“นี่มันอะไรกัน?” – แอนทูเรียมที่เห็นแสงสว่างวาบเลยเดินเข้ามาในห้อง
“น่าสนใจแหะ...” - นาร์ซิสซัส เดินเข้าไปใกล้วงแหวนเวทย์
“วงแหวนเวทย์? แต่อืมม...ไม่ใช่วงเวทย์อันตรายแฮะ” – ฮอว์ธอร์น หรี่ตาดูและพิจารณาวงแหวนเวทย์
จากนั้น ท่ามกลางแสงสีฟ้าสดใส “กริ๊ง ๆ” เสียงกระดิ่งของแมวน้อยฟลอร์แมนก็ปรากฏตัวขึ้นจากวงแหวนเวทย์ ทุกคนมองด้วยความสนใจ ฟลอร์แมน มองไปรอบ ๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “สวัสดียามค่ำคืนของเหล่าบุปผา กระผมคือฟลอร์แมน มาเพื่อแนะนำภารกิจในคืนนี้ให้กับพวกท่าน”
ทุกคนต่างยืนนิ่ง ฟังคำพูดของแมวน้อยฟลอร์แมนด้วยความสงสัยและตื่นเต้น
“กระผมได้รับมอบหมายให้มาแจ้งพวกท่านถึง การเลือกค่าความชอบ โดยจะใช้วิธีการเขียนจดหมายเวทย์ ความในใจของพวกท่านต่อบุปผาที่ท่านชอบ เพียงเขียนความรู้สึกที่แท้จริงลงบนจดหมายเวทย์ แล้วจดหมายจะถูกส่งไปยังบุปผาที่ท่านเขียนถึง”
“แล้วเราจะเริ่มได้ยังไง?” – ป๊อปปี้ถามด้วยความสงสัย
“พวกท่านจะได้รับจดหมายเวทย์อยู่ในห้องของท่าน เขียนความรู้สึกของท่านลงในนั้น แล้วใช้เวทย์เพื่อส่งมันไป”
“มันจะได้ส่งไปถึงจริง ๆ งั้นหรอ” – เดซี่ยังคงมึนงงกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น
แมวน้อยฟลอร์แมน ยิ้มเล็กน้อยและตอบ “แน่นอนครับ มันเป็นเวทย์ที่ทรงพลังและสามารถส่งความรู้สึกที่แท้จริงไปยังบุปผาที่ท่านเขียนถึงได้”
“แล้วเราจะรู้ได้ยังไงว่าจดหมายส่งไปถึงแล้ว?” – บลูเบลล์ หยิบปากกาเตรียมพร้อม
“เมื่อจดหมายถูกส่งไป ท่านจะรู้สึกถึงความอบอุ่นในใจ มันเป็นสัญญาณว่าความรู้สึกของท่านถูกส่งถึงเรียบร้อยแล้วครับ”
“เข้าใจแล้ว ขอบใจมากเจ้าเมี๊ยว” – แอนทูเรียม พยักหน้า
“น่าทึ่งสุด ๆ เลยแฮะรายการนี้” – นาร์ซิสซัส ยิ้มและพูดเบาๆ
“ให้ฉันส่งเลยมั้ย เจ้าแมวน้อย” – ฮอว์ธอร์นถามพร้อมกับวางปากกาลง
หลังจากที่ฟลอร์แมนอธิบายเสร็จ เขาก็หายไปพร้อมกับแสงของวงแหวนเวทย์ ทุกคนมองจดหมายเหล่านั้นด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งตื่นเต้น สงสัย และรู้สึกถึงโอกาสที่จะแสดงความรู้สึกของตนเองอย่างจริงใจ ในคืนที่เงียบสงบและเต็มไปด้วยความหวังนี้ ทุกคนต่างก็เริ่มเขียนจดหมายเวทย์ของตนเอง พร้อมกับความรู้สึกที่พวกเขาตั้งใจจะส่งไปถึงบุคคลที่พวกเขาชื่นชอบ ไม่ว่าจะเป็นความรัก ความห่วงใย หรือเพียงแค่ความจริงใจ ทุกอย่างถูกถ่ายทอดผ่านจดหมายเวทย์ในค่ำคืนนี้...
