ชีวิตของพนักงานดีเด่นต้องผกผันเมื่อนิยายรักเรทเอ็กซ์ที่เธอแอบเขียนเกี่ยวกับชายที่เธอแอบรักที่ทำงานถูกเปิดเผยไปทั่วบริษัท

ฝันหวานของฝนซา - Daydream - ตอนที่ 2 ฝันหวานที่ออฟฟิศ โดย ณ เสียงฝน @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ตลก,ดราม่า,ฟีลกู๊ด,ตลก,ชาย-หญิง,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

ฝันหวานของฝนซา - Daydream

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

รัก,ตลก,ดราม่า

แท็คที่เกี่ยวข้อง

ฟีลกู๊ด,ตลก,ชาย-หญิง

รายละเอียด

ชีวิตของพนักงานดีเด่นต้องผกผันเมื่อนิยายรักเรทเอ็กซ์ที่เธอแอบเขียนเกี่ยวกับชายที่เธอแอบรักที่ทำงานถูกเปิดเผยไปทั่วบริษัท

ผู้แต่ง

ณ เสียงฝน

เรื่องย่อ

ชีวิตของพนักงานดีเด่นต้องผกผันเมื่อนิยายรักเรทเอ็กซ์ที่เธอแอบเขียนเกี่ยวกับชายที่เธอแอบรักที่ทำงานถูกเปิดเผยไปทั่วบริษัท

สารบัญ

ฝันหวานของฝนซา - Daydream-ตอนที่ 1 ฝนซา,ฝันหวานของฝนซา - Daydream-ตอนที่ 2 ฝันหวานที่ออฟฟิศ,ฝันหวานของฝนซา - Daydream-ตอนที่ 3 ซอมบี้

เนื้อหา

ตอนที่ 2 ฝันหวานที่ออฟฟิศ

กระถินกับเพื่อนร่วมแก๊งช่างนินทาอีกสองคนยืนจับกลุ่มกันหน้าแผนกบัญชี ดูเหมือนทั้งสามกำลังเลื่อนดูฟีดอินสตาแกรมซึ่งตอนนี้ปรากฎภาพของแอนนี่กำลังยืนโพสต์ท่าถ่ายรูปข้างๆ รถเบนซ์ที่จอดอยู่หน้าบ้านหลังมหึมาแสนสวยราวกับปราสาท 

"เชอะ! ฉันละเกลียดนักอีพวกอวดรวย" กระถินพ่นลมออกจมูก เพื่อนร่วมแก๊งอีกสองคนพยักหน้าหงึกหงัก 

พอเลื่อนผ่านภาพนั้น อีกภาพที่เจอคือแอนนี่คนเดิมสวมเสื้อเอวลอยกระโปรงสั้นจู๋ ดวงหน้าสวยสดที่จับจ้องกล้องอย่างหยาดเยิ้มยั่วยวน

"ไม่เข้าใจเลยว่าถ้ามันรวยนักจะมาทำงานที่นี่ทำไมวะ" กระถินบ่นไม่เลิก "นี่ฉันได้ข่าวมานะ ว่ามันกินผู้ชายไม่เลือกแผนกเลย!" เพื่อนร่วมแก๊งหัวเราะคิกคัก 

"ไหนพูดอีกทีซิ" แอนนี่เดินผ่านมาพอดี "ใครกินใคร?" เธอยืนเท้าสะเอวตรงหน้าแก๊งขี้อิจฉา กระกินกับเพื่อนอีกสองคนสะดุ้งโหยง พอเห็นว่าเป็นแอนนี่ก็รีบกดมือถือรัวๆ พยายามปิดบังหลักฐานการนินทาเมื่อครู่ 

เมื่อไม่มีใครพูดอะไร แอนนี่ง้างมือขึ้นเหนือหัวก่อนชะงักกลางอากาศ ทั้งกระถินและแก๊งคนพากันก้มหลบหลับตาปี๋ "จะพูดก็พูดต่อหน้ากูนี่ ถ้าไม่กล้าก็อย่าเยอะ!" แอนนี่ค้อนขวับก่อนสะบัดร่างเพรียวเดินออกห่าง ทิ้งให้แก๊งขี้อิจฉามองตามหลังแอนนี่ตาเขียว

--------

ในออฟฟิศแผนก ฝนซากำลังนั่งพิมพ์คำอภิปรายที่ต้องเตรียมตัวขึ้นพูดบนเวทีในงานเลี้ยงพนักงานคืนพรุ่งนี้อยู่คนเดียวเงียบๆ ตอนดินไทยเดินมาหาเธอที่โต๊ะ เขาโน้มตัวเข้าใกล้ก่อนเอ่ยปาก "ฝนซา รายงานวิจัยการตลาดปีที่แล้วอยู่ไหน?" 

ฝนซาหันไปเห็นว่าเป็นดินไทย เธอเอียงหน้าหนีช้าๆ เพื่อเลี่ยงไม่ให้เขาเห็นว่าเธอหลับตาปริ่มแถมยิ้มแก้มแทบปริ คนอะไรทั้งหล่อทั้งเซ็กซี่ เธอคิดในใจก่อนปรับสีหน้าให้เปลี่ยนเป็นนิ่งเฉยตอนหันไปหาชายหนุ่ม "ทำไมมาถามฉัน หาเองไม่เป็นหรือไง?" เธอพูดน้ำเสียงเย็นชา

ดินไทยเลิกคิ้ว "เอ่อ... ก็เราคนแผนกเดียวกัน ผมหาไม่เจอก็เลยถามดู" ดินไทยพูดงงๆ ก่อนยกขวดน้ำที่ถือมาด้วยขึ้นดื่ม

"ฉันไม่ใช่ฝ่ายจัดการเอกสาร อยากได้ก็ไปหาเอาเองดิ" ฝนซาตอบหน้าตายก่อนกอบกองเอกสารตรงหน้าเร็วๆ แล้วลุกพรวดจากที่นั่งเดินสวนเขาออกประตูไป 

ดินไทยมองตามฝนซางงๆ

--------

ฝนซาเดินออกจากออฟฟิศใจเต้นเร็วแรง มือทุบข้างหัวตัวเอง "ยัยโง่เอ๊ย!" เธอรู้ว่าตัวเองมีนิสัยชอบทำหน้าตายและพูดจาเย็นชากับดินไทย ทั้งๆ ที่ใจจริงคลั่งรักเขาจะแย่ มันเป็นอะไรที่เธอเองก็ควบคุมตัวเองไม่ได้ ทุกครั้งที่มีเรื่องให้ต้องได้คุยกัน เธอจะเมินเฉยเย็นชาใส่เขาตลอด 

เธอเดินเร็วๆ ไปทางโรงอาหารเพื่อกินกลางวันไม่ทันได้สนใจสิ่งแวดล้อมรอบตัวจน 'กระถิน' ปัดเอกสารในมือเธอตกพื้นแล้วยืนหัวเราะชอบใจอยู่กับพวกอีกสองคน "พนักงานดีเด่นเหรอ ประจบหัวหน้าแผนกบุคคลล่ะสิไม่ว่า!" 

ฝนซาถอนใจก่อนก้มลงเก็บเอกสารที่ตกกระจายเต็มพื้น ที่ทำงานก็ไม่ได้ต่างอะไรกับสมัยอยู่โรงเรียน สมัยเด็ก เธอเป็นเด็กเรียนดีได้คะแนนดี แล้วก็มักจะถูกเด็กเกเรบูลลี่ว่าเป็น 'ลูกรักครู' เธอกอดเอกสารที่เก็บได้แนบอกแล้วออกเดินต่อ ปล่อยให้สามสาวขี้อิจฉาประจำบริษัทยืนหัวเราะกิ๊กกั๊กกันตามประสา

ที่โรงอาหาร ฝนซาเลือกตักอาหารเสร็จแล้วเดินไปหาที่นั่งคนเดียว ตาชำเลืองไปเห็นดินไทยนั่งกินข้าวอยู่กับกลุ่มเพื่อนที่โต๊ะใกล้ๆ กำลังหัวเราะเฮฮาเหมือนชีวิตไม่มีเรื่องใดๆ ให้ต้องกังวล เธอแอบมองเขาจากทางหางตาอยู่เป็นนานแล้วพลอยยิ้มไปด้วย ตอนนั้นเอง ดินไทยทำน้ำส้มหกใส่เสื้อตัวเอง เขาลุกพรวดสองมือปัดเสื้อตัวเองเร็วๆ เป็นการใหญ่ ก่อนตัดสินใจปลดกระดุมแล้วถอดเสื้อออกกลางโรงอาหาร เผยให้เห็นร่างท่อนบนเปลือยเปล่า เพื่อนๆ ที่โต๊ะเดียวกันพากันหัวเราะเสียงดัง

ฝนซาตาลุกโชน ตั้งแต่เริ่มทำงานที่นี่ เธอไม่เคยได้เห็นดินไทยถอดเสื้อมาก่อนเลยนอกจากในจินตนาการตอนเขียนนิยาย เธอไม่รู้สึกหิวอีกต่อไปแล้วตอนนี้ ภาพตรงหน้าทำเอาเธอหน้าแดงถึงหูอย่างไม่รู้ตัว เธอรีบลุกเอาถาดอาหารไปเก็บก่อนเดินเร็วๆ กลับออฟฟิศ 

ที่ออฟฟิศตอนนี้ว่างเปล่าเพราะทุกคนในแผนกไปกินมื้อเที่ยงกันที่โรงอาหาร ฝนซาถือโอกาสทำสิ่งที่เธอไม่เคยทำที่ทำงานมาก่อน เธอเปิดเว็บ Daydreamnovel.com แล้วล็อกอิน..

เธอเริ่มเขียนนิยายตอนใหม่..

ดินไทยตัวเอกเป็นซีอีโอของบริษัทยักษ์ใหญ่ผู้ชื่นชอบการกินปลาดิบเป็นชีวิตจิตใจ วันหนึ่ง เขาออกไปทานมื้อกลางวันที่ภัตตาคารหรูกับ 'ฝนซา' เลขาณุการส่วนตัวแสนสวย บนโต๊ะอาหารวาววับเต็มไปด้วยปลาดิบหลากหลายชนิด ท่านซีอีโอดินไทยหยิบตะเกียบคีบปลาดิบชิ้นแล้วชิ้นเล่าทั้งป้อนเลขาสาวแสนสวยและคีบใส่ปากอย่างเมามันจนน้ำซอสไหลเยิ้มลงคาง เขาเหลือบมองฝนซาแล้วแลบลิ้นเลียริมฝีปากช้าๆ ก่อนยื่นมือไปหยิบแก้วน้ำส้มขึ้นยกดื่ม ประจวบเหมาะกับที่นั่นเป็นตอนที่เลขาสาวสุดเซ็กซี่ยกขาเล็กเรียวขึ้นสะกิดเข้ากลางหว่างขาของท่านซีอีโอใต้โต๊ะ ทำเอาเขาสะดุ้งจนน้ำส้มทั้งแก้วหกใส่เสื้อตัวเอง 

ท่านซีอีโอรูปงามลุกพรวดก่อนเริ่มปลดกระดุมเสื้อแล้วถอดออก เลขาสาวตาเบิกโพลงใจเต้นรัวกับภาพกล้ามเนื้อท้องเป็นมัดตรงหน้า--

--------

ฝนซาใช้เวลาเกือบชั่วโมงเขียนนิยายจนจบตอนแล้วกดอัปโหลด มันเป็นเวลาที่เพื่อนร่วมงานเริ่มทะยอยกันกลับมาทำงานที่ออฟฟิศพอดี วันนี้ เธอมีแผนต้องออกไปพบลูกค้าตอนบ่ายสาม กว่าจะประชุมเสร็จก็คงเลยเวลาเลิกงานเลยคิดว่าจะกลับบ้านเลย เธอจัดแจงล็อกออฟออกจากระบบแล้วลุกจากโต๊ะทำงาน กะว่าจะแวะไปเตรียมเอกสารที่ห้องธุรการก่อนออกไปพบลูกค้า

สิ่งที่เธอไม่ทันได้สังเกตก็คือ ด้วยเหตุผลบางอย่าง การล็อกออฟออกจากระบบของเธอครั้งนี้ไม่สำเร็จ ทำให้หน้าจอเว็บนิยายและหน้าปกหนังสือนิยายวาบหวามพร้อมใบหน้าของดินไทย ยังปรากฎเด่นชัดอยู่บนหน้าจอคอมพิวเตอร์...

--------