ฝันหวานของฝนซา - Daydream - ตอนที่ 1 ฝนซา โดย ณ เสียงฝน @Plotteller

ชีวิตของพนักงานดีเด่นต้องผกผันเมื่อนิยายรักเรทเอ็กซ์ที่เธอแอบเขียนเกี่ยวกับชายที่เธอแอบรักที่ทำงานถูกเปิดเผยไปทั่วบริษัท

ฝันหวานของฝนซา - Daydream - ตอนที่ 1 ฝนซา โดย ณ เสียงฝน @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ตลก,ดราม่า,ฟีลกู๊ด,ตลก,ชาย-หญิง,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

สารบัญ

เนื้อหา

ตอนที่ 1 ฝนซา

บนเกาะร้างไร้ผู้คน อาทิตย์ทอแสงและท้องฟ้ากระจ่างสดใส ท่ามกลางแมกไม้น้อยใหญ่นานาพันธุ์ ปรากฎ 'ฝนซา' ในชุดบิกินี่สีขาวเล็กจิ๋วและเท้าเปลือยเปล่า ผมดำขลับยาวจรดเอวปลิวไสวตามสายลม ร่างระหงเดินไปตามทางเล็กๆ ในป่าขียวขจี เธอกำลังชื่นชมธรรมชาติแสนสวยงาม

ตอนนั้นเอง เธอมองเห็น 'ดินไทย' ชายร่างงามหน้าตาหล่อเหลาราวเทพบุตร นั่งยองๆ กับพื้น กำลังใช้มีดพร้ากะเทาะมะเพราะลูกย่อม ร่างท่อนบนของเขาเปลือยเปล่าเผยให้เห็นกล้ามแขน หน้าอก และกล้ามท้องเป็นมัดๆ มีเพียงใบไม้สดสานรวมกันชิ้นน้อยนิดปกปิดร่างกายท่อนล่าง

พอกะเทาะสำเร็จ เขายกมะพร้าวขึ้นดื่ม น้ำมะพร้าวไหลใสไหลพรากหกลงตามลำคอ หน้าอกและหน้าท้องเปลือยเปล่าของเขา ฝนซาที่แอบมองอยู่หลังพุ่มไม้เกิดใจเต้นแรงเร็ว เธอแลบลิ้นเลียริมฝีปาก ภาพตรงหน้าทำเธอรู้สึกหิวกระหายอย่างบอกไม่ถูก เธอหลับตาพริ้มเคลิบเคลิ้มไปกับภาพชายฉกรรจ์ร่างกำยำ จนเผลอไปเหยียบกิ่งไม้ใกล้ๆ 'แกร๊บ'

ดินไทยหยุดชะงักกลางครัน เขาหันไปทางต้นเสียง ฝนซาถอยกรูดด้วยความตกใจ "หยุดก่อน!" ชายร่างสูงกำยำมองเธอแล้วเริ่มออกวิ่งไล่ ฝนซาวิ่งหนีทั้งเท้าเปลือยเปล่าเจ้ากรรมที่ตอนนี้เจ็บระบมเพราะก้อนหินและก้านไม้บนพื้น ไม่นานดินไทยก็ตามทัน เขาคว้าจับข้อมือเธอไว้แล้วผลักเธอติดกับต้นไม้ใหญ่ใกล้ๆ ขนเธอลุกเกรียวยาวลงไปถึงไขสันหลัง กลิ่นอายจากกายเปลือยเปล่าโชยเข้าจมูกตอนเขาโน้มตัวเข้าใกล้แล้วดอมดมต้นคอของเธอแล้วเลยลงไปซุกไซ้อกอวบอิ่ม ฝนซาหลับตาพริ้ม..

ก๊อกๆๆๆๆ

"ฝนซา ตื่นได้แล้ว เดี๋ยวก็ไปทำงานสายหรอก!" เสียงแม่ดังมาจากอีกด้านหนึ่งของประตู ฝนซาถอนใจอย่างเสียดาย เธอลุกไปนอนบนที่นอนตามองเพดาน จินตนาการวาบหวิวในหัวยังคงอยู่ เธอยกมือขึ้นทาบหน้าอกพลางหลับตารอให้จังหวะการเต้นของหัวใจช้าลง จากนั้นเลื่อนลงต่ำจนถึงหน้าท้องก่อนพลิกนอนตะแคงแล้วถอนใจยาว 'จะบ้าไปกันใหญ่แล้ว' เธอบ่นตัวเอง

ฝนซาลุกไปกดเซฟงานเขียนแล้วล็อกออฟออกจากระบบ Daydreamnovel.com เธอลงทะเบียนเป็นนักเขียนกับเว็บนี้มาตั้งแต่เธอเริ่มทำงาน แต่ตั้งค่างานเขียนของเธอเป็น "ส่วนตัว" และไม่ได้เผยแพร่ให้ใครอ่าน เพราะจุดมุ่งหมายเดียวในการเขียนนิยายของเธอ คือการได้ปลดปล่อยความรู้สึกที่เธอเก็บกักอัดอั้นเอาไว้คนเดียว ความรู้สึก.. ที่เธอมีต่อ 'ดินไทย' เพื่อนร่วมงานในบริษัทเดียวกัน

--------

ณ บริษัทเอ็มแอนด์ออน

ฝนซามาถึงที่ทำงานตรงเวลาเสมอ ส่วนหนึ่งก็ต้องขอบคุณแม่ที่คอยปลุกคอยเรียกทุกเช้า อีกส่วนก็ต้องขอบคุณจินตนาการอันโลดแล่นจนเกินจำเป็นของเธอ ที่ทำให้ลุกขึ้นมาเขียนนิยายตอนแล้วตอนเล่าแต่เช้าตรู่ทุกวันไม่ขาด เธอใช้แพลตฟอร์มนิยายเหมือนการเขียนไดอารี่ลับ เธอไม่ได้อยากจะเป็นนักเขียนนิยายเหมือนคนอื่นเขา ไม่ได้อยากจะหารายได้พิเศษหรือรายได้เสริม แต่บนแพลตฟอร์มนั้น.. เธอจะเป็นใครและทำอะไรก็ได้ตามใจปรารถนา เธอจะสร้างปราสาท จะเป็นเจ้าหญิง หรือเจ้านายอะไรก็ได้ทุกบทบาท และสิ่งที่เริ่ดสุด คือเธอจะเขียนให้ไอดินรักและบูชาเธอมากแค่ไหนก็ได้

ตอนเดินเข้าบริษัท เธอเห็นดินไทยเดินอยู่ข้างหน้าพอดี เขาสวมเสื้อเชิ้ตคอปกสีขาวกับกางเกงสแล็กสีเทาเข้มสะอาดสะอ้านพร้อมกระเป๋าสะพายข้างตัว เขาเดินฉับๆ กระฉับกระเฉงก่อนชะลอฝีเท้ากะทันหัน ฝนซาหันไปมองตามสายตาของดินไทยก็เห็น 'แอนนี่' สาวสวยเซ็กซี่ประจำแผนกการตลาด วันนี้เธอสวมเสื้อเชิ๊ตแขนสั้นรัดรูปสีขาวและกระโปรงสั้นเหนือเข่ากำลังเดินฉับๆ ผ่านล็อบบี้ชั้นล่างแบบไม่สนใจใคร

ดินไทยเร่งฝีเท้าเข้าไปหาแอนนี่ "เอ่อ.. หวัดดีแอนนี่"

แอนนี่หันมองดินไทยสีหน้าเรียบเฉยก่อนยิ้มนิดๆ "หวัดดี" แล้วเดินต่ออย่างไม่ยินดียินร้าย ปล่อยให้ดินไทยยืนเก้ออยู่ที่เดิม

"ฝนซา!" เสียงเรียกดังมาแต่ไกลดึงเอาความสนใจของฝนซาจากดินไทยไปที่ต้นเสียง คุณอิงอร หัวหน้าฝ่ายบุคคลกำลังเดินมาหา "เตรียมตัวนะ ปีนี้เธอได้รับรางวัลพนักงานดีเด่นอีกแล้ว ต้องเตรียมขึ้นพูดในงานเลี้ยงพนักงานคืนพรุ่งนี้นะจ๊ะ" คุณอิงอรพูดพร้อมยิ้มน้อยๆ ตั้งแต่ฝนซาเข้ามาทำงานที่นี่ในตำแหน่งนักการตลาด เธอไม่เคยเห็นคุณอิงอรหัวเราะเลยแม้แต่ครั้งเดียว อย่างมากที่สุด ก็เพียงยิ้มน้อยๆ แบบที่เธอเห็นอยู่ตอนนี้ อาจจะเป็นเพราะตำแหน่งหน้าที่ที่คุณอิงอรทำอยู่ ทำให้ส่วนมากแล้ว เธอมักจะมีสีหน้าเคร่งขรึมสมอายุที่เข้าใกล้เลขห้าเข้าไปทุกที

ฝนซายิ้มหวาน "ได้ค่ะแม่" คุณอิงอรยิ้มตอบพลางแตะที่ต้นแขนเธอเบาๆ อย่างชื่นชมก่อนเดินกลับออฟฟิศของเธอ

ฝนซามองตามร่างท้วมในชุดกระโปรงทำงานเรียบร้อยเดินดุ่มๆ กลับออฟฟิศ แม้คุณอิงอรมักจะหน้าตึงไม่ค่อยยิ้ม แต่เธอรู้ว่าลึกๆ แล้ว คุณอิงอรแกใจดีและไม่เคยตัดสินทำโทษพนักงานคนไหนอย่างไม่ยุติธรรมมาก่อน ฝนซารักและนับถือคุณอิงอรเหมือนแม่เหมือนญาติผู้ใหญ่คนหนึ่งและในที่ที่ไม่มีใครรอบข้างได้ยิน เธอมักจะเรียกคุณอิงอรว่าแม่ทุกครั้งที่มีโอกาส

ที่โต๊ะทำงาน

ติ๊ง..

ฝนซาหยิบมือถือขึ้นมาเช็กกลุ่มไลน์ของบริษัท "ประกาศรายชื่อพนักงานดีเด่น..." เธออ่านผ่านๆ แน่นอนว่ามีชื่อของเธอในรายชื่อนั้นด้วย เธอยิ้มนิดๆ แอบเหลือบไปมองดินไทยที่นั่งทำงานวุ่นอยู่ที่โต๊ะตรงข้าม ก่อนวางมือถือไว้ที่เดิมแล้วหันกลับไปทำงานต่อ