“ฤดูใบไม้ผลิแห่งรัก” รายการที่เชิญเหล่าบรรดาสาวสวยและหนุ่มหล่อ ในที่แห่งนี้ท่านสามารถตามหารักแท้อย่างที่วาดฝันไว้ได้ เราขอมอบโอกาสสำคัญนี้ให้กับท่าน ท่านยินดีที่จะเข้าร่วมฤดูใบไม้ผลิแห่งรักหรือไม่?
รัก,แฟนตาซี,ไทย,นิยายรัก,18+,หวาน,นิยายแฟนตาซี,นิยายชายหญิง,เวทมนต์,เวทมนตร์,รักโรแมนติด,รักโรแมนติก,โรแมนติก,แฟนตาซี,ต่างโลก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“ฤดูใบไม้ผลิแห่งรัก” รายการที่เชิญเหล่าบรรดาสาวสวยและหนุ่มหล่อ ในที่แห่งนี้ท่านสามารถตามหารักแท้อย่างที่วาดฝันไว้ได้ เราขอมอบโอกาสสำคัญนี้ให้กับท่าน ท่านยินดีที่จะเข้าร่วมฤดูใบไม้ผลิแห่งรักหรือไม่?
ผู้แต่ง
มอฟอมัฟฟิน
เรื่องย่อ
“ฤดูใบไม้ผลิแห่งรัก” รายการที่เชิญเหล่าบรรดาสาวสวยและหนุ่มหล่อ ในที่แห่งนี้นั้นท่านสามารถตามหารักแท้อย่างที่คุณวาดฝันไว้ได้ เราจะขอมอบโอกาสสำคัญนี้ให้กับท่าน “ท่านยินดีที่จะเข้าร่วมฤดูใบไม้ผลิแห่งรักหรือไม่?” Yes? No?
“คุณคิดว่า การแต่งงาน คืออะไร?”
จักรวรรดิลา เฟลอร์ (La Fleur) จักรวรรดิที่มีชื่อเสียงโด่งดังเรื่องของความรัก จากรายการ “ฤดูใบไม้ผลิแห่งรัก” ที่ไม่ว่าจะเป็นราชวงศ์ อัศวิน หรือแม้แต่เลดี้ชนชั้นสูง ที่มีคุณสมบัติมากพอ เราจะขอมอบโอกาสสำคัญนี้ให้แด่ท่านผู้พิเศษ ที่อยากจะตามหารักแท้ได้อย่างที่ใจท่านวาดฝันไว้
พอกันที!! กับความรักที่ถูกควบคุม งานแต่งงานที่เกิดจากความสัมพันธ์ทางการเมือง
เพราะท่านคือ ผู้งดงามราวกับบุปผางามท่ามกลางผีเสื้อรายล้อม ท่านมีสิทธิ์ที่จะลิขิตชะตาความรักของตนเอง
“ท่านยินดีที่จะเข้าร่วมฤดูใบไม้ผลิแห่งรักหรือไม่?”
Yes? No?
“แอนทูเรียม!” ฉันเรียกเขาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความดีใจ
แอนทูเรียมเงยหน้าขึ้นจากหนังสือและยิ้มให้กับฉัน “บลูเบลล์ มาเดินเล่นหรอ?”
“ใช่ค่ะ” ฉันตอบพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้ “ในที่สุดเราก็จะได้คุยกันสองคนบ้างสักที ฉันอยากคุยกับนายมานานแล้ว”
แอนทูเรียมปิดหนังสือและวางไว้ข้าง ๆ “มานั่งตรงนี้สิ บลูเบลล์ สวนนี้สงบและเหมาะสำหรับการพูดคุยกัน”
ฉันนั่งลงข้าง ๆ เขา หัวใจของฉันเต้นแรงเล็กน้อย รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นและความปลอดภัยเมื่ออยู่ใกล้กับแอนทูเรียม
“หนังสือที่นายอ่านเป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไรหรอ?” ฉันถามด้วยความสนใจ
“เป็นหนังสือเกี่ยวกับพลังศักดิ์สิทธิ์และการใช้เวทมนตร์เพื่อช่วยเหลือผู้อื่นหน่ะ” แอนทูเรียมตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “ฉันคิดว่าเราไม่ควรใช้เวทมนตร์เพียงเพื่อประโยชน์ของตัวเอง แต่ควรใช้เพื่อทำให้โลกนี้ดีขึ้น”
“ฉันเห็นด้วยค่ะ” ฉันยิ้มให้กับแอนทูเรียมพร้อมกับพูดต่อว่า “ฉันชอบมุมมองของนายนะ มันทำให้ฉันรู้สึกว่านายเป็นคนที่มีจิตใจงดงาม”
แอนทูเรียมยิ้มและหัวเราะเบา ๆ “ขอบคุณนะ บลูเบลล์ ดูสิ หนังสือเล่มนี้บอกว่า เราสามารถเรียกสายลมให้มาช่วยเราได้ด้วยนะ ถ้าเราขอสายลมอย่างสุภาพ” เขาพูดพร้อมกับทำท่าขอร้องอย่างขบขัน
ฉันหัวเราะให้กับท่าทางของแอนทูเรียมที่ทำให้ฉันดู “ถ้าสายลมมาจริง ๆ ก็คงจะดีนะ เราจะได้มีลมเย็น ๆ พัดมาทำให้เรารู้สึกสดชื่น”
แอนทูเรียมหัวเราะพร้อมกับพูดเชิญชวนฉัน “งั้นเรามาลองทำมันด้วยกันมั้ย?”
ทั้งสองนั่งพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ท่ามกลางบรรยากาศที่เต็มไปด้วยเสียงนกและกลิ่นหอมของดอกไม้ บทสนทนาของพวกเราไหลลื่นและเป็นธรรมชาติ ทำให้ฉันรู้ว่าแอนทูเรียมก็มีมุมตลกเล็ก ๆ ด้วยเหมือนกัน ทั้งยังทำให้ฉันรู้สึกผ่อนคลาย แม้ว่าในตอนนี้ ความทรงจำในวัยเด็กของฉันมันจะยังเลือนราง แต่ความรู้สึกอบอุ่นและความสุขที่ได้รับจากการพูดคุยกับแอนทูเรียมกลับทำให้หัวใจของฉันเต็มไปด้วยความสุขและความหวังอีกครั้ง
บรรยากาศของสวนดอกไม้ที่งดงามและความสัมพันธ์ที่เริ่มก่อตัวขึ้นระหว่างบลูเบลล์และแอนทูเรียมกำลังเป็นไปได้ด้วยดี
อีกด้านหนึ่งของชายหาด เดซี่กำลังเดินเล่นอยู่ริมชายหาดท่ามกลางแสงอาทิตย์ที่สาดส่องลงกระทบกับผิวน้ำทะเลเปล่งประกายระยิบระยับ เธอเดินไปเรื่อย ๆ ปล่อยให้เท้าเปล่าสัมผัสกับทรายอุ่น ๆ ใจของเธอเต็มไปด้วยความคิดถึงและความสับสนเกี่ยวกับฮอว์ธอร์น ทุกครั้งที่เธอคิดถึงเขา ใจของเธอก็เต้นแรงขึ้น และความทรงจำที่เขาเคยช่วยเหลือเธอในตอนที่ตกจากหลังม้าและขาเจ็บกลับมาชัดเจนในหัว
เธอจำได้ว่าในวันนั้น ฮอว์ธอร์นเข้ามาช่วยเธออย่างรวดเร็วและอ่อนโยน เขาไม่เพียงแค่ประคองเธอขึ้นมาแต่ยังช่วยดูแลเธอตลอด รอยยิ้มและความห่วงใยในสายตาของเขาทำให้เดซี่รู้สึกอุ่นใจ
ขณะที่เดซี่กำลังจมอยู่ในความคิดนั้น หันหลังกลับมา เธอเห็นร่างของฮอว์ธอร์นเดินเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ ผมของเขาปลิวไสวไปตามลมทะเล เธอหยุดนิ่ง ราวกับคิดว่าตัวเองกำลังฝันไปหรือเป็นภาพลวงตา แต่เมื่อเธอก้าวเท้าถอยหลังไป เดซี่สะดุดก้อนหินและเสียหลักจนเกือบจะล้มลง
แต่ทันใดนั้น ฮอว์ธอร์นก็มาจับเอวของเธอเอาไว้ได้ทันเวลา “เดซี่! เธอเป็นอะไรหรือเปล่า?” ฮอว์ธอร์นถามด้วยความเป็นห่วง เดซี่จับแขนของเขาแน่นขึ้น เพื่อให้ตัวเองมั่นคง “ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะที่ช่วยไว้ทัน” เมื่อรู้สึกถึงความอบอุ่นจากมือของเขา เธอก็รู้ได้ในทันทีว่าเขาเป็นคนจริง ๆ ไม่ใช่ภาพลวงตา
หลังจากนั้นพวกเขาก็เริ่มเดินคุยกันริมชายหาด เสียงคลื่นที่กระทบชายฝั่งเป็นดนตรีเบา ๆ ทำให้บรรยากาศอบอุ่นและโรแมนติกขึ้น
“เดซี่ รู้มั้ย เธอเหมือนดอกไม้ที่สวยงามที่สุดบนชายหาดนี้เลยหล่ะ” ฮอว์ธอร์นพูดพร้อมกับรอยยิ้มอบอุ่น
เดซี่หัวเราะเบา ๆ “ฮ่า ๆ แน่นอนสิคะ!! ก็ฉันเป็นผู้หญิงคนเดียวในชายหาดตรงนี้นี่นา”
“ฮ่า ๆ นั่นก็ถูกของคุณนะ” ฮอว์ธอร์นที่สดใสพูดพร้อมกับหัวเราะ ก่อนที่เดซี่จะพูดขึ้นมาอีกว่า “ถ้าหากฉันเป็นดอกไม้ที่สวยงามที่สุด งั้นนายก็เหมือนกับต้นสนที่แข็งแรงและคอยปกป้องฉันในทุกสถานการณ์เลยหล่ะ”
“หากฉันเป็นต้นสน งั้นก็แปลว่าเธอรู้สึกปลอดภัยเวลาที่มีฉันอยู่ใกล้ ๆ สินะ” ฮอว์ธอร์นตอบพร้อมกับยิ้มกว้าง
พวกเขาเดินคุยกันอย่างสนุกสนาน และมีจับมือกันบ้างเป็นระยะ ๆ ฮอว์ธอร์นเล่าเรื่องตลก ๆ และทำให้เดซี่ยิ้มและหัวเราะ เมื่อพวกเขาเดินมาถึงโขดหินใหญ่ที่ตั้งอยู่ริมชายหาด ทั้งคู่หยุดเดินและมองไปทางทะเลที่สุดแสนจะไกลสายตา
“นี่! ฮอว์ธอร์น นายรู้มั้ยว่า นายทำให้ฉันรู้สึกดีมาก ๆ ทุกครั้งที่อยู่ใกล้เลย” เดซี่พูดด้วยเสียงเบา ๆ แต่เต็มไปด้วยความรู้สึกลึกซึ้ง
ฮอว์ธอร์นหันมามองเธอและจับมือของเธอแน่นขึ้น “ฉันก็เหมือนกัน” ทั้งสองมองตากัน และความเงียบสงบที่ล้อมรอบทำให้บรรยากาศรอบ ๆ ยิ่งโรแมนติกขึ้น ใบหน้าของพวกเขาเริ่มเคลื่อนเข้ามาใกล้กัน ความรู้สึกในใจของทั้งคู่เต็มไปด้วยความรู้สึกดี ๆ ที่พวกเขามีต่อกัน
“เดซี่...” ฮอว์ธอร์น กระซิบเบา ๆ ด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ดวงตาของเขามองตรงเข้าไปในดวงตาของเธอเดซี่รู้สึกถึงความร้อนที่ขึ้นมาที่แก้ม ฮอว์ธอร์นยิ้มบาง ๆ ก่อนที่เขาจะค่อย ๆ ยกมือขึ้นไปที่ใบหน้าของเดซี่ ปลายนิ้วของเขาลูบไล้ไปตามแก้มของเธอเบา ๆ ราวกับเขากำลังสัมผัสกับวัตถุที่บอบบางและมีค่า
แววตาของเขามีความอบอุ่นและความกระหายที่ซ่อนเร้นไว้อย่างชัดเจน มือข้างหนึ่งของเขาสัมผัสที่เอวของเธอ ขณะที่มืออีกข้างประคองศีรษะของเธอให้เข้ามาใกล้ชิดมากขึ้น
“ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย...” ฮอว์ธอร์น กระซิบด้วยเสียงแหบพร่า ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกลึกซึ้ง เดซี่รู้สึกได้ถึงความร้อนที่แผ่ออกมาจากตัวเขา หัวใจของเธอเต้นแรงจนแทบจะได้ยิน เธอหลับตาลงและพยักหน้าเบา ๆ ปล่อยให้ความรู้สึกพาพวกเขาไปตามใจปรารถนา
ฮอว์ธอร์นค่อย ๆ โน้มหน้าเข้ามาใกล้ริมฝีปากของเขาเริ่มสัมผัสกับริมฝีปากของเธออย่างแผ่วเบา ความนุ่มนวลของการจูบนี้เป็นเพียงแค่การเริ่มต้น เขาเพิ่มแรงกดเบา ๆ ริมฝีปากของพวกเขาประสานกันอย่างลึกซึ้ง ความร้อนแรงที่แผ่ซ่านผ่านการสัมผัสนี้ทำให้ทั้งสองรู้สึกเชื่อมโยงกันมากขึ้น
มือของฮอว์ธอร์นลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของเดซี่ เบา ๆ แต่เต็มไปด้วยความต้องการ ในขณะที่มือของเดซี่กอดคอเขาไว้แน่น การจูบของพวกเขาเริ่มเข้มข้นขึ้น ลมหายใจของพวกเขาเริ่มถี่ขึ้น ฮอว์ธอร์นถอนจูบออกมาเล็กน้อยเพื่อมองดูเดซี่
“...ผมต้องการคุณ” ฮอว์ธอร์น กระซิบอย่างจริงจัง เสียงของเขาสั่นเพราะความรู้สึกที่เต็มเปี่ยม เดซี่ไม่ตอบด้วยคำพูด แต่แสดงออกด้วยการดึงเขาเข้ามาใกล้และจูบเขาอีกครั้ง ริมฝีปากของพวกเขาประสานกันอย่างลึกซึ้งและเร่าร้อน มือของฮอว์ธอร์นเลื่อนลงไปที่เอวของเธอ และค่อย ๆ เลื่อนไปยังสะโพก ขณะที่มือของเดซี่ลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของเขา ทั้งสองคนรู้สึกถึงความร้อนแรงที่แผ่ซ่านทั่วร่างกาย
ฮอว์ธอร์นค่อย ๆ พาเดซี่ลงไปนั่งบนผืนทราย เขาจูบเธออย่างแผ่วเบาและลึกซึ้ง ริมฝีปากของเขาเลื่อนลงมาที่ลำคอของเธอ ลูบไล้ไปตามผิวเนียนนุ่ม เสียงครางเบา ๆ ของเดซี่แสดงถึงความพอใจและความต้องการที่ไม่อาจต้านทานได้ เดซี่และฮอว์ธอร์นกำลังลิ้มรสความรักกันอย่างลึกซึ้งริมชายหาดที่เงียบสงบ เสียงลมหายใจที่เร็วขึ้นแสนทะลุทะลวงไปตามปากเธอทันใดนั้นเอง
“กริ๊ง ๆ” เสียงกระดิ่งแสนคุ้นเคยได้ดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้เดซี่และฮอว์ธอร์นดึงสติกลับมาได้อีกครั้ง
“ฟลอร์แมน?!” เดซี่ร้องออกมาเบาๆ ด้วยความประหลาดใจ เธอยังคงรู้สึกถึงความอุ่นของจูบที่เพิ่งผ่านไปเมื่อครู่บนริมฝีปากของเธอ หน้าเธอเริ่มแดงอย่างเห็นได้ชัด เธอหลับตาลงชั่วขณะพยายามหายใจให้กลับมาเป็นปกติ
แมวน้อยฟลอร์แมนกระโดดโลดเต้นไปรอบ ๆ ขาของพวกเขา มันส่งเสียงร้องเบาๆ ราวกับจะเรียกให้พวกเขาตามมันไป พร้อมกับพูดว่า
“สวัสดียามเย็นครับเหล่าบุปผางามทุกท่าน
ในครั้งนี้ขอให้ทุกท่าน โปรดมารวมตัวกันที่ชายหาดเพื่อทำการแข่งขันด้วยครับ”